Gouden Driehoek

Zondag 13 januari

Na een roomservice-ontbijt hebben we een rondtour Delhi gemaakt. We bezochten de Qutb Minar, een toren uit 1190. Ernaast was een moskee gebouwd met stenen van verwoeste hindoe-tempels en jain-tempels. Daarna doorgereden naar Humayung's Tomb. Er lagen tombes van verschillende Mongoolse heersers. Het staat op de werelderfgoedlijst. Daarna langs de parlementsgebouwen gereden. Alles was afgezet vanwege de onafhankelijkheidsdag op 26 januari. Jammer, dan zijn we al weer weg en missen we dus de olifantenparades. Met de gids gegeten in een lokaal restaurant, met de nodige uitleg van het eten. Om 15.00u terug naar ons hotel. We zaten in een buitenwijk en het vinden van een eetgelegenheid voor het diner viel niet mee. In het hotel was er wel gelegenheid om op je kamer te dineren, maar omdat er volgens ons niet veel bezoekers waren, leek het ons geen goed idee, daar ons altijd gezegd is in zulke landen bij goedlopende restaurant te eten i.v.m. versheid van het eten. Uiteindelijk toch nog een sandwichbar gevonden. We hadden t.v. op de kamer en hebben zelfs naar een rechtstreekse uitzending Ajax-AZ gekeken. (6-1)

Maandag 14 januari

Om 10.00u vertrokken naar Jaipur. Een rit van 223 km. De wegen zijn druk, maar redelijk goed. De lunch gebruikt bij een chique Resort, lekker buiten in het zonnetje. Volgens onze chauffeur moet je hier 3 dingen hebben in het verkeer: 1. goede remmen, 2. een goede toeter en 3. veel Geluk! Het landschap is niet zo interessant, meestal wordt er koolzaad verbouwd en het is er vrij vlak. Om 15.00u aangekomen in ons 4* hotel en meteen met onze nieuwe gids vertrokken voor een bezoek aan het observatorium en het Stadspaleis van de Maharadja, die we net nog even in een luxe auto zagen passeren. Het was een groot complex met ook een textiel (kleding van de maharadja's) en een wapenmuseum. Onze gids wist veel te vertellen. Nog naar een fabriekje waar ze met houten blokstempels textiel bedrukken, geweest. Het was Nationale vliegerdag en we hebben boven op de winkel van het fabriekje naar het vliegeren gekeken. Bleek later in ons programma, dat we veel meer te zien zouden krijgen. Maar de gids vroeg ons wat we wilden zien en wij waren daar niet op voorbereid. Dat vonden we eigenlijk wel jammer.

Dinsdag 15 januari

Eerst naar het oude, roze gekleurde centrum gereden en gestopt bij de Hawa Mahal, een paleis voor de harem van de maharadja, ook wel het paleis van de Winden (=ventilatie) genoemd. Toen door naar het Amber-Fort, 11 km. buiten Jaipur. Op de rug van een olifant zijn we in "file" naar boven gegaan. Er lagen 3 paleizen. Het was een gigantisch complex. De Maharadja had 2 hoofdvrouwen en 300 concubines, verdeeld over 12 kamers. Als laatste zijn we gestopt bij een meer, waar het waterpaleis lag voor de warme zomer maanden. Onze gids wilde nog met ons naar handwerkfabriekjes, maar dat hebben we maar afgewimpeld. Nog wat gelezen aan het zwembad en naar wat gewandeld te hebben, zagen we een winkelcentrum niet ver van ons hotel, waar we nu zitten te internetten.

Woensdag 16 januari

Om 8.00 u. zijn we vertrokken. De weg was wisselend goed en slecht. Ook werd het leven steeds armoediger. Nog een koffiestop gemaakt om 9.30u, omdat er daarna geen gelegenheid meer voor zou zijn. Om 12.00u. kwamen we aan in ons hotel gelegen bij het Nationaal park. We werden verwelkomd met een bloemenketting. Het is een prachtig resort, een eigen lodge, die met van alles was voorzien. De uitstekende lunch was in buffetvorm. Om 14.00u. werden we verwacht voor onze 1e safari. In een open bus gingen we naar het park. Van het park is maar 10% toegankelijk voor de toeristen. Er leven nog maar 37 tijgers in dit gebied, waarvan we er toch één hoopten te zien. We hebben in 2,5 uur veel wild gezien zoals herten, wilde kat, zwijnen, allerlei vogels, otters, maar géén tijger! Bij terugkomst stond de thee en koffie met koekjes op ons te wachten. Tot het diner hebben we rond een houtvuur gezeten, want ´s avonds koelt het flink af. We zijn op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag wachtte al heel vroeg de volgende safari.

Donderdag 17 januari

Om 5.45u. opgestaan. Na thee/koffie met koekjes in een kleine jeep met een gids wederom naar het park gereden. We hadden dekens meegekregen, want het was behoorlijk koud zo 's morgens vroeg. Met de kleine jeep konden we dieper het park in. Tot half 10 weer wat wild gespot, zoals: krokodillen, adelaar, ooievaars, uilen en weer herten, maar weer géén tijgers, nu wel tijgersporen! Toen we terugkwamen kregen we een uitgebreid ontbijt en hebben de rest van de morgen aan het zwembad doorgebracht. Het was inmiddels al rond de 30 graden! Blijkbaar werden we na de lunch wederom voor een safari verwacht, maar dat wisten we niet en zijn we zelf gaan wandelen door het stoffige stadje. Langs de spoorlijn was het arme troef. De mensen zijn wel erg aardig en groeten ons blanken heel enthousiast. Verder viel er niet veel te beleven, toerisme is nog in ontwikkeling. Nog even voor het diner internetten.

Vrijdag 18 januari

Om 8.00u. zijn we vertrokken naar Agra. De weg was afwisselend goed en slecht. Vanwege een omleiding reden we over een zandweg dieper het binnenland in. Lekker in de zon van onze lunch genoten in de tuin van een restaurant. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan een vogelreservaat waar we op de fiets met een gids het park hebben doorkruist. Naast allerlei landdieren zoals: antilopen en koeien hebben we heel wat exotische vogels gezien. De tijd was te kort, want op onze volgende stopplaats wachtte een gids voor Fatehpur Sikri, ooit een rijke drukke stad met een paleis, maar nu helemaal verlaten door water gebrek. Het paleis is nog in zeer goede staat, maar de stad is afgebroken. De Sultan had er een moslim-. christen- en een hindoe vrouw en probeerde zo alle geloven tot een nieuw geloof te verenigen. Het was indrukwekkend. Om 17.30u. waren we bij ons hotel, weer heel chique, van dezelfde keten (Clarks) als in Dehli. In de tuin was er een traditioneel Hindoes huwelijksfeest. 's Avonds diner met live-muziek en met zicht op het bruiloftsfeest. Daarna nog even gekeken naar de Australian Open.

Zaterdag 19 januari

Om 9.00u kwam onze gids voor het bezoek aan de Taj Mahal, gebouwd in 1631 en gereed in 1653 en nog in zeer goede staat. Een echt toeristische trekpleister gezien de vele nationaliteiten. De Taj Mahal is een mausoleum opgetrokken uit wit marmer, dat prachtig is bewerkt en door de zon steeds een andere kleur aanneemt. De gids heeft ons veel verteld over de historie en de bouw en ons op de mooiste punten voor foto's gewezen. Vervolgens op zo´n 10 min. rijden het Rode Fort bezocht. Het Rode Fort is opgetrokken uit rode zandsteen en is omringd door 2 grachten. In één zaten tijgers en in de andere krokodillen. Vanaf het fort had je een fraai zicht op de Taj Mahal. We kregen daar nog uitleg van de kunst van het ingelegde marmer met gekleurde steentjes. Dat was voor de gids aanleiding om ons naar een atelier te brengen, waar het ambacht werd uitgelegd en verwacht werd dat we er het een en ander kochten. Het was heel mooi, maar veel te groot, zwaar en duur om mee te nemen. Er waren veel tafelbladen en beelden. Om 13.30u. waren we terug in het hotel, waar we eerst geluncht hebben en aan het zwembad gekeken hebben naar het opbouwen van de versiering voor het volgende bruiloftsfeest. Verder nog wat gewandeld.

Zondag 20 januari

Lekker uitgeslapen. Na het ontbijt nog voor het laatst van de zon genoten bij het zwembad. De temperatuur was ongeveer 18-19 graden, geen badpak weer! Ook nog even geïnternet in het hotel. Afgesproken was om 12.30u. te vertrekken. Voor de lunch hadden we een lunchpakket geregeld. Onze reisagent Synil stond ons al ruim op tijd op te wachten. We hadden tijd genoeg volgens onze uitstekende chauffeur Eshrat. Nog een tussenstop gemaakt, waar we door een winkel met souvenirs, naar het restaurant moesten. Je snapt het wel, wat daar de bedoeling van was. In Dehli aangekomen was het erg druk op de weg vanwege een islamitisch feestdag met verschillende optochten. Eshrat vertelde ons 1100 km gereden te hebben. Om 18.00u bleken we een afspraak te hebben met de hoofdreisagent om met hem te dineren. Wij wisten daar niets van. Hij bracht ons naar een goedlopend Indiaas restaurant. Wel gezellig, het bestond uit verschillende verdiepingen. We weten niet meer hoe het heette. Het eten was wel erg heeeet! Rond 21.00u waren we bij het vliegveld, wat in een grote verbouwing was, heel ongezellig. Daar we daar zeeën van tijd hadden, was het jammer, dat er totaal niets te doen was. Een hotdog tentje, een Vietnamees tentje en een horloge zaakje en een heleboel kale stoelen. Dan duurt wachten lang. Ons vliegtuig zou om 1.30u vertrekken. Helaas werd dat 2 uur later! 7.30u geland en een uur! op onze koffers moeten wachten. Alle koffers van ons vliegtuig bleken nog ergens op het vliegveld te staan! Hierdoor mistten we ook net onze trein, waardoor we pas om 9.12u. met de sneltrein konden vertrekken, dat kon er ook nog wel bij. Ondanks dat kunnen we terug kijken op een indrukwekkende reis en hebben een stukje Indiase cultuur kunnen proeven.

India is een overbevolkt land met grote tegenstellingen met toch ook wel goede voorzieningen voor de toeristen en een rijke historie.

Uw reisverslag hier?

Wij ontvangen graag uw reisverslag van een gemaakte reis met NRV. U verdient hier tevens reispunten mee, die u weer kunt inwisselen voor korting op uw reis met NRV! Meer info

Aankomst

6 Augustus vlogen we naar Delhi, daar aangekomen stond onze fantastische gids Ivonne, ons al op te wachten. Nog even geld wisselen voor we het vliegveld verlieten, en op naar het echte India. Het was half 12 in de avond en nog steeds erg warm. Met de bus zijn we na een hobbelige rit over zeer slechte wegen door het chaotische verkeer, naar ons eerste hotel begeleid. Overal toeterende auto's, tuk-tuks, riksja's, met 5 of 6 naast elkaar op een 3 baan's weg. Langs de weg, zelfs op de rotonde en muurtjes lagen mensen te slapen. We waren direkt al onder de indruk van dit land en wisten dat dit een onvergetelijke vakantie zou worden. Uiteindelijk arriveerde we in een werkelijk prachtig hotel.

Delhi stadstour

Na een korte nacht en een heerlijk ontbijt vertrokken we voor een stadstour door Delhi. Uiteraard is de chaos overdag nog veel groter en indrukwekkender. Tuk-tuks overladen met mensen, overvolle bussen waar zelfs mensen bovenop zitten, moeizaam vooruit komende riksja's met hele gezinnen erop, koeien die rustig midden op de weg liggen rond te kijken, lopende en overstekende mensen, zwerfhonden, rijdende kraampjes, mensen die nog langs de kant liggen te slapen en eenvoudige hutjes langs de kant. Het is werkelijk niet te bevatten, zelfs na 2 weken India blijft het boeien. We bezoeken vandaag het monument van Ghandi, maken een rit met de riksja naar een moskee waar we allemaal een grote jurk aankrijgen, de mannen een doek als rok omgewikkeld om blote delen te bedekken. En dan op de blote voeten naar binnen, gelukkig liggen er overal doeken op de grond omdat de stenen vloer gloeiend heet is geworden. Daarna met de riksja door de bruisende markt, de magere man die ons rijd, zwoegt zich door de hete nauwe drukke straatjes, zwaar werk, zoals hij zelf zegt. Er is echt van alles te koop, we komen oren en ogen te kort. Tussendoor neemt onze gids Ivonne ons mee naar een restaurant waar we na enkele goede tips van haar heerlijk eten. Iedereen is benieuwd naar elkaars eten en alle gerechten gaan de tafel rond zodat iedereen van alles kan proeven. Dit zal de rest van de vakantie ook nog vaak zo gaan, dat schept meteen al een band met de groep, erg gezellig. De verkopers staan ons buiten alweer op te wachten en Ivonne begeleid ons naar de bus waar we hun koopwaar rustig kunnen bekijken.

Rajasthan

De volgende dagen rijden we steeds verder Rajasthan in. Onderweg komen we o.a. grote groepen wandelaars tegen, zij blijken op weg naar een jaarlijks festival en lopen daarvoor soms 3 weken, het is ook hier erg warm, maar de mensen hebben als enige bagage de kleding die ze aan hebben. Voor de vrouwen betekent dat prachtig fel gekleurde en versierde jurken. De mannen soms in jeans maar hoe verder we rajasthan inrijden steeds vaker met een soort wit laken dat ze als broek opknopen, een witte tulband en een witte blouse. Stel je van dat wit niet teveel voor, langs de weg zijn regelmatig waterputten en pompen waar men kan drinken, zichzelf kan wassen vaak met kleding aan, en lopen dan weer kletsnat door. Geen probleem, het is zo droog met deze temperatuur. Verder zien we vele vrouwen met waterkruiken of manden met gras of stenen op hun hoofd, kudde's schapen, geiten, koeien begeleid door zowel mannen, vrouwen, als kinderen vanaf een jaar of 5!!

Rattentempel

Regelmatig komen we door prachtige kleine dorpjes met kleurige chaotische markten. We bezoeken verschillende prachtige forten, haveli's en tempels, maar de meest indrukwekkende is toch zeker de rattentempel. Omdat we er toch in de buurt zijn vraagt Ivonne of we die willen bezoeken, we waren meteen enthousiast. Ook bij deze tempel de schoenen uit, De ratten worden vereerd door de lokale bevolking, omdat het volgens hen reïncarnaties van hun verwanten zijn. De tempel zelf was prachtig, eenmaal binnen zag je overal ratten over grond kruipen en in de hekjes klimmen. Terwijl wij stonden te griezelen, kuste de lokale bevolking de grond!!! We bezoeken in de blauwe stad Jodhpur ook het prachtige Meherangarh Fort. En zoals op vele plaatsen zijn de mensen hier net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, wat als gevolg heeft dat we foto's van elkaar maken nadat we elkaar aangestaard hebben. Ze willen ook graag met ons op de foto, zoals wij met hen en uiteindelijk lopen we allemaal tevreden verder. Hier krijgen we ook nog een demonstratie "tulband wikkelen".

Taj Mahal

We rijden weer verder om ook de prachtige Taj Mahal te bezoeken, eerst in allerlei poses op de foto met de Taj Mahal op de achtergrond en natuurlijk de gelegenheid voor een leuke groepsfoto die, nadat we een uurtje rondgewandeld hebben, te koop aangeboden worden. Als je besluit niet alles te kopen, lopen ze achter je aan terwijl de prijs nog eens aanzienlijk zakt. We komen hier ook zwaar verminkte mensen tegen die over de grond kruipend om geld schooien. Maar niets was zo schrijnend als de vrouw die we op het station tegenkwamen met een zwaar ondervoed pasgeboren baby'tje op de arm. Het kindje had een flinke hazenlip en daarmee probeerde de vrouw haar geld te verdienen. Onze gids vertelde ons haar beter niets te geven, om het bedelen niet in stand te houden, dit kind kon overal kosteloos geholpen worden, maar wanneer de vrouw dat deed was ze haar inkomsten kwijt. Triest dat zo'n kind daar de dupe van moet zijn. We reizen een stukje per trein, ook weer een geweldige belevenis, en vervolgen onze rit. We stoppen ook bij een klein dorpje om er door heen te wandelen. We zien de vrouwen voor de hut zitten, mannen slapen op een soort stretcher, kinderen spelen op straat en willen graag op de foto om daarna de foto's te bekijken. We mogen soms ook binnen kijken. De koeienpoep word gedroogd en binnenshuis bewaard om de oven mee te stoken. We krijgen een demonstratie yoghurt maken en chiapati bakken. Ondertussen delen we snoepjes uit aan de kinderen en staan de verkopers ons alweer op te wachten.

Varanasi

Tenslotte naar Varanasi, een rit van ruim 200 km waar we ruim 8 uur over hebben gedaan. Niet erg, onderweg blijft het boeiend. De kleding van de vrouwen verandert weer van kleur, iets minder fel en minder versiering, maar nog steeds prachtig. Ook komen we ondertussen mannen met geverfde gezichten en gevlochten haar tegen. En niet te vergeten de nieuwste mode!! Rood geverfd haar, beter dan grijs vinden ze!! In varanasi gaan we met een riksja tegen de avond door het zeer chaotische verkeer, naar de heilige rivier "de Ganges". Deze tocht per riksja is alweer een belevenis op zich, het is haast onmogelijk om door deze verkeerschaos te komen, het krioelt op de slechte wegen van allerlei toeterende voertuigen en lopende mensen en dieren. Het is niet te beschrijven wat je allemaal ziet, en hoe druk het is, maar geweldig leuk om ook weer te beleven. Het is wel belangrijk je goed vast te houden, want de wegen zijn slecht en er is geen centimeter onbenut op straat, wat betekent dat je armen en benen binnenboord moet houden. Regelmatig lijkt het verkeerd te gaan, maar uiteindelijk komen we ongedeerd bij de beroemde ghats. Hier staan de meisjes met bloemenmandjes met daarin een kaarsje ons al op te wachten om te verkopen. Het is ook hier overal druk, zowel op het water als op de trappen aan het water. Vlak voor zonsondergang stappen we met ons kaarsje op de boot om even langs de crematies te varen. Het is al donker als we daar aankomen en er branden verschillende vuren, alleen de mannen zijn bij een crematie aanwezig. We varen terug, omdat op de kade een dagelijks indrukwekkend ritueel is begonnen. Onze plaatselijke gids prevelt een onverstaanbaar gebed en daarna laten we de brandende kaarsjes op het water glijden en doen een wens. Een prachtig gezicht al die vlammetjes op het donkere water. we blijven nog een tijdje alles bekijken vanaf het bootje en krijgen ondertussen een kopje "chai" aangeboden door een klein jongetje dat van boot naar boot gaat met zijn theepot met kooltjes eronder. Als we terug zijn bij de riksja is het pikkedonker omdat de stroom weer uitgevallen is, we banen ons wederom een weg door de gezellige chaos naar ons hotel. De volgende ochtend zeer vroeg opnieuw naar de heilige rivier. Het is een stuk rustiger, veel mensen liggen nog op straat te slapen, terwijl de zwerfhonden en heilige koeien tussen het afval dat overal op straat ligt naar eten zoeken. Bij de rivier aangekomen zijn er al vele mensen een bad aan het nemen in de heilige rivier, of doen hun wasje. we varen rustig de rivier weer af en worden ondertussen bezocht door varende kooplui. Weer bij de crematie's aangekomen is het wat rustiger dan in de avond. We bezoeken een crematie van dichtbij en worden uitgenodigd om ook de omringende huizen te bezoeken waarin de stervende liggen. Hier bedanken we voor!! We dwalen nog wat door de smerige straatjes van Varanasi en we krijgen natuurlijk weer allerlei souvenirs te koop aangeboden. Daarna onder de indruk terug naar ons hotel om afscheid te nemen van de mensen die niet met ons verder reizen naar Nepal.

Nepal

Na een lange maar weer gezellige en prachtige tocht kwamen we bij de grens India/Nepal aan. Zonder gids hadden we het kantoor, nou ja, de tafel waar we onze paspoorten moesten laten zien nooit gevonden. Te voet met de koffers over de grens, daar nog een visum bij de Nepalese douane halen en op naar ons eenvoudige hotel. Wat een verschil met India, geen chaotisch verkeer, geen bedelaars en opdringerige verkopers. Gewoon heerlijk rustig het stadje door wandelen. Wat een rust! De volgende dag een tocht door prachtige natuur naar Pokhara waar we heerlijk kunnen wandelen, varen en prachtige souvenirs kunnen kopen. We gaan 's avonds gezellig met onze beide lieve gidsen Ivonne en Onze Nepalese gids Dinesh, uit eten. Dan op naar Chitwan National Park. Ook nu weer genieten we van de prachtige natuur, en maken een stop onderweg om weer enkele lokale lekkernijen te proeven. We worden zeer vriendelijk ontvangen in ons eenvoudige resort. De volgende dagen maken we een tocht over het water en zien o.a. krokodillen, waterbuffels en vele byzondere vogels. We maken een tocht op de rug van een olifant en zien o.a. neushoorns en herten. Op de terugweg naar het hotel worden we afgezet om nog wat plaatselijke winkeltjes te bekijken. Omdat het ondertussen donker is geworden is de hotelmedewerker naar ons op zoek gegaan, omdat hij bang is dat we verdwaald zijn in het donker. Hij begeleid ons naar het resort waar we een typisch Nepalese maaltijd krijgen die we na instructies van Dinesh met onze handen, dus traditioneel eten.

Kathmandu

De volgende dag helaas alweer naar onze eindbestemming Kathmandu. Hier is het verkeer weer zeer chaotisch en de wegen erg slecht. In Kathmandu bezoeken we het gezellig en mooie Bakthapur met de kunstig bewerkte huizen en tempels. Daarna gaan we naar Bodnath, een prachtige tibetaanse stoepa met zijn gebedsmolentjes, waar ook weer een hele gezellige sfeer hangt. Omdat er nog tijd over is vragen onze gidsen of er iets is wat we nog graag willen zien. Unaniem besluiten we dat we heel graag het weeshuis in Kathmandu willen bezoeken waar zij zich beiden voor inzetten. Als we toestemming hebben om langs te komen rijden we, nadat we wat kadootjes voor de kinderen hebben gekocht naar het weeshuis,waar we allerhartelijkst ontvangen worden door de kinderen en leiding. We schrikken van de erbarmelijke toestand waarin de 22 kinderen van 1 tot 12 jaar leven. Gelukkig zijn de kinderen wel erg opgewekt. Ze moeten het hier hebben van sponsors, en die hebben ze helaas nog veel te weinig. maar 1 hebben ze er in ieder geval weer gevonden. De volgende dag vertrekken we zwaar onder de indruk naar het vliegveld, en nemen bijna huilend afscheid van Ivonne en Dinesh die het ons geweldig naar de zin hebben gemaakt.

Terugvlucht

Onze vlucht vanuit Delhi was 5 uur vertraagd i.v.m. de zware regenval, en een beschadiging aan de landingsbaan. Uiteindelijk om kwart over 7 na nog een uurtje wachten in het vliegtuig, vertrokken we naar Delhi. Daar werden we begeleid naar een wachtruimte voor transfer-vlucht. Hier moesten we helaas bijbetalen wegens overgewicht. Als we dat nou van tevoren geweten hadden….In Nepal mag je schijnbaar meer gewicht meenemen dan met de KLM vlucht naar Nederland. Omdat we in Kathmandu al een flinke vertraging hadden, werd het wachten in Delhi flink verkort en kwam er na een rustige vlucht naar Amsterdam een einde aan onze indrukwekkende vakantie.

Zondag 21 februari 2010

De slaappil werkte uitstekend. Geslapen als een blok. Om ca. 8 uur opgestaan. De Hindustan Times ligt onder de deur geschoven. Op een van de binnenpagina’s: ‘Dutch govt casualty of Afghan war’. Eenvoudig self-service ontbijt. De koffie is oploskoffie en niet te drinken. India is overduidelijk een theeland. De gids is een tamelijk lange jongeman en heet Abishek Kumar De kleine chauffeur blijkt Laxman Singh te heten. Het stuur in de Toyota zit rechts en wij rijden links. We hebben nog geen twee stappen uit het hotel richting auto gezet of de eerste bedelares komt al op mij af. Een magere vrouw van onbestemde leeftijd die met smekende handgebaren duidelijk maakt dat ze niets te eten heeft. Wat moet je hier mee? Moet je die nou iets geven? Kleine kinderen verzorgen een kleine voorstelling: een koprolletje. Daarna houden ze hun hand op. De gids adviseert om niets te geven. Deze kinderen gaan niet naar school maar worden door hun ouders op pad gestuurd om te bedelen. Door wat te geven houdt je een en ander alleen maar in stand. Eerst gaan we naar het 15 kilometer ten zuiden van Delhi gelegen Qutab Minar. De plaats van het eerste moslim-koninkrijk in Noord India.We maken een foto van de 73 meter hoge toren en we bezoeken de resten van de Quwwat-ul-Islammoskee, de oudste moskee van het land. We zien de onvoltooide Alai Minar en de uit de 5e eeuw stammende ijzeren pilaar. Interessant allemaal maar niet het Delhi waarvoor wij gekomen zijn. India Gate. Een soort Arc de Triomphe ter nagedachtenis aan de in de eerste wereldoorlog gevallen Engelse en Indiase soldaten. Daar ontmoeten we de zuster van Abishek en haar man die vanuit Mumbai (waar Abishek zelf ook vandaan komt) op bezoek zijn in Delhi. Abishek zegt in Delhi te studeren maar het wordt niet duidelijk wat dan wel. Over de indrukwekkende Rajpath naar het presidentieel paleis, met rechts het North Block en links het South Block en even verder het Parliament House. We geven aan dat we er hier niet uit hoeven want we vinden het allemaal niet zo bijster interessant. Een verrassing is Humayuns Tombe, een prachtig gebouw ,lijkende op en voorloper van de Taj Mahal. Op de Taj Mahal na het mooiste gebouw dat we in India gezien hebben. Op het grasveld voor het mausoleum liggen een zevental honden te slapen. Ik maak een foto maar de gids waarschuwt niet al te dichtbij te komen. Dan gaan we lunchen in een restaurant met de niet bijster originele naam ‘Chicken Inn’ De chauffeur eet om een of andere reden niet met ons mee en heeft dat de hele week niet gedaan. Die schijnt ergens apart iets te eten. Het restaurant wordt duidelijk praktisch alleen door westerse toeristen met hun gidsen bezocht. Chicken Tandoori voor mij. Herma heeft een of ander tomatengerecht besteld en Abishek eet iets chinees. Het is allemaal behoorlijk pittig. Het restaurant schenkt geen alkohol dus nemen we er maar Cola bij. Op aandringen van de gids drinken we er ook nog een romig-zoete yoghurtdrank bij, die uitstekend smaakt. (Lassi) De rekening bedroeg, geloof ik, ongeveer 2000 Rps. (40 Euro) We moeten ook nog zo nodig een kledingzaakje bezoeken maar we vertikken het om iets te kopen want souvenirs kunnen we beter op de laatste dag kopen. Wel regelt hij, op mijn verzoek, de aanschaf van een viertal blikjes bier. Het gesjouw langs van alles en nog wat maakt dorstig. Abishek, die zegt alleen te wonen in Delhi spreekt een nerveus en haastig soort Engels dat af en toe moeilijk te volgen is. Soms knik ik dan ook maar instemmend terwijl ik er niet alles van begrepen heb. Het fameuze Rode Fort bekijken we alleen maar van de buitenkant hetgeen onze instemming heeft want we willen eigenlijk nu naar Chandni Chowk, het centrum van Old Delhi. Een gebied met smalle straten en honderden winkeltjes, deels op straat. We maken een riksja-ritje door dit oude gedeelte en dat is een ervaring apart. De jonge man die ons door de nauwe straatjes fietst gaat op zijn beurt voor gids spelen en dat is erg vermakelijk. Dan naar de Jami Mashid moskee, de grootste moskee van India. De schoenen moeten uit en Herma moet in een soort jurk gehesen worden. Waarom is niet duidelijk want ze is allesbehalve bloot gekleed. Waarschijnlijk omdat het een kleinigheid aan geld oplevert. Als laatste naar Raj Ghat, de plaats waar Ghandi op 31 januari 1948 werd gecremeerd, een dag nadat hij door een fanatieke hindoe was vermoord. Dan hebben we de pap wel op. In het restaurant van het hotel, dat overigens meer aan een huiskamer doet denken dan aan een restaurant, eten we ‘Mixed Vegetables’, witte rijst en Naanbrood. Elk een fles bier erbij (Kingfisher, het nationale bier). Heerlijk! We zijn met z’n tweetjes in het kleine restaurant en er lopen drie obers om ons heen. Totaal 600 Rps (12 Euro).

Maandag 22 februari 2010

Om kwart over 9 staat onze chauffeur al weer klaar voor de reis naar onze volgende bestemming: Jaipur. Dat wordt een ervaring apart. Het eerste gedeelte is het gewoon alleen maar druk, maar na een half uur komen we in een gigantische verkeersopstopping terecht. Dit slaat alles wat ik op dit punt ooit meegemaakt heb: auto’s , motoren, bromfietsen, volgepakte bussen, tuktuks enz. Na een uur zijn we Delhi nog niet echt uit. Volgens Laxman komt dat omdat deze weg zowel naar het vliegveld als ook naar het industriële komplex Gurgaon voert. Als we de afslag naar Gurgaon voorbij zijn wordt het wat rustiger. Naar Jaipur is het dan nog een 220 kilometer. We zijn toe aan een sanitaire stop en gaan om die reden even bij een McDonalds aan. Zoals gezegd: het wordt een ervaring apart. Op deze toch wel belangrijke verbindingsweg tussen Delhi (16 miljoen inwoners) en Jaipur (4 miljoen) rijdt van alles: auto’s uiteraard en bussen, maar ook motoren, bromfietsen, gewone fietsen, paard en wagens, wandelaars. Het eerste deel van het traject rijden we door een tamelijk dor en droog gebied maar wat later wordt het wat groener en verschijnen er velden met tarwe en mosterdzaad. Langs de weg is het een gezellige bende: hotelletjes, restaurantjes, eethuisjes, terrasjes , benzinepompen, koeien, honden, kamelen,.enzovoorts. Een kleurrijke chaos. Soms is wat je ziet gewoon verbijsterend: complete tentenkampen langs de weg, daar waar de armste van de armste wonen in de meest primitieve omstandigheden. Dat dit in een economische en nucleaire grootmacht mogelijk is! Na 2,5 uur zien we rechts bergen opdoemen. Volgens de ‘driver’ zijn dat de Inbrama Mountains. Op zo’n 160 km. van Jaipur zien we links een groot aantal schoorstenen opdoemen, daar waar zich steenfabrieken bevinden en 5 kilometer verder passeren we de provinciegrens en rijden we van Haryana dus Rajasthan binnen. Om een uur of 12 eten we een hapje bij een wegrestaurant ‘Taj Moti Mahal’. We kiezen voor Navratan Korma en op ons uitdrukkelijke verzoek ‘not so spicy’, verder ‘Steamed Rice’ en Naanbrood. Met bier en cola erbij ca. 20 Euro. Verder gaan we. We zien steeds grotere groepen met grote gele vlaggen getooide wandelaars. Volgens de chauffeur zijn dat aanhangers van de Krishna beweging die een voettocht maken naar een van hun tempels. Of dit deel uitmaakt van het grote Holi-feest dat op 28 februari en 1 maart in heel India wordt gevierd is ons niet duidelijk. Wel dat de wandelaars die, naarmate we Jaipur naderen, in steeds grotere groepen langs de weg marcheren, onderweg op talloze plaatsen in tenten worden opgevangen om iets te drinken of gewoon uit te rusten. Goed georganiseerd. Op 65 kilometer van Jaipur gaat er een weg links naar het Sariska Nationale Park waar je tijgers in het wild kunt zien. In Jaipur aangekomen krijgen we een al een voorproefje van wat we morgen te zien krijgen: het Amber Fort, het Hawa Mahal ( het paleis der winden) en het Waterpaleis waar we even uitstappen om een foto te maken. Verder zien we het Stadspaleis en wijst de chauffeur ons op de ingang waar alleen de maharadja doorheen mag. Zo tegen een uur of vier komen we bij ons hotel aan. De gids is aanwezig en heet Narendra Singh. Hij stelt dat alle monumenten nu zo’n beetje dicht zijn en dat we vandaag eventueel het centrum even kunnen bezoeken. We spreken af dat we ons een beetje opfrissen en dat hij om 5 uur weer voor de deur staat. Het bezoek aan de bazaar leidt tot een demonstratie kleedjes bedrukken en uiteraard een bezoek aan de belendende winkel waar we, meer om de gids dan om onszelf te gerieven, een shawltje en een stropdas met kamelen kopen. Ach, zo’n stropdas is nooit weg. Daarna rijden we naar het Hawa Mahal, het ééndimensionale Paleis der Winden. Foto gemaakt. Zoiets kun je net zo goed laten want kaarten met afbeeldingen van de Hawa Mahal worden je overal aangeboden, maar goed. De gids vertelt dat Jaipur aan drie zijden omringd wordt door bergen (de Aravli Hills). Alleen vanuit het zuiden is de stad toegankelijk. Het Hotel dan. Alsisar Haveli aan de Sansar Chandra Road. Een sprookjesachtig mooi hotel, met een fraaie binnentuin, terassen en een zwembad. Een kleine lusthof temidden van de herrie en de stank van de stad. Een fraaie ruime kamer ( 102) die met een hangslot afgesloten moet worden. Het diner is self-service wat een beetje vreemd is voor zo’n sjiek hotel maar wel zo makkelijk. Ook de eetzaal is een juweeltje. Schalen vol met flink gekruide vlees- en groentengerechten. Een half flesje rode wijn erbij. Sarino of iets dergelijks, van de Merlotdruif. (Wel duur, 900 Rps) Het personeel, allemaal mannen, is stemmig gekleed en draagt een tulband. Na het diner begint het te onweren en vervolgens te regenen. De kleine man die in de binnentuin een soort poppenkast heeft opgezet breekt de boel snel weer af. Die heeft geen cent verdiend. Als het weer droog is maken we nog een kort wandelingetje buiten de poort waar we regelmatig door riksjarijders aangeklampt worden. Nog even voor onze kamer met een van de in Delhi aangeschafte blikjes bier buiten gezeten en daarna naar bed.

Dinsdag 23 februari 2010

Goed geslapen. Om kwart voor 6 gewekt door de oproep tot gebed van de mullah’s . Op naar het Amber Fort. Een beetje een toeristencircus. Met de olifant gaan we over het keienpad naar boven. Wie ooit bedacht heeft dat het met een olifant moet is waarschijnlijk een slimme zakenman geweest, want dat stukje kun je net zo goed lopen. Er zijn in totaal 115 olifanten, 114 vrouwtjes en 1 mannetje, die elke dag vier keer op neer naar boven gaan. Onderweg worden foto’s van ons gemaakt. Het Amber Fort is een prachtig bouwwerk dat dateert uit 1727. Prachtig zijn de hoofdpoort de Ganesh Pol en het spiegelpaleis Sheesh Mahal. Dat gebouwtje is van binnen en van buiten overdekt met kleine stukjes spiegelend glas. Hoog boven ons zien we het indrukwekkende Jaigarh Fort. Terug naar Jaipur. Eerst naar het waterpaleis Jal Mahal dat als jachtslot in gebruik was bij de maharadja’s. Vooral voor de eendenjacht (‘Duck shooting’). Aan de oever van het meer voert een kleine ongeveer 7 jaar oude jongen een ‘Magic Show’op. Een soort balletje-balletje, een en ander tot vermaak van de omstanders. Na afloop kun je in een linnen zakje wat geld stoppen. We gaan naar een restaurant. Onderweg passeren we een marktplein waarop we een aantal varkens bezig zien tussen het afval. Midden op straat! Het kan dus altijd nog gekker. We lunchen in het Peacock restaurant. Navratan Curry met een glaasje bier erbij. Daarna gaan we op weg naar Jantar Mantar, het observatorium dat Sawai Jai Singh II tussen 1728 en 1734 liet bouwen. In totaal 16 instrumenten voor het bepalen van de tijd, de positie van sterren en planeten en voor het trekken van horoscopen. Een merkwaardig landschap van stenen instrumenten. Een kunstwerk op zich. Dan naar het stadspaleis. We laten het textiel- en wapenmuseum voor wat zij zijn, maken een foto van een van de olifanten voor de Rajendra Pol poort en bewonderen het niet voor publiek toegankelijke Chandra Mahal en de enorme zilveren urnen die Madho Singh II in 1901, gevuld met Gangeswater, mee naar Londen nam om daar de kroning van Edward VII bij te wonen. De maharadja wilde geen gebruik maken van het Engelse kraanwater. Op mijn verzoek gaan we nog even naar de achterkant van het Hawa Mahal en dan zetten we er voor vandaag een punt achter. In het hotel nog even een biljet van 50 Euro gewisseld. Zelfde koers als op het vliegveld: 1 Euro voor 55 Roepies. Na een biertje op het terras nog even in mijn eentje in de omgeving rondgewandeld. Een ervaring apart! Na het diner in de binnentuin een voorstelling bijgewoond van de opnieuw aanwezige ‘Puppetshow’. Het gebeuren duurt maar een minuut of vijf en de bedoeling is natuurlijk dat je een pop koopt. Hebben we gedaan. Rps. 300. We noemen hem (want het is een hij) Mr. Singh.

Woensdag 24 februari 2010

Goed geslapen. De vogeltjes in de binnentuin kwetteren er vrolijk op los. Vandaag gaan we naar Agra. Ook een dikke 200 kilometer. Het verkeer hier blijft verbazingwekkend. Alles kan hier. Pa voorop op de scooter, ma zit schrijlings achterop met een baby op schoot en tussen hen in geklemd nog een kleuter. Pa draagt als enige een helm. Vijf jongemannen achter elkaar op één bromfiets. Twee om een graspol kibbelende koeien midden op de snelweg. Op diezelfde snelweg een man die een tractorband voortrolt. Een kudde geiten en schapen waarbij de geiten parmantig vooroplopen. Als je denkt dat je alles meegemaakt hebt komt er een spookrijder ons tegemoet, op onze weghelft dus! En later nog een en nog een. De reactie van onze chauffeur is laconiek: ‘dat doet-ie waarschijnlijk maar voor een klein stukje’. En dat is hier de mentaliteit: niemand houdt zich aan de regels en iedereen weet dat en dus gaat alles toch nog betrekkelijk soepel. Niemand maakt zich druk, geen verontwaardigd geschreeuw of opgestoken middelvingers, wel veel claxongebruik, maar meer bedoelt om elkaar te waarschuwen dan wat anders. Al met al is deze weg toch rustiger dan die van Delhi naar Jaipur. In de middenberm staan veelkleurige Bougainvilleachtige struiken maar wat de naam precies is weet Laxman ook niet. Op 175 kilometer van Agra links een prachtige veelkleurige Hindoetempel Als we nog een 100 kilometer van Agra zijn wordt een korte stop ingelast. Rajasthani Midway heet het hier. Ook deze tent wordt voornamelijk bezocht door toeristen. We drinken wat maar vinden het te vroeg om te gaan eten. Bij het restaurant is natuurlijk ook weer de onvermijdelijke souvenirwinkel maar die negeren we. Verder gaan we. Links zien we weer schoorstenen van steenfabrieken. Op een 50 kilometer van Agra verlaten we Rajasthan en rijden we Uttar Pradesh binnen. Fatehpur Sikri. Het Pompeï van India. Die vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op want Pompeï werd bedolven terwijl Fatehpur Sikri gewoon achtergelaten werd. De gids heet Noor, is moslim en een bewonderaar van Clinton en Obama, niet van Bush. Het maakt hier inderdaad beetje verlaten indruk. Wel mooi is de nabijgelegen Jami Masjid moskee met de prachtige door Akbar gebouwde Buland Darwaza poort. Om half 3 drie komen we in Agra (1,4 miljoen inwoners) aan. Hotel Howard Park Plaza aan de Fatehabab Road. Kamer 111. Het meest luxe hotel tot dusverre, maar niet zo leuk als het paleisje in Jaipur. Op het dakterras eten we een kleinigheid. Herma tosti’s en ik bestel op goed geluk Samosa Chat. Smaakte uitstekend. Rode wijn en cola. Uitzicht op de Taj Mahal. Een wandelingetje door de omgeving waarbij we voortdurend aangesproken worden door meneer S. Jain, ‘Taxi Service’. Op zijn kaartje staan twee automobielen. Waarom hij dan zelf op een fiets-riksja rijdt is niet helemaal duidelijk. We spreken af hem morgenmiddag, na het bezoek aan de Taj Mahal, te zullen bellen voor een ritje door de stad.

Donderdag 25 februari 2010

Gisteravond geen eetlust genoeg meer om nog eens uitgebreid te gaan dineren dus, na een bad genomen te hebben, gaan we vroeg naar bed en tegen de verwachting in goed geslapen. Onze gids voor Agra belt nog om te vertellen dat we ook wat later kunnen vertrekken maar we hakken nu de knoop door: vertrek om 7 uur en dat betekent om 6 uur op. Wat doet een mens zich aan! Vakantie is hard werken en thuis nagenieten, daar komt het eigenlijk op neer. Zonder ontbijt op pad dus. Naar de Taj Mahal, waar het allemaal om begonnen was. De gids heet Neeraj Gupta. Een aardige man. Volgens hem staat de Taj Mahal bovenaan de Unesco-lijst van zeven wereldwonderen. De andere zes weet hij ook direct te noemen: Itzen Chitza, Machu Piccu, Chinese muur, Petra, Colosseum en het Christusbeeld in Rio. Om kwart over 7 komen we aan. Helder zonnig weer. Wij zijn niet de eersten en ook niet de enigen die zo vroeg op pad zijn gegaan, maar echt druk is het nog niet. Het zicht is nog een beetje vaag, maar toch is de aanblik van dit witmarmeren mausoleum een fantastische ervaring. Adembenemend! Alleen dit gezien te hebben is de hele reis waard. Genoeg foto’s gemaakt om een klein album mee te vullen. De gids laat ons een klein uurtje alleen om rustig rond te lopen en te genieten. Terug naar het hotel. Een licht ontbijt. Na ons even opgefrist te hebben opnieuw op pad. Het Agra fort waar Sjah Jahan de laatste jaren van zijn leven in gevangenschap sleet, met uitzicht op de Taj Mahal die hij voor zijn overleden echtgenote Mumtaz had laten bouwen. Van het Agra Fort hebben we niet veel meegekregen want er dienen zich stofwisselingsproblemen aan, laat ik het netjes zeggen, en op mijn verzoek maken we snel een einde aan de excursie en gaan we terug naar het hotel. Snel de meegebrachte pillen ingenomen en dagboek bijgewerkt. Een uurtje op bed en daarna de straat weer op. Mr. Jain vergeten we maar even. Op naar Purami Mandi. Een drukke volkswijk. Uurtje rondgewandeld. Ogen tekort, ook al vanwege het razend drukke verkeer. Biertje op het terras en daarna self-service diner. Slaappil genomen en goed geslapen.

Vrijdag 26 februari 2010

We gaan weer op weg. Het is 10 uur. Op een bord staat: Delhi 201 km. We komen door de heilige stad Mathura waar het bij een prachtige witte hindoetempel een drukte van belang is. (Jaigurudev Temple No Fee for Entrance, No Donation, Photography allowed.) Volgens de chauffeur is men al druk met de voor bereidingen van het Holi-feest. Deze weg is minder druk dan die van Delhi naar Jaipur, maar daardoor ook wat saaier. Links en rechts velden met tarwe. De lunch gebruiken in het ‘Rajasthan Motel’, waar een prachtige tuin bij hoort met veel bloemen. We bestellen de vertrouwde Navratan Kurma ( not to spicy). In de oprijlaan vertoont een slangenbezweerder zijn kunstjes, of eigenlijk doen de twee kleine slangetjes dat. Afgezet worden we in het Sara Green Hotel in Delhi. Een paar uurtjes op bed gelegen. Van al dat autorijden wordt je moe. Tegen de avond een wandelingetjes door de fraaie binnentuin. Het hoogteverschil tussen terras en gazon heb ik niet in de gaten dus ik maak ook nog een doodsmak. Personeel holt toe. Gelukkig niets aan de hand. Je zal op de avond van vertrek nog even je poot breken zeg! Het diner wordt geserveerd in dezelfde binnentuin. Er is ook nog een show met twee hindoe-danseressen. We hebben niet gegeten, want geen honger. Om half 9 staat Laxman al weer voor de deur en gaan we op weg naar het vliegveld. We nemen afscheid van Laxman en Vishal en bereiden ons opnieuw voor op de chaos die hier zou heersen, maar daar is geen sprake van. Alles verloopt snel en soepel. Het Indira Ghandi International Airport lijkt kleiner dan Schiphol, maar bedacht moet worden dat het vliegveld voor de binnenlandse vluchten waarschijnlijk veel groter is en zoiets hebben wij in Nederland natuurlijk niet. De faciliteiten vallen een beetje tegen. Een kop koffie ja, maar een drankje of een potje bier is hier niet te krijgen. We hangen hier maar een beetje rond. Vertrek om 1 uur 40! Mijn laatste roepies geef ik aan een schoonmaker hier. Wat het geld betreft: met euro’s kom je hier overal terecht. Wisselen kan in de hotels. Als fooitje zijn losse euro’s heel geschikt. Daar zijn ze blij mee.

Zaterdagmorgen 27 februari 2010

KL 872. Aankomst op Schiphol om half 6 in de morgen. Die 4,5 uur hebben we dus weer terug. Goed, alles gaat voorbij. Ook die 7,5 uur durende vlucht net als die hele reis naar India. Ik ben er echter van overtuigd: als je India meegemaakt hebt, druk, kleurrijk, chaotisch, smerig ook hier en daar, dan heb je alles gezien en zul je je, waar je ook verder nog komt, nergens meer over verbazen! Over de organisatie in India, de gidsen, de chauffeur, niets dan lof!

Hotels

We hadden de hotel geupgrade naar 4/5 sterren. Geweldige hotels met uitgebreid ontbijt- en dinerbuffet. We hebben ons ’s morgens beperkt tot brood en toast en ’s avonds tot warm eten zonder sla en ijs. Tussen de middag namen we naan met een flesje cola. Waarschijnlijk hierdoor en de goede hotels hebben we eigenlijk geen gezondheidsproblemen gehad. Het kerstdiner in Agra was de 30 euro best wel waard. (wel zonder drankjes) Het Nieuwjaarsdiner en –party in Varanasi was veel te duur voor wat je er voor kreeg. We betaalden voor een uitgebreid dinerbuffet meestal rond de 15 euro/pp. De alcoholische drankjes zijn ook erg duur. Als we de kans kregen gingen we naar een Wineshop. Je koopt daar dezelfde wijn of bier voor een kwart van de prijs.

Fooien

Vaak een moeilijk onderwerp. NRV adviseert 3 euro per dag voor een gids en chauffeur We kregen, bij aankomst, een brief van Nirvana waarin zij o.a. een fooi van 10 tot 15 euro adviseren voor de chauffeur en de gids. Wanneer de gids de hele dag meegaat zelfs tussen de 15 en 20 euro Gezien de levenstandaard in India, ben ik er maar net tussendoor gegaan. Misschien voor jullie een punt om met Nirvana te bespreken. Het is ons goed bevallen om een paar extra dagen in Agra, Varanasi en Delhi te hebben. Aangezien we erg individuele reizigers zijn, konden we op die manier zelf ook nog wat ondernemen Het etentje, dat ons de laatste dag, voordat ze ons naar het vliegveld brachten, door Nirvana werd aangeboden, was erg prettig en nuttig om de reis met hen te evalueren Henriëtte en Jan Dennebos

Donderdag 11 november.

7.00 uur de wekker loopt af en tijd dus om op te staan we willen om 8.00 uur met de shuttle mee naar Schiphol. Ruim op tijd zijn we daar en is het even zoeken om in te checken, de stoelen heb ik al elektronisch gereserveerd en ook het inchecken is zo gebeurd via de incheckpaal. Nu is het zaak om de bagage af te leveren en hebben we tijd voor het ontbijt en kan het wachten beginnen. De bagage controle leverde wat problemen op, omdat er in de bagage van Lenny een zwarte vlek werd ontdekt. Na enkele controles werd er een klein mesje uit een tas gevist. Na overleg mocht het toch mee. Keurig op tijd vertrekken we en na een rustige vlucht landen we om 23.30 uur Indiase tijd op Delhi International. Het vervullen van de formaliteiten is altijd een oefening in het onthaasten wat nog meer op de proef gesteld werd doordat twee koffers van deelnemers aan de rondreis niet meegekomen zijn. Nu snel naar het hotel voor een verkwikkende slaap zodat we morgen uitgerust aan de rondreis kunnen beginnen.

Vrijdag 12 november.

Redelijk uitgerust kunnen we vandaag Delhi gaan verkennen, het is zo groot dat er uiteraard keuzes gemaakt moeten worden. Wie Thailand zegt, denkt gelijk aan de tuk-tuk waarvan er duizenden in BKK en andere steden rijden als een snelle goedkope taxi. Wie schets onze verbazing om door duizenden en in mijn beleving veel meer dan in BKK gewoon ingesloten te worden door tuk-tuks. Onze eerste bezoek is de Jama Masjid, de grootste moskee van India. Hier worden voor het vrijdag gebed ongeveer 20.000 gelovigen verwacht en men is overal bezig om kleden daarvoor uit te spreiden. Opvallend is dat de 4 minaretten naar buiten overhellen zodat zij bij bv een aardbeving niet op het hoofdgebouw terecht komen. Dit zullen we nog vaker zien. Vervolgens maken we per riksja (een andere mogelijkheid is er niet) een rondtour door de binnenstad smalle straatjes waar echt geen ander vervoer mogelijk is. Erg kleurrijk en een massa werk voor een installatie firma je gelooft je ogen niet als je ziet hoe alles aan elkaar geknoopt is wat betreft de elektrische bedrading en aansluitingen. Wie India zegt, denkt gelijk aan de naam Ghandi die voor altijd verbonden is met dit land. Een bezoek aan het park waar de crematie heeft plaats gevonden wordt door ons met een bezoek vereerd. Ter nagedachtenis aan deze markante man is er een gedenkmonument geplaatst. Na de lunch vervolgen we onze tocht door Delhi langs regeringsgebouwen waaronder het parlementsgebouw (waar niet gestopt mag worden) door langzaam te rijden kunnen er toch foto’s gemaakt worden. Ons laatste doel voor vandaag is de Qutab Minar, incl. Moskee. Dit is de oudste moskee van India. Deze is opgebouwd met materialen van 27 andere moskees uit de omgeving die daarvoor afgebroken werden. Een 7.2 meter hoge zuil markeert de plek waar in de 4e eeuw Quwwat deze moskee ontdekte. Het bijzondere van deze ijzeren zuil is dat daarop nog nooit enige roestvorming is ontdekt. Vermelding waard is het gegeven dat Delhi over 17.000 geregistreerde parken beschikt. Deze kunnen variëren van enkele bomen tot diverse vierkante kilometers.

Zaterdag 13 november.

Een reisdag van 300 kilometer. Onze eerste kennismaking met het wegennet in India. Dat zo blijkt al snel als we Delhi verlaten hebben niet te zijn wat we gewend zijn,een veredeld karrenspoor of minder hetgeen de reistijd dan ook flink wat uren langer maakt. De naam snelweg is hier niet op zijn plaats dat snappen jullie wel, kuilen plassen en smal, hetgeen voor de bus betekent een lage gem. snelheid. Maar ja we moeten het ermee doen. India heeft niet beter en dat zullen we nog veel herhalen als we met zaken te maken krijgen die niet kloppen in onze ogen. Door omstandigheden is het reisschema veranderd, hier kom ik nog op terug. We logeren niet in Mandawa zoals de bedoeling was, maar in het mooie paleis van de Maharadja in Dundlod. Deze verandering is nodig vanwege het kamelenfestival dat bezocht word door zo’n 300.000 boeren. Geweldig mooi hotel, maar doch met de nodige mankementen zoals snel zal blijken. Tijdens de rit door kleine dorpjes, een plaatselijke markt bezocht dat wel leuk en leerzaam is. Kamelen voor de kar in plaats van ossen is in deze streek gewoon omdat er erg veel van zijn. Dit omdat we tegen de woestijn aan komen te verblijven en kamelen nu eenmaal het vervoermiddel zijn in de woestijn. Dat koeien heilige dieren zijn in India, wordt tijdens de rit wel duidelijk deze dieren worden dan ook geen strobreed in de weg gelegd wat ze ook doen bv je groentekraam half leeg eten.

Zondag 14 en maandag 15 november.

We vervolgen onze reis naar Pushkar. In Shekavati maken we de eerste stop om de haveli’s te bewonderen. Deze streek is zo welvarend geworden doordat het lag aan een belangrijke handelsroute. Gehandeld werd er in Opium, katoen en specerijen. Een haveli is een versterkt herenhuis dat volledig beschilderd is met fresco’s. Rond de binnenplaats speelde zich het beschermde leven van de vrouwen af in de vertrekken rond deze binnenplaats. De mannen dreven de handel in de zitkamers, zittend op witte matrassen, welke zich ook rond deze binnenplaats bevonden. Na een enerverende rit zonder lunch, de chauffeur reed verkeerd (en de gids had geen alternatief adres om te lunchen) arriveerden we in Pushkar. Door overboekingen moesten we slapen in tenten. Op zich geen probleem maar door de overboeking was er een alternatief van uit de mottenballen gehaalde tenten die stonken. Niet volgens de afspraken ingericht en nogal op zijn boerenfluitjes afgewerkt zoals bv vuile lakens, die op verzoek vervangen werden. Geen koud water (warm/heet water af laten koelen dus) en douchen op de manier van de scouting in vroeger jaren gewoon het water over je heen gieten(mandien). Nostalgie met een hoofdletter. Met als gevolg nogal wat irritatie (mede gezien de overgeslagen lunch) wat de stemming niet ten goede kwam. Besloten werd om eerst te voet de markt te gaan bezoeken. Dit had een helende werking en bij terugkomst bleek door de organisatie het huiswerk overgedaan te zijn waardoor men akkoord ging om hier te slapen, een alternatief was er trouwens niet.

Zondag 14 november.

We beginnen met een bezoek aan de Pushkar fair, het jaarlijkse festival van een week dat zoveel bezoekers trekt. Zoals vermeld 300.000. We worden opgehaald met de platte wagen, met natuurlijk een kameel ervoor. Zo gaan we op een ontspannen en gemakkelijke manier het terrein over. Een kermis zien we, als ook diverse kappers en natuurlijk wordt er druk gehandeld. Zo vroeg is het er koud en branden er overal vuren. Rond het terrein zijn er zigeunerkampen, rondtrekkende stammen die herkenbaar zijn aan hun uiterlijk. Zij laten overal waar ze geweest zijn een duidelijk spoor na van een grote puinhoop, noem het maar gerust een kleine vuilnisbelt. Volgens de gids zijn de meeste niet geregistreerd en is het niet duidelijk hoeveel inwoners India nu werkelijk heeft. Ook in de steden zoals New Delhi weet men bij lange na niet hoeveel mensen er leven, dit wijkt over het algemeen erg af van de officiële cijfers betreffende inwoner aantallen. Terug naar Pushkar. Na ons bezoek aan de markt lopen we naar het centrum waar de tempel van Brahma staat. Hiervan is er op de hele wereld maar één. Vandaar dat Pushkar voor vele nomaden een pelgrimsoord is. Volgens de overlevering liet Brahma hier 3 lotusblaadjes vallen, waardoor er 3 heilige meren ontstonden. Als gelovige moet men dan ook eenmaal deze tempel bezocht hebben, zoiets als Mekka voor de moslims. Dit is dan ook goed te merken aan de grote stroom pelgrims die de hele dag in en door de straten gaan. Op onze wandeling door de stad bezochten we nog een woning om te zien hoe de mensen hier leven. Iedere keer krijg je dan het idee dat het een model woning is. Als laatste bezoeken we het heilige meer ter plaatse waar de mensen net als in de Ganges een bad nemen en het water drinken. Dan in de bus voor de rit naar Jaipur die voor een groot gedeelte over de highway gaat redelijk snel dus. De overnachting is in een 4 sterren hotel wat een verademing is na alle ontberingen van Pushkar.

Dinsdag 16 november.

Jaipur; de roze stad genoemd, omdat de gehele oude binnenstad, omgeven door een kantelenmuur met 7 toegangspoorten, roze geschilderd is. De meest gangbare verklaring is dat dit gebeurd is naar aanleiding van het bezoek van de Prins van Wales in 1876. Roze is namelijk de kleur van welkom. Op weg naar het Amberfort, stoppen we even om foto’s te nemen van het paleis van de winden, gebouwd in 1799. Het is eigenlijk geen paleis maar een gevel van 5 verdiepingen hoog met duizenden vensters waardoor de vrouwen van de koninklijke huishouding naar buiten konden kijken. Ook dit zouden we meer tegenkomen in diverse paleizen en forten. Aangekomen bij het Amberfort stond er een wachtrij van hier naar ginder, wat inhield 1.5 tot 2 uur in de rij staan. Met algemene stemmen werd er besloten naar boven te lopen (15 min). Het fort is in twee stijlen gebouwd: zowel de Hindoe als de Moslim stijl vindt men er in terug. De oorzaak is erg eenvoudig de Hindoe prins trouwde om zijn rijk uit te breiden met een moslim prinses. Deze prinses heeft een broer, die een goed veldheer is en treedt onder voorwaarde dat hij 10% van de veroveringen mag behouden in dienst, bij zijn zwager de prins. Beiden legt dat geen windeieren en worden zodoende schatrijk. In jeeps naar beneden vanwege dat er regendruppels gevoeld worden en men niet nat wenst te worden. Op weg terug naar Jaipur gestopt bij het zomerverblijf van de koninklijke familie dat omgeven is door water. Verder naar de Jantar Mantar de beroemde sterrenwacht van Jai Singh 2 gebouwd in 1700. De bouw was een unieke prestatie 16 fijn afgestelde gemetselde instrumenten hebben elk een speciale functie. Sommige werken als zonnewijzer en anderen volgen de bewegingen van sterren en planeten. Vervolgens naar het Maharadja Sawai Man Singh ll Paleis en groot museum, een gedeelte wordt nog steeds bewoond door nazaten van de Maharadja. We bezochten o.a. het tekenlokaal, het textiel en het wapenmuseum.

Woensdag 17 november.

Achteraf zal het meevallen en zijn we redelijk op tijd in Agra. Even wat meer over de rijstijl van de Indiërs, die is zo mogelijk nog erger dan wat we meemaakten in Indonesië. Toeteren is hier tot kunst verheven, en het is dan ook geen moment stil. In alle toonhoogtes en stijlen, nodig of niet, er wordt getoeterd. Het staat ook gewoon op de vrachtwagens: Please Horn. Spookrijden hier is even gewoon als voor ons een schone broek aantrekken. Tijdens de rit enkele stops gemaakt om een standbeeld van Visha, een Hindoe God te bezichtigen en een mooie Hindoetempel en als laatste de verlaten stad Fatehpur Sikri. Hier leefde en stierf de soefi-heilige Salim-Christhi. Vurig verlangend naar een troonopvolger bracht Akbar een bezoek aan deze heilige. Deze voorspelde hem drie zoons en toen dit uitkwam maakte Akbar Sikri tot zijn hoofdstad en liet er een paleis bouwen dat erg goed bewaard is gebleven. Veertien jaar later werd de stad al weer verlaten. Iedereen zal vertellen dat watergebrek de reden is. Strategische redenen liggen meer voor de hand. Omdat er een plensbui losbarst gaat een bezoek aan de markt niet door en kunnen we vroeg naar de kamer.

Donderdag 18 november.

Agra-dag: er staat een bezoek aan de Taj Mahal op het programma en wel bij zonsopgang. Dit betekent voor iedereen vroeg uit de veren en op pad. De zon heeft nl. invloed op de kleur van het marmer waarmee de Taj Mahal gebouwd is. De Taj Mahal is gebouwd aan de Yamuna rivier door de Mughal-keizer Shan Jahan, als nagedachtenis aan zijn favoriete vrouw Mumtaz Mahal. In dit Mausoleum werd zij begraven en later vond hij hier naast haar zijn laatste rustplaats. Bij de ingang is er strenge controle (dat geldt voor vele zo niet alle bezienswaardigheden van enige betekenis) men is oh zo bang voor aanslagen. Meteen als men binnenkomt is de Taj Mahal een blikvanger dat indruk maakt, het is een prachtig gebouw en als later de zon gaat schijnen inderdaad ook van kleur verandert. Ook hier staan de minaretten naar buiten toe scheef zodat zij bij een eventuele aardbeving de Taj Mahal niet kunnen beschadigen. Verder staan er links en rechts helemaal symmetrisch moskeeën. Voor de bouw waren veel vaklieden nodig die rond het terrein woonden zodoende was er ook veel handel hetgeen te zien is aan de vele shops die er geweest zijn rondom het terrein. Dan op naar het ontbijt en rust om bij te komen van het vroege opstaan. Hierna gaat het verder naar een Shiktempel die erg interessant blijkt te zijn. Achter de tempel is een gaar keuken, die 24 uur per dag open is en 5000 maaltijden verstrekt aan mensen die anders niet te eten hebben. Opgemerkt dient te zijn dat we op vele plaatsen de gaarkeukens hebben gezien (van de overheid) om mensen te eten te geven. Verder gaat het naar het fort, dat gebouwd is door 4 generaties koningen. Hierin bevindt zich de Parel Moskee en een verscheidenheid aan paleizen en andere onderkomens, die Akbar heeft laten bouwen voor zijn 3 favoriete vrouwen Moslim en Hindoe (wat de verschillende bouwstijlen weer verklaard) teveel om op te noemen. Het zijn gewoon openlucht museums waar je uren /dagen in rond kunt dwalen. Wij hebben niet meer dan een goed uur. De later aangelegde engelse tuinen liggen er geweldig bij en dragen bij aan een erg mooi plaatje.

Vrijdag 19 november

Vandaag een reisdag maar voor een groot gedeelte met de trein. Op tijd naar het station want je weet hier nooit of de trein op tijd is, te vroeg, maar bijna altijd te laat komt. Zo ook nu. Een station als van deze omvang is voor ons westerlingen een belevenis. Er is van alles te doen, vooral verkopen van levensmiddelen en water. Het meest bezienswaardige is als er een trein binnenrijdt dan krioelt het van mensen en begint de strijd voor een zitplaats. De mensen vervoeren vele dingen het varieert van apen tot huisraad. Wij hebben gereserveerde plaatsen, airco en een lunch, dit tot onze verrassing, wel een aangename. In de plaats van aankomst bleek dat de helft van de koffers niet meegekomen zijn en met de volgende trein komen. Deze worden op het lunchadres afgeleverd. Na de lunch gaan we onder leiding van de plaatselijke gids een rondwandeling maken door het stadje Orchha. Als we even gelopen hebben horen we muziek dat afkomstig is van een groep zigeuners. Zij blijken bezig met een soort gebedsdienst voor hun Hindoegod dit zullen we ook nog meer zien. Verder naar het centrum Waar we de markt hebben rondgelopen, met uitleg van onze gids. Hierna tijd voor de foto ronde, waarna we terugkeerden naar de bus om onze reis voort te zetten naar Khajuraho. Hier arriveren we als het al donker is.

Zaterdag 20 november.

Khajuraho-dag; er is veel te zien zo zal blijken en we beleven een Hollandse dag namelijk op de fiets. Het plaatsje is al eeuwen oud en het herbergt vele tempels gebouwd tussen 950 en 1050 na Chr. Het waren er 85 gesticht door even zo vele koningen. Nu zijn er nog 25 juweeltjes te bezichtigen. De tempels waren eeuwenlang onvindbaar, daar zij door bossen verborgen waren. Juist ja; zoals de Angkor Wat. Een Britse ingenieur heeft ze herontdekt en zo kan de mensheid er weer van genieten. Het bijzondere aan deze tempels is dat ze vol staan met erotische afbeeldingen. Onze gids wist er niet alleen een goede uitleg van te geven maar ook perfect te vinden. De verklaring voor deze erotische afbeeldingen wordt verklaard door het feit dat de meeste Chandelas volgelingen waren van het Trantrisme. Zij geloofden in het feit dat bevredigen van aardse behoeften een stap in de richting was om uit de cirkel van geboorte en wedergeboorte te komen. Verder op de fiets door het plaatsje om een heel ander tempel complex te bezichtigen, namelijk van het Jainisme. Een geloof ontstaan ver voor Chr. dat in India 3 miljoen gelovigen telt. Twee bijzondere kenmerken hebben zij, namelijk zij doden geen levende wezens en eten volledig vegetarisch. Het laatste kenmerk is dat zij als nudisten door het leven gaan. Weer op de fiets terug naar het hotel, maar niet voordat we onderweg nog even een schooltje (met 100 leerlingen in twee ruimtes verdeeld 50 ’s morgens, 50 ‘s middags) bezoeken dat gerund word door vrijwilligers met als doel vooral de kinderen van de straat te houden. India kent geen schoolplicht wat resulteert in 300.000.000 analfabeten. Een schoolplicht zou ook een wapen kunnen zijn om vooral de kinderarbeid terug te dringen. Maar dan wel controle. Terug bij het hotel is het tijd om te genieten van de zon en het water bij het zwembad. Sinds een dag zijn we ook getroffen door de darmbacterie. Ik, Bert voor de tweede maal en Lenny moet er voor de eerste keer aan geloven.

Zondag 21 november.

Op naar Varanasi, een 12 uur durende busreis maar niet saai. We beginnen met de rit door een nationaal park wat afwisselende beelden te zien geeft maar ook ongemak. De eerste file wordt veroorzaakt door te brede vrachtwagens die elkaar niet kunnen passeren, als dit opgelost is gaan we verder. Afwisselend door dorpjes die overvol zijn, niet alleen mensen maar ook afval, veel afval overal waar je kijkt. Je wordt er op den duur helemaal door gepakt als je niet oppast, vooral omdat je het niet verwacht, in een land als India waarvan je dacht dat het toch redelijk ontwikkeld zou zijn. Wat we zien is eigenlijk een constant gevecht om te overleven in een land met zoveel inwoners, 1.1miljard. Hierdoor staan een aantal zaken die voor ons gewoon zijn geweldig onder druk. Wat schijnbaar ook bij de cultuur hoort is dat je mannen overal ziet plassen tegen elke boom of muur. Kinderen nemen dit over zelfs als ze voor de deur zitten doen ze hun behoeften en zwaaien vrolijk naar de mensen die voorbij komen, wij dus. Terug naar de reis. De route geeft een sterk wisselend beeld van enerzijds heuvels dan weer rotsen en landbouwgronden. Verder genieten we tijdens onze picknicklunch van het mooie uitzicht en komen zonder al teveel problemen in Varanasi. Wat opvalt is dat de vrachtwagens erg gedateerd zijn en daardoor nogal eens stil staan. Een sleepdienst is er niet, de wagens worden ter plaatse gerepareerd. Dit varieert van een wiel wisselen tot het plaatsen van andere motoren, plus alles wat er tussen in zit. Olie en ander vuil laat men gewoon achter zoals stenen die men achter de wielen legt en gebruikt voor het afbakenen van het werkgebied hoezo veiligheidsdriehoek ze weten echt niet hoe deze eruit ziet.

Maandag 22 november.

Een beetje uitgeslapen (het vertrek is pas om half negen) als we vertrekken naar het pelgrimsoord voor de boeddhisten, namelijk Sarnath. Hier hield Boeddha voor 5 volgelingen zijn eerste preek. De toenmalige religieuze keizer Ashoka, liet ter plaatse een grote stoepa bouwen met diverse tempels eromheen. Daarna werd er besloten dat elk Boeddhistisch land in de wereld hier zijn eigen tempel zou krijgen. Het dorp lijkt dan ook op een wereldtentoonstelling waar een enorme rust heerst. We zagen veel pelgrims uit diversen landen veelal begeleid door monniken. Hun bezoek geldt zeker de tempel waar men zegt een relikwie van Boeddha te bezichtigen is. In grote getale trekt men langs deze plek waar niet gefotografeerd mag worden, maar met de moderne techniek lukt dit van afstand toch uitstekend. We zien hier onder andere boeddhisten uit Thailand-China-Indonesie en Tibet. Ook Hindoes komen hier om de zuilen van Ashoka (die we ook in Delhi zagen) te bekijken. Op deze zuilen die verspreid stonden over heel India staan verordingen van de keizer. Deze zuilen dateren van de 3e eeuw voor Chr. De teksten roepen op tot wijsbestuur en een levenswijze die in overeenstemming is met de leer van Boeddha. In het aangrenzende Museum staat het ontbrekende bovenstuk van de zuil namelijk 4 leeuwenkoppen die de 4 windrichtingen aangeven. Dit nationale embleem van India komt voor op al het papieren geld. In het park zijn veel teksten van Boeddha opgeschreven op ‘vlaggetjes’, met de bedoeling dat de wind ze over heel de wereld verspreidt. ‘s Avonds per riksja naar de ghats aan de Ganges. Het avondritueel bezocht dat extra feestelijk was vanwege het feit dat deze uitgezonden werd op TV. Wij hadden er mooi zicht op vanaf een hoog gelegen terras. De koeien zijn heilige dieren heb ik al verteld en ze mogen doen wat ze willen. Een mooi voorbeeld zagen we onderweg terug naar het hotel: een koe was gewoon in een winkel gaan liggen. Het is dan wachten voor de eigenaar tot het beest wil vertrekken. Terug bij het hotel zijn we getuigen van de aankomst van de bruidegom om naar zijn bruid te gaan die al in de feestzaal is. Maar dit gaat zomaar niet, hij moet eerst over de brug komen bij zijn schoonfamilie en als dit goedgekeurd wordt mag hij het lint doorknippen en naar zijn bruid gaan, waarna het feest losbarst. Gastvrij als zij zijn werden we ook uitgenodigd, maar helaas wij moesten de volgende dag om half zes opstaan.

Dinsdag 23 november.

Varanasi is een van de oudste steden van de wereld en het trekt al 2500 jaar bezoekers en pelgrims aan. De stad dankt daaraan ook zijn Indiase naam. Het hart van de stad ligt tussen de Varuna en de Assirivier die beide uitmonden in de Ganges. Aan de Ganges zijn 85 ghats (hetgeen poort betekent) de trappen leiden naar de rivier. Hier nemen de mensen een bad in de Ganges en drinken (bah) het heilige water uit deze rivier. Er wordt voornamelijk gebaad in de 5 heilige ghats. Al vroeg uit de veren deze morgen er staat een boottocht op het programma over de Ganges. We varen langs de ghats om het baden te zien en om foto’s te nemen van de zonsopkomst. Tevens laten we ter vergeving van........... een schaaltje met afrikaantjes en daarin een waxinekaarsje in de Ganges te water. Als we stroomafwaarts gaan komen we langs de crematie plaatsen waar niet gefotografeerd mag worden. Nadat we alles aanschouwd hebben gaan we te voet door de steegjes terug naar de bus. Onderweg komen we nog enkele lijken tegen die verpakt in gekleurde doeken door de familie naar de brandstapel gebracht worden. Ook komen we een man tegen met een klein kindje, verpakt in een wit kleed, een kind wordt niet gecremeerd, maar na een korte ceremonie in het water gelaten. De achterliggende gedachte is dat het nog een heel leven kan leiden waardoor het nog kans maakt op het nirwana. Volwassenen die overlijden en geen geld hebben bv zwervers, daarvoor wordt rondom de plaats van overlijden geld opgehaald. Door te doneren hoopt men gevrijwaard te worden van onheil. Terug naar het hotel voor ontbijt, even nog wat rusten en de dag verder in gepaste rust door te brengen. We zijn namelijk vrij. Wij gebruikten de dag om wat spullen te vervangen die kapot of beschadigd waren zodat ze onbruikbaar zijn geworden. Het verkeer in Varanasi raast de hele dag maar door en het getoeter is niet van de lucht; oversteken is hier dan ook een kunst zoals in veel grote steden in Azië.

Woensdag 24 november.

Vandaag gaan we India verlaten Nepal is onze volgende bestemming en wel de plaats waar Boeddha geboren is Lumbini. De rit erna toe is enerverend. We zijn al vroeg (6.00 AM) op pad gegaan. Zo vroeg is er al veel te zien: poepende, vegende, wassende en waren uitstallende mensen, waar je ook kijkt. In de dorpen waar we doorheen rijden worden de markten al druk bezocht en het verkeer als vanouds: druk toeterend links en rechts passerend en spookrijdend. In één zin samen gevat: deze janboel. Wat we al eerder meegemaakt hadden de lunch kon niet doorgaan daar het restaurant gesloten was. Deze keer 2 uur verder rijden en een kop soep genuttigd, om de grootste trek te stillen. Het landschap verandert en de rijstvelden komen in beeld zover als men kijken kan. In India ziet men toch wel veel tractoren het werk doen. Deze worden veelal door de fabriek gefinancierd waar de mensen dan bijna een levenlang aan vast zitten om af te betalen. Ook komt het voor dat de boeren in coöperaties samenwerken om deze machines aan te schaffen en te financieren. Via de bekende slechte wegen, waar soms wel aan gewerkt wordt, maar nooit gestructureerd. We hebben het idee dat men maar wat doet. Ook hebben we gezien (en je gelooft je ogen niet) dat er een nieuwe snelweg aangelegd wordt en de bomen die eigenlijk in de weg staan, gewoon blijven staan. Aangekomen in de Sunauli, waar we de grens met Nepal moeten passeren, is het een erg rommelig gebeuren. Al wat kan rijden en spullen vervoeren wordt gebruikt om handel de grens over te brengen. Dat varieert van vrachtwagens tot fietsen met alles ertussen in. Wij steken de grens te voet over, maar de bagage gaat per riksja er wordt gevochten om te mogen rijden. De grens formaliteiten nemen een uur in beslag wat erg kort is. We vervolgen onze weg naar Lumbini en wat meteen opvalt: we missen het getoeter maar dit is geen echt gemis. Redelijk op tijd arriveren we bij het hotel.

Donderdag 25 November.

We beginnen de dag met een bezoek aan de plek waar Boeddha, uit de oksel van zijn moeder, zoals de overlevering verteld geboren is. Hier zijn vele overblijfselen van oude tempels te zien; een grote stoepa en een beeld van zijn moeder. De naam van de tuin waar dit alles te vinden is de Maya Devi Garden. Om de plek waar Boeddha geboren zou zijn is een grote hal gebouwd waar de plek aangegeven is van zijn geboorte. Voor de Boeddhisten is het een bedevaartsoord. De teksten van Boeddha zijn overal opgehangen op de bekende ‘vlaggetjes’. De achterliggende gedachte heb ik al eens verwoord. Vervolgens vervolgen we onze weg naar Pokhara waar we een dag zullen verblijven. Onderweg nuttigen we een picknick lunch op een mooie plek in de natuur. We rijden namelijk de hele dag door de bergen met prachtige vergezichten. Als we op een gegeven moment een brug passeren zien we in de verte dat er 3 crematies plaats vinden. Toch even stoppen voor enkele foto’s. Waarom aan deze rivier? Dat heeft alles te maken met het feit dat deze rivier via enkele andere rivieren uitmondt in de Ganges. De as word in het water uitgestrooid alsmede bloemen en enkele kledingstukken en hup op weg naar, jawel, de Ganges. Mooi op tijd arriveren we in Pokhara. Zo doende was er nog tijd om te shoppen en een belofte in te lossen namelijk een pet meenemen uit Nepal.

Vrijdag 26 november.

Het eerste wat ‘s morgens opvalt is de rust en de ontspannen sfeer, geen getoeter en je wordt als toerist met respect benaderd en de straten zijn schoon. In India was dit toch anders Een Indiër is afstandelijk en geeft je de indruk dat je blij moet zijn dat je in zijn land mag zijn. De service graad vinden wij ligt laag in de hotels en vraag geen 2 dingen tegelijk want daar komt niets van. Meestal gebeurt er niets ze weten dan namelijk niet wat ze moeten doen. Dat begint eigenlijk al met de visum aanvraag wat niet klant vriendelijk genoeg overkomt. Als je langs de winkels loopt en je kijkt even langer komen ze wel naar je toe maar een Thank You is voldoende om rustig verder te kunnen kijken. Op onze tocht langs de winkels kwamen we op deze manier in gesprek met de eigenaar van een shop. Hij bleek in Nederland geweest te zijn op de bekende plaatsen zoals Volendam en andere dammen. Via hem kwamen we ook het een en ander te weten over Nepal, zoals de leerplicht bv. Deze is er wel maar er is zo goed als geen controle. Ook dat er veel bedelaars zijn (zoals in India) en dat deze leefwijze van vader op zoon overgaat; niet alleen bedelen maar ook: eens een dief altijd een dief en meer van dit soort niet aanbevelingswaardige beroepen. Er wordt wel gefluisterd dat kinderen om deze reden verminkt worden. Lekker aan het meer genietend van een kop koffie zagen we dat er wel controle is nl. op illegale dan wel handel die te vroeg aanvangt. Er werd namelijk snel ingepakt toen de stadswachten zich lieten zien. In de middag een lokale markt bezocht, eerst wandelen maar dit bleek geen optie veel te ver, met het openbaar vervoer verder maar. Een hele belevenis daar. Het staan voor een westerling met normaal postuur, zoals ik, is niet mogelijk in de bus. Gebruik maken van de instaptreeplank kun je lekker staan, maar als je denkt nu is de bus vol kunnen er nog altijd een stuk of 6 bij. Deuren hebben ze niet in deze bussen, is maar lastig. De kaartverkoper steekt zijn been uit en de ingang is gesloten. Terug moesten we wel een probleem oplossen, want op onze vraag “Waar is de bushalte voor Pokhara?” zei men: “Dit is Pokhara”. Wat nu? Jawel, we zaten aan een meer en de toevoeging “Lake-site” deed wonderen zo kwam net als in sprookjes alles goed. In de tuin waar we ‘s morgens koffie gedronken hebben zijn we ‘s avonds lekker gaan eten, bij kaarslicht dans en muziek wat meerwaarde was bij ons orginele Nepalese maaltijd.

Zaterdag 27 november.

Vandaag gaan we door het mooie Annapura gebied op weg naar het nationaal park Chitwan. Als we enkele kilometers gereden hebben is er al de eerste fotostop een prachtig vergezicht op het Annapurna gebergte volgens onze Nepalese gids is de afstand 3000 km? Zo lijkt het enkele uren rijden. In de vlaktes die we doorrijden wordt veel rijst verbouwd met als goede tweede maïs. Het land wordt bewerkt met behulp van ossen dat levert mooie plaatjes op, maar voor de vrouwen op het land is het hard werken. Omdat we vroeg op onze overnachtingplaats zijn wordt daar de lunch gebruikt. Waarna we op een ossenwagen naar een authentiek dorpje gaan, waar we ook nog het museum bezichtigen. Op de terugweg komt het bericht door dat er een neushoorn gezien is. We maken daarvoor een omweg, en inderdaad na een korte wandeling zagen we in de rivier een neushoorn aan het baden. Iets over de wegen: in Nepal Deze zijn een stuk beter dan we gewend waren in India en hetgeen ook belangrijk is: er wordt onderhoud gepleegd. Dat levert net als overal wel files op. ‘s Avonds bij het kampvuur een borrel gedronken. Waarna de slaap niet lang op zich laat wachten.

Zondag 28 november.

In een huifkar gaan we op weg naar de opstap plaats voor ............ de safari op een olifant. Het is een 4 zits uitvoering. Op zich wel gezellig om met meerderen op pad te gaan zo. Enkele dieren hebben we gespot zoals krokodillen-herten-samber deer en wat we ook veel zagen waren termietenheuvels, soms wel een meter of meer hoog. In de middag naar de rivier voor een kanotocht door het park, wat vogels gespot (pauwen-ijsvogels en reigers) terwijl de krokodillen een show hielden van wie de mooiste is. Op elk strandje lagen er wel enkele. Na een tijdje verlaten we de kano en vervolgen met een wandeling door de jungle onder leiding van een ranger. Deze wist vele boeiende verhalen te vertellen over hetgeen we passeerden. Het einddoel van de wandeling is het Elephant Breeding Centrum een opleidingstrainingskamp voor olifanten. Tevens een plaats waar olifanten gefokt worden en nog niet zolang geleden een tweeling olifant geboren is. De Nepalese olifant heeft kleine oren, omdat deze gezien de temperaturen in Nepal weinig koeling nodig hebben. Van daaruit zijn we na een korte wandeling en het passeren van een enge loopbrug, volgens Lenn, weer terug bij onze huifkar om terug te gaan naar het resort. Na het eten werden we verrast op een dansvoorstelling bij het kampvuur door dansers uit het dorpje, dat we gisteren bezocht hebben.

Maandag 29 november.

Al vroeg uit de veren vertrek om 6.30 uur naar Kathmandu. Een lange tocht staat ons te wachten welke achteraf qua tijd wel meeviel. De weg gaat door bergen en dalen wat vele mooie doorkijkjes oplevert. De hele weg lang is er bedrijvigheid en zie je mensen op het veld werken dat meestal met de hand gedaan wordt. Voor we Kathmandu binnenreden werden we verrast door een geweldig kleuren spektakel. Het eerste dat we zagen waren de kleuren van de huizen Het deed pijn aan je ogen die kleuren Deze varieerde van gifgroen tot pimpelpaars en wat je nog meer kunt verzinnen. Na aankomst in Kathmandu door het oude centrum gewandeld. Je blijft er fotograferen o.a. het voormalige koninklijk paleis. Hier en dat is niet vreemd in India en Nepal lopen er mensen speciaal aangekleed rond met mooie baarden, maar pas op als je een foto maakt. Dan komen ze met het geldpotje dat ze onder hun kleding houden en moet je betalen. Zo ook met slangen bezweerders en wat al niet meer op den duur roept dat alleen maar ergernis op. In ons resort zijn we helemaal ontwend dat er opdringerige verkopers zijn. Welke hier in grote aantallen weer aanwezig zijn. Wat zeer bijzonder is: er is in Kathmandu een huis waar een meisje op 6 jarige leeftijd als het ware wordt opgesloten en tot Godin wordt verklaard. Zij is van iedereen afgesloten, alleen haar familie mag hier aanwezig zijn en af en toe mag zij voor het raam zitten om zich aan het volk te vertonen. Dit blijft zo tot zij ongesteld wordt dan is het over en wordt ze zonder enige voorbereiding de maatschappij ingeschopt. Dat dit problemen oplevert is geen wonder, aan iemand die zo wereld vreemd geworden is heeft niemand een boodschap.

30 november.

De dag begint voor ons al vroeg en wel om 5.00 uur We worden om 6.00 uur opgehaald en gaan vervolgens naar het vliegveld voor een rondvlucht in/langs en over het Himalayagebergte inclusief de Mount Everest. Het vertrek is gepland om 7.00 uur maar vanwege weersomstandigheden uitgesteld naar 7.45 uur. Vanaf 7.00 uur stijgen er steeds met regelmaat heli’s op om te kijken of het weer goed is om te gaan vliegen. Men wil geen risico lopen dat het zicht zo beperkt is dat het niet de moeite loont om te gaan vliegen. De vluchtprijs is zodanig dat men en dat zal de ervaring wel geleerd hebben geen boze klanten wil hebben. Als we om 7.40 uur dan ook opstijgen is het weer zonnig en het zicht helder het wordt dan ook een geweldig succes. Volop mogelijkheden om te fotograferen en hebben dan ook de geweldige plaatjes geschoten, zoals dat heet. De Mount Everest is een reus om nooit meer te vergeten, indrukwekkend. Alles ging in een prima ontspannen sfeer. We werden ook uitgenodigd om in de cockpit een kijkje te nemen en foto’s te maken vanuit een ander gezichtspunt. Bij terugkomst stond voor ons de bekende picknickbox(ontbijt) klaar, waarna we met het hele gezelschap aan het programma voor deze dag konden beginnen. Ons eerste bezoek geldt de stoepa Bodnath de grootste van Nepal (en van de wereld zegt men hier) Eén van de belangrijkste centra van het Tibetaanse Boeddhisme. Vanuit de lucht gezien lijkt deze stoepa op een grote mandala. Hierna rijden we door naar Bhaktapur welke een van de 3 koningssteden is. In Bhaktapur is de tijd stil blijven staan het lijkt of de tijd geen vat heeft gekregen op dit stadje. Het leven speelt zich hier nog af als 100 jaar geleden. Opvallend is het geweldig mooie houtsnijwerk waarmee de huizen zoals de balkons/deuren en vensters bewerkt zijn. Op straat worden nog vele oude ambachten beoefend. Het centrum is een groot monument. Het valt dan ook onder het Unesco werelderfgoed. Erg grappig is dat hier al jaren de senioren hangplekken gemeen goed zijn. Regelmatig zie je op straathoeken speciale plekken/podia voor ouderen, waar zij kunnen zitten muziek maken en met elkaar praten. Op naar ons volgende doel en dat is een bijzondere plek en wel de Hindoe tempel: Pashupatinath aan de Bagmati rivier. Een tempel die voor niet-Hindoes verboden terrein is. Hier komen veel heilige mannen om te sterven en gecremeerd te worden. Op het tempelcomplex zelf mogen we niet komen maar aan de overkant van de rivier op de oever kan men de rituelen voor de crematie volgen. Op het moment dat wij aanwezig zijn vond er een lijkwassing plaats een ritueel dat we met respect voor de overledenen volgen. Na de lijkwassing nemen de naaste vrouwelijke leden van de familie afscheid, dit omdat er in het verleden een aantal vrouwen zich op de brandstapel wierpen uit verdriet. Vandaar dat er bij de crematie zelf, die elders aan de oever plaatsvindt, alleen de mannen aanwezig zijn. Wij vonden het bijzonder dat we bij dit alles aanwezig mochten zijn, al was het op gepaste afstand.

Woensdag 1 december.

Terugvlucht naar Delhi. Tijdens het eerste uur dat we vlogen voor de mensen aan de rechterkant in het vliegtuig een prachtig uitzicht op de Himalaya.... het gedeelte dat wij nog niet gezien hadden op onze ochtendvlucht. In Delhi is nog een bezoek gepland om de middag door te komen, voor het afscheidsdiner. Het bezoek geldt het huis van aanbidding, ook wel Lotustempel genoemd, naar de vorm. Het is gebouwd door aanhangers van het Bahai’s (geloof) die wereldwijd 7 van deze huizen van aanbidding gebouwd hebben. Deze religie is ontstaan in 1844. Dan naar onze dagkamer. Gelukkig, voor ieder stel een kamer om zich op te frissen te rusten en zich gereed te maken voor de terugvlucht naar A-dam. Althans voor de rest van de groep, wij gaan op weg naar Thailand. We kunnen nog wel, na de douane, koffie drinken met een deel van de groep. Wij vliegen naar BKK voor een vervolg van de vakantie met als eindbestemming, na de rondreis door noord Thailand, Hua Hin voor een welverdiende strand vakantie na al deze inspanningen. Mogelijk komt er nog een verslag over de rondreis door de Isaan/Thailand, voor nu is dit even genoeg. Groeten, Bert en Lenny

Dag 4

We beginnen de dag met een bezoek aan het Amberfort, maar ook nu werkt het weer tegen. In de rij voor het Amberfort begint het te regenen. De aanwezige hawkers verkopen plots paraplu’s in plaats van houten olifantjes, zodat we het fort droog kunnen bekijken. Per olifant gaan we omhoog. Onderweg willen vele fotografen foto’s van ons maken; nadien kunnen we die dan kopen. Jammer voor ze, maar wij hoeven geen foto’s. Eenmaal boven staat de gids al op ons te wachten. Hij is gewoon met de auto gegaan. Eigenlijk bezoek je alleen de paleizen. Het fort ligt op een andere heuvel. Wel heb je er en op de enorme ommuring van het complex een mooi zicht. Het paleis is erg mooi, maar helaas werkt het weer niet echt mee. Na het Amberfort rijden we naar het Paleis van de Winden (Hawa Mahal), wat van roze zandsteen is gemaakt. Het werd gebouwd om de vrouwen van de Maharadje een blik naar buiten te geven. In hun rolstoelen (vanwege de enorme kledij was lopen onmogelijk) werden ze naar de voorkant van een hogere etage gereden. Het enorme gebouw blijkt opvallend smal te zijn. Vervolgens naar het Stadspaleis met mooie doorgangen die schitterend versierd zijn. Het observatorium Jantar Mantar dat we bezoeken bevat vele zonnewijzers in allerlei maten en variëteiten. Wij kennen alleen de zonnewijzer die ruwweg de tijd aangeeft. Hier staat een zonnewijzer die op 2 seconden (!) nauwkeurig is. Jammer dat het zwaar bewolkt is. We hadden dit graag in werking gezien.

Dag 5

Op weg naar Agra lift de regen met ons mee. Volgens de chauffeur zal de rit naar Agra niet zonder problemen zijn. Een groep mensen behorende bij een lage kaste (ook al bestaan die officieel niet meer) protesteert en blokkeert de treinen en mogelijk ook de weg. Vanwege de blokkades moeten we enkele malen omrijden door kleine dorpjes. De kinderen aldaar hebben waarschijnlijk zelden een auto gezien, laat staan een blanke. We zijn een ware attractie. Wij vinden het ook schitterend om dit stukje India te zien. Onderweg worden we in Fatehpur Sikri opgewacht door een lokale gids. Hij leidt ons rond door deze verlaten oude stad. Er was te weinig water om te leven. Nu valt er echter weer genoeg. In de stromende regen bezoeken we deze 16de eeuwse stad gebouwd door de Mogoelheerser Akbar de Grote. Het was een ceremoniële stad is en kent dus geen versterkingen. Op een plein is een levensgroot “mens ergjer je niet” te vinden. Eenmaal in Agra regent het en is het al vrij laat. We besluiten in samenspraak met de lokale vertegenwoordiger de Taj Mahal maar niet te bezoeken en te gokken op overmorgen, zaterdagochtend (op vrijdag is de Taj Mahal gesloten).

Dag 6

Op vrijdag laat de gids ons het Agra fort zien. Dit enorme fort is ook in rode zandsteen gebouwd en wordt dan ook wel het rode fort genoemd. Verder de massieve vestingwallen en vele mooie gebouwen met schitterend houtsnijwerk. Vanaf de achthoekige toren heb je een adembenemend zicht op de Taj Mahal. Normaal gesproken natuurlijk, want als wij er zijn is het mistig door de vele regen die er gevallen is. Na afloop van het programma met de gids brengt onze chauffeur ons nog naar de “baby Taj”, een mausoleum met marmeren bekleding en verfijnt inlegwerk van halfedelstenen. Op weg naar de achterkant van de Taj Mahal, zien we een Indiase wasserette. Gewoon wassen in de rivier en drogen op de kant. Ook handdoeken van hotels liggen hier te drogen. Het is inmiddels zonnig geworden en de Taj Mahal ligt er schitterend bij. Jammer dat we vandaag niet naar binnen kunnen. We vieren oudjaar in het hotel. Zoals altijd met Kerst en oudjaar moet je deelnemen aan het verplichte en dure diner en valt het zwaar tegen. Keiharde muziek en een buffet met koud eten dat aanvankelijk wel warm was geweest. Gelukkig wisten we uit ervaring dat dit tegenvallers zijn en hadden we bij een drankzaak een fles wijn gescoord en die lekker op de hotelkamer soldaat gemaakt.

Dag 7

Vandaag zouden we eigenlijk geen gids hebben, maar de plaatselijke vertegenwoordiger heeft er toch een geregeld. Hij laat ons de schitterende Taj Mahal zien. Helaas is de aanvankelijkerg mistig. De bekendste foto’s, gemaakt vanaf de ingang, laten nu alleen de vage contouren van de Taj Mahal zien. Eenmaal dichterbij zien we waarom dit een bijzonder gebouw is en bij de zeven moderne wereldwonderen hoort. Het is een waar meesterwerk van symmetrie, hoog relief bewerkte marmer en schitterend inlegwerk van halfedelstenen. De vier minaretten staan licht schuin naar buiten, waardoor het geheel aan een kroon doet denken. Op weg naar de uitgang is het wat opgeklaard. Staan we toch nog op de foto met de Taj Mahal op de achtergrond. ’s Middags rijden we terug Delhi.

Dag 8

Op zondag 2 januari werden we om 8:30 bij het hotel opgehaald door onze vaste chauffeur. Ook nu was de lokale vertegenwoordiger aanwezig om ons te vergezellen en om te informeren hoe de week geweest was. Het was zondag en dus rustig op de weg. We waren dan ook ruim op tijd op het vliegveld. Vertrekbelasting zit voortaan in het ticket verrekend, dus hielden we een hoop roepies over voor de dag dat we zouden terugkomen. Het slechts voor 1/3 gevulde vliegtuig vertrok keurig op tijd. In Nepal hadden we aan de linkerkant van het vliegtuig een schitterend zicht op de Himalaya. Wij zaten rechts, maar omdat er veel lege plaatsen waren konden we volop genieten. Eenmaal in Kathmandu viel de prijs van het visum mee. Geen $40, maar $25. We worden opgewacht door een gids en een chauffeur en in een 16-persoons busje rondgereden. We verblijven in een hotel op loopafstand van de Tamal met zijn vele winkeltjes. We hebben de middag besteed om daar eens lekker te shoppen. Geen opdringerige verkopers en hawkers, maar gewoon ongestoord winkelen.

Dag 9

De lucht is strakblauw en de zon schijnt volop. Na alle regen, mist en zware bewolking geeft dit een heerlijk gevoel. De gids laat ons de bezienswaardigheden van Kathmandu zien. We beginnen met de tempel van Swayambunath ofwel Apentempel. We merken dat we op hoogte zitten, het traplopen kost meer moeite dan normaal. Rondom de tempel gaat het leven gewoon zijn gang. Zo zien we bijvoorbeeld kinderen spelen met een zelfgemaakt “mens erger je niet”. Daarna Durbar Square, met tempels en paleizen met schitterend houtsnijwerk. Vervolgens de Pashupatinath tempel, waar bij de rivier de doden verbrand worden. De tempel zelf is alleen toegankelijk voor Hindoes. Wij bekijken vooral de indrukwekkende dodenverbrandingen vanaf de overkant van de rivier. We lunchen op een dakterras met uitzicht op de grootste stoepa van het land. De Nepalese maaltijd smaakt prima. Ook het Everest bier laat zich in het zonnetje smaken. Na de lunch bekijken we de stoepa met vooral veel Tibetanen in ballingschap. We gebruiken de middag om lekker in de zon te zitten op het dakterras van het hotel. We ontmoeten daar een Amerikaans stel en genieten van het januarizonnetje.

Dag 10

Vandaag bezoeken we Patan en Bkaktapur, de twee andere mooie koningssteden van Nepal. Beide steden hebben een eigen Durbar Square met ook weer schitterende tempels en paleizen. De gids weet overal wel een aardig verhaal te vertellen, zodat we nooit vervelen. Ook doen we Dhullikvel aan waar we een schitterend zicht hebben op de Himalaya. Onze gids weet een mooie uitzichtplaats boven op een heuvel. Hij komt hier regelmatig met een groep Nepalesen om te mediteren. Het uitzicht is adembenemend.

Dag 11

We vertrekken vroeg naar het Chitwan nationaal park. Door enorme drukte duurt de 170 km lange reis maar liefst 5 uur. De lodges zijn eenvoudig, maar schoon en het personeel is zeer vriendelijk en behulpzaam. Laat in de middag gaan we op weg voor een jungle wandeling. We zien twee neushoorns, een everzwijn, drie krokodillen, vogels en herten. ’s Avonds praten we bij het kampvuur met andere gasten over onze en hun belevingen.

Dag 12

Helaas is het de vanochtend erg mistig. De kanotocht wordt een andere belevenis dan verwacht, maar toch spannend. Helaas geen mooie foto’s van vogels en ook geen krokodillen die met ons meezwemmen. Later wel mooie foto’s van het baden van olifanten. Ook de olifant jungletour ’s middags was een succes. In het hoge gras spotten we een neushoornwijfje met jong. Naast veel ander wild echter helaas geen tijger. We moeten dus nog een keer terug.

Dag 13

We terug naar Kathmandu. Ook nu weer oponthoud onderweg. Een vrachtwagen is die ochtend van de weg geraakt en zo’n 10 meter omlaag gevallen. Enkele auto’s voor ons wordt de weg afgesloten en wordt de vrachtwagen omhoog getakeld. We staan bijna vooraan in een steeds langer wordende file. Dan maar wat foto’s maken van de reddingsoperatie en ons verbazen over de bus helemaal vooraan in de file. Reizen kan blijkbaar ook op het dak van een bus en je geiten meenemen is ook geen probleem. Terug in Kathmandu brengen we de middag door op het dakterras met dezelfde Amerikaanse gasten. Lekker in de zon met een wijntje en een biertje. Tijdens onze Chitwanervaring hadden zij een biefstuk gegeten in een restaurant (Amerikanen kunnen blijkbaar niet van rood vlees afblijven). Voedselvergiftiging was het gevolg en dat voor een artsenpaar.

Dag 14

Het is tijd om terug te reizen via Delhi. We hadden dezelfde chauffeur en 16-persoons bus als de rest van de week (en dat voor ons tweeën). De lokale gids was er om ons te vergezellen en te informeren naar het verblijf in Chitwan. Op zaterdagochtend is het niet druk, zodat we snel op het vliegveld waren. Binnen werd de bagage voor het eerst gescand en wij voor het eerst gefouilleerd. Wat verder moesten we voor de tweede keer door een detector en werden weer gefouilleerd. Het maakt daarbij niet uit of je metaaldetector piept of niet. Daarna werd de handbagage doorzocht en kregen we een stempel op het label. Even verder werd die stempel weer gecontroleerd en werd er een handtekening op gezet! Omdat het mistig was in Delhi, kon het toestel daar niet vertrekken en hadden we 2 uur vertraging. Op zich valt dat daar mee. Je ziet alle toestellen aankomen, taxiën, passagiers en bagage eruit enz. Bij de gate werden we opnieuw gefouilleerd. Ook nu deed de metaaldetector er niet toe. Bij de trap van het vliegtuig was het weer raak. Eerst werd de bagage gecontroleerd, daarna werden we (nu zonder metaaldetector) gefouilleerd. Mijn flesje water heeft alles overleefd. Door het afwisselend in mijn tas en jaszak te doen is het niet opgevallen. Eenmaal terug in Delhi was er gelukkig geen rij voor de paspoort/visumcontrole. Wel werkte de beambte op zijn Indisch. Onze paspoorten lagen 2 minuten op de desk voordat hij ze pakte. Daarna had hij nog 2 minuten nodig om alles te controleren. Maar ja. Buiten stond er weer een lokale vertegenwoordiger klaar met het NRV bordje. Ze belde de chauffeur en die reed keurig voor. We werden naar een daghotel gebracht in afwachting van het niet aangekondigde afscheiddiner. De directeur van de plaatselijke organisatie stelde het op prijs om met zijn gasten te gaan eten op zijn kosten. Jammer dat we geen tijd meer hadden om de Qutab Minar te zien Daarna werden we afgezet op het vliegveld en vertrokken we met slecht één uur vertraging weer naar Nederland. Al met al weer een unieke ervaring rijker. Het was een privé rondreis die door lokale vertegenwoordigers buitengewoon gecontroleerd werd op kwaliteit.

Dag 3

De derde dag naar Rajasthan met de bus. Een lange rit over slechte wegen door kleine dorpjes. De mensen wonen langs de wegen in "huisjes" gemaakt van takken, stro, plastic en textiel maar ook wel stenen huisjes. Een hutje mag iedereen bouwen waar hij wil,als de regering de grond nodig heeft wordt je "huis" omver geduwd en kun je weer opnieuw beginnen. Voor een stenen huis moet je net als bij ons grond kopen en een vergunning aanvragen. India kent 15 officiële talen en 150 dialecten. Als ze reizen in hun land spreken ze engels met elkaar. In dorpen en steden wordt koeienmest tot koeken gevormd en als brandstof gebruikt om te koken. Ongeveer zoals het bij ons in 1800 er aan toe ging. Rajasthan is woestijngebied, als lastdier zie je hier kamelen en soms ezels. Vuilnis wordt niet opgehaald. Alles wordt gewoon op straat gegooid. Loslopende koeien, geiten en honden halen de eetbare dingen er uit. Ik heb gezien dat koeien papier aten en stukken fietsband. De allerarmste mensen verzamelen op de vuilnishopen, die overigens overal midden in dorpen en steden liggen, stukken karton en een bepaald soort plastic, waar ze dan nog een paar roepi mee verdienen. 10 roepi is 16 cent. De lonen zijn laag, een hoofd schoonmaker verdiend een dagloon van 150 roepi is 2,40 euro.

Dag 4

Naar Pushkar, een bedevaartsoord met een heilig meer. De streek is totaal vegetarisch en alcoholvrij ook voor de toeristen! Dit uit eerbied voor de goden. India kent drie miljoen goden! Ze aanbidden alles en hebben respect voor de natuur en alle levende wezens. Natuurlijk weer een paar tempels bezocht.

Dag 5

In alle vroegte een kamelenrit gemaakt van een uur door de natuur. Prachtig! Daarna weer in de bus voor vertrek naar Jaipur. De hotels zij overal heel luxe in India,vaak met zwembad,in tegenstelling tot Nepal,waar het een stuk minder is. De bedden zijn erg hard overal. Daar hebben we erg aan moeten wennen. Het eten is heerlijk alhoewel ik erg voorzichtig ben met wat ik eet. In Jaipur weer met een plaatselijke gids Pink City en Royal Palace bezocht. Hier heeft Hay een schilderijtje gekocht van een in India bekende kunstenaar. Geschilderd met natuurlijke verfstoffen gemaakt van edelstenen. Diner in de buitenlucht met dans en vuurvreter! Vest aan, ‘s avonds koelt het sterk af. Overigens moeten we in alle tempels en op heilige bruggen de schoenen uitdoen en schouders en knieën bedekken.

Dag 6

Weer vroeg uit de veren. Op de rug van een olifant omhoog, naar weer een tempel. Lange rij om een olifant te bemachtigen, maar we hebben ons niet verveelt. Zwermen Indiërs om ons heen die ons van alles willen verkopen. En maar afdingen, heel vermakelijk. T- shirts gekocht voor Wiel en Antje met een olifant erop. Vraagprijs 1000 roepi, kreeg ze uiteindelijk voor 200 roepi. Het Amber fort was zeer de moeite. Prachtig mozaïek ingelegd in marmer, een zaal met spiegeltjes, waardoor een kaars de hele zaal kon verlichten. Dezelfde dag de Hawa Mahai bezocht gebouwd door dezelfde koning als het Amberfort. Dit ten behoeve van zijn uit 100 vrouwen bestaande harem, die nooit naar buiten mochten. De Hawa Mahai ligt midden in de stad. Het gebouw heeft 100 ramen zodat iedere haremvrouw toch van het stadsleven kon genieten. De tempels paleizen en forten zijn onbeschrijfelijk mooi en dat bedoel ik letterlijk. Er zijn geen woorden om weer te geven wat we zien. Dat doen de foto's beter. Vandaar dat ik er weinig over vertel. De groep is erg leuk en op dag 5 ken ik alle voornamen uit mijn hoofd.

Dag 7

Een lange busrit naar Agra. We komen laat in de middag aan en er is geen programma die dag. Samen een tjoek-tjoek genomen. Het oude mannetje was zeer in zijn nopjes met ons. Hij had al een paar dagen geen klanten meer gehad. Bracht ons naar 2 souvenierwinkels waar hij 100 roepi kreeg van de eigenaar, of we iets kochten of niet. Over corruptie gesproken, zo gaat dat in India van groot naar klein.

Dag 8

Om 6 uur waren we al bij de poort van de Taj Mahal, het 8ste wereldwonder. Zo vroeg al een lange rij. Om 7 uur aanschouwden we het wereldwonder in de opkomende zon. Woorden schieten weer tekort. Taj Mahal is gebouwd ter nagedachtenis van koning's lievelingsvrouw. In 18 jaar schonk zij hem 14 kinderen, ze overleed op 38 jarige leeftijd. De koning zelf werd 67 jaar. Dit alles speelt rond 1500. Alles aan het paleis is symmetrisch. Rechts staat de moskee, links is een zelfde gebouw neergezet zonder functie,enkel voor de symmetrie. Het paleis ligt aan de Ganges, de koning wilde aan de overzijde eenzelfde complex bouwen in zwart marmer ter nagedachtenis van hemzelf. Zijn zoon heeft hier een stokje voor gestoken, het land was bijna bankroet. Fort Agra werd gebouwd en hier heeft de koning getreurd om zijn overleden lievelingsvrouw samen met zijn 2 andere vrouwen en z’n 300 maîtresses. Er werd veel gedanst en verstoppertje gespeeld. De "gevonden" vrouw mocht dan die nacht met de koning naar bed. Alle rijkdom was vergaard door oorlogvoering. Het eten is goedkoop. Voor 3 tot 5 euro heb je een maaltijd in een goed restaurant. Bier en sterke drank is duurder dan bij ons. Sigaretten weer goedkoop, maar worden door de Indiërs per stuk gekocht. In de steden zie je apen die over de wirwar van elektrische kabels slingeren. Ik heb varkens zien scharrelen midden in de stad, in de parken bij de tempels en paleizen veel exotische vogelsoorten, parkieten met een lange staart en een soort eekhoorn. Even het koeienverhaal. Zij zijn de reïncarnatie van de moeder Gods. De koeien hebben allemaal een eigenaar. ‘s Morgens worden ze gemolken en vrij gelaten. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen. Wel blijft er iemand in de buurt om op te passen. ‘s Avonds gaan ze weer naar hun afdakje en worden weer gemolken. Ze voeden zich met wat ze op straat vinden en van het groen langs de wegen. Als ze oud zijn gaan ze naar een koeien- tehuis. Ze worden niet geslacht, er wordt geen rundvlees gegeten!

Dag 9

`Met de trein naar Khajuraho, minder opwindend dan ik hoopte. Een luxe trein voor welgestelde Indiërs en toeristen. De goedkope trein stopt overal en doet 6 uur over hetzelfde traject, waar wij 2 uur over doen. Aan het eindpunt staat een bus klaar. Wij gaan naar het stadje Ocra. Het is 12 uur middag en 38 graden. Gloeiend heet en na een korte bezichtiging snel naar een restaurant met airco voor de lunch. In Khajuraho zijn prachtige tempels met gedeeltelijk erotische voorstellingen, rond 1100 gebouwd en bedoeld om hindoes te onderwijzen in Kamasutra, wat zoveel wil zeggen als seks techniek. Niet alleen vanwege de erotische beelden, is deze tempel is één van de meest indrukwekkende die we gezien hebben. Na 3 uur nog wat zwemmen en fietsen, in de gloeiende hitte. Wat doen we toch veel op een dag. Ondertussen heeft bijna iedereen in meer of mindere mate last van Delhi belli of te wel diaree. Een paar mensen zijn erg ziek en houden zich op de been met pillen, banaan en rijst.

Dag 10

Een binnenlandse vlucht naar Varanasi, het bedevaartsoort waar elke hindoe wil sterven en gecremeerd wil worden. Er zijn dagelijks duizenden pelgrims en nog meer toeristen in Varanasi. 20 maart is een feestdag in India. Er wordt met verf gegooid naar geliefden, veel verf betekent erg geliefd. Ons werd afgeraden de stad in te gaan vanwege dronkenschap en agressie van de feestgangers. Dus verloren dag; gelukkig had het hotel een zwembad.

Dag 11

Om 6 uur in de morgen met een Indiase gids naar de Ganges, een heilige rivier. Als je as in de Ganges wordt uitgestrooid, kom je in je volgende leven een rang hoger in het kaste systeem. Kinderen onder 12 jaar, zwangere vrouwen en priesters worden niet verbrand. Ze worden met stenen verzwaard en midden in de Ganges tot zinken gebracht en die in maart erg weinig water bevat. In mei, juni en juli is het regenseizoen. Met een gammel bootje over de Ganges gevaren, de rituele wassing gezien en crematies. Stel je geen gebouw voor, het crematorium is te herkennen aan de stapels hout die klaar liggen op de oever en de smeulende hopen as en troep, hopen troep van duizenden mensen die dagelijks vanuit heel India hier naar toe komen. Ik heb nog nooit zo veel viezigheid gezien. Terug naar de bus door stinkende steegjes met koeienstront, etensresten,schurftige honden, geiten en natuurlijk heilige koeien. Half negen, nu terug naar het hotel maar de honger is over. In de middag nog een tempel bezocht en een zijde- fabriek. De mooiste zijde komt uit Varanasi. ‘s Avonds weer op de Ganges met een bootje. Dit was sprookjesachtig mooi. Ik moet mijn indruk van Varanasi even bijstellen. Veel troep was opgeruimd, het stonk minder. Duizenden mensen hadden zich verzameld op de oever. Iedere avond is hier een gebed met een rituele show met vuur en muziek; vanaf het water gezien een prachtig schouwspel. We zagen de crematies van dichtbij, maar mochten niet fotograferen, begrijpelijk. Alles is even stoffig in India, zelfs de bomen en struiken langs de weg. Wellicht ziet het er in het regen seizoen wat frisser uit . Mensen spugen en plassen op straat. Kleine jongetjes mogen van hun vader vanaf het perron op de rails plassen!

Dag 12

Een reisdag naar Nepal. Een lange rit maar veel te zien onderweg. Het leven op het platteland is interessant om te zien. Voornamelijk boeren heel kleinschalig, een koe, enkele geiten, kippen en eigen gebouwd hutje met een afdak voor de dieren. De etenspannen worden blinkend geschuurd door de vrouwen met boombladeren en de hut wordt geveegd met een takkenbos, gekookt wordt op een houtvuur . In elk dorpje is een waterkraan waar de vrouwen en kinderen water halen. Het leven speelt zich buiten af. De hutjes zijn open, er is veel sociale controle. Vergeet een supermarkt. Wat fruit en groentestalletjes, een enkel klein winkeltje met hebbedingen. Het was een heel avontuur, de grensovergang. De bus mocht niet mee, koffers allemaal eruit, Nepalese fietsriksja's vechten om een koffer te bemachtigen, die moesten een paar honderd meter te voet vervoerd worden, aan de Nepalese kant stond een andere bus klaar. Ondertussen moest ook nog een visum geregeld worden, een heel gedoe. Alles lukte uiteindelijk. Na een korte rit komen we in ons hotel in Lumbini aan. Na het diner nog even buiten zitten met een drankje en weer op tijd naar bed. We liggen iedere avond voor 11 uur te slapen!

Dag 13

Vertrek naar Chitwan, maar eerst nog de geboorteplek van Boeddha bezocht. Over 200 km hebben we 5 uur gereden. Prachtige rit door heuvels, rijstvelden en kleine dorpjes. De mensen in Nepal hebben compleet andere gelaatstrekken dan de Indiërs. Ze zijn verder ook klein en tenger, als in India, de jonge vrouwen zijn beeldschoon, net poppetjes. Ons verblijf voor 2 dagen is een charmante lodge midden in de natuur. Een verademing na alle hotels in drukke steden. Na de lunch met een ossenkar langs boerderijen en rijstvelden. Eindelijk natuur! Het lijken wel schilderijtjes van Brueghel. In Nepal wonen zo’n 30 miljoen mensen. Na de koningsmoorden 2 jaar geleden, is het een republiek geworden en heeft het nu een president. 5 jaar geleden is bij wet geregeld dat in Kathmandu geen koeien meer los mogen lopen vanwege de enorme verkeersdrukte. Een wijs besluit. Overigens in de rest van Nepal lopen de koeien wel nog los, maar toch in mindere aantallen dan in India. We zijn inmiddels nog met een groepje van 10, in India waren we met 16. We hebben het erg gezellig met elkaar, net een grote familie.

Dag 14

Een heerlijke dag in de natuur. In alle vroegte kanovaren (uitgeholde boomstam), krokodillen gezien op 2 meter afstand, 3 soorten ijsvogels (noemen ze hier kingfisher). Hemels mooi in alle stilte. Daarna een olifantenfarm bezocht, waarna een wandeling door de jungle waar we 3 neushoorns zagen. Voor de lunch ook nog naar een olifanten- wasplaats. Ik dacht dat de olifanten daar gewassen werden, maar de olifanten wasten ons! Achter de oren van de olifant gekleed te water alwaar je een douche kreeg door middel van zijn slurf. Goed dat mijn horloge waterdicht is! De pret was nog niet afgelopen: ‘s middags met z'n vieren op de rug van een olifant de jungle in waar we weer een neushoorn zagen met jong en veel vogels en herten. ‘s Avonds weer lekker gegeten en er werden Nepalese dansen voor ons opgevoerd.

Dag 15

Naar Pokhara. Dit is voornamelijk bekend om het uitzicht op de Annapurna, uitlopers van de Himalaya. Helaas hebben we geen bergen gezien, slecht weer. Zeker 15 graden kouder dan in India en Chitwan. Viel een beetje tegen: het dorp was erger dan Valkenburg, alleen souvenierwinkels en hotels. Van hieruit worden veel trekkingen gemaakt. Als je de Annapurna wel kunt zien is het ongetwijfeld prachtig.

Dag 16

Toch een mooie wandeling gemaakt met een gids door de heuvels en de boerendorpjes met de rijstvelden en de vriendelijke bevolking. ’s Middags met een taxi naar een Tibetaans vluchtelingendorp met, jawel hoor, een Tibetaanse tempel. Het straatbeeld in Nepal is wat rustiger, maar erg kleurig. Minder honden en koeien.

Dag 17

Prachtige busreis naar Kathmandu door rijstvelden heuvels en kleine dorpjes. Er is maar één weg door de heuvels en over passen. Over 50 km. doe je hier 3 uur. In Kathmandu is het weer hectisch druk, veel verkeer en getoeter, maar geen koeien. Helaas hier ook weer veel troep. Waar veel mensen zijn is er veel rotzooi. Ook weer armoede, mismaakte mensen en bedelaars, als in India. Bij de tempels weer hele hordes verkopers. Het is moeilijk om niet te kopen, het is voor ons spotgoedkoop en de mensen zijn aardig. Bovendien help je weer iemand aan inkomen. Durbar square bezocht in Kathmandu. Prachtige tempels, gezellige drukte.

Dag 18

Eerst een vlucht gemaakt boven de Himalaya. Prachtig zicht op de bergen o. a. de Mount Everest; daarna nog twee andere pleinen met paleizen bezocht in de koningsvallei vlakbij Kathmandu. De tempels en paleizen zijn totaal anders dan in India. Meer Chinese invloeden. Wij zagen de beroemde Stupa met Boeddha's eyes, daarna naar de heilige rivier, waar ook weer crematies plaats vinden. De oudste zoon steekt het vuur aan als vader overlijd. Bij moeder is de eer aan de jongste zoon. Zijn er geen zonen dan vonden er geen crematies plaats vroeger. Nepal gaat ook met z’n tijd mee en nu mogen ook dochters vuur geven als er geen zonen zijn. Daarom was het hebben van zonen zo belangrijk, immers zonder verbranding geen nirwana. Ongetwijfeld ben ik nog vergeten enkele tempels en paleizen te noemen.

Dag 19

Vandaag begint de thuisreis. Om 13.00 uur vlucht naar Delhi. We werden naar een mooi hotel gebracht waar we een dagkamer kregen, een gratis diner en een leuke show. Zo duurde het wachten niet lang, want onze vlucht naar A'dam vertrok om 0.30. De vlucht was weer comfortabel, door de 4 uur tijdsverschil kwamen we na 8 uur vliegen vroeg in de morgen aan in A'dam. Om 9.30 stonden we in de hal van ons huis. De hele reis was een onvergetelijk avontuur. Boeiend om een paar weken in een totaal andere cultuur te zijn. Het laat me beseffen hoe bevoorrecht ik ben om in west Europa te leven. Ardie Holtman.

In Nepal lijkt de rust weergekeerd. De natuur, de Himalaya en de jungle in Chitwan. Het programma in Chitwan geeft een rustiek beeld van het landelijke leven op het platteland. Een niet te missen “optionele excursie”. Een levend openluchtmuseum met lemen huisjes, rijstvelden, en een bevolking die kookt op houtvuur. Verwacht geen tijgers te zien, die kans is heel erg klein. Maar wel olifanten in het wild, neushoorns, en de kanotocht is voor vogelaars een waar paradijs. Wij hadden het geluk dat enkele authentieke olifantendrijvers hun lastdieren lieten baden, precies dáár, waar wij uit de kano stapten. Een cadeautje uit de Grote Doos. Ook Pokhara, met uitzicht op het Fewa-meer en de Himalaya, de Fish-tail, een nog maagdelijke berg van de Annapurna. De hiking van drie uur was zwaar genoeg, maar bood prachtige uitzichten en klein contact met de lokale bevolking. Helaas, maar ook hier is het bedelen al begonnen, nadelen van het toerisme. Advies: geef nooit geld aan kinderen: je veroordeelt ze tot de bedelstaf. Geef liever zeepjes en shampoo uit de hotels. Daar zijn ze net zo blij mee. En als je in Kathmandu komt, is het gedaan met de rust. Maar de monumenten die daar staan... Kathmandu, waar Boeddhisme en Hindoeisme door elkaar lopen, met op elke straathoek een tempeltje of straat-altaar, overal offerrituelen. De reis eindigt in Kathmandu. Ikzelf vond twee nachten in Kathmandu te kort, en heb mijn reis met twee nachten verlengd, en misschien was dat ook nog te kort. Ivonne heeft me uitstekend geholpen het programma voor die twee dagen in te vullen, langs deze weg: nogmaals bedankt, Ivonne! Kortom: een prachtige, wonderlijke, vermoeiende reis, meer dan de moeite waard. P.S. Een klein minpuntje aan deze reis: de ligging van veel hotels maakte het vaak noodzakelijk om gebruik te maken van taxi’s, tuk-tuk’s of riksja’s. Het hotel in Kathmandu bijvoorbeeld lag _niet_ op loopafstand van het Durbar Square, te voet iets ondernemen was lang niet altijd mogelijk.

2. vrijdag 15 oktober 2010

Niet zo best geslapen. En kort. We staan midden in de nacht op, volgens Nederlandse tijd. Om 9.00, na 'n zeer karig ontbijtje, op weg voor een stadstour door Delhi. Onderweg ' n paar maal 'n stop bij een pinautomaat, of buiten werking, of na 2 x pinnen leeg, zo blijf je wel aan de gang. Onze gids vandaag heet Prem. We rijden, met onze oranje bus, naar Old Delhi waar we als eerste de moskee Jami Masjid, de grootste moskee van India, bezoeken. Vrijdag, om 13.00, is deze gesloten vanwege het gebed. Ze waren volop bezig met de voorbereidingen, kleden op het grote plein leggen. Ook waren er al vele moslimfamilies, prachtig aangekleed, aanwezig. Indrukwekkend om mee te maken. Voor we, de dames, echter naar binnen mochten werden we in een gekleurd gewaad gewikkeld dat tot op de grond hing. En iedereen schoenen uit. Het is een grote moskee die bovenop een rots ligt dus ook nog een mooi uitzicht op de wijk Chandni Chowk. Hierna, met riksja’s, door Chandni Chowk gereden. Oude, kleine straatjes waar je ogen tekort komt om alles op te nemen. Een Sikh Tempel bezocht en de gaarkeuken van de Sikhs met hun "eetzaal". Iedereen mag daar 3 x per dag binnenkomen voor gratis eten. En daar liepen we dan, op blote voeten en zonder sokken. Was wel een beetje vies! Maar prachtige fotogenieke mensen. En ze gaan zelfs graag op de foto. Het is zelfs opvallend: mensen vragen aan je om op de foto te mogen. En..... ook wij worden gefotografeerd! Om 11.30 weer op weg met onze bus, via het Rode Fort en het parlementsgebouw, naar een luxe Indisch restaurant: Lázeez Affaire voor een heerlijke 3 gangenlunch. Hierna India Gate bezocht. Daarna doorgereden naar het Baha'i House of Worship, ook wel de Lotustempel genoemd, waar iedereen welkom is om te mediteren. Wat wij dus ook (even) gedaan hebben. Hierna onze laatste stop. Het Qutab Minarcomplex, een oude ruïne met zijn 72,5 meter hoge Qutab Minar, en de graftombes van grootmogol Hoemayoen en de vorsten van de Lodi- dynastie. Om 17.30 terug in ons hotel. Beetje opgefrist en om 18.15 naar 'n winkelstraatje in de buurt van ons hotel. Gegeten bij Domino Pizza en wat rondgelopen en gekeken waarna terug naar ons hotel. Om 21.30 het licht uit en slapen.

3. zaterdag 16 oktober 2010

Erg warm op de kamer, weer een onrustige nacht. Na het ontbijt, vandaag kregen we scrambled eggs, om 08.00 uur in de bus op weg naar Mandawa in Rajasthan, 278 km. We rijden over tolwegen en deze zijn erg druk met vrachtverkeer, maar ook brommers en fietsers rijden er. Af en toe kom je de mooist versierde vrachtwagens tegen. Ook file is hier niet vreemd, Heilige Koeien op de snelweg? Maar soms staat er gewoon een vrachtwagen stil, midden op de weg, zonder chauffeur. En zelfs hebben we een vrachtwagen stil zien staan, met "de neus" tegen het verkeer in. We genieten intussen van alles wat er onderweg te zien is. Om 10.15 de eerste stop. Een lokale markt waar weinig of geen toeristen komen. Wij werden dus goed bekeken. Iris, het meisje wat geadopteerd is uit India, had zelfs al een aanbidder. We hebben prachtige foto's kunnen maken. Emy heeft hier bananen gekocht die we onderweg hebben opgegeten. Lekker. Toen we door een stoffig dorpje reden en daar heel langzaam vooruitreden of stil stonden ( koeien op de weg?) ging de assistent van de chauffeur een doos met warme, verse koek halen. Ook heerlijk. Om 13.30 uur stop voor lunch in restaurant Chadni Midway. Lekker Indische 3 gangen lunch in de tuin. Fantastische plek voor 'n lunch. Om 14.15 verder op weg. De weg werd er niet beter op. Heel veel gaten in de weg. Dit schijnt altijd te zijn na het regenseizoen en dit weer verhelpen gaat niet zo als in Nederland. Wanneer we de staat Rajasthan inrijden moet er tol betaald worden. Midden in de polder staat er dan een klein hutje en wat borden op de weg. De slagbomen worden bediend door 'n man die, d.m.v. een touw, deze kan laten zakken. Al bij al hebben we er, na de lunch, nog 3 uur over gedaan om bij ons hotel te komen. Veel later dan gepland. Het middagprogramma wordt nu doorgeschoven naar morgenvroeg. We hebben ons echter niet verveeld want er is genoeg te zien. Zoals een herder met zijn kudde schapen langs de weg waarvan er net een schaap gelammerd had. De lammetjes lagen, tussen de schapen, op de weg! Mandawa, waar we overnachten, is bekend om zijn haveli’s met prachtige muurschilderingen. We overnachten in een prachtig resort, Sara Vilas. Het ligt buiten het dorp. De kamers bestaan uit bungalows in een park, met eigen terras. En het heeft een mooi zwembad. We werden ontvangen door een trommelaar en trompettist. 's Avonds, met z'n allen, in de tuin gegeten. Buffet. Met muziek, dans en marionetten voorstelling. Die poppen zijn typisch iets voor deze streek. Heel erg gezellig, we gingen pas om 22.30 naar onze bungalow.

4. zondag 17 oktober 2010

Om 08.00 vertrokken, na een redelijk goede nacht en een goed ontbijt (buffet). We gaan eerst Mandawa bezoeken, bekend om zijn haveli’s, van enkele belangrijke handelsfamilies in India. Ze zijn voorzien van prachtige muurschilderingen. Tegenwoordig worden ze bewoond door huismeesters en die laten bezoekers graag een kijkje nemen in deze oude woningen. Vroeger liep de zijderoute door deze plaats, er was dus veel handel (door o.a. Perzië, China, Afghanistan). Vandaar de rijkdom. Toen de Britten kwamen kreeg je treinen en boten voor de handel en dat was het einde van de zijderoute. Om 09.45 rijden we verder Rajastan in. Weer een lange rit voor de boeg vandaag, 280 km. En we hebben gisteren wel ontdekt dat het smalle wegen zijn met de nodige gaten en bulten. Dus dat wordt weer een lange reis. Gelukkig is het uitzicht wisselend en vaak heel mooi. Na 1.5 uur rijden de 1ste stop. In Kurja, restaurant Mid Way. Sanitaire stop, drankje en bestelling van de meeneemlunch, grilled sandwiches with vegatables. Na 3 kwartier weer verder en rond 13.00 de lunch genuttigd in de bus want om nou te picknicken in de volle zon op een zandvlakte trok ons geen van allen. Je merkt dat je steeds dichter bij Pushkar komt omdat je steeds meer kamelen ziet. Voorheen zag je wagens voortgetrokken worden door ezels, hier door kamelen. Ook is het hier een stuk warmer. De weg is beter dan die van gisteren. Wel moet de chauffeur regelmatig afremmen voor ezels, kuddes geiten of overstekende of midden op de weg lopende koeien. En dat op de “snelweg”! We komen in 'n veel armer stukje India. Hier zie je kindjes bloot rondlopen. Tijdens 'n korte stop in 'n gehucht langs de doorgaande weg zijn wij de bezienswaardigheid. Ze gaan in de deuropening van de bus staan met open mond en staren je aan. Emy heeft hier weer zoete lekkernij voor ons gekocht. We rijden door de streek waar marmergroeves zijn. Het marmer van de Taj Mahal komt hier vandaan. Al met al weer een lange busreis achter de rug vandaag. Om 17.00 op plaats van bestemming: Pushkar, gelegen aan een meer. Pushkar is een eeuwenoud pelgrimsoord, dat door de nomaden als heilige plaats wordt gezien. Hier is geen alcohol of vlees te krijgen. Volgens de legende liet Brahma hier drie lotus blaadjes vallen, waaruit drie meren zijn ontsprongen. Hier is de enige Brahma Tempel ter wereld. (Schepper van de wereld, van alle goden). We overnachten in Pushkar Fort gelegen aan het heilige meer. We worden ontvangen met een krans van rode roosjes en een lemondrankje. Vanavond is er feest, het Vijaya festival. Dit is een Hindoefestival. Leuke optocht met kamelen, olifanten, muziekbandjes en versierde mensen. Hebben we dus mooi van kunnen genieten. Wel erg goed opletten waar je loopt want er liggen overal koeienvlaaien Door de leuke straatjes, met allemaal winkeltjes, teruggelopen naar ons hotel. Een mooi houten beeldje gekocht. De God Ghanesja. We kwamen steeds meer mensen tegen van onze groep. Met ’n gedeelte van onze groep tegenover ons hotel heerlijk gegeten. Buiten op het terras tegenover het beroemde meer. Om 21.30 terug naar ons hotel. Ter info: De "beroemste" goden van het Hindoeïsme zijn: - Ghanesja heeft een olifantenhoofd - Shivais grijzig van kleur (door de as van crematies waar hij zich mee insmeert) Heeft een tijgervel of olifantenvel om en een 3de oog. - Visnoh heeft meerdere armen en blauwig hoofd. Visnoh heeft verschillende reïncarnatie gehad. o.a schilpad. - Brahma heeft 4 gezichten - Ghanesja is zoon van Shiva

5. maandag 18 oktober 2010

Redelijk geslapen, bed was heel erg hard en de airco ging aardig tekeer. Tegen de ochtend deze maar uitgezet vanwege de kou. Toen hoorde we dus de muziek van het grote feest, wat eerder niet boven het lawaai van de airco uit kon komen. Om 08.00, met de gids Chilo, een wandeling door Puhskar. Omdat dit de belangrijkste pelgrimplaats van India is zie je die dus ook ontzettend veel. We zijn "op bezoek" geweest bij een familie. Emy kwam daar vorige keer bij toeval uitgelopen en deze mensen hebben er geen problemen mee wanneer hij met toeristen op bezoek komt. Leuk om mee te maken. Waar je binnenkomt, staan meteen de koeien. Dat loopt over in de keuken en daarachter heb je, door muren afgescheiden, nog andere ruimtes. De enige Brahma Tempel ter wereld bezocht. Sommige van de groep namen deel aan 'n kamelentocht. De rest ging verder door de leuke straatjes. De apentempel, aan het meer nog bezocht. En.....PRACHTIGE foto's genomen. Om 10.30 met de bus op weg naar Jaipur, 140 km en ruim 4 uur rijden verder. Na 1.5 uur even 'n sanitaire / drink stop van 3 kwartier. Om 14.30 kwamen we aan bij het Ramada Plaza hotel in Jaipur. Prachtig, groot en luxe hotel. Even naar de kamer om op te frissen, een sandwich gegeten in het hotel, en om 15.30 op weg met onze gids voor Jaipur, Romie. We gaan naar de oude stad Jaipur, The Pink City. We bezoeken het Stadspaleis. Er is vanavond een bruiloft dus ze waren alles aan het versieren. Schilderijen van de oude Maharadja's, kleding van de oude Maharadja's, en mooie voorwerpen zijn daar te zien. Ook een galerie bezichtigt waar ze prachtige tekeningen maakten met kleuren die ze zelf mengden. Maar daar hing een flink prijskaartje aan. Met de bus terug naar ons hotel en door naar het terras op de 6de verdieping, met zwembad, waar we gezellig aan het Indische bier zijn gegaan. Daarna lekker Indisch gegeten (met 'n mooi uitzicht op Jaipur). Om 21.45, na de nodige lol met z'n allen, en het heerlijke Indische eten, naar onze kamer. Al met al ' n heel gezellige dag. Ter info: Jaipur is een stad die de Maharadja heeft gepland. Hij heeft de stad verplaatst van het Amber Fort 11 km. verderop. Alle shopjes zijn, qua afmeting, hetzelfde. Ook de wegen zijn gepland. De stad heeft de afmetingen 45 km. bij 45 km.

6. dinsdag 19 oktober 2010

Om 08.00, na 'n ontbijtbuffet met veel keuzes, weer in de bus. (dus weer om 06.30 uit bed, we benutten onze vakantiedagen erg goed). Onderweg zie je vaak apen op de daken en randen van de huizen, de Makaak apen. 1ste stop: Hawa Mahal, het Paleis der Winden, met zijn roze zandsteen en honingraatstructuur. Prachtig roze gebouw. Zoals bijna alle gebouwen in het oude Jaipur. Vandaar de naam " de roze stad". Het Paleis der Winden werd gebouwd om de vrouwen van de maharadja af te schermen en deze een blik te gunnen op het leven op straat en de processies die daar plaatsvonden. Daarna naar het Amber Fort. Het krioelt er van de verkopers. Gewoon negeren! Op de rug van een olifant, tegen de steile rotsen op, naar het Fort. Sommige olifanten hebben een prachtig beschilderde kop. Het was een leuke rit. Het Fort bood, in de vroegere jaren, bescherming tegen de vijand. Het ligt 11 kilometer buiten Jaipur en is prachtig. De diverse paleizen waren ooit een schouwspel van Koninklijke processies en overdadige weelde. Je vindt er hindoeïstische en islamitische kenmerken naast elkaar. We hebben hier doorheen gewandeld en de nodige foto's gemaakt. Ook een koffie pauze, in de schaduw, ingelast want het is inmiddels aardig warm geworden. Nadat we naar beneden gewandeld zijn, terug in de bus. Al snel volgt een korte stop om foto's te maken van het waterpaleis. Daarna gereden naar het Observatorium, dat in 1700 werd gebouwd door maharadja Jai Singh, de oprichter van Jaipur. Leuk om te zien. Hierna konden we, of terug naar het hotel, of in het centrum blijven. Wij kozen voor het laatste. Met ' n paar mensen door de straten gelopen met allemaal "winkeltjes" en PRACHTIGE foto's gemaakt van al wat er op straat te zien is. Nog met een tuk-tuk naar 'n bazaar gebracht en daarna weer terug naar het centrum. Om 16.00, met een tuk-tuk, samen met Wil & Iris, terug naar ons hotel. Nog gezwommen, samen met Iris, in het zwembad op het dak van ons hotel. 's Avonds gegeten in het restaurant omdat het dakterras, jammergenoeg, gesloten was. Buffet, waarbij lekkere Indische gerechten zaten. Om 21.30 naar onze kamer.

7. woensdag 20 oktober 2010

Weer om 06.30 bed uit, douchen, koffers inpakken, ontbijten en om 08.00 op weg naar Agra, 236 km rijden. Bij het hotel staan "prachtige" portiers. Ze hebben ontzettend grote snorren waar ze allerlei creaties van maken. Vanmorgen stond er een man die nog nooit zijn snor had geknipt. Deze was dus inmiddels 3.90 meter lang!!! Tijdens de busrit weer leuke bezienswaardigheden gezien, o.a. 'n dode slang op de snelweg. Hindoeïsme Tempel bezocht van de goden Vishnu & Lakmi. Prachtige kleurrijke tempel met veel beelden van deze goden. En we hadden veel geluk. Er begon een "dienst". Met veel muziek, slaan op een bekken en fluit spelen op een soort schelp. We hebben hiervan genoten, heel leuk om mee te maken. Onderweg nog in ‘n file vanwege 'n vrachtwagen die door z'n as was gezakt. Niets om je over te verwonderen wanneer je de staat van al het rijdend verkeer hier ziet. Om 10.30 weer een sanitaire / drink stop. En dan weer verder en genieten van alles om je heen. Zowel op de (snel) weg dan langs de weg. Karren voortgetrokken door kamelen, brommers, tractors, fietsers, voetgangers, koeien, geiten en zelfs een overstekende aap. Ongeveer 20 km. voor Agra bezoeken we de ‘Verlaten Stad’ van India, Fatehpur Sikri. Ooit een rijke en drukke stad, nu helemaal verlaten, maar in uitstekende staat. Nadat de maharadja deze stad liet bouwen, omdat hij dacht dat het geluk zou brengen, bleek in dit gebied het water zeer schaars te zijn. We hebben hier onze gids voor Agra, Sonny, opgepikt en met hem hebben we 'n uur door deze stad gewandeld. Hierna het laatste stukje naar Agra, de stad van de Taj Mahal. Om 15.15 waren we bij ons hotel Howard Park Plaza. Mooi hotel, maar niet zo mooi als het luxe hotel in Jaipur. (zullen we waarschijnlijk ook niet meer meemaken op deze reis) Even onszelf opgefrist, een broodje gegeten bij Costa Coffee en om 16.30 met de bus naar een plaatselijke markt. Geweldig, zonder toeristen, echt plaatselijk. Dus de nodige mooie plaatjes genomen en gefilmd. Op de terugweg naar ons hotel werden we getrakteerd op 'n lokale rum met cola. Dus het werd 'n gezellige boel (met Nederlandstalige muziek). Rond 17.30 terug in ons hotel en naar het dakterras met uitzicht op de Taj Mahal geweest. Even rust op de kamer, en om 19.00 borrel op het dakterras en daarna hier heerlijk Indisch gegeten. Om 22.00 naar de kamer, morgen om 05.00 uur uit bed.

8. donderdag 21 oktober 2010

Om 05.00 "wake-up call" en om 05.45 op weg naar de TAJ MAHAL. Het is nog aardig donker. Het is ongeveer 'n kwartiertje met de bus en dan nog 2 minuutjes met een electrobusje. Het wordt inmiddels al licht. Er staat al een hele rij. Vrouwen en mannen in gescheiden rijen. Je mag nl. niet alles mee naar binnen nemen. Je moet door detectiepoortjes en je wordt gefouilleerd. Wij waren gewaarschuwd dus hadden geen tassen bij ons, alleen maar camera's. Bij toegang kreeg je een flesje water en rode hoesjes die je, wanneer je het plein voor de Taj Mahal betreed, over je schoenen moet doen. De Taj Mahal is één van de meest fascinerende meesterwerken in India en wellicht ter wereld. De Mughal-keizer Shah Jahan bouwde de Taj Mahal aan de oever van de Yamuna rivier ter nagedachtenis aan zijn favoriete vrouw, Mumtaz Mahal. Hij liet haar lichaam begraven in dit mausoleum en werd zelf na zijn dood naast zijn grote liefde ter ruste gelegd. Vroeg in de ochtend is de Taj Mahal op zijn mooist, wanneer de zon opkomt. Wij hebben vandaag echter wat pech want het is heiig. Maar we hebben toch de nodige foto's kunnen nemen. Om 08.30 terug naar ons hotel voor een heerlijk uitgebreid ontbijt en even rust. Om 11.00, met de bus, op weg naar het Agra Fort, dat is omgeven door een 21 meter hoge muur van rood zandsteen. Binnen de muren is de prachtige Parel moskee en diverse paleizen, waaronder Jahangir Mahal. Er zijn mooie binnentuinen, prachtige hallen en bewerkte pilaren. Normaal heb je hier een prachtig zicht op de Taj Mahal. Maar omdat het is vandaag dus heiig is zien we deze zo goed als niet. Het is ook erg warm vandaag. Nog naar een werkplaats geweest waar ze ingelegd marmer maken. Wat een priegelwerk. Om 13.15 terug in ons hotel. Even wat gerust en om 14.00 met een tuk- tuk ons wat laten rondrijden. Een lokale markt bezocht en wat door afgelegen straatjes gelopen. Een winkeltje bezocht waar we een mooie prent hebben gekocht. Nog een stop bij een achterafstraatje, zand, open riolering, heel armoedig. De nodige foto's gemaakt en overal kwamen kinderen vandaan die ook op de foto wilden. Om 16.15 terug op de kamer. Lekker even rust. Om 18,00 met de bus naar de Taj Mahal show. Deze is nieuw hier. Het was het liefdesverhaal van de koning en zijn vrouw. Hij heeft dit prachtige gebouw neer laten zetten voor haar, na haar dood. Niet spectaculair, maar leuk om te zien. Om 20.15 terug in ons hotel en 'n biertje gedronken op het dakterras. Om 22.00 naar de kamer, want morgen weer heel vroeg op.

9. vrijdag 22 oktober 2010

Goed geslapen, maar om 05.30 uit bed, 06.30 ontbijt en om 07.00 met de bus naar de trein. We moeten vandaag 435 km afleggen, 'n gedeelte daarvan doen we met de trein. Het hotel ligt maar 'n kwartiertje van het station. Daar 'n tijdje moeten wachten op de kofferdragers. Wanneer het wagentje voor de koffers vol is dragen ze de koffers zelfs op hun hoofd. En wat je intussentijd allemaal ziet. Veel gehandicapten en kleine kinderen. En die willen allemaal wat van die "rijke" toeristen. Afscheid genomen van onze chauffeur en zijn assistent. Zij gaan, met de bus, terug naar Delhi. Jammer. Wij gaan het station binnen en hebben ruim de tijd. De vertrektijd is 08.10, maar dat kan ook 'n half uurtje vroeger of later zijn. Intussen volop genieten van al wat er leeft op zo'n station. Je kunt foto's blijven maken in dit fotogenieke land. Om 08.30 op weg met de trein naar Jhansi. 2 1/2 uur treinen. En......we rijden achteruit. Het is hier maar net hoe ze de wagons aan de trein koppelen. We hebben een redelijk comfortabele trein, stoelnummers, fles water, sapje, zelfs kranten. Deze is heel wat anders dan de treinen die het station in en uit gingen. Met tralies voor de open ramen, op elkaar gepropt en zelfs hangend buiten aan de trein. Om 11.00 op plaats van bestemming. Koffers worden weer voor ons naar de bus gebracht. Alles is prima geregeld. Er staat een grotere bus voor ons klaar dan de afgelopen week. Maar dit zal maar voor een paar dagen zijn want naar Varanasi gaat de helft, dus 6 "man", met het vliegtuig en de rest met de bus (reis van 7 uur!). Onderweg bezoeken we Orchha, een klein stadje, met veel oude monumenten van vroegere koningen en forten. We lopen door het plaatsje en over een leuke markt. Er zijn veel pelgrims in het plaatsje. Hier een klein uurtje rondgelopen. Daarna nog even een stop bij de rivier. Daar wordt de was in gedaan, ze wassen zich erin en de jeugd speelt erin. Hierna Indisch lunchbuffet en om 14.00 de bus in voor een reis van 4 uur naar onze eindbestemming van vandaag. We rijden over een polderweg die, gelukkig, van asfalt is voorzien. Je wordt flink heen en weer geschud. Onderweg rijden we langs kleine, arme gehuchtjes. Op een gegeven moment heb je, midden op de polderweg, weer een slagboom die d.m.v. een touw wordt bediend door 'n man. Tol betalen. En dat in the middle of knowhere. Rond 16.00 weer een sanitaire stop en een drankje en op naar het laatste stukje voor vandaag. We rijden door armoedige dorpjes. Maar ook door een redelijk grote plaats. Hier komen een paar wegen samen. We rijden al de hele rit over 'n smalle 1 baansweg. Hier is echter ontzettend veel verkeer. Vrachtwagens, bussen, tuk-tuk's, fietsers, voetgangers, ezels en véél koeien. Stapvoets, 'n paar kilometer. Dus dat schiet op. En inmiddels is het ook al donker. Tot overmaat van ramp stond er een vrachtwagen met stukken op de weg. Hij kon dus niet in de kant gaan rijden. Zodoende konden we niet passeren. Met veel gemanoeuvreer en hulp is de bus er op een gegeven moment langs geschuifeld. Best eng. Ook kom je, in het donker, zomaar een groep koeien, liggend op de weg, tegen. Er is nergens straatverlichting, dus hier ben je afhankelijk van je koplampen. En dan al die voetgangers en fietsers in het donker en zonder licht. Om 19.00 eindelijk in ons hotel, het Radisson Hotel in Khajuraho. Zeer luxe hotel. En...... Wireless Wij zijn niet meer naar het dorpje gegaan om te eten met de groep. Lekker een relax avondje op de kamer. 23.00 slapen.

10. zaterdag 23 oktober

Om 07.30 de wekker, maar om 06.30 al wakker. Je raakt eraan gewend om vroeg op te staan. Heerlijk ontbeten en om 09.00 op de fiets naar de tempelcomplexen van Khajuraho. Eeuwenlang waren deze tempels onvindbaar in de bossen, maar een Britse legeringenieur ontdekte de tempels toevalligerwijs. Ze zijn gebouwd door de Chandela-koningen tussen 950 en 1050 na Christus, in een uitbarsting van creativiteit. Van de originele 85 tempels staan nu nog 25 meesterwerken overeind. Er bestaan vele theorieën die het grote aantal erotische sculpturen in de tempel verklaren. De meest populaire verklaring is dat de Chandela’s volgelingen waren van het tantrisme en geloofden in het feit dat bevredigen van aardse behoeften een stap in de richting van de bevrijding uit de cirkel van geboorte en wedergeboorte was. Hier zie je ontzettend veel afbeeldingen die in de Kamasutra staan. Het is werkelijk prachtig om al die sculpturen te zien. Het heeft wel iets weg van Ankor Wat. Naast de tempelcomplexen met de erotische sculpturen heb je ook nog een tempelcomplex met nudistische sculpturen. Daar dus ook op de fiets naar toe. Maar.......de local guide liet ons een rondje rijden en was opeens verdwenen. Emy had de route 1 x gereden, dus ging het proberen. Maar na een flink stukje fietsen kwamen we weer op dezelfde plaats terug. Het krioelt hier van de kinderen en 'n paar daarvan waren achter ons aan gereden en zeiden telkens dat we verkeerd reden. En dat bleek dus ook. Na veel gelach besloot Emy dat zij onze gids naar het tempelcomplex werden. En we waren er zo. Daar stond onze officiële gids te wachten aan de poort. Hij moest van Emy de kinderen betalen. Hij had nl. zijn taak verzaakt. Deze tempel behoort tot de Jain sekte. Nudisten die zeer vreedzaam zijn, zonder kleding, zonder geweld, vegen zelfs de straat voor zich schoon om maar niet op bv. een mier te stappen. In sommige plaatsen in India lopen deze mensen, die tot dit geloof behoren, nog naakt rond. Emy heeft deze zelfs in de hoofdstad, New Delhi, weleens gezien. Om 13.00 terug in ons hotel. Wat gedronken. Daarna gerust en gezwommen. Om 15.30 afgesproken met 'n paar mensen om te fietsen door het afgelegen stukje van het dorp. We kunnen de fietsen nl. gebruiken tot 17.00. Daarna wordt het donker, dus niet echt veilig. We hebben de fiets aan de rand van de straatjes gezet en toen begon onze "sight seeing". Werkelijk fantastisch. Je ziet dan 'n stukje India dat dus niet toeristisch is. Allereerst een schoolpleintje. De geiten lopen hier gewoon rond. En alle kinderen, vooral jongetjes, willen op de foto. Daarna kwam er een " guide" uit het niets. Hij zou ons weleens het dorp laten zien. Omdat Iris Indische van geboorte is heeft zij vrij gemakkelijk contact. En...... wij mochten dus het huis van zijn familie zien. Ongelofelijk. Hier hebben we allemaal ontzettend van genoten. Die gastvrijheid. We hebben hier dus weer de nodige foto's genomen. Onze "guide" lieten we een zak snoep kopen en wat zijn ze dan dankbaar. Overal komen dan kinderen vandaan. Toen we terug kwamen bij de fietsen hebben we nog pennen en kleurpotloden uitgedeeld. Het was een gekkenhuis. Al met al een ontzettend leuke ervaring. Nog een pilsje op het terras van ons hotel gedronken en om 19.15 het dorpje in om wat te eten, met de fietsgroep van vanmiddag en de Belgen. Buiten, op een terras, op de 2de verdieping met uitzicht op de tempels. Indisch. Om 22.30 weer terug in ons hotel. Morgen heerlijk uitslapen.

11. zondag 24 oktober 2010

Een gedeelte van onze groep vertrekt om 07.00 met de bus naar Varanasi (410 km). Wij kunnen, samen met Wil & Iris en Ellen & Bets uitslapen. Wij worden om 12.00 opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Lekker tot 08.30 in bed gelegen. Op ons gemak ontbeten en ik nog even naar het dorpje gelopen. Ik kreeg meteen gezelschap van 2 jongens op een brommer en die zijn de hele tijd in de buurt gebleven. Aardige knullen. Soms spreekt iemand je aan of hij Engels met je mag praten. Daar leren ze het van. Weer wat leuke plaatjes geschoten en terug naar het hotel. Het is aardig warm. Om 12.00 opgehaald door 'n busje en binnen 10 minuten stonden we al op het vliegveldje. Het is maar een kleine luchthaven en een beetje chaotisch. Iris wordt al gauw tot onze reisleidster gemaakt. Haar spreken ze telkens aan en wij vinden dat wel makkelijk :-) De security check is streng. Aparte rijen voor mannen en vrouwen en uitgebreide fouillering. Ook moet aan iedere tas een label hangen die na iedere check gestempeld wordt. En vooral zorgen dat je deze niet kwijt raakt want ze controleren dat vaak. En zonder kom je niet verder. We zouden om 13.30 de lucht in gaan maar dat werd 14.25. Het is maar een klein vliegveldje en ons vliegtuig lande pas om 13.45. Al bij al vertrok het vliegtuig dus weer snel. Het is maar een korte vlucht van 45 minuten. Maar er zit zelfs een lunch in. Om 15.10 geland en om 15.30 al in de bus op weg naar ons hotel. Snel. Maar ze hebben hier maar 1 "bagageband", en er is maar 1 vliegtuig geland. 25 km, en 3 kwartier later zijn we gearriveerd in het Hindustan International Hotel in Varanasi. Een redelijk luxe hotel, maar niet zoals in Jaipur en Khajuraho. Hier verblijven we 3 nachten !!! Varanasi is de meest heilige stad van India. Volgens de legende is het de oudste stad ter wereld en elke dag arriveren hier duizenden pelgrims om aan de Ganges te bidden of te mediteren. Wij gaan om 17.00, met een fietsriskja, naar een Ghat waar iedere avond om 18.30 een ritueel gehouden wordt. En dan komen we een India tegen dat we nog niet gezien hebben. Het is DRUK, HEEL VEEL LAWAAI en ONTZETTEND VUIL !!!!!!!!!!!! We worden, met fietsriksja’s, naar de Ganges gebracht. Het is eigenlijk ontzettend zielig. De jongens zijn erg mager en klein, het zijn oude fietsen, en dan zitten daar die stevig, goed doorvoede, toeristen in. Ze moeten flink trappen en ook vaak weer afremmen want het is een wirwar van fietsriksja’s, voetgangers, brommers, auto's, en natuurlijk de nodige koeien en honden. En daarbij ook nog eens veel getoeter. En ontzettend veel smog. Om gek van te worden. Wanneer we in de buurt van de Ganges zijn worden de fietsen op een terrein gezet en de jongens blijven daar wachten ( en dat alles voor 100 Roepie = € 1,65). Er is daar inmiddels een soort gids die ons, te voet, verder begeleid naar de Ganges. (waar ze telkens vandaan komen? De tam tam werkt goed in India). Je moet manoeuvreren tussen het verkeer, de mensen, de honden, koeien, en het vele vuil op straat. De gids vertelt ons dat het ontzettend druk is elke avond en dat je vanaf het water een beter zicht hebt. Wij, via hem, een bootje gehuurd om het spektakel vanaf het water te bekijken. Omdat het ritueel pas om 18.30 begint eerst gevaren naar de Ghat waar de crematies plaatsvinden. 24 uur per dag! En wel 300 per dag! Er brand op diverse plaatsen vuur. Het is heel indrukwekkend om te zien. Eerst worden de lijken ondergedompeld in de Ganges waarna ze naar hun verbrandingsplaats worden gebracht. Ze zijn gewikkeld in een doek, vrouwen in een gekleurde doek, maar wanneer ze op de houtstapel liggen wordt dat doek verwijderd en zie je dat ze zijn gewikkeld in een wit doek. Dan moet er eerst olie gekocht worden voordat ze aan de verbranding kunnen gaan beginnen. Er wordt wat sandelhout aan het hout toegevoegd, zodoende ruik je geen stank. Er zijn 3 hoogtes. Dit is voor de verschillende kastes. De laagste kaste wordt op de laagste "verdieping" verbrand. Niet iedereen komt voor crematie in aanmerking. Zoals o.a. zwangere vrouwen, kinderen onder de 10 jaar, dood door een beet van een cobra of koe of pokken, criminelen. Zij worden in de Ganges "begraven". Dat wil zeggen: in het plastic verpakt, met een bootje naar het midden van de Ganges gebracht en daar in het water gedropt. Iets uit de kant is deze 22 meter diep. Je kunt dus weleens een groot opgebold plastic zien drijven op het water. Wat wij dus ook zagen. Ook heilige koeien worden in de Ganges gedropt. En hierin wassen de Indiërs zich, poetsen hun tanden, wassen hun kleding. Allemaal in het water van de Ganges. Teruggevaren naar de plaats waar de dagelijkse ceremonie plaatsvindt door de Brahma priesters. Het is er ontzettend druk. Zowel op de kade als op net water. INDRUKWEKKEND om dit mee te mogen maken. We hebben, voordat we gingen varen, een bloemenoffer met kaarsje gekocht. Dit hebben we, toen we weer terugvaarden naar de kade, brandend in de Ganges gelegd en een wens gedaan. Op de rivier zie je honderden olielampjes drijven, een prachtig gezicht. Na zoiets meegemaakt te hebben ben je stilletjes en ontdaan. Echt een heel bijzondere ervaring. Terug naar de jongens van de fietsriksja’s, die op ons hadden gewacht, en door de chaos weer naar ons hotel. Het was inmiddels 19.45. De anderen van ons gezelschap waren om 18.30 aangekomen in het hotel (een reis van bijna 12 uur). Onszelf wat opgefrist en toen gegeten in het hotel. ( ik zou daarbuiten niet durven te eten, dan wordt je zeker ziek). Het was lekker en gezellig. Om 22.00 uur naar de kamer.

12. maandag 25 oktober 2010

Om 07.00 al wakker. Na het ontbijtbuffet om 09.00, met de bus, op weg voor een stadstour door het centrum van één van de heiligste steden van India. Het is een labyrint van overvolle straatjes. Een chaos op de wegen. Vaak enorme stofwolken omdat je soms over zandwegen rijdt. ONTZETTEND druk en ONTZETTEND veel lawaai. Alles toetert (dag & nacht, hebben we vannacht gemerkt). Overal lopen koeien, honden en varkens. Naast de weg heb je een strook "vuilnisbelt" en daarachter allerlei "winkeltjes". En de beesten lopen te zoeken tussen het vuil naar etenswaren (de koeien in India eten alles, plastic, papier. Lekkere melk zullen ze hier drinken!). Hier zijn de meeste koeien van India. Wanneer een koe niet nuttig meer is, geen melk meer levert, brengen ze deze naar Varanasi. Wanneer deze sterft gaat deze ook de Ganges in. Lekker watertje, en daar zijn wij gisterenavond met een bootje op geweest en morgenvroeg gaan we nog 'n keertje!!!!! Varanasi valt eigenlijk niet te beschrijven, je moet het zelf ervaren! We rijden naar het pelgrimsoord Sarnath, waar Boeddha zijn boodschap over de ‘verlichting’ predikte. De religieuze keizer Ashoka heeft daarop een enorme stoepa en enkele boeddhistische tempels laten bouwen. Er zijn ook veel ruïnes. Deze bezichtigt. En ook het museum waar nog veel beelden en ornamenten staan die bewaard zijn gebleven. Varanasi is de pelgrimplaats voor zowel Hindoeïsme als Boedisme. Ook wonen er mensen van de Jain sekte (van de nudistische tempel in Khajuraho). Ook moslims zijn hier aanwezig. Ongeveer 20% van de inwoners van Varanasi. Naar een zijdeweverij geweest en uitleg gekregen over het weven van deze stof. Ook de winkel bezocht en het een en ander gekocht. Ze hadden er prachtige sjaals van Pashmina. Dit is garen van de sik van een speciale geit. Vlak voordat we bij de zijdeweverij kwamen zagen we een Mc. Donalds. Daar hebben we dus heerlijk onze lunch gebruikt. Is weer eens wat anders. Om 14.30 terug in ons hotel. Even rust want om 17.00 weer met de fietsriksja’s naar de Ganges. Het blijft ongelooflijk, de wirwar van tuk-tuks, fietsriksja’s, brommers, fietsen, voetgangers, auto’s, paard/ezel/os en wagen. En dat allemaal door elkaar. En een geluid van al dat getoeter en de stank. En.......we genieten er nog van ook om dat te zien. Het laatste stuk naar de Ghats van de Ganges gelopen. Je komt ogen tekort om alles te zien. Er zitten hier veel pelgrims en heel veel oudjes. Die laatste komen hier naar toe om te sterven. Met een bootje weer de Ganges op en weer offertjes te water gelaten en weer naar de crematieplaats en weer een stukje van de dagelijkse ceremonie gezien. En het is weer erg indrukwekkend. Teruggelopen naar de fietsriksja’s, en ons weer verbaasd wat we allemaal zagen onderweg. Met de fietsriksja’s naar het restaurant Brownie gebracht. Lag nogal een eindje weg en we moesten over drukke rotondes met veel autoverkeer. En dat in het donker. Tot overmaat van ramp zaten wij en nog fietsriksja’s verkeerd. Moesten ze, tegen het verkeer in en in het donker, een stuk terug fietsen. En.....ze spraken geen Engels en we wisten de naam niet meer van het restaurantje. Maar het is gelukkig goed afgelopen. De rest was inmiddels al gearriveerd. Het stinkt hier vaak. Open riolering, overal wordt geplast langs de weg en..... vaak wordt het vuil aan de kant van de weg verbrand. Dus we waren dorstig. Lekker aan het bier dus. Het duurde alleen erg lang voordat het bier op tafel kwam. Ook duurde het wel even voor iedereen zijn eten geserveerd kreeg, de ene had het allang op voordat 'n ander het voorgeschoteld kreeg, maar het was een lekkere Indische maaltijd en heel gezellig, we hebben veel gelachen. We kregen, van de eigenaar van het restaurant een tuk-tuk terug naar het hotel aangeboden. Maar toen deze er waren vroegen ze teveel. Dus besloot hij om ons met (2) auto's weg te brengen. De (4) tuk-tuk-ers vroegen teveel. Wij zaten goed en wel in de auto's toen we alsnog in de tuk-tuk plaats moesten nemen. Wat bleek: de tuk-tuk-ers waren erg boos, ze waren nl. al naar het restaurant gekomen. En dat doen ze niet voor niets. Ze wilden geld. Hiervoor wilden ze zelfs vechten. En daar moesten we dus mee terug rijden. Gezellige rit. Om 23.00 in ons bed. Al bij al weer een enerverende dag. We zijn al in veel landen en op veel plaatsen op de wereld geweest. Maar zoiets als in Varanasi hebben we nog nooit gezien of gehoord. ONGELOOFLIJK!!!

13. dinsdag 26 oktober 2010

Heel vroeg, om 04.45, ons bed uit want om 05.15 vertrek voor een boottocht bij zonsopgang op de heilige Ganges. De douche nemen we wel wanneer we teug zijn. Wat vroeg. Met de bus richting Ganges. Het is nog vroeg, maar al volop leven op de straat (en getoeter). Je ziet ook mensen overal slapen. Op 'n stoepje voor de winkels, op 'n kar waar overdag handelswaar (zoals groente & fruit) wordt verkocht en zelfs aan de kant van de weg. Ook weer veel koeien en honden die tussen al het afval op straat naar eten zoeken. In het oude centrum uit de bus en verder te voet. Het is al een en al leven: verkoop van bloemen, groenten, thee, eten, etc. Ook bedelen, wat waarschijnlijk 24 uur per dag doorgaat. En het is nog donker. Bij de Ganges weer op een bootje. We varen de andere kant uit dan de vorige keer. Stroomopwaarts. 2 jongens moeten flink roeien. We hebben weer een "offer" gekocht ( een schaaltje met bloemen en een kaarsje) wat we te water laten. Je ziet ook nu weer heel veel lichtjes op het water drijven. En je hoort veel belgerinkel, van de "diensten" die op de kade plaats vinden. Bij de Ghat is het al een drukte van belang. Hindoes die bidden, zich wassen, tanden poetsen, de was doen, en dat allemaal in de heilige rivier de Ganges. Het is een prachtig gezicht vanaf de boot. Ook komt de zon nu langzaam op. Ook een prachtig gezicht. We varen tot aan de elektrische ovens waar ook crematies plaatsvinden. Deze zijn veel goedkoper. Niet iedereen heeft geld om hout te kopen. Omgedraaid, nog steeds een prachtig schouwspel aan de kant, varend naar de crematieplaats die we, tot nu toe, alleen in het donker hebben gezien. Er vinden nu minder crematies plaats dan 's avonds, maar je ziet beter wat er allemaal omheen gebeurd. En er lopen gewoon heilige koeien tussen de crematieplaatsen. Uitgestapt bij de crematieplaats en dit van bovenaf nog een keer bekeken. Indrukwekkend en emotioneel. Men neemt hier heel sereen afscheid van de overledene. Zonder gehuil en gejammer. Daarna, door smalle en vieze straatjes, met enorme stapels hout, teruggelopen naar de bus. En...... het verkeer is weer, ik kan beter zeggen nog steeds, een chaos. Om 08.00 terug in het hotel. Ontbijten, douchen en om 10.00 weer in de fietsriskja naar het oude centrum. Samen met Elly & Bets en Wil & Iris. Zij vertrekken vandaag, terug naar Delhi. De rest van ons gezelschap gaat door naar Nepal. Weer sjaals gekocht. Ditmaal 70% zijde met 30% Pashmina. Nog wat door de straatjes met winkeltjes gelopen en om 12.15, met de fietsriksja’s, terug naar ons hotel. Het is echt ONTZETTEND druk, 'n chaos. Alle verkeer kris kras door elkaar. Je verwonderd je erover dat het allemaal goed gaat. En….je blijft hier foto's nemen. Afscheid genomen van Wil & Iris. Zij vertrekken om 13.30 naar het vliegveld om terug te vliegen naar Delhi. Ik ben rond 15.00 nog even " de straat op geweest". Een stukje gelopen en de nodige foto's gemaakt. Bets was uitgenodigd bij de man, waar zij telkens bij in de fietsriskja zat, thuis. Wij samen er naar toe. Onvoorstelbaar hoe ze wonen. Het is een klein huisje wat uit 3 verdiepingen bestaat. En iedere familie heeft hier 1 kamer beschikbaar waar ze met het hele gezin slapen, wonen, eten, koken. Wij moesten gaan zitten. Op het bed. Er werd Cola gehaald. En ze zijn zo arm. Maar niet aannemen is onvriendelijk. Wat een gastvrijheid. Hij liet foto's zien die toeristen van zijn familie hadden gemaakt en naderhand hadden opgestuurd. Ook had hij een boekje waar toeristen, uit verschillende landen, wat hadden opgeschreven. Nederlanders, Japanners. Ze wilden geen gift aannemen. Ik heb wat kleding van Jack gegeven. Broek, blouse, t-shirts. Ik had vanmorgen aan 2 jongens van de fietsriksja’s al 2 blouses gegeven die gedragen waren. Nu moesten er schone blouses aan geloven. Maar dan doet hij 'n blouse maar 1 dag langer aan. Om 18.00 afscheid genomen van Bets & Elly. Zij gaan met de nachttrein naar Delhi terug. Om 19.00 met de "overgebleven" stelletjes in het hotel gegeten, buffet. We kregen allemaal 'n biertje "van het huis". Emy had nl. een gesprek gehad met de manager van het hotel over de onvriendelijke bediening, de 1ste avond, tijdens ons diner. Om 21.30 naar onze kamer.

14. woensdag 27 oktober 2010

Vanmorgen weer vroeg uit bed, 05.30, en om 06.25 met de bus op weg naar Lumbini (300 km). Ontbijtbox meegekregen omdat het restaurant nog niet zo vroeg open is. Varanasi is een grote, drukke stad. Het duurde wel 3 kwartier voordat we de stad uit waren. Er stond een enorme file van vrachtwagens. Deze mogen alleen 's avonds laat en 's morgens vroeg de stad in of uit. De bus is daarom een stukje door "de binnenstad" gereden. Ging ook maar net door die smalle straatjes.. Om 08.00 de 1ste stop. Aan de buitenkant zag het er leuk uit. Eerst maar naar het toilet. De poep zat aan de bovenkant van de pot!!! Ze hadden ook een sta toilet / Franse toilet maar die was ook niet fris. Verstand op nul en de poep maar negeren. Bij de heren was het niet beter. Er zat geen afvoer aan de pisbak. Het water viel zo in een goot. En stinken. Ook binnen zag het er niet echt fris uit. Emy had zakjes cappuccino bij zich en heeft allen warm water en kopjes besteld. In de bus het ontbijt genuttigd. Was lekker, er zat van alles in. Om 09.30 LEKKE BAND. Wij vonden het niet zo erg want we stonden op een mooi stukje om een beetje rond te lopen en de nodige foto's te maken. Schapenherders, DE handbediende slagboom, mooie vrachtauto's, fietsers met van alles op/aan hun fiets. En...... er waren veel toeschouwers uit de buurt. Na 1/2 uurtje weer verder. Het is een verschrikkelijke weg. Zand ( waardoor de nodige stofwolken), of steentjes /grond of asfalt. Eenbaans. En dat met kuilen, bulten, gaten, bobbels en wat al niet meer. Die 300 km. vandaag is een wereldreis. Gelukkig dat alles zo mooi is onderweg want een beetje dutten lukt niet. Rond 12.00 een korte stop, van 10 minuten, in 'n klein, druk plaatsje. De benen strekken en ondertussen mooie foto's kunnen nemen. En Emy had zoete lekkernij voor ons gekocht. Om 13.45 stop voor lunch. Aangezien er in dit stuk van India niet veel meer is voor toeristen een pover restaurantje. Eerst naar het toilet natuurlijk. Deze kwam uit in de eetzaal en het licht werkte niet. Dus, met de deur op ’n kier plassen. Drankjes moesten verderop gehaald worden, ze hadden geen Cola in huis. En van de kaart hadden ze niet veel. Iedereen gebakken rijst genomen ( soort nasi). We hadden ook soep besteld maar die kwam na de rijst. We hadden 3 verschillende soorten soep maar ze waren allemaal zeer heet (pittig). Om 15.00 verder op weg naar Nepal. En......dan komen we in de laatste grote stad voor de grens. Wat een drukte, ' n grote file, stilstaan of langzaam vooruit. En nog steeds slechte wegen. Dan weer in een file. Nu doordat ze de helft, van de toch al smalle weg, aan het asfalteren zijn. Stilstaan dus. Wel zeker 3 kwartier. Wij weer uit de bus en weer foto's gemaakt. Doordat er zoveel te zien is verveeld de reis geen moment. Zo met al die opstoppingen vandaag wordt het nu helemaal laat voordat we bij de grens zijn. En om 17.30 is het hier al donker! Om 19.30 eindelijk bij de grens van India & Nepal. Tot overmaat van ramp valt de stroom daar uit. We hebben echter, net voor de grens, een plasstop gehad en Cola en rum gekocht. En genuttigd. Dus we zijn al aardig in de stemming. Bij de grensovergang moet, in India, alles uit de bus en moeten we lopen naar Nepal. In het donker. Voor de koffers wordt gezorgd. De tijd 15 minuten vooruit gezet, het is hier nl. 'n kwartiertje later. Lang moeten wachten bij Nepal. Op de handtekening bij het visum. Er is maar 1 persoon die deze mag zetten, en die zat te eten. $ 5,- per paspoort (extra), onder tafel, en we konden daarna vlot Nepal inrijden. We hebben in Nepal een van de koffers op het dak. De Nepalese gids had ook voor rum en Cola gezorgd, dus weer een borrel. De stemming komt er wel in zo. Daarna op weg voor het laatste stukje vandaag. Om 21.45 zijn we dan eindelijk gearriveerd in het Buddha Maya Gardens Hotel & Resort in Lumbini. Dat was dus een lange reis vandaag met ontzettend veel gehobbel. Maar door wat je onderweg allemaal ziet maakt het de reis toch aangenaam. Meteen naar de kamer. Geen zin meer nog te eten zo laat. We hebben ruim 15 uur gedaan over 300 km. India is nog echt een achtergebleven gebied, en niet alleen op wegengebied. By the way. Ik heb gisteren waarschijnlijk vlooienbeten opgelopen want ik heb nogal wat jeukende bultjes op mijn lijf. En ze zijn anders dan mijn muggenbulten, die ik ook al een aantal heb. En op onze Nepalese kamer vliegt ook het een en ander.

15. donderdag 28 oktober 2010

06.30 de wekker, maar de wake-up call was al om 06.00. Na het ontbijt om 08.00 op weg (met de koffers op het dak van het busje) naar Lumbini, waar we de Maya Devi Garden bezoeken, 5 minuten rijden. Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha. We maken een wandeling door de tuin met een ruïne van een oude Stupa. Ook het beeld van de moeder van Boeddha en de geboorteplek van Boeddha zijn hier te zien. We werden, in een Nepalese tempel, ingezegend door een Nepalese monnik tijdens een korte dienst speciaal voor ons groepje. Sereen en best emotioneel. Om 09.30 gaan we op weg naar Pokhara. De wegen zijn hier ook niet overal geasfalteerd, dus soms rijd je door de stofwolken. Ook zijn ze smal. Maar........zo goed als geen getoeter. We genieten hier van de RUST !!! Geen hektiek en chaos zoals in India. Om 11.00 de laatste stop voor we de bergen in gaan. Drinken en zoutjes kopen. En naar de MEEST smerige openbare toilet tot nu toe. De aanblik van de wastafels, die overigens niet werkte of geen kraan hadden, zei al genoeg. En dan, het ( Franse ) hurktoilet!!! Maar ja, verstand op nul. En daarna handen goed ontsmetten. En dan durven ze daar nog geld voor te vragen. Niet gedaan dus, wat een enorm geschreeuw opleverde. Gewoon stevig doorlopen. Er leven 70 etnische minderheden in Nepal. We rijden door de Palpa Vallei. Hier wonen afstammelingen van de Mongolen. Zijn gewoon Hindoe. Een auto gepasseerd, met bovenop een soort houten ladder, waarop een dode lag. Hebben we ook in India gezien. Men brengt de dode, bovenop de auto, naar een heilige crematieplaats. In India is dat Varanasi. Maar in Nepal heb je die ook. Aan een rivier, want daar gaat, na de verbranding, de as in. We hebben een lunchbox meegenomen voor onderweg want je komt niets tegen waar je iets kunt eten of drinken. Om 12.30 een picknick op een mooi plekje met een leuk uitzicht. Daarna verder want het is nog een hele trip. De gemiddelde snelheid is ietsje hoger dan gisteren, ongeveer 30 km. per uur. We klimmen en dalen want we rijden alleen maar door de bergen. Prachtige natuur, afwisselende uitzichten. Maar door de bochten en telkens optrekken van de auto werd ik wagenziek. Nog nooit gebeurt. Emy zorgde voor iets vloeibaars voor onder je neus (het geurt als tijgerbalsem, komt uit Thailand), een pilletje en een lekker nekkussentje. Met de ogen dicht en rustig liggen ben ik weer wat opgeknapt. Nog 2 x 'n korte stop, op prachtige plaatsjes, om de benen te strekken. En......zicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya. Adembenemend. Om 17.30 gearriveerd bij het hotel. Hotel Meera. Het stadje ligt aan een prachtig meer. Pokhara is de toegangspoort tot het Annapurna gebied, waar vele trekkings worden gehouden. Het is een echt toeristenplaatsje. Je hebt hier prachtige vergezichten op de vele besneeuwde toppen van het Annapurna gebergte en de Himalaya. Even gerelaxt op de kamer en toen naar een restaurantje. Pizza en pasta gegeten. Lekker. Met een Everest biertje. IJskoud. Het is hier 's avonds trouwens een stuk frisser. We hebben een vest aan. (dat hebben we de afgelopen 2 weken niet nodig gehad, 's avonds was de temperatuur heel erg aangenaam). En we hebben hier Wifi, dus mailen. Op tijd naar bed, toch wel vermoeiend telkens zo vroeg je bed uit.

16. vrijdag 29 oktober 2010

Vandaag kunnen we uitslapen. Wekker om 08.15 gezet, maar om 06.30 al wakker. Om 07.30 maar uit bed gegaan. Nepal is een arm land. Dat merk je ook aan het hotel. Zeer povertjes en armoedig ingericht. Redelijk schoon. We wisten al dat de hotels in Nepal veel minder zouden zijn. Wel goed geslapen. Je slaapt in met muziek (hard) op de achtergrond ( of moet ik zeggen: voorgrond ). Jaren 60 muziek, Renesse van 'n kleine 40 jaar geleden. Er lopen hier ontzettend veel backpakkers en alternatievelingen rond. Komen allemaal voor de trekkings in de bergen. En het seizoen daarvoor is nu. Ontbeten en daarna een trekking met Jimmy, Jo, Piet, Emmy en ik. Jack heeft door Pokhara gewandeld. Pokhara ligt op ongeveer 900 meter hoogte. Om 09.45 met de gids vertrokken. Eerst met een, wankel, bootje het meer over en toen begon de klim. Een stevige klim maar prachtig uitzicht op de Annapurna. Je hebt ook een prachtig zicht op "de vissenstaart" van de Machhapuchhre. Het was een stevige klim naar de top waar een boeddhistisch klooster staat, Peace Pagode ofwel Pagode van de Vrede. Al met al begonnen we pas om 12.30 met de afdaling. “Ons” busje stond halverwege de afdaling op ons te wachten. Het kon niet voor of achteruit. De lege bus had geen grip op de weg. Wij moesten daarom, allemaal, achterin het busje gaan zitten. Toen kon het busje keren. Maar niet teveel gekeken, zo langs het ravijn, in z’n achteruit, en dan keren op de weg. Na een korte stop bij een Tibetaans vluchtelingenkamp, om 13.30 weer terug in ons hotel. Vanmiddag een stukje door Pokhara gelopen. Bij een bakker wat lekkers gekocht en dat lekker genuttigd, met uitzicht op het meer. Nog een stukje langs het meer gelopen en daarna een pilsje gedronken, met uitzicht op de drukke straat van het stadje. Anderhalf uur gerust op de kamer en daarna, weer bij de Italiaan van gisteren, gegeten. Nog wat langs de winkeltjes geslenterd en Jack nog een cap gekocht van Nepal. Om 21.00 terug op de kamer, koffer weer zover mogelijk ingepakt, en op tijd naar bed.

17. zaterdag 30 oktober 2010

Om 06.00 uit bed want om 07.30 vertrekken we naar het Chitwan National Park (150 km. ver, kleine 5 uur rijden) Om 12.15 zijn we bij ons hotel: Chitwan Paradise Resort. Onderweg hebben we een korte plas/ drink stop gehad en 1 x fotostop. Ik ben blij dat we er zijn. Weer wagenziek, ondanks het pilletje van Emy vanmorgen. Gelukkig nog maar 1 keer een dergelijke rit naar Kathmandu (anders was ik al vervroegd naar huis gevlogen). Het is wel een mooie trip. Prachtige natuur. We zijn veel kleine dorpjes gepasseerd, over de nodige hangbruggen gereden, veel lokale bevolking gezien. Sommige met manden op hun rug, waarvan een band over hun hoofd loopt. En er wordt van alles vervoerd in die manden. Groente, fruit, stenen, zand, takjes hout. Ook zie je vaak dat ze hele bundels hout of groen op hun rug en hoofd vervoeren. Het lijken wel "wandelende takken". We verblijven in een mooi resort met een prachtige tuin, maar de kamer is HEEL ERG sober. Er lekt iets bij de wc, dus de vloer is nat. En het doortrekken gaat al helemaal niet. Nadat ze er 4 keer bij zijn geweest kunnen we doortrekken. Maar het lekken blijft. Om 13.00 hebben we een lunch, op een verhoogd terras in de tuin. Even rust en om 15.00, met de ossenkar, naar het dorpje waar de Tharu bevolking woont. Een van de vele etnische minderheden in Nepal. Leuke tocht met 2 mooie ossen die de kar trekken waar je met 4-en in zit. Rondgelopen in het dorpje en gezien hoe de mensen daar leven. Het lijkt wel of je 50 jaar terug in de tijd bent. Ze waren rijst aan het dorsen. Alles wordt met de hand gedaan. Een stukje verder waren ze de rijst van het kaft aan het scheiden. Weer verderop werden koeienvlaaien bij elkaar geraapt, met blote handen. Deze laten ze drogen en wordt later als brandstof gebruikt. Nog wat verder werd een kip geslacht zoals dat vroeger bij ons ook gebeurde. Kop eraf hakken en de kip loopt nog een stukje door zonder kop. Daarna, met de ossenkar, naar een rivier voor de Sunset. Op de terugweg veel olifanten gezien die terug kwamen van 'n safari. Met z'n allen heerlijk aan de Shisky (Nepalese whisky die gekocht is aan de grensovergang bij Nepal) met Cola. Buiten op 'n terrasje in de tuin van ons resort. Om 19.00 diner, buiten, op het overdekte terras van het restaurant. Zalig weer en heel gezellig. Nog een koffie met Kahlua in de tuin en om 21.30 op de kamer. De reis in Nepal is relaxter dan in India. De afstanden zijn minder, meer vrije tijd en..... niet zo hectisch, chaotisch, druk en vies dan in India. Ook de bevolking van Nepal is veel vriendelijker.

18. zondag 31 oktober 2010

Om 07.00 wakker en om 08.30, met een heel oude bus, op weg voor een Elephant Ride. Een tochtje door het Chitwan Nationaal Park op de rug van een olifant. Met 4-en op een olifant en de driver op de kop van de olifant. Chitwan is sinds 1973 een Nationaal Park, wat de wildstand erg ten goede is gekomen. Het park is vooral bekend om zijn neushoorns, ongeveer 400 in totaal. En ook zijn er nog, ongeveer, 70 tijgers. Ook zijn er nog beren aanwezig. We hebben een prachtig leuke tocht gehad door de mooie natuur en 'n stukje door de rivier. Maar buiten (in de verte) een krokodil in het water, wat reeën tussen de struiken, een zwarte os (ook tussen de struiken), en "wilde" kippen hebben we geen wild gezien. Maar ja, wild komt natuurlijk niet op "bestelling". Al met al was het een mooie tocht van ruim 2 uur. We werden door de olifant bij ons resort afgezet. Met een jeep nog naar het dorp gebracht en daar 3 kwartier rondgelopen. Nog een Nepalees souvenir, waar wierook in kan, gekocht. Om 12.30 lunch op het terras van ons resort en daarna even rust. Om 14.30 vertrekken we met een busje, wat 10 jaar geleden al niet door de APK kwam, naar de rivier voor een boottocht. De boot, waar we een voor een voorzichtig instappen, is gemaakt uit één stuk hout van een boom. In de rivier leven krokodillen. We zien er een paar, net met hun kop boven het water. Ook ligt er een krokodil aan de kant. Maar daar ligt een boomstronk voor, dus niet te fotograferen. We moeten het gewicht verdelen in de boot en zo min mogelijk bewegen. Het is een leuke boottocht, stroomafwaarts. Mooie natuur en heel erg rustig. Wanneer we uitstappen gaan we verder met de jungle tocht. Op een gegeven moment horen we een geluid waarvan de rancher zegt dat het een tijger is. Wij daar anderhalf uur rondgelopen door het struikgewas maar geen tijger gezien. Wel moest Emy, voordat we het geluid gingen volgen, inspreken dat wij dat wilde als groep en zelf verantwoordelijk waren. Nou, het enige wat we hebben gezien waren herten en wilde zwijnen. We hebben, door die poppenkast, wel ontzettend veel gelachen. Daarna nog een kort bezoekje aan het Elephant centrum, met de boot de rivier weer oversteken en met het aftandse busje weer terug naar ons resort, waar we om 18.00 aankwamen. Heerlijk aan een koud pilsje, rum cola, zoutjes, en om 19.00 was er een voorstelling van een Nepalese dansgroep in de tuin. Om 20.00 buffet en daarna weer borrelen met z’n allen. Op onze kamer hadden we al een lekkende wc. De broekspijpen moet je omhoog doen wanneer je op de wc wilt gaan zitten. Maar sinds vanmiddag ook nog eens geen warm water. Het zou gerepareerd zijn maar toen we om 22.00 op de kamer kwamen hadden we helemaal geen water meer. We konden van kamer wisselen maar dat vinden we voor die ene nacht niet de moeite. Sleutel van een andere kamer gekregen en daar douchebenodigdheden, kleding en handdoeken naar toe gebracht. Morgen om 05.30 gaat de wekker en dan gaan we ons daar douchen. Door al dat gedoe pas om 23.30 naar bed.

19. maandag 1 november 2010

Om 05.30 uit bed, wandeling door de tuin naar "de luxe" woning voor scheren, douchen en toilet. Om 07.00 met de bus op weg naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Een rit van 200 km. De kwaliteit van de weg is heel erg slecht, hoe dichter bij Kathmandu hoe groter de gaten in de weg. En 'n vrachtverkeer! En dat allemaal stijgend en kronkelend, smal 2 baans, de bergtop op. En er moet veel ingehaald worden. Daar maar niet naar kijken. Kathmandu ligt in een vallei op ruim 2000 meter hoogte. De vergezichten onderweg zijn PRACHTIG. Om 09.00 1ste stop van een kwartier. Plassen en ook weer foto's nemen. Om 10.15 2de stop bij een hangbrug. Over de hangbrug gelopen / gewaggeld. Mooie foto's kunnen maken, en niet alleen van de brug en het dal met de rivier. Ook van het leven eromheen. 3de stop voor plassen/ drinken om 11.30. Toen kwamen we in de file. Niet erg prettig op zo'n bergweg. Veel stilstaan, veel stof. En veel tijdverlies. Er stond een vrachtwagen met stukken midden op de weg stil. Dan is er dus maar 1 rijbaan. En dat met al dat vrachtverkeer. We hebben 1 uurtje stilgestaan, en daarna langzaam vooruit want inhalen kun je niet vanwege de file aan de andere kant van de weg. Om 14.15 in het centrum van Katmandu. Een snelle hap bij KFC. En 'n half uurtje later naar Durbar Square, het centrale paleisplein. Erg mooi om te zien. En ook al wat er loopt of zit is de moeite van het bekijken en foto's maken waard. Om 17.00 in ons hotel, Gangjong Hotel, in het centrum van de stad. Het is een aardig hotel, en voor Nepalese begrippen luxe, grote receptie, lift. Maar in de kamer is alles wel versleten. Zoals de bekleding van de stoelen, de lampjes, de beddensprei. Maar een LUXE vergeleken bij onze andere 2 hotels in Nepal. En zeker vergeleken met dat van de afgelopen 2 nachten. We hebben nu een heel fijne badkamer. En droog. En warm water. De koffer geordend want over 2 dagen vliegen we en tegenwoordig gaat het om gewicht per koffer, niet meer het totaalgewicht. De stroom is weer een paar keer uitgevallen. Dat gebeurt toch wel vaak in Nepal. Om 19.00 met z'n 8-en gegeten in een heel gezellig en leuk restaurant. Nepalees gegeten. Om 21.15 terug in ons hotel. Wifi kost 200 NRP per dag. En ze rekenen tot 24.00, dus dat zou 3 dagen zijn. Ik krijg het tot vertrek voor 200 NRP. Dus kunnen we mailen en ontvangen. Maar wel in de receptie beneden, niet op de hotelkamer.

20. dinsdag 2 november 2010

Om 05.30 weer uit bed want om 06.00 worden we opgehaald voor onze vlucht over het Himalaya gebergte met de toppen van de Mount Everest. Het is een klein, maar druk en chaotisch vliegveldje. Om 08.00 gaan we de lucht in met een klein toestel, de jet-stream 41. Er gaan maar 19 personen in want iedere passagier zit aan het raam. Vanuit de cockpit, waar we één voor één in mochten, een prachtig uitzicht op de toppen van de Himalaya. De Mount Everest is goed te zien. Het is een unieke ervaring. Al met al duurde de vlucht 3 kwartier. Om 09.15 weer in ons hotel. Lekker ontbeten en om 10.15, met busje, naar de stoepa Bodnath, een van de belangrijkste centra van het Tibetaanse boeddhisme. Het is de grootste stoepa in Nepal. We hebben hier heerlijk rondgelopen en WEER prachtige foto's gemaakt. Hierna naar Bhaktapur, 'n uurtje rijden. Bhaktapur is één van de drie koningssteden. Het bezit een onvoorstelbare schat aan hindoeïstische en boeddhistische kunst. Op elke straathoek zijn kleurrijke rituelen, kunstig bewerkte tempels of huizen met schitterende hout gesneden ramen te bewonderen. Dit was wederom PRACHTIG om te zien. Heerlijk door de straatjes geslenterd, foto's gemaakt. Niet alleen van de vele tempels en gebouwen, maar ook van het dagelijkse leven en de mensen. Lunch op een dakterras, 3 hoog, met een mooi uitzicht op het plaatsje. Om 17.00 terug in ons hotel, even rust en inpakken. Om 19.00 met z'n allen eten in het restaurant van gisterenavond, Tushita. Tafels, net als gisterenavond, aan elkaar gezet. Goed eten. En heel gezellig. Om 22.00 terug in ons hotel.

21. woensdag 3 november 2010

Emy, we geven (met z'n allen) de voorkeur aan reizen met de bus. Duurt ook lang. Maar je ziet onderweg van alles, dus volop genieten. Leuke stops en aan het eind van de rit nog rum met Cola. En de koffers komen altijd aan. Lees onderstaand dagverslag maar eens door dan lees je dat zonder jou alles wat maar verkeerd kan gaan verkeerd gaat. Daar hadden we deze 20 dagen, met jou als reisleider, geen last van. Om 7.00 vertrek naar het vliegveld voor onze vlucht naar Delhi. Dus weer om 05.30 het bed uit. ( en morgen gaan we fietsen in Delhi. Moeten we om 06.00 uur in de taxi zitten, we benutten onze vakantiedagen erg goed!) Naar het vliegveld is maar 'n kwartiertje rijden, om 07.15 waren we op Kathmandu International Airport. Klein vliegveld. Security Check, vrouwen en mannen in aparte rij want je wordt gefouilleerd. Mannen door mannen, vrouwen door vrouwen. En toen begon het wachten. Lange rij voor de incheckbalie. Maar daar zat nog niemand achter. Toen er dan eindelijk iemand achter ging zitten duurde het nog een hele tijd voordat alles "geïnstalleerd" was. Al bij al begonnen ze pas na 08.00 met inchecken. Bagagelabel invullen. Aan iedere stuk handbagage moet een label hangen en bij iedere check wordt er weer een stempel bijgezet. Wat ook weer daarna gecontroleerd wordt. Inmiddels waren ze ook bezig met het ophangen van een geprint A4-tje met daarop de mededeling dat het vliegtuig 2 uur vertraging heeft. Dus vertrek om 12.00. En dat ging dus ook op zijn Nepalees. Met 2 stukjes plakband probeerde hij dit aan de paal te bevestigen. Dit hield niet dus probeerde hij het een stukje lager, op een betonnen rand. Lukte ook niet. Weg met het papier en komt even later terug met nieuw plakband aan het papier. En.......aan één kant bleef het plakken. Maar voor hoelang. Immigratiepapieren invullen, door de douane, en dit weer afgeven. Het is maar een klein vliegveld dus er valt ook niet zo veel te beleven. We kregen wel fris of koffie, sandwiches en 'n zakje (Lays) chips aangeboden omdat we vertraging hebben. Toen het tijd was om door de securitycheck te gaan bleek dat het vliegtuig niet 2, maar inmiddels 2 1/2 vertraagd is. En wanneer je dan eindelijk door de securitycheck gaat heb je twee héél lange rijen. Mannen en vrouwen gescheiden. En dan gaat alle bagage door de scanner, en wordt je WEER gefouilleerd. En dan mag je WEER in de rij. Alle handbagage moet open en bijna alles halen ze er uit. En wanneer je in de handbagage ook weer een tasje hebt zitten moet deze ook open en ook nagekeken worden. Dan krijg je weer een stempel op je bagagelabel. En dan staat er daarna weer iemand die controleert of op de labels alle stempels staan. Het is een chaotische en drukke toestand. Wanneer we in de vertrekhal zitten blijkt dat het vliegtuig inmiddels 3 uur vertraging heeft. Met 'n bus naar het vliegtuig, maar voordat we de bus ingaan, gescheiden rijen van mannen en vrouwen en weer fouilleren. En.......voordat we het vliegtuig in kunnen. WEER gescheiden rijen van mannen en vrouwen. WEER de tassen leegmaken. WEER fouilleren. Eindelijk, om 13.45, gingen we de lucht in, 3 uur en 3 kwartier vertraging. Na 1 uur en 25 minuten geland, maar het duurde ruim 25 minuten eerdat we het vliegtuig uit konden. Wij zaten achterin het vliegtuig dus hoorden bij de laatste passagiers. We kwamen uit de slurf en moesten door een automatische deur om de luchthaven te betreden. Nog 1 man voor ons en..... de deur gaat dicht, EN niet meer open. Tot iemand van het personeel, met code, de deur weer opende. Weer 5 minuten vertraging. Tot overmaat van ramp komen de koffers van Piet en Jo niet aan. (er zijn veel koffers niet aangekomen, ook die van de piloot niet, Air India beveel ik niet aan.) Zij naar de "lost lugage" om de nodige formulieren in te vullen. Wij alvast naar buiten. Al met al is het nu al 17.00, Indische tijd (in India is het weer 'n kwartier vroeger dan in Nepal, dus gaat de klok 'n kwartiertje terug). Wij worden, met 'n busje, alvast naar onze hotels gebracht. Het is spitsuur, ontzettend druk op de weg. En alles door elkaar en naast elkaar. Auto's, Tuk-Tuk, brommers, fietsers, overstekende voetgangers. 3 baansweg, 4 rijen dik. Piet en Jimmy blijven, samen met de hostess van Nirvana, op de luchthaven achter om alle administratieve handelingen af te werken. Zij komen daarna, met auto's, naar de desbetreffende hotels. Want Jo en Jimmy vertrekken morgennacht naar Brussel en zitten in hetzelfde hotel als wij. Piet en Emmy & Margot en Henk vertrekken vannacht. Om 18.00 zijn zij afgezet bij hun hotel. Er wordt niet gesproken over het geplande afscheidsdiner (niet dat we daar nu behoefte aan hebben) maar nu hebben we ook geen afscheid kunnen nemen van Piet. Dan naar ons hotel waar we dan EINDELIJK om 19.00 aankomen. Een lange dag met wachten achter de rug terwijl we een leuke middag en avond in Delhi hadden moeten hebben. Al met al geen leuk einde van een ontzettend mooie en gezellige reis. Het is echt een enorme domper, 2 mensen van onze groep de koffer kwijt. We slapen nu 2 nachten in het hotel Florence Inn dat ligt in de wijk Karol Bagh. Het is een goed hotel in een gezellige en drukke wijk. Heel veel winkels en ook heel veel mensen. Druk. Met Jo nog even door de winkelstraat gelopen en wat gegeten bij Mc Donalds. Om 21.00 terug. Morgen worden we om 05.30 gewekt. Krijgen nog koffie met toast en om 06.00 staat de taxi klaar om ons naar Delhi ByCycle te brengen.

22. donderdag 4 november 2010

Om 05.30 liep de wekker af. Beneden nog koffie met toast en jam genomen en om 06.00 met de taxi naar Turkisch Gate. Tegenover Delite Cinema de parkeerplaats opgelopen, daar staan de fietsen van DelhiByCycle. Oranje fietsen met mandje aan stuur waarin flesje water. We waren met nog 2 Nederlanders, stewardess en arts in opleiding, en 4 Zweden. Gids voorop en een jongen achteraan de stoet. De fietsroute is door Old Delhi. Door de smalle straatjes van de wijk Chadni Chowk en Jami Masjid. Als eerste fietsen we door de chaotische “Butcherstreet”. Mannen lopen over de weg met karkassen van dieren over hun schouder. En de geur….bah! Daarna gefietst over de verschillende markten / straatjes waar van alles wordt verhandeld. Groenten & fruit, bloemen, specerijen, kippen, stoffen, etc. En druk!!! Langs het Rode Fort gefietst. En onderweg van alles gezien. Apen op daken van huizen en er liepen zelfs 2 olifanten tussen het drukke verkeer. Het was een leuke en interessante fietstocht. Onderweg "Indian Thea" met koekjes gedronken bij een theetentje op straat. Als eindpunt van de fietstocht een "Mogoll breakfast" bij Karim's restaurant. Soort pizzabodem. Wel lekker. Je kon er Dahl (linzenpapje) en geitenvlees bij nemen. In dat laatste hadden we niet zo'n trek. Om 10.30 was de toer afgelopen en zijn we door de wijk geslenterd. Door weer andere straatjes waar van alles wordt verhandeld. Er is zelfs een hele straat waar alleen maar vuurwerk wordt verkocht. Morgen is het Hindoeïstische Nieuwjaar, Diwala. Vandaar. Als we morgen naar het vliegveld gaan zullen we overal lichtjes zien. Ze noemen het ook wel het lichtfeest (vanwege de verwachte drukte worden we morgen al om 20.00 opgehaald). Langs de Jami Masjid moskee gelopen en ook langs de Sikhs Tempel die we de 1ste dag van onze vakantie bezocht hebben. Aangezien je hier geen normale restaurantjes, cafeetjes of terrasjes hebt bij de Mc. Donalds binnengelopen om wat te drinken. Rond 15.00 op zoek gegaan naar een metro en terug naar ons hotel. We zijn moe, maar ook vuil. Delhi is een vieze stad met ontzettend veel smog. Als je je neus snuit komt er alleen maar roet uit. Zwart. Rond 16.00 terug op onze kamer. We zijn moe. Maar ja, wat verwacht je ook wanneer je zo vroeg je bed uit komt en de hele dag in een drukke, hectische en vuile stad loopt. Lekker met m'n voeten in bad gezeten en schoon gemaakt met een puimsteen. Met wassen krijg je het vuil er niet af. En schone kleren aan gedaan want die waren ook vuil. Nog even naar Jo & Jimmy geweest, afscheid nemen en informeren naar de bagage. Nog steeds geen koffer. Balen! Gisterenavond was Jimmy pas na 24.00 terug in het hotel. Deze ochtend hebben ze weer op de luchthaven doorgebracht. Ze zijn van hier naar daar gestuurd. Maar niemand weet van iets. Verschrikkelijk. Nu even toegang voor internet kopen, mail versturen, douchen op tijd naar bed. Morgen uitslapen en dan beginnen aan onze laatste, lange, vakantiedag.

23. vrijdag 5 november 2010

We werden pas om 08.00 wakker. Heerlijk. Ruim 10 uur geslapen. Dat is de 1ste keer in deze vakantie. Om 08.30 opgestaan, ontbijten en om 10.00 met 'n Tuk-Tuk naar Connaught Place. (terwijl we dit met de metro wilden doen). Maar, we trappen er toch weer in. We worden afgezet bij zo'n Handicraft shop. Nou was dit wel ’n prachtige en heel grote shop. Tijdens het bekijken van verschillende prenten kregen we Cola en thee. Mooie prent gekocht. We hebben hier oude en nieuwe prenten gezien. En dat verschil is, wanneer ze naast elkaar liggen, heel duidelijk. Terug in de Tuk-Tuk wil hij weer naar zo'n shop. Het is vandaag Diwali en krijgt hij goed betaald wanneer wij daar binnen gaan. Nog maar 'n keertje binnengestapt voor hem. Maar hem ook heel duidelijk gemaakt dat dit de laatste keer is. We kopen toch niets meer dus zijn zo ze winkel uit. Nog wat rondgelopen daar en toen de chauffeur duidelijk gemaakt dat hij ons nu toch echt af moest zetten waar we om gevraagd hadden. En dat gebeurde. Ze draaien dan wel als een blad aan de boom om. Nou daar heeft hij zichzelf het hardst mee. Geen fooi! Connaught Place is een grote rotonde met winkeltjes, hotels, restaurantjes. En dan wat luxer dan we verders in India gezien hebben. Maar dan nog, hier is niet lekker te shoppen. Om 12.00 'n Mc. Donalds binnengestapt om even te zitten en 'n Cola te drinken. Omdat het vandaag Diwali is zijn de monumenten dicht. Wel jammer want we hadden de Humayun's Tomb willen bezichtigen. Terug met de metro en om 14.30 weer in ons hotel. Anderhalf uur gerelaxt en toen nog even door de straatjes gelopen en koffie gedronken. Sandwiches en gebakje gekocht en op de kamer opgegeten. Douchen, koffers inpakken en klaar voor vertrek. Het knalt volop, vuurwerk, want het is tenslotte Diwali. Om 20.00 opgehaald en naar de luchthaven gebracht. Vanwege het Diwala Festival vertrekken we op tijd i.v.m. de drukte op de weg (volgens de jongen van de reisorganisatie in India). Nou.... we hebben het nog niet zo rustig gezien op de weg. Om 20.20 waren we al op de luchthaven. Op de snelweg, 6 baans, rijden ook Tuk-Tuk's en fietsers. Ook vaak zonder verlichting! Het mag een wonder heten dat we de afgelopen weken geen ongelukken hebben gehad. Het verkeer is een chaos. En, in de tussenberm van de snelweg liggen gezinnen met kinderen gewoon te slapen! Buiten, voor de luchthaven, op een bank gezeten met wat frisdrank. We kunnen pas om 21.30 inchecken. Er is, gelukkig, volop te zien. Best druk. Inchecken is zo gebeurd. Vanwege Diwali vliegen weinig Indiërs. Daarna wat gewinkeld op de luchthaven, mooie winkels. Jack heeft nog een lekkere eau de toilette + deodorant gekocht van Davidoff, Champion. En wachten tot we kunnen boarden.

24. zaterdag 6 november 2010

Om 01.10 boarden. Het vliegtuig is bij lange niet vol. Dit komt dus door Happy Diwali. We gaan om 02.00 taxiën naar de startbaan. Duurde 'n kwartier! Om 02.15 de lucht in. We vliegen in een Triple Seven (777) 3-4-3. De middenrijen zijn, waar wij zitten (achter in het vliegtuig), zo goed als leeg. Wij zitten, met z'n tweeën, op 'n 3. De middenrijen zijn vrijgelaten om het gewicht goed verdeeld te hebben tijdens het opstijgen. Wanneer het lampje "Safety- Belts" uit is mag je van plaats veranderen. Ik heb dus heerlijk op 'n 4 gelegen. Na anderhalf uur slapen kregen we flinke turbulentie en moesten we naar ons eigen plek, riemen vast. De piloot zou een andere "baan" zoeken. Toen "Safety Belts" weer uit was snel terug naar mijn "bedje" en weer lekker 3 uurtjes geslapen. Rond 09.00 Indische tijd, 04.30 Nederlandse tijd, "opgestaan" en naar mijn eigen plekje. Jack heeft in een korter bedje gelegen. Gaf daar de voorkeur aan. Heeft wat gedommeld en vluchtschema bijgehouden. Na koffie en ontbijtje werd de daling ingezet. We landen om precies 06.00 op de Polderbaan, nog 10 minuten taxiën. Om 06.35 met de koffers naar buiten. Jan staat al klaar, wat een luxe, om ons naar huis te brengen. Om 06.50 in de auto naar huis en om 08.00 HEERLIJK weer thuis. We hebben een PRACHTIGE, INDRUKWEKKENDE REIS achter de rug maar zijn wel blij dat we weer thuis zijn. SCHOON, VEEL MINDER LAWAAI en......VEEL MINDER MENSEN.

Rondreis

We begonnen met twee weken India en daarna één week Nepal. De twee weken in India hebben constant indruk gemaakt. Je begint eerst in de stad New Delhi waar je de menigte en toeterende geluiden meteen tegemoet komen. Wel zeker een prachtige stad. Daarna ga je naar plaatsen als Jaipur, waar prachtige tempels te zien zijn. Één de hoogtepunten blijft Agra met de Taj Mahal. Deze is prachtig, we gingen al vroeg om hem met zonsopgang te bewonderen. We hadden genoeg tijd om rond te lopen en te fotograferen. Ik kan me van de rondreis nog goed herinneren dat ik constant stond te genieten van alles om ons heen. Gekke dingen als koeien over straat maar ook minder leuke dingen als mensen die in India voornamelijk veel bedelen en spullen willen verkopen. Een klein nadeel vond ik dat de rondreis een druk programma bevatte, natuurlijk hadden wij hier van te voren zelf voor gekomen. Alleen in aug. Met hoge temperaturen en iedere dag vroeg op, lange dagen in de bus was dit puntje soms lastig. Wat ik wel ook jammer vond was dat er weinig vrije tijd was om bijv. even zelf wat dingetjes te doen of kopen, of om gewoon eens een middag helemaal vrij te zijn. Wel was alles de moeite waard, en hebben wij door het drukke programma in een relatief korte tijd ook weer veel kunnen zien.

Aanrader Nepal

Ik zou zeker aanraden om een week Nepal na India te doen. Toen wij na het drukke India in Nepal aankwamen ervaarde we een soort rust. In India is er volop drukke op straat, veel geluiden en hectiek. In Nepal kom je meteen in de bergen en prachtige natuur. Tijdens onze rondreis in India werden we vaak gevraagd om geld of om dingetjes te kopen. In Nepal is dit heel anders, de vriendelijkheid van de mensen komt je meteen tegemoet. Pokhara, is een prachtig plaatsje waar je enorm veel kunt ondernemen als trekkingen en veel reizigers kunt ontmoeten. Kathmandu is weer echt een stad, maar zeker de moeite waard.

Groep

De sfeer van de groep was gezellig. Een diverse samenstelling, gezinnen, zussen, koppels en vrienden. De gids (Emie) was helemaal top. Deze stond bij problemen altijd voor de groep klaar en zette zich iedere dag weer opnieuw in. Tijdens de rondreis was ik jarig en hier weer volop extra aandacht aan gegeven, er leuk! Tijdens de rondreis heb je één vaste gids. De chauffeurs en busboys wisselen wel af. Daarnaast worden lokale gidsen ingehuurd om het een en ander aan achtergrond informatie te vertellen, meestal spraken deze gidsen Engels en waren prima te verstaan.

Accommodaties

De hotels in India waren vaak 4 of 5 sterren hotels, prima schoon, mooi en vaak met zwembad. In Nepal zijn de hotels van iets mindere kwaliteit maar nog steeds 3 of 4 sterren hotels.

Fooi

Het geven van fooien blijft lastig, sommige mensen zijn blij met een fooi en weer andere vragen op een opdringerige manier om een fooi. Wat zeer prettig is, is dat de gids een fooien pot die is samengesteld van geld van iedereen uit de groep. De gids geeft mensen die bijv. een optreden geven tijdens een diner de fooi namens de groep. Zelf vond ik dit fijn omdat je op deze manier niet steeds bezig hoeft te zijn met de fooien.

TOP van NRV

Tijdens onze rondreis begaf onze bus het tweemaal waardoor we langer onderweg waren, ook hadden we eenmaal een hotel met zwembad zonder water. Dit was een tegenvaller. Ondanks dat NRV er niet direct iets aan kon doen hebben ze dit toch prima opgepakt en opgelost door ons later tijdens de rondreis een upgrade geven in een beter hotel.

Zondag 19 februari

De 4,5 uur tijdsverschil speelt ons parten. We konden moeilijk in slaap komen en nu moeten we toch wel erg vroeg op voor onze biologische klok. Beneden is een wat apart ontbijtbuffet, maar wel met yoghurt en gekookte eieren. De thee is doordrenkt van kardemom. Na het ontbijt melden we ons al spoedig in de lobby waar lokale gids en chauffeur op ons staan te wachten. De naam van de gids is Dipak Belisi oid. Hij weet de komende uren allerlei slecht te onthouden historische info over ons heen te storten in bijna onverstaanbaar Engels. Maar goed, hij brengt ons wel naar alle hoogtepunten van Delhi, alhoewel hij poogt enkele over te slaan. We beginnen met de Jami Masjid moskee uit 1644, de voornaamste moskee van Delhi, en gebouwd door Moghul keizer Shah Jahan die ook verantwoordelijk is voor de Taj Mahal. We moeten gelijk de schoenen uit maar mogen wel sokken aanhouden. Ook zijn er kleine slofjes te koop, die ik dan maar aanschaf voor Rs 100. Er is verder geen toegangsprijs maar we moeten wel Rs 400 neertellen voor de het maken van foto’s en video. Binnen blijkt er niet eens zoveel te fotograferen te zijn. Dan is het tijd voor het grootste avontuur van de dag, nl. met een fiets riksja door Chandi Chowk. We koersen door smalle straatjes met ongelooflijke kluwen stroomdraad, hier een daar een koe of een aap, en heel veel rotzooi. En dat terwijl alle kleine winkeltjes niet eens open zijn. Het is een belevenis. Aan de andere kant is het Rode Fort en de gids stelt voor dit niet te doen aangezien we ook al een red fort in Agra zullen zien. We gaan hiermee akkoord. We stappen dan weer in bij Harish en vervolgen onze weg naar het graf van Ghandi (weer schoenen uit). Ghandi is welliswaar gecremeerd, maar hier is een herdenkingsplek voor hem. Dan de India Gate, het grote monument ter gedachtenis aan de omgekomen Indiase soldaten in de eerste Wereldoorlog, en het presidentieel paleis. Dan is het tijd voor een Indiase lunch. Er verschijnen 3 curries op onze tafel, nl vegetarisch, lamsvlees en kip. Dit alles gaat vergezeld van een heerlijk stuk nan brood. Na de lunch gaan we naar het Humayan mausoleum. Dipak probeert ons dit eerst uit het hoofd te praten, maar we willen het graag zien en terecht, want het blijkt de mooiste bezienswaardigheid van de dag te worden. Het staat ook op de UNESCO werelderfgoed lijst, en is daarmee de eerste van 7 zulke plekken die we zullen bezoeken. Een prachtig, vierkant, volledig symmetrisch bouwwerk in rode steen en wit marmer, gebouwd in 1570. Humayan was de tweede keizer van het machtige Moghul rijk dat van 1526 tot 1707 regeerde. Enkele Indiërs willen van ons foto’s maken en vice versa. Het is een groot oppervlak en we schieten veel foto’s, oa. van de Indiase eekhoorn, een klein beestje met mooie strepen op zijn rug die door de god Krishna zouden zijn gemaakt, waarmee het dier een heiligheidsstatus krijgt. Dan is er nog de Qutub Minar een bijzondere minaret met bijbehorende gebouwen. Dit complex staat ook op de UNESCO lijst en is gebouwd in de 12e eeuw. Het is de hoogste minaret van het land en is een fraai voorbeeld van de zg. Indo-Islam architectuur. De toenmalige koning liet dit bouwen om de overwinning op zijn rivaal te herdenken. Dus dit betekent weer veel foto’s schieten, met deze keer ook grote groene parkieten erbij. Na afloop weet de gids ons een ‘exhibition’ aan te praten. Dit is eigenlijk gewoon een shop waar ze ons gelijk een Perzisch tapijt willen aansmeren. Dat lukt natuurlijk niet, maar ze smeren ons wel 2 pashmina sjaals aan. Charlotte en ik kiezen dezelfde. Zij krijgt hem dan van ons als verjaardagscadeau. We gaan terug naar ons hotel en nemen afscheid van de gids. Hij krijgt een tip maar we zijn natuurlijk niet wild enthousiast over hem. De chauffeur weet ons te vertellen waar we ’s avonds op loopafstand kunnen eten, en na het downloaden van de foto’s op de PC en een kop thee wandelen we daarheen voor de tweede Indiase maaltijd van vandaag. Het smaakt prima al is de koffie extreem slap. Daarna lukt het mij nog net om dit verslag te schrijven, want het is half tien en ik zit te knikkebollen. Charlotte zal zich nog even bezig houden met Facebook.

Maandag 20 februari

Na het ontbijt staan we om 9 uur klaar om te vertrekken. Harish staat ook al klaar dus even later zitten we gezamenlijk in de Mahindra op weg naar Jaipur. Eerst nog even een stop bij de bank zodat we wat rupees bij kunnen wisselen. Het blijkt een Hindu feestdag te zijn en de banken zijn eigenlijk dicht, maar gelukkig heeft Harish goede contacten en kunnen we door een luguber uitziend winkelcentrumpje bij een bank terecht die onze dollars omwisselt. De rit naar Jaipur is zo’n 250 km en er staat 5 uur voor gepland. Dit blijkt echter niet eens genoeg. Het duurt een eeuwigheid alvorens we het drukke Delhi achter ons kunnen laten, en met de Indiase rijstijl van alle medeweggebruikers lijkt het niet echt mogelijk om op te schieten. Toeterend en wel begeven we ons dan richting Rajasthan. Na 2 ½ uur maken we een koffiestop. Er is een leuk winkeltje bij en Charlotte koopt 6 olifantjes om aan haar vriendinnen te kunnen geven. De koffie is vreselijk slap en de toiletten niet al te fris, maar we kunnen er toch weer wat verder op. Ik fotografeer van alles uit het raam van de auto. Behalve mooi uitgedoste mensen, ook de rommel waar ze in leven en de beestenboel, zoals apen, schapen en (heilige) koeien. Dan komt er weer oponthoud omdat de politie ons aanhoudt en beslist dat Harish te hard reed en verkeerd heeft ingehaald. Idioot natuurlijk...haal eerst maar eens de spookrijders van de straat. Maar er hangt gelijk een boete aan van 3000 rupees. Later leren we dat dit een half maandsalaris is. Harish heeft dat niet in de knip en vraagt ons om het voor te schieten. Dit doen we natuurlijk maar vinden het niet echt een prettige situatie. Hij belooft later die dag naar de ATM te gaan om het geld op te nemen. Het is inmiddels de tweede avond nadien en we hebben het geld nog steeds niet gezien. Na nog een korte toiletstop kunnen we doorrijden, Jaipur in. We beginnen behoorlijk honger te krijgen. Onze lunch is in Jaipur gepland en het is bijna 3 uur als we het restaurant binnenstappen. Om half vier verschijnt eindelijk ons eten. We hebben de fout gemaakt om iets Italiaans te bestellen en daar hebben deze Indiërs duidelijk geen verstand van want het smaakt helemaal nergens naar. De spinazie is een soort gladde groene gelei die uit de bodem van de schotel omhoog zwelt. We eten ons er niet dik aan. Na de lunch brengt Harish ons naar een ‘factory’. Hier worden onder andere tapijten gemaakt. Deze willen we echt niet zien. We krijgen een demonstratie van hoe blokprinting gedaan wordt en even later worden we natuurlijk de stoffenzaak ingeleid waar we weer wat moeten kopen. Eerst bekijken we een aantal tafelkleden en komen dan uit bij de sari stofjes. Het zijn net de Engelse Liberty stofjes en ik vind het eigenlijk wel leuk om daar een kledingstuk van te hebben. No problem. Dat kan vandaag nog gemaakt worden en in het hotel worden afgeleverd. Ik laat me opmeten en de kleermakers kunnen aan het werk. Er wordt een lange top met zijsplitten gemaakt, Indiase stijl en een broek eronder. En het zal inderdaad die avond bezorgd worden en prima passen. Voor dit alles betalen we $65.- Na dit gewinkel brengt Harish ons naar het hotel wat ver buiten het centrum blijkt te liggen. Het ziet er aardig uit met allerlei poortjes in Hindu stijl en veel planten op de gangen. Na de incheck gaan we buiten op de binnenplaats een kop thee drinken. We bepraten van alles over India en maken kennis met de eerste muggen. Gauw de Deet erbij en insmeren. Later gaan we heerlijk Indiaas (iets anders durven we niet meer) eten in het hotel restaurant waar we de enige gasten zijn. Daarna ga ik nog eens lekker douchen. Er is een flinke waterstraal, echter geen douchegordijn, dus de hele badkamer wordt zeiknat. En dan met een natte bos haren naar bed.

Dinsdag 21 februari

Vandaag moeten we om half negen klaar staan om het Amber fort te gaan bekijken. We ontmoeten de nieuwe gids, Narinda genaamd. Deze maakt gelijk een betere indruk dan Dipak uit Delhi. Hij geeft een wat overzichtelijkere intro over India en beperkt zich niet alleen tot de historische feiten. Na een rit van een dik half uur komen we aan bij het Amber fort en kunnen we ons voegen in de lange rij toeristen die op een olifant naar boven wil rijden. De rij schiet redelijk op en dan kunnen we via een platformpje plaats nemen op het mandje dat boven op de olifant staat. Ik vind het best eng en het wiebelt enorm. Ik houd me dan ook krampachtig vast aan het metalen rekwerk, ook omdat ik anders Charlotte helemaal in de verdrukking duw. Van foto’s maken komt van mijn part niks en dus hanteert Charlotte de camera maar. Johan is terecht gekomen op een tweede olifant met een Amerikaanse knul. Onze olifant heeft er niet zo’n zin in en we worden links en rechts ingehaald door snellere olifanten, en dus verliezen we Johan al gauw uit het oog. Als we na zo’n 20 minuten boven zijn ben ik blij dat ik er weer af mag. Het is toch weer een ervaring geweest. We geven de olifantenjongen nog wat fooi. Onderweg is er door verschillende mensen foto’s van ons gemaakt. Die zullen ze ons straks wel willen verkopen. Ook onze gids maakt met de kleine camera foto’s van ons. Eenmaal boven begint de lange rondleiding door het fraaie Amber fort wat in 1592 door de Maharadja van Rajastan is gebouwd. Ooit was Amber de hoofdstad van dit gebied en hier woonden de maharadja’s tot 1728. Daarna is het geheel naar het nabij gelegen Jaipur verhuisd wat daarmee een van de eerste geplande steden ooit was. We krijgen toch weer heel wat geschiedenis over ons heen, en we zien veel vertrekken die mooi versierd zijn met steen-kant, bloemen motieven, spiegels en glaswerk. Het wordt ook knap heet tijdens ons bezoek daar. Ik heb moeite om het allemaal vol te houden en ben toch blij als we weer in de auto kunnen klimmen. Maar voordat dat het geval is duiken de jongens met de foto’s natuurlijk op. De eerste wil maar liefst 2000 Rs hebben voor 6 foto’s. Ik zeg dat we er maar 1 willen en dat die niet meer mag zijn dan 100Rs. Een heel gezeur volgt waarbij hij ons steeds achterna loopt en uiteindelijk heeft ie ons zover dat we voor 200Rs de hele bups kopen. En dan meldt de tweede verkoper zich. Deze heeft maar liefst 8 foto’s geschoten. En ook deze man krijgt uiteindelijk 100 Rs van ons voor de hele bups foto’s. Wat een gedoe!!! Terug in Jaipur is het weer tijd voor de dagelijkse shopping expeditie. Dit maal worden we binnen geleid in een workshop voor edelstenen. Er worden edelstenen gepolijst en geslepen en er worden mooie sierraden van gemaakt. Maar de eigenaar is natuurlijk teleurgesteld als we zonder iets te kopen de deur weer uitstappen. Dan volgt een discussie met onze gids over het programma. We kunnen eerst lunchen en daarna de stadse dingen doen, of we kunnen gelijk alles doen. Nou, we willen niet zo laat lunchen als gisteren maar ik wil toch wel heel graag de Hawa mahal fotograferen voordat de zon er achter verdwijnt en het ding in de schaduw staat. We doen het laatste maar dat betekent een behoorlijke traffic jam, veel, stof en veel herrie alvorens we de fotostop maken. Gelukkig staat de zon er nog net op. We maken foto’s en gaan weer door de hele verkeersopstopping terug naar een rustig restaurant. We bestellen weer het gebruikelijke Indiase menu. Het is lekker om even bij te komen, uit de drukte, de stof en de herrie van de toeters. Na de lunch staan er nog twee monumenten op het programma. Deze liggen dan weer in de buurt van de Hawa Mahal, dus moeten we weer terug door de drukte. Gelukkig lijkt die nu iets minder te zijn. Eerst bezoeken we het zeer interessante Jantar Mantar observatorium. Dit is aangelegd door Sawai Jai Singh in 1727, de maharadja die ook de verhuizing van Amber naar Jaipur bewerkstelligde en die verantwoordelijk is voor het bouwplan van Jaipur met zijn grid system en 7 stadspoorten. Het observatorium is een verzameling instrumenten waarmee oa de tijd zeer nauwkeurig kon worden vastgesteld in Jaipur dat op 27° NB ligt, en wel tot op 20 seconden. Verder zijn er instrumenten waar telescopen onder een bepaalde hoek in geplaatst konden worden om de nachtelijke sterrenhemel te observeren, en waarmee astrologische symbolen en ascendanten herleidt konden worden. Het ziet er allemaal leuk uit, en omdat het als Werelderfgoed onder de zorg van UNESCO staat is er geld los gekomen voor de restauratie. Vele onderdelen zien er dan ook prima uit, vers in de verf. Dan rest ons nog het City Palace uit 1729. Sinds het begin van de 18e eeuw is dit het verblijf van de koningen van Jaipur. Ook nu nog wordt een deel bewoond door de Koninklijke familie. Het is een enorm complex bestaande uit vele gebouwen met fraaie architectuur. Verschillende ruimtes huizen nu een aantal musea en verzamelingen. Helaas is het in de prachtige audiëntie ruimte niet toegestaan om te fotograferen. Verder is er een expositie met kleding van de maharadja, een wapenverzameling en meer. Er is een ruimte waar kunstenaars via de overheid kans krijgen kun talenten te vertonen. We zien hoe prachtige schilderijtjes worden gemaakt, minutieus versierd en met prachtige kleuren. We kunnen zoiets nergens kwijt maar de schilder die het ons demonstreert is natuurlijk teleurgesteld dat we niets kopen. Mijn voeten hebben het aardig gehad en we vinden het prima om terug te rijden naar het hotel. Net als gisteren nemen we thee op de binnenplaats. We mopperen nog wel even over de bedopmaakkunsten aangezien er nog steeds geen bovenlaken op ons bed ligt, nou ja, er ligt er een boven op het dekbed. Ze beloven, net als vanochtend om de zaak in orde te maken. Voor het avondeten had ik gelezen dat het leuk zou zijn om bij Choki Dahni te eten. Dit is een kleurrijk complex wat speciaal voor toeristen is bedoeld en waar ook entertainment bij de avondmaaltijd wordt gebracht. Narinda weet helaas te vertellen dat dit een slechte tent is en dat Harish problemen zou krijgen met de lokalen als hij ons daarheen brengt. Tja, dat willen we natuurlijk niet en vragen naar een alternatief. Harish zal ons die avond brengen naar een Rajastani tent, met muziek, maar zonder problemen. Dit wordt het restaurant Indiana waar we heerlijk buiten kunnen zitten, terwijl we genieten van onze Rajasthani ‘rijsttafel’ en de bijbehorende volksmuziek en dans. Dit laatste heeft echter een zeer amateuristisch karakter, maar aangezien het wel kleurrijk is hebben we toch een gezellige avond. Na dit diner gaan we weer terug naar het hotel.

Woensdag 22 februari

Het is Charlotte's verjaardag en we overhandigen het cadeau wat we eerder in Delhi hebben gekocht, nl. de fraaie pashmina sjaal. Ze is er blij mee. Dan gaan we ontbijten. De yoghurt smaakt nog enger dan gisteren dus die laten we staan. Het gaat waarschijnlijk om ongekoelde melkproducten die daardoor een extra zuur smaakje erbij krijgen. In plaats daarvan doen we ons weer tegoed aan toast en blauw gekookte eieren. Na afloop laten we een tip van 200 achter voor het vriendelijke mannetje in het restaurant. We vinden het weer heerlijk om een dagje te rijden en zonder gids op pad te zijn. Onderweg valt er zoveel te zien en te fotograferen van de Indiase cultuur. Harish krijgt er ook plezier in en remt vaak af om ons foto’s en film te laten maken. Onderweg hebben we een dure koffiestop, want er is nl. een winkel bij en wij kopen een ebbenhoutenolifant, een redelijk grote zelfs! Ook Charlotte voegt nog een olifant toe aan haar cadeau verzameling, eentje gemaakt van camel bone. Verder kopen we op goed geluk een paar Indiase cd’s zodat we wat muziek hebben om tegen de film aan te zetten. We rijden dan weer verder oostwaarts richting Agra. Op het programma staat de ‘dode stad’ Fatehpur Sikri, die 45 kilometer voor Agra ligt. Maar alvorens daar heen te gaan, lunchen we eerst in een leuk openlucht restaurant. De curries smaken weer allemaal prima en we kunnen ons dan verzadigd en verkwikt storten op de ‘dode stad’. We krijgen weer een gids, Singh genaamd, met lam been en het slechtste Engels dat we tot nu toe hebben meegemaakt. We parkeren de auto en stappen over in een bus die ons naar de ingang brengt. Het is een enorm complex gebouwd door Moghul Akbar in de 16e eeuw. Het is 14 jaar de hoofdstad van het Moghul rijk geweest. De stad is toen verlaten omdat er niet genoeg vers water was aan te voeren. Keizer Akbar had 3 vrouwen, een Hindi, een moslima en een katholieke. Het lukte hem maar niet om een kind te verwekken, toen uiteindelijk zijn Hindu vrouw toch zwanger werd heeft hij voor haar een enorm paleis gebouwd binnen dit geheel. De andere vrouwen moesten met veel mindere accommodaties genoegen nemen. Het is bloedheet dus ik ben blij als we weer verder kunnen. Het is nog een klein stukje naar Agra en rond 5 uur checken we in in het beste hotel tot nog toe, het Raj Mahal. We hebben een heerlijke ruime kamer met AC, een zitje, een bureau en lekkere bedden. De kamer lijkt vrij recentelijk gerenoveerd te zijn. Ook hebben we een verbindingsdeur met de kamer van Charlotte. Tevens is dit het eerste hotel met een buiten zwembad en dus besluiten we natuurlijk te gaan zwemmen. We kleden ons gauw om en begeven ons richting pool, die al aardig uit de zon is. Het water blijkt ijskoud te zijn. Met veel pijn en moeite ga ik er in terwijl Charlotte dapper erin springt. Johan komt niet verder dan tot zijn knieën. Maar we zijn wel gelijk afgekoeld. We zijn dus weer snel terug op onze kamer. Na het aankleden gaan we een kijkje nemen op het dakterras vanwaar je de Taj mahal zou moeten kunnen bewonderen. Helaas hangt er zoveel vervuiling in de lucht dat hij maar vaag afgetekend staat. Er wordt beweerd dat het mooi is om de Taj bij zonsondergang te zien, maar daarvan is geen sprake. De zon verdwijnt gewoon achter een dikke laag grijze prut. Na dit droevige gezicht bestellen we maar een kop thee op onze kamer. We vragen Harish weer om raad t.a.v. goed restaurant. Hij raadt ons het restaurant naast het hotel aan, maar als we binnen stappen vinden we het maar een hete, ongezellige zaal, met bovendien een duur menu. We besluiten dus alleen wat te drinken op Char’s verjaardag en dan toch maar in het hotel te gaan eten. We nemen een rumcola, Johan (weer) een Kingfisher en we hebben een gezellig borreluurtje. Dan gaan we terug naar het hotel en eten daar. Prima maaltijd al duurt het wel erg lang om de rekening te krijgen. Na het eten gaan we met laptops in de lobby zitten om wat e-mails, facebook, etc. te doen.

Donderdag 23 februari

Om 8 uur staan we klaar voor de highlight van vandaag, en eigenlijk van de hele reis, nl. de Taj Mahal. We krijgen vandaag gids Gupta, en we zijn blij met hem. Zijn Engels is beter te verstaan dan de gids van gisteren en hij legt dingen kort en bondig uit. De toer begint met een klein stukje rijden dan stappen we over op elektrische golf carts om dichterbij te komen. Het idee is om verkeer niet te dicht bij de Taj mahal te laten komen om de vervuiling tegen te gaan, maar dat is natuurlijk een grote giller als je ziet hoe smerig de lucht hier overal is. Helaas schijnt dit een zeer schadelijk effect te hebben op het marmeren monument. Enfin, na de golf cart lopen we een stukje en betreden dan via een veiligheidscontrole het gebied van de TM. Er is een prachtige toegangspoort waar we al gelijk wat foto’s schieten, en als we daar doorheen zijn zien we in de ochtendmist het befaamde monument. Het zal straks helderder worden maar we zien al gelijk dat het een prachtig gebouw is. Al lopend en luisterend naar de verhalen komen we dichterbij terwijl Gupta hier en daar een foto van ons maakt met de Taj mahal op de achtergrond. De Taj Mahal is gebouwd (1631-1653) door de vijfde Moghul keizer, Sjah Jahan als mausoleum voor zijn geliefde echtgenote die stierf in het kraambed van haar 14e kind. Hij liet 20 000 werknemers aanrukken om het monument te maken, en ze zijn hier 22 jaar mee bezig geweest. Het gehele gebouw is van marmer en binnen zijn er vele opengewerkte schermen die prachtig bewerkt zijn. Op het witte marmer zijn allerlei bloemmotieven te vinden die ingelegd zijn met halfedelstenen zoals malachiet, lapis lazuli, karmijn en parelmoer. Het detail warmee alles gemaakt is, is ongelooflijk. We bekijken het van alle hoeken, van binnen en van buiten en bewonderen de perfecte symmetrie. Naast het mausoleum zelf staan 4 minaretten die allen onder een hoek van 95 graden naar buiten hellen. Mochten ze ooit omvallen dan vallen ze in ieder geval niet op de TM zelf. Natuurlijk maken we veel foto’s, al mag Johan alleen vanaf ver het monument filmen. Binnen is het verboden foto’s te maken. Jammer genoeg is het ook vrij donker binnen waardoor je de ingewikkelde handwerkkunst maar ten dele kunt bewonderen. Niettemin zijn we zwaar onder de indruk en ik besluit dat ik het heel leuk zou vinden om zo’n stukje inlegwerk als souvenir mee te nemen. Na de rondleiding geeft Gupta ons wat vrije tijd om rond te wandelen en om half 11 treffen we hem weer om naar de volgende plek te gaan. Natuurlijk moet er een factory stop gemaakt worden, maar deze keer vraag ik er ook zelf om. We gaan naar een zaak waar veel prachtig marmer inlegwerk wordt vervaardigd en we krijgen uitleg over hoe het wordt gedaan. Ze hebben prachtige tafelbladen en andere grote artikelen maar zelfs een redelijk klein bord kost al euro 650. Dit is schrikken en ik moet mijn wensen naar een heel wat kleiner object verleggen. Na veel wikken en wegen koop ik een achthoekig plaatje voor $150. Het heeft inleg van groene bloemen van malachiet en paarlemoer. Ondertussen krijgen we ook nog het lekkerste kopje koffie van de hele reis. Dan is het tijd voor de Agra Fort. Ook dit bouwwerk is door keizer Akbar gebouwd, nog voor Fatehpur Sikri (rond 1565). Het is wederom een groot complex bestaande uit vele verschillende gebouwen. Van hieruit regeerden de Moghuls over hun rijk. We zien hier ook weer vele onderdelen die gemaakt zijn van versierd marmer en tevens het bekende rode zandsteen. Zo’n 100 jaar later zou keizer Shah Jahan zijn laatste jaren hier als gevangene doorbrengen, uitkijkend over de Taj mahal. Zijn zoon had hem namelijk gevangen gezet en probeerde het hele gebied tot de Islam te bekeren. Mijn voeten doen inmiddels flink zeer maar ik weet het rondje toch te completeren en rond 1 uur zijn we klaar met het programma. Charlotte wil nog graag Indiase kruiden kopen om mee te nemen dus Gupta neemt ons mee naar een volgens hem goede winkel. Hier kopen we de nodige specerijen die gebruikt kunnen worden om een lekkere currie te maken, en we kopen bijna een duur boekje over India wat de Holy Cow heet. Ze willen daar ruim Euro 20 voor hebben, dus dat is ons te gortig. Misschien kan ik het via Bol bestellen (later blijkt ik het op het vliegveld te kunnen aaanschaffen voor een redelijke prijs). We worden gebracht naar een restaurant voor de lunch. We willen graag wat lichter lunchen en interpreteren dit op verschillende wijzen. Charlotte gaat voor de club sandwich met extra chili saus, ik neem een heerlijke Channa Massala (waar ik inmiddels ook kruiden voor gekocht heb) en Johan probeert een Chinees kip gerecht. Het smaakt prima al is de ober zeer teleurgesteld dat wij niet meer willen eten. Inclusief tip laten we hier slechts Rs 1200 achter (€18). Gupta neemt afscheid en we vragen Harish of we misschien nog Itimad-Ud-Daulahs’ grafmonument mogen zien. We steken hiervoor de (tweede) heilige rivier, de Yamuna over. Dit gebouw uit 1620 kan gezien worden als een voorloper van de Taj Mahal. Het is gebouwd voor de schoonvader van Moghul Janahir, de zoon van akbar. We zien weer perfecte symmetrie, wit marmer en prachtige ingelegde kleur details. Het is heel rustig, de meeste toeristen slaan dit over. We struinen een klein uurtje rond en houden dan het sightseeing programma voor vandaag voor gezien. Terug in het hotel gaan we weer richting zwembad, maar niet zozeer om te zwemmen als wel om lekker buiten te kunnen zitten en wat te lezen. Ik ga nog wel even pootje baaien. We bestellen onze middag thee hier. Daarna worden de dagelijkse foto’s weer gedownload en om 1830 brengt Harish ons naar een ander restaurant waar we de zoveelste curry tot ons nemen. Er zijn redelijke prijzen en het eten smaakt prima. Als we klaar zijn duikt er nog een goochelaar op die ons wat trucjes laat zien en voor Rs 50 kopen we een van zijn trucjes. Eenmaal terug in het hotel gaan we weer naar beneden om de WiFi te kunnen gebruiken, verslag intypen ed. Charlotte kan haar dingetjes op Facebook doen en verder wat aan haar schoolwerk.

Vrijdag 24 februari

Het is alweer de laatste dag van de India vakantie. Eigenlijk staat vandaag alleen de rit van Agra naar Delhi op het programma, maar ik weet toch wat dingen te bedenken die we onderweg kunnen bezichtigen. Na het gebruikelijke ontbijt checken we uit en stappen we om 0900 bij Harish in de auto. Ik vraag hem of we een stop kunnen maken bij Sikandra en dat vindt hij prima. Het ligt op de weg naar Delhi, de zeer drukke Grand Trunk Road die al in de Britse tijd een belangerijke route was van Calcutta naar Kabul. Om 0945 zijn we bij Sikandra. Deze keer gaat het om het mausoleum van Moghul keizer Akbar uit 1810. We gaan eerst weer door een monumentale entree poort en lopen dan het enorme terrein binnen. Het ziet er groen uit, er liggen Indische antilopen met gedraaide hoorns (Antilope cervicarpa) in de weide en stukje bij beetje wordt de herrie van het verkeer minder als we verder van de weg komen. Het mausoleum zelf is geen verassend gebouw meer, na alles wat we eerder gezien hebben maar het is toch weer imposant en we kunnen wat mooie plaatjes schieten. Akbar ligt in de kelder begraven en boven staan de versierde graven van hemzelf en een aantal van zijn dochters. 50 minuten later zitten we weer in de auto. Dan volgt een moeizame rit naar Delhi. Het is eigenlijk maar net meer dan 200 km maar met alle vrachtauto’s, tuc-tucs, fietsen, ossenkarren, kamelenkarren, paardekarren enz. Schiet het niet op. Verder is er nog de regelmatige spookrijder waar iedereen weer omheen moet zien te komen. Dan worden we weer eens van de straat gehaald door wat officiële lui, maar gelukkig hangt daar deze keer geen bekeuring aan. Het is al half 1 als we eindelijk bij de koffiestop komen. De koffie smaakt naar niks, maar het belangrijkste is dan ook eigenlijk het toilet. Dat hebben we allen hard nodig. Dan verder naar Delhi en als we in de agglomeratie arriveren neemt de verkeersdrukte alleen nog maar toe. Zoals beloofd brengt Harish ons naar de Lotus Tempel, een Bahai tempel. Het Bahai geloof is een soort samenvatting van alle bekende geloven. Hun heilige getal is negen vandaar ook dat de lotus tempel negenbladig is. Wij lopen met de meute mee in de keu naar het gebouw. Het ligt prachtig in een grote tuin met veel planten en bloemen. We zijn verbaasd over hoeveel mensen hierheen gaan, maar ik lees later dat de tempel 4 miljoen bezoekers trekt ieder jaar. Als we de tempel naderen moeten we de schoenen weer uit en we sluiten ons aan in de rij gelovigen/bezoekers. Vele Indiërs staan in de rij en het valt op hoe netjes ze eruit zien. Uiteindelijk worden we als groep binnengelaten. Het interieur is erg sober. We maken kennis met een Indiaas gezin uit Mumbai en lopen met hen mee naar binnen. Daar nemen we voor 5 minuten plaats op een van de banken. Niemand spreekt en het is de bedoeling dat je die tijd biddend of mediterend doorbrengt. Dan staat iedereen weer op en loopt naar de uitgang. Apart. Wij lopen nog even helemaal rond om de tempel goed op de zon te krijgen. Dit is best lastig, en echte mooie foto’s rollen hier niet uit. Dan is het eindelijk tijd voor onze lunch. Het is nu vier uur geweest. We hebben ons op de been weten te houden met marsjes en bifi worstjes. De laatste Indiase Curry. Het is gelijk ook de heetste, maar wel een hele lekkere. Ook durven we nog een toetje aan, nl. chocolade ijs. Als Johan echter opmerkt dat we hier wel eens ziek van zouden kunnen worden, heb ik er al eigenlijk geen zin meer in. Het ijs smaakt ook een beetje vreemd. Na deze late lunch mogen we voor een aantal uren inchecken in het Stallion Hotel. We krijgen een kamer tot 2200 uur. We kunnen dus nog onze laatste foto’s uploaden, backupen en op de laptop van Charlotte zetten. Verder is het een rustig avondje. Om 2200 uur komt Harish ons ophalen samen met dezelfde vertegenwoordiger van Nirvana reizen die ons ook heeft opgehaald. Met z’n vijven rijden we terug naar het Indira Gandhi International Airport. Daar nemen we afscheid van de Indiërs en gaan we naar binnen om in te checken. Er was ons door NRV medegedeeld dat we nog een departure tax van € 13.- zouden moeten betalen, maar dat blijkt gelukkig niet zo te zijn. Er is geen rij en we zijn dus snel klaar. Dan door de security (waterflesjes worden niet gedetecteerd) naar de vertrekhal. Helaas voelt Charlotte zich niet erg lekker, en even later moet ze dan ook overgeven. Al het Indiase eten en zo is net effe teveel geworden. Ze heeft dan ook geen trek meer als wij besluiten nog een diner hap te nemen op het vliegveld. We kopen ook nog het boekje “The Holy Cow” en wat cola voor Charlotte’s maag.

Zaterdag 25 februari

Even na enen gaan we aan boord, en ook al vertrekt het toestel iets te laat is KL 0872 een hele fijne en rustige vlucht van 8 uur. Slapen doen we natuurlijk niet veel, dus we zijn aardig moe als we rond 9 uur in Zeist binnenstappen bij Trix en Koos. We ontbijten gezellig samen, bekijken in vogelvlucht de foto’s en dan nemen we afscheid van ons reismaatje. De indrukwekkende, leerzame, mooie en bijzondere envakantie naar India zit erop.

Zondag

Zondag was een lange dag, vroeg vertrokken en lang in de bus op een hele slechte weg, gelukkig stopten we regelmatig. Eindelijk waren we in Mandawa, waar we in de vroege avond koopmanshuizen met mooie muurschilderingen bezocht hebben en een festival, het was voor meisjes die dit jaar gaan trouwen en daar komen bidden voor vruchtbaarheid , wat bij ons gewoon een kwestie van oefenen is, maar goed, ze waren heel mooi aangekleed, veel kleuren echt heel prachtig allemaal.

Maandag

Maandag reden we verder naar Pushkar, een bedevaartoord waar je geen vlees of alcohol kunt krijgen, helaas.Daar hebben we in de middag een rit gemaakt met een kameel, ieder op een kameel allemaal achter elkaar door de smalle straatjes van het dorpje, ik vond het eerst best eng maar het was ook wel heel erg leuk. We hebben nog een tempel bezocht en zijn toen het stadje ingelopen, winkeltjes en kraampjes kijken die waren er genoeg en we stuitten ook nog op een processie wat ook weer heel bijzonder was.

Dinsdag

De volgende morgen vertrokken we pas om 12.00 uur dus zijn we vantevoren nog het stadje ingelopen. We zijn nog gezegend,we werden eigenlijk gewoon de tempel ingelokt en voordat we het wisten werden we gezegend, na afloop werd er 1000 Rp gevraagd p.p., wat omgerekend 30 Euro is. Dit hebben wij niet betaald, we hebben er toch niet om gevraagd, we hebben 500 Rp gegeven en dat was meer als genoeg. Laat in de middag waren we in Jaipur, waar we in de avond een hoog gelegen fort bezocht hebben bij zonsondergang.

Woensdag

Woensdag hebben we het rode fort bezocht, normaal ga je met een mooie beschilderde olifant omhoog, maar omdat er een festival was werden we met jeeps omhoog gebracht, helaas. Het fort was indrukwekkend, we hebben er 2 uur rondgelopen, daarna na het zomerpaleis midden in het meer en daarna naar het stadspaleis dat nog gedeeltelijk bewoond wordt door de Maharadja.

Donderdag

Donderdag ging de wekker al om 5.00 uur, we gingen vroeg op weg naar Agra. Onderweg hebben we Fateh Pur Sikri bezocht, de verlaten stad, deze werd gebouwd door een Maharadja maar er bleek te weinig water te zijn in de omgeving en toen is hij maar weer verhuisd met zijn 12 vrouwen. In de middag waren we in Agra, waar we de Taj Mahal hebben bezocht, de klapper van de rondreis, echt heel bijzonder. Ik heb op het bankje gezeten waar prinses Diana ook zat tijdens haar bezoek aan India. Het hotel waar we hier zitten heeft geen drankvergunning, dus helaas weer geen bier maar aan de overkant is een hotel waar je boven op het dakterras wel alcohol kunt krijgen, we zijn met 7 man, 6 uit de groep en Ivonne de reisleidster daar naar toe gegaan en een gezellige avond gehad, helaas ging het om 22.00 uur al dicht dus we lagen toch op tijd in bed.

Vrijdag

Vrijdag gingen we naar het Agra fort. Het fort was mooi, helemaal omringd door een 21 meter hoge muur van rood zandsteen en met binnen een moskee helemaal van marmer.

Zaterdag

Zaterdag zijn we met de trein naar Khajuro gereist, een hele belevenis, alleen al het station, waar het wemelt van de straatventers en de bedelende kinderen, heel triest. De reis op zich was niet erg spannend. Daarna weer in de bus gestapt en onderweg zijn we gestopt in Orcha, waar we over de markt hebben gelopen en ceremonies gezien hebben, de kinderen hier worden als ze ongeveer een jaar zijn gedoopt, niet zoals bij ons maar hier worden ze kaal geschoren en het hoofdje helemaal wit gemaakt. In het hotel aangekomen hadden we weer geluk, er was een bruiloft aan de gang van een millionair, niet normaal, er waren 1500 gasten die in 3 afgehuurde hotels in de omgeving zaten, waaronder dat van ons. Er waren diverse buffetten, overal verse bloemen en de hele avond artiesten, het verschil met het treinstation was wel heel erg schrijnend.

Zondag

Zondag zijn we naar de erotische tempels geweest, was erg leuk, de gids kon mooi vertellen over wat we zagen, je verwacht het niet in een land waar blote benen al ongepast zijn voor een vrouw. Het waren 5 tempels, alle afbeeldingen waren uit steen uitgehouwen, mooie details, het was echt schitterend. Laat in de middag zijn we met jeeps naar een natuurpark geweest, was wel mooi maar niet veel wild gezien, het was er erg droog, maar we zitten nu dan ook weer in een andere provincie, de gemiddelde temperatuur is hier 45 graden overdag, voor ons erg heet. We zijn ook nog op bezoek geweest bij een lokale boeren familie waar vooral de vrouw het werk deed, ongelooflijk zo primitief die mensen wonen.

Maandag

Maandag zijn we met het vliegtuig naar Varanasi gevlogen, we hadden een uur vertraging op een vliegveld waar dus echt niets te beleven valt, we waren bij de controles allemaal al onze aanstekers kwijt, ze zijn hier heel streng. Dinsdag zijn we naar Sarnath geweest, een heilige stad waar boeda zijn woord gepredikt heeft, wij zijn in een Boedda tempel geweest waar het levensverhaal van Boedda op de muren geschilderd was. Daarna naar de ruines van een andere boeda tempel en toen nog een museum waar de beelden van die ruines door de Engelsen opgegraven te zien waren. In de avond zijn we in riskjas naar de Ganges gegaan, de heilige rivier van India, hier vinden de crematies plaats, vaak van mensen uit heel India. Het cremeren gaat hier 24 uur per dag door, gemiddeld 250 tot 300 personen per dag! We zijn met een boot de Ganges opgegaan en zijn langs de crematieplaats gevaren waar op dat moment 7 crematies aan de gang waren, je mocht er geen foto's van maken, het was best luguber, want de lichamen liggen op een stapel brandend hout, niet zoals hier ergens binnen. We hebben bloemen in het water gegooid als offer en terug aan de kade hebben we de ceremonies van de priesters gezien.

Woensdag

Woensdag zijn we 5.15 weer terug gegaan naar de Ganges, en inderdaad er werd nog steeds gecremeerd. Ook zag je de mensen baden in de Ganges, als wij dat zouden doen overleven we dat niet, de rivier is erg smerig. Er wordt in gebaad, er worden kleren in gewassen en er worden lijken ingegooid door mensen die geen geld hebben voor de crematies. Wat voor de moslims Mekka is is hier de Ganges voor de Indiers. We waren om 7.00 uur alweer terug bij het hotel, na het ontbijt was de dag verder vrij ter besteding, wij zijn samen met een tuktuk terug naar de Ganges gegaan om foto's te maken en met een riskja terug gegaan. Het is niet echt heel fijn zo achter op zo'n fiets, want je krijgt hier meer uitlaatgassen binnen dan in een heel jaar in Eindhoven, het is een hele hectische stinkstad. die de lijken ophaalt.

Donderdag

Morgen vliegen we terug naar Delhi, waar we nog een dag en nacht blijven, zaterdag vliegen we terug naar Nederland waar we 'avonds aankomen. We hebben erg genoten van deze reis en van de ene verbazing in de andere gevallen, wat je hier meemaakt en ziet beleef je nergens anders op de wereld, maar we zullen ook weer blij zijn met ons luxe leventje in Nederland. Buiten alle bezienswaardigheden is India hectisch, smerig (gelukkig niet in de hotels maar op straat) kleurrijk en je wordt helemaal stapelgek van het contstante getoeter, kortom overweldigend. Het is bijna niet te vertellen, je moet het gewoon ervaren en ondergaan. Monique Dekker, Eindhoven

24-3-2012 Delhi

Aankomst 04.05 uur plaatselijke tijd. Met de bus naar het hotel met een echte Siks als buschauffeur. We kregen ook een krans van afrikaanjes ongehangen. In het vlaams heet dat Stinkertjes. Om 06.30 in het Southgate Hotel. Inmiddels is het nu 10.00 uur. We hebben ontbeten en niet geslapen. Dat slaan we voor een dag over. Om 11.uur in de bus voor een sightseeing. Na een karig ontbijtje zijn we om 11.00 uur vertrokken voor een stadstour Delhi. Op weg naar de moskee “Jami Masjid”. Wat een chaos op de weg. Alle auto’s, tuk tuks, brommers en alles wat nog meer gemotoriseerd is toeteren bij het inhalen. En hiertussen lopen ook nog mensen met paard en wagens en de handkarren. Dit is echt ongelofelijk wat een herrie en niemand heeft ooit van verkeersregels gehoord. Maar goed na veel getoeter zijn we eindelijk bij de moskee aanbeland. Iedereen moest de schoenen uit en de vrouwen kregen een lang bloementje gewaad om alle blote delen te bedekken. Het was een buiten moskee zonder binnenruimte. Het was er prachtig maar wel erg vies. Het uitzicht op de wijk Candi Chowk was indrukwekkend. Na er zo´n 20 minuten hebben rondgelopen, hebben we rondgereden door Oud Delhi´ s Chandi Chowk met riksja’s. Een jonge knaap moest ons rondfietsen door de kleine straatjes en steegjes, waar het een drukte van jewelste was. Wat een bende en viezigheid, niet te beschrijven, maar………, een hele belevenis om mee te maken, want je komt ogen te kort. Vervolgens zijn we naar Rajghat gegaan. De plaats waar Mahatma Gandhi is gecremeerd. Er ligt een gedenksteen met alleen het woord Hé Ram! (Oh God). Dit waren zijn laatste worden toen hij werd vermoord door een hindoe extremist in 1948. De plek wordt zeel veel bezocht door de Indiërs. Hierna hebben we een korte rondrit langs het Parlementsgebouw en het India Gate gemaakt. Na de middag lunch gingen we verder naar het Qutab Minarecomplex. Een minaret van 72 meter hoog gemaakt door Qutbuddin Atbak de grondlegger van het Sultanaat Delhi. Het complex bevat allerlei ruïnes van moskeeën en tempels. Mooie foto´s gemaakt. Om 19.00 uur terug in het hotel. Nog even wat boodschapjes gedaan en vroeg naar bed.

25-3-2012 Mandawa

Vroeg op omdat we een lange reis voor de boeg hebben. Een reis van 260 km naar Mandawa in Rajasthan. Het laatste stuk gaat over de snelweg, wat ervoor door moet gaan. De rest van de weg over ontzettende slechte wegen vol met gaten en obstakels. We kwamen door gigantische smerige dorpjes en steden. De mensen hebben daar werkelijk niets en zaten tussen hun eigen afval. Niemand ruimt dit op. Een groot open riool. Het is niet te begrijpen dat een samenleving zo in elkaar steekt en op een of andere manier ook nog functioneert. We begrijpen er niets van en moeten dit eerst eens op ons laten in werken wat wij allemaal gezien hebben. Tussen Skirhod en Nanhu hebben we een heerlijk buffet gehad voor ongeveer 6 euro de man. Aan het eind van de middag kwamen we aan in resort Sara Vilas. De kamer waren gelegen als bungalows met een gezellig terras. Ik heb nog even in het mooie zwembad gezwommen. Om 18.00 zijn we de Haveli ´s gaan bekijken. Oude 17e eeuwse koopmanswoningen met prachtige muurschilderingen. De oorspronkelijke eigenaars wonen er al lang niet meer. De huizen worden bewaakt door huismeesters, maar ze raken op den duur wel in verval. Onze rondleiding was verkort omdat er een feest was, waar we zijn gaan kijken. Het was een feest ter verering van een af andere god (waarvan de hindoes er honderden hebben. De belangrijkste zijn Bramha, Shivais, Visnoh (veel reïncarnaties, de laatste Rama of Boedha volgens de Boedhisten)en Ghanesja (zoon van Shiva). Dit was een festival waarbij de huwbare meisjes op de voorgrond staan. Prachtig om te zien met al die kleuren en die geheimzinnigheid in de schemeravond. Om 20.00 terug naar het hotel. Een buffetje gehad en na nog even bij elkaar zitten om 22.00m slapen gaan, want het is morgen weer vroeg op.

26-3-2011 Puskar

Vandaag een lange reis naar Puskar, de 2 na heiligste stad van India. We werden gewekt om 06.15 uur. Het ontbijt bestond uit jam, jam en nog eens jam. Geen vleeswaren, want de meeste hotels zijn vegetarisch. Een eitje kon nog net. Na een voorspoedige reis kwamen we aan in een schitterend hotel in Puskar. We hebben eerst geluncht. Hier was het hotel zelf veganistisch. Dus ook geen ei. Maar het eten was lekker. Puskar is de verblijf plaats van de oppergod Brama. Er is een tempel op de wereld geweid aan Bramha en deze staat in Puskar. Verder zijn er nog 400 andere tempels, moskeeën, kerken etc. Puskar ligt aan het Puskarmeer en het water is heilig. Eerst zijn we over de burg heen gelopen en moesten de schoenen uit doen, anders mag je de brug niet over. We verbranden bijna onze voeten en gingen er op een draf over. We hebben eerst een kamelensafari gedaan. Iedereen (17) op een kameel. Dit was heel leuk het was even uitkijken als de kameel gaat staan. Je moet eerst helemaal naar achteren leunen, omdat hij eerst op zijn achterpoten gaat staan en daarna op zijn voorpoten. We gingen door de lange bazaarstraat van Puskar. Ik had net het gevoel dat ik in de speelfilm Indiana Jones meedeed. Na ongeveer drie kwartier zijn we gestopt. Er braak vervolgens een grote ruzie uit tussen de begeleidende jongetjes over de fooi. De een ging er van door met het geld van een ander en de ander had niets. De groten grepen alles en gingen er vandoor en de kleintjes kregen niets. Na veel geschreeuw heeft iedereen geld gehad. Hierna zijn we even gaan kijken bij de Brahmaan-tempel. Ook hier moesten de schoenen uit. Hier was niets aan te zien alleen blinkie, blinkie, net een kermisattractie. Daarna zijn we de Sadar Bazaar afgelopen en hebben koffie gedronken bij Lucky Monkey. ’s Avonds toen het donker was hebben we gegeten op het dakterras van het hotel met een prachtig uitzicht.

27-3-2012 Jaipur

Vandaag konden we uitslapen, want we vertrokken pas om 12.00 uur naar Jaipur. Om 9.00 uur zijn we samen met René en Els naar het meer gelopen om foto’s te gaan maken van de Ghats. Hier zijn we voor het eerst opgelicht. Er kwamen zogenaamde Bramha-priesters op ons af. We moesten de schoenen uit doen en hun volgen naar de badplaats aan het ghat. Hier werd een heel ritueel gehouden, bloemetjes in het water gegooid etc., We moesten hen nazeggen, daarna zou de we en onze familie in voorspoed verder kunnen leven. Het koste eerste niets, daarna vroegen ze 1000 roepies. Ik wou 500 betalen, maar het moesten er 1000 zijn, ander hielp het niet en konden ook niet langs het heilige water lopen. We waren niet de enige die erin trapten, wat René en Els ook en later de anderen ook. Je moet goed oppassen, want iedereen is op je geld uit. Ze bedelen of willen je rommel verkopen. De mensen hebben vaak ook niets en het is wel te begrijpen, maar je moet er niet aan toegeven. Geef je een kind iets dan komen er uit alle hoeken en gaten andere kinderen, die willen ook wat hebben. We kunnen er gewoon niet aan beginnen. Na de zegening konden we de ghats aflopen op blote voeten. Je moet oppassen dat je niet in de koeienvlaaien loopt, want koeien lopen overal en worden door niemand gehinderd. Ook zitten er op de daken overal apen. Silvia en Els zijn met lokale mannen op de foto gegaan. Ze voelden zich een koning te rijk, om met 2 blanke vrouwen op de foto te staan. Daarna zijn we de bazaar weer ingelopen en hebben de vouwen dingetjes gekocht, zoals slippers, een tas en een of ander olifanten prulletje. Daarna weer even koffie gedronken bij Lucky Monkey en naar het hotel voor vertrek. Om 12.00 vertrokken we naar Jaipur 180 snelweg. Weer allerlei vreemden dingen gezien zoals 3 vrachtwagen met marmer tegen elkaar, waarvan een op de kant. Brommers, Tuck tucks en koeien die de snelweg oversteken met een slakkengangetje. Iedereen moet in de remmen. Dat dit allemaal goed gaat is niet te geloven. Na aankomst in het hotel was er voor de rest van de dag geen programma meer. ’s Middags even gezwommen en zonnen op het dakterras en ‘s avonds gegeten met een kleine groep in het hotel.

28-3-2012 Jaipur

Vandaag een drukke dag met veel excursies in de stad Jaipur. The Pinck City. Na het ontbijt om 07.30 uur, de bus in en de eerste stop bij het Hawa Hahai “Paleis der Winden”. Een 5 verdiepingen hoog gebouw, waar eigenlijk alleen een voorgevel van bestaat. Het werd gebruikt om de gesluierde vrouwen van de Maharadja ongezien te laten kijken naar festiviteiten. Na even gestopt te hebben en foto’s gemaakt zijn we verder gegaan naar het Amber Fort. Een prachtig fort strategisch gelegen 11 km van Jaipur boven in de heuvels. Het laatste stuk naar het fort konden met de olifant of terreinwagen afgelegen. Het werd de terreinwagen. En weer kreeg ik het gevoel dat ik in een avonturenfilm mee deed, zo prachtig. Na ongeveer 2 uur gewandeld te hebben en diverse foto’s gemaakt zijn wij terug gegaan naar Jaipar. Voor de lunch hebben we een juwelier bezocht die de juwelen zelf maakt. Voor Silvia heb ik een zware zilveren armband gekocht met 12 Topaz steentjes. Zeer mooi. Ze vroegen er 90 euro en ik heb 70 betaald. We laten hem in Nederland wel taxeren, maar ik denk dat het geen miskoop is. Na de lunch hebben we het Paleis van de Mahadja bezocht. Niet alles was te bekijken omdat het bewoond wordt door de Maharadja (13 jaar oud omdat zijn opa vorige jaar is overleden en de hele stad een jaar lang in de rouw is geweest). Ook nog een bezoekje aan de Jantar Manter, het observatorium, gebouwd in de 16e eeuw. Niemand lette meer op wat de gids vertelde en iedereen was blij dat we naar het Hotel,want het was te warm midden op de middag. ’s Avonds even met 4 man Jaipur ingelopen om pasfoto’s te maken. We zagen ratten lopen die uit het riool kwamen, het was een smerige troep. Dat mensen zo kunnen leven is onvoorstelbaar De pasfoto’s kosten bijna niets 200 roepies ( 3 euro) voor 2 maal 8 foto’s. Hierna in het Hotel gegeten en in de Bar gezeten en vroeg naar bed, want de volgende morgen staat het vertrek gepland om 06.00 uur. Dit vanwege het feit dat de Taj Mahal op vrijdag dicht is. We moeten deze dus bezoeken op donderdag aan het eind van de middag.

29-3-2012 Agra

Vroeg op en een reis van 248 km voor de boeg. We hebben ons geen moment verveeld in de bus, want wat er allemaal zien is op de autosnelweg is niet te beschrijven. Van links houden (india rijdt links) heeft nooit iemand van gehoord. Tractors op de weg. Kamelenkarren op de weg. Ook brommers en je kan zo gek niet bedenken of je ziet het wel. Ook tegen het verkeer in rijden is hier de gewoonste zaak van de wereld. En niet te vergeten overstekenende koeien en afgeladen volle auto’s met mensen. Ik heb een terreinwagen gezien daar zaten wel 15 mensen in, ze hingen zelfs buiten aan de deur. Op 36 km van Agra bezochten we de verlaten stad “Fatehpur Sikrimet de Jami Masjid. Een voormalige hoofdstad van keizer Akbar. Hij liet deze stad in 22 jaar bouwen, maar heeft er zelf nauwelijks gewoond, omdat constant een gebrek aan water was. Heel mooi een van de hoogtepunten van de reis. Weer vele foto’s gemaakt. Na de lunch ging het dus gebeuren, op naar Agra, voor een bezoek aan de Taj Mahal een van de beroemdste gebouwen van de wereld en terecht. Het is zo mooi om te zien dat het bijna niet te beschrijven is. Het gebouw bestaat uit wit marmer en is geheel symmetrisch gebouwd. Het gebouw werd gebouwd door de Mogolkeizer Shah Jahan ter herinnering aan zijn favoriete echtgenoot Mumtaz Mahal, die in 1631 stierf. We hebben er een uur rond gelopen en foto’s gemaakt. Geweldig zo'n gebouw met alleen als achtergrond de blauwe lucht. Na de bezichtiging naar het hotel. De Taj Mahal is van uit de kamer te zien. ’s Avonds zijn we met de tuktuk naar de Mc Donald geweest en daarna op het terras van een ander hotel gezeten waar bier werd geschonken.

30-3-2012 Agra

Vandaag een klein programma en dat komt goed uit want de Delhi Belly is toegeslagen. Verscheidene mensen zijn ziek, aan de diarree en buikloop. Inclusief mijzelf. Ik loop helemaal leeg. ’s Nacht wel 8 keer naar de WC geweest en er kwam alleen naar water. Hopelijk gaat het morgen beter. Meestal duurt dit ongeveer een dag. Om 11.00 uur op excursie naar het Agra Fort. Dit fort werd ook door Akbar gebouwd nadat er in Fatehpur Sikrimet niet te leven was. Ook mooi, maar ik had er even genoeg van al die paleizen was blij dat we terug waren in het hotel. Silvia is met anderen de stad in gegaan en heeft zich goed vermaakt. Ik bleef acht in het hotel. Vanavond opnieuw naar de Mac, want ik durf het Indiase eten nog niet aan en we moeten nog een marmeren olifantje kopen die Silvia gezien heeft. ’s Avonds ging het alweer wat beter en zijn opnieuw met de tuktuk naar de Mac gegaan. Ik durfde niets anders te eten dan een MacChicken en wat patat. We hebben het marmeren olifantje gekocht en zijn daarna terug gegaan maar het hotel.

31-3-2012 Khajuraho

Lange dag om te reizen. Om 07.00 vertrek met de bus die ons naar het station bracht voor een 2 1/2 uur durende treinreis van Agra naar Jhansi. Op het station waren veel bedelaars, zelf een klein meisje van niet ouder dan 12 jaar met een baby en allemaal te vies om aan te pakken. Je kunt ze ook nog niets geven omdat er anders tientalen uit allerlei hoeken en gaten tevoorschijn komen. Je moet het maar gelaten aanzien. Opdat moment ben je blij dat de trein eraan komt. Vanaf Jhansi moet er nog een kleine 200 km met de bus afgelegd worden. We hadden een tussenstop in Orchha een klein plaatsje met vele tempels die er een beetje vervallen uitzagen. Zeer fotogeniek. Na de lunch zijn we het laatste ingewandeld met een gids, waar een markt was en zeer veel pelgrims. Ze zien eruit alsof ze tijdens de pelgrimstocht nooit iets van water hebben gezien. De koeien zien er nog schoner uit want die worden ten minste goed verzorgd. Daarna zijn ze verder gegaan richting Khajuraho. De weg ging eerst door echt boerenlandschap met veel klein dorpje en graanakkers. Er waren stukken bij waar niet harder gereden kon worden dan 10 per uur zo slecht was de weg. Rond 18.00 kwamen we aan bij een zeer luxe Clarks Hotel. ’s Avonds gegeten in het hotel en op tijd naar bed.