Wildparken van Zuid-Afrika

Het dorp Calvinia

Vrijdag zijn we naar Calvinia gereden; een rit van ongeveer 425 km. Onderweg echt schitterende natuur en je merkt dat het landschap steeds meer gaat veranderen. Hoe noordelijker je komt, hoe droger het wordt, maar zeker niet minder mooi! Schitterend om door de wijnvelden heen te rijden. We zijn daar 1 nacht gebleven; niet echt een bijzonder dorpje. De tijd heeft daar echt stil gestaan. Alsof je in een film bent belandt van de jaren 50.

Augrabies Falls

Zaterdag zijn we doorgereden naar Augrabies Falls, een nationaal park. Dit is ook een rit van ongeveer 425km waar we 2 nachten zijn gebleven. Een erg ruig gebied, maar ontzettend mooi. We sliepen in het park niet ver van de waterval af. Het is het droge seizoen, maar nog steeds is het indrukwekkend om zo'n diepe kloof te zien waar het water doorheen raast. Gisteren hebben we een wandeling door het gebied gemaakt. Het was meer een klimpartij van 5 km waar je ongeveer 3 uur over doet. Je moet over rotsen heen klimmen over de kleinere watervallen heen. We hebben er ongeveer 2 1/2 uur over gedaan en het was echt schitterend. We waren blij dat we 's ochtends zijn gaan lopen want 's middags was het veel te heet, zo rond de 40 graden! Onderweg kwamen we een aantal Dassie's tegen; een soort van grote marmot en een aantal Springbokjes.

Bavianen

Vanmorgen hebben we onze spullen gepakt. We waren al vroeg op en waren de spullen in de auto aan het laden toen we bij de buren op het terras een aantal Bavianen zagen. Even waren we vergeten onze deur dicht te doen en toen we ons omdraaiden zagen we net een baviaan onze kamer uitrennen met onze crackers! Die zat hij later heerlijk op een rots op te eten. Inmiddels wist de groep dat er bij ons eten te halen viel, dus ze klommen op het dak en zaten nieuwsgierig naar beneden te kijken. Na veilig onze spullen in de auto te hebben gelegd, zijn we op weg gegaan naar Namibie. Dit was een rit van 570km naar Keetmanshoop. Morgen gaan we weer verder trekken de Kalahari woestijn in.

Prachtig natuurgebied: Kalahari

Dinsdag zijn we naar Mariental gereden, waar we verbleven in een ontzettend leuke lodge middenin de Kahalari. Hier hebben we aan het einde van de dag een safari gemaakt. Een schitterend natuurgebied met mooie rood gekleurde duinen. Onderweg kwamen we diverse antiloop soorten tegen en zebra's. Deze leven hier officieel niet, maar ze zijn ze nu aan het uitzetten. Dit komt omdat er nu voldoende water voor ze aanwezig is. Tegen zonsondergang zetten de gidsen de jeep stil op een duin en dekten de tafel met diverse soorten dranken en frisdranken. Zo konden we mooi van de zonsondergang genieten die echt schitterend is.

Hoofdstad van Namibië

Woensdag zijn we doorgereden naar Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Hier zouden we 2 nachten blijven. We kwamen 's middags aan en besloten meteen maar 1 nacht te blijven. Opzich was het hotel goed, maar de stad beviel ons niet echt. We wisten ook dat het Etosha park ons te wachten stond hierna, dus hebben we een accommodatie geboekt in het park.

Etosha national park

Donderdag dus vroeg opgestaan en naar Etosha gereden. Dit is een rit van zo'n 500km. Die avond hebben we een gamedrive geboekt vanaf 8 uur tot 11 uur, in het donker dus. We hebben 2 volwassen zwarte neushoorns met een kleintje gezien, een witte neushoorn, 2 groepen leeuwen, een groep van 8 gevlekte hyena's en slapende giraffen. s'Avonds gaan ze namelijk wel liggen maar ze houden altijd hun nek omhoog. Ze kunnen deze niet neerleggen, omdat ze dan geen bloed meer naar hun hoofd krijgen en dan sterven. Geweldig om te zien allemaal.

Gamedrive in Etosha

Vrijdag de hele dag zelf door Etosha gereden, wat zo groot blijkt te zijn als Zwitserland. Slechts een klein gedeelte daarvan is voor reizigers geopend. We zijn tot halverwege het park gereden en kwamen veel wild tegen. Met name springbokken, gemsbokken, steenbokken, zebra's en giraffen. Bij een drinkplaats zagen we vanaf grote afstand een groep leeuwen onder een boom liggen. Ze zijn overdag erg lui, maar het blijft geweldig om die dieren te zien! Aan het einde van de dag zijn we naar een andere lodge gereden net 2km buiten het park, waar we 2 nachten zijn gebleven.

Wild spotten

Zaterdag hadden we een gamedrive geboekt en zijn we om 7 uur 's ochtends weggereden met een gids. We hebben bij diverse drinkplaatsen staan kijken. Echt geweldig hoeveel diverse soorten dieren er komen drinken. Op een gegeven moment hoorden we ook een mannetjes leeuw brullen van grote afstand, dus de gids is op het geluid afgegaan en ja hoor we hebben hem gevonden! Hij lag op grote afstand. We konden uiteindelijk de mannetjes leeuw van een afstand van ongeveer 15 meter bekijken en mooi op de foto zetten, wat een schitterend beest! 's Middags zijn we zelf weer gaan rijden naar andere drinkplaatsen. Daar kwamen we eindelijk dan ook olifanten tegen. Twee mannetjes die aan het drinken waren. Daarna een hele ronde gereden en daar kwamen we nog meer olifanten tegen, waaronder 1 baby.

Indrukwekkende leeuwen

Zondag stond er weer een rit op de planning naar Khorixas, ongeveer 410km verderop. Maar we konden het niet laten om toch nog even een aantal uurtjes door Etosha te rijden. We hebben bij diverse drinkplaatsen gekeken en veel dieren gezien. Bij 1 drinkplaats lagen uiteindelijk 2 vrouwtjes leeuwen. We hebben qua leeuwen dus echt mazzel gehad; iedere dag hebben we ze kunnen bewonderen. Bij die drinkplaats kwamen er Kudu's (antiloopsoort) kijken of ze konden drinken, maar ze ruiken toch op afstand de leeuwen. Het dominante Kudu mannetje waarschuwde de groep met zijn waarschuwingsroep, mooi om te horen! De leeuwen trekken zich daar echter niks van aan. En toen was het rond 11 uur toch echt tijd om verder te rijden naar de volgende bestemming. Etosha vonden we echt geweldig; een aanrader voor iedereen! Helaas geen cheetah en luipaard gezien, maar goed het is de natuur en helaas liggen ze niet op commando op bepaalde plekken.

Twijfelfontein

In Khorixas zijn we 1 nacht gebleven. De volgende dag zijn we doorgereden naar Twijfelfontein. Dit was een korte rit van 100km door een schitterend natuurgebied met mooie ruige bergen. 's Middags hebben we daar een natuur drive geboekt en om 4 uur stond onze jeep klaar om te vertrekken. Op zoek naar olifanten, die we uiteindelijk gevonden hebben. De gids is afgegaan op de voetafdrukken en we hebben dwars door de natuur heen gereden om ze te vinden. Een leuke ervaring en uiteindelijk toch een kudde van 10 gevonden met 2 kleintjes. Op de terugweg nog gestopt om de zonsondergang te bewonderen. De gids trok een fles champagne daarvoor open, heerlijk! Daarna teruggereden naar de lodge die tegen een berg aangebouwd is. Hierdoor heb je vanuit je kamer een schitterend uitzicht op de natuur.

Swakopmund

Gisteren (dinsdag) zijn we doorgereden naar Swakopmund. Een plaatsje aan de kust ongeveer 450km verderop. Eerst zijn we naar Cape Cross gereden wat ook aan de kust ligt. Hier ligt een grote kolonie zeeleeuwen, geweldig om te zien. Er zijn er op dit moment zo'n 200.000-250.000. In november en december is het broed seizoen. Helaas lopen er ook veel jakhalzen. Daarna doorgereden naar ons hotel waar we voor 2 nachten bleven.

Gamedrive Sesriem

Donderdagochtend zijn we vertrokken naar onze volgende bestemming, namelijk de Sossusvlei. Toen we onze spullen in de auto aan het inladen waren zagen we in de baai voor ons hotel nog 2 dolfijnen zwemmen, echt super! Daarna vertrokken we en na 300 km rijden arriveerden we in Sesriem. Hier hebben we aan het einde van de middag een gamedrive gemaakt door een schitterend natuurgebied met dieprood gekleurde duinen (nog niet de Sossusvlei). Sommige duinen zijn inmiddels al versteend en zo'n 20 miljoen jaar oud.

Ontmoeting met cheeta's

Vrijdag zijn we naar de Sossusvlei geweest. Echt een prachtig gebied met rood gekleurde duinen, erg apart en mooi om te zien. Daarna doorgereden naar Maltahohe, ons volgende hotel voor 1 nacht. Onderweg eerst naar Hammerstein geweest. We hadden namelijk gehoord dat daar cheeta's zaten. Er zitten daar 2 volwassen cheeta's die daar opgevangen zijn. Inmiddels hebben die 2 kleintjes gekregen die in een aparte omheining zitten. Hier mochten we heel dichtbij komen we mochten ze aaien en ze knuffelen, geweldig!

Fish River Canyon

Zaterdag doorgereden naar Fish River Canyon, ongeveer 365 km verderop. Een schitterend natuurgebied met een 550m diepe Canyon. Er stond nog wel wat water in, maar niet veel. Ondanks de droogte is het zeer de moeite waard om hier heen te gaan.

Terug in Zuid-Afrika

Zondag zijn we naar Springbok gereden. Dit was onze eerste bestemming weer in Zuid-Afrika. Het was ongeveer 375km rijden. Daar aangekomen was het weer minder, erg bewolkt en koud omdat dit plaatsje hoger ligt. We hebben toen besloten door te rijden naar Kaapstad, 560km verder. Hier zijn de wegen rustig en goed te berijden dus je rijdt de kilometers met z'n tweeen zo weg.

Verblijf Kaapstad

Maandag hebben was het erg bewolkt hier en zijn we naar een grote shopping mall geweest. Later naar de Waterfront met zijn leuke winkeltjes en terrasjes. Gisterochtend zijn we met de boot naar Robbeneiland gevaren. Het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar lang gevangen heeft gezeten, erg indrukwekkend om te zien. Wel erg jammer dat het zo toeristisch is en je met zeer grote groepen een rondleiding krijgt. Maar goed we hadden het niet willen missen. We vermaken ons prima de laatste dagen en Kaapstad is echt een hele leuke stad! In de haven zie je de robben al zwemmen en sommigen liggen heerlijk op de kade te slapen. Verder zijn er leuke winkels, terrasjes en heerlijke restaurantjes met prima wijnen!

Uw reisverslag hier?

Wij ontvangen graag uw reisverslag van een gemaakte reis met NRV. U verdient hier tevens reispunten mee, die u weer kunt inwisselen voor korting op uw reis met NRV! Meer info

Wereldstad Kaapstad

Kaapstad heb ik als een heel fijne stad ervaren met enkele interessante musea. Aan de Waterfront kun je heerlijk op terrasjes zitten of wat winkelen. Een bezoek aan de Tafelberg is haast een must: je kunt met de gondel naar boven, maar je kunt de berg ook zelf beklimmen. Het is fascinerend om het uitzicht steeds te zien veranderen, de prachtige panorama’s maken deze klim van circa 2 uur de moeite waard.

Struisvogels in Oudtshoorn

Vanuit Kaapstad ben ik naar Oudtshoorn gereden, door de kleine Karoo. Het landschap is wat schraal in dit gebied, maar onderweg kom je toch regelmatig langs schitterende natuur en leuke dorpjes, zoals Montagu en Calitzdorp. Oudtshoorn is het centrum van de struisvogelindustrie en je ziet er dan ook weilanden vol met deze bijzondere vogels. Tevens kun je er een bezoek brengen aan de Cango Caves met indrukwekkende stalagmieten en stalactieten. Deze druipsteenkegels uit kalksteen hebben er miljoenen jaren over gedaan om zich te vormen.

Kwantu Private Game Reserve

Het volgende doel tijdens deze reis was Kwantu Private Game Reserve. Een schitterend wildpark van 6000 ha met prachtige dieren, zoals leeuwen, giraffen, olifanten, neushoorns en zebra’s. Eerlijk is eerlijk, de overnachting is best kostbaar, maar uiteindelijk is het de prijs wel waard. Je slaapt in een topaccommodatie op basis van volpension en de prijs is inclusief de gamedrive! Toen ik ’s ochtends de gordijnen van de lodge opentrok zaten de apen op de veranda te spelen en kon ik de antilopen en wildebeasts bij de drinkplaats langzaam wakker zien worden. Als je in het zuiden van Zuid-Afrika wilt blijven kun je op deze manier toch de dieren zien die zo bij dit continent horen!

Tsitsikamma National Park

Vanuit Kwantu ben ik weer richting het westen gereden. Na circa 300 kilometer kwam ik in Tsitsikamma National Park aan. Je treft er adembenemende natuur aan. Ik heb hier het begin van de Otter Trail gelopen; een pittige wandelroute langs de kustlijn. Per mountainbike heb ik een fascinerende tocht door het park gefietst. Onderweg kwam ik een groep bavianen tegen die midden op het bospad zaten, het blijft toch Afrika! ’s Avonds was er de mogelijkheid om een barbecue pakket te bestellen voor een gezellige ‘braai’ op de barbecue voor de lodge.

De wijngebieden rondom Stellenbosch

Na alle inspanningen werd het tijd om wat te relaxen. In Plettenberg Bay heb ik genoten van de schitterende stranden en het gezellige strandleven in de strandtent ‘Moby Dick’. De laatste bestemming tijdens mijn vakantie was Stellenbosch in het prachtige wijngebied. Je kunt schitterende tochten rijden in deze vruchtbare vallei en de plaatsjes Franschhoek en Paarl bezoeken. Stellenbosch heeft wel mijn hart gestolen. Je vindt er veel VOC overblijfselen en je kunt er lekker koffie (of wijn) drinken op de gezellige terrassen in het leuke centrum. Het is ook leuk om naar Boschendal te gaan, een van de oudste wijnhuizen in de streek en gebouwd in Kaap-Hollandse architectuur. Je kunt er een picknickmand bestellen en de inhoud dan heerlijk in de beschutting van de bomen in de tuin opeten! Vanuit Stellenbosch was het een uurtje rijden naar de luchthaven van Kaapstad, waar ik weer op het vliegtuig naar Amsterdam ben gestapt.

Ik begrijp nu heel goed waarom iedereen enthousiast terug komt van een vakantie naar dit prachtige land. Het is een fantastische bestemming om rond te reizen en enorm veelzijdig! Het ene moment was ik in de wereldstad Kaapstad, vervolgens reed ik tussen de leeuwen en antilopen in een wildpark. Daarna was ik aan het mountainbiken in de natuur, weer een paar dagen later lag ik aan het strand. Tenslotte liep ik tussen de VOC overblijfselen in Stellenbosch. En dat in 2 weken! Zuid-Afrika is een heerlijk vakantieland en een bezoek meer dan waard!

Uw reisverslag hier?

Wij ontvangen graag uw reisverslag van een gemaakte reis met NRV. U verdient hier tevens reispunten mee, die u weer kunt inwisselen voor korting op uw reis met NRV! Meer info

Dag 2: Johannesburg - Hoedspruit

Vandaag zijn we op tijd opgestaan om lekker te kunnen genieten van het uitgebreide ontbijt waarna we met de shuttlebus terug gaan naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. Nadat we de benodigde spullen hebben afgegeven, de nodige papierenstroom hebben ingevuld en de borg hebben voldaan kunnen we onze koffers in de auto laden en op weg gaan naar Geurnsey Nature Reserve waar onze eerste logde ligt. Na een aantal rondjes Johannesburg te hebben gedaan werkt de GPS volledig en zijn we onze eerste autoreis gestart richting de provincie Muplanga. We overnachten in een tentenlodge vlakbij de ingang van het Kruger Nationaal Park. Onderweg zien we vele koeien die rustig naast en op de weg rondlopen, wel even oppassen geblazen dus. Het valt ons op eenmaal onderweg dat de wegen in Zuid Afrika goed worden onderhouden en dat de Zuid Afrikanen rustig rijden ondanks dat de snelheidslimieten hier hoger liggen dan in Nederland. Het is even wennen voor Joost om links te rijden, maar met tegemoet komend verkeer wordt je wel gedwongen om links te blijven rijden. Op weg naar Klaserie zien we de meest mooie natuur voorbij kom en waar we heerlijk van genieten. Onderweg stoppen we om op een mooie plek met uitzicht op de magnifieke Drakensbergen en mooie meren te genieten. Na de lunch gaan we verder op weg naar Klaserie. Aan het eind van de middag komen we aan bij het hek van Geurnsey Nature Reserve waar onze logde ligt. Na weer de nodige papieren te hebben ingevuld mogen we het privépark betreden op weg naar onze logde. Al na 1 kilometer rijden zien we de eerste giraffes en wrattenzwijntjes, Hierdoor hebben we gelijk het gevoel echt in Afrika te zijn. Als we verder rijden komen ook de eerste zebra’s ons verwelkomen in het privépark. Aangekomen bij de logde worden we verwelkomt door Anneke en Hendrik Jan, twee Nederlanders die sinds drie jaar in dit mooie privépark hun mooie tentenlogde runnen. Na een heerlijk verfrissend glas cola brengen we de koffers naar de mooie ruime tent waar zelf een heerlijk boxspringbed en bad instaat. S'avonds eten we gezamenlijk met de twee andere Nederlandse stellen die in de tentenlogde verblijven. Na het toetje ontdekken we een giraffe bij de tenten die heerlijk aan de bomen loopt te knabbelen. We hebben op dat moment echt het gevoel midden in Afrika, de natuur te staan tussen de magnifieke bijzondere wilde dieren. Later op de avond onder het genot van een borrel springen de nachtaapjes door de bomen heen. Wanneer we net op bed liggen horen we geknabbel aan de bomen, als we naar buiten gaan staat de giraffe die we eerder deze avond hebben gezien achter onze tent aan de bomen te knabbelen.

Dag 3: Hoedspruit – Phalaborwa

Vanochtend zijn we redelijk op tijd opgestaan om eerst een heerlijke douche nemen onder de mooie buitendouche die aan de tent grenst en lekker te kunnen ontbijten. Helaas hadden we maar één nachtje geboekt in deze mooie logde te midden van het privépark. We zijn veel informatie wijzer over de cultuur en natuur van Zuid Afrika. Als we de spullen weer in de auto hebben geladen vertrekken we via het Kruger Nationaal Park naar onze volgende logde in de provincie Limpopo, onze volgende logde ligt rechtstreeks naast een van de ingangen van het Kruger Nationaal Park, Bij de ingang van het Krugerpark moeten we eerst weer formulieren invullen zodat men weet dat je het park ingaat maar ook weer uitgaat wanneer je niet overnacht in een van de logdes te midden van het Krugerpark. Wanneer we net onderweg zijn in het Krugerpark zien we al de eerste olifant. Echt zeer indrukwekkend. Hoe verder we rijden in het Krugerpark (die wildtuin van Zuid Afrika) zien we steeds meer wilde dieren in de redelijke dorre natuur. Zuid Afrika heeft al sinds april geen regen gehad, dus het is momenteel erg droog, het land en de natuur hebben nodig water nodig. Gelukkig heeft de “droge” natuur voor ons één voordeel namelijk dat we alle wilde dieren makkelijker kunnen spotten. Hier maken we dan ook dankbaar gebruik van. Al snel als we verder rijden in het Krugerpark zien we vele giraffes, zebra’s, olifanten, impala’s en andere soorten springbokken lopen. Een magnifiek gevoel geeft dit, je rijdt gewoon te midden van het leefgebied van al deze wilde dieren. Als we stoppen bij een uitkijkpunt zien we onze eerste nijlpaard, om een mooie foto te kunnen nemen stappen we uit de auto. Helaas vergeten we de ramen dicht te doen en dit heeft een blauwaap met jong snel door. Sneller dan dat ik de ramen dicht kan doen zit de blauwaap al in onze auto en snelt er uit als we dichter bij komen met in zijn handjes de zak chips die we onderweg hadden gekocht en gaat dit verderop lekker zitten opeten met alle andere aapjes die erbij komen. Heel mooi gezicht en dit is zeker niet de eerste keer. Nu begrijpen wij waarom je niet uit de auto mag en de ramen zo dicht mogelijk moet houden. We hebben wel een hele mooie foto van ons eerste nijlpaard. Na dit wonderbaarlijke fenomeen vervolgen we de weg door het schitterende park te midden van alle wilde dieren. Onderweg moeten we nog “even” wachten op een kudde olifanten die de weg oversteek. Dit is echt een schitterend gezicht, niet te beschrijven wat je op dat moment ziet en voelt als de olifanten vlak voor je auto de weg oversteken naar de drinkplaats. Na een lekkere lunch met uitzicht over de drinkplaats vervolgen wij onze reis door het Krugerpark op weg naar de Sefapane Logde in Phalaborwa. Onderweg zien we nog vele impala’s, springbokken, giraffes, zebra’s en mannetjes olifant. Aangekomen bij de Sefapanelogde, rijden we met de auto naar ons eigen rondavel en zetten de auto onder onze eigen carport. Als we de koffers hebben uitgeladen nemen we eerst een verfrissende duik in het zwembad in het park. S’avonds genieten we van een echt Afrikaanse maaltijd.

Dag 4: Phalaborwa

Na weer een goed ontbijt rijden we naar het nabijgelegen Swadini Reptiel Park. Hier aangekomen maken we kennis met de slagen die in Zuid Afrika leven en wij bij de logdes en in de omliggende natuur tegen kunnen komen. Ook zien we hier onze eerste zoutwaterkrokodillen. Nadat we het Swadini Reptiel Park hebben we bezocht rijden we verder naar het nabij gelegen Cheeta Rehabilitation Park. We kunnen gelijk aansluiten bij een rondleiding door het park. We kijken eerst een filmpje over de opzet van het park en de dieren die hier leven en zijn uitgezet in de vele natuurparken. Tijdens de rondrit dor het park krijgen we uitleg over de leefwijze, voedingspatronen, rehabilitation en uitzetting van de wilde dieren die hier leven. Tijdens de rit rijden we langs en door de verblijven van de vele Cheeta’s ( jachtluipaarden), Afrikaanse wilde honden en tijgers. De tijgers leven van oorsprong niet in Zuid Afrika, echter is er momenteel een uitwisselingsprogramma uitgezet met China. Naast de Cheeta’s, Afrikaanse wilde honden en tijgers we hier ook de vele gieren en andere vele soorten vogels die leven in Zuid Afrika. Na een indrukwekkende rondrit waarbij we heel dicht bij de jachtluipaarden hebben mogen zijn gaan we weer terug naar de logde. Om 16.45 verzamelen we ons met meerdere Nederlandse gasten om vanavond een avondsafari te maken in het Krugerpark onderbegeleiding van ervaren gidsen. Ook de braai (barbeque) zullen we houden in het Krugerpark te midden van alle wilde dieren. Tijdens de bijzondere avondsafari genieten we van de mooie zonsondergang onder het genot van een hapje en drankje, zien we een kleine katachtige, vele impala’s, olifanten, zebra’s en giraffes. Wanneer we verder afdwalen het park in op weg naar de plek waar we de braai gaan hebben spotten we een leeuw die vlak naast en voor de auto loopt richting de drinkplaats. De avond safari en braai zijn een bijzondere ervaring.

Dag 5: Phalaborwa - Hazyview

Vandaag vetrekken we na het ontbijt via de beroemde panorama route naar Hazyvieuw, wat wederom in de provincie Muplanga ligt. Onderweg stoppen we bij de vele uitkijkpunten: De Pinnacle, God’s Window, Wonderview, Bourke's Luck Potholes, Three Rondavels en de spectaculaire Blyde River Canyon. Ook bezoeken we een aantal van de vele watervallen die op deze bijzonder mooie route ligt. De route voert ons ook langs het dorpje Graskop waar besluiten te gaan lunchen en een kijkje te nemen in een van de vele Afrikaanse winkeltjes die je overal vindt. Wanneer we verder rijden door de mooie natuur de steeds groener wordt volgen er nog een aantal watervallen en mooie rivieren op onze route. Aangekomen bij de mooie logde die te midden van de natuur ligt, checken we in, zetten de spullen op onze kamer en gaan we kijken wat er in de omgeving allemaal te doen is. S´avonds genieten we van een heerlijk echt Afrikaans buffet.

Dag 6: Hazyvieuw

Vanochtend bezoeken we na het ontbijt de nabij gelegen Elephant Sanctuary. Bij de Elephant Sanctuary krijgen we een rondleiding en vele informatie over de Afrikaanse olifanten. In de Sanctuary leven twee olifanten waar ze mee werken en waar wij ook kennis mee mogen maken. Wanneer we op een open plek in het bos zitten mogen we kennis maken met de twee olifanten die hier leven en waar men mee traint. De trainer laten zien dat de olifanten zeer intiligente dieren zijn en zelf orders kunnen uitvoeren. Als de trainers uitleg hebben gegeven en hebben laten zien wat men de olifanten leert mogen we zelf met de olifanten trainer, wandelen en uiteindelijk zelf op hun rijden. Het rijden en wandelen met een Afrikaanse olifant is echt een niet te beschrijven ongelofelijke bijzondere ervaring die je niet snel weer vergeet. Wanneer onze tijd met de olifanten er helaas op zit besluiten we ons eerst op te gaan frissen waarna we in de middag de omgeving gaan verkennen. We rijden door kleine dorpjes en ontdekken de hoofdstad van de provincie Nelspruit, een ongelofelijke grote stad te midden van hele mooie natuur. Aan het einde van de middag zij we terug bij de logde. S´avonds gaan we in het nabij gelegen winkelcentrum genieten van een heerlijke steak

Dag 7 : Hazyview - Swaziland

Vanochtend vertrekken we na het ontbijt via de onderste zuidkant van het Krugerpark, Paul Krugergate naar het kleine koninkrijkje genoemd Swaziland. Tijdens de reis door het meest zuidelijke gedeelte van het Krugerpark spotten we eindelijk onze eerste zwarte neushoorns, helaas missen we bij de uitgang net het luipaard wart er heerlijk lag te genieten van de zon. Bij het passeren van de douane, na drie verschillende hokjes te zijn gepasseerde en we vele stempels in ons paspoort rijker zijn, mogen we de grens van Swaziland over. Onderweg rijden we op kleine bergweggetjes met vele scherpe bochten in hels weer. Helaas hebben we vandaag voor het eerst onderweg zeer slecht weer, het flitst, regent en dondert, dit belemmert het zicht ernstig. We zijn blij en koud als we aankomen bij ons hotel boven in de hoge bergen van Swaziland. Wel hebben we tussen de buien en mist door mogen genieten van een compleet andere natuur dan wat we hebben gezien in Zuid Afrika. Daarnaast hebben we mogen rijden op de vele mooie bergweggetjes de enorm kronkelden rondom de bergen waar we steeds hoger in reden. Boven in de bergen bij ons hotel hebben we mogen we genieten van de geweldige mooie natuur en Andere cultuur.

Dag 8: Swaziland - Hluhluwe National Park

Vandaag verlaten we Swaziland weer om de reis weer verder te hervatten in het wonderbaarlijke Zuid Afrika. Na weer de vele handelingen en stempels rijker bij de douane mogen we het mooie Swaziland weer verlaten. Onderweg lunchen we op een bijzonder mooie plek vlakbij een Nature Reserve in Swaziland waar de krokodillen in een buitenverblijf leven naast de tafeltjes waar wij aan zitten te eten. Ook hier spotten we weer veel van de mooie vogels die leven in dit gebied. Onderweg richting het Wetlands gebied maken we foto´s van de huisjes zoals de mensen hier leven, op het moment dat we stoppen hebben we binnen vijf minuten tien kinderen om de auto die allemaal bedelen voor aandacht en geld. Als we de kinderen een klein beetje geld hebben gegeven vervolgen we onze reis naar onze logde. De natuur in het zuidelijke gedeelte van Zuid Afrika richting het Wetlands gebied is groener dan we tot nu toe zijn gewend. Bij de logde hebben ze een aantal katachtige verblijven waar je mee mag tijdens voedertijd. In de verblijven zitten Cheeta’s, Servals, de Linx en Afrikaanse wilde katten. Zodra we gesetteld zijn en alle spullen in ons eigen huisje hebben gestald gaan we mee met de verzorgers van de katachtige om de dieren te bewonderen, te voeren en sommige zelf te aaien. Heel erg bijzonder om een serval te mogen aaien en te kijken en uitleg te krijgen over de andere katachtigen die bij de logde worden opgevangen en uiteindelijk weer worden uitgezet in het wild.

Dag 9: Hluhluwe

Vanochtend bezoeken we de nabijgelegen Zuluvillage. De Zulu-Village is een opgezet dorp om de toeristen te laten zien hoe de Zulubevolking tot +/- de jaren zestig echt hebben geleefd. Tegenwoordig wonen de Zulubevolking nog wel af en toe in soortgelijke huisjes maar maken wel gebruik van de westerse invloeden en gaan tegenwoordig gewoon naar school. Het was wel mooi om een kijkje te kunnen nemen hoe de Zulubevolking vroeger heeft geleefd. Daarnaast waren wij s'ochtends de enige bezoekers en hadden wij dus een privé-rondleiding en show. Na de rondleiding bij de Zulubevolking besluiten we te gaan genieten bij het zwembad van de logde voor dat we in de middag op Gamedrive gaan in het Nabij gelegen Hluhluwe Park. We hebben ook in de middag weer het geluk dat we een privégamedrive mogen maken met een ervaren gids door het nabij gelegen Hluhluwepark waar we de eerste witte neushoorns snel spotten. Het Hluhluwepark heeft een compleet andere vegetatie dan het Krugerpark. Het park is dan ook minder droog en vele malen groener dan het Krugerpark. Ook leven hier in tegenstelling tot het Krugerpark de witte en zwarte neushoorn. Ook hier spotten we vele wilde dieren en wederom de “Big Five”. Het blijft heel bijzonder om zo dichtbij ze te kunnen komen, maar wordt ook wel een beetje “normaal” om in hun leefgebied te zijn. Wanneer we aan tegen het einde van de middag, begin van de avond terugkomen van de privégamedrive frissen we ons op, nemen nog een kijkje bij de katachtigen en gaan we s'avonds heerlijk genieten van wederom een echt Afrikaanse braai. Het avondeten wordt wederom afgesloten met een optreden door het personeel van de Logde.

Dag 10: Hluhluwe – St. Lucia

Na het ontbijt vertrekken we naar ST. Lucia. St. Lucia ligt direct aan de Indische oceaan waar we de mogelijkheid hebben om dolfijnen en walvissen te spotten. St. Lucia ligt maar 50 kilometer van Hluhluwe af. Zodra we St. Lucia inrijden komen we in een totaal andere wereld, het is een echte toeristische trekpleister. Zodra we de koffers hebben achtergelaten bij ons Guesthouse besluiten we zelf het Wetlandsgebied met vele uitzichtpunten over de Indische oceaan te gaan verkennen. Zodra we het Wetlandsgebied binnen rijden zien we al snel de zebra’s en witte neushoorns lopen. Het gebied is veel groener en daardoor maakt het voor ons wel lastiger om wilde dieren te spotten aangezien ze zich nu beter kunnen verstoppen voor ons. Onderweg stoppen we op de vele uitzichtpunten waar we mooie wandelingen ( op eigen risico) maken door het gebied en de mooiste uitzichtpunten ontdekken over het park en de Indische oceaan. We wandelen over de mooie witte stranden, maar helaas tijdens onze wandelingen spotten we geen walvissen nog dolfijnen. Rond drie uur zijn we terug bij ons Guesthouse, waar we ons opfrissen en een warm vest ophalen voor de boottocht die we aan het einde van de middag hebben. Voordat we op de boot stappen maken we nog een wandeling langs de vele restaurantjes en winkeltjes die er zijn. Aan het einde van de middag maken we een twee uur durende boottocht over het meer om vele nijlpaarden en zoutwaterkrokodillen te spotten. We settelen ons op het bovendek van de boot om het mooiste uitzicht te hebben en niets te hoeven missen. Tijdens de boottocht zien we vele vogels, grote groepen nijlpaarden en een enkele krokodil. De boottocht is weer zeer bijzonder geweest. Je bevindt je toch iedere keer weer in het leefgebied van de wilde dieren en vaak kun je redelijk dicht bij komen wat het spannend en bijzonder maakt. S’avonds gaan we het dorpje in om lekker te eten en op de verschillende uitkijkpunten te checken of de nijlpaarden inderdaad s’avonds aan land komen. Helaas spotten wij geen nijlpaarden aan land, misschien ook maar beter wetende hoe agressief ze kunnen zijn.

Dag 11: St. Lucia - Durban

Vandaag vertrekken we na het ontbijt naar Durban. Durban is één van de grootste steden van Zuid Afrika na Johannesburg, Pretoria en Capetown. Onderweg naar Durban rijden we langs de mooie kust aan de Indische oceaan, we rijden o.a. langs de Dolphin coast en de Gold coast van Durban. Als we Durban in rijden moeten we even wennen aangezien wij tot nu toe het grootste gedeelte van de rondreis in of tegen de bush aan hebben gezeten. Gelukkig zijn de wegen goed en rijden de afrikanen rustig. De wegen worden goed aan gegeven en ook hier kennen ze veel éénrichtingsverkeer. Zodra we door één van de achterbuurten rijden bekruipt ons even het gevoel wetende dat het hotel vlakbij moet zijn. Aangekomen bij het hotel weten we dat we te midden van de achterbuurt zitten. We laden onze koffers uit, checken in, laten de auto naar de naastgelegen parkeergarage rijden en laten ons informeren over Durban en vragen waar wij ons veilig kunnen begeven. Zodra we de koffers op de kamer hebben achtergelaten, besluiten we de boulevard op te gaan, dit gedeelte is veilig voor de toeristen, helaas mogen we niet naast en achter het hotel komen vanwege de criminaliteit. We ontdekken al snel een leuk restaurantje waar we s’avonds kunnen eten en genieten we van alle stalletjes die uitgestald staan langs de gehele boulevard. Wanneer we s’avonds ons buikje goed hebben rond gegeten zijn we al over de ergste cultuurshock heel en besluiten we alles op ons af te laten komen.

Dag 12: Durban

Vandaag maken we met de gids een tocht door de enorme stad Durban genoemd, langs alle belangrijke plekken waar Durban bekend om geworden is. We bezoeken o.a.: de haven van Durban, de Japanse tuin te midden van de enorme stad. Ondanks dat de Japanse tuin midden in de stad ligt heb je dit gevoel helemaal niet als je door de prachtige tuin loopt. We zien enorme bomen en palmen die helaas in Nederland niet kunnen groeien. Ook zien we hier weer vele soorten vogels en ganzen. Na de Japanse tuin bezoeken we de Victory Indian Market. Op deze overdekte markt kun je allerlei soorten kruiden, vele maskers, tasjes en overige Afrikaans houtsnijwerk kopen. Wij gaan hiervandaan met een tas vol heerlijke Afrikaanse kruiden. Aan het einde van onze rondrit door Durban bezoeken we Ushaka Marine World. We lopen langs alle winkeltjes in Ushaka Marine World. En spotten de tatoeage die mij enorm aanspreekt en maken hier stiekem een foto van. Aan het einde van de middag lopen we langs de stalletjes aan de boulevard en kopen nog twee mooie Afrikaanse masker. We gaan s’avonds weer lekker eten bij het ene leuke restaurantje en genieten nog even na van deze dag. Ondanks de grote criminaliteit hebben we met de gids toch nog veel van Durban kunnen zien en meemaken.

Dag 13: Durban - Drakensbergen

Vanochtend zijn we naar het ontbijt vertrokken naar de Magnifieke Drakensbergen. Na even te hebben moeten zoeken naar de juiste route zitten we al vrij snel op de snelweg richting Underberg waar we de komende twee nachten gaan verblijven. Onderweg bezoeken we een Privépark waar vele leeuwen leven..We komen in het park tussen een heel aantal wilde leeuwen te staan met de auto. We kunnen wel een aantal spectaculaire foto’s maken, maar helaas niet verder het park in aangezien er zeven leeuwen op de weg liggen die niet van plan zijn daar weg te gaan. Erg jammer dat we niet verder kunnen rijden, maar hebben wel temidden van minstens vijftien leeuwen gestaan met de auto, waanzinnige ervaring. Wanneer we het Leeuwepark verlaten rijden we verder door de mooie bergweggetjes, komen we door kleine dorpjes waar de armoede steeds zichtbaarder wordt. Wel ontdekken we dat in dit gebied van Zuid Afrika vele Nederlandse boeren zich gevestigd hebben. Hoe dichter we bij Underberg komen hoe groter de bergen worden en dieper de dalen. Als we aankomen in Underberg doen we eerst boodschappen bij de plaatselijke supermarkt en rijden zo’n dertig kilometer over een heuvelachtige slingerende weg met vele stroompjes, hoge bergen en mooie groene omgeving. Aan het einde van de weg, tegen de grens met Lesotho ligt onze lodge. Aangekomen op de Lodge kijken we onze ogen uit, werkelijk aan alles is gedacht, als je het niet zou willen hoef je de logde ook niet verlaten want alles is mogelijk. S’avonds genieten we van heerlijk eten in één van de drie restaurants die er zijn in de logde. Na het eten spelen we een potje pool, drinken we een lekkere borrel en gaan we uiteindelijk moe maar ontspannen slapen in onze mooie huisje.

Dag 14: Drakensbergen

Vandaag verkennen we met de auto de wonderbaarlijke omgeving. We bezoeken onderweg de kaasboederij, het kleine restaurantje met echte afrikaanse souveniers, het dorpje Underberg en bezoeken een waterval over de Grens van Lesotho. Helaas mogen we alleen de kleine waterval bezoeken en de grens niet verder over om het de stam in Lesotho te bezoeken, dit blijkt enkel mogelijk te zijn onder begeleiding van een gids. Ach we kunnen zeggen dat we 50 meter over de grens van Lesotho hebben gestaan. Halverwege de middag komen we terug bij onze logde en besluiten we nog een bergwandeling te maken met een mooi zicht over de complete logde. We lopen langs mooie beekjes, komen vele bavianen tegen en wandelen tussen de inmensen hoge bergen. De omgeving is gewoon weg waanzinnig en zeer ontspannend.

Dag 15: Drakensbergen - Pretoria

Vandaag vertrekken we naar onze laatste logde in Pretoria, de bestuurlijke hoofdstad van Zuid Afrika. We moeten vandaag 650 kilometer rijden dus zijn zeer op tijd vertrokken. We rijden vandaag de langste afstand door van de hele rondreis, maar weten dat we onderweg vele mooie plekjes voorbij zullen gaan. Deze lange reis doet ook ons ook alvast beseffen dat het einde van de reis helaas in zicht is. Het eerste stuk van de lange rit gaat nog door de magnifieke Drakensbergen. Deze omgeving is echt wonderbaarlijk mooi, vol met hoge bergen en diepe dalen waarin beekjes wild stromen. Na zo’n 100 kilometer door de bergen te hebben gereden komen we op de snelweg terecht. Onderweg passeren we vele tolwegen en lunchen we bij Steers Halverwege de middag komen we aan bij ons mooie Guesthouse aan de rand van Pretoria. Pretoria staat bekend om de straten die vol staan met de mooie paarse Jacaranda’s die nu volop in bloei staan. Wanneer we hebben ingecheckt onze koffers naar onze kamer hebben gebracht en een heerlijke douche hebben genomen na de lange rit bekijken we de mogelijkheden in de omgeving. S’avonds gaan we eten in het nabij gelegen winkelcentrum en genieten van de laatste avond in dit prachtige land, jammer genoeg is morgen alweer de laatste dag van onze rondreis. Terug in het Guesthouse drinken we een borrel, horen we de gastvrouw uit over alle mogelijkheden in de omgeving en over Pretoria.

Dag 16: Pretoria- Johannesburg – Dusseldorf

Vandaag genieten we van onze laatste dag in Zuid Afrika, we besluiten lekker te gaan shoppen, dit hebben we nog niet gedaan deze vakantie, aan het einde van de middag genieten we even bij het zwembad, waarna we ons opfrissen de koffers goed inpakken, de auto leeghalen van alle spullen die we in de afgelopen twee weken hebben verzameld en gaan weer onderweg naar Johannesburg Internationaal Airport om eerst de auto en GPS in te leveren. Nadat we de auto en de GPS hebben ingeleverd gaan we met onze koffers op weg naar de incheckbalie zodat we de koffers kwijt zijn en achter de douane rustig een drankje kunnen doen in de relaxte rokersruimte. Nadat we even heerlijk hebben gerelaxt met een drankje, besluiten we de winkels en restaurantjes te gaan bekijken. We shoppen de laatste spulletjes, genieten van een hapje en drankje en mijmeren over dat de reis zo snel is gegaan en we zeker terug willen naar Zuid Afrika, we hebben nu maar zo’n klein stukje kunnen zien en Afrika heeft zoveel meer te bieden.

Dag 17: Dusseldorf

Vandaag zijn we naar een lange vertraging en slechte service 4 uur later dan de bedoeling was op Dusseldorf geland. Gelukkig hebben we tijdens de overstap op Parijs weten te regelen dat we worden opgehaald vanuit Dusseldorf. Zodra we de koffers hebben opgehaald lopen we nog even langs de winkels op Dusseldorf Airport. Moe maar voldaan van onze mooie reis en helaas erg lange vlucht komen we s’avonds thuis aan. We moeten even wennen aan het feit dat het hier bijna winters is. De laatste dag in Zuid Afrika hebben wij nog heerlijk kunnen genieten van 30 graden.

Weer Thuis:

We hebben een hele bijzondere vakantie gehad door fantasties land waar van we een klein stukje hebben mogen ontdekken. Zuid Afrika is absoluut de moeite waar dom te bezoeken en wij zullen dan ook zeker Zuid Afrika weer gaan bezoeken. Er valt nog zoveel te zien en te ontdekken. We hebben de “Big Five”vele malen mogen spotten. Het is best vreemd maar hoe langer je in Afrika verblijft hoe “normaler” het wordt om de wilde dieren te spotten en rond te rijden of lopen in hun leefgebied. We hebben vele mooie momenten meegemaakt en ook grappige momenten die je niet snel weer vergeet: de eerste wilde dieren spotten, het aapje in de auto, de mooie panoramaroute, de vele watervallen, de spectaculaire Blyde River Canyon, het werken en rijden op de olifanten in Hazyvieuw, Het katachtigenopvangcentrum in Hluhluwe, het Leeuwepark, de magnifieke Drakensbergen. En dan te bedenken dat we nog zoveel niet hebben gezien. Wel hebben we tijdens de gehele reis mogen genieten van mooie logdes, waaronder een aantal hele bijzondere: Mooiplaats in het Geursey Nature Reserve (www.mooiplaats.co.za), Sefapane aan de rand van Krugerpark ( www.sefapane.co.za) en Emdoneni Logde in Bushlands www.emdonenilogde.co.za). Ook zijn we er achtergekomen ondanks dat Zuid Afrika in de grote steden echt wel kampt met grote criminaliteit dat wij hier als toerist weinig van hebben meegekregen. Ook onderweg hebben wij geen criminaliteit gezien nog meegemaakt. De meeste mensen die langs de kant van de weg lopen zijn op weg naar school, werk of halen spullen voor hun woning of levensonderhoud. Je moet eerder oppassen voor alle overstekende dieren ( koeien, geiten en schapen)die los op en naast de wegen lopen dan de mensen die langs de weg lopen. We kijken zeker terug op een bijzonder mooie reis, waar we veel hebben mogen zien, beleven en mogen doen.. We hebben ook zeker genoten van de gastvrijheid van de Zuid Afrikaanse bevolking en hun heerlijke keuken. Zuid Afrika heeft wel een stukje van ons hart gewonnen, we zullen dan ook zeker weer terug gaan naar Zuid Afrika.

TIPS

Voor één ieder die ooit een rondreis wil maken door Zuid Afrika hebben wij uit eigen ervaringen nog een aantal tips en aanbevelingen: - wanneer je besluit door Zuid Afrika te gaan rondreizen doe dit dan op eigen gelegenheid, Zuid Afrika is bij uitstek geschikt om zelf rond te reizen met een gehuurde auto. je hebt per definitie geen fourwheeldrive nodig maar kies bij het huren van een auto niet voor de A of B categorie. - Kies wanneer je de eerste nacht net als ons in Johannesburg verblijft en de volgende dag weer vertrekt een hotel of logde aan de rand van de stad. Johannesburg kent goede veilige gebieden maar ook vele gebieden waar de criminaliteit hoogtij viert. Volgens de Zuid Afrikaanse bevolking mis je niets van Zuid Afrika waarneer je de stad niet hebt bezichtigt. Zuid Afrika heeft zoveel meer moois te bieden. - Kies voor logdes in of aan de rand van het Krugerpark en verblijf hier minstens drie dagen. De logdes bieden vele soorten Gamedrives aan (ochtendsafari, bootsafari, hele dag safari, wandelsafari, late middag safari en avondsafari met braai in het Krugerpark) De mooiste logdes die zeker een aanbeveling verdienen zijn Mooiplaats ( zorg dat je hier minstens twee nachten verblijft, het is een supermooie opgezette tentenlogde en er is veel te doen in de omgeving. Daarnaast ligt Mooiplaats vlakbij de Orpen Gate.) Sefapane Logde in Phalaborwa, deze logde ligt naast één van de ingangen van het Krugerpark en biedt vele safari’s aan. - Ga ook met je eigen voertuig het Krugerpark in. Hoe vroeger je vertrekt hoe meer je kans hebt om alle dieren te spotten. Ook aan het einde van de middag zijn de wilde dieren vaak beter zichtbaar. Het rijden met eigen voertuig in het Krugerpark is wel op eigen risico, maar zo bijzonder mooi en je ziet vaak andere dingen dan wanneer je met een gamedrive mee gaat.

Uw reisverslag hier?

Wij ontvangen graag uw reisverslag van een gemaakte reis met NRV. U verdient hier tevens reispunten mee, die u weer kunt inwisselen voor korting op uw reis met NRV! Meer info

Tzaneen

Op naar de eerste pleisterplaats, Tzaneen en wel Fairview River Lodge. In de ochtend wordt de huurauto keurig op tijd afgeleverd: snel de formaliteiten afdoen en op pad: Donald rijdt voor je uit en leidt je de stad uit: service noemen we dat! TIP: controleer je huurauto nauwkeurig op evt. beschadigingen en laat de verhuurder deze opschrijven op de overeenkomst. De Fairview (zonder u!) is een uiterst riant complex met vrijstaande lodges. De keuken is voortreffelijk en de diverse springbokjes en impala's die je onderweg al gezien hebt, kun je hier ook op je bord krijgen. Betalen met je creditcard is bij Fairview mogelijk. TIP: loop ff de heuvel af en je zit tussen de hippo's en crocks (zijn door hoge voltages van jou gescheiden!)

Hoedspruit

Tijd om naar Hoedspruit te gaan (spruit=bron). Leuk om met eventueel meereizende kids een etymologisch kwisje te doen: "Hoe denk je dat ze ooit deze naam aan deze stad of dorp hebben geven: Harderwijk,Berlin.....etc) De Kubu Safari Lodge ligt letterlijk en figuurlijk in de bush: de routebeschrijving hier naar toe is, zoals bij bijna alle beschrijvingen, eenvoudig te volgen. Open zelf het aan de weg gelegen hek, sluit het en rijd een kilometer door naar Kubu. Deze lodge wordt bestierd door een Duits echtpaar, dat de oorspronkelijke boerderij (Farm) heeft omgebouwd tot, wederom, een zeer rustgevend plekje tijdens je reis. TIPS: Je kunt alleen via internet met je creditcard betalen. Je kunt er uitsluitend volgens een dagmenu eten (6 euro!) Echte Afrikaanse hap! Elisabeth Lutz, die onder de naam van Elli Safari uiteraard safari's verzorgt, is een absolute must. Om half 7 in de ochtend vertrek je in een hoge Jeep naar Krugerpark. Een 3 kwartier scheuren met de, aan filters verslaafde Elli, over de toegangswegen naar Kruger en je hebt een dagtocht tot ongeveer half 7 's avonds. Elli spreekt uitstekend Engels, maar nog beter Duits (40 euro pp, te boeken via de eigenaars of 072-10358686 (Elli))

Hazyview

De volgende stop gaan we maken in Hazyview (inderdaad,zonder u!) en wel in de Gecko Lodge. Vertek op tijd, er is een geweldig gevarieerd 'must see' aanbod vandaag. De wegen slingeren zich door de respectievelijke bergen en dalen en echt opschieten zit er vandaag niet in! Gecko Lodge heeft een uitstekenden a la carte(ja,ja!) keuken en mocht je ooit eens een struisvogelbiefstuk willen nuttigen: ga hier je gang! Prima wijnkaart trouwens. Betalen met creditkaart mogelijk.

Swaziland

Swaziland lonkt in de verte. Een uitermate ingewikkelde in -en uit Swazilandprocedure bij de grens wekt wat wrevel. Bureaucratie, zichtbaar gemaakt door felgekleurde uniformen, vette petten en druk heen en weer geschreeuw om niets, kan leiden tot uren in de rij staan om Swaziland in-of uit te komen.Zorg er voor dat je bij het verlaten van Swaziland bij de douane EERST een departure stempel haalt en dan pas naar de Zuid-Afrikaanse douane gaat. TIPS: In Swaziland kun je met de Afrikaanse Rand betalen, maar... je krijgt Swazimuntjes terug, dus... gepast betalen. De route naar Mountain Inn klopt niet (meer) met de routebeschrijving: er is een nieuwe weg aangelegd door de hoofdstad Mbabane, waardoor je even goed moet opletten, anders ben je de hoofdstad alweer voorbij en wordt het echt zoeken. Vraag 'wiedanook' naar Mountain Inn (a la carte eten, creditkaart, internet) en ze wijzen je de weg omhoog, inderdaad een Mountain. Het Mlilwane Wildlife Sanctuary met het befaamde Hippo Haunt Restaurant moet je ff overslaan: een combinatie van Burgers Zoo en de Beekse Bergen maakt je echt niet blijer!

Hluhluwe

Hluhluwe(spreek uit: sjoesjoewu) is het volgende reisdoel: de Emdonemi Lodge,met fraaie vrijstaande lodges (schrik 's avonds niet van loslopende zebra's en impala's, hoort erbij!) is de thuishaven van Joe, een bewogen Cheetafokker. Ga met hem op de ochtend of avond op voersessie. Ooit op de foto geweest met een Cheeta naast je? Ook hier weer creditkaart, internet en..... op tijd naar het avondbuffet, want het personeel wil om half 9 's avonds graag naar huis! Een bezoek aan Greater St.Lucia Wetland Park mag niet aan je reis ontbreken. Je vaart gedurende een anderhalf uur een lagune op en neer en maakt kennis met veel nijlpaarden, krokodillen en talloze watervogels. Burgers Zoo kan hier niet tegenop! Reservering in Santa Lucia bij meerdere bureaus. TIP: rij even naar de oceaan met uitgestrekte witte stranden, 10 minuten verderop.

Durban

Durban is onze volgende bestemming. Het Tropicana hotel ligt pal aan de boulevard met een geweldig uitzicht. Bij aankomst krijg je een parkeerkaart voor de parkeergarage, 40 meter verderop. Tropicana herkent je creditkaart en heeft internet. TIP: Op weg naar de luchthaven ga je, als je rechts het hotel uitgaat, de weg (boulevard) gedurende 4 kilometer volgen en zie je aan je linkerkant het bord Cape Town ('vliegtuig') staan: fluitje van een cent. Auto inleveren en .. op naar Porth Elisabeth! Twee uurtjes later ben je geland,haal je je huurauto op en ga je naar het op enkele kilometers verder gelegen Chapman Hotel. Prima keuken (de vissschotel is buitenaards!), geserveerd ontbijt. TIP: Laat je de kamers 14, 15 en 16 niet aansmeren. Zij liggen aan de zijkant van het hotel en zijn zeer inbraakgevoelig, gezien de vele schroevendraaiersporen in de deursplijlen: ons flesje wittewijn dat buiten stond te koelen was binnen een uur gejat!

Krysna

Knysna is een absolute aanrader: walvissen spotten, robben ruiken en vooral lekker eten en drinken. Loop vanaf je hotel naar de haven en neem bij Café Mario eens een echte koffie. Bij restaurant 34South eet je de heerlijkste schotels voor weinig geld. Ook hier geldt weer: een veilige route te voet! Alle aanraders uit je reisbeschrijving moet je gewoon.. DOEN!

Oudtshoorn

In Oudtshoorn is de Stone Breaker Lodge een ware oase van ingetogen rust. Geen steen die er gebroken wordt. Je kunt beperkt eten in de lodge, maar ga je linksaf 700 meter te voet naar de Old Mill, dan kun je wederom uitstekend eten. Natuurlijk kun je de struisvogel niet missen op je bord. Stone Breaker heeft internet en maakt een supernieuwe indruk. Een rondleiding op de Ostridge farm met een rit op de struisvogel (Rand 56) is een hilarisch hoogtepunt van je reis. Pas op: niet zwaarder dan 75 kilo voor de vogels, anders gaan ze ten onder!

Kaapstad

We zijn er bijna: nog even via Knorhoek en dan up to Cape Town. Knorhoek Guest House ligt heerlijk rustig tegen de heuvels en heeft een proeverij als verrassing: voor een paar euro's de heerlijkste wijnen proeven (op loopafstand!!) In de 'wintertijd' is er een beperkte keuze in de keuken: de allerliefste kokkin maakt een lekkere lassagne voor je: glaasje erbij en...! Kaapstad is je einddoel: twee dagen om deze magnifieke stad van alle kanten te bekijken en te bezoeken. Floreal House is een topper. Vriendelijk personeel, internet, creditkaart en op 10 meter aan de overkant: Carluccis,een absolute aanrader voor je lunch, wijnen, pasta's en voor een prik. DOEN! TIP: Laat je auto, bewaakt door een zeer vriendelijke Kongolese jongen (die je auto gratis in topconditie poetst, geef hem een forse tip!) staan en ga per taxi (5 euro naar het centrum) Cape Town ontdekken. Nog beter is een stadstour voor 12 Euro te nemen: je ziet en hoort (in het Nederlands) de hele stad en je kunt uit/instappen op het door jou gekozen moment: DOEN! Ga lekker eten in Mama Africa (wel ff reserveren!) en je reis a la carte heeft zijn hoogtepunt bereikt!

Einde

Kortom: de reis van je leven in een ongekend boeiend en afwisselend Zuid-Afrika wordt door de NRV op een buitengewoon gedetailleerde wijze vorm gegeven. Mijn advies: DOEN!! Henk Zijlstra, samen met Ans en twee dochters getuige van een bijzonder geslaagd a la carte menu van NRV!!

Dag 2 Johannesburg - Tzaneen

Ontbeten en gewacht tot de huurauto zou worden gebracht. We kregen een Fiat Palia (?). We hebben getracht hier in te rijden, maar de airco deed het niet en we hadden geen cruise control. We besluiten de auto te upgraden en we gaan daarvoor terug naar de luchthaven, dat is toch op de route. Uiteindelijk hebben we een Honda Civic automaat met airco. Leve VISA!!! Zo gaan we linksrijdend van Johannesburg richting Pretoria en door over de tolweg naar Tzaneen. Dit ligt in de Limpopo Provincie, welke grenst aan Mozambique, Zimbabwe en Botwana. Zo’n 430 km. rijden we vandaag. We checken in bij Tzaneen Country Lodge en krijgen een mooie ruime kamer met super badkamer en weer een eigen, overdekt, terras. We lopen rond in de prachtige tuin met 2 zwembadjes, een spa, restaurant en een cocktailbar. Aha, cocktailbar. Hmm, heerlijke cocktails.

Dag 3 Tzaneen - Hoedspruit

Na het uitgebreide ontbijt rijden we naar de Tzaneen dam. Via het gebied de Drakensbergen gaan we naar Hoedspruit net buiten het Krugerpark. We komen langs een Cheetah Park en besluiten een kijkje te gaan nemen. Ene Lente Roode is hier een aantal jaren geleden gestart met opvang van Cheetahs. Later is ze ook wilde honden in het park gaan opnemen. In een safaribusje worden we het park rondgereden. Zo zien we cheetahs, wilde honden, gieren, en wel 1 zebra. We volgen de route richting onze lodge. Op een gegeven moment houdt de verharde weg op en komen we op een zandpad. Gelukkig wordt dit vermeld in de beschrijving anders zouden we nog kunnen denken dat we verkeerd zaten. Het is nog een lange zandweg met mul zand, die steeds smaller wordt. We gaan nu echt de bush in, in the middle of nowhere. We gaan 2 hekken door en bij elk hek staat een bewaker. Hier moeten we ons inschrijven met naam, kentekennummer en bestemming. Eindelijk aangekomen in Penzulu Tree House Lodge. Een Belgische dame is de manager en zij verwelkomt ons met een drankje. Wij hebben meteen een gamedrive geboekt bij haar voor morgenochtend 6 uur, op zoek naar de Big Five! Ons huisje bestaat uit een boom met een hut erop. Geweldig, een echt treehouse met nog een paar treden hoger een aparte douche en toilet! Terras met uitzicht op een stukje open vlakte. ’s Avonds eten we gezamenlijk met 11 andere toeristen rondom een kampvuur. Het is eten wat de pot schaft, maar dat bestaat uit vele verschillende heerlijke gerechten.

Dag 4 Hoedspruit

Het heeft vannacht geregend en nu om 4.45 uur bij het opstaan!! regent het nog steeds. We gaan vanochtend met de Tangala game drive mee. En dat is om 6 uur vertrek enige kilometers verderop. Het blijkt dat wij de enige zijn die meegaan deze ochtend. Een private tour! De spotter zit voorop en inderdaad spot hij voetafdrukken en op een gegeven moment komen we bij een kudde buffels. Verdere sporen leiden ons naar een olifantengroep. Imposant om dat zo te zien. 2 uur later, en het verveelt nog lang niet, spotten we 2 mannetjes leeuwen. Zij liggen lui te slapen onder een boom. De neushoorn en luipaard zijn we helaas niet tegen gekomen, hoewel de ranchers wel de sporen hebben getracht te volgen. Een havik met prooi (rat?) en impala’s en nijlpaard en een giraffe later, zijn we weer terug bij de uitgang. Super om mee te maken. In de lodge kunnen we nog ontbijten. ’s Middags boven op het terras van de boomhut gezeten en giraffen gespot ….niet gezien. Wat rondgewandeld, namiddag een soort high tea in de lodge en ’s avonds bij het kampvuur met zijn allen gegeten.

Dag 5 van Hoedspruit naar Hazyview

Weer om 5 uur op … hoe kan het toch dat dat vroege opstaan hier zo gemakkelijk gaat!!! Om 6 uur met de rancher Jeffrey een bushwalk gemaakt, samen met een Canadees. Hier hebben we zebra’s, impala’s, baboons (apen) gezien en verder uitleg gekregen over diverse planten,spinnen en vogels. Na het ontbijt vertrekken we om 9 uur om de Panoramaroute te gaan rijden. Fantastische uitzichtpunten met namen als The 3 Rondavels, The Lucky potholes, The Pinnacle, God’s Window. Inderdaad een hele mooie route over mooie wegen. Na een bezoek aan het stadje Pilgrim’s Rest komen we in de middag aan bij de Gecko Lodge.

Dag 6 van Hazyview naar Swaziland

7 uur ontbijt en snel door naar Swaziland, want we moeten om 16.00 uur op een afgesproken plek bij het Mkaya Game Reserve aankomen. Om 13.00 uur rijden we Swaziland in. Eerst lopend naar het loket van uitchecken van Zuid Afrika. Daar krijgen we een getekend formulier mee, het volgende loketje van Swaziland in moeten we het formulier weer inleveren met een paspoortcontrole en de nodige stempels. Een volgend loket mogen we dan 50 Rand betalen, 5 euro. Gelukkig heeft dit alles maar zo’n 15 minuten geduurd en zijn we in Swaziland aangekomen. We moeten snel rijden om de deadline van 16.00 uur te halen. Maar gelukkig komen we op een 70 km lange snelweg waar 120 km. per uur gereden mag worden en dat doen we uiteraard. Op de aangeduide plaats aangekomen, komt de ranger van het park aan en hij rijdt met ons mee een zandpad op. Ongeveer een km. verder stallen we de auto bij een boerderij. We nemen onze spullen voor 2 overnachtingen mee en laten de rest van de bagage achter in de auto. Daar vandaan rijden we met de ranger in een Range Rover verder de bush bush in. Een aantal hekken verder komen we in het eigenlijke reservaat. Hier ontmoeten we een andere ranger die al klaar staat met 2 Duitse toeristen. We stappen van de ene auto in de andere auto en zo krijgen wij meteen een Game Drive van anderhalf uur. We zien olifanten: echt geweldig, je hoort ze niet lopen en vanuit het niets staan ze voor de auto. Wat een prachtbeesten. Ook komen we giraffen, neushoorns, zebra’s, nyala’s, koedoes, impala’s en wrattenzwijnen tegen. Hierna komen we in het eigenlijke kamp aan, het Stone Camp en worden we naar ons onderkomen gebracht. Midden in het bos staat een aantal rondavels, waarvan 1 voor ons is bestemd. Het is een stenen hut zonder ramen., dus helemaal open. Daar binnen staan twee bedden met klamboes. Douche, warm- en koud stromend water, en toilet zijn ook aanwezig. Er is geen stroom! Eerst het vuil even afdouchen en dan lopen we zandpadje af naar het gedeelte waar wordt gegeten. We zijn met het Duitse stel de enige toeristen. Op een idyllisch plekje aan een droge rivier staan 2 tafels gedekt aan een kampvuur. Van hieruit kijken we de bush bush in, genietend van het weerlichten en gerommel in de verte. Hoewel ….. in de verte…….. Ineens begint het te waaien en begint het te regenen en te onweren. De tafeltjes worden snel onder een grote hut gezet en de olielampjes worden verhangen en zo gaan we gezellig door met eten van o.a. nyala terwijl de regen met bakken uit de hemel komt.

Dag 7 Swaziland 2e dag

Om half zes worden we gewekt met koffie, thee en muffin en vertrekken we voor onze 2e Game drive. Om 8 uur is ontbijt en daarna hebben we vrije tijd tot 11 uur voor onze bushwalk. Het is door de regen inmiddels wat afgekoeld, perfect temperatuurtje nu. De bushwalk is spannend, onze rancher Sabelo leidt ons tot zeer dichte afstand bij neushoorns en zebra’s. Hierna een uitgebreide lunch en om 4 uur weer een Game Drive. Een gevuld programma zo. En weer zien we olifanten en giraffes van dichtbij. Het blijft een prachtig gezicht.

Dag 8 van Swaziland naar St. Lucia

Om zes uur onze laatste Game Drive hier en nu zien we niet alleen de witte neushoorn,maar ook de zwarte neushoorn. En heeeeeeeel veel giraffen, maar dit keer geen olifanten. Wel heel veel mooi gekleurde vogels en een gier. Na het ontbijt vertrekken we naar St. Lucia, zo’n 300 km. verderop. Maar, eerst Swaziland uit. Tjonge jonge wat een bureaucratie. Eerst moeten we de auto parkeren en lopend naar het eerste bureau om een ‘departure stempel’ te halen, Swaziland uit. Daar staat een lange rij mensen en we sluiten aan in de kokende zon. Om een lang verhaal kort te maken, drie kwartier later hebben we alle documenten en paspoortcontrole doorstaan. We gaan naar de auto en door de douane. Onze auto wordt eerst nog onderzocht en eindelijk mogen we verder. We zijn weer in Zuid Afrika. De wegen zijn goed, merendeels tweebaans wegen met aan beide kanten een vluchtstrook. Deze vluchtstrook wordt gebruikt door het langzame verkeer, dat gaat opzij wanneer het snellere verkeer wil passeren. De auto die dan passeert, bedankt door middel van het aanzetten van zijn waarschuwingslichten. Mooi geregeld en zelfs de vrachtwagens gaan opzij. We zien dat in Nederland nog niet zo snel gebeuren. In St. Lucia aangekomen, checken we in bij ons B&B Rhino Ghuesthouse. Heel kleinschalig, we worden vriendelijk verwelkomd door Juliette. We krijgen een grote kamer met overdekt terras. Je kunt, als je wilt, gebruik maken van de keuken en er is een braai (voor de leken is dit een barbecue) aanwezig. We worden gewaarschuwd door Juliette om na zonsondergang gedeelten van het plaatsje niet te bewandelen aangezien de nijlpaarden dan vanuit het water de bossen en parken gaan opzoeken. Het is dan uiteraard niet zo veilig meer. En ook de apen lopen vrij rond, hetgeen we al snel opmerken als we op ons terras koffie drinken: komen er ineens 2 apen over het dak van de buren gewandeld!!! Als we ’s avonds uit eten zijn, horen we geschreeuw en we zien dat er een nijlpaard over straat loopt. Echt niet te geloven. Wij moeten echter wel die kant op en we zijn lopend. Gelukkig niets meer te zien als wij naar onze kamer gaan.

Dag 9 St. Lucia

Toch weer vroeg op: half zes! Het regent. Ons blog bijgewerkt met een kop koffie op het terras, want ontbijt is pas vanaf half acht. Na het ontbijt ons blog op internet gezet. Eindelijk een snelle verbinding. Vanochtend gaan we een boottochtje maken over Lake St. Lucia, een groot meer dat verbinding maakt met de Indische Oceaan. We varen langs mangrove bossen en zien inderdaad krokodillen en nijlpaarden. ’s middags rijden we naar de Indische Oceaan. Een wilde zee. Het waait heel hard,maar gelukkig is het sinds de boottocht droog. We worden gezandstraald. Hierna volgen we lopend een trail van 2 km., maar na 10 minuten hebben we al spijt. Het is niks een afstand van 2 km. maar in deze vochtige warmte, pfffffffffffff. Af en toe spotten we een ree tot we komen op een groot veld langs het water met borden: ”DANGER, beware of the crocodiles. Enter at your own risk”. Maar ja we moeten er toch langs, heeeeeel snel lopen naar het bospad. Terug in het guesthouse nog gezwommen in het hele kleine badje. ’s Avonds gegeten bij een steakhouse in St. Lucia. En we zijn net terug in het guesthouse op ons terras wanneer de stroom uitvalt. Het is echt pikkedonker!!!! Gelukkig hebben we zaklampen, dat maakt het wel wat makkelijker. En die stroom blijft uit tot ongeveer 4 uur ’s nachts als de airco ineens weer aangaat, maar helaas is dit niet van lange duur en tot zeker 8 uur ’s ochtends is er geen stroom.

Dag 10 van St. Lucia naar Bergville (Drakensbergen)

We hebben vandaag een lange tocht voor de boeg: zo’n 425 km.! Een mooie weg, we starten met een 2-baans weg, maar dan kan het hier in Zuid Afrika wel gebeuren dat er ineens een aap de weg oversteekt!! Ook lopen er heel veel mensen links en rechts van de weg, wachtend op een bus of ze proberen te liften. ‘s Middags ff plaspauze in de plaats Greytown en een snack gegeten bij een tankstation. 5 uur later komen we aan in het plaatsje Bergville waar het heel druk is, het ziet letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Er is een markt en er zijn kleine winkeltjes. En er staan gigantisch veel kleine busjes. Het blijkt dus ook een busstation te zijn, de bussen gaan werkelijk naar alle richtingen. We rijden de laatste 1,5 km. over een smal zandpad naar de Sandford Lodge. Het is niet zo’n prettig zandpad, althans niet voor onze auto, wel voor een 4WD, maar ja die hebben we niet. Het harde, wat hoge zand schuurt de onderkant van de auto. Heel voorzichtig rijden. De lodge is in the middle of nowhere. Het heeft een hele mooie uitgestrekte tuin met zwembad en een groot meer. Wij zitten in een bijgebouw. Oud, maar rustiek ingericht.

Dag 11 Bergville (Drakensbergen)

6 uur op en de zon schijnt. Ontbijten. Aan de manager gevraagd of hij wat aan het rottige 1,5 km lange zandpad kon doen want dat is funest voor de onderkant van de auto. En dat doet ie, hij rijdt er met zijn 4WD overheen en dat werkt aardig. We besluiten naar Cathedral’s Peak te gaan. Mooie route daar naar toe. Veel kleine dorpjes, met rondavels (ronde hutjes), maar ook rechthoekige huizen. Veel op 1 erf bij elkaar. De mensen die langs de weg lopen – geen idee wat ze daar lopend allemaal gaan doen op een zondag – zwaaien vaak naar ons. Een aantal vrouwen doet de was bij een rivier en je ziet ook veel vrouwen met emmers op hun hoofd om water te gaan halen bij een waterpomp. Overigens zien we niet alleen emmers op de hoofden maar ook hele bossen hout. Enne…… waar zijn de mannen? We moeten 2 gates door, bewaakt – wederom – door vrouwen! Kosten hiervoor 50 rand voor de 1e gate en 20 rand voor het parkeren. Maar hiervoor krijgen we een voucher en als je wat gebruikt in het hotel, dan krijg je de 20 rand weer retour. Bij Cathedral’s Peak, waar ook een prachtig hotel is, maken we een wandeltochtje naar de Belinda Falls. Dat is een half uurtje lopen. Wel wat klimmen en weer dalen en door struiken heen worstelen, maar absoluut de moeite waard. Hele mooie watervallen. Via een golfveld terug naar het hotel. Hier gebruiken we de lunch, verse forel. Daarna terug naar onze lodge. Hier gaan we nog even zwemmen en zonnen. Lekker relaxen. ’s Avonds komt er een bus vol met Zuid Afrikaanse toeristen. Ineens wordt het druk. Het diner is dan ook in buffetvorm. Gezellige drukte.

Dag 12 van Bergville (Drakensbergen) naar Lesotho

Vandaag staat ons een tocht van zo’n 450 km. te wachten. Direct na het ontbijt vertrekken we dan ook zo rond 8 uur. Het is wederom een prachtige route, het is zo’n uitgestrekt land met veel bergen en in dit gebied zo weinig verkeer. De wegen zijn tot nu toe ook zeer goed te berijden. Dat verandert 11 km. voor de grensovergang. Dit wordt nl. een zandpad en dat komt onze auto zwaar te verduren. Maar dan komen we toch eindelijk aan bij de grensovergang naar Lesotho, dat is de Peka Bridge overgang. Eerst Zuid Afrka uit en daarna een visum aanvragen bij de douane van Lesotho. Kosten hiervan wel 4 Rand, 40 eurocent!!!! Daar moeten we een hoop papieren voor invullen en krijgen we een mooie stempel voor in het paspoort. Bijzonder vriendelijke mensen overigens. We vervolgen de weg tot aan de hoofdstad Maseru. Hier is een totaal andere wereld. Zwart van de mensen, verkeer dat overal en nergens vandaan komt. Zo ordelijk als het op de snelweg toegaat, zo kris kras door elkaar gaat het in deze plaats. En een getoeter!!!!! Omdat het behoorlijk donker begint te worden, zwarte wolken komen van over de bergen, besluiten we door te rijden en niet nog even een snack te happen. Dat is achteraf een goed besluit geweest. Er komt toch ineens een wolkbreuk, de weg is amper te zien. Alle auto’s rijden heel langzaam met de waarschuwingslichten aan. En dan breekt het onweer ook los. Het wordt gelukkig wel wat lichter, maar het blijft regenen. Ook hier lopen weer veel mensen langs de weg, allemaal dik aangekleed en velen met wollen mutsen op en een deken omgeslagen. Dit blijkt, horen we later, de traditionele kledij te zijn. Als je een deken en mes bij je hebt, dan ben je overal tegen bestand. De laatste 40 km. rijden we wel over een verharde weg, maar wat voor verharde weg: er zitten heel veel gaten in de weg, die nu volgelopen zijn met water. Vanaf de bergen komt het water naar beneden over de weg, waardoor het af en toe een rivier lijkt. Eindelijk aangekomen, via de Gate to Paradise pass (????) op 2000 m hoogte, bij de Malealea Lodge. ’s Winters ligt hier zelfs sneeuw. In deze lodge zijn we de enige toeristen, alleen op de camping ernaast zijn nog 3 toeristen, backpackers. We slapen in een rondavel met douche en toilet, en met uitzicht op de bergen maar die zijn nu in nevel gehuld. Ook ’s avonds breekt het onweer gezellig los. En ook hier zitten we weer samen te dineren. Big mama heeft voor ons een lekker potje gekookt: lamb stew met rijst en knoflookbonen. Lekker! Daarna nog even in de bar voetbal Egypte - Kameroen gekeken met de barman, de manager en nog wat locals uit het dorpje. Tegen tienen naar onze rondavel, want ze zijn zuinig met de stroom; stroom gaat ’s middags aan om 17.00 uur en uit om 22.00 uur!!! Dan gaat trouwens ook de bar dicht, waar het wijntje 1 euro kost. We hebben wel een kaarsje op de kamer. Hoe sfeervol.

Dag 13 Lesotho – Malealea Lodge

We worden wakker met of van de regen op het dak. Ontbijt is prima, wordt wederom door de lokale mensen van Malealea village klaargemaakt. ’s Ochtends gaan we met een lokale gids lopend naar het dorpje. We komen langs de bar en supermarktje en gaan dan een huisje in waar het lokale bier wordt gebrouwen van meel, hop, water, gist en suiker. Het was redelijk te drinken. We vervolgen de weg, via de bergen iets naar beneden en na een half uur lopen komen we bij een museum terecht. Dit bestaat uit een tuintje met 2 rondavels. Het is echter gesloten en onze gids haalt een jong meisje, die op haar beurt weer ergens een sleutel gaat halen. Zij vertelt ons het een en ander over het bestaan en leven van de Basotha mensen. Erg interessant. We krijgen hier een kop thee met mint. Hierna bezoeken we nog de lagere school van het dorp. Dit bestaat uit 3 gebouwen, waarin totaal 6 klassen in zitten. De les begin om 8 uur en eindigt om 2 uur ’s middags. De 1e en 2e klas krijgen gezamenlijk les, de 3e en 4e en de 5e en 6e klas. Er zijn 8 leerkrachten, waarvan 1 man. De kinderen krijgen de volgende vakken: Engels, Sesotho (de eigenlijke taal), wiskunde, scheikunde, geschiedenis, biologie, gym, handenarbeid. De kinderen krijgen tussen de middag een lunch van soep en 4 boterhammen ieder. Dan nog even een bezoekje aan een handcraft winkeltje en terug naar de Lodge. Lunch, weer door big mama klaargemaakt. Maar lekker simpel met diverse tosti’s en salade. ’s Middags nog wat rondgelopen, gelezen en ons blog bijgewerkt en relaxt gelezen in onze privé tuin met rondom pauwen en veel andere vogels en een paar honden. Op een gegeven moment horen we gezang en we gaan er uiteraard op af. Een koor vanuit het dorp treedt op en later ook een jongensband. Maar de muziekinstrumenten zijn allemaal handgemaakt.

Dag 14 van Lesotho naar Graaff Reinet in Zuid-Afrika

Na een supermooie zonsopgang te hebben gezien, rijden we na het ontbijt zo rond 8 uur weg. We gaan nl. zo’n 500 km. rijden vandaag en we hebben geen idee hoe de staat van de wegen zal zijn. Het is zonnig en de weg naar beneden is nu best redelijk. Het uitzicht is wederom fantastisch. Veel mensen lopen op dit tijdstip langs de weg, sommigen met de Basotho deken om en sommigen op een ezel. Zo primitief nog hier. We gaan bij de Van Rooyens grens Lesotho uit en Zuid Afrika in. Dit ging gelukkig heel snel. Bijzonder vriendelijke douaniers aan beide kanten. Het eerste gedeelte is de weg slecht, met veel slaggate op zijn Zuidafrikaans of potholes. Het is zig zag rijden met een vaartje van 80 km. per uur. Later wordt de weg gelukkig beter. ’s Middags checken we in B&B Villa Reinet in het mooie plaatsje Graaff Reinet. Nick, de bijzonder vriendelijke en attente gastheer, laat ons het huis zien en onze kamer die grenst aan een prachtige tuin. En daar kunnen we eindelijk weer eens internet gebruiken en ons weblog bijwerken. We rijden hierna naar de Valley of Desolation (de vallei van de verlatenheid). Een smalle weg leidt ons naar de berg en we zetten de auto op een parkeerplaats. Daar is een trail uitgezet en die volgen we een stukje totdat we een mooi plekje vinden van waaruit we de zonsondergang kunnen zien. Het is ook een mooi uitzichtpunt op de vallei zelf en wat voor uitzicht, prachtig!!! Het waait wel heel erg met af en toe een harde rukwind. We moeten wel even wachten voordat de zon zakt, maar het is een pracht gezicht met een rode gloed tegen de wolken aan. Foto!!!! Daarna moeten we snel naar beneden, want het park gaat om 20.00 uur dicht. ’s Avonds lekker eten bij de Coral Tree, in de tuin van het restaurant.

Dag 15 van Graaff Reinet naar Addo National Elephant Park

Vandaag mogen we zo’n 275 km. rijden naar Addo, Zuurberg Mountain Inn. Het is werkelijk 1 rechte weg tussen heuveltjes en prairiegrond door. Weinig te zien verder. Maar …. met 120 km. per uur schieten we snel op. Het laatste stuk is 16 km. over een zandweg. Het is nu droog en deze weg is goed te rijden. Inderdaad Mountain Inn, bovenop een berg staat een hotel met kleine bungalowtjes erachter. En in zo’n bungalowtje slapen wij. Mooi ingericht, licht, beetje Engelse stijl. Terras met uitzicht op de bergen en een badkamer, wow, zo mooi, en nog een aparte afgeschermde douche BUITEN zodat je onder de sproeier staand uitzicht hebt op de bergen. Binnen in de lounge wordt een haardvuurtje aangelegd en daar gaan we koffie drinken met scones en jam (typisch Engels). 2 lieve labradors, hele dikke! lopen er rond. Maar ook blauwaapjes lopen er rond. Er ligt wat fruit op onze kamer en we delen de peer met de aapjes. Die vinden dat wel erg lekker! Als we de deur dicht doen, komen ze voor het raam zitten om te kijken of er nog wat te halen valt. Eentje klimt zelfs op de deurkruk, nog even en hij gaat de deur openen. Leuk om te zien, er zijn ook jonge aapjes bij die aan de buik van de moeder hangen.

Dag 16 Addo National Elephant Park

Het is licht bewolkt. Ontbijt en daarna wat rondgelopen. De twee labradors vinden het wel gezellig en lopen met ons mee. We lopen een eindje een weg af, maar na twee bochten besluiten we terug te keren. En dat is maar goed ook, want later horen we dat deze weg tig jaar geleden de enige weg was naar Johannesburg. We hadden dus nog wel een tijdje door kunnen lopen. Hierna bij het zwembad gezeten, de zon schijnt volop. Het water is wel erg koud! Om 13.30 uur werden we opgehaald voor onze Game Drive van de duur van bijna 6 uur . Eerst moeten we de 16 km. naar beneden rijden voor we bij het Addo National Elephant Park aankomen. In dit park kun je ook met de personenwagen rondrijden. De rancher weet uiteraard de juiste plekken en heeft ook hele goede ogen, want als wij niets zien, ziet hij wel weer het een en ander lopen in de verte. Hij kan ook leuk vertellen over de dieren. Zo zien we erg veel olifanten, ook vlak langs de auto. We spotten een lynx, jakhals, buffels, koedoe’s, elanden, aapjes, en op het laatst ook nog een leeuw.

Dag 17 van Addo naar Plettensberg Bay

Uitgezwaaid door de eigenares van Mountain Inn, vertrekken we voor een tocht van ongeveer 300 km. Op aanraden van de manager van het vorige B&B Villa Reinet, rijden we eerst naar een private Cheeta project. Hier worden cheeta’s opgevangen en er is een cheeta die tam is. We worden daar rondgeleid en inderdaad mogen we een cheeta aaien en de cheeta is daar zeer content mee. Het is een prachtig beest. Vervolgens de “Garden route” gereden. Een mooie route met veel groen. Het is warm vandaag zo’n 30 graden. Via Nature’s Valley, een mooie baai en een mooie weg waar borden langs de weg aangeven “don’t feed the baboons – voer bobbejaans verboden”. En inderdaad zien we een aantal baviaantjes langs de weg. In de namiddag checken we in bij Milkwood Manor met een Nederlandse eigenaar van een jaar of zeventig. Hij geeft ons alle tijd en informeert ons wat er zoal in de omgeving te doen is. En dat is veel! We zijn hier met 2 overnachtingen veel tekort. ’s Avonds eten we in het hotel met uitzicht op zee. En we zijn hier eindelijk eens niet de enige eters. Het hele restaurant zit vol. Wat een verademing, weer eens wat meer mensen te zien. Het mooie van het hotel is ook dat we internetverbinding, WIFI, op de kamer hebben. Kunnen we eindelijk weer eens wat op het blog zetten.

Dag 18 Plettenberg Bay

Vanuit raam zien we dat ook hier de auto’s worden gewassen! Wat een raar fenomeen is dat toch, maar wel erg prettig ha ha. Weer heerlijk ontbeten. Dat zal straks thuis weer tegenvallen zeg. Eén ding is zeker: we vallen hier niet af. In onze schone auto rijden we naar Monkeypark en Birds of Eden. Dit zijn twee parken naast elkaar. In Monkeypark krijgen we een guided wandeltour van ongeveer een uur door een aangelegde jungle met verschillende soorten apen. Deze apen zijn hoofdzakelijk uit Oost Europa gekomen en worden hier opgevangen. Zij worden wel gevoerd, maar worden verder niet tam gemaakt. Mooi tochtje met een leuke hangbrug. Het is met recht een REGENwoud, want het regent!!! Hierna naar de Birds of Eden. Deze vogels zijn zo’n beetje allemaal tam, in ieder geval zijn ze totaal niet bang van mensen. Dit park ligt in een vallei, prachtig aangelegd, met een groot net eroverheen gespannen zodat de vogels “normaal” kunnen vliegen. Het is dan ook een behoorlijk uitgestrekt gebied. Gelukkig houdt het hier op met regenen. In dit park hebben we een lichte lunch genomen en hebben we eindelijk bobotie gegeten. ’t Smaakt toch wat anders dan onze wereldgerechten, nog lekkerder. Vervolgens gaan we terug naar Plettenberg Bay en lopen we de shopping mall door. Dit is zoals in de USA, een supergroot parkeerterrein en rondom winkels, KFC, Woolworth, etc. In de supermarkt zien we dat op zondag “by law“ geen drank verkocht mag worden. Daarna lopen we een korte trail naar de lookout van Plett, zoals ze het noemen, en zien we de ruige zee, strand en in de verte ons hotel. Terug in het hotel wilden we ff douchen, maar net als gisteravond en vanochtend kregen we geen warm water. We hebben de assistent van de manager gevraagd wat er mee aan de hand zou kunnen zijn. Tja, en toen liet ie ons zien, dat naar links draaien warm was en rechts draaien koud. En het duurde even voor het warm/heet zou zijn.. Nu hadden we beide kanten wel geprobeerd, maar waarschijnlijk te kort of de verkeerde kant of weet ik veel …… we hebben nu in ieder geval heet water. Het is in elke hotel/lodge weer anders, dan is rechts warm en dan weer links. Niks is standaard hier. ’s Avonds bij de Chinees Peking Duck gegeten. Heerlijk. Wel vreemd om hier geen Chinese kok te zien, maar een gekleurde Zuid-Afrikaan. Maar koken kon ie!

Dag 19 van Plettenberg Bay naar Oudtshoorn

’s Ochtens gaan we eerst naar Robberg Nature & Marine Reserve. 25 rand per persoon entree (is 2,50 euro. Hier gaan we een trail volgen van 5,5 km. Langs het water, over rotsen. Dit doe je niet op slippers, onze bergschoenen komen goed van pas. Tjonge, wat een mooie tocht, en ECHT klimmen hoor. Veel zandduinen. Na een kleine twee uur, met pauzes om te genieten van het uitzicht, komen we weer terug bij de exit. Vervolgens gaan we door naar Oudtshoorn, nog steeds via de Garden Route. Het blijft een afwisselend landschap en telkens weer moeten we zeggen, wat is het hier uitgestrekt en rustig qua verkeer. In de middag checken we in bij La Plume Guesthouse. We zitten nu in het gebied van de struisvogel teelt en links en rechts hebben we al diverse farms gezien. Wat een apart gezicht is dat! Dit guesthouse ligt 14 km. buiten Oudtshoorn. Een Engels (Victoriaans) aandoend guesthouse met aparte huisjes en prachtige tuin met diverse zitjes en prieeltjes. Overal geurkaarsjes, badjassen, lavendeltakjes op de badhanddoeken, karafje port. Mooi hoor. Het is prachtig weer en we gaan naar het zwembad, 2 kleine trappetjes naar beneden voor ons huis. Heerlijk gezwommen en gerelaxt. Zoals in de beschrijving stond was het raadzaam om een dag van te voren te reserveren voor het diner. Dat hebben we dus gistermiddag inderdaad gedaan. En het bleek nodig te zijn, want de 7 beschikbare tafels zijn allemaal bezet. We hebben heerlijke struisvogelbiefstuk (uiteraard) gegeten. En wat is de wijn toch goedkoop hier, een fles rosé 5 euro.

Dag 20 van Oudtshoorn naar Montagu

Vandaag wordt het een tochtje van ongeveer 235 km. En weer in een gewassen auto vertrekken we en volgen de Route 62. Gelijkend aan de route 66 in Amerika. Een hele rustige weg, eerst woestijn landschap met veel struisvogelboerderijen links en rechts van de weg. Daarna krijgen we meer heuvels en wijn- en fruitplantages. In het begin wat saai, weer één rechte weg, daarna lekker slingerend over een paar bergpassen. We komen aan in Montagu en checken in. Daarna gaan we het plaatsje verkennen en in de namiddag op het terras bij het zwembad alias whirlpool gezeten onder de parasol.

Dag 21 van Montagu naar Stellenbosch

Op het programma van vandaag staat de Wijnroute! Via deze wijnroute komen we langs de plaatsen Robertson, Worcester, Villiersdorp, Franschhoek (met een een hele mooie pas met vele S-bochten) en uiteindelijk onze bestemming Stellenbosch. En zo ben je dan vanuit Australië met de struisvogelfarms ineens in Frankrijk beland met rondom wijnvelden. En weer zooooo uitgestrekt allemaal! Voorbij het plaatsje Stellenbosch gaan we rechts een weg naar boven en komen bij Knorhoek Guesthouse terecht. Het is van een zonnige dag een bewolkte dag geworden en we besluiten de trail rondom de wijnvelden te gaan doen, zo’n 6 km. Mooi tochtje inderdaad langs en door de wijnvelden met mooi uitzicht, we denken zelfs de Tafelberg in Kaapstad te kunnen zien liggen, da’s maar 60 km. verder. En toen kwamen we langs een wijnproeverij van het guesthouse. 15 Rand per persoon en dan kun je 5 soorten wijn proeven. Meteen gedaan uiteraard! ’s Avonds met veel andere toeristen in het restaurant bij het zwembad een perfect diner gegeten.

Dag 22 van Stellenbosch naar Kaapstad

Carol van het guesthouse heeft nagevraagd waar wij in de buurt een rondleiding kunnen krijgen in de wijnkelders. Dit kan in het nabijgelegen Delheim. Om 10.30 uur zijn we daar en we krijgen samen met 2 Engelse toeristen een rondleiding. Deze wijnboerderij is net begonnen met de druivenoogst, Knorhoek waar wij logeren start morgen met de oogst. Leuk en interessant om dit te zien en de wijnproeverij daarna om 11.00 uur in de ochtend! is ook een belevenis. We nemen een enkele slok want we moeten vandaag door naar Kaapstad. En daar is het druk op de weg, zo druk hebben we het in tijden niet meegemaakt. We checken in in Brenwin Guesthouse, vlakbij het nieuwe stadion en vlakbij het Waterfront. Pam staat ons te woord en is meteen enthousiast met heeeel veel informatie te geven over Kaapstad. We hebben een leuke kamer met terras op een gezellige binnenplaats. Op aanraden van Pam gaan we vanmiddag met de auto naar de Tafelberg. Het is nu namelijk helder met weinig tot geen wind. Het blijkt dat de Tafelberg niet altijd toegankelijk is, maar bij navraag van Pam, vandaag dus wel. 16 euro pp om met de kabelbaan heen en terug te kunnen. Maar da’s al een belevenis op zich, het ding gaat stijl naar boven en heeft een draaiplateau, zodat iedereen in de gondel een mooi overzicht over de stad heeft. Boven aangekomen kun je de hele Tafelberg belopen over keien en dat doen we uiteraard. Mooi uitzicht over Kaapstad en Kaap de Goede Hoop met de Atlantische- en Indische Oceaan. Hierna terug naar het guesthouse, opfrissen en omkleden om een hapje te gaan eten aan het Waterfront. Dit is op loopafstand, zo’n 10 a 15 minuten vanaf het guesthouse. Prachtig aan het Waterfront, veel mensen, heel gezellig.

Dag 23 Kaapstad

Na het prima ontbijt zijn lopen we naar het Waterfront om daar tickets te kopen voor de “hop on and off bus”. 120 rand (12 euro) p.p. en dan kun je, zoals in London, bij elke stop uitstappen en later weer in een andere bus instappen. Het is een mooie stad, Kaapstad en je kunt een hele dag zoet zijn zo, zeker als je nog musea gaat bezoeken, hetgeen wij nu niet doen. Het centrum is gezellig, opvallend veel vrolijke mensen. In de bus kun je op elke plek overigens je bij de tickets ontvangen headphones inpluggen en krijg je in diverse talen, waaronder Nederlands, uitleg over de route die je op dat moment volgt.

Dag 24 Kaapstad

De laatste dag in Kaapstad besteden we aan een rondje Kaaps Schiereiland. We komen langs de badplaatsen Muizenberg, Kalk Bay, Fish Hoek, Simon’s Town, Boulder’s Beach (hier hebben zich veel pinquïns gevestigd). Vervolgens komen we bij Cape of Good Hope Nature Reserve. Dit gebied is sinds 1939 een officieel natuurreservaat. We gaan met de auto naar de parkeerplaats van Cape Point. Een stuk lopen en klimmen totdat we bij de oude ijzeren vuurtoren (gebruikt van 1857 tot 1911) komen. We komen aan op de top van Cape Point en zien de scheiding van de Atlantische Oceaan en de Indische Zee. Het waait enorm, kun je nagaan hoe het hier is als het stormt! Hierna gaan we met de auto naar de Kaap de Goede Hoop, het meest zuidwestelijke punt van het Afrikaanse continent. Hier waait het zo mogelijk nog harder. Daarna volgen we een van de meest spectaculaire kustwegen in Zuid Afrika, de Chapman’s Peak Drive. Prachtige route!! Weer naar Kaapstad. Hier kunnen we nog net een hapje eten aan het Waterfront en rijden dan rustig naar het internationale vliegveld om in te checken voor onze 11 uur en 40 minuten!! durende vliegreis. En dat is dan het einde van een supervakantie.

In de diverse prachtige wildreservaten hebben we enorm veel tochten met jeep en met onze eigen huurauto gemaakt en we stonden soms om 06.00 uur ‘s ochtends al neus aan neus met neushoorns, olifanten, leeuwen, zebra’s, giraffen, nijlpaarden, wrattenzwijnen, diverse antilopen, struisvogels en noem maar op. We hebben dit soort tochten ook eind van de middag en ‘s avonds in het donker gemaakt en de natuur en de wild animals blijven verbijsterend en gigantisch mooi. De bergen variëren van heel ruig, rotsachtig tot lieflijk groen, met prachtige bergpassen, maar ook met ellenlange zandwegen waar je niemand tegenkwam en ik steeds maar hoopte dat we geen lekke band kregen. We zaten soms op zulke afgelegen plekken dat we ook geen mobiel bereik hadden, laat staan dat er internet was of tv. Soms was er helemaal geen elektriciteit en werd het zandpad naar onze lodge verlicht met olielampjes en konden we vanuit onze lodge ‘s morgens bij het licht worden gewoon in de ogen kijken van apen, wrattenzwijnen, impala’s, grote antilopen, neushoorns. Prachtig om zo in de natuur te worden opgenomen. En niet te vergeten al die prachtige zonsopgangen en -ondergangen. In de bergen van Lesotho (trouwens een zeer arm en onontwikkeld land binnen Zuid-Afrika!) moesten we via een zandweg de grensovergang over, ik moest eerst de “douaneambtenaar” wakker zien te krijgen waarna we zelf de formulieren moesten invullen en 50 cent moesten betalen, toen ging de poort open. Daar zijn we bij een bevolking in de bergen geweest om kennis te maken met hun ruige en zeer zware bestaan in de kou met een aantal koeien en geiten.

Natuurlijk ook langs de kust geweest en door de prachtige wijnvelden van Stellenbosch en omgeving en niet te vergeten Kaapstad zelf, wel een enorme tegenstelling tot de prachtige natuurgebieden en wildreservaten die we achter de rug hadden. Wat een drukte na al die stilte die we hadden gehad. Daarnaast hadden we prachtige lodges, bed and breakfast lokaties en soms ook hutten in de wildreservaten, allemaal even afwisselend en avontuurlijk om in te overnachten. Het links rijden was geen enkel probleem, er is toch bijna niemand op de weg, alleen de zandwegen met enorme geulen en geen vangrails waren soms wel een beetje te avontuurlijk vooral als het geregend had, maar alles is goed gegaan. En zo kunnen we nog veeeeeeeeeeeeeeeeeel meer vertellen, echt te veel om op te noemen, alleen al al die kinderen die echt enorme afstanden lopend moeten afleggen om naar school te kunnen (hoezo wegbrengen naar muziekles en hockey : lopen, lopen lopen en spelen met een autootje van ijzerdraad). Hoewel in de omgeving van Kaapstad zagen we weer diverse rolls royce’s, dure villa’s en verwende kids). Een land van supergrote tegenstellingen. Maar een prachtig land om vooral privé doorheen te reizen, alle reisgroepen die we ontmoet hebben waren toch stikjaloers dat wij met ons tweetjes met de auto rondtoerden, je ziet daardoor veel meer en je komt op plekken waar zij met een touringcar niet kunnen komen. Je beleeft het land veel intenser en zeker de mensen die er wonen. Het is daardoor echt veel avontuurlijker om mee te maken. Nou hou ik op, ik kan wel blijven schrijven en vertellen. Er komen steeds weer nieuwe indrukken naar boven. Tijd om een paar dagen uit te rusten, het was immers geen vakantie maar een rondreis, waarin we bijna 6000 km gereden hebben. Weer compleet overschakelen naar ons leven in nederland, dat valt niet mee .. Marian Zuidveld

De volgende dag richting East Londen, naar het Inkwenkwezi private game reserve. Daar ontvangen met een heerlijk drankje voordat we weg werden gebracht naar onze tenten 2 km verder in het oerwoud. De legertenten waren goed ingericht met alle luxe op een houten plateau, met lagen palen, her en der verspreid. We mochten onze tent niet alleen verlaten, want de springbokken sliepen 's nachts onder onze tent. We werden steeds opgehaald met jeeps. De volgende dag een safari gemaakt over het resort, dat was een belevenis. We zagen veel wilde dieren, mooie bloemen en vogels in alle kleuren. Fantastisch, dit resort is ook een aanrader als je van de natuur houdt. Ik had dit niet willen missen. Zo vertrokken via Graaff Reinet, Knysna, Oudtshoorn, Stellenbosch en via Kaap de Goede Hoop naar Kaapstad, een indrukwekkende stad. Met de Red city tourbus naar de Tafelberg gereden, waar je boven een prachtig uitzicht hebt op de omgeving. Verder het Waterfront, zee aquarium, Robben eiland en het Boschendal Manor House bezocht dat goed te doen is in 2 dagen. Ik heb genoten van deze reis met een fijne groep.

Dag 2: Van krottenwijk naar president

Gisteren zijn we om 21:05u aangekomen in Johannesburg. Ondanks de lange vlucht viel het allemaal best mee. Met wat films, een boek en wat spelletjes kom je al aardig ver. Daarnaast hadden we een zeer prettige catering die regelmatig voedsel kwam langsbrengen. Op het vliegveld in Johannesburg stond onze gids Paul te wachten op ons. Paul is een Zuid-Afrikaan met Nederlandse ouders. Hij beheerst de taal dan ook prima. Paul heeft twee regels, de meest vervelende hiervan is de zogenoemde 6, 7 en 8. Dit betekent 6 uur wordt je gewekt, 7 uur ontbijt en 8 uur vertrekt de bus. De eerste twee zijn vrij in te vullen, maar 8 uur is 8 uur! Na een wat korte maar goede nachtrust in het Arcadia hotel (Pretoria) zijn we 's ochtends om 9 uur vertrokken (ja we mochten uitslapen) richting Sowetho. Sowetho is een krottenwijk en een voorstad van Johannesburg. Tijdens de reis zagen we veel rook/ nevel hangen. Paul legden uit dat de boeren verplicht zijn bepaalde delen gras op te stoken omdat dit anders de bodem verstikt. Elk land moet minimaal eens in de twee jaar verbrand worden. Dit zorgde voor de nodige rookwolken rondom Pretoria. Onderweg zei Paul op een gegeven ogenblik dit is Sowetho. Naast de wegen zagen wij eenvoudige, maar toch degelijke huizen. Dit was ook het doel van Paul. De krottenwijken die wij in Nederland op plaatjes zien bestaan wel, maar dit is slechts een klein percentage. Onderweg worden we regelmatig gegroet. Ook agenten die bijna alle auto's en dergelijke langs de kant halen zwaaien vriendelijk naar ons. Paul legt uit dat zwaaien eigenlijk hetzelfde betekent als welkom. Na een plaatselijke gids te hebben opgehaald zijn we door Sowetho getrokken. De buurt waaronder andere Nelson Mandela vandaan komt. In de krottenwijk Motsoaledi zijn we rondgeleid door een local. We hebben daar mogen kijken op een kinderdagverblijf en zijn een woning binnen geweest. Ook hier werden we uitbundig begroet door de plaatselijke, meestal werkloze, bewoners. Je kan al snel een praatje maken met ze, zonder dat ze om geld vragen. Na onze ervaring met dit deel van Sowetho zijn we richting het huis van Mandela gereden. Onderweg zagen we de gebruikelijke vuren in de grasbermen. Na het huis van buiten te hebben bezichtigd zijn we bij het monument van Hector Pieterson gaan kijken. Hector is een 13-jarige jongen die tijdens de rellen in 1976 als eerste werd neergeschoten. Vervolgens hebben we gegeten in een winkelcentrum in Sowetho om daarna terug te keren naar Pretoria. De tweede helft van de middag hebben we bij het voortrekkersmonument gekeken en bij het huis van Paul Kruger. Paul Kruger is president in Zuid-Afrika geweest rond 1900 en is tijdens zijn vlucht uit het land geholpen door koningin Wilhelmina. Zojuist hebben we heerlijk genoten van onze avondmaaltijd in het hotel. De lamsnekjes en de kip waren prima stukken vlees. Trouwens het is hier rond 18:00u al donker. Morgen geldt de 6, 7 en 8 regel dus we moeten vroeg op. Een groot voordeel na 19:00u zijn de straten uitgestorven hier. Morgen vertrekken we richting onze volgende bestemming.

Dag 3: Van Gangsters Paradise naar een subtropische omgeving

Vrijdag zijn we om 06:00u gewekt door onze "wake up call service" van het hotel. Om 08:00u vertrok de bus richting Tzaneen, wat ongeveer een kleine 450km verderop ligt. Helaas voor ons niet alleen snelweg maar ook enkele bergpassen waardoor het een lange rit beloofde te worden. In de bus begon gids Paul weer met zijn ondertussen welkbekende tekst: "Ding Dong, welkom in het glazen kastje" Hierna vertelde hij wat we die dag gingen doen, wat we zouden gaan zien en hoe laat we ongeveer zouden aankomen. Buschauffeur Keurt vertrok uit Pretoria (Gangsters Paradise) en bracht ons richting plaats van bestemming. Onderweg werden we kort aangehouden door de politie, maar mochten eigenlijk direct verder. Tientallen kilometers verder moesten we op de weegbrug, ook dit was prima. Via de Drakensbergen reden we richting Tzaneen. Wat een prachtig mooi uitzicht heb je hier. Onderweg konden we merken dat we in een subtropisch klimaat kwamen. Langs de weg zagen we diverse bananenbomen, mangobomen, sinasappelbomen en nog een aantal andere fruitbomen.

Dag 4: Vanuit een subtropisch klimaat richting de wilde natuur

Op dag 4 gelde opnieuw de 6, 7 en 8 regel. Om 6 uur waren we dus weer uit bed om rond 8 uur in de bus te zitten. Dit liep echter wat uit omdat de "kamermeisjes" 3 liedjes voor ons wilden zingen. Erg leuk om te horen. Vanuit Tzaneen vertrokken we richting Hoedspruit. Via de Drakensbergen deden we de prachtige Panorama route. Hier konden we enkele keren van een prachtig uitzicht genieten. De hoogtepunten in de Panoramaroute zijn de drie rondabels, Potholes (Hier loopt de Treurrivier in de Blyderivier), God'sWindow en Pelgrims Rest. Rond 16:00u kwamen aan bij onze lodge in Timbavati. We werden tijdens onze tocht richting de kamers gewaarschuwd dat er mogelijk wilde dieren rond de huisjes konden lopen. Uiteraard hadden wij de mazzel dat we onze familie even mochten ontmoeten, er liepen namelijk twee wrattenzwijntjes bij ons ronde huisje. Afijn, ik kan goed met ze opschieten en heb even vriendelijk gevraagd een huisje verder te gaan staan. Wat na enig aarzelen ook gebeurde. Om 16:30u moesten we weer klaar staan voor de zonsondergang safari in een privereservaat. Samen met 10 reisgenoten gingen we met chauffeur op stap. Voor op de auto zat een zogenoemde spoorsnyder. Dit is een meneer die naar sporen zoekt en waarschuwt voor hobbels en dergelijken. Tijdens de safari kwamen we een giraffe, een buffel, olifanten, duikertje (hertachtig), neushoorns, nog meer buffels, cheeta, rode kat, jakhals, impala, sprinkbok en alles wat we niet meer hebben onthouden. Trouwens dit is een malariamuggen gebied, maar de eerste mug moeten we nog tegenkomen! Gids Paul veraste ons na het avondeten met het bericht dat we om kwart voor vijf gewekt zouden worden de volgende dag om rond half 6 in de jeeps te zitten voor een andere safari door het Krugerpark.

Dag 5: Een dagje in de vrije natuur

Vanochtend om 5 uur schrokken we wakker van de telefoonwekker. De wekdienst had zich verslapen, waardoor niemand in de groep gewekt was. Wonder boven wonder hoefden maar twee mensen wakker gemaakt te worden, de rest stond al paraat. Om 6 uur vertrokken we in gesloten jeeps richting het Krugerpark. De gevoelstemperatuur lag op dat moment voor ons op -20. Gelukkig kregen we dekens aangeboden wat het leed iets verzachten. In het Krugerpark hebben we tot 17:00u rondgereden. We hebben hier hyena's, gieren, impala's, olifanten, giraffen, leeuwen, buffels, gnoes, zebra's, steenbokken, waterbokken, baviaanen, duikertjes, road runners, parelhoenders, diverse andere vogels, een leguaan, een krokedil, een neushoorn en de beesten die we vanwege de grote aantallen zijn vergeten. Op het luipaard na hebben we alles gezien van de Big Five. Het was ontzettend gaaf om de safari te doen de natuur is indrukwekkend. Morgen maken we met de bus opnieuw een tocht door het Krugerpark richting onze nieuwe bestemming. We verwachten morgen dan ook niets te plaatsen, omdat dit eigenlijk hetzelfde is als vandaag. Trouwens nu we dit verhaal aan het typen zijn in ons huisje lopen er weer allerlei wilde beesten voor ons huisje! LEUK!

Dag 6: Langs de leeuwen richting Hazyview

Vanochtend om 6 uur werden we gewekt door geklop op onze houten deur van ons ronde huisje. Nee deze keer geen hert of wrattenzwijntje wat aan het scharrelen was bij onze voordeur, maar de `wake up` meneer stond voor de deur. Na even onder de douche te hebben gestaan en een goede bak koffie hebben we weer heerlijk genoten van een stevig ontbijt. Vervolgens vertrok de bus, onder de gebruikelijke tekst van Paul `Ding Dong, welkom in het glazen kastje` richting het Krugerpark. In het Krugerpark kwamen we al vrij snel giraffen en olifanten tegen. Daarnaast zagen we de impala's weer in overvloed. Maar we werden verrast door leeuwen, die voor ons opstonden en een stukje gingen lopen. Een prachtig gezicht. Direct daarna stonden Afrikaanse zeekoeien (nijlpaarden) op het land en liepen richting het water. We hebben trouwens de big five compleet. Theoretisch gezien dan, want we zagen de rug van een luipaard die net uit een boom sprong en in het riet verdween. Dus theoretisch gezien ja, maar tevreden nee! We hopen het beestje later nog een keer te zien tijdens een van de andere twee game drives in andere parken. Richting de uitgang van het park werden we verrast door een mannetjes leeuw. Deze lag rustig langs de weg met z'n gezicht naar onze kant. Een prachtig gezicht, wat je normaal alleen op televisie ziet! Om half 6 verlieten we het Krugerpark voor de laatste keer en reden richting Hazyview in de provincie Mpumalanga. Hier verblijven we in de Geckolodge. Paul sloot de dag af, met het voor ons welbekende `welkom thuis` tekst, rijdend over een onverhard weggentje, omdat er niets anders ligt. Morgen gaan onze gids Paul en onze buschauffeur Kurt op vakantie. Gelukkig mogen wij mee want we trekken richting Swaziland en zullen daar ook overnachten. Paul heeft ons al gewaarschuwd dat het daar allemaal wat anders is en dat er maar weinig mensen telefoonverbinding en dergelijke zullen hebben. De kans is dus klein dat we morgen wat kunnen plaatsen. Voor de dagen daarna weten we het nog niet, maar volgens Paul is het lastig. We hopen overmorgen wat te plaatsen en anders natuurlijk zo snel mogelijk erna. We hebben het reuze naar ons zin. Het lijkt wel of we al weken weg zijn zoveel indrukken hebben we al opgedaan!

Dag 7: Welkom in Swaziland!

Uiteraard moesten we vanochtend weer om 06:00u uit bed. Na het dagelijkse ritueel (douchen, aankleden, eten en wat lanterfanten) sprongen we weer in het glazen kastje (oftewel: de bus) op weg naar Swaziland. Omdat het een lange rit was, zijn we onderweg op wat plaspauzes (voornamelijk voor Celeste) na, doorgereden. We zijn lopend de grens overgegaan en hebben in Swaziland nog even snel de Stuwdam bekeken. Vanwege het slechte weer zijn we die dag niet bij een cultureel dorp gaan kijken. Rond 16:00u kwamen we aan in het Hawane Resort in Swaziland. Van een resort verwacht je: palmbomen, cocktails, ligstoelen en strand. Dit resort had een omgevingstemperatuur van 6 graden, een rieten huisje, een cv gestookt met brandend hout, maar een sfeervol en gezellig restaurant, waar de Jagermeister en wijntjes er erg snel in gingen.

Dag 8: Over de Roadblocks naar Kwazulu Natal

Vanochtend zijn we bij een temperatuur van 6 graden uit ons bed gestapt. Buschauffeur Kurt zette de verwarming lekker hoog. Trouwens het zonnetje hielp ook om de bus op te warmen. Onze eerste stop was een glasfabriek, slechts enkele kilometers van onze slaapplaats. Na de glasfabriek zijn we naar het culturele dorp gereden, waar we gisteren niet aan toe kwamen. Hier hebben we een prachtige voorstelling gekregen van de plaatselijke bevolking. Na de voorstelling mochten we in de hutten rondkijken. Hierna zijn we naar een markt geweest waar in elk kraampje hetzelfde lag uitgestald. Na de markt zijn we naar een kaarsenfabriek gegaan. Hier hebben we gezien hoe een olifantkaars in 20 minuten werd gemaakt. Na de lunch zijn we doorgereden naar onze eindbestemming in Zuid-Afrika: Hluhluwe (spreek dit uit als: Sesluwie).

Dag 9: Rijden voor je leven!

We zijn blij dat we dit nog kunnen typen. Vanmorgen zijn we met de gebruikelijke 6, 7 en 8 regel uit bed gekomen. We zijn, nadat Paul 20 meter extra naar de bus moest lopen, hij was namelijk te laat, en 8 uur is 8 uur. De buschauffeur reed dan ook stipt om 8 uur weg en begroette Paul lachend met de woorden: Welkom in die glazen kassie. De bus reed richting St. Lucia, waar we over een binnenwater gingen varen. We hebben daar nijlpaarden, krokodillen, zeearenden en diverse andere vogels van dichtbij gezien. Na de lunch in deze plaats zijn we richting het reservaat van Hluhluwe gereden. Hier hebben we een game drive gedaan. De game drive verliep zoals alle anderen. We kwamen helaas alleen wat minder dieren tegen. Al hebben we wel veel neushoorns gezien. Aan het einde van onze game drive kwamen we een olifant tegen met een ukkie van circa 1 jaar oud. Mamma olifant was niet gecharmeerd van onze illegale foto's en filmpjes en heeft ons een stukje harder doen laten rijden onder luidkeels getrompetter. De ranger zei naar de eerste aanval: heeft iemand een mooie foto? Waarna de gehele auto unaniem riep: Drive, drive!! Dit omdat de olifant een tweede aanval inzette. We zitten onze laatste avond hier. Het is nu 16 graden, heerlijk dus. Morgen gaan we richting de Drakensbergen.

Dag 10: Een goede daad, voor een mooi doel!

Vrijdag zijn we vertrokken richting de Drakensbergen. Paul wist ons te vertellen dat de laatste paar dagen meer dan 50 centimeter sneeuw lag bij ons hotel. Als het goed was, was dit inmiddels weggetrokken anders had de bus een probleem (en wij dus ook). Onderweg richting de Drakensbergen vanuit Hluhluwe zijn we via een ananasboer naar Durban gereden. Het is een omweg, maar het gaat sneller, omdat je anders door de bergen moet. Ondanks dat Durban niet op ons officiële programma stond besloot Paul ons toch wat van havenstad Durban te laten zien. Allereerst zijn we door de zeer drukke straten gereden van Durban om vervolgens te kijken bij een Indische markt. In de ene hal leuke kleding, souvenirtjes en dergelijke. In de andere hal lagen verschillende vissen, geitenkoppen en complete schapen. Na wat te hebben gegeten aan de haven van Durban tegenover de containerterminals zijn we doorgereden naar de waterval van Howick. Hier hebben we een kwartiertje de benen kunnen strekken om vervolgens verder te rijden richting de Drakensbergen. Onderweg heeft Paul boodschappen gehaald van de door onze groep gegeven giften. Omdat het in Zuid-Afrika lastig is om niets te geven aan mensen, maar het aan losse mensen wat geven een druppel is op de gloeiende plaat heeft Paul voorgesteld een kindercrèche van eten te voorzien. Paul gaat met diverse reizen langs twee crèches om zo deze wat vooruit te helpen. Rond 6 uur kwamen we aan bij de crèche waar Princess (de eigenaresse) op ons stond te wachten. We hebben voor de 52 kinderen voornamelijk voedsel gekocht, daarnaast lieten verschillende mensen nog wat achter zoals een EHBO kitje, voetbal, kledingstukken en dergelijke. Na een rit van twaalf uur in de bus kwamen we dan eindelijk aan bij ons hotel in de Drakensbergen. Langs de weg waren diverse stukken sneeuw nog goed zichtbaar. Bij het hotel lag er nauwelijks sneeuw meer waardoor we er met de bus makkelijk konden komen.

Dag 11: Een wit Zuid-Afrika!

Vanochtend mochten we uitslapen. We hoefden er pas om 7uur uit. We zijn met een gedeelte van de groep de optionele excursie "Sani Pass" gaan doen. Toen we vanochtend de gordijnen van de hotelkamer opende keken we tegen witte bergtoppen aan. Dik aangekleed vertrokken we na het ontbijt richting Underberg. Hiervandaan vertrokken met een tweetal vier wiel aangedreven voertuigen richting de Sani Pass. De afgelopen 6 dagen hadden ze de route niet kunnen maken vanwege de hevige sneeuwval, maar hebben ze 50 personen met deze voertuigen gered uit de besneeuwde bergpas. De Sani Pass loopt richting het land Lesotho en we hoopten dan ook de grens over te kunnen. Eenmaal bij de grens in de bergen na een hobbelige rit van een aantal kilometers checkten we uit Zuid-Afrika om vervolgens in acht kilometer niemandsland te belanden. Onderweg zagen we nog verschillende roofvogels, een hert en de plaatselijke berggeit die enkele jaren geleden bij een boer ontsnapt is en sinds die tijd zich nog niet heeft laten vangen. Halverwege de rit op ongeveer 2500 meter stranden onze tocht naar het hoogste punt op 3100 meter. Een voertuig voor ons was weg geslipt en zat vast in de berm, met als gevolg een file op de berg. Omdat er sneeuw op de weg lag konden de andere voertuigen niet zien waar de rand van berg was waardoor passeren te gevaarlijk werd. Er zat niet anders op dan om te keren. Maar goed 200 meter lager hadden we ook een prima uitzicht en stonden we tot halverwege onze onderbenen in de sneeuw. Prachtig toch om in de zomervakantie in Zuid-Afrika in de sneeuw te staan. Terug bij het hotel bleek dat sinds 2006 niet zoveel sneeuw meer was gevallen. We hadden dus wat dat aangaat geluk. Helaas zijn we niet in Lesotho geweest, omdat de weg verspert was. Na deze hobbelige rit over onverharde wegen hebben we genoten van een "hot stone" massage in het SPA bij het hotel. Heerlijk! Morgen is het weer een reisdag richting East London dus we moeten weer vroeg op!

Dag 12: Van Hotel met vloerverwarming naar een tent met spinnen

Om 8 uur zondagmorgen (eigenlijk 5 voor 8 al, want iedereen zat al in de bus) klonken de gebruikelijke worden van Paul: "Ding Dong, welkom in het glazen kastje". Met een buitentemperatuur van twee graden onder nul vertrokken we vanuit de Drakensbergen richting Inkwenkwezi. Het beloofde opnieuw een lange reisdag te worden, want we reden via het voormalige Transkei richting onze volgende lodge. De weg ging letterlijk over bergen en dalen. Wel heel mooi, omdat het zo koud was geweest zag je boven op de bergen een mooie mistlaag hangen en reed je in de dalen in de mist. Voor de mensen die tijdens de geschiedenislessen net zo goed als wij hebben opgelet even een korte uitleg over Transkei. Een tijd geleden, het jaartal zijn we alweer vergeten, zijn blanke boeren uit een bepaald gebied in Zuid-Afrika gezet. Ze moesten al hun boerderijen met dieren en land achterlaten en dat ging de zwarte bevolking beheren. Niet zomaar een zwarte bevolking maar een van de 16 verschillende rassen in Zuid-Afrika namelijk de Xorsa's. Dit is hetzelfde ras als Mandela en een van zijn huizen is dus ook te vinden in het voormalig Transkei gebied. Omdat de Xorsa's (spreek je uit als Korsa's) de landen niet konden beheren (omdat ze daar geen kaas van hadden gegeten) en veel bomen kapten voor verwarming en dergelijke is het landschap precies op de voormalige grens totaal anders. Aan de ene zijde een mooi groen landschap aan de andere kant een vrij kaal landschap met veel plekken van erosie. De laatste vijf jaar is dit gebied enorm aan het opknappen maar het heeft nog een lange weg te gaan. Langs de weg zie je nu nog een aantal autowrakken, net geplante bomen en nog niet afgebouwde huizen. Halverwege de reis kwam Paul na een telefoontje met de mededeling dat we niet in onze lodge konden slapen. Het Inkwenkwezi wildpark had voor ons een alternatief gevonden namelijk tenten midden in het wildpark. Dit noemen ze een upgrade! Vol spanning kwamen we rond 18:30u aan bij het wildpark. Onze koffers en wij werden op pick-ups of jeeps gegooid en via een onbegaanbare weg (vanwege de hevige regenval eerder die week) zijn we naar de tenten gebracht. Al snel stonden we midden in het wildpark stil omdat een van de voertuigen met koffers was vastgelopen in de blubber. De rangers trokken het voertuig los en we hobbelde weer verder. Een ranger liet onze tent zien. Het was een mooie grote safaritent met een groot tweepersoonsbed. Onze douche en wc konden we buiten in een uigebikte grot vinden. De ranger zei nog net voordat hij wegging: "Laat je licht branden, anders heb je vleermuizen tijdens het douchen". Rond de klok van half tien hebben we genoten van onze avondmaaltijd. Het was een vismaaltijd die ook Wilco opheeft. Onder een prachtige sterrenhemel liepen we over donkere, kronkelige en zeer smalle weggetjes door het wildpark naar onze tent om lekker te gaan slapen onder onze elektrische deken!

Dag 13: Cheeta's aaien!

Vanmorgen mochten we heerlijk uitslapen we hadden namelijk pas om half negen ontbijt. Om kwart over negen sprongen we weer in een vierwiel aangedreven jeep om een game drive te maken door het wildpark van Inkwenkwezi. Al snel kwamen we zebra's tegen die onverstoorbaar aan het grazen waren. Ook zagen we onze eerste struisvogel (later nog meer) en een elandengroep. Naast deze dieren zagen we weer veel "standaard" dieren in het park. Het hoogtepunt van de safari waren de zeldzame witte leeuwen. We konden deze dieren naderen tot wel vijf meter, echt heel indrukwekkend! Na de game drive gingen we kennismaken met twee Zuid-Afrikaanse olifanten. Vanwege een olifantenoverschot in Zuid-Afrika zijn er een aantal jaar geleden complete families afgeschoten. Het Inkwenkwezi wildpark heeft drie olifanten toen overgenomen om te gebruiken als een soort lesmateriaal. Doormiddel van interactie wil het wildpark bezoekers laten kennismaken met de olifanten. De dieren zijn dan ook getraind en 24 uur per dag zijn er werknemers bij de dieren. We mochten de olifanten aaien, ze lieten ze liggen, water spuiten en nog wat andere kleine dingen. Vervolgens zijn we na deze leuke ontmoeting met de olifanten terug gebracht naar het hoofdkamp van het wildpark. Hier hebben ze drie cheeta's zitten ook voor de interactie met de mens. We mochten de kooi van de cheeta's betreden. En nee dat is dan niet zo lullig ijzeren kooitje, maar een groot afgezet stuk natuur. Een van de rangers floot en ja hoor daar kwam de eerste cheeta aan. Hij aaide het dier, wat vervolgens begon te spinnen als een poes. Toen het dier lag mochten ook wij het dier aaien. Langzaam maar zeker kwamen de andere twee cheeta's ook tevoorschijn uit de bosjes. Ze lieten zich gewillig aaien of liepen rustig door. Celeste was een van de cheeta's rustig aan het aaien toen het dier zich al spinnend omdraaide en met een poot vast kwam te zitten in de spijkerbroek. Enkele spannende seconde volgden, want een cheeta kan vier van de vijf nagels niet intrekken. Toen Celeste merkte dat ze zelf niet los kwam zei ze rustig (echt waar): "Hallo, kan er even iemand komen helpen". Een ranger maakte het pootje los en vervolgens kon het dier weer verder geaaid worden. O ja, Celeste heeft er geen schrammetje aan over gehouden. Wat ook heel bijzonder was is dat de cheeta's een boom in gingen. Normaal gaan deze jachtluipaarden in tegenstelling tot een luipaard nooit een boom in. Originele foto's en filmpjes dus voor onze groep. Heel leuk! Na de lunch (vis als voorgerecht, kip als hoofdgerecht) hebben we met twee andere medereizigers en verzorgers van de olifanten de zogenoemde "Elephant Walk" gedaan. Een uur lang gingen we de olifanten uitlaten in het wildpark. Wat is het mooi om naast deze dieren te lopen. Trouwens als olifanten lopen hoor je ze helemaal niet, echt heel bijzonder. Helaas konden we niet op hun rug meereizen, omdat de verzorgers bang waren dat de dieren konden gaan slippen door de hevige regenval eerder die week. Een uur later lieten we de olifanten achter ons en stapte op quads om vervolgens een half uur lang door het wildpark te scheuren. Echt geweldig, want er was geen enkel stukje rechte weg meer te bekennen in het park. Maar wel veel hobbels en plassen! Vanaf de quads zijn we richting het strand gebracht door de rangers. Het strand was zo goed als verdwenen door het hoge water, maar er was een schitterende branding. Wilco ging met drie jongere reisgenoten de uitdaging aan en stapten op verschillende stenen die elke keer net boven de golfen bleven. Tot op een gegeven moment een golf zo hoog was dat een van de jongens van de stenen werd geslagen en de andere drie, dus ook Wilco, een nat pak tot aan hun middel hadden. De jongen die van de stenen viel heeft er gelukkig niets aan over gehouden. Rond 7uur genoten we van een heerlijk avondmaal. Het voorgerecht een garnalencocktail en het hoofdgerecht een mixed grill. En net zoals de avond ervoor was de drank (dus ook wijn en bier), behalve de borrels gratis. Zuipen dus! Na het eten stonden we weer onder een prachtige sterrenhemel achter op ons balkon van de tent.

Dag 14: De witte hond

Na onze dagen door de bergen en verschillende wildparken kwamen we nu aan in een vrij vlak Zuid-Afrika. Honderden kilometers weg waar je oneindig ver kan kijken zonder dat je iets of iemand tegenkomt. Best saai dus, maar gids Paul weet er altijd wel weer een verhaal om te vertellen. Rond vier uur kwamen we aan in Graaff Reinett waar we direct konden overstappen in drie kleinere busjes om naar de vallei van de verlatenheid te rijden. Hier hebben we onder het genot van een drankje genoten van een prachtig uitzicht en de zonsondergang. Terug in het plaatsje hebben we genoten van een heerlijke maaltijd die werkelijk waar spotgoedkoop was. 26 euro voor ons allebei en dat voor een driegangen menu! Het restaurant had de gewoonte dat de alle gasten jong en oud een borrel genaamd de witte hond dronken. De shotjes werden uitgedeeld en vervolgens begon een mevrouw het verhaal van de witte hond te vertellen. Na het verhaal zou iedereen tegelijk het shotje nemen. Echter Paul had de mevrouw ingelicht over onze verloving en ze zei dan ook aan het einde van haar verhaal: "Maar ak heur dat er dat stelletje wat verloofd geraakt het, zo zoude jullie opsta asjeblief" Vervolgens werd ons borrelglaasje nog verder gevuld en na het drinken van ons shotje zong de rest van de groep: "lang zullen ze leven". Echt super leuk. Na een leuke dag zijn we terug in onze lodge, maar direct gaan slapen. Want moe, ja dat waren we wel.

Dag 15: Een lange rechte weg!

Uiteraard weer in de vroege morgen zijn we na een korte citytour vertrokken uit Graaff Reinett richting Kaapstad. Onderweg zagen we al verschillend borden met kaapstad. Via de tuinroute zijn we uiteindelijk beland in de buurt van Platterson Bay (even uit ons hoofd, dus we hopen dat we het goed schrijven). Dit ligt circa 700 kilometer van Kaapstad. Dus het einde van de reis komt ook steeds dichterbij. Vandaag hebben we niet zo heel veel meegemaakt dus vandaar even een kort berichtje. Morgenochtend vroeg gaat Wilco de zee op om walvissen te spotten en mag Celeste echt is een keer uitslapen.

Dag 16: Een dagje vrij!

Vanmorgen vroeg is Wilco met 5 andere leden Kurt en Paul vertrokken naar Plettenberg Bay (dat was dus de goede naam). Hier zijn ze op een boot gestapt om walvissen te spotten. In de Bay zelf was het al snel raak en zagen ze een South RIghtWale zwemmen samen met een jong van een week uit. Een schitterend gezicht. Verder op open zee hoopte we orka's te kunnen spotten die een paar dagen eerder waren gezien. Door de aanwezigheid van de Orka's konden we dolfijnen sowiezo op onze buik schrijven. We hebben de orka's helaas niet gezien. Op de terugweg kwamen we langs rotsen met honderden zeehonden. Ook een mooi gezicht, enkele zeehonden sprongen net als dolfijnen voor en naast de boot omhoog. Naast de walvis met jong en de zeehonden zagen we nog verschillende Jan van Genten, Aalschovers, Marmotten, Oestervogels (zijn zeldzaam en met uitsterven bedreigd), een verdwaalde pinguin en uiteraard meeuwen. Rond tien uur waren we terug bij het hotel en hebben we ontbeten. Vervolgens is de bus om elf uur vertrokken naar het centrum van Knysna (waar we verbljven, je spreekt het uit als Niesna). Hier mochten we een uur lang rondlopen, vervolgens zijn we richting de haven gegaan waar we op een boot konden stappen. Hiervoor hebben wij bedankt, omdat Celeste vorige week in St. Lucia zeeziek werd tijdens het varen. We zijn samen langs de Laguuna van Knysna terug gelopen en hebben een heerlijk middagje vrij genomen. Rond twee uur waren we terug bij het hotel, waarna we de foto's en video's hebben uitgezocht. Voor morgen geven ze hier weer plensbuien op in Knysna, op dit moment schijnt het stormachtig weer te zijn In Kaapstad wat hierheen trekt. Gelukkig vluchten wij morgen richting Outshoorn waar het droog en koud is, want er lag begin deze week nog sneeuw! Trouwens hadden we al gezegd dat de maan hier precies andersom staat dan bij ons? Best grappig.

Dag 17: Door de kleine Karoo richting KangoCaves

Hoe dichter we bij Kaapstad komen hoe beter de internetvoorzieningen worden. De vorige twee dagen hadden we vrije toegang tot het internet, wel vandaag ook! Vanochtend om zeven uur stond iedereen te trappelen voor het ontbijt, maar kregen we te horen dat om half acht de keuken pas open was. Even wachten dus! Iets voor half acht konden we beginnen aan het ontbijt en om kwart over acht vertrokken we uit een regenachtig Knysna richting Oudtshoorn. Vanwege een rotsstorting moesten we een andere pas nemen dan we gepland hadden wat zorgde voor een half uurtje extra reistijd. Ook bij de pas die wij namen waren de sporen van een eerdere rotsstorting nog goed zichtbaar. We reden via de zogenoemde kleine Karoo (dit betekent bij inheemse bosjesmensen droogte) richting een struisvogelboerderij die er in overvloed zijn rond dit gebied. Twee dagen geleden zijn we door het echte Karoo gebied gereden. Hier in de kleine Karoo valt per jaar ongeveer 25 centimeter water. We hebben het idee dat dit vandaag precies gebeurde. Af en toe brak het zonnetje even door, maar we hadden voornamelijk regen op de vier uur durende reis. Rond twaalf uur kwamen we aan bij een Struisvogelboerderij even buiten Oudtshoorn. Hier hebben we een rondleiding gehad mochten we de dieren voeren en op eieren staan. Best leuk om een keer te zien. Gelukkig was het tijdens ons bezoek droog, maar door de regen van vandaag konden we helaas niet struisvogelrijden. We moeten dan maar een keertje teruggaan om dat over te doen ;) Na de struisvogelboerderij zijn we kort bij ons hotel geweest waarna we met een kleinere groep naar de KangoCaves zijn geweest. Dit is een grote druipsteengrot. Een prachtig gezicht met al die druipers! Vervolgens waren we rond vijf uur terug bij het hotel en zijn we nu even lekker aan het relaxen. Straks nog even wat eten en we verblijven in een hotel wat een scottischcafe heeft met sigaren, dus Wilco gaat zo nog even kijken of hij wat lekkers kan vinden. Morgen vertrekken we om 8 uur richting Stellenbosch. Waarschijnlijk weer een lange reisdag omdat de afstand crica 400 kilometer is.

Dag 18: Route 62

Het einde komt in zicht, zover zelfs dat we vandaag vanaf het Taalmonument de Tafelberg al konden zien liggen. Vanochtend zijn we vertrokken richting Somerset West wat vlak langs de kust ligt ter hoogte van Stellenbosch. Via de kleine Karoo zijn we uiteraard weer om acht uur vanmorgen vertrokken. Al snel keken we tegen besneeuwde bergtoppen aan waar de zon de sneeuw liet blinken. Een onvoorstelbaar mooi gezicht. De bus zou en moest even aan de kant worden gezet voor een aantal mooie foto's. Nadat we de kleine Karoo hadden verlaten kwamen we in de langste wijnroute van de wereld (route 62) en hoe langer hoe meer richting Kaapstad. Via de Huguenottunnel zijn we erg dicht in de buurt van onze eindbestemming gekomen. Na een lange morgen rijden hebben we in de middag bij het Taalmonument gekeken en uiteraard een wijnproeverij gehad in Stellenbosch. Voor de mensen die denken dat de beste Zuid-Afrikaanse wijn uit Stellenbosch komt, die zijn gek! Tenminste volgens onze gids, want dat toevallig de hoofdkantoren van deze grote jongens in Stellenbosch zitten wil nog niet zeggen dat hun wijngaarden ook daar liggen. Sterker nog steeds meer wijngaarden verdwijnen uit Stellenbosch. Tegen het begin van de avond zijn we aangekomen in Somerset West.

Dag 19: Uitkijken naar Walvissen

Uiteraad mochten we vanochtend weer om zes uur opstaan om rond de klok van acht uur weer in de bus te zitten. We gingen direct, in tegenstelling tot het programma richting de Tafelberg. Omdat het weer hier zeer snel kan omslaan waardoor de berg gesloten wordt zijn we direct die kant opgereden. Onderweg reden we langs krottenwijken, die de mensen die al eens in Zuid-Afrika zijn geweest al hebben gezien als je vanaf het vliegveld van Kaapstad richting de stad zelf rijdt. Wel dit alles is nep hebben we vandaag met onze eigen ogen gezien. Als je weet waar je moet kijken en goed kijkt zie je dat de eerste 20 meter (de berm) vol staat met krotten. Daarachter staan gebouwde huisjes die de mensen gratis hebben gekregen. Een echte "eye opener" dus! Rond 9uur waren we bij de Tafelberg. Wat een gigantisch uitzicht heb je op de berg zeg, echt prachtig. Vanaf de Tafelberg konden we mooi over Kaapstad en omgeving uitkijken, maar ook over de zee en daar zagen we South Right walvissen zwemmen. Ook schitterend! Na de Tafelberg zijn we naar Simon'stown gereden waarvandaan we met een boot naar zeehonden zijn gaan kijken. De zeehondjes lagen lekker te relaxen met een paar honderd stuks op een aantal stenen. Na de boottocht zijn we via Chapmans Peak naar Kaap Punt en Kaap de Goede Hoop gereden. Onderweg zagen we struisvogels (bij het water, wat eigenlijk niet hoort bij een woestijnvogel, elanden, blesbokken, bultruggen en dolfijnen). Na ons bezoek op de meest zuidwestelijke punt zijn we richting pinguins gereden. Hier zagen we verschillende zeehonden voor de baai zwemmen, waardoor de aankomende pinguins niet op land durfden te komen. Ze hopen zich dan op vlak voor de kust om vervolgens massaal richting land te komen. Dat laatste hebben we niet meer kunnen zien, omdat dit te lang duurde. Maar het was evenwel een mooi gezicht! Nu zitten we in ons hotel in Kaapstad. De laatste nacht hier in Zuid-Afrika. Morgen gaan we nog bij het waterfront kijken, robbeneiland en geeft Paul onze groep een citytoer. Een drukke dag staat ons weer te wachten.

Dag 20: Einde van een studiereis

Vanochtend zijn we voor de laatste keer ontwaakt in Zuid-Afrika. We mochten kiezen tussen uitslapen of vroeg op en nog wat van Kaapstad zien. Celeste en Wilco besloten het laatste want het ritme van 6, 7 en 8 zat er dankzij Paul goed in. Om kwart over acht namen we de lijnbus richting het waterfront. Het waterfront is aan de haven en is een groot winkelcentrum. In het waterfront is ook een aquarium (het schijnt heel mooi te zijn), helaas was deze in de vroege morgen nog gesloten en hebben we langs de winkels van het waterfront geslenterd. We moesten om half elf bij de boot zijn richting het Robbeneiland, waardoor we jammer genoeg niet meer in het aquarium hebben kunnen kijken. Dit moeten we onze volgende reis dan maar doen! Om elf uur vertrok de boot richting Robbeneiland, een half uur later stonden we daar weer aan land. We hebben daar met een bus een rondleiding gekregen over het land, wat was dat verschrikkelijk saai zeg! Slaapdronken werden we daarna door een andere gids rongeleid door de gevangenis. Deze gids vertelde het gelukkig wat boeiender en er was wat meer te zien. Achteraf zeggen we leuk dat we er zijn geweest, maar het is waarschijnlijk wel onze meest saaie excursie van de vakantie geweest. Terug op vasteland zijn we direct in de bus van Kurt gestapt om een citytour te krijgen van gids Paul. We hebben van half drie tot half vijf verschillende plaatsen in de stad bekeken waarbij Paul het een en ander vertelde. In het park van Kaapstad kwamen we nog een albino eekhoorn tegen best apart om zo'n fel wit beestje in de bomen te zien. Over een half uurtje gaan we met de gehele groep nog genieten van een laatste avondmaaltijd. Om acht uur vertrekken we richting vliegveld om daar om 23:35u op te stijgen richting ons eigen kikkerlandje. Wij maken ons weer op voor een lange vlucht, hopelijk slapen we een beetje. Voor ons is een einde gekomen aan een indrukwekkende, maar ook vermoeide studiereis (Paul noemt het studiereis, omdat vakantie luieren is)

Dag 21: The End!

Zojuist zijn wij weer veilig geland op Schiphol. We moeten nog even wachten op onze bagage, maar daarna heerlijk naar ons eigen nestje!

De volgende dag was het tijd voor onze eerste grote rit en wel richting het Krugerpark. De rit verliep prima en we verbaasden ons over het feit dat op de snelweg gewoon wordt gewandeld, gelift, gefietst (wiebelig), met kruiwagens wordt gereden etc. Grappig waren ook de vele Nederlandse plaatsnamen onderweg. In de loop van de middag kwamen we aan bij de Kubu Safari Lodge in de buurt van Hoedspruit, een lodge opgezet door een Duits echtpaar met zeer oprechte liefde voor Zuid-Afrika met al haar verscheidenheid in mensen en dieren. Ook hier weer een warm welkom en gelijk voor de volgende dag een gamedrive geregeld.

De gamedrive deden we samen met twee Belgische meiden en onze Zuid-Afrikaanse chauffeur/gids. Iedereen kon in zijn/haar eigen taal spreken en dat was leuk, drie nationaliteiten, een taal. Het was prachtig, wat een mooie dieren! Olifanten, impala's, gnoes, zebra's, neushoorns, noem maar op! De enigen die niet echt meewerkten waren de katachtigen. We moesten het hebben van een paar leeuwen op ongeveer een kilometer afstand die alleen met de verrekijker een beetje te zien waren. Het blijven katten he, eigenzinnig als wat! Moe maar voldaan sloten we de dag af met een lekkere Afrikaanse maaltijd en een gezellig praatje met de eigenaars. De Kubulodge heeft trouwens een vaste avondbezoeker en dat is nijlpaard Humphry, die tijdens ons bezoek ook nog een vriendin meebracht.

Nog vol van de safari gingen we de volgende dag richting Witrivier via de Panoramaroute, een prachtige route langs de Blyde River Canyon. We aanschouwden diepe canyons en prachtige resultaten van jarenlange erosie. Aan het einde van de dag weer een warm welkom in de Kirby B&B, opnieuw een heerlijk persoonlijk opgezette lodge.

De volgende dag een rit met eindbestemming Swaziland. We besloten om de routebeschrijving niet te volgen, maar nogmaals het Krugerpark te bezoeken en wel het meest zuidelijke deel. Wederom schitterend! De katten hielden hun gedrag vol, eigenzinnig en niet van plan om zich te laten zien! De oversteek naar Swaziland was wonderlijk. Een drietal loketjes waarvan niet duidelijk werd wat ervan de bedoeling was en wederom wat stempels. Het Hawane Resort was erg leuk opgezet met allemaal grappige puntige huisjes met een restaurant in het midden met heerlijk Afrikaans eten. De ratten- en muizenkeuteltjes op en om ons bed zorgen voor een wat onrustige nacht maar ja, het is nu eenmaal Afrika en een van de redenen om erheen te gaan is de grote dierenpopulatie. En ratten en muizen zijn ook dieren...

Ook in Swaziland was er op de snelweg genoeg te zien aan activiteiten en na de formaliteiten aan de grens belandden we weer in Zuid-Afrika. De reis leidde naar St. Lucia, een leuke plaats omringd door water met al haar dieren. Aan het einde van de middag maakten we een boottocht en zagen vele nijlpaarden, prachtige vogels en een paar krokodillen. De boottocht was leuk maar het was jammer dat deze een kwartier te laat vertrok en een half uur eerder eindigde, drie kwartier minder dan beloofd dus. Het jammere daarvan was dat op dat moment de zon snel zakte en de kans dat de nijlpaarden aan wal gingen steeg, dat zag je ook aan de nijlpaarden, die gingen aanstalten maken om te gaan dineren.

De volgende dag bezochten we vanuit St. Lucia het nabij gelegen Hluhluwe Park, een park dat veel kleiner is dan het Kruger Park en minstens net zo leuk. Ook hier veel prachtige dieren en hoe we ook elke rots afspeurden en tussen de struiken tuurden.. geen katten! Reden te meer om nogmaals naar (Zuid-)Afrika te gaan! Weer aangekomen in St. Lucia gingen we lekker een hapje eten en plotseling roken we een sterke poeplucht en stonden op nog geen 20 meter van een nijlpaard! We hadden erop gehoopt er een te zien in het dorp en als het dan zover is gaat je hart sneller kloppen, ook van angst want ze zijn groot...en gevaarlijk! Kennelijk schrok hij van ons want hij nam de benen en liet zien dat hij echt heel hard kan lopen. Denk dus niet dat je hem eruit loopt want dat lukt niet!

De volgende dag een lekker ontbijt in onze Rhino Coast lodge met weer ontzettend vriendelijke mensen. Ons ontbijt moesten we noodgedwongen delen met de plaatselijke apenkolonie die maar al te graag wat appeltjes en brood lustten, zelfs uit de suikerpot werd gesnoept. Voor ons grappig, voor de eigenaren een grote ergernis. We vertrokken richting Umhlanga, een plaats aan de kust, zo'n 20 km boven Durban. Wederom een warm welkom en wel door een Brits echtpaar dat The Honey Pot runt. De kust is prachtig. Het waaide behoorlijk en dat betekent een prachtig schouwspel van hoge golven beukend tegen de rotsen. De mooie vuurtoren maakte dat alles extra bijzonder.

We verlieten de volgende dag de kust weer en trokken de binnenlanden in, richting de Drakensbergen. Het weer was intussen wat omgeslagen en het was behoorlijk fris. Na een voorspoedige reis kwamen we aan bij een heel bobbelige weg die naar de Ardmore Guestfarm leidde. Het was aan de rustige kant met gasten en daardoor konden we in een huisje met bubbelbad en twee open haarden, heerlijk, vooral omdat het wat frisser was geworden. Ons huisje stond op een boerderij-erf en er liepen dan ook paarden, honden, katten, koeien en eenden. Het varken liep niet, die lag heerlijk te genieten in de modder. Ook de volgende dag lagen de Drakensbergen in de mist. Het was prachtig wandelweer en we besloten, op aanraden van onze gastheer, toch de bergen in te trekken. Een mooie wandeling volgde en het klaarde enigszins op. Heel anders dan alle safari's en dat geeft nu juist de verscheidenheid van Zuid-Afrika aan. Na weer een avondje met een lekkere open haard begonnen we de volgende dag aan onze laatste rit in Zuid-Afrika. Met weemoed leverden we onze huurauto in om weer in het vliegtuig te stappen. We hadden nog twee dagen Dubai in het vooruitzicht maar Zuid-Afrika had zo'n onuitwisbare indruk op ons gemaakt dat het afscheid even zwaar viel. Gelukkig is het land groot en het continent Afrika nog veel groter dat we genoeg redenen hebben om weer terug te gaan!

Na zoveel indrukken in Zuid-Afrika was het even omschakelen naar Dubai. De grootste omschakeling betrof de temperatuur van ca. 40 graden. Dat wisten we van tevoren en daar stel je je dan ook op in. De eerste dag gingen we zelf op verkenning. Het metro- en busnetwerk is uitstekend en ook taxi's zijn er in overvloed, dus je kunt overal komen. Thuis hadden we al kaartjes geregeld voor een bezoek aan de Burj Khalifa, het hoogste gebouw ter wereld. Dat was hartstikke mooi en hij is echt heel hoog! Het uitzichtpunt is met 400m ook heel hoog, maar 'slechts' op de helft van het gebouw omdat daarboven kennelijk allemaal particuliere appartementen zijn. Het is trouwens aan te raden om van tevoren thuis kaartjes te regelen. Je betaalt dan ca. € 20,- p.p., terwijl, als je ter plaatse kaartjes koopt, je ca. € 80,- p.p. betaalt. Rondom Burj Khalifa is er van alles te doen. Het grenst aan de Dubai Mall met vele winkels en restaurants en 's avonds is het genieten van de dansende fonteinen aan de voet van de Burj Khalifa.

De volgende dag stond onze Dubai rondrit op het programma. Een paar medepassagiers lieten het afweten en dat was niet zo verstandig want de rondrit was echt hartstikke leuk! We reden langs het oude Dubai, grote en kleine moskeeen, gingen naar het beroemdste hotel ter wereld, de Burj al Arab, bezochten het Palmeiland, het waterpark en namen zelfs een kijkje in het hotel aan de top van het Palmeiland. Ook bezochten we echt Arabische winkelcentra en dronken Arabische koffie met dadels. Echt een rondrit die meer dan de moeite waard was! In de middag weer alle tijd aan onszelf en we besloten weer naar de Dubai Mall te gaan voor een lunch en wat verkoeling.

Wat opvalt in Dubai is de vele nationale kleding bestaande uit een zwarte soort burka voor de dames en een lang wit gewaad voor de heren. Hoewel de zwarte burka's alles verhullend zijn kun je uit de mooie make-up van de vrouwen opmaken dat het gaat om zeer mooie en modebewuste vrouwen en wij hoorden dan ook dat onder de burka's prachtige designeroutfits schuil gaan en dat verbaasde ons niets! Aan het einde van de middag besloten we naar zee te gaan voor een mooie zonsondergang en een heerlijk afsluitend bad in de lauwwarme zee om de volgende dag weer naar Nederland af te reizen.

22-09-2010

Vandaag gaan we langs het parlementsgebouw, paul kruger house en naar het voortrekkers museum. Dit was een erg indrukwekkend museum. S’middags hebben we de Soweto tour gedaan. Het is daar niet alleen arm maar er staan ook hele mooie wijken tussen. We hebben in het hotel gegeten want daar buiten was niks te beleven.

23-09-2010

Vandaag is een reisdag naar Tzaneen, de hele dag in de bus maar s’avonds konden we nog even het zwembad in met daarna een heerlijke braai. Wat wij erg leuk vonden was dat zowel de reisleider als de chauffeur ook mee aan tafel gingen.

24-09-2010

Vandaag gaan we via een aantal mooie plekken naar Hoedspruit (ook al zijn de afstanden kort maar je bent wel lang onderweg). We zijn langs de 3 ronde davels op een heel mooi uitkijk punt, toen naar de blyde River canyon wat zeer indrukwekkend was, via pelgrims nest door naar het Krugerpark voor onze avond safari. Hier hebben we onze eerst e wild gespot: een neushoorn, giraf, olifanten, zebra,leeuw, buffel, impala en vlak voor dat we het park uit gaan zien we nog snel een cervalkat wat zeer bijzonder is.

25-09-2010

Vandaag zeer vroeg op voor de safari in het Kruger park. We zitten met 8 personen in een jeep samen met een ranger. Ook vandaag weer veel gezien zoals: olifanten, buffels, impala, zwijnen en leeuwen. S’avonds hebben we een braai buffet bij de lodge.

26-09-2010

Vandaag gaan met de bus door het Kruger park naar Hazyview. Ook vandaag weer veel wild gezien zoals: het zelfde als gisteren maar ook nog een luipaard in een boom en een neushoorn.

27-09-2010

Vandaag vertrokken richting naar Swaziland, via de stuwdam en de glasfabriek naar het hotel waar we lekker hebben gegeten .

28-09-2010

Vandaag eerst naar de plaatselijke markt, kaarsenfabriek en de swassies geweest om te kijken hoe zij leven. Daarnaar door naar Hluhluwe waar we midden in de natuur zitten in een mooie lodge. Rond de lodge lopen al giraffen en antilopen.

29-09-2010

Vanochtend gaan we naar St Lucia voor een boottocht in het St. Lucia reservaat. We hebben hier krokodillen, nijlpaarden en zeer veel vogels gezien. Lekker geluncht. Een deel van de groep ging s’middags naar het Hluhluwe Nat. Park waar ze veel neushoorns hebben gezien. Wij hadden even rust nodig en hebben bij het zwembad gelegen.

30-09-2010

Vandaag een lange busreis naar Drakensbergen (wij vonden het jammer dat Durban uit de reis gehaald is). Wij zijn onderweg even in Durban naar het strand geweest en geluncht voordat wij verder in de bus voor de rest van de rit de bergen in, we komen pas om half 8 in het hotel aan.

01-10-2010

Vandaag hebben wij een vrije dag genomen om lekker wat rond te wandelen in de bergen en later lekker bij het zwembad gelegen, we zijn niet het water in gegaan want het water was erg koud. Een deel van de groep is naar de Sani Pass geweest wat zeer mooi was maar wel erg hobbelig.

02-10-2010

Vandaag weer een lange reis dag naar Inkenkwezi. We moeten door het transgebied waar er niks bijzonders te zien is en erg vies op straat. Maar als we in Inkenkwezi aan komen in een mooie lodge en in een mooie omgeving. We gaan gelijk weer de jeeps in om naar een super plek in het Reservaat gebracht te worden om te eten wat erg lekker was, en toen met de jeeps door het reservaat weer terug naar de lodge. Dit stuk kunnen ze beter met de nacht trein doen.

03-10-2010

We worden met de bus naar een strandtent gebracht om te ontbijten, ondanks de regen gaan we een lekkere strandwandeling maken en gelukkig werd het droog. Daarna werden we naar de olifanten gebracht om er uitleg over te krijgen. Toen door het reservaat naar de lunch plaats waar we een zeer goed buffet kregen. Na het eten gingen we de cheetha’s aaien en er tussen lopen, dit was echt een super ervaring. Ze spinnen net als onze huiskat. Daarna gingen we een boswandeling maken met 3 olifanten wat ook een zeer unieke ervaring is. Terug bij de lodge kunnen we even opfrissen om daarna weer met de jeeps naar een reservaat gaan voor een avond game drive. Ook hier hebben weer veel wild gezien maar het bijzonderste waren de witte leeuwen dit was echt super om ze op 3 meter van de jeep te zien lopen. Ook het park was erg mooi en afwisselend door de hoogte verschillen. We werden weer bij de plaats in het park afgezet waar we konden eten, wat weer erg goed was. Toen moesten we in het donker terug met de jeeps door het park wat met een paar dronken reis genoten erg lachen was. Dit waren voor ons de mooiste dag van de reis.

04-10-2010

Vandaag met de bus naar Graaf Reinnet waar we aan het einde van de middag aan komen en doorgaan naar valley of desolation voor de uitkijk over de valley. Na het eten lopen we met een paar terug naar het hotel ipv van de bus. Het blijkt al helemaal uitgestorven te zijn in het dorp na het avond eten.

05-10-2010

Vandaag weer de bus in naar Knysna. Onderweg gestopt op een punt waar 1 van onze groep ging bunny dumpen. Wij konden daar wel even lekker in de zon zitten.

06-10-2010

We zijn vroeg opgestaan om naar Plettenbay te gaan om walvissen te gaan spotten. Onderweg springt er een haai aan de voor kant van de boot langs en daarna zien we ook een paar walvissen wat een echte super ervaring is. S’middags met een andere boot om door de lagoon te varen. Het was wel mooi maar niet echt bijzonder. Vandaar uit gaan we even winkelen in het dorp en wandelen via de waterkant terug naar het hotel.

07-10-2010

Vandaag vertrekken we naar Oudtshoorn. Onderweg een paar keer gestopt om langs de kustlijn dolfijnen te spoten en om bloemen te bekijken. Toen we in Oudtshoorn kwamen zijn we naar een struisvogel farm geweest, vooral de kuikentjes zijn erg schattig. S’middags nog even lekker bij het zwembad gelegen en toen bij het hotel gegeten.

08-10-2010

Vandaag een reisdag naar Stellenbosch. Onderweg hebben we diverse stops gemaakt zoals bij het talenmonument, wijn en kaasproeverij waar we erg lekkere dingen hebben geproefd en gekocht voor in het hotel. Eerst zijn we in stellenbosch naar een paar mooie gebouwen wezen kijken. In het hotel aangekomen even bij een pompstation broodjes gekocht om met een paar reisgenoten een wijntje met een toastje kaas op de kamer te toasten en lekker te kletsen.

09-10-2010

Vandaag gaan we de kaaproute doen, eerste naar de Tafelberg geweest ( dit zit normaal niet in de route maar omdat het morgen slechter weer wordt en dan de kabelbaan niet gaat). Daarna via een mooie route naar Houtbay om met de boot naar de zeehonden te gaan. We hebben geluncht in Simonstown om daarna door te gaan naar Cape point lighthouse en cape de good hope. Op de terug weg langs de pinguins. Omdat we de hele reis al met de hele groep hebben moeten eten gaan we vanavond met z’n vieren eten in waterfrond bij een Afrikaansrestaurant.

10-10-2010

Vandaag is het inderdaad veel slechter weer en kunnen we niet naar robbeneiland. Paul heeft een ander programma opgesteld. We hebben eerst even gewinkeld in Waterfrond toen naar het stadhuis,het oude postkantoor, bloemenmarkt, parlementsgebouw en de st. George kerk. S’middags hadden we een wijnproeverij bij Constance gehad. Terug in het hotel hebben we met z’n alle gegeten. De meeste gaan vanavond naar huis maar wij blijven nog 3 dagen in een ander guest house. Na afscheid te hebben genomen van de hele groep en werden we met een taxi naar guest house Brenwin gebracht. Dit was erg knus en een goede plek.

11-10-2010

Vanochtend wordt de auto gebracht en gaan we naar Spiers een Cheetha ranch wat niet zo super is, maar daar naast zit een roofvogel centrum wat veel leuker was. Toen terug naar Kaapstad om lopend naar het aquarium te gaan wat zeer mooi was.

12.-10-2010

Vandaag met de auto naar Hermanus, een zeer mooie route langs de kust van Gordensbay naar Hermanus wat z’n 80 kilometer is. We zijn op de rotsen langs de kust gaan zitten en hebben zeker 20 walvissen gezien, wat is dit uniek. Lekker wezen lunchen en tegelijk nog walvissen kunnen spotten, wat wil je nog meer zo lekker in het zonnetje. Via de hoofdweg terug naar Kaapstad.

13-10-2010

Onze laatste dag in Zuid Afrika kunnen we gelukkig nog naar Robbeneiland wat ook een unieke ervaring is. Wat wel jammer is dat ze alles helemaal opgeknapt hebben zodat je niet helemaal een idee krijgt hoe het er werkelijk was. In Waterfront lekker op terras in de zon zitten lunchen. Nog even gewinkeld om toen terug te gaan naar het guest house om te pakken en even op de kamer wat te eten. Om 21:00 worden we door een busje opgehaald om naar de luchthaven te worden gebracht. Waar we die avond de enige vlucht zijn, dus lekker rustig. En met een rustige vlucht terug naar Amsterdam.

28 september 2011

Na een goed en stevig ontbijt vertrokken we naar het Timbavati Game Reserve, nabij Hoedspruit. Daar verbleven we in Umlani Bush Camp, een ervaring die je zelf moet beleven. Voor ons in ieder geval een onvergetelijke herinnering! In totaal stonden ons 4 gamedrives te wachten. Elke gamedrive is even spannend en bijzonder. Samen met een vrolijk honeymoonkoppel uit Engeland en een zeer enthousiast, oorspronkelijk uit Zuid-Afrika afkomstig, Australisch koppel met hun 15-jarige dochter deelden wij een jeep. Voor de ochtendgamedrives werden we om 05.00 (geloof me, op zo’n moment kost dat geen moeite!) gewekt met koffie en thee om vervolgens om 05.45 op verkenning te gaan. De ranger, Mozes, wist ons elke keer weer met veel liefde en respect voor de omgeving alle details over het Wild Life bij te brengen. Leeuwen die een giraf aan het verorberen waren en tijdens hun diner werden gestoord door een wandelsafari, waardoor de welpjes op de vlucht sloegen toen zij merkten hoe hun moeders zich van hun prooi afwendden en op de loer gingen liggen om hun territorium te bewaken. Zebra´s die werden achtervolgd door wilde honden, waarna de zebra´s zich verzamelden om zich vervolgens massaal om te draaiden om de achtervolging op de wilde honden in te zetten. Een neushoorn die zichzelf in de schaduw van een boom te ruste had gelegd nadat hij een modderbad had genomen, om zodoende zichzelf te beschermen tegen insecten en parasieten. Een luipaard dat, met recht lui, op een oever lag te zonnen en werd opgeschrikt door onze jeep, waarna wij hem achtervolgden tot hij zich verschool achter wat struiken om daar zijn prooi af te wachten. Een olifant die zich rond het middaguur meldde bij het poeltje tegenover het terras van Umlani, om zichzelf nat te spetteren en zijn dorst te lessen. Opa en oma buffalo die lagen te slapen en wakker werden en elkaar traag overeind hielpen toen onze jeep vlakbij stopte. Een sundowner tijdens een zinderende zonsondergang, waarbij alle fotocamera’s hun uiterste best deden het mooiste plaatje te schieten… Stuk voor stuk prachtige schouwspelen! Ook de rest van de bevolking, zoals nijlpaarden, impala´s, marabu´s, apen, wrattenzwijntjes, giraffen, koedoes, allerlei soorten herten en vele vogels, bleef elke keer opnieuw de moeite van het spotten waard. Umlani ligt in het Timbavati Game Reserve, dat een open verbinding heeft met het wereldberoemde Krugerpark, dus ´s avonds na het diner en een afzakkertje bij het kampvuur met een zaklamp naar je hut gebracht worden is geen overbodige luxe! In de hut hing een fluitje om op te blazen in geval van nood. Nadat een groep meisjes van een meisjesschool in Durban naar hun hutje was gebracht, hoorden wij hun fluitje. De manager David en Mozes gingen kijken; er bleek een black mamba bij hun hut te zitten! Op heldhaftige wijze is de slang gevangen genomen en uitgezet in de bush. Het exclusieve van Timbavati is dat de rangers van de verschillende camps onderling radiocontact met elkaar houden, zodat ze tijdens de gamedrives weten waar je op dat moment naar toe moet. In Umlani ontbreekt het de gast werkelijk aan niets. De all-inclusive formule wordt in alles nageleefd, van het aansteken van de olielampjes voordat je na de avondgamedrive weer in je hut terugkeert, tot aan het vervangen van de waterflesjes naast je bed. Het personeel is ontzettend lief en behulpzaam en het getrommel op een djembé ter aankondiging dat er kan worden aangeschoven voor het diner maakt het helemaal af!

30 september 2011

Helaas... aan alles komt een eind. Na twee nachten Umlani reisden wij door naar Hazyview. Opmerkelijk en confronterend tegelijk is om te zien hoe mensen lopen langs wegen waar auto’s voorbij razen. Vooral vrouwen zie je er met grote manden of emmers op het hoofd of met kindjes op hun rug gebonden. Bij kruispunten kwamen mannen op de auto af en wilden bijvoorbeeld de ramen wassen of hun zelfgemaakte spullen verkopen. De deuren van onze auto gingen vanzelf op slot, dat geeft enerzijds een veilig gevoel, maar anderzijds voelde ik me schuldig, omdat tijdens onze autoritten de armoede wel heel duidelijk werd, terwijl wij in een gloednieuwe huurauto zaten onderweg naar een of andere luxe bestemming. Opvallend is het groot aantal liftende mensen langs de weg. In een boekje zagen we dat er een heleboel verschillende lifttekens zijn, om aan te geven waar men naar toe wil, tenminste, dat dacht ik. Na al het geweld van de wilde dieren hebben we vanuit Hazyview de Panoramaroute/watervallenroute gereden. De meest prachtige watervallen zijn te bereiken via slingerende wandelpaden gelegen in tropische bossen. Bij het overweldigende God´s Window was het een drukte van belang met tientallen busjes met nog eens tien keer zo veel krioelende en uitgelaten scholieren. Heel leuk om te zien dat kinderen in Zuid-Afrika op schoolreis gewoon hetzelfde gedrag vertonen als (waarschijnlijk) overal in de wereld. Hazyview ligt heel dicht bij één van de ingangen van het Krugerpark, maar jammer genoeg was onze tijd in Hazyview op!

2 oktober 2011

Door naar Swaziland. Een koninkrijk waar je meteen bij de grens al meekrijgt hoe trots de minder dan 1 miljoen Swazi´s op hun piepkleine staatje zijn. De koning prijkt overal aan de muur, compleet met ontbloot bovenlijf. De koning mag elk jaar een nieuwe bruid (maagd) uitkiezen en de tienduizenden meisjes staan hiervoor, schaars gekleed, in de rij, ongelofelijk! Wij logeerden in Reilly´s Rock, het guesthouse waar Prins Bernard ook altijd verbleef en waarop het personeel nog altijd erg trots is. ´s Avonds werden de bush babies gevoerd, een schattig tafereel. Wij hebben na aankomst onze eigen gamedrive gemaakt in het Mlilwane Wildlife Sanctuary en kwamen o.a. krokodillen en een heleboel vogels tegen. Helaas geen nijlpaarden, die waren voor de gelegenheid elders. ´s Avonds tijdens het diner hebben we kennis gemaakt met een leuk Duits stel en even lekker bijgekletst over de belevenissen tot dan toe.

3 oktober 2011

Wij vervolgden na één overnachting in Swaziland onze route naar Sint Lucia, Zuid-Afrika. De grenspost passeren is een hele onderneming. Auto uit, in de rij voor een stempeltje hier, auto in, stukje rijden, auto uit voor een volgend stempeltje daar. Allerlei formaliteiten waar je niet omheen kunt. Aangekomen in Sint Lucia wachtte ons een regenbui die voortduurde. Het Nederlandse echtpaar van de B&B waar wij verbleven was ons erg behulpzaam bij het boeken van verschillende excursies, die door de aanhoudende regen helaas geen doorgang konden vinden. Dan maar zelf op pad, wat in het op vijf minuten afstand van de B&B gelegen Isimangaliso Wetlands heel goed te doen is. Nijlpaarden, krokodillen, bavianen, neushoorns en als toetje een aantal uurtjes strand aan Cape Vidal, waar het zonnetje toch nog doorbrak! Het dorpje St. Lucia is toeristisch te noemen. Wij hebben nog een wandeling gemaakt naar de rivier waar de nijlpaarden en krokodillen leven. Tegen zonsondergang kwamen de nijlpaarden aan wal om te grazen. Er schijnen zelfs weleens nijlpaarden door het dorp te wandelen! Aan te raden is een diner bij Braza, een Braziliaans restaurantje, waar wij toevallig onze Duitse vrienden weer tegenkwamen. We hebben gezellig met elkaar gegeten en de ervaringen van de afgelopen dagen uitgewisseld. Overigens kwamen wij tijdens onze rondreis erg veel mensen tegen die hetzelfde rondje ofwel tegengesteld maakten en het uitwisselen van ervaringen blijft elke keer weer leuk!

5 oktober 2011

Na twee nachtjes St. Lucia en een wederom stevig ontbijt, waarbij de eieren altijd op het menu staan in Zuid-Afrika, en je zelf mag kiezen of je die gebakken, gekookt, gepocheerd, scrambled, met of zonder spek en tomaat, danwel in een omelet verwerkt wilt hebben, reisden wij af naar Umhlanga Rocks. Hoge flats en op twintig minuten rijden vanaf Durban heeft Umhlanga Rocks op het eerste gezicht niets met Zuid-Afrika te maken. Bij Moyos, op de pier bij Durban, is het heerlijk toeven. We hebben daar verschillende keren gelunched, gekeken naar de zonsondergang over de Indische Oceaan, het traditioneel geklede personeel bekeken, praatjes gemaakt met uit Zuid-Afrika afkomstige vakantiegangers over het leven in Zuid-Afrika, cocktails gedronken, mijn gezicht laten beschilderen met wat volgens mij traditionele kunst is en geluisterd naar de populaire Zuid-Afrikaanse muziek. In Durban is het uShaka Marine World gelegen, waar wij een dolfijnenshow bezochten en het onderwaterleven hebben bewonderd. Vooral de haaien maakten indruk! Wij hebben vanuit uShaka een zeesafari gemaakt en hadden het geluk dat de walvissen in een gulle bui waren en ons trakteerden op een spring-/zwaai- en buitelshow. Het was ons en onze gids eigenlijk ook niet duidelijk of de walvissen zich lieten zien uit vriendelijkheid of uit bescherming van hun jongen. Onze laatste dag Umhlanga stond in het teken van een welverdiend dagje strand en ´s avonds winkelen met diner in Gateway, hét overdekte winkelcentrum van Umhlanga/Durban e.o. Daar hebben we een CD van Zahara gekocht, dé nummer 1 van Zuid-Afrika van dit moment. Het parkeren kostte ons 10 ZAR (= 1 euro) voor ruim 3 uur, waar maak je dat nog mee...

8 oktober 2011

Door naar Drakensbergen. Het plaatsje Bergville was voor ons de laatste stop. Onderweg hebben we Giant´s Castle bezocht. Op onze route reden we plotseling door een Zuludorpje waar een groot feest aan de gang was. Later hoorden we dat het een feest voor de "chief" van het dorp was. De mannen droegen traditionele kleding en de vrouwen ook. Speren, schilden en dierenvellen bij de mannen met "sokken" van verentooien; armbanden, kettingen, haren met vlechtjes en kraaltjes en gezichtsbeschilderingen bij de vrouwen. In de verte zagen we dansende, springende en zingende, muziekmakende mensen. Wat jammer dat we hier niet konden stoppen, beter gezegd, dúrfden te stoppen, uit respect voor de bevolking. Bij aankomst in ons verblijf in Bergville, Sandford Park, bleken we gelukkig nog gebruik te kunnen maken van het diner, want in de wijde omtrek is niet veel te vinden. De volgende dag zijn we richting Johannesburg via Royal NP in de Drakensbergen gereden, alwaar de op één na hoogste waterval ter wereld naar beneden stort. Na deze stop zat het er voor ons echt op. Met nog een ca. 4 uur durende rit naar Johannesburg voor de boeg zaten we toen al met heimwee te luisteren naar de CD van “Zahara”. Wij zijn absoluut verliefd geworden op het land!

Donderdag, dag twee

Om acht uur vertrekt de bus richting Johannesburg om daar de bekende wijk Soweto te bezoeken. Deze wijk bestaat veelal uit krottenwoningen, maar we hebben ook een luxe wijk, die Beverley Hills wordt genoemd, bezocht. Hier hebben wij de huizen van Winnie Mandela en Desmond Tutu gezien. Daarna zijn we naar het Voortrekkersmuseum geweest, waar we eerst hebben geluncht. 's middags stond Pretoria op het programma, maar helaas konden wij daar niet naar toe vanwege demonstraties. Als alternatief zijn we naar een shoppingmall gegaan, waar we heerlijk op een terrasje hebben gezeten. Wat de prijzen betreft is het nog even wennen. Voor een biertje, witte wijn, koffie met lokale brandy (KWV) betaalden we maar 60 rand (6 euro). Bij het avondeten in het hotel werden we verrast door de reisleidster, die met een taart kwam aanzetten. Er zou ons meer te wachten staan, opdat we deze 'huwelijksreis' niet gauw zouden vergeten. We moesten onze taart traditioneel aansnijden, zoals dat met een bruidstaart gaat. We hebben aan het einde van ons diner die taart natuurlijk gedeeld met onze reisgenoten. Daarna hebben we nog even buiten gezeten en nagepraat over de belevenissen tot nu toe. We merkten al gapend dat het toch verstandig zou zijn om rond 22:00 uur naar bed te gaan. Op onze kamer hebben we nog de foto's op de iPad gezet en ons blogje van de afgelopen twee dagen naar onze kinderen en ‘volgers’ gemaild.

Vrijdag, dag drie

Na uitgecheckt te zijn, stond iedereen al voor acht uur klaar voor vertrek naar Tzaneen. Een rit van zo'n 369 km. Onderweg zien we een prachtig gebied met dalen en valleien, bezaaid met fruit en theeplantages. Verder zijn we even bij een van de mooiste Zuid-Afrikaanse bergpassen, de Magoebaskloof, gestopt. Om 4 uur kwamen wij aan bij ons hotel. Tot onze grote verrassing bleken wij de bruidssuite te hebben. Een hele ruime kamer met een kingsize bed, vol met bloemetjes, een badkamer met een tweepersoons ligbad, een fruitschaal en champagne. Wat waren wij verbijsterd! De hele groep wilde een rondleiding door onze kamer. Voor het eten nog even gezellig bij het zwembad gezeten, evenals na het diner om daar nog een drankje te doen. Weer op tijd naar bed, want om 06:00 uur moeten we weer op.

Zaterdag, dag vier

Na het ontbijt gaan we van Tzaneen via de beroemde Panorama route naar Hoetspruit, dat aan de rand van het Krugerpark ligt. Onderweg zien we weer fruit en theeplantages, de indrukwekkende Blyde River Canyon, Bourke's Luck Potholes en God's Window. Vanuit hier gaan we naar Pelgrims Rest. Dat is een historisch goudzoekerstadje en we bezoeken daarna nog de Berlin watervallen. Hoewel de afgelegde afstand maar zo'n 150 km bedraagt, is het een hele rit geweest. De weg is kronkelig, hobbelig en met vele stops voor het uitzicht. We hebben vandaag veel gezien van de verschillende verschijningsvormen van de natuur. In het algemeen rijden we door dicht begroeide delen, die het midden houden tussen een toendra en dichter begroeid gebied. Omdat het pas heeft geregend, is de temperatuur uiterst aangenaam. Het zicht is wel een beetje nevelig. Om vijf uur ’s middags komen we aan bij onze lodges. Ook hier hebben wij weer een speciale kamer. We moeten ons echter snel omkleden voor de avondsafari. In luxe jeeps gaan we het wildpark in. Hier zien we gnoes, impala’s, olifanten, een witte neushoorn, een bushbaby, giraf en een leeuw die zijn maaltijd aan het verorberen was. Dit konden wij op ongeveer drie meter afstand aanschouwen. De leeuw zat op zijn dooie gemak aan een gnoe te vreten. Wat smakte hij verschrikkelijk. En even verderop zaten zijn dames te wachten. Ook deze konden wij op zeer korte afstand bekijken. Wat een ervaring. Rond half negen waren wij terug voor het diner. Helaas viel dit een beetje tegen. Daarom zijn we maar meteen naar bed gegaan, want morgen gaat de wekker al om vijf uur. Rond ons huisje zien we aapjes door de bomen klimmen. Verder zien we veel vliegende en fladderende insecten van behoorlijke van afmeting.

Zondag, dag vijf

‘s Morgens dus al heel vroeg uit de veren. Toen we ons huisje uitkwamen, liep daar een zwijnenfamilie, ook zagen wij weer apen op het terrein. Hilda, onze reisleidster, stond al klaar voor ons met een kopje thee en een beschuitje. En toen snel de jeeps in naar het Krugerpark. We hadden een geweldige ranger, die zijn scherpe ogen overal liet gaan en ons als eerste telkens tijdig op de juiste plek bracht. Dankzij hem hebben we de Big Five allemaal gezien. Wat een ervaring. Zelfs al op de weg naar het Krugerpark stopte hij direct bij een doodgereden witte mangoest. Omdat die zeer zeldzaam is wilde hij het beest toch aan ons laten zien. Vervolgens in het park zagen wij van dichtbij weer vele impala's, gnoes, olifanten, giraffen, arenden, zebra's, buffels, waterbokken, nijlpaarden, struisvogels, gewone duikers en een hele leeuwenfamilie met heel veel welpjes. Vlak voor onze jeep staken die de weg over. Ook vijf mannetjes olifanten gingen direct voor onze jeep de weg over. En tot slot konden wij ook nog een cheeta spotten. Heel indrukwekkend allemaal. Op de terugweg naar onze logde bleef onze ranger nog steeds op dieren letten. Zo konden wij ook nog een cobra zien. Terug bij de lodges eerst aan de bar een drankje gedaan, lekker gedoucht en daarna ditmaal wel een lekker diner gehad. En weer kregen we een verrassing in de vorm van Zuid-Afrikaanse champagne. Zowel aan de bar als tijdens het diner zorgden ze er voor dat onze fles in een wijnkoeler in onze nabijheid stond. Na het eten nog even in de lounge gezeten, maar toch weer op tijd naar bed gegaan. We moeten overigens erg wennen dat er rond ons huisje zelfs gewoon herten lopen.

Maandag, dag zes

Op deze dag ontbijten weer om zeven uur, rekenen de twee safari's af en zijn we om acht uur klaar voor vertrek. We gaan dit keer wederom het Krugerpark in, maar dan met onze bus. Ook nu zien we ‘en passant’ weer de hele dierentuin, waaronder de Big Five. Veel herkenning, maar toch niet zo spannend als in de open jeeps. Ditmaal wel de zwarte neushoorn gezien en een cheeta in een boom zien liggen. Ook zagen wij gieren die het skelet van een buffel aan het schoonvreten waren. Om half zes kwamen we in ons nieuwe hotel aan in Hezyview. Ook hier hebben wij weer een hele luxe kamer met een eigen terras.

Dinsdag, dag zeven

Tot nu toe hebben we eigenlijk nog telkens prima geslapen. Wel betrekkelijk kort natuurlijk. Gelukkig hebben we geen last van onze malariapillen, die we al vijf dagen lang slikken. Natuurlijk weer om zeven uur ontbijt en om acht uur in de bus. Vandaag gaan we van Hazyview naar Swaziland. Een rit van ongeveer 300 km. We rijden door een prachtig gebied met veel fruitbomen en bergen. Helaas is het weer omgeslagen en rijden we nu in de regen en is het ongeveer 15 graden. Onderweg bezoeken we een glasfabriek. Daar zien we hoe het glas in ovens wordt gesmolten en aan lange staven worden voorgevormd. De werkomstandigheden zijn natuurlijk slecht als je dat vergelijkt met onze veiligheids- en ARBO-normen. De figuren in de vorm van dieren worden aan ronde slijptafels gepolijst en op details verder afgemaakt. Het assortiment aan tafelglaswerk is er werkelijk in alle soorten en maten. Wat opvalt, is dat de producten kunstig zijn gemaakt en niet vergelijkbaar zijn met het 'gietwerk' dat op de bekende bazaars in Nederland worden aangeboden. Naast de fabriek zijn er ook winkeltjes waar nijver handwerk te koop is uitgestald. Zowel in de glasfabriek als in de winkeltjes kunnen we het niet laten om al voor twee personen een souvenirtje mee te nemen. Om vier uur komen we bij onze rondavels/snaakhuisjes aan. Grote hilariteit en echt Hollands tumult. Het zijn hutjes met een rieten dak. Het lijkt hier wel een wintersportgebied. Het is erg koud. Iedereen zit met dikke truien aan. We gaan maar bij de bar zitten waar het houtvuur brand. Na het eten blijven we nog even hangen en drinken we nog een Zuid-Afrikaanse Amarula om warm te worden. Om elf uur onder de wol, want zoals gewoonlijk is het weer om zes uur op.

Woensdag, dag acht

Vanmorgen werden we al om vijf uur vanzelf wakker. Het zonnetje scheen al onze hut binnen. Al met al hebben we best goed geslapen. Het bed was goed, de dekens warm en de temperatuur zeer koel, maar onder die warme vachtjes juist erg prettig. Deze (stille en natuurlijke) airco beviel ons best wel. Na het ontbijt toch weer gauw warme truien aan, want de zon was weer vertrokken. Om acht uur met de bus op weg naar Hlihluwe. (spreek uit: zluzlulie). Onderweg bezoeken we eerst de lokale markt. Wij zijn de enige bezoekers en kennelijk wat vroeg. Een aantal stalletjes is nog gesloten en de verkopers proberen nog zo snel mogelijk 'open' te gaan. Hun waar in de stalletjes verschilt niet zo veel en maakt onze weg er langs weinig verrassend. Uiteindelijk kopen we toch wat kettinkjes en oorbellen die wonderwel gemaakt lijken te zijn voor de blouse die Ellen die dag aan heeft. Verder kopen we nog een soort ‘sapolidi’ om eventuele muggen en ander ongedierte te lijf te kunnen. In de rest van de tijd slaan we andere verkopers succesvol van ons af. Als je de foto's ook beziet is deze markt maar een armzalig zooitje. Na een niet al te lange rit daarna, gaan we vervolgens naar een kaarsenfabriek. We zien hoe kunstig allerlei dieren met de hand gekneed worden tot kaarsen. Deze handwerklieden zijn ware kunstenaars. Uit hun hoofd boetseren zij verschillende dierenfiguren. De ‘huid’ (kleuren en patroon) van speciaal kaarsvet, wordt om een gewone standaard melkwitte kaarsvetkern gekneed en door de warmte versmolten. Met kleine gekante stokjes worden de details, zoals klauwen en ogen, aangebracht. Tot slot worden de creaties uitgebalanceerd, zodat het dier niet zal omvallen. De allerlaatste handeling is het inbrengen van de pit. Wij vinden het zonde om een dergelijk kaars ooit te branden. We vervolgen onze weg via vele ananasvelden naar ons nieuwe onderkomen waar we twee nachten zullen doorbrengen. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen en is de temperatuur aanmerkelijk gestegen. Bij het hotel aangekomen, snel even douchen, een drankje doen, eten en dan meteen maar naar bed, want iedereen is uitgevloerd. Wat we wel nog bewust merken is dat je de buren gemakkelijk kunt horen. Links en rechts valt woordelijk te verstaan. Het is echt vreselijk gehorig. Ondanks de ongewenste geluiden, vallen we door vermoeidheid gelukkig toch wel snel in slaap.

Donderdag, dag negen

We konden deze morgen zowaar een half uurtje uitslapen, want we moesten pas om half negen in de bus zitten. Eerst gaan we naar Sint Lucia, waar we een boottocht maken. We zien hier krokodillen, nijlpaarden en een heleboel vogels. We varen ongeveer twee uren. De boot heeft ook andere groepen aan boord, wat het geheel erg massaal maakt. Na het veroveren van een goede zitplaats volgen voorspelbaar oploopjes als er links of rechts iets bijzonders te zien valt. Erg hoffelijk gaat het er niet aan toe. Niet alleen in de dierenwereld blijkt het recht van de sterkste te gelden. Verder is er een soort 'beveiliging' die met welluidende stem overtreders van gegeven instructies aanspreken of evenwichtsverstoorders bestraffend toespreken. Al met al is het niet zo spectaculair als de eerdere gamedrives. Toch is het varen op de rivier wel mooi als je goed om je heen kijkt, niet uitsluitend belust bent op het zien van groot wild. Na de boottocht gaan we eerst lunchen en vervolgens gaan we naar het Hluhluwie park. Hier gaan we weer per jeep. Dit park is heel anders dan het Krugerpark. Het ligt in een prachtig bergachtig groen gebied. Wat we hier vooral zien, en wel van heel dichtbij, zijn neushoorns. We kunnen ze tot op een kleine vijf meter benaderen. Best eng, vooral als er twee ruzie gaan maken. Verder zien we hier zebra's, ook van heel dichtbij, gnoes, een giraf, waterbokken, wrattenzwijnen, aapjes, mestkevers, een leeuw op grote afstand en natuurlijk weer impala's. Op de foto's is de pracht van het landschap goed te zien. De hoogteverschillen in het landsschap zijn erg groot. De ene keer staan we boven op een berghelling, de andere keer bevinden we ons in een diep dal. De jeep rijdt op verharde paden dwars door de werkelijk weelderige natuur. Wat voel je je nietig en onbekwaam in deze omgeving. Om half zeven zijn we weer terug in het hotel, snel douchen en dan weer aan de maaltijd en naar bed.

Vrijdag, dag tien

Vandaag reizen we van Hluhluwe naar Drakensbergen. Een reis van 335 km over een kronkelig terrein met steeds hoogte verschillen. We brengen onderweg een bezoek aan de watervallen Howick. Bij vertrek was het heel erg warm weer. Onderweg krijgen we te horen dat ons hotel bij de Sani Pass wegens waterschade is gesloten en dat we dus naar een ander hotel moeten uitwijken. Helaas is dit wat minder, maar wij hebben gelukkig wel twee grote kamers, die aan elkaar via 1 voordeur met elkaar verbonden zijn. Een soort 4 persoons huisje. Wat nog even een probleem vormt is het slot op de voordeur. De sleutel past niet. Sterker nog, de baard van de sleutel is totaal anders. Nadat de reserve sleutel na veel bombarie natuurlijk ook niet past, wordt een hele zak vol sleutels boven water gehaald. Ja, iemand kan zich herinneren dat het slot is vervangen. Na het nodige gedoe wordt trots een passende sleutel gevonden en aan ons ter beschikking gesteld. Hoe zal dat straks met schoonmaken gaan? Inmiddels is ook het weer omgeslagen en worden de problemen van de andere leden van de groep in een regenachtige sfeer min of meer afgehandeld. We zijn erg blij dat het bij ons eigenlijk wel meevalt, al is het natuurlijk niet ons beloofde viersterren hotel. Rond negen uur 's avonds houdt de regen op en komt er mist aanzetten. Maar hopen dat het weer morgen beter is, want dan gaan we met 4x4 jeeps naar een bijzondere bergpas. Schijnt een hele spannende tocht te zijn. We zullen het gaan beleven.

Zaterdag, dag elf

De luxe waarvan we vandaag mogen genieten is dat we bij uitzondering pas om zeven uur op moeten. Ontbijt is ook een uur later en vertrek pas om negen uur! Dat is maar goed ook, want de vermoeidheid begint zo zoetjes aan parten te spelen. Het hotel wordt kennelijk helemaal gerenoveerd en moet binnenkort in december klaar zijn. Of dat een realistische planning is, wagen we te betwijfelen. Alleen de bijgebouwen, waar wij op dit moment zijn ondergebracht, zijn als alternatief min of meer beschikbaar. Dit zou toch eigenlijk bekend moeten zijn. Wel ontdekken we intussen dat deze accommodatie vroeger ook betere tijden heeft gekend. Er is nota bene een goede golfbaan. Ook een groot en schoon zwembad is aanwezig, dat gelegen is in een prachtige tuin. Het uitzicht is overweldigend. Grote majestueuze zalen voor eten, rustig lezen en dergelijke, verraden de koloniale hoogtij dagen van weleer. Op het programma staat voor vandaag dus de Sani Pass. Inmiddels schijnt de zon weer volop. Het ziet er naar uit dat het een mooie dag zal worden. Als iedereen uiteindelijk een plekje in de jeeps heeft gevonden, rijden we om 09.15 uur weg. Het is een prachtig landschap met een smalle en vreselijk hobbelige kronkelweg die ons naar de Sani Pass leidt. Af en toe maken we een stop om van het adembenemende uitzicht te genieten. Na 14 km hobbelen en schudden, bereiken we de grens. Hier moeten we onze paspoorten laten stempelen. Vervolgens rijden we 8 km door niemandsland. Dit stuk is nog hobbeliger, smaller en met vele haarspeldbochten. Heel spectaculair, als je er tegen kunt. Dan bereiken we de grens van Lesotho. Ook hier weer het ritueel van het stempelen van de paspoorten. Inmiddels zitten we op een hoogte van 2788 km. Het is er berekoud. De inwoners van Lesotho lopen dan ook allemaal met dikke dekens omgeslagen en wollen bivakmutsen op. We mogen een kijkje nemen in een van hun rondavels. Deze is kleiner dan die waar we drie nachten eerder in hebben geslapen, maar zij wonen hier wel met zeven man. Niet te geloven. Er wordt ons ook verteld dat de gemiddelde leeftijd van de mensen van Lesotho maar 36 jaar ‘oud’ is. De meesten sterven aan tbc. Eigenlijk niet zo verwonderlijk, als je ziet wat een smerige rook er in die huisjes hangt. Het plafond is helemaal zwartgeblakerd en er is geen afvoerkanaal. Daarna gebruiken even verder de lunch in de hoogste pub van Afrika en dan gaan we om half twee weer aan de terugreis beginnen. Het afdalen is nog veel spannender dan de tocht omhoog. Maar uiteindelijk komen we heelhuids en zonder autopech weer om vier uur bij het hotel aan. Gauw nog even een drankje doen en boekje lezen bij het zwembad en dan weer opfrissen voor het diner.

Zondag, dag twaalf

Zoals meer gebruikelijk vertrekken we precies om acht uur naar onze volgende bestemming. Het wordt weer een lange rit vandaag. Volgens het programma ongeveer 395 km, maar volgens onze reisleidster hebben we ongeveer 500 km voor de boeg. We gaan vandaag richting de Oostkaap. Het gebied dat we doorkruisen is wat minder bekend, maar niet minder mooi. Onderweg brengen we een bezoek aan Mtatha, de geboorteplaats van Nelson Mandela. We rijden met onze bus langs zijn huis dat groter en moderner is dan alle andere huizen in deze omgeving. Het ommuurde huis is flink beveiligd een nodigt niet uit om even langs te gaan. Verder worden we gewezen op de hier aanwezige kenmerken van de Xhosa cultuur, zoals de gekleurde huizen. Maar ook andere typische gewoonten. Een voorbeeld daar van is de besnijdenis van jongens. Door het gebrek aan onder meer hygiëne zijn de (soms fatale) complicaties daarna, schering en inslag. Aan het einde van de middag komen we aan in het Inkwenkwezi Game Reserve. Dit gebied ligt ongeveer 30 km van East London en hier bevindt zich een van de weinige wildparken aan de westkant van Zuid Afrika. In het park leeft de Big Five naast de vele andere dier- en boomsoorten. En in het seizoen is het mogelijk om walvissen te spotten, omdat het aan de Indische oceaan grenst. Maar vandaag moeten we eerst die 500 km zien af te leggen en ons onderkomen voor de volgende twee dagen bereiken. Het is de langste dagafstand van onze rondreis die we moeten overleven. Als we dan eindelijk naar onze kamer gaan, wacht ons een verrassing. We hebben allereerst vanuit onze kamer een prachtig uitzicht op de Indische oceaan, die nog geen dertig meter van ons vandaan is. De rollende branding is goed te horen, zeker op ons balkon met zitje en zonnestoelen. De inrichting is echt luxe te noemen, magnetron, koelkast met aparte diepvriezer, een gewone oven met twee kookplaten, broodrooster, een heel aanrechtblok, strijkplank met strijkijzer, afdruiprek inclusief vaat- en keukendoekjes, een aardig assortiment aan glazen e.d. Kortom een complete keuken met ook nog potten en pannen assortiment. En last but not least een wijnkoeler met een klein flesje roze champagne. Op de foto's is goed te zien in welke weelde we ineens zijn beland. Gelukkig blijven we hier twee dagen, zelfs langer is beslist geen straf. Met de geboden inrichting en faciliteiten kunnen we gemakkelijk een aantal weken uithouden. Op ons terras drinken we op Hilda (onze reisleidster) en de NRV. Wat een reis tot nu toe. Dit moet toch dat ‘Zwitserleven gevoel’ zijn. Aan het slot van de dag besluiten we de volgende dag van alles eens goed te genieten en voor ons tweeën een rustpauze in te lassen. We laten het dagprogramma van morgen maar voor wat het is en nemen ons voor geheel onze eigen weg te gaan. En natuurlijk ook even van het onmetelijke strand te genieten.

Maandag, dag dertien

Vandaag, worden we ondanks onze vrije dag, vanzelf om zes uur wakker en ontbijten we volgens cadans om zeven uur. We doen het wel lekker op ons gemak. De andere leden van de groep gaan wel op pad. Variërend van een 9 of 15 km wandeling of verschillende game drivers met een jeep tot aan safari's met een quat. Een ding staat daarbij centraal: ze gaan allemaal olifanten knuffelen. Wij gaan in plaats daar van te voet de omgeving van het hotel verkennen, we maken een strandwandeling, maken foto's bij uitkijkpunten en keren vervolgens eerst terug naar onze hotelkamer, om zwemkleding aan te trekken. En dan heerlijk op het terras zitten met een drankje. Even het zwembubbelbad in om af te koelen en maar genieten van onze vrije dag. De oceaan zorgt daarbij voor de rustgevende muziek op de achtergrond. Vandaag dus geen spannende momenten of ervaringen, maar rust en ontspanning na een enerverende en toch wel vermoeiende reis die we inmiddels achter de rug hebben. 's Middags hebben we als het ware een privé lunch. Deze lunch beleven we heel anders. In plaats van het gedoe om een redelijke plaats te bemachtigen en je eigen bestelling te krijgen is er nu geen 'schaarste' en het omgaan met de Hollandse cultuur van hoffelijkheid. Daarna weer heerlijk ontspannen en genieten tot ongeveer vier uur 's middags, het moment dat onze overige groepsleden weer terug keren. Vanaf dat moment is de wereld niet meer van ons alleen. We gaan dan min of meer met zijn allen borrelen, dineren, napraten over de dag, wat mopperen over wat niet goed ging en dan om negen uur weer richting bed. Immers de 678 regel is weer ingegaan en we hebben morgen een rit van ongeveer 400 km voor de boeg

Dinsdag, dag veertien

Hemeltje, de 678 regel is deze dag met een half uur vervroegd. Met het afrekenen en het ontbijt is het toch nog wat haasten om het vertrek van half acht stipt te halen. Vandaag gaan we van Inkwenkwezi Game Reserve naar Graaff-Reinet. Daarmee verlaten we het wildpark en rijden we het gebied van de Kleine Karoo in. We moeten over slingerwegen ongeveer 325 km afleggen. Door de vele bochten in de weg kunnen we niet flink doorrijden en loopt de duur van de rit aardig op. Als we om twee uur in Graaff-Reinet aankomen blijkt dat maar een klein plaatsje te zijn dat is gesticht door blanke boeren in de achttiende eeuw. Het lijkt wel een soort openlucht museum, onder meer bestaande uit vele monumenten, kleine straatjes en vele kerken. Het plaatsje is tevens onze eindbestemming voor vandaag. We gaan eerst eten in een restaurantje. Het is hier bloedheet. Zeker 40 graden. Het is hier dan ook woestijngebied. De middagwandeling door het stadje wordt geannuleerd vanwege de enorme hitte. Dus gaan we eerst naar ons hotel. Wij hebben hier weer de bruidssuite. Een enorme luxe kamer en natuurlijk ontbreekt ook dit keer de champagne niet. Om half vijf gaan we naar de vallei der Verlatenheid om naar de zonsondergang te kijken. We worden met twee busjes van os hotel opgehaald. Onderweg vertelt onze gids nog van alles over Graaff-Reinet en zien we toch nog veel monumentale pandjes. Via een natuurpark rijden we tot een hoogte van 1410 meter. Her en der maken we een stop om van het uitzicht te genieten en vertelt de gids ons van alles over de diverse planten, bomen en dieren die hier voorkomen. Op de top wachten we op de zonsondergang. Dit gebeurt uiteindelijk om 18.50 uur. We lopen daarna het paadje naar beneden weer af, waar onze busjes staan en krijgen van de gids een drankje aangeboden. Om 20.00 uur zijn we weer bij het hotel en gaan we met een klein groepje uit eten in een heerlijk restaurant wat ons was aanbevolen door onze gids van vanmiddag. We hebben echt heerlijk gegeten. Gigantisch grote porties voor weinig geld. Daarna onze champagne nog genuttigd en toen was het weer bedtijd.

Woensdag, dag vijftien

Om 07:00 uur krijgen we ontbijt op de kamer en om 08:00 uur zitten we weer in de bus. Vandaag rijden we weer richting de kust naar Knysna, een gezellige badplaats waar we twee nachten zullen blijven. Onderweg rijden we weer door een prachtig gebied, waaronder het begin van de tuinroute. Tegen 14:00 uur komen we aan bij ons nieuwe hotel. 's Middags zouden we met een boot walvissen en dolfijnen gaan spotten, maar helaas krijgen we te horen dat de zee veel te wild is. De golven zijn 5 meter hoog, dus gaan we het morgenochtend proberen. We besluiten met vijf man het stadje onveilig te maken. Heen lopen we langs de lagune naar het centrum, waar we eerst wat winkeltjes bekijken en tot slot op een gezellig terrasje belanden. We besluiten terug maar een taxi te nemen. Ook dit is weer een hele ervaring. We mogen zelf de prijs bepalen. Voor 50 rand (1 euro) per persoon worden we voor ons hotel afgezet, even douchen en dan weer eten. 's Avonds eten wat dichterbij ons hotel, zodat we ongeveer maar 1 km hoeven te lopen. Het blijkt een goed restaurant te zijn, waar de kaart zeer verschillende gerechten laat zien. We eten vooraf gerookte springbok en daarna runderbiefstuk en ijs toe. De wijn is uitstekend, zowel de droge witte als een volle rode. Voor ons eten en wijn zijn we maar 160 rand (inclusief fooi) kwijt. Waar eet je in Nederland voor € 16 zo smakelijk en overvloedig met een flinke slok (2 flessen) wijn? We kunnen geen pap meer zeggen als we naar bed gaan.

Donderdag, dag zestien

Als we wakker worden om half zes wakker merken we dat het weer niet echt beter is geworden. Het heeft geregend en er pakken nog steeds flinke wolken samen. Als we op internet kijken is het weer voor ons gebied niet goed genoeg om de oceaan op te gaan. Even later krijgen we te horen dat er ook vandaag niet wordt uitgevaren. We hebben dus dikke pech, dit keer. We zullen van dichtbij geen walvissen en dolfijnen te zien krijgen. In plaats daar van moeten we het maar doen met het beeld van gisteren, waar we voor ons hotel in de verte een walvis zagen spuiten. Dit avontuur gaat helaas onze neus voorbij. Omdat pas om tien uur de eerstvolgende boottocht in het dagprogramma is gepland, kruipen we dus nog maar even in bed voordat we gaan ontbijten. Bij het ontbijt slikken we onze laatste malariapillen. Eindelijk, maar gelukkig hebben we geen last gehad van al die nare bijwerkingen die je er kennelijk van kunt krijgen. Met deze boottocht varen we door de lagune. ‘De Lagoona’ heeft uitlopers tot voor ons hotel. Wij gaan meer verderop varen, omdat daar de dierenwereld nog 'ongestoord' leeft. We zijn voor ons doen warm gekleed, want hier is het maar 14 graden. Wat een temperatuurverschillen hebben we nu meegemaakt. Gisteren nog 45 graden! Tijdens het varen zien we een zeehondje en een mooie omgeving met grillige rotsen. Aan boord krijgen we een heerlijke lunch. Na de boottocht krijgen we te horen dat ook de walvistocht in de middag niet doorgaat. Daarom wordt er besloten maar naar Plettenbergbaai te gaan om daar een beetje rond te lopen en van het uitzicht over de oceaan te genieten. We zien inderdaad geen boten varen, maar helaas zien we ook geen walvissen. 's Avonds hebben we weer heerlijk gegeten in een restaurantje in de buurt en toen natuurlijk weer op tijd naar bed.

Vrijdag, dag zeventien

Vandaag weer om 08:00 uur in de bus. We gaan vandaag naar Oudtshoorn. Het is slecht 150 km, maar we moeten een bergpas over, dus dat gaat niet zo snel. Eerst gaan we naar de Cangoo caves, waar een aantal van ons de grotten bekijken en wij met een paar anderen op een terrasje neerploffen. Daarna gaan we wijnproeven in het kleine Karoo gebied, alwaar we ook tevens de lunch gebruiken. Eerst mogen we uitzoeken en opgeven waarmee we voor straks onze picknick mand wensen te vullen. Wij kiezen ciabattabrood met een blauwaderkaas, camembert, brie, springbokcarpaccio en zalm. Dan krijgen we uitleg over de diverse wijnen en mogen we 3 rode en 3 witte wijnen proberen. Na het wijnproeven kunnen we onze picknickmand en kleedje ophalen en gaan we heerlijk in het gras van onze lunch genieten. Daarna is het tijd om een struisvogelboerderij te bezoeken. Hier krijgen wij alles over de struisvogels te horen. We krijgen uitleg over de veren, de huid en de eieren. Ook zijn hier emoes aanwezig, zodat wij het verschil kunnen zien tussen struisvogel en emoe. Wij vervolgen onze weg via een wild life park. Dit is een soort dierentuin, waar we slangen, krokodillen, jachtluipaarden, luipaarden, witte leeuwen en zelfs witte tijgers te zien krijgen. Om vijf uur komen we aan in ons nieuwe hotel. Eerste even opfrissen en dan gaan we van een echte Afrikaanse braai genieten.

Zaterdag, dag achttien

Vandaag rijden we naar de voorlaatste plaats van onze rondreis. We gaan van Oudtshoorn naar Stellenbosch. Een afstand van ruim 400 km. We verlaten daarmee het gebied van de kleine Karoo maar blijven in de 'wijnlanden'. Deze lange dagrit doet een flink beroep op ons uithoudingsvermogen. Bovendien steekt in deze laatste fase van onze rondreis de vermoeidheid vaker de kop op. We hebben inmiddels al ongeveer 4250 km achter de rug. Vrijwel iedereen beseft dat daarmee de laatste paar dagen van de vakantie zijn aangebroken. We doden een deel van de reistijd met het invullen van het uitgereikte evaluatieformulier en proberen de indrukken over de diverse accommodaties te reproduceren. We merken dat ons geheugen ons daarbij in de steek laat. Zoveel gezien, zoveel meegemaakt, veel teveel om allemaal te onthouden. Onderweg worden geconfronteerd met een afwisselend landschap van vegetatie, heuvels en dalen. Vlak voor een op Frankrijk georiënteerd stadje genieten we bovenop een hoge bergtop (Hels hoogte pass) van een prachtig panorama waarin het diepe dal een oord voor de rijke Zuid Afrikaners is gebouwd. Kapitale gebouwen, tuinen, hotels villa’s en huizen blijken hier de standaard uit te maken. Ook de Franse namen en de uitingen van een rijke lifestyle staan in schril contrast met de 'stakkershuisjes', die we elders maar al te vaak zijn tegengekomen. Gaandeweg naderen we rond drie uur 's middags Stellenbosch. Onderweg verbazen we ons hier over skateboarders, skaters en fietsers die op de steile wegen vervaarlijk naar beneden scheuren. Wel allemaal gehelmd, maar toch. In het centrum van Stellenbosch worden we voordat we naar ons hotel gaan, even voor anderhalf uur losgelaten. Je kan merken dat het ook een echte studentenstad is, als je ziet hoe de terrasjes overvol met jonge mensen zitten. Ook toeristen hebben een dik aandeel in het rond slenterende volk. Het ademt een gezellige en bruisende drukte uit. Al 'mensen' kijkend, zitten we op een terrasje heerlijk te borrelen en verorberen een groot bord met lekkere tappas. We genieten zo gauw een uurtje van het goede leven. Daarna gaan we het laatste stukje van de dag met de bus naar Paarl, alwaar ons hotel gelegen is. Na een half uurtje bereiken we het. Ons hotel past gelukkig in deze rijkere omgeving en mag er overigens ook zeker wezen. Wij hebben hier weer een vrijstaand huis met eigen terras en een bubbelbad. Een werkelijk weelderig optrekje. Daar hebben wij meteen maar even gebruik van gemaakt. Na het eten nog even met een stel een Amarula gedronken in ons optrekje. Natuurlijk weer op tijd naar bed, want morgen gaat de wekker alweer om half zes.

Zondag, dag negentien

Vandaag rijden we naar onze laatste bestemming: Kaapstad. We vinden het natuurlijk erg jammer dat we onze residentie op nr. 16 moeten verlaten. Het regent pijpenstelen en met regenkleding aan gaan we naar het hoofdgebouw om te ontbijten. Vertrek is om half acht in de ochtend, een half uur eerder dan gewoonlijk. Verre rit? Nee, dat niet, maar we hebben nog een druk programma af te werken. Allereerst gaan we een boottocht maken naar rotsen waar zeehonden en robben leven. Op weg naar de haven rijden we door Kaapstad heen en merken dat het levensniveau aanmerkelijk beter is dan we doorgaans hebben gezien. Een afwisselend beeld met flinke huizen, bungalows en kapitale villa's. In de haven is het een drukte van jewelste. Tijdens het varen is de oceaan zeker niet bladstil. Flinke golven laten de mensen aan boord heen en weer deinen. De boot zet er de vaart in en na een kwartiertje naderen we onze bestemming. Je merkt het vanzelf wel vanwege de verschrikkelijke stank van vis. Wat een lucht. De dieren liggen in groten getale op, naast en door elkaar. Eerst krijgt stuurboord de gelegenheid om foto 's te schieten, daarna is bakboord aan de beurt. Precies vijf minuten voor elke kant. En als dat achter de rug is, wordt ‘full speed’ terug naar de haven terug gevaren. Inmiddels zijn enkele mensen behoorlijk onwel geworden. Het korte tochtje is voldoende om hen zeeziek te maken. Grauw kijken ze wezenloos voor zich uit en wachten ze gelaten totdat ze weer de wal onder de voeten voelen. Na het afmeren worden we door een kleurrijke en gekke band opgewacht en onthaald op hun muziek als we via de loopplank voet aan wal zetten. Het doet erg gezellig aan. Terug de bus in en dan gaan in hoog tempo op weg naar Kaap de goede hoop. Het meest zuidelijke punt van Afrika. Daar aangekomen moet je achter het houten boord staan om dat bereikt te hebben, krijgen we te horen als foto- instructie. En dat is een hele klus om op het juiste moment een plaatsje te bemachtigen, wil je goed plaatje schieten. Het is een heel toeristisch gebeuren, omdat dat de bussen af en aan rijden en drommen mensen hun fotobewijs voor elkaar willen krijgen. Los daar van, is de omgeving erg indrukwekkend en zien we enkele (zeil)schepen 'De Kaap' ronden. Zeilmeisje 'Laura' is niet te ontdekken. We gaan nog even naar boven naar de vuurtoren om helemaal een goed uitzicht te hebben. Dan rijden we terug naar de haven, waar we van een heerlijke lunch genieten. Vervolgens in sneltreinvaart naar de Afrikaanse pinguïns. We leken wel Japanners: snel uit de bus, rennen naar de entree, dan vlug op zoek naar de pinguïns, foto schieten en weer terug naar de bus, want we moeten ook vandaag weer naar een wijnproeverij. Helaas is deze veel toeristischer dan de vorige. Hier kunnen we niet lekker van de wijn genieten en krijgen we er ook geen uitleg over. Gelukkig worden we nu naar ons hotel gebracht, waar we ons lekker kunnen opfrissen. Om zes uur staat de bus voor ons klaar om ons naar een Afrikaanse show te brengen. Hier krijgen wij allemaal trommels en leren wij enkele Afrikaanse roffels. Hierna genieten wij van een Afrikaanse maaltijd. Wij krijgen wel 18 verschillende kleine hapjes uit heel Afrika te proeven. Het is erg lekker. Wanneer deze avond is afgelopen zijn we helemaal uitgeblust en duiken we lekker ons bed in.

Maandag, dag twintig

Deze dag hebben we maar eerst heerlijk uitgeslapen, lekker bad geweest en echt op ons gemak genoten van het ontbijt. Daarna de koffers ingepakt en naar de receptie gebracht. We hebben de hele dag aan onszelf. We nemen de hop- on, hop- off bus om Kaapstad te verkennen. Een stadsrit van ruim twee uren terwijl je door twee rode oordopjes de toelichtende verhalen zelfs in het Nederlands te horen krijgt. Bij elke bezienswaardigheid wordt wel even stilgestaan. Omdat het weer niet helemaal helder is, besluiten we toch maar niet helemaal tot bovenop de Tafelberg te gaan. Met de bus komen we best een heel eind, maar het kabelbaantje naar de top laten we aan de anderen over. Omdat sommige delen van Kaapstad zeker rijk te noemen is gaan we wel uitgebreid een bezoek brengen aan Het Waterfront. Dit gebied bestaat uit een haven met verschillende winkelcentra. We kuieren er rustig rond, bekijken de vele terrassen en genieten van de diverse straatbandjes die vrolijke muziek ten gehore brengen. Hoewel het een doordeweekse dag is, bruist het flink en is het een drukte van jewelste. Heerlijk zo op een terrasje van een kopje koffie en een drankje te genieten. Ondertussen winkeltjes kijken en heerlijk Italiaans lunchen. En zo doorkruizen we lopend het stadsdeel Waterfront en per bus de rest van Kaapstad. Het weer wordt al maar mooier en mooier. Het is een heerlijke dag geworden. Rond vijven gaan we terug naar ons hotel, eten nog van het avondbuffet en dan wachten tot we het acht uur 's avonds is geworden, want dan worden we opgehaald. Al met al zijn we vier uur voor vertrek op de luchthaven. Het is een lange zit voordat we mogen boarden, maar dan gaat het vlotter. Ons vliegtuig vertrekt zelfs een kwartier eerder. We nemen dankbaar plaats op onze stoelen 11A en 11B in de Comfortzone, het cadeautje van onze kinderen ter gelegenheid van onze 25ste huwelijksdag. Als we veilig geland zijn betekent dat het einde van een fantastische vakantie, die de reis van ons leven is geworden.

15 november: Kaapstad

Vandaag een dagje met de hop on hop off rode bus. De cable car is nog even buiten bedrijf, maar om 11.00 uur zijn we dan toch weer boven op de tafelberg. Als we naar beneden willen is er weer een storing maar na een half uur draait ie weer. We gaan met de bus door naar Camps Bay waar we lunchen. Vervolgens stappen wij bij de volgende halte weer uit om enkele kilometers langs de kust te wandelen, Daarna nemen we de bus verder naar het watefront waar we bij de city steak een struisvogelbiefstuk genieten. Om ca 21.00 zijn we weer in het hotel.

14 november: Kaapstad

Wij gaan te voet Kaapstad in, zo komen we weer in de Company gardens en diverse winkeltjes. Om 15.30 komt Anthony ons met een VW bus van Fairfield ophalen. We gaan eerst naar signhill en dan naar de townships richting het vliegveld. Daarna bezoeken we Anthony's huis/ familie. Dan gaan we in een niet toeristen restaurant Bobotie eten. Als laatste gaan we in het donker nog tot aan de cable-car de tafelberg op zodat we Kaapstad by night kunnen zien.

13 november: Stellenbosch - Kaapstad (80km)

Vanmorgen gaan we eerst naar Houtbay om met de Dumbler boat naar de zeerobben te gaan kijken. Het deint behoorlijk en er zijn een stuk minder dieren dan 2 jaar terug. Vervolgens gaan we via de Chapmans Peak richting Simonstown, daar hebben we een lunch met de gebruikelijke afrikaanse logistiek. Daarna gaan de we de sterk verminderde kolonie pikkewijne bekijken. Dan snel door naar landgoed Constantia voor een massale wijnproeverij. Om 16.30 zijn we bij het hotel.

12 november: Oudtshoorn - Stellenbosch (400 km)

Via de wijnroute (R62) gaan we, via Ladysmith en Montagu richting Worcester. We stoppen wederom bij de koffietent Barrydale waar we de vorige 2 reizen ook gestopt zijn. We gaan wederom door de Cogmanskloof en onder het engelse fort door. Vlak voor Worcester lunchen we bij Rooiberg wijnen. Dan gaat het via Villiersdorp en Franschhoek koers naar Stellenbosch waar we om 15.15 losgelaten worden om o.a. 'Oom Samie se winkel' nog maar eens te bewonderen. Om 16.30 zetten we koers naar Paarl waar we om 17.15 in het hotel, wederom aan de buitenkant van de stad, aankomen.

11 november: Knysna - Oudtshoorn (125 km)

We gaan de N2 op tot aan George. Daar buigen we af om via de Outeniqua pas om over de 800m hoge top richting Oudtshoorn te gaan. De groep begint met een bezoek aan de Cango caves, maar die hebben wij al gezien dus we wachten op het terras. Vervolgens gaan we bij Karusa een wijnproeverij met aansluitend een picnic als lunch. Dan op naar dezelfde struisvogelboerderij als 4 jaar geleden voor hetzelfde rondje. Als laatste hebben we een extraatje een bezoek aan de Cango Wildlife, een dierentuintje dat ook fokprogamma's voor witte tijgers en cheetahs heeft. We overnachten in Turnberry lodge in Oudtshoorn.

10 november: Knysna - Plettenberg Bay (94 km)

Om 10 uur vertrekken we naar de punt van de baai om de ingang te bekijken. Daarna gaan we naar het waterfront om even rond te kijken en een bakkie. Dan op naar de steiger van John Ben voor een cruise over de baai, met lunch aan boord. Vervolgens weten we Hilda te overtuigen dat een bezoek aan Plettenberg Baay ook nog wel leuk kan zijn, om niet weer vroeg in het hotel te belanden. 's Avonds eten we in het enige restaurant in de buurt onze eerste struisvogelbiefstuk.

9 november: Graaff Renet - Knysna(370km)

We rijden eerst bijna 2 uur op de kaarsrechte N9 richting de kust. Vervolgens buigen we linksaf om via een R weg naar de kustweg N2 te rijden. We moeten haasten omdat 's middags de walvisspot op het programma staat. We maken dus een pitstop voor koffie en blaassie legen en bij de grote brug over de vallei waar we vier jaar geleden uitgebreid rond konden kijken hebben we nu ook maar een half uur om een broodje te scoren. Na vertrek belt de schipper dat de deining te hoog is en dat de tocht niet doorgaat, misschien de volgende dag. We gaan dus rechtstreeks naar het hotel wat ver buiten Knysna ligt.

8 november: East London- Graaff-Reinet (ca. 328 km)

We maken een lange tocht over de D wegen naar Graaf Reinet, tijdens een late lunch vertelt een gids wat over de historie. Het is veel te heet om door de stad te wandelen en het zand waait ook door de straten. Om 16.30 worden we met busjes opgehaald om olv dezelfde gids als in 2007, naar de Vallei der Verlatenheid te gaan. Het stadje heeft ca 40.000 inwoners en 57 kerken. Het ligt op 700m en wij bekijken het vanaf 1400m. Daarna gaan we naar de top, waar we wachten tot de zonsondergang en dan gaan we na een drankje weer terug naar de lodge. Deze avond eten we voor het eerst in een plaatselijke gelegenheid.

7 november: Inkenkwezi Game Reserve

Vanmorgen gaan we op game drive in het private game reserve. We gaan met de jeep door het 4500ha grote park, wat weer een heel ander landschap heeft. Op een gegeven moment gaan we het extra afgeschermde leeuwengebied binnen. Hier zien we witte leeuwen. Verder zien we onderweg nog blesbokken, giraffes, wildebeesten, zebra's en neushoorns. Als extra punt is er interactie met getemde olifanten die we mogen aaien en voeren. Na de lunch mogen we mee naar 3 cheetah's die daar als welpje zijn gekomen en mensen gewend zijn.

5 november: SaniPass (50km)

Om 9 uur vertrekken we met de 4WD naar de SaniPass. Tot aan de grens maken we 2 fotostops. De weg is hobbelig maar niet stijl. Na de grens begint het 8 km niemandsland met het echt stijle pad. Er zijn enkele stukken waar we stapvoets moeten rijden. Boven aangekomen passeren we de grens met Lesotho. Een constituionele monarchie, met de oppervlakte van België en ca 2,2 miljoen inwoners. De gemiddelde levensverwachting in dit land is 36 jaar, hoofdzakelijk veroorzaakt door aids en TBC. We bezoeken een hut waar een vrouw met 6 kinderen op de vloer van koeimest en klei slaapt. Wat opvalt is dat er geen gat in het dak zit om de rook van het vuur af te voeren. Nadat we een stuk lekker brood hebben gekocht (voor 100rand) gaan we naar de hoogste pub van Africa voor een snelle lunch, want na ons staat de volgende ploeg al klaar om te happen. We rijden dezelfde weg terug en zijn om ca 15.15 weer terug bij ons onderdak.

4 november: Hluhluwe - Drakensbergen(505 km)

We vertrekken vroeg voor een lange taaie rit via Durban naar Pietermaritzburg, daar buigen we af naar Howick, waar we de waterval bekijken en lunchen. Hier kopen we de 8 kleine onderzetters. Vervolgens zetten we koers door de Drakensbergen naar Underberg. Het weer wordt steeds minder en op een gegeven moment regent het behoorlijk en rijden we door de wolken. Omdat ons oorspronkelijk geplande hotel (eerst wegens overboeking, daarna wegens wateroverlast) niet beschikbaar is gaan we naar het SaniPass hotel. Dit hotel wordt echter gerenoveerd en we komen in de mindere cottages terecht.

3 november: Meer van st Lucia en Hluhluwe park (275 km)

Vanmorgen gaan we eerst met de bus naar St Lucia. We varen van 10 tot 12 op het meer en zien veel krokodillen en nijlpaarden. Daarnaast een aantal reigers en de Jezus-vogel, zo genoemd omdat die op het water lijkt te kunnen lopen, hij loopt echter op de puntjes van het gras/riet. Na de lunch in St Lucia, waar we ondanks de reservering van Hilda toch lang moeten wachten scheuren we met de bus terug richting de Memorial Gate van het Hluhluwe park, waar de jeeps voor ons klaar staan voor de game drive. Deze middag zien we veel buffels en witte neushoorns, enkele giraffen en aapjes en nog wat vogels waaronder de vale gier. Na de zonsondergang verlaten we het park en gaan we met de open jeep 15km met een snelheid van 75 tot 80 km terug naar de lodge. Daar aangekomen hebben we een ander kapsel.

2 november: Swaziland - Hluhlwe (323km)

Via de straat markt van Swaziland, waar we twee spekstenen olifanten kopen, gaan we naar Swazi Candles. Daarna gaan we door naar de grens met Zuid-Afrika. De grenspost Golela is zodanig vernieuwd , dat we die niet meer herkennen van de vorige keer. We gebruiken de lunch by Ghostman's Peak en daarna is het nog een uurtje voordat we op de Ezulwini lodge aankomen.

1 november: Hazyview - Swaziland (260km)

We rijden via Witrivier, langs de lodge waar we 4 jaar geleden waren, naar de snelweg om koers te zetten naar Jeppe's Reef, de grenspost met Swaziland. Hier voert het koor Tingoma Tasa een zang en dans show op. We nemen een CD mee. Het regent harder en zachter Verderop bij piggs peak gebruiken we de lunch en kopen we een vlechtmandje. Daarna gaan we naar Ngenwani (=krokodil, betekent geluk) glasfabriek. Om 16.00 komen we in de motregen op Hawane aan. Vanwege de kou, het is dan nog 11 graden buiten, gaan we met zijn allen naar de bar.

31 oktober: Hoedspruit - Krugerpark - Hazyview (240 km)

We gaan via de Orpen gate het Kruger in. De bus mag alleen op hoofd(asfaltwegen) rijden, dus we volgen de weg naar Satara. Vanuit Satara gaan we naar het zuiden via Tshokwane en dan door naar Skukuza. Vandaar gaan we via een neushoornrijk gebied door naar het zuiden en via de Malelane gate komen we in Hazyview. We gaan eerst naar de mall om de nodige randen weer aan te vullen en vervolgens naar het hotel. We hebben vandaag weer de Big Five gespot, en vele andere dieren. We kijken terug op een zeer succesvolle wildspot dag vanuit de bus.

30 oktober: Krugerpark (150 km)

Om 5.30 worden gewekt en om 6.00 vertrekken we richting het Kruger NP. Na ca 20 minuten zijn we bij de Orpen gate. We zien daar gelijk al een zebra oversteken. Na de incheck gaan we het park in. We volgen de H7 totdat we rechtsaf de S106 op gaan. Na het ontbijt op een parkeerplaats, gaan we weer rechts de H7 op tot over de Nsemanidam. Hier zien we de topper van de dag: 2 leeuwinnen met 6 welpjes. We gaan linksaf richting Timbavati, waar we een sanitaire stop houden. Vervolgens gaan we naar Satara en dan via de N7 weer terug naar de Orpengate. We hebben gespot o.a: Olifanten, een cheetah, buffels, nijlpaarden, waterbokken, blauwe wildebeesten, natuurlijk impala's enz. Ook heel veel vogels gezien, waaronder diverse arenden (één die een kobra aan het oppeuzelen was), een bataleur (zwart met rode poten en rode snavel) een grote uil en nog veel meer. Onderweg van de gate naar de lodge zien we nog een Mozambiekse spuugkobra op de weg.

30 oktober: Krugerpark (150 km)

Om 5.30 worden gewekt en om 6.00 vertrekken we richting het Kruger NP. Na ca 20 minuten zijn we bij de Orpen gate. We zien daar gelijk al een zebra oversteken. Na de incheck gaan we het park in. We volgen de H7 totdat we rechtsaf de S106 op gaan. Na het ontbijt op een parkeerplaats, gaan we weer rechts de H7 op tot over de Nsemanidam. Hier zien we de topper van de dag: 2 leeuwinnen met 6 welpjes. We gaan linksaf richting Timbavati, waar we een sanitaire stop houden. Vervolgens gaan we naar Satara en dan via de N7 weer terug naar de Orpengate. We hebben gespot o.a: Olifanten, een cheetah, buffels, nijlpaarden, waterbokken, blauwe wildebeesten, natuurlijk impala's enz. Ook heel veel vogels gezien, waaronder diverse arenden (één die een kobra aan het oppeuzelen was), een bataleur (zwart met rode poten en rode snavel) een grote uil en nog veel meer. Onderweg van de gate naar de lodge zien we nog een Mozambiekse spuugkobra op de weg.

29 oktober: Tzaneen - Hoedspruit (250 km)

Vandaag doen we een deel van de panorama route. In de nacht heeft het geregend en geonweerd. Gelukkig is het bij de drie rondavels en 'Gods Window' redelijk helder. We bezoeken Bourke's Lock potholes wederom en gaan daarna pannekoeken eten in Graskop. Vanuit Graskop gaan we naar Pilgrims rest om dan door te stomen naar de Lodge. Onderweg zien we de eerste groepen bavianen. Om 17.00 komen we aan in Timbivati. Om 17.30 vertrekken we per open jeep voor een avond game-drive. In het prive gebied zien we veel dieren. We beginnen met een giraffe en een teker, daarna een groepje olifanten. Vervolgens wisten de rangers dat er ergens een leeuw aan het dineren was en die hebben we ook getraceerd, inclusief 3 andere leeuwinnen. Verder hebben we nog 5 nijlpaarden en een groep buffels gespot. En enkele springhazen en vele impala's en een bushbaby. Terug op de lodge dineren we in de kraal bij open houtvuur.

28 oktober: Pretoria - Tzaneen (420 km)

Vandaag hebben we een lange rit over de N1, tot aan Polokwane, de afrikaanse naam voor Pietersburg. Onderweg komen we het 'plaatsmoord' monument tegen. Dit monument is opgericht voor de 3000 blanke boeren die tijdens de laatste tijd op de boerderijen zijn vermoord. Ook de man van Hilda is dit overkomen. Na Polokwane gaan we door een subtropisch gebied waar citrus en bananenplanten staan. Het vocht in deze vallei komt via de Ebenezerstuwdam. Aan het eind van de middag komen we met behoorlijk wat zoekwerk ( we hadden gewoon verder door moeten rijden) aan in onze lodge.

27 oktober: Johannesburg - Soweto / Pretoria (ca 236 km)

We gaan in de morgen naar Soweto omdat de gids Josephine niet 's middags kan. We rijden door de verschillende rijkere buurten en komen langs de rotonde met de 9 zuilen die de 9 provincies van ZA symboliseren. Vervolgens gaan we naar de marktplaats met het onafhankelijkheidsmonument waar de 10 grondregels van de nieuwe republiek zijn vastgelegd. De subsidiehuisjes die we zien bevatten 2 slk, maar er overnachten vaak 14 mensen in op 40m2. Keuken en woonkamer worden dan ook voor het slapen gebruikt. We gaan (weer) naar de 15 kamer villa van Winnie Mandela, in wat ook wel het Beverly Hills van Soweto wordt genoemd. Daarna gaan we naar het huis waar Nelson Mandela na zijn vrijlating overnachtte. Dit huis staat in dezelfde straat als waar Bisschop Tutu woont. Josephine wijst ons erop dat dit de enige straat ter wereld is waar 2 nobelprijswinnaars wonen. We krijgen ook nog uitleg over het taxisysteem. Als je onderweg een taxi wilt hebben moet je d.m.v gebarentaal aangeven waar je naar toe wilt. Als er dan een busje (toyota, 18 pers) naar die bestemming langs komt stopt dat. Na soweto gaan we naar het Voortrekkersmonument in Pretoria. Er staan precies 56 wagens, hetzelfde aantal als wat in de slag bij Bloedrivier stond opgesteld. We kunnen helaas niet door naar de Unie gebouwen om dat er een grote demonstratie is tegen de corruptie o.l.v. Julius Malema. Hilda brengt ons dan nog even naar een shoppingcenter om te ontwennen voor we de bush bush in gaan.

26 oktober: Amsterdam - Johannesburg (9026 + 80 km)

Keurig op tijd vertrekken we per Boeing 777 naar Johannesburg. Daar aangekomen ontmoeten we Hilda Roets, onze gids. Bij de bussen ontmoeten we Otto, onze chauffeur. We rijden naar Randburg waar we in het Randburg Towers de komende 2 nachten zullen verblijven.

Tzaneen naar Kruger Wild Park

Na 2 dagen verblijf in Tzaneen en genoten van een enorm leuk verblijf bij Joyce en Richard die de lodge de Granny Spotguesthouse in een paradijselijke omgeving hebben en ons voorzagen van de meest heerlijke maaltijden, gister vertrokken naar het Krugerpark nabij Hoedspruit. In de middag het park bezocht en vandaag ook de hele dag in het warme park vertoefd. De olifanten en giraffen steken de weg over vlak voor onze auto GEWELDIG allemaal!!!!! Helaas de bigfive nog niet gezien maar misschien morgen in Hazyview.

Van Hoedspruit via de Panorama-route naar Hazyview

Nadat we de Granny Spot in Tzaneen hadden verlaten verblijven we voor twee overnachtingen in de Timbavatie Safari lodge nabij Hoedspruit en 25 km vanaf het Krugerwildpark.  Wat een prachtig park, heel veel dieren gezien, de olifanten en giraffen liepen voor onze auto! De vogels bleven gewoon zitten op de weg je moet er echt omheen rijden.  Om onze  lodge liep ook veel wild en vannacht keek ik in een paar wilde ogen toen ik door het raam keek. Vanmorgen een paar dikke pootafdrukken voor onze deur van de lodge. In de morgen bijtijds vertrokken richting Hazyview, via de Panorama route Blyde River Canyon en God’s Widow Indrukwekkend! In de middag gearriveerd in de Rissington inn en verwelkomt door het gebrul van de apen. Morgen weer naar het Krugerwild Park

Kruger Wild Park

6 april weer het Paul Krugerpark bezocht het was een warme dag, en dan te weten dat het herfst is, hier in Zuid Afrika. De volgende dag vertrek naar Swaziland Mhlambanyatsi

Aangekomen in het koninkrijk Swaziland

Na een lange rit vanuit Hazyview aangekomen in de plaats Mhlambanyatsi in Swaziland. Een apart koningkrijk dus na div.formulieren te hebben ingevuld bij de douane en slagbomen die moesten gepasseerd konden we eindelijk het koninkrijk inrijden!!!! De wegen zijn hier prachtig maar nu was het dalen en klimmen en vooral dat dalen ging met een rotgang naar benee. Link is dit wel want de lokale bevolking loopt midden op de weg. Inmiddels gearriveerd in een aangenaam onderkomen en verrukkelijk gedineerd bij candle-light. We zijn nu alweer een week in Zuid Afrika  en voelen ons erg op ons gemak hier. De mensen zijn vriendelijk en zeer behulpzaam de wegen prachtig en de benzinestations zijn van alle gemakken voorzien. Benzine  (één liter kost hier omgerekend 1,20)  koop je via je creditkaart, ook kun je er een lekker broodje kopen, koffie drinken en zelfs geld pinnen. De afstanden die we afleggen zijn wel groot en soms vermoeiend na 6 uur rijden.

Van Swaziland naar St.Lucia, KwaZulu Nata

Aangekomen in St.Lucia een heerlijke ontspannen bestemming. Hier zouden wij dus wel willen wonen, prachtig hier en wat een heerlijk klimaat!!! Een geweldig Guesthouse gelegen in een sjieke wijk, met een fantastische service. St. Lucia ligt aan de Indische Oceaan en vandaag dus naar het strand geweest. We kregen van Hetty en Derk van het St.Lucia guesthouse van alles mee, koelbox, lunchpakket, handdoeken en snorkelsets. Veel nijpaarden en krokodillen vandaag gezien, in de meren maar ook tijdens een heerlijke boottocht!!!  

Van St.Lucia naar Umhlanga (Durban)

Gistermorgen enigsins met weemoed vertrokken uit ons prachtige verblijf in St.Lucia. En gistermiddag aangekomen in  Umhlanga  een voorstad van Durban. Vanmiddag op de boulevard gewandeld en genoten van het strand en de zee. De branding is zeer sterk, zelden zo'n sterke stroom meegemaakt.  Er zijn stukken van de zee die zijn beveiligd met netten tegen de haaien die beesten zijn ruim aanwezig. In het voorjaar kun je genieten van de vele dolfijnen die hier voor de kust zwemmen, helaas maken wij dit niet mee, het is nu herfst,  maar dit wel met een temperatuur van 25 graden en met een watertemperatuur van 21 graden. Wat een overgang als we straks weer terug zijn in Nederland!!! Uit eten gaan is zeer voordelig, en ook een drankje is de helft van de prijs van wat wij gewend zijn te betalen.  Kortom een heerlijk vakantie land!

Van Umhlanga naar Winterton

Zondag het prachtige Drakensbergen aangedaan. Maandag vanaf Winterton naar Johannesburg gereden en met weemoed de auto ingeleverd, 16 april weer terug naar Amsterdam met een tussen stop van 3 uur in Dubai en 17 april om 13.30 uur in Amsterdam gearriveerd. Reizen blijft een vermoeiende bezigheid maar de manier om veel te zien van de wereld, want wat hebben we veel gezien!!!

Dag 2: Johannesburg

De zon schijnt in Johannesburg. Het is 25 graden wat altijd lekker is als het in Nederland herfst is. We duiken het lokale leven van Zuid-Afrika in door naar de ‘taste of Jo’burg’ te gaan. Een festival waar je met bonnetjes kunt betalen om te proeven van allerlei kleine hapjes en drankjes die gerenommeerde restaurants serveren. We verwachten veel van de gastronomie van dit land. Het festival vindt plaats op een buitenterrein achter het MonteCasino. Een gigantisch complex waar je naast genoemd casino ook allerlei winkels en restaurants hebt aan een groot overdekt plein en stratenstelsel. Maar voor je naar binnen mag moet je wel even je pistool in de ‘gunsafe’ op de 2e verdieping achterlaten. Wanneer de bonnetjes op zijn rijden we weer terug. ’s Middags nog even in het zonnetje genieten van de spelende kindertjes van onze host in het park van de wijk waar ze wonen. Na een gezamenlijke maaltijd is het tijd om ons voor te bereiden op de volgende dag, wanneer we zelf op pad gaan, en goed uit te rusten daarvoor.

Dag 3: Johannesburg - Hoedspruit

Na het ontbijt komt onze reisvertegenwoordiger langs met onze voucher, informatiemap en kaarten. Het is een Nederlander die duidelijk hoorbaar al het grootste deel van zijn leven in Zuid-Afrika woont. Dat is erg lang aangezien hij in Nederland zijn pension allang had mogen innen. We mogen hem alles vragen, maar nadat hij op mijn eerste vraag al geen antwoord heeft, denk ik dat we er verder zelf wel uitkomen. Hij vertrekt en even later arriveert de auto. Een Toyota corrola met 40km op de teller, een automaat. Na al het papierwerk, het inladen van de auto en afscheid van onze vrienden, gaan we dan echt op weg, links van de weg. Het kost wat moeite om de wijk uit te komen, maar zo kan Marco meteen wat speciale verrichtingen oefenen. Bij de Spar meteen inkopen gedaan voor de lange reisdag en onze eerste parkeerhulp een fooi gegeven. Het eerste dat we zien als we Johannesburg uit rijden is een immense krottenwijk. De eerste van onze reis. Onderweg valt op dat er heel veel mensen op en langs de weg lopen. Zelfs bij de snelwegen. De tankstations doen heel Amerikaans aan en zijn voorzien van allerlei fastfood mogelijkheden. We wennen al snel aan het rijden heowel we nog regelmatig de ruitenwisser aan zetten als we naar rechts of links willen. Het is gebruikelijk om op de vluchtstrook te gaan rijden als er iemand wil inhalen op een enkelbaans weg en daarna hoor je galant te seinen met je alarmlichten als dank. Het verkeer gaat of heel langzaam of veel te snel en de talloze busjes rijden roekeloos. We denken ons eerste beest gespot te hebben in de vorm van een giraf bovenop een berg, maar dit blijkt een standbeeld te zijn. Wel wat aapjes gezien onderweg. Als we na 2 stops en ongeveer 6 uur rijden bijna bij onze accommodatie zijn zorgt de routebeschrijving voor onduidelijkheid. De borden die wij zien zijn net iets anders dan erin staat. Na een uur omrijden komen we gelukkig net voor het donker bij de Timbavati lodge aan. Een wacht doet de poort voor ons open en we worden hartelijk ontvangen door een Australische man die meteen alle informatie over de lodge en het gebied kwijt wil en ons de excursiemogelijkheden uitlegt. Hij laat ons het park zien en die is heel mooi. Leuke gekleurde ronde huisjes met rieten dak en zitje ervoor. Mooi zwembad en grote bar. Er lopen ook dieren rond, vertelt hij. We krijgen die avond een buffet met heel vriendelijk personeel en sluiten onze avond af bij de bar waar je op een bord kunt zien wat mensen bij de safari’s hebben gespot. Ons voornemen om uit te slapen na een lange reisdag is al als sneeuw voor de zon verdwenen, want ik stel mijn wekker in op 5.00 voor we heerlijk onder de klamboe in slaap vallen.

Dag 4: Hoedspruit

Het is al bijna licht als we om half 6 samen met een Nederlands stel en hun volwassen dochter in de jeep stappen. Er liggen dekens in en Andrew, onze gids, pakt de open jeep helemaal in met tentdoek voor we wegrijden. Het blijkt al snel waarom; het is ijskoud. Gelukkig heb ik aan laagjes gedacht en lange kleding. Mijn eigenwijze vriend gaat voor een korte broek. We rijden de eerste gate door en zien al snel een eenzame leeuw. We stoppen en hij steekt op zijn dooie gemak voor de jeep de weg over. Een schitterend begin van de dag, want we zijn net 15 minuten op weg en onze ogen beginnen net open te gaan en we staan al op 5 meter van de ‘koning van het dierenrijk’. Na de formaliteiten gaan we dan echt het park in, met al één lid van de big five in ons zak. Impala’s zien we al snel, maar na een lichte verontwaardiging over het feit dat we niet stoppen, blijkt al snel dat dit de huismussen van het Kruger Park zijn. Maar wel heel mooi. We zien van alles; zwijnen, waterbok (herkenbaar aan de witte ‘wc-bril’ op zijn kont), roofvogels, Zebra’s, Giraffen, Jakhals, buffels (de lelijkste van allemaal maar wel lid van de club van big five), struisvogel, neushoorns en olifanten, heel veel olifanten. Als we offroad rijden zie ik wat grijs in de bosjes en er klinkt lawaai van brekende takken. We stoppen en vergapen ons voor ons gevoel uren aan een grote groep olifanten die steeds dichterbij komen. Ze staan naast de jeep lekker te eten en steken vergezeld met kleine olifantjes de weg voor ons over. Later komen ze ook aan de achterkant. Even zijn we ‘ingesloten’ en hebben we er ongeveer 30 gezien. Eén grote olifant stelt niet zoveel prijs op onze aanwezigheid. Hij gaat midden op de weg achter ons staan en zijn oren staan wijd. Andrew vindt dat het teken om te gaan. Hoewel we weinig keus hebben aangezien hij rijdt, ben ik het daar grondig mee eens. Inmiddels is het hartstikke warm geworden en zitten we met 1 dun laagje op de dekens om onze billen niet te verbranden aan de leren bekleding van de jeep. We worden steeds beter in het spotten en hebben veel lol met onze safari metgezellen. Na een lange dag, die omvliegt, komen we op de weg naar de uitgang een auto tegen die stilstaat. We stoppen en vragen wat ze zien. Na bijna 12 uur onderweg is ons enthousiasme en scherpte weer volop aanwezig. Aan de overkant van de rivierbedding ligt een luipaard in vol ornaat. We bekijken hem met open mond. Even later is hij weg en zit hij ineens in de bosjes aan de weg, vlak naast onze auto. Ik zie heel even zijn kop erboven uitsteken en het lijkt alsof hij me recht aankijkt. Het is doodstil en we denken zijn ademhaling te horen. Andrew antwoord op de vraag van een andere bestuurder waar de luipaard zit; ‘Behind that tree’ wat wij uitermate grappig vinden in een bos. Later duikt de luipaard weer op aan de overkant van de rivierbedding en verdwijnt in het park, een gigantische ontstopping die inmiddels is ontstaan, teleurgesteld, maar ook blij met de spaarzame momenten dat ze van dit prachtdier hebben kunnen genieten, achterlatend. Bij de lodge teruggekomen frisse we ons op en wil ik even voor het huisje zitten. Als ik de deur open doe is het pikkedonker, maar hoor ik geknor en iets wat naast ons terras aan het eten is. Ik doe snel het licht aan. Het blijkt een groot zwijn te zijn. Even later eten we in de Boma. Een ronde rieten afzetting met daarin tafeltjes om een kampvuur. Na het eten komt een groep schoolmeisjes dansen. Ze dragen strapless bikinitops en korte rokjes. Ze dansen heel fanatiek en waar ik een beetje bang voor was gebeurt. Jonge meisjes borstjes ontsnappen aan hun dansoutfit. Dat mag voor hen de pret niet drukken, want ze dansen vrolijk verder, maar ik kan hun dans niet meer goed volgen. Na de act drinken we met onze excursie genootjes nog wat en werken het bord bij, met onze spotacties; de complete big five in één safari. Geen slechte score! Toch mogen de giraffen en zebra’s qua schoonheid zeker ook gezien worden.

Dag 5: Hoedspruit – Blyde River Canon- Hazyview

Na het ontbijt checken we uit en krijgen weer een vracht aan info mee van de Australische host. De volgende bestemming is maar een halfuurtje rijden, maar de route stuurt ons via Blyde River Canyon, waar we absoluut ook graag heen willen. De eerste stop is de ‘drie rondavels’. We betalen een paar rand entree, waarvan we het wisselgeld niet compleet retour krijgen, en rijden door en zien het schitterende uitzicht al. De auto parkeren we en na een paar meter lopen staan we langs een fantastisch afgrond waar ook drie ronde rotspartijen te vinden zijn die doen denken aan de typische Zuid-Afrikaanse huisjes. De volgende stop is weer net zo goed geregeld. Dit is een plek waar de rivier de rotsten op een hele aparte manier heeft uitgesleten; Bourke’s luck (potholes) genoemd. Over paden en bruggen kun je er door en overheen wandelen en ook nog verderop pootje baden in kleine watervalletjes. Het is echt prachtig. De stop daarna is genoemd; Gods window. Blijkbaar had god een erg mooi uitzicht. Tot slot doen we Lisbon Waterval aan. Een van de vele watervallen in het gebied. Bij alle stops zien we onze safarimaatjes weer. Omdat het toch al weer laat wordt nemen we de lunch in het toeristische plaatsje Graskop en rijden dan door prachtig landschap naar Hazyview. De Geckolodge heeft een grote kamer voor ons in Zebra thema. We ontspannen daar even in het rots zwembad, waar een slang in ligt. Gelukkig een waterslang. Het eten ’s avonds is echt heerlijk. De eigenaar lacht ons elk halfuur tegemoet, waarbij hij doet denken aan een chinees, gezien zijn spleetogen. Er is geen bar, dus daarom duiken we maar met een boek het bed in. De volgende dag gaan we immers alweer op pad.

Dag 6: Hazyview- Kruger- Swaziland

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg, dus we zijn op tijd wakker en na het ontbijt verlaten we de accommodatie. We rijden met onze eigen auto het Kruger park in en zien nu het zuidelijk deel ervan. Zelf spotten en rijden blijkt toch best lastig te zijn, maar we zien nijlpaarden, herten, apen, olifanten en uiteraard impala’s. Op een gegeven moment komen we bij een opstopping op de hoofdweg. Hier ligt een mannetjes en vrouwtjes leeuw vlak langs de weg onder een lage boom te chillen. Na een paar minuten proberen we een betere plek te vinden, maar het staat zo vast dat we niet naar voor of achter kunnen. Na een half uur zijn we weer op pad. We doen ook een stukje offroad. De weg is heel slecht en het rijdt dus niet bepaald door. Het levert dan ook alleen een paar olifanten en tijdgebrek op. Na een supersnelle lunch rijden we richting uitgang park en zien daar nog een gemengde groep olifanten en neushoorns. De moeite waard om wat uitgebreider naar te kijken. Bij de grens met Swaziland verwachten we drukte, maar wij zijn de enigen. Dat maakt het wel lastig om te zien bij welk hokje je moet zijn. We moeten ergens een briefje halen en ergens anders eens stempeltje, dan kunnen we doorrijden en moeten bij een ander loket weer een briefje en stempeltje halen en dan een loket verder tol betalen. Tegen inruil van één van de briefjes opent iemand handmatig de slagboom voor ons; we zijn in Swaziland. We rijden ongeveer 200km over dezelfde weg die veel smaller is dan we gewend zijn van Zuid-Afrika. Er lopen heel veel schoolkinderen en muildieren. Onze auto trekt veel bekijks van de locals. Net voor zonsondergang komen we aan bij Hawana Resort. Er staan mooie hutjes met rieten daken en eco badkamers. We eten in het restaurant van het resort en ergeren ons aan wat landgenoten die klagen. Na een paar hoofdstukjes leesvoer vallen we onder een hemel van beestjes in slaap.

Dag 7: Swaziland

Helaas, ontdek ik die ochtend, ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch een muggensteek. Na het ontbijt blijkt er toch minder in de buurt te doen, dan de folder van de accommodatie aangeeft. We rijden daarom naar het Malojoto park om te gaan wandelen. Bij de ingang schrijven we ons in en constateren dat er verder niemand is. Het beginpunt van de wandeling die we willen doen ligt een stuk verder in het park en is bereikbaar over een weg, die je geen weg kunt noemen. Het is meer een paadje met zand, keien en kuilen zo diep dat we bang zijn de onderkant van de auto aan gort te rijden. Onderweg moeten we wat bokken en zebra’s van de ‘weg’ rijden, die ons aankijken alsof ze nog nooit een auto gezien hebben en het ding niet tolereren in hun park. We parkeren de auto en zoeken naar het begin van het pad. Het is heel rotsig, wat ik wel avontuurlijk vind, maar na zo’n 20 minuten lopen roept Marco dat hij een slang heeft gezien, nadat ik hem net heb gerustgesteld dat die hier vast niet zitten, wat mij iets te avontuurlijk is. We spreken onze twijfels uit en gezien het feit dat we geen bereik hebben, er niemand in de buurt is, in geen velden of wegen is de waterval te zien waar het pad heen en we dus van alles uit het dierenrijk kunnen tegenkomen, besluiten we om terug te gaan. De klim terug is best zwaar. De totale wandeling hadden wij dus nooit in 3 uur gered. Weer bij de auto gekomen genieten we nog even van het prachtige uitzicht, door de optrekkende mist en we rijden weer met 5km per uur terug naar de uitgang waar niemand is en dus niet gecheckt wordt of we het park in of uit zijn. We gaan op zoek naar een restaurant voor de lunch, maar kunnen niks vinden en zijn daarom om 12 uur weer terug bij onze accommodatie. Daar doen we spelletjes bij de picknicktafel en kunnen daar ook lunch geserveerd krijgen. Het is zonnig, maar veel te winderig en koud om te zwemmen, toch kunnen we wel op een bedje bij het zwembad rustig liggen lezen. Voor ons huisje hebben we ook een knus wind vrij plekje gevonden waar we de laatste straaltjes zon meepikken. De volgende dag spreken we vast door. Tijdens het eten word ik aangevallen door een soort wesp, die het op het slokje wijn, dat ik net naar binnen wilde werken, heeft voorzien. Het lijkt wel alsof wij de dieren uit onze nachtmerries juist aan trekken.

Dag 8: Swaziland – Hwulule

Rond 8 uur rijden we weg. De grens valt mee, we worden naar de juiste loketjes voor de juiste stempels gedirigeerd en zijn weer in Zuid-Afrika. Na 4 uur rijden komen we bij de Ezulwini lodge. De receptioniste gaat vrolijk over in Afrikaans als ze hoort dat we Nederlands zijn. Ik versta Engels toch beter. De excursie die we graag hadden willen doen, bieden ze niet aan, maar ze geeft wel andere opties. Het huisje is meer een huis, met woonkamer, keukentje en aparte slaapkamer. Op het park lopen giraffen, zebra’s en impala’s. We besluiten zelf door het Hluwule park te rijden. Daar zien we olifanten, neushoorns, een krokodil en apen. Het park is heel heuvelachtig en compacter dan Kruger. Onderweg horen we dat een groep van 80-100 olifanten is gesignaleerd, maar helaas komen wij ze niet tegen. Als we terug naar de lodge rijden over het dunne zandweggetje moet ik abrupt remmen voor een giraf die uit de bosjes stapt. Zijn vriendjes sluiten bij hem aan en lopen gezamenlijk weg. Die avond worstelen we met zijn tweeën, in het smalle bed, met de klamboe.

Dag 9: Hwulule (St Lucia)

De wekker gaat om 7 uur. Na het ontbijt rijden we naar St Lucia voor onze vooraf geboekte bootsafari, waarvan we niet wisten dat het opstappunt 100km verderop ligt. We zijn er vroeg dus drinken we in het plaatsje nog wat bij de koffietent. Even later zitten we bovenop de boot en hebben daarom heel goed uitzicht op de vele nijlpaarden en aantal krokodillen die we tijdens het varen zien en heel dicht naderen. Helaas doen ze hun bek niet open. Een aantal kleine nijlpaardjes zijn lief om te zien. Ze zijn echter niet zo gediend van onze aanwezigheid, want een hele kudde kiest snel het hazenpad als wij naderen, ondertussen boos achterom kijkend. St. Lucia is een leuk, toeristisch plaatsje, waar we lekker lunchen en boodschappen doen. We rijden weer terug naar Hwulule en liggen daar nog even aan het zwembad. We horen dat anderen die dag cheeta’s in het Hwulule park hebben gezien. Wij zien die avond nog 2 bokken langs ons huisje en sluiten de dag af met een buffet en kaartspelletjes.

Dag 10: Hwulule – Drakensberge

Vandaag zitten we 6 uur in de auto. De plaatsjes waar we onderweg langskomen, lijken ons niet echt leuk, dus we stoppen nauwelijks en halen lunch bij een spar. In het plaatsje vlakbij onze accommodatie aangekomen gaan we naar een plaatselijke VVV en ontdekken dat er heel, heel veel te doen is in Drakensberge. We rijden door naar de Ardmore Guest farm waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Na 2 dansende jongetjes op de weg, die heel ontevreden zijn met het bedrag dat we hun geven en bedelen om meer en eten, zien we een aantal mooie bergcottages staan bij de Guest farm. Zullen we een bovenverdieping of beneden krijgen, vragen we ons af. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en rijden na een bak thee in de prachtige tuin naar de bergcottage. Marco vraagt of ik even wil uitstappen om te kijken welk deel we van het huis hebben, om de handigste parkeerplek te zoeken. Ik kan maar één deur vinden en als ik die opendoe zie ik de trap midden in de woonkamer; het hele huisje blijkt voor ons te zijn! Als gekken rennen we door het huis om alles te bekijken. We hebben 3 slaapkamers (waarvan 1 met hemelbed en open haard), 2 badkamers (1 met jacuzzi), een terras, een balkon met ligbedden en een grote woonkamer met open haard. Als we lekker in het zonnetje de hotelmap doornemen ontdekken we dat eten en drinken hier spot goedkoop is. Een glas wijn uit de selfservice bar kost 9 rand, nog niet eens 90 cent. Dat belooft wat! Die avond eten we aan een lange tafel met een aantal Nederlandse stellen die we vlak daarvoor al in de tearoom tegenkwamen. Heerlijk om wat ervaringen uit te wisselen. Zo weten we ook meteen de hoogtepunten van dit gebied. We borrelen met zijn allen nog even na en dan is het tijd om de oogjes te sluiten.

Dag 11: Drakensberge

We worden wakker met regen en concluderen dat onze plannen voor vandaag daarmee in duigen vallen. Het is echter voor het ontbijt al weer droog. We rijden met de auto naar Monk’s Cowl, van waaruit je verschillende wandelingen door de bergen kunt maken. Wij besluiten de Sphinx te doen, 4km, 1 uur omhoog en 1 uur terug. Omdat het een uitzichtpunt bovenop is, gaat de weg heen alleen maar omhoog, wat best zwaar is. Onderweg komen we nog een waterval tegen. Bovenop blijken we helaas nauwelijks iets te kunnen zien door de mist. Die trekt wel een beetje weg voor we op adem zijn en het zweet is opgedroogd en dus weer terug gaan. Netjes binnen de tijd zijn we weer beneden en doen nog een andere wandeling langs een waterval. Een rondje van 2,5km in 1 uur. Als we terugkomen bij de entree en ons afmelden voelen we de eerste druppels. We rijden met de auto langs de helikopter plaats om te boeken voor morgen, maar daar is helaas niemand. In de cottage laten we onze vermoeide benen verwennen door de jacuzzi. Vanaf een uur of 4 begint het te onweren. Als het tegen half 8 nog niet is opgehouden en we al meerdere keren donders en lichtflitsen van dichtbij hebben mogen ervaren word ik bang. De belangrijke spullen liggen netjes in een tas bij de deur. Ik zie het al zo gebeuren; blikseminslag in onze mooie rieten kap. Omdat we uiteindelijk toch wel erge honger krijgen, rennen we toch maar door de storm naar het restaurant. Na het eten kletsen we nog wat in de tea room met 2 Engelsen die op bezoek zijn bij hun Zuid-Afrikaanse zoon. We rennen door de regen weer terug. Ik ben zeker niet van plan om te gaan slapen voor de storm over is. Gelukkig houdt hij het om half 10 voor gezien.

Dag 12: Drakensberge

We worden wakker en zien een stralende zon. Na de storm kunnen we die erg waarderen. Ook omdat we een helikoptervlucht hebben geboekt voor deze ochtend. Als we bij de vertrekplaats van de helikopter aankomen verteld de eigenaresse dat er een paar kilometer verderop een cottage is afgebrand door blikseminslag. Ze vertelt ook dat ze wel eens in Utrecht is geweest. We zien mensen voor ons opstijgen en daarvan word ik toch wel wat zenuwachtig, want het ziet er heel spannend uit. Marco gaat voorin, voor de foto’s, maar ook omdat ik geen behoefte heb om de afgrond onder mijn voeten te kunnen zien door het glas aan de voorkant. We worden vastgegespt, de koptelefoon gaat op en gaan. Ik vlieg! Ik zit met open mond naar alles om me heen te kijken. Even later stoppen we voor onze break die we hebben bijgeboekt, op een hoog platform. We krijgen een glaasje champagne en genieten van het uitzicht. We gaan weer verder en de helikopter scheert schuin langs de bergen en vlak over de toppen. Ik zie een aantal watervallen en beesten, geen mens te bekennen hier. We zijn vlakbij de grens met Lesotho, maar die mogen we niet over helaas. De vlucht zelf lijkt wel een kermisattractie en die knoop in mijn maag voel ik ook. En net als de achtbaan moet je weer uitstappen voor je het weet. Maar het was absoluut de moeite waard. Hierna rijden we door een aantal zulu dorpen naar Cathedral peak, zo’n 70km verderop. We willen naar de grotten met muurschilderingen wandelen, maar dat kan alleen met gids. Daarom doen we maar een korte hike van 1,5 tot 2 uur. Het blijkt heel kort te zijn naar de waterval en daarom willen we via een andere categorie A (makkelijk) wandeling terug. Of het kaartje was niet goed, of wij snapten het niet of er was een pad verdwenen, maar op een gegeven moment zijn we alleen maar aan het stijgen. Ik loop al weer helemaal rood aan en zweetpareltjes lopen over mijn rug. We moeten rotsen en zelfs een ladder op klauteren en vlak langs een afgrond schuifelen. Dit kan nooit categorie A zijn. En zo hebben we toch weer ruim 2 uur gewandeld. Moe rijden we terug naar onze cottage. We kunnen de jacuzzi al ruiken. Onderweg ontdekken we dat de zulu kindjes niet veel zin hebben in toeristen. Een kindje komt keihard op onze auto afgerend zodra we langs rijden en we missen hem maar net. Even later gooit een ander jongetje een grote tak naar de auto. Oké, we gaan al weg hoor! De wind steekt op en ik hou mijn hart vast voor weer onweer, maar het zet niet door. Het is alweer de laatste avond hier en dat vinden we erg jammer, omdat er nog zoveel te beleven is en de accommodatie zo goed bevalt.

Dag 13: Drakensberge – Uhmlanga

We nemen afscheid van Paul en Sue (de eigenaren) en ontvangen de belachelijk lage rekening, waar het grootste deel de was van is. Dus maar wat extra fooi in de pot. We rijden 3 uur door de regen en mist en hebben dus geen idee of de route mooi is. De route gaat dwars door Durban heen. We hebben wat moeite met het vinden van onze Bed & Breakfast, The Honeypot, maar uiteindelijk checken we in bij een prima kamer. We lopen naar het strand. Helaas nog steeds geen mooi weer. We lopen langs het strand, doen een drankje met uitzicht op zee en lunchen bij een Italiaan. We willen wat shoppen, maar het plaatsje is zo klein dat we daar snel mee klaar zijn. We gaan dus maar weer terug naar onze kamer. Die avond gaan we naar Gateway; een mega winkelcentrum met 3 bouwlagen en vele restaurants. De rijkdom straalt ervan af en zo hebben we de verschillen tussen rijk en arm al een paar keer duidelijk gezien.

Dag 14: Uhmlanga – Durban – Port Elizabeth – Tsitsikamma – Plettenberg bay

Al onze troep is weer in de backpacks ingepakt, want we gaan vandaag met een binnenlandse vlucht naar PE (zoals ze hier Post Elizabeth noemen). Om 6 uur leveren we de auto in bij het vliegveld en blijken veel te vroeg te zijn om in te checken. We ontbijten wat en grappen over de gratis condooms bij de toiletten. Na een vlucht van nog geen anderhalf uur halen we de auto op bij de autoverhuur. De dame loopt voor ons uit naar een Audi A3 turbo en wij hebben uiteraard geen bezwaar. Marco is compleet in zijn nopjes en vanaf dan hebben we een derde reisgenoot; de auto. We rijden door PE en belanden op de bekende Gardenroute. We nemen een afslag naar Tstsikamma national park, waar de toegangscontroleur alvast zelf zijn fooi houdt door gewoon 10 rand minder wisselgeld terug te geven. Na een lunch aan zee, wandelen we naar de hangende bruggen, wat een relaxed aangelegd pad is met houten trappen. Na de bruggen kun je nog iets verder voor een mooi uitzicht. Helaas is het niet even en is het pad ook weer nauwelijks een pad te noemen. Dus klauteren we naar boven en nemen elke bocht waarna het blijkt nog verder te zijn, voor lief. Het uitzicht is inderdaad erg mooi en we kunnen zelfs dolfijnen zien. Niet veel later rijden we weer verder over de mooie route. De route over een mooie parallelle weg is helaas afgesloten, komen we te laat achter. Begin van de middag arriveren we in the Dunes hotel bij Plettenberg Bay. Het ziet er allemaal heel luxe uit, maar de kamer is ijskoud, met name de tegenvloer. Geen verwarming of airco te vinden. Omdat het nog mooi weer is lopen we naar het strand dat aan het complex ligt en genieten van de zeewind en het uitzicht. Teruggekomen bij de kamer gaan we even bij het zwembad voor onze kamer liggen, waarvan het water ook ijskoud is. We eten bij het hotel terwijl een ober (in opleiding neem ik aan) de fles wijn niet open krijgt en elke 5 minuten vraagt of alles goed is. Met legging en sokken aan slaap ik die avond prima.

Dag 15: Plettenberg bay

We worden wakker van de kinderen van onze hotelburen waarvan de vader om 6 uur ’s ochtends continue een schaap nadoet, die niet van ‘slaap kindje slaap is’. Pas om 7.45 kunnen we ontbijten, wat laat is voor ons doen, maar vroeg voor het hotel. We hebben een walvissafari van te voren geboekt en rijden daarom naar het strand in Plettenberg Bay zelf. De gids is heel grappig en vind Marco een dokter of advocaat vanwege zijn bril. We krijgen een kleine instructie, waarvan ik met name heb onthouden dat je als je de vissen wilt voeren je dat aan de achterkant van de boot moet doen, zodat anderen het niet in hun gezicht krijgen. Ik slik nog een extra reispilletje. Die hebben we ook wel nodig, want met name als de boot stil ligt, deint het behoorlijk, hoewel het prachtig weer is. We zitten met 2 Nederlandse stellen die we al eerder hebben gezien en nog zo’n 40(!) anderen op de boot. Maar iedereen kan aan de rand staan of zitten en het daardoor goed zien. Marco heeft het mooiste plekje van allemaal. Hij staat een paar meter hoog op een uitkijkpost van de boot. We komen een moeder en babywalvis tegen. Ze komen heel synchroon met hun ruggen uit het water. Moeder walvis springt één keer recht het water uit, wat iedereen mist met zijn camera. Nadat we ze even kwijt zijn komen ze aan de andere kant van onze boot weer even boven. Dan varen we langs het ‘robben island’ van Plettenberg bay. Hier liggen 3 tot 4 duizend zeeleeuwen op de rosten en in het water met elkaar te vechten. We varen later nog een heel stuk op zoek naar dolfijnen, maar kunnen die helaas niet vinden. De ‘landing’ op het strand is apart. De boot maakt heel veel snelheid (je moet je vast houden) en dan schuift hij zo het strand op. Ik ben een beetje teleurgesteld dat we geen haaien en dolfijnen hebben gezien. De walvissen waren indrukwekkend, maar ik had verwacht dat we er nog veel meer zouden zien. Een beetje verwent misschien. We gaan in het plaatsje lunchen met uitzicht op zee en wat zien we daar; dolfijnen. Het plan was om die middag aan het strand te gaan liggen, maar omdat het inmiddels compleet bewolkt is en best fris slaan we op de weg terug af bij een bord; ’driving range open’. Ik ga mijn eerste poging tot golf doen. De poging mislukt jammerlijk, maar toch leuk om eens mee te maken. We gaan evengoed maar naar het strand. Niet zonnen, maar een romantische strandwandeling. Even niet de toerist uithangen, met fototoestel en zo, maar gewoon genieten van de zeelucht. Er is verder niemand en onze voetstappen in het zand achter ons hebben iets magisch. Zou een mooie foto zijn. We komen hele grote aangespoelde kwallen tegen, zo indrukwekkend dat we er een foto van willen maken, maar dat gaat niet. We kijken naar de golven en zien ineens wat dolfijnen met de golven spelen. Dat zou leuk zijn om te fotograferen. Alsof ze het hebben afgesproken springen twee dolfijnen synchroon met een boog boven de golven uit. Hadden we dat maar gefilmd…. We gaan weer terug naar de ijskoude kamer en hoewel het al begint te schemeren en het buiten kouder wordt zitten we toch aangenamer buiten dan op de kamer. We twijfelen of we zullen gaan eten in Plettenberg Bay, maar besluiten toch lekker ‘thuis’ te eten en nemen het buffet voor lief.

Dag 16: Plettenberg bay – Knysna – Botlierskop (Mossel bay)

De kids zijn vertrokken, dus we worden heerlijk uit onszelf wakker, wat later dan normaal. Na het ontbijt gaan we toch nog even naar het strand, omdat het nu wel stralend weer is. Fototoestel gaat mee, maar helaas geen kwallen of dolfijnen. Als alle spullen weer zijn ingeladen vertrekken we en stoppen we bij Knysna Heads. Hier heb je een mooi uitzicht op de lagune, bergen en zee van Knysna. De volgende stop lunchen we aan zee. Hier zien we in de verte weer een hele groep dolfijnen en denken we een walvis te zien. Na een uurtje rijden komen we aan bij Botlierskop Private Game Reserve. De meest luxe accommodatie van onze reis. We worden ontvangen met onze voornaam, krijgen een drankje en ons dagprogramma wordt doorgenomen. We twijfelen over de night drive. We hebben de hele reis deze al willen doen, maar hier blijkt het meer een soort sterrentocht te zijn. We doen het uiteindelijk niet. We worden met een golfkarretje naar onze tent gebracht. Voor het paadje naar de privé gelegen tent staat een standaard met een steen die je erop kunt leggen als je gestoord kan worden en anders laat je hem eraf. De tent is heel luxe. Mooi groot bed met klamboe, achter een gigantische kast met alle gemakken voorzien een badkamer met losstaand bad en een dubbele buitendouche. Vanaf ons terras kun je het park overzien. Wel worden we gewaarschuwd voor apen; monkey alert, dus al het voedsel opbergen. Het is nog zonnig dus we besluiten bij het zwembad te liggen en ik word verrast met sparkling wine, besteld door Marco. Helaas schuift een wolkendek al snel weer langs en zien we voorlopig geen zon meer. We gaan even relaxen op de ligstoelen op ons terras voor we ons klaarmaken voor het inbegrepen diner. We krijgen een menukaart op maat (aangezien ik heb aangegeven geen vis te willen) van 6 gangen. Het hoofdgerecht kun je ter plekke laten klaarmaken door de kok met keus uit 9 verschillende soorten vlees waaronder zebra, struisvogel, gemsbok etc. Als we naar het eten terug bij onze tent komen vragen we ons af wie het licht heeft aangelaten. Het zijn echter de schoonmakers die de elektrische dekens en de verwarming hebben aangezet en flesjes water en bonbons hebben neergelegd. Heerlijk!

Dag 17: Botlierskop (Mossel bay)

Hoewel het zo veelbelovend leek, heb ik slecht geslapen. Ondanks alle luxe blijft het wel een tent en tentdoeken klapperen in de wind, heel hard. Zoals verwacht is het ontbijt ook ontzettend uitgebreid en zelf voorzien van champagne. Om 9 uur worden we in de jeep naar een afgezet stuk in het park gebracht waar drie leeuwen wonen. De jeep rijdt het ‘hok’ in en de mannetjes leeuw Chris, staat op en rent achter en om de jeep heen. Volgens de gids is hij ‘playfull’, maar ik verwacht dat hij elk moment in de jeep kan springen. Als we terugkomen, zegt de gids toch dat het wel ‘scary’ was. Ja, dat hoef je mij niet te vertellen. Maar ik voelde wel dat ik leef! We hebben nog uren voor de volgende excursie en het regent pijpenstelen dus we zitten wat voor de open haard in het hoofdgebouw. Daarna liggen we ingepakt in dekens op de ligbedden voor de tent te lezen. We brengen een bezoekje aan het winkeltje verderop en nemen een lekkere lunch. Het is inmiddels al een tijdje droog, wat fijn is gezien de safari die we zo gaan maken. Om drie uur staat de jeep voor en regent het al weer. Ingepakt in dekens proberen we ons te beschermen tegen nat worden, wat uiteraard niet bepaald lukt. Na een paar minuten rijden stoppen we bij twee olifanten, de derde wordt door rangers achter de bosjes (waar hij ongetwijfeld een lekker droog plekje had gevonden) vandaan getrokken. Met een glaasje champagne in onze hand blijven we daar naar kijken. Dat geeft toch een beetje een onnatuurlijk gevoel bij deze safari. Een paar minuten later stuiten we op een groepje impala’s waar ook unieke zwarte bij zitten. We gaan steeds hoger de dieper het park in, maar we zien alleen regen en mist en dieren die wij allang gezien hebben. Na een uurtje stemmen alle excursieleden met elkaar af dat het beter is om terug te gaan, aangezien we allemaal tot het bot doorweekt zijn. We krijgen een glaasje sherry bij de open haard en niet lang daarna duiken wij ons bad in om op te warmen. De buitendouche in de regen laten we voor wat het is. Bij het diner duwen we onze laatste malariapil naar binnen en genieten weer van de smakelijkheden die we voorgeschoteld krijgen. De wind is best hard vandaag en dat merken we goed als we in onze warme bedjes willen slapen. Ik hoor van alles klapperen en andere geluiden, waarvan ik denk dat apen of wildebeesten deze veroorzaken en kan dus moeilijk slapen. Zelfs met oordopjes.

Dag 18: Botlierskop (Mossel bay) – Montagu

Ruim voor de beloofde wake-up call die niet kwam ben ik al wakker. Om half 8 staan we klaar om naar de Catwalk (wandeling met jonge leeuwen) gereden te worden. Onderweg krijgen we al heel wat info van de eigenaar en opvoeder van de leeuwen. Na de instructies; dicht bij elkaar blijven en leeuwen vallen de kleinste aan (wat ik gelukkig nu eens niet ben) lopen we een stukje met onze loop-stok. Bij een heuvel moeten we naast elkaar gaan staan en wachten. 2 leeuwen van 2 jaar oud komen al spelend van de heuvel af denderen en glijden nog een stuk door voor onze voeten. Na wat gesnuffel lopen ze op commando van hun twee begeleiders (waarvan 1 een zeer verdacht litteken op zijn gezicht had) vooruit met ons in hun kielzog. Het mannetje en vrouwtje spelen en knuffelen onderweg veelvuldig met elkaar. Als ze wat langzaam lopen, kan het gebeuren dat je ineens een meter naast een leeuw loopt. Heel bijzonder om te ervaren. Bij een aantal plekken worden de leeuwen in een leuke positie ‘gezet’ en kunnen we met ze op de foto, hoewel het wel wat spannend is om je rug naar ze toe te draaien. Gelukkig zijn ze goed te beïnvloeden met een stukje rauw vlees. Op één punt kunnen we ze zelfs aaien. Onze katjes zijn een stuk zachter, maar toch erg leuk om te ervaren. Bij terugkomst kunnen we meteen ontbijten en uitchecken. Na een uurtje of drie rijden via een prachtige pas, komen we in Montagu aan. Na het inchecken en uitpakken gaan we naar de hotsprings. Een groot zwembad tussen de bergen met als enige verschil dat het water heet is. Het is lekker om even te ontspannen en op te drogen in de zon. Nadat het weer bewolkt is geworden lopen we nog een rondje door het dorpje en aanschouwen wat mooie Kaap Hollandse architectuur. Het hotel staat bekend om zijn goede keuken en daarom hebben we daar ook genoten van een 4 gangen diner die de wet luxe=weinig onderstreept, maar de carpaccio van springbok was de moeite en het geld waard.

Dag 19: Montagu- Franschhoek – Stellenbosch

Na het ontbijt rijden we weg door de regen; mijn debuut achter het stuur van de Audi. Het is een prachtige route, voor zover we kunnen zien. Na de bergpas vlak voor Franschhoek klaart het ineens helemaal op en hebben we een prachtig uitzicht over het wijngebied. In Franschhoek lunchen we en bekijken wat winkeltjes aan de chique winkelstraat. Nog een klein stukje verder komen we in Stellenbosch aan bij een mooie ‘Manor’ met hoge plafonds en gouden kranen. Als onze troep weer in de kamer ligt en de vorige accommodatie is gebeld om de achtergelaten jas op te sturen, gaan we het stadje bekijken. Er is veel Kaap Hollandse en Victoriaanse architectuur te zien, maar wel aan wegen met veel bomen, zodat je ze nooit leuk op de foto kan zetten. We komen op straat eerder ontmoette Nederlanders tegen. We kopen wat souvenirs en drinken een wijntje op een terras, met een snack, wat een halve maaltijd moest zijn, maar eigenlijk veel te veel was. Zou deze vergissing door de bloedmooie serveerster komen? Stellenbosch is een echte studenten stad, dus overal zijn jonge mensen aan het winkelen, terrasje pakken en vooral hardlopen. We lopen pas laat weer terug het centrum in om te eten omdat we al een hele maaltijd achter onze kiezen hebben en vallen daarna met volle maag in slaap.

Dag 20: Stellenbosch

Hoewel er regen is voorspeld straalt het zonnetje ons tegemoet bij het ontwaken. Dit kunnen wij heel goed waarderen omdat we vandaag de fietsexcursie hebben en we al doemscenario’s in ons hoofd hadden van verzopen katjes op een mountainbike. We bellen nog van te voren, omdat we de informatie van de vooraf geboekte excursie niet helemaal vertrouwde. De opstapplaats blijkt ook aan een andere straat te liggen en daar moeten we pas een half uur later zijn dan gepland. Met de auto worden we naar het vertrekpunt gebracht. De gids heeft ons inmiddels al verteld dat de cheeta farm geen onderdeel meer is van de excursie, wat mij erg teleurstelt. Omdat we nog op een aantal anderen moeten wachten, raad de gids ons aan de tijd te doden bij een wijnproeverij aan de overkant van de straat. Zo zitten we om half 11 aan ons eerste wijntje, waar we voor € 1,80 een fles van kunnen kopen. Gelukkig weet ik dat we nog de hele dag met een fiets op pad zijn en met backpacks reizen, anders had ik wellicht grof ingeslagen. De mountainbikes worden klaar gezet en ik bewijs mijn onervarenheid met dit type fiets door de helm verkeerd op te zetten. De eerste proeverij is bij Spier Estate. We krijgen uitleg door een slecht verstaanbare knul en daarna drinken we drie verschillende bodempjes wijntjes. Door een leuk en avontuurlijk bospad over een brug en hek komen we bij de volgende wijnboerderij waar we vijf wijnen proeven ingeschonken door een strenge dame die eist dat je je glas leegdrinkt voor ze nieuwe inschenkt. We worden steeds joliger, behalve de Canadese dame die tussen 6 Hollanders zit en bij de pré-excursie-wijnboerderij al teveel gezopen had volgens eigen zeggen. Gelukkig krijgen we snel lunch om ons weer wat helderder te maken, waarbij we onze inmiddels rijke ervaringen met elkaar uitwisselen. We rijden nog een klein stukje verder naar een Brandy fabriek. Daar proeven we een 10 en 12 jaar oude brandy van een trotse gids. Voor we goed en wel op de fiets zitten zijn we alweer terug bij het beginpunt en worden met de auto naar het centrum gebracht. We gaan heel even shoppen en dan blijkt het alweer half 6 te zijn. We eten bij een fantastische pizzeria en drinken de laatste fles wijn in Stellenbosch.

Dag 21: Stellenbosch – Cape de Penisula – Kaapstad

We worden wakker met regen, maar tijdens het ontbijt klaart het iets op. Vandaag gaan we naar onze laatste bestemming en dat stemt ons best triest. Omdat Kaapstad vlakbij Stellenbosch ligt, gaan we de dag nuttig gebruiken door via de attracties in Cape de Penisula te rijden. We doen eerst Simons Town aan dat bekend staat op de pinguïns. Die kun je niet zomaar langs het strand zien waggelen, nee daarvoor moet je eerst parkeren, een stukje lopen, entree betalen en over houten wandelpaden lopen. Het stinkt als een gek, maar het is wel leuk om er zo ontzettend veel van dichtbij te zien in hun natuurlijke omgeving. Het is inmiddels weer regenachtig als we National Park Kaap de Goede Hoop inrijden. Er zijn verschillende mooie uitzichtpunten, maar door de wolken en mist kun je niet heel ver kijken. Ook walvissen laten zich niet zien. Op Cape point waait het als een gek. We lopen de heuvel op en zien het treintje langs gaan met een paar zwaaiende mensen erin; onze safari-genoten. Bovenop bij de vuurtoren komen we ze tegen en kletsen even bij. Ook een stel van de fietsexcursie loopt langs. Kleine wereld. We lopen nog langs een pad naar het uiterste puntje van Afrika, waar ook een oude vuurtoren staat. Op de weg terug ontkomen we echt niet aan de poncho. We halen snel wat lunch die we bij een uitzichtpunt parkeerplaats in de droge auto opeten. Steeds meer auto’s stoppen bij ons in de buurt en turen naar zee, niet snappend waarom wij zo lang stil staan, haha. Bij Kaap de Goede Hoop, springen we uit de auto om een foto bij het bord te maken (nadat wij aan de beurt zijn tussen de vele toeristen) en rennen snel weer terug. De zee is hier prachtig en heel wild. De route van het park naar Kaapstad gaat via Chapmans Peak, wat op een mooie dag prachtig is en op een slechte dag zoals vandaag, niet zichtbaar. Uiteindelijk blijkt het nog best lang rijden te zijn en arriveren we om half 6 bij Port View Guesthouse. Na een opfrisbeurt rijden we met de auto naar het A&V Waterfront ook al is dat maar 1km ver. We zien niemand op straat lopen en het regent nog steeds. We eten Zebra en Boboti en kunnen nog net voor de winkels sluiten wat warme kleding kopen en in onze koude kamer vallen we in slaap.

Dag 22: Kaapstad

Het hele weekend zou slecht weer worden, maar daar is vandaag helemaal niets van te zien. We ontbijten dus zo vroeg het kan en haasten ons om voor het slechte weer de Tafelberg op te kunnen. De autorit er heen is al heel mooi en vanaf de parkeerplek is het uitzicht op Kaapstad al waanzinnig. De kabelbaan blijkt door de wind de hele dag niet omhoog te gaan. We rijden daarom een stukje door en genieten van het uitzicht. Daarna gaan we naar Lion’s head/ signal hill de ‘andere berg’. Hiervandaan is ook een prachtig uitzicht op Kaapstad, op de stranden, op de Tafelberg en op de twaalf apostelen, een bergketen achter de Tafelberg. We rijden een stukje door het centrum van Kaapstad om bij het postkantoor een verloren jasje op te halen en worden daar heel enthousiast ontvangen. Met een ijsje lopen we over de boulevard en omdat het nog steeds mooi weer is, besluiten we Chapmans drive nog een keer te doen. We duren er heel erg lang over omdat bij elk parkeerhaventje wel weer een prachtige foto te maken valt. Aan het einde van de tolweg, gaan we gewoon nog een keertje terug. Nu hebben we hem echt wel gezien. We lunchen bij Champs Bay en wandelen daar nog even over het strand. Via Greenpoint rijden we weer naar Waterfront en lopen daar langs de haven. Dit blijkt ontzettend toeristisch te zijn, met winkeltjes, terrassen en excursieboten. We genieten op één van de terrasjes van een drankje in de zon. Hier lijkt ons de goede plek om te schoppen, maar het zijn voornamelijk exclusieve en dure winkels dus dat houden we snel voor gezien. We eten snel wat in een pub en zijn om acht uur alweer op onze kamer, na een lange dag op pad te zijn geweest.

Dag 23: Kaapstad

Er staat vandaag veel wind, maar gelukkig vertrekt de boot naar Robben Island toch. De boot zit overvol en wordt bij aankomst verdeeld over verschillende bussen. De gids in de bus is heel goed en verteld hele interessante dingen tijdens de rondrit over het eiland. Bijvoorbeeld dat de lepra patiënten vroeger werden gescheiden naar geslacht, maar er toch 43 baby’s werden geboren dankzij ‘lovers lane’ waar ze elkaar stiekem zagen. Verder staan er een hoop kanonnen op het eiland, waarvan er één eindelijk in 1947 af was, 2 jaar te laat dus. Het blijkt dat alleen medewerkers op het eiland mogen wonen. De rondleiding in de gevangenis is door een ex-gedetineerde die er als student heeft vastgezeten. Hij is helaas wel heel slecht verstaanbaar. We bezoeken een grote cel voor meerdere gevangenen, binnenplaatsen en een cellengang waar iedereen even leuk in een cel op de foto kan. Dan komt het moment waar onze 40 koppen tellende groep vooral naar uitkijkt. De cel van Mandela. Iedereen kan een paar seconden kijken en foto’s nemen, daarna moeten we rennen voor de boot. De terugweg heeft meer weg van een kermisattractie dan een boottocht. Er klinken oehhs en oohs en ik ben zo dankbaar dat ik een reispil op heb. Op het vastenland namen we een luxe Aziatische lunch met sparkling wijn omdat we goed nieuws hadden gekregen. Daarna ervaren we het Zuid-Afrikaanse bioscoopleven en keren weer naar het hotel terug. Op loopafstand eten we tussen de locals.

Dag 24/25: Kaapstad – NL

We proberen deze laatste dag uit te slapen, maar door allerlei keuken geluiden lukt dat niet echt. Het ontbijt blijkt op dit latere tijdstip ook bijna op. We checken uit en de kabelbaan naar de Tafelberg die we willen nemen blijkt na een belletje van de host alweer dicht. Het is prachtig weer, alleen op de Tafelberg hangt 1 wolk, een tafelkleed, die er de hele verdere dag blijft. We maken een relaxte wandeling op signal hill en willen daarna het centrum van Kaapstad in. Vanuit de auto zien we al dat het veel te druk en helemaal niet gezellig is, dus rijden we door langs het bekende WK-stadion naar het strand bij Greenpoint. Daar lunchen we op een dakterras met hapjes en wijn in de warme zon. Als we vol zitten lopen we nog langs het water en eindigen weer bij het Waterfront, waar we maar weer een terrasje pakken om te genieten van onze laatste dag en de zon. Als de zon bijna onder gaat pakken we de Audi en rijden naar het vliegveld met ons themalied van deze reis; ‘lion in the morning sun’ nog een laatste keer uit de speaker, waar we met pijn in ons hart van onze reisgenoot afscheid nemen. We hebben na het inchecken nog 3 uur de tijd en eten op het vliegveld. De vlucht kom ik door met een paar uurtjes slaap en een film. Op Schiphol staat ons onverwachte welkom comité klaar om ons naar huis te brengen na een fantastisch reis.

22 november 2012

We staan om 6:30 op. We vertrekken pas om 9:00 uur. Om 7:10 gaan we ontbijten dat is best goed te doen. Toast brood, gebakken ei, yoghurt met vruchten. We willen pinnen en Paul gaat om 8:00 uur mee om te pinnen. Hij legt ons de pinautomaat uit. Aan het hotel zitten ook allemaal conferentiezalen en winkels vast en daar is ook de pinautomaat. We vertrekken netjes op tijd richting Soweto, over de N1, dit is de snelweg naar Pretoria. Onderweg vertelt Paul van alles en nog wat over Zuid-Afrika. Om een uur of tien pikken we Josephine onze gids voor Soweto op. Zij is geboren en getogen in Soweto. In Soweto zijn gebieden waar rijke en arme zwarte mensen wonen. De arme zwarten komen uit de buurlanden en vinden dat ze allemaal recht hebben op een zogenaamd Mandela Huisje. We rijden door een wijk met hele mooie woningen en we zien daarnaast een krottenwijk. Paul vertelt ons dat sommige mensen al lang een mandela Huisje van de regering hebben gehad, maar dat zij deze woning verhuren en zelf in de krottenwijk blijven wonen. Overal staan minibusjes die dienst doen als taxi’s, als je een taxi wil aanhouden gaat dat met handgebaren. Die handgebaren kunnen betekenen ik blijf in Soweto, ik wil naar Johannesburg enz. We rijden verder en stoppen in Kliptown. In het centrum bevindt zich het Walter Sisula Square met het Freedom Charter Monument. Op het plein was op 26 juni 1955 een ontmoeting met 3000 afgevaardigden van het congres van het volk. Het monument is een soort echo toren, er staat een man die op een blokfluit speelt. Daarna passeren weer een wijk met hele mooie huizen, Orlando west .Op nummer 11884 Maseli Street staat het riante huis van Winnie Mandela omgeven door hekken, afgezet met prikkeldraad en bewaakt door camera’s. Daarna stoppen we in Vilakazistraat. Hier hebben twee nobel prijswinnaars gewoond. Hier staat het huis van Nelson Mandela en Desmond Tutu. Het huis van Nelson Mandela is nu een museum, wij mogen alleen foto’s maken aan de buitenkant. Er staat een hek van gigantische tralies om het huis, eigenlijk staat dat huis weer in een soort gevangenis. Daarna rijden we door naar Hector Pieterson monument. Dit monument is genoemd naar een schooljongen die op 16 juni 1976 tijdens een scholierenopstand werd opde verkeerde plek en tijd was en werd door de politie doodgeschoten. Onderweg zien we veel hostels (barakken) In de hostels wonen werknemers uit de buurlanden Mozambique, Botswana, Lesotho, Namibië, Zimbabwe enz. Momenteel worden de hostels van betere voorzieningen voorzien en zullen dit uiteindelijk familiehuizen worden. Onderweg maken we nog wat foto’s van de Orlando krachtcentrale. Zij voorzagen Johannesburg vroeger van elektriciteit. Nu zijn ze fraai beschilderd en kan je er bungy-jumpen. We rijden nog langs een wijk waar de Mandela huisjes staan, deze zijn klein en leven er families in met 14 personen, maar het zijn geen krotten. Josephien neemt afscheid van ons. Ding dong, gaat het door de microfoon. Dat is Paul zijn manier om onze aandacht te vragen. De immens grote gele zandbergen die buiten Johannesburg her en der opduiken zijn het afval van het winningproces. Momenteel wordt al het zand nog één keer onder de loep genomen. Een laatste zoektocht naar het Goud. We rijden verder naar het Voortrekkersmonument. Dit ligt net buiten Pretoria. We gaan eerst even naar het toilet, en wat wat drinken en een sandwich eten in het restaurant. Daarna klimmen we naar boven. We kunnen nog een stuk hoger met de lift. Daar heb je een fantastisch uitzicht op Pretoria. In de verte zie je de Uniegebouwen, waar we morgen heen gaan. We gaan verder naar het Paul Kruger Museum, het voormalige huis van Paul Kruger. We lopen door het huis en staat ook nog treinwagon waarmee hij zich door het land verplaatste. Paul Kruger was de voormalige president van Zuid-Afrika. Tegenover het museum staat de Paul Kruger Church. Voor vandaag zit het erop. We stappen voor het hotel uit. Paul loopt nog met ons mee om een verloopstekker te kopen. De winkel is ook weer zwaar beveiligd. Het lukt ons om een stekker te scoren voor 13 Rand. We gaan op het terrasje nog wat drinken we gaan daarna naar de kamer. Het begint ineens vreselijk te regenen, hebben we toch mazzel gehad vandaag. Om 19:00 uur gaan we eten buffet. Om een uur of negen gaan de meeste mensen richting kun kamer, wij ook, we typen dit verhaaltje terwijl het buiten vreselijk giet en onweert.

23 november 2012

Het is een reisdag vandaag, dat betekent 6, 7, 8, zes uur opstaan,zeven uur de koffers buiten. De wake-up call is om 6:00 uur. Het is druk bij het ontbijt. Er was ook een groep van OAD waardoor het helemaal vol zat. Om stipt 8:00 uur vertrekt de bus. We gaan eerst langs het Unie gebouw. Hier zit het parlement een half jaar, de andere helft van het jaar zit het parlement in Kaapstad. We stoppen eerst onderweg om een aanzichtfoto te maken. Hier staan heel veel Jacaranda bomen, ze zijn al een beetje uitgebloeid, maar het ziet er nog steeds schitterend uit met al die paarse bloemen. De Jacaranda is geen inheemse boom als er een boom dood gaat of gerooid moet worden, komt er geen nieuwe voor terug. De boom drinkt teveel water. Water is kostbaar in Zuid-Afrika. We rijden verder naar boven en stoppen voor het Unie gebouw. We hebben hier een prachtig uitzicht over de stad. We gaan de N1 op richting Polokwane en daarna verder naar Tzaneen. Het is 500 kilometer rijden. Paul vertelt over de verschillende stammen in Zuid-Afrika, ze zijn dan wel allemaal zwart maar het zijn allemaal verschillende stammen en kunnen onderling niet trouwen, vanwege verschillende tradities en gebruiken. Onderweg moet de bus over een weegburg. Ook moeten de vrachtwagens allemaal over deze burg, als ze te zwaar zijn volgt er meteen een bekeuring. En ze moeten het gewicht corrigeren. We rijden over een tolweg. In dit deel van Zuid-Afrika is het wettelijk verplicht om minimaal eens in de twee jaar het land gecontroleerd af te laten branden. Deze branden zijn heel goed voor de natuur. Het gras dat boven de grond groeit verbrandt maar de graspol zelf niet. De inheemse bomen branden niet omdat ze geen olie bevatten. In de winter is het droog en sterft het lange gras af, Als men niet zou branden zouden deze grassen een viltlaag vormen. Als dan in de lente (september-oktober) de regen valt kan het water vanwege de viltlaag de graspollen niet bereiken. We maken een fotostop bij het Peter Mokaba Stadion in Polokwane dat speciaal is gebouwd is voor het WK voetbal in 2010. We rijden nu de Drakensbergen in. Onderweg komen we nog wat Mandela huisjes tegen. De huisje hebben een dak van golfplaat. Er zij staan ook huisjes met een speciale dakconstructie, aan deze constructie is af te lezen hoeveel mensen er in zo’n huisje wonen. Vroeger zouden deze personen in 6 of 8 verschillende hutten hebben gewoond. Om te lunchen gaan we naar een mall. We krijgen 1½ uur de tijd om wat te eten en er rond te lopen. Het blijft een raar gezicht overal zomerkleding en kerstbomen. We kopen twee sandwiches in een grote supermarkt en twee flesjes melk met een smaakje dat drinken en eten we buiten de mall op een bankje op. We lopen nog wat door de mall en gaan dan richting de bus. We rijden verder richting de Magoesbaskloof, daar mogen we niet over, we maken een omweg. Er staan overal fruitbomen. Vroeger hadden de mensen theeplantages, maar de meeste schakelen nu over op fruit. We komen om een uur vijf aan bij Tzaneen Country Lodge. We worden verwelkomt met een glaasje sap en een prikker met fruit. Wij krijgen kamer 11. Een mooie kamer. De kamers liggen rondom een zwembadje. We gaan een rondje lopen door het park er is een kleine kinderboerderij en daar gaan we ook nog even kijken. Er zitten cavia’s, konijnen, schildpadden een kalkoenen een pauw en twee struisvogels enz. ’s Avonds eten we met z’n allen aan twee grote tafels. A la carte, je kan uit twee dingen kiezen, dagsoep of Spicey kippenvleugels, vis en biefstuk en als toetje een sponscakeje of vruchten met ijs. Na het eten gaan we met een aantal mensen nog even aan de bar zitten. Er zitten kikkers in een vijvertje, die maken ongelofelijke herrie. Om 23:00 uur gaan we naar bed, morgen weweer vroeg op.

24 november

ontbijtje gaan we nog een kwartiertje aan ons verhaaltje werken in de tuin. Bert fotografeert nog even snel een hele grote mot. Om 8:00 uur zitten we weer in de bus. Paul vertelt over de malariamug, er zijn vijf soorten muggen en twee daarvan kunnen alleen malaria overbrengen en dan alleen de vrouwtjes. Ook vertelt hij over de groei van het Krugerpark. In de Nationale Parken van Botswana en Mozambique verdwijnen de landgrenzen zodat deze Nationale Parken en het Krugerpark samen één Nationaal Park vormen. Voordat aansluiting met Mozambique mogelijk is moeten eerst de landmijnen opgeruimd zijn. De rijden over een prachtige route. We steken de Olifantsrivier over. In deze rivier kunnen krokodillen en Nijlpaarden zitten omdat deze rivier door het Krugerpark stroomt en de dieren volgens Paul niet weten waar het Krugerpark eindigt. We rijden door de J.G. Strijdomtunnel. Bij de uitgang van de tunnel staan allemaal stalletjes, daar stoppen we niet. We rijden door. De korstmossen tegen de hellingen ogen zelfs fluoriserend. We stoppen bij het uitzichtspunt van de Blyde River Canyon. We lopen via een kort maar steil pad naar het uitzichtpunt. We kijken uit op de Rondavels. Beneden in het dal stroomt de Blyde River. Dit is een schitterend gezicht en zeker een aantal foto’s waard. Larissa neemt wat foto’s van ons. Bron: Zuid-Afrika.nl De Blyde River Canyon is een spectaculaire kloof van maar liefst 30 km. Het is de op twee na grootste kloof van de hele wereld! Al eeuwenlang baant de snelstromende Blyde River zich door een gebied dat op 700 m hoogte ligt dat bestaat uit kleigrond en kwartsgesteente. Door erosie is er een indrukwekkend wirwar van kliffen, eilanden en rotsplateaus ontstaan die samen de Blyde River Canyon vormen. Andere bijzondere geologische vormen in de Blyde River Canyon Nature Reserve zijn de Three Rondavels. Deze drie ronde heuvels hebben veel gelijkenissen met de traditionele hutten van de Xhosa-stam. Ze zijn door de erosie van zacht gesteente onder een soort kap van harder gesteente. Het lijkt alsof de daken van de hutten zo boven de kloof uitsteken. Na een half uurtje gaan we weer de bus in. We stoppen bij een restaurant voor een bakkie koffie. Het is zelfbediening . We drinken allebei een lekkere bak koffie. Op een gegeven moment valt de stroom uit. De kassa doet het niet, het betalen wordt dus een beetje chaos. De koffie kost 11 rand. We mogen hier niet zolang blijven zitten, we moeten verder. We rijden weer verder richting de Bourke’s Luck Potholes. Als we er aankomen krijgen we drie kwartier de tijd. Over de kloven zijn bruggen gebouwd. We moeten de rechtse brug nemen en als we teruggaan de linkse brug . Het gedeelte voor de brug is een aangelegd pad. De Blyde River stroomt onder ons. Wat een schitterend gezicht, het gesteente is geweldig en het heeft verschillende kleuren. Op het vlakke plateau stroomt het water over de rotsen. Hier lopen we een tijdje over en gaan wat verder na achteren, daar is het niet zo druk en kunnen we nog wat foto’s maken waar geen andere mensen opstaan. Daar waar het water de diepte instort maken we ook weer foto’s, ook hier willen we weer samen op de foto, deze worden dit keer gemaakt door Erik en Noor. Onder de linkse burg stroomt de Treur River. Hier hebben een geweldig uitzicht over de Potholes. De kolkende rivieren hebben ronde gaten uitgeslepen in de rotsen. De gaten zijn genoemd naar Bourke. Deze man heeft goud gevonden op de plaats waar de Treur en Blyde River samenkomen. Drie kwartier is eigenlijk te weinig tijd, maar ja we moeten verder. Paul vertelt ons nog het volgende verhaal: De Blyde River dankt zijn naam aan een groep Voortrekkers, die een groepje mannen, vrouwen, kinderen achterliet. De groepen zouden elkaar bij een bepaald punt bij een rivier ontmoeten. Een groep kwam niet opdagen en de andere groep was er van overtuigd dat ze waren aangevallen. Deze rivier noemde ze Treur rivier. Een paar kilometer verderop, bij een andere rivier, zagen ze elkaar echter weer terug en toen waren ze…blij! We rijden verder naar Pelgrims Rest voor de lunch. We passeren de plaats Vaalhoek, waar nog steeds een goudmijn is. We eten in het Vine restaurant, het is heerlijk weer, we gaan buiten zitten. Er zijn veel quad en motorrijders, het is herrie van jewelste en het stinkt af en toe behoorlijk. We eten tosti’s met patat en sla. Deze waren weer heerlijk. Noor, Erik en Joke nemen een milkshake, mmmm. We worden bediend door twee obers met bolhoeden op. Na het eten lopen we nog wat door het stadje. Andre staat tussen een paar Zuid-Afrikanen die ruzie maken. Een van de twee wilde geld van Andre om zijn schuld bij de andere af telossen. Maar Andre begint hier natuurlijk niet aan. De ruzie tussen de Zuid Afrikanen loopt min of meer uit op een handgemeen. Hoe afloopt zullen we wel nooit weten want we moeten de bus weer in. We gaan weer verder richting Graskop naar God’s Window. Het is een beetje heiig, er hangt een gordijntje voor het raam. We mogen bij drie uitzichtpunten kijken. De punten zijn te bereiken middels een aangelegde stenen trappen. Het uitzicht is fantastisch, normaal kan je veel meer zien, bijvoorbeeld ook het Krugerpark. Michael en Verena rennen nog een stuk naar het laatste uitzichtpunt, waar we eigenlijk niet heen mogen, ze redden het niet tot boven, anders zijn ze niet op tijd terug bij de bus. De laatste stop van vandaag zijn de Berlin watervallen, hier gaan we ook weer foto’s maken. Het is wel mooi, maar we zijn niet onder de indruk, de watervallen in Canada zijn veel spectaculairder. We gaan weer verder met het glazen kistje. We rijden langs een berg met veel erosie. De keien donderden onophoudelijk op de weg en toen heeft men besloten een tunnel aan te leggen. We rijden op de R40. Aan de rechterkant ligt het Kapama Game Reserve. Tientallen kilometerslange afrastering moet het wild binnen het park houden. We gaan weer rechtsaf en rijden door de poort van het Timbavati Private Game Reserve. We rijden tussen afgerasterde wildgebieden en zien onze eerste giraffes, een zebra en wrattenzwijntjes. Na de ingang van de Kubu Safari Lodge is het nog een flink eind rijden over een hobbelige zandweg. We worden welkom geheten door de vrouw der huizes met een lekker koud drankje. We blijven hier twee nachten. Ze vertelt wat we wel en niet mogen, maar vooral dat we de klamboe boven ons bed moeten gebruiken. Voor onze kamer staan twee stoelen, daar gaan we nog even zitten om ons verhaal weer aan te vullen. We gaan om een uur of zeven op het terras zitten, er komen steeds meer mensen bij. We moeten gaan eten in een ander gedeelte, daar brand een groot vuur, volgens ons moet het een kraal voorstellen. Als we om ons heen kijken denken we dat het niet heel lang droog zal blijven. De soep was lekker, het vlees was een beetje boel taai, de rest was prima. Na het toetje begon het echt te regenen en moesten we naar het overdekte terras, daar hebben we met een aantal mensen nog wat gedronken. Dan naar bed, morgen heel vroeg op voor de Game Drive in het Krugerpark.

25 november

We hebben lekker geslapen onder een klamboe. Vannacht heeft het heel hard geregend . De daken zijn van riet en dat lekte een beetje we kregen zo nu en dan spetters op ons hoofd. We worden om 4:45 gewekt , er staat een kopje koffie of thee klaar bij het restaurant. We krijgen een zakje met een ontbijtje mee. Vandaag gaan we naar het Krugerpark. De bus brengt ons erheen. De jeeps rijden er achter aan. Het is ruim een uur rijden naar het Krugerpark. Onderweg rijden over kaarsrechte wegen met links en rechts allemaal natuurreservaten. We zien al impala’s en giraffe. Als we in het park aankomen, doet Bert de zoomlens op de camera. Grrr@#@ stelt dat ding niet meer scherp. We moeten het dus doen met onze gewone lens, dat is balen. Bij de ingang van het park stappen we in de twee jeeps. We zitten in de jeep die door Paul gereden wordt. In deze jeep zitten Celeste en Karel beiden lopen iets achter in hun ontwikkeling. Celeste heeft een weddenschap met Paul, wie de meeste dieren ziet wint een reep chocolade. Bert is de jury. Celeste koopt bij de ingang van het park een boekje waarin alle dieren die in het park leven staan. Als we een dier zien moet hij doorgestreept worden. Als eerste zien we twee leeuwen, we krijgen geen kans om eerst een foto te maken, eerst moet het dier aangestreept worden op de lijst. Celeste straalt bij ieder dier wat aangestreept wordt in het boekje. We zien Olifanten, Giraffes, heel veel Impala’s ,een Jakhals, Buffels, Gnoe’s, Koedoe, Witbokken, Bavianen, Gieren, Arenden, een glimp van een Nijlpaard. We zien ook heel veel verschillende vogels. In de verte zien we een neushoorn . We stoppen onderweg voor het ontbijt. Paul had gezegd dat het heel warm zou worden. Nou echt niet het wordt steeds kouder, en het regent regelmatig. De lunch is ook in het park. Pastasalade, gehaktballetjes, vleeswaren en lekker brood. We komen vandaag niet verder dan de BIG 4 En de Neushoorn hebben alleen maar van grote afstand gezien. Celeste wordt steeds ongeduriger. Als Paul bij een boom stopt om ons daar iets over te vertellen, zegt Celeste we komen hier toch niet voor bomen maar voor dieren. Paul weet natuurlijk ook dat Celeste een beetje achter loopt en speelt het spelletje geweldig mee. We zien een rood snaveltok bij de toiletten en zeggen tegen Celeste dat Paul deze niet gezien heeft en dat zij daarom wint. Dat gaat ze met een hele grote glimlach aan iedereen vertellen . Ze zegt heeeel vaak tegen Bert die naast haar zit dat ze nu toch wel de Neushoorn en het Luipaard wil zien. Het wordt steeds kouder en we doen de zijkanten van de jeep dan ook dicht. Als we aan het eind van de middag naar de uitgang van het park rijden zien we een aantal secretarisvogels. Deze vogels worden met uitsterven bedreigt volgens Paul zijn er nog maar 3000 ex. van over. De vogels doen hun naam eer aan ze lopen heel statig door het veld en een heeft een kikker in zijn bek. de Om 17:00 uur rijden we het park uit richting lodge. Waar we om 18:40 aankomen. We gaan met z’n allen eten, na het eten gaat iedereen naar bed. Het was een lange dag.

26 november

We staan om 6:00 op, ontbijten en dan hebben we nog een half uurtje de tijd om een verhaaltje te maken. We lopen een dag achter, of we die nog inhalen is de vraag, we hebben hier amper de tijd voor. We gaan met het glazen kastje (de bus) weer richting het Krugerpark. Dezelfde weg als gister. Vandaag is het dus ook weer dieren spotten, alleen wordt het fotograferen door de ruiten van de bus. We zien weer een heleboel dieren, en vandaag zien we ook de neushoorn een stuk dichterbij. Het is dus inmiddels echt de BIG 4. Met de bus mogen we alleen op de teerweg (asfaltweg). Als we de eerste neushoorn zien is het chaos in de bus,iedereen wil hem fotograferen. We zien vandaag ook diverse nijlpaarden, daar hebben we ook mooie foto’s van kunnen maken. We lunchen weer in het park. We stoppen bij een restaurantje. Er zitten daar ook apen, die proberen van alles van de tafels te pikken, wat ze ook diverse keren lukt. Er zitten ook mooie blauwe vogels, die hebben een nestje in een dooie boom die fungeerde als steun voor het dak van het terras. Opeens is paniek in het restaurant. Er is een Hagedis van ongeveer een halve meter lang naar binnen gelopen. De dames van de bediening lopen gillend rond. Het beestje verstopt zich natuurlijk op een plek waar je er niet bij kunt. De toonbank wordt opzij geschoven en hij komt te voorschijn en wordt snel opgepakt door een moeder die voor haar dochter een ijsje wilde kopen. Het dier wordt in de struiken gezet en de rust keert weer. We rijden nog door stoppen nog bij een rivier, waar ook winkels en restaurants zijn we even mogen uitstappen en rondlopen. Om een uur of half zes komen we aan bij het Numbi Hotel in Hazyview. We kijken nog even naar de foto’s die we vandaag gemaakt hebben, typen dit verhaaltje, zodat we het straks op de weblog kunnen zetten. Morgen gaan we naar Swaziland en of daar Internet is weten we niet.

27 november

Gisteren hebben we best lekker gegeten. Bert had een steak en Joke vis. Het werd heel snel achter elkaar geserveerd, soep, hoofdgerecht en meteen het toetje, ze wilden vast van ons af. Na het eten hebben we onze verhaaltjes op de weblog gezet en met Ursula en Remco geskyped. Wat is dat gaaf. Vanochtend was de wake-up call om 5:45 uur, douchen alles weer in de koffer proppen, ontbijten en om 8:00 uur het glazen kastje weer in. We gaan vandaag naar Swaziland. Het regent een beetje. We kregen in de bus van Paul de lijst met de bedragen die wij hem schuldig zijn. We moeten ook meteen de excursie naar Robbeneiland betalen. Totaal 2.020 rand. We stoppen om te pinnen, dat wordt dus een hele rij toeristen die staan te pinnen. We geven het geld meteen aan Paul, hij gaat het meteen weer storten. Hij wil niet met al dat geld lopen. We kunnen daar ook een kopje koffie drinken. We halen nog wat bij de super spar, de superspar is echt gigantisch, en gaan weer naar de bus. We rijden nog even langs het postkantoor, sommigen van de groep hebben kaarten geschreven en die moeten op de post. Op naar het Koninkrijk Swaziland. We rijden langs een stuwmeer, de drie kopjesdam, het water wordt gebruikt als drinkwater en dient voor de bevloeiing van de gewassen. We verlaten Zuid-Afrika bij Jeppe’s Reef. We laten ons paspoort stempelen, we komen in het niemandsland tussen Zuid-Afrika en Swaziland. We komen Swaziland binnen bij Matsamo. We worden opgewacht door een medewerker van Matsamo Cultural Village. We gaan naar binnen en daar begint ze te zingen, daarna neemt ze ons mee het dorp in. Er is een brand geweest en het dorp is nog steeds niet opgebouwd. Er leefden een man met twee vrouwen en die hadden samen 25 kinderen. Daarna gaan we op houten banken zitten en krijgen we een show te zien met dans en zang. Wij zullen wel cultuurbarbaren zijn, maar wij vonden er niets aan. Aan het eind van de show worden er mensen uit de groep gehaald en moeten mee dansen. Joke is ook één van de gelukkigen. Paul vertelde ons dat die mensen daar nog wonen, maar niemand uit de groep geloofd dat. Paul wordt er door Larissa op aangesproken, maar volgens hem is alles wat hij verteld waar en is het niet met haar eens. Paul heeft wel meer ververlende opmerkingen als hij het ergens niet mee eens is. Alles wat hij verteld of doet is goed en de waarheid. We kunnen een cd kopen, maar dat doen we niet. De groep treedt volgend jaar op in Europa. Na de show is het tijd voor de lunch. Vandaag hebben wij geen zin in de lunch, wij nemen alleen wat te drinken net als drie andere mensen. Vanochtend hebben we twee cakejes en een appel en een banaan meegenomen uit het hotel, dat is voor vandaag wel genoeg. We lopen een stukje en dan zijn we in Swaziland, we krijgen weer een nieuwe stempel. De bus gaat weer verder. We rijden door Swaziland met links en rechts bergketens, dit zijn ook nog de Drakensbergen. In de dalen hiervan liggen fruitplantages en even later zijn weer honderden hectares aangepland met eucalyptus en pijnbomen. We rijden verder naar het Hawane resort waar we om 15:30 aankomen, het is een soort park met allemaal kleine vrijstaande hutjes, het is er donker binnen. Er is beperkt heet water. De zon schijnt maar het is toch erg fris, we zitten op 1450 meter hoog. Buiten zitten kan alleen met een trui of vest aan. We hebben een paar dagen geleden een fles wijn en een fles rosé gekocht, daar nemen we maar een glaasje van. Om 19:00 uur gaan we eten in in het restaurant.

28 november

Vanochtend weer om 6:00 opstaan, 7:00 ontbijten. Als we klaar staan om de bus in te gaan roept Paul ons bij elkaar hij wil ons wat mededelen. Vannacht is er ingebroken in de bus. Alle reispapieren van de bus zijn gestolen, ook alle spullen die in de rekken boven ons hoofd lagen zijn weg. Verena en Michael hadden hun jas in die rekken liggen, die zijn ze dus kwijt. De politie is gebeld, wij moeten daar op wachten. Het is koud en halen ons vest uit de koffer. Eerst staan we met z’n allen bij de receptie te wachten maar daarna besluiten we om nog een bakje koffie te gaan drinken. Voor Paul is dit de eerste keer dat hij dit meemaakt. Swaziland is helemaal niet crimineel. Eerst kwam de gewone politie en daarna de CSI Zuid-Afrika, met kwastjes om vingerafdrukken te maken. Die auto van de politie zag er echt niet uit, wat een oude bak, maar er ligt dan wel met een automatisch geweer achter de bestuurdersstoel. Na een hele boel lijsten die de chauffeur en Paul moesten invullen kunnen we om 10:00 vertrekken. We gaan daarna na een glasfabriek. Het is daar lekker warm binnen. Kunstig wat die mensen daar maken. We kopen een klein girafje en nijlpaardje. Na dit bezoek gaan we naar de markt. Op de markt aangekomen blijkt dit echt een toeristische markt te zijn, wij dachten dat we een markt gingen bezoeken waar de mensen ook komen met fruit, groente enz. Maar dat was het niet Het waren 60 kraampjes die allemaal hetzelfde verkochten. Ik (Joke) ben nadat ik een aantal jaren niet meer ongesteld ben geweest , ongesteld geworden en niet zo’n klein beetje ook. Ik heb wat maandverband geleend van Larissa. We hebben aan Paul gevraagd of hij ergens wilde stoppen om maandverband te kopen. Als we terugkomen hebben Paul en Nico met de bus ergens voor mij maandverband gekocht. Erg aardig van ze. De volgende stop is de kaarsenfabriek. We worden om een uur of 12 afgezet bij de fabriek. We kunnen daar ook lunchen. Paul en Nico moeten naar de hoofdstad terug om het papierwerk nog verder in te vullen en de benodigde papieren in orde te maken zodat wij Swaziland toch uit kunnen. Alle papieren van Nico zijn ook gestolen. We gaan de fabriek bezoeken. Je kan kaarsen kopen in de vorm van dieren. Ze hebben de dieren in de meest wonderlijke kleuren gemaakt, Het is best knap allemaal,maar wij vinden het niets. Buiten staan ook nog kraampje met houtsnijwerk, kraaltjes etc. We gaan lunchen, lekkere gevulde pitabroodjes en een bakkie cappuccino. Na de lunch gaat het zonnetje schijnen en gaan we allemaal in het grasveld liggen, heerlijk om een uur of twee komen Paul en Nico terug en kunnen we verder. Het is nog ongeveer 350 kilometer rijden naar ons volgende hotel. We zitten weer een hele tijd in de bus. Als we bij grens aankomen moeten we de bus weer uit ons paspoort laten stempelen en stukje door niemandsland lopen en dan je paspoort weer laten stempelen in Zuid-Afrika. Om een uur of zes arriveren we bij ons hotel in Hluhluwe, de Ezulwini Game Lodge. Hier blijven we twee nachten, er is geen internet. We gaan om 19:00 uur met z’n allen eten, het is weer gezellig aan tafel. Om 9:30 uur houden we het voor gezien. We gaan nog even ons stukje typen en dan naar bed. Morgen vertrek de bus weer om 7:40 uur.

29 november

We vertrekken netjes op tijd. Om een uur of acht arriveren we in het Hluhluwe Nationaal park. Er staan twee jeeps klaar. Het is heerlijk weer, het zonnetje schijnt volop. Wij gaan in de jeep met chauffeur (ranger) die volgens Paul het best Nederlands praat. Het is een wat oudere man die een beetje mank loopt. Hij heet Guy van Vuuren. We hebben meteen al een gevoel dat het niet goed gaat komen met deze safari . Wij hebben een safari van drie uur en wij willen dieren zien. Guy stopt bij plantjes en bomen en bij uitzichtpunten waar hij wil dat we moeten uitstappen en waar geen beest te zien is. Hij rijdt ook langzaam, wil dat we onderweg 10 minuten pauze houden. Hij lijkt op Korporaal Johns uit daar komen de schutters. We roepen dan ook don’t panick. We zien het eerste uur helemaal niets, hij rijdt op paden met links een afgrond en rechts gaat het steil omhoog. We worden steeds meliger en hebben de grootste lol achterin de jeep. Dat vindt Johnsie niet leuk we moeten naar hem luisteren. Uiteindelijk zien we een leeuw in de verte. Voor een foto is het te ver weg. Een stukje verderop gaat de andere jeep rechts af, die is volgens Johnsie een eenrichtingsweg. Hij zet de motor af en we staan te wachten tot de andere jeep weer terug komt. Na een paar minuten gaat die weer rijden en slaan we links af. Daar zien we een poel met Buffels en daarachter zebrapaarden. We zien nog wat zebrapaarden de weg overzetten met een jonkie. Nog wat verder steken nog wat buffels de weg over , daar zit ook een jonkie bij, deze gaan ook badderen. Bijna aan het eind van de rit zien we nog wat wrattenzwijnen met een heleboel jonkies, wat een gaaf gezicht. We geven geen van alleen Johnsie een fooitje, wat een slechte ranger. We rijden verder richting …… We stoppen bij een restaurant waar Paul een tafel heeft gereserveerd. Vlakbij is een supermarkt, waar ik nog wat maandverband wil kopen. Andre gaat ook met ons mee. Andre luncht nooit. Hij gaat altijd een stukje lopen of koopt een broodje en gaat lekker picknicken. Bij de supermarkt verkopen ze verse bolletjes, daar kopen we er een paar van, wat plakjes cheddar kaas en twee pakjes melk en wij gaan ook op een bankje samen met Andre picknicken. Om 13:45 vertrekt de bus naar de kaay zoals Paul de aanlegsteiger noemt. Onderweg moet Paul nog even de kaartjes kopen en dan kunnen we de boot op. Het is een grote open boot met een luivel tegen de regen en zon. We hebben de hele boot voor ons zelf. De schipper is ook meteen de gids vanuit zijn verhoogde stuurstand kan hij alles overzien en hij heeft daar ook een microfoon waar hij door praat als iemand van de klantenservice, die omroept, bij de Bijenkorf. Maar voor de rest was hij heel aardig. Er was ook nog een hulp aan boord voor het vastleggen van de boot en om de vliegen weg te slaan. Na een paar honderd meter varen zien we al de eerste nijlpaarden. Hij stopt er vlakbij het is prachtig om te zien. Nijlpaarden kunnen niet zwemmen en staan op de bodem van het meer. Ze kunnen al lopend over de bodem een snelheid halen van 25 km per uur en op het land zelfs 45 km . Ze zien er onschuldig en sloom uit maar maken per jaar de meeste slachtoffers onder de mensen. Omdat ze op de bodem staan is het afhankelijk van de diepte van het water hoeveel je ziet van deze beesten en geregeld verdwijnen ze helemaal onder water. We kunnen nu een groot gedeelte van hun rug zien en hun kop. We hopen dat het water verder op wat minder diep is zodat we een groter deel van het nijlpaard kunnen zien. We varen verder onder de brug door die het vasteland met St Lucia verbindt. Onder de brug zit het vol met nesten van vogeltjes die daar jaar in jaar uit blijven zitten. We stoppen weer bij een nieuwe groep nijlpaarden en daarna zien we de eerste krokodil hij ligt op het land in het mangrovebos maar zodra de boot te dicht bij komt verdwijnt hij in het water zonder dat wij een foto hebben kunnen maken. We varen weer verder en zien ook geregeld arenden zitten maar met onze lens kunnen wij daar geen goede foto van maken. We zien nog meer nijlpaarden en van sommige kun je wat meer zien dan hun rug. En een stukje verderop zien we een nieuwe krokodil deze blijft wel liggen en heeft zelfs zijn bek open. We varen nog een stuk verder en keren dan om want we hebben maar 2 uur. We maken nog wat foto’s van de nijlpaarden die we op de weg terug nog tegen komen en voor je het weet wordt de boot al weer aangelegd en kunnen we van boord en de bus terug naar de lodge. Het is meer dan een uur rijden naar de lodge. Als we daar aankomen is het 4:30 uur we gaan even buiten zitten met een gemberbiertje en een glas wijn en gaan daarna een stukje lopen rondom de lodge. We willen niet te ver want voor je het weet is het donker en dan verdwalen we. Achter de lodge is een ananasplantage en we lopen langs een opslagplaats met lege kratten een dozen. Er staan ook heel veel kratten gevuld met ananassen die volgens ons zijn afgekeurd. Want sommige zijn stuk of te klein. We lopen wat verder langs een omgeploegd veld, we slaan rechts af en dan zien we op het pad giraffes staan, ze zijn met z’n zessen, we lopen nog wat dichterbij, we nauwlettend in de gaten gehouden. Aan de andere kant van het pad staan Verena en Michael, we besluiten om terug te gaan omdat anders de giraffes zich misschien in het nauw gedreven voelen. Tijdens het eten begint het vreselijk te onweren. Als we in onze lodges zitten gaat het los. Af en toe gaat het licht aan en uit en het regent vreselijk.

30 november

Na het ontbijt kijken we nog een laatste keer naar de Giraffes die op het grasveld voor de lodges lopen. Het weer is aardig opgeklaard en het zonnetje schijnt. Eerst gaan we langs het postkantoor om nog wat kaarten in de bus te gooien. Paul moet nog even langs een ander hotel om iets op te halen en dan gaan we rijden richting Durban. We stoppen onderweg bij een benzinestation waar we wat koffie halen. De volgende stop is Balito om te pinnen. Hier kunnen we ook de mall in. We krijgen drie kwartier de tijd. Henk en Fennie gaan natuurijk weer de superspar in, zij kopen van alles, zij gaan dan ook bijna nooit mee eten ’s avonds. Het begint te regenen. Wij pinnen alleen en gaan gauw de bus weer in. Verder langs de Indische oceaan richting Durban en onderweg daar naar toe passeren we het Moses Mabhida stadion waar Nederland gevoetbald heeft tijdens de kampioenschappen in 2010. We rijden Durban door naar de haven waar we gaan lunchen. Het regent nog steeds de lucht is grijs. In het restaurant wat Paul voor ons heeft bedacht is het heel druk, we lopen een stukje verder. We gaan hier met z’n zessen eten, de man in het restaurant raakt een beetje in paniek. Neemt de bestellingen op en komt naderhand weer vragen wat er nou precies besteld was. We moeten ruim een half uur wachten op het eten, het broodje van Bert is lekker dat van Joke is een beetje zuur, er zit teveel citroensap over de tonijn. We nemen wat foto’s van de haven in de regen. Af en toe giet het behoorlijk. Na de lunch de bus weer in. We rijden via Pietermaritzburg naar de Howick watervallen. Als we daar aan komen regent het nog steeds, we nemen heel snel wat foto’s en gaan meteen de bus weer in. Als iedereen weer binnen is wat nog meer dan 3 ½ uur rijden is. Iedereen in de bus slaapt een beetje. Het weer is vreselijk slecht, we rijden in de wolken op slingerwegen. Volgens Paul lag er verleden jaar in november sneeuw. We komen om kwart voor zeven aan in ons hotel de Drakensberg gardens voor de aankomende twee nachten, we hebben het koud. Om half acht gaan we eten in het restaurant, het regent nog steeds. Het eten is buffet, je kan daar ook iets laten bakken. Net als in een wokrestaurant, Tijdens het eten moeten een formuliertje invullen voor morgen. Dan gaan we via de Sanipas naar Lesotho. Om een uur of tien houden we het voor gezien en gaan richting de kamer.

1 december

Om 8:10 uur vertrekken we met de bus. We rijden naar Underberg, daar stappen we over in drie 4x4 auto’s. De Sanipas is de enige verbindingsroute tussen KwaZula Natal en Lesotho. Het is erg bewolkt, maar droog. Volgens een van de bestuurders van de auto’s, hebben we vandaag mooi meer om de pas op te gaan. Het eerste gedeelte is nog gewoon teerweg. We gaan over op een keienpad, we krijgen gratis massage. Heel veel haarspeldbochten en hele smalle padjes vol met keien en naast je een afgrond. We gaan hoger de bergen in. Het uitzicht is echt fantastisch. We hebben onde3rweg diverse stoppen om foto’s te maken. We stoppen bij de twaalf apostelen. We komen bij de grens van Zuid-Afrika en het niemandsland van Lesotho. Hier krijgen we weer een stempel in ons paspoort. We zitten nu ongeveer op 1.900 meter hoogte. We rijden nog een heel stuk door niemandsland. We hotsen en botsen door de auto. Het is een spectaculaire rit. Na ongeveer 8 km. door het niemandsland we stijgen hierbij nog 800 m met een nog slechtere weg . komen we bij de grenspost met Leshoto. We mogen absoluut de het kantoortje niet fotograferen daar staan zware straffen op. De reden hiervoor is niet duidelijk er valt niets te zien aan het gebouwtje. We krijgen weer nieuwe stempels in ons paspoort en kunnen daarna weer verder . Het is één grote troosteloze vlakte met dhier en daar wat hutjes. We rijden naar ee dorp met een hut of 6 en mogen uitstappen welopen wat rond en worden uitgenodigd om een hut binnen te gaan. We worden voorgesteld aan de bewoonster van de hut en krijgen uitleg over de levenswijze van de mensen die in dit dorp wonen. We kunnen een stukje brood proeven wat vers gebakken is en er is zelfs een plaatselijk biertje wat geproefd kan worden Ik heb het maar niet geproefd maar het smaakt en beetje naar karnemelk. Er wordt uitgelegd door de gids dat de hutten van leem en mest gemaakt zijn en dat het hout om het dak te maken van benedenmoet komen omdat we boven de boomgrens zitten. Ze moeten dus te voet of met een paard een naar beneden om hout voor de hut te verzamelen want boven groeit alleen maar gras en een paar struiken. Voor we de hut uitgaan kunnen we nog wat souvenirs kopen of wat geld in een mandje achterlaten. Buiten voor de hut zitten wat inwoners van dit dorp op een bankje en er staan een aantal kinderen te kijken naar ons. We mogen foto’s maken maar daar moet wel voor betaald worden. We kunnen ons niet voorstellen dat je hier gelukkig kunt zijn er is voor de rest helemaal niets, en in de winter vriest het hier erg hard en waait er een ijskoude wind. En zelfs nu lopen ze bijna allemaal met een deken om hun heen. We rijden weer naar de grenspost en stoppen bij het hoogst gelegen restaurant van Zuid Afrika voor de lunch. Paul had in eerste instantie voor ons allemaal Lasagne besteld maar willen we niet dus nu mogen we zelf beslissen wat we gaan eten. We proberen ook een Maluta biertje gebrouwen in Lesotho maar we zijn het er over eens dat het een beetje slap smaakt. Na de lunch gaan we dezelfde weg terug alleen nu zijn er allemaal wolken om ons heen en is het zicht tot bijna 0 gedaald. Vlakbij de grenspost komt er iemand op een paard naar ons toe gereden. We mogen een foto nemen maar er moet wel betaald worden. We geven heem een muntje van 2 rand waar hij tevreden mee is. We krijgen weer nieuwe stempels in ons paspoort en rijden langzaam naar beneden. Het is best wel eng om met zo weinig zicht naar beneden te rijden maar onze chauffeur zit nonchalant achter het stuur en maakt zich geen zorgen. Hij vraagt zelfs of een van ons naar beneden wil rijden maar dat doen we maar niet. Als we het niemandsland hebben overgestoken krijgen we weer nieuwe stempels bij de Zuid Afrikaanse grens. De wolken zijn inmiddels opgelost en de zon schijnt weer. En na anderhalf uur verlaten we de Sani pas. We worden met de landrover naar het hotel gebracht wat nog 30 km rijden is. Als we bij het hotel aankomen begint het weer te regenen . Onze chauffeur heeft ons onderweg naar boven en weer naar beneden van alles verteld over de pas en de dieren die er leven. We zijn hier erg tevreden over en geven een flinke fooi. Om 7 uur is het diner en het is nu al 6 uur dus er maar weinig tijd om je op te frissen. Het buffet is bijna hetzelfde als de vorige avond maar er wel keus genoeg. We blijven nog wat napraten en nemen nog een wijntje en dan is het wel genoeg en gaan naar bed want morgen is het weer een reisdag die begint met 6,7,8.

2 december

Het regent, we zitten bijna de hele dag in de bus. De lucht is grijs en blijft grijs. We stoppen bij een benzine station voor een take away koffie. De lunch is bij een klein winkel centrum. We kopen een sandwich en een flesje melk. Onderweg vertelt Paul honderduit over van alles en nog wat. Hij weet erg veel over Zuid-Afrika. Er staan daar nog heel veel Jacaranda bomen in bloei. We steken de weg over, dat is even oppassen want in Zuid-Afrika rijden ze links. We maken gauw wat foto’s . Als we terug lopen komt Erik aan rennen en zegt dat we terug moeten komen. Er blijkt een dame gestopt te zijn met de auto en had tegen Erik en Andre gezegd dat ze ons daar weg moesten halen. Omdat we anders beroofd zouden worden. Toch wel eng eigenlijk je voelt je niet veilig. Onderweg mogen we nog even uitstappen om naar het landgoed van Nelson Mandela te kijken en een foto te maken. Echt dichtbij komen we niet. Er staan bomen en hekken om heen, dus het wordt van het grote afstand een aanzichtkaart maken, zoals Paul het zegt. We komen aan in ons volgende hotel, de Drakensberg Gardens in Underberg. We hebben een kamer op de eerste etage met een heel mooi uitzicht over de Indische Ocean. Het eten is weer een buffet.

3 december

Als we wakker schijnt de zon. We gaan ons bakkie koffie en thee op het balkonnetje drinken en kijken of we dolfijnen zien in zee. We zien wel een heleboel aapjes zitten. We hadden nog wat appeltjes en daarmee lokken we de aapjes. Er komt een aapje aan met een kleintje op zijn buik en pakt het appeltje van Bert aan. Hij smikkelt het lekker op we krijgen het klokhuis terug. Bij het restaurant zitten nog veel meer aapjes, ze krijgen daar brood. Iedereen maakt foto’s. We moeten om kwart over acht bij de bus zijn, want om half negen begint onze wandeling in het Inkenkwezi Game Reserve. We gaan een uur wandelen met Ranger Roger. Het is heel mooi weer, Paul zegt heel vaak ik heb altijd mooi weer met de excursies. Tot nog toe heeft hij gelijk. Alleen die dag in het Kruger lukte het niet. Roger loopt als een gek, we kunnen hem bijna niet bijhouden. Het vertelt iets over een plant en laat ons een duizendpoot zien. Daarna gaat hij weer in hoog tempo verder. We moeten een lang en steil stuk omhoog we zijn helemaal kapot als we boven aan komen. Gelukkig heeft iedereen hier last van. Verder zien we helemaal niets. Iedereen is het er over eens, deze wandeling mag uit het programma van de NRV. We lopen het restaurant in en daarachter staan de cheeta’s. De 3 Cheeta’s waren pas geboren toen ze in het park kwamen en zijn nu een jaar of 4 oud. Het is de bedoeling ze over enkele maanden vrij te laten in het park zodat ze voor hun zelf kunnen zorgen. 1 van de 3 is al een keer op jacht geweest en heeft daarbij een Emu te pakken gekregen en daarna ook opgegeten. Dit toont aan dat ook al zijn ze tussen de mensen grootgebracht ze hun jacht instinct niet zijn kwijtgeraakt. Maar nu zitten ze alle 3 in een afgezette ruimte. We mogen naar binnen en kunnen ze meteen aanraken en aaien. Wat is dit een geweldige ervaring om deze dieren zo van dichtbij te zien en te mogen aanraken. Je mag niet aan hun staart hun buik en aan hun voeten komen wat dat is voor hun bedreigend. Maar voor de rest kun je ze overal kriebelen ze gaan hierbij zelfs spinnen. De eigenaar komt naar buiten en zegt om dat we een eindje gaan wandelen met het vrouwtje, ze mag het afgezette gedeelte uit. Ze krijgt wat vlees. We wandelen allemaal mee het park in. De cheeta snuffelt overal aan en loopt verder gewoon mee. Tot zij in de verte de Impala’s ziet. Ineens is het weer een roofdier, sluipt over de grond en rent als een speer achter Impala ’s aan. De rangers gaan er achter aan. Wij staan op het pad en zien en horen niets meer. In eens komen de rangers weer aanlopen met de cheeta. Het blijkt dat de impala in het water is gesprongen en de cheeta is daar achteraan gegaan en de cheeta houd niet van water, dus afgelopen was de jacht. De cheeta wordt weer teruggebracht naar haar broers. Een aantal van ons gaat nog een game drive doen. Wij gaan ook mee, je kan hier witte leeuwen zien. De wegen zijn echt vreselijk, maar het is echt geweldig. Je moet je goed vasthouden, het lijkt wel een achtbaan. De zien weer een heleboel beesten. Paul gaat ook met ons mij. We zien struisvogels, giraffes, arend, impala, wilde beesten, enz. Daarna gaan we naar een afgesloten gedeelte van het park. Roger haalt een pistool uit de bosje, deze gaat mee in de jeep. Als we een klein stukje rijden zien we de leeuwen al. Wat een geweldige beesten. We komen echt heel dichtbij. We maken heel veel foto’s, wat een gave beesten. Als we het afgesloten gedeelte verlaten, krijgen we allemaal wat te drinken. Als we weer verder rijden zien we in de verte op een heuveltje Neushorens staan. We gaan er meteen op af. Roger stopt een eind v oor de heuvel en zegt dat als we dichterbij gaan we ze niet meer kunnen zien, maar nu staan ze te ver weg om een behoorlijke foto te maken. De andere auto rijd verder en stopt dan en iedereen stapt uit en gaat de heuvel op. Roger rijd nu ook door en laat ons ook uitstappen. We moeten wel heel stil zijn boven aangekomen kunnen we ze nu goed zien 2 volwassen Neushorens en een kleintje. Opnieuw een geweldige en ook spannende ervaring. Ze staan en liggen er op dit moment wel rustig bij maar we worden nauwlettend in de gaten gehouden. Neushorens kunnen heel slecht zien maar des te beter horen. Hun oren zijn constant naar ons toe gericht. We maken natuurlijk weer een hoop foto’s. Maar opeens is het afgelopen ze staan alle drie op en kijken in onze richting en meteen komt het bevel om snel naar de auto’s te gaan en in te stappen. Gelukkig komen ze niet achter ons aan. We vervolgen onze weg en spotten onderweg nog een hoop dieren waaronder zelfs de Afrikaanse Eland. Hij ziet er heel anders uit dan de elanden die wij kennen. Wat blijft het toch leuk, gaaf om deze dieren vrij rond te zien lopen. Dit stukje zitten we te typen in de bus, en dat is niet echt handig, maar als we dit niet doen, gaan we veel te veel achterlopen met onze blog. We gaan lunchen in het park. Voor 18 rand een heerlijke sandwich en de drankjes zijn gratis. Omdat we de game drive weer zo geweldig vinden, besluiten we om de wandeling met de olifanten ook maar te gaan doen. Met z’n zevenen gaan we weer de jeep in. Eerst weer een stuk over die vreselijke weg. Web schudden weer helemaal door elkaar. Als we op de plaats van bestemming aankomen, komen er twee olifanten uit de bosjes lopen. We mogen ze aaien, eten geven en ook weer foto’s nemen. We gaan met deze twee olifanten ook een stukje wandelen. Of je laat een hond uit of een olifant. Na een uurtje gaan we met de jeep weer terug naar het restaurant. We worden met een klein busje terug gebracht naar het hotel. Daar proberen we wat te internetten. Er is verbinding, maar die valt om de paar minuten weg. We wilde graag met het thuisfront skypen maar dat gaat hem niet worden. Ik kan wel met horten en stoten de lieve berichtjes lezen, die veel mensen op facebook hebben gezet om mij te feliciteren. Berichtjes uit Amsterdam, Amstelveen en New Zealand. Echt lief. Ondertussen blijven we in zee staren of we nog dolfijnen spotten. Het wel een beetje raar dat Paul helemaal niets zegt om mijn verjaardag. Ook goed. Na het eten geven we iedereen een borrel en proosten we op mijn verjaardag. Wie aait nou een cheeta , ziet witte leeuwen en wandelt er met een olifant op zijn verjaardag.

4 december

Vandaag een reisdag van 400 km naar Graaf-Reinet. De wekker gaat weer om 6 uur we weten al niet beter om 7 uur de koffers buiten. De rekening betaald die overigens best meevalt ondanks dat we iedereen wat te drinken gegeven hebben. Er zijn veel minder aapjes te zien dan gisteren. Dit komt misschien wel door het slechte weer want het regent weer eens. Na het ontbijt de bus in en dan kunnen we vertrekken. Het wordt weer een lange zit. We rijden door East Londen waar de autofabrieken van Volkswagen , Audi en Mercedes staan. Als we doorrijden komen we langs de buitenwijken die uit vreselijke krottenwijken bestaan. Rond een uur of 9 wordt er bij een tankstation gestopt voor Diesel, koffie en toiletbezoek. De koffie is niet te drinken. We rijden de M2 weer op naar Somerset East waar we kunnen lunchen. We rijden momenteel door een desolaat landschap richting The Karoo het land van de grote droogte. We komen hier rond een uur of 12 aan. Het restaurant waar Paul tafels gereserveerd heeft “Somerset on Main” ligt in de hoofdstraat van het stadje. We moeten een trap op en komen op het terras waar je een mooi uitzicht hebt over de straat. Het weer is ondertussen een stuk beter geworden en het is behoorlijk warm. We hebben eigenlijk nog helemaal geen honger en nemen alleen iets te drinken. Verderop in de straat is weer een grote Spar winkel en daar willen we naar toe maar we vragen ons af of het wel veilig is. We zie nog een paar van onze reisgenoten over straat lopen dus we wagen het er maar op. We gaan er samen met Noor en Eric naar toe. We kopen er sandwiches en melk en lopen weer terug naar het restaurant. We hebben veel te veel tijd voor de lunch gekregen en daar om gaan we het terras maar weer op en nemen nog wat te drinken. En dan kunnen we eindelijk de bus in rijden weer verder. We rijden in middels door de Grote Karoo een soort van half woestijn waar het heel heet kan worden. Rond half 4 komen we in Graaff Reinet aan. Het stadje is gesticht aan het begin van de 18e eeuw door blanke boeren en is een soort van openlucht museum. We stoppen in het dorpje om wat foto’s te nemen van de kerk en de gebouwen. Ons hotel is vandaag een soort bed en breakfest het bestaat uit allemaal verschillende compleet ingerichte woningen die allemaal in verschillende pasteltinten zijn geschilderd die via de tuin bereikbaar zijn. Ook is er een voor elke woning een ingang aan de straatkant. We kunnen hier niet dineren maar we krijgen wel ontbijt op bed. We krijgen de sleutels en de koffers worden gebracht. Maar om 5 uur moeten we weer bij de uitgang staan want we gaan met busjes het nationaal park in waar Graaff Reinet midden in ligt We kunnen misschien nog wat dieren zien maar het hoofddoel van vandaag is de zonsondergang met uitzicht over de vallei van verlatenheid . Onze gids verteld ons over de geschiedenis van deze stad en de bergen er omheen. Graaff Reinet ligt op een hoogte van 700 metre en we gaan naar 1400 meter. We stoppen op verschillende plaatsen onder weg o.a bij het stuwmeer voor foto’s en informatie. En gaan steeds hoger. Er zijn verschillende uitkijkpunten. We hebben een mooi uitzicht over de stad met aan de linkerkant het township van de kleurlingen en aan de rechterkant de township van de zwarte bevolking. Onze gids is heel bezorgd over de steeds groter wordende townships waar bijna iedereen werkloos is. Ze is bang dat daardoor de criminaliteit gaat groeien. Het wordt ook steeds kouder maar gelukkig hebben we onze vesten meegenomen. Andre heeft dit niet gedaan en heeft het vreselijk koud. Hij krijgt een deken die in het busje die slaat hij om zich heen we noemen hem nu Batman. We klimmen nog naar het laatste uitzichtpunt en daarna is het wachten op de zonsondergang. Het uitzicht over de groten en de vallei is adembenemend. We krijgen tijdens het wachten bier, wijn en fris te drinken. Ze zon zakt nu heel snel we proberen er een goede foto van te maken maar of het echt gelukt is moet nog blijken. Als de zon onder is lopen we snel een stuk de berg af naar de plaats waar de busjes staan en stappen snel in deur dicht en de kachel aan. De busjes brengen ons naar het restaurant waar we gaan dineren. De gidsen staan nu in de bediening. Het eten is goed en daarna krijgen we door de gids een verhaaltje te horen over een druivenras de “Witte Hond” Hier wordt een drankje gebrouwen waaraan je niet mag ruiken (niet ruiken nie) niet van proeven (n iet proeve nie) maar je moet het in één keer achteroverslaan. We krijgen hier allemaal een klein glaasje van. Het is een pittig drankje wat je langzaam naar beneden voelt zakken en je de adem beneemt. Maar toch wel lekker Om een uur of half 11 is het wel genoeg en worden we door het busje naar het hotel gebracht. We leggen onze spullen voor morgen klaar en gaan slapen.

5 december

Om zeven uur wordt er op de deur geklopt en krijgen we het ontbijt op de kamer. Twee gebakken eieren, worstje, bacon ,jam, yoghurt, appeltje. boter en twee sneetjes brood. Thee en koffie moeten we zelf zetten. Het is leuk om hier één nacht te slapen,maar dat is ook wel genoeg. We rijden vandaag weer richting de kust. Onderweg stoppen we bij een opvangcentrum voor roofdieren die verstoken zijn van hun ouders. Er is ook een souvenirwinkeltje waar we heerlijke cappuccino drinken. We kopen er twee kleine beeldjes. Bij de dieren mogen we niet kijken. Er is in de bus weer eens discussie over de optionele excursie naar de walvissen. De prijs klopt niet die wij van de NRV hebben gekregen en in de papieren staat dat de excursie morgen pas is, dus niet iedereen is hierop gekleed. Het is best vervelend dat er steeds discussies zijn. Paul heeft een ander programma dan wij van de NRV hebben gehad. De uitkomst is dat we vanmiddag de zee op gaan en gaan proberen om walvissen te zien. We rijden verder op de N2. Voor ons ligt de Indische Oceaan, Jeffrey’s Bay. Dit gebied behoort tot de beroemde tuinroute. In de berm staan aan weerszijde heel mooie bloemen. Om een uur of twaalf stoppen we in Humansdorp bij een benzinestation. Daar is een Wimpy, KFC en een kleine supermarkt. We kopen broodjes bij de supermarkt en koffie bij Wimpy. We eten en drinken alles binnen op, want het is koud en het regent. We stoppen op het parkeerterrein van de Paul Sauer Brug, die in rivier de Storms overspant. Het regent. We gaan snel naar een uitzichtpunt maken wat foto’s en gaan dan via houten vlonders naar de andere kant van de burg en lopen de brug op. Hier nemen we ook gauw wat foto’s en gaan terug de bus in. Tien minuten later stoppen we bij het Vieuw point world’s highest bungy jump. De Bloukraans burg hangt 216 meter boven de Blokaansriver. Deze rivier vormt de grens tussen de Oostkaap en de Westkaap. We maken weer wat foto’s, er wordt op dit moment niet gesprongen, dus kunnen we dat helaas niet zien. We naderen Plettenbegr Bay. Ding Dong Paul heeft nog een mededeling, de excursie met de Walvissen vanmiddag gaat niet door, de zee is te ruig. We kunnen morgen dus niet uitslapen maar moeten om kwart over zeven in de bus zitten. Ontbijten doen we als we terug zijn. Plettenberg is een paradijs voor blanke, rijke Zuid-Afrikanen. De prachtige huizen staan drie kwart van het jaar leeg. De buitenwijken bestaan uit krotten wijken. Een klein half uurtje later rijden we de oprit van de Lagoona Inn op. We krijgen kamer 110 en kijken uit op de lagoona. De receptie zit in een ander gebouw, waar je ook moet ontbijten en waar ook gratis WIFI is. De bar is zelfbediening. ’s Avonds gaan we eten bij Bosun’s Pub and Grill, hier heeft Paul een tafel gereserveerd. Paul krijgt een discussie over het afrekenen, alles wordt op één bon gegooid, dat is niet de afspraak die Paul heeft gemaakt, Paul loopt kwaad weg en eet dus niet met ons mee. Het eten is lekker. Wij geven de obers aan dat wij geen grote rekening willen en kunnen nu wel per stel betalen. We lopen terug , 5 minuten, willen in het hotel nog wat drinken, helaas zit er een hek voor de bar. We besluiten om met zes man weer terug te gaan naar het restaurant voor een laatste wijntje. En daarna naar de kamer. Morgen moeten we we vroeg op.

6 december

Om kwart over 7 zitten we in de bus en we rijden terug naar Plettenberg voor onze walvis excursie. Het is ongeveer een klein half uur rijden. Als we in plettenberg aankomen blijkt de boot niet in de haven te liggen maar staat op een soort van trailer op het strand. We krijgen allemaal een zwemvest en moeten een papier tekenen dat we op eigen risico meevaren. Daarna klimmen we aan boord. Een tractor koppelt de trailer aan. Voor het even wicht moeten we allemaal aan de voorkant van de boot gaan staan. Als de trailer is aangekoppeld kunnen we moeten gaan zitten. De tractor duwt de trailer met boot de zee in en al heel snel komen we los van de trailer en worden de buitenboordmotoren in het water gelaten en gestart en we varen volgas weg. Wel heel spectaculair. We varen langs de kust en al heel snel zien we dolfijnen. Ze komen best wel dicht bij de boot en we kunnen hiervan foto’s maken waar wel een paar goede bij zitten. Na een kwartier varen we verder en gaan wat verder de zee op om naar walvissen te zoeken maar dat zit er vandaag niet in. Op een gegeven moment wordt Celeste zeeziek en krijgt het advies om naar de horizon en het vasteland te blijven kijken, en om achterin de boot te gaan zitten want dat is de meest stabiele plek op de boot. Ze gaat daar niet zitten maar het gaat wel weer wat beter met haar. Joke zit daar al en niet omdat ze zeeziek is maar je kunt achteroverleunen en zit daardoor veel lekkerder dan op de banken daarvoor. Ik ga daarom naast haar zitten. Er is niets meer te zien en na 2,5 uur zoeken gaan we volgas naar de kust waar op de rotsen allemaal Robben zitten. Hebben we toch wat gezien. En na een half zit de excursie er op en varen we weer naar het strand. Als we bij het strand aankomen stopt de boot en we moeten ons allemaal goed vasthouden en schrapzetten. De schipper richt de boot op het strand en geeft daarna volgas en met grote snelheid varen we het strand op. Waar we heel snel tot stilstand komen. weer een heel bijzondere ervaring. We verlaten de boot en willen kijken hoe de tractor weer de trailer onder de boot schuift maar volgens 2 strandwacht dames staan we te dichtbij en moeten een heel stuk naar achteren. Op de vraag waarom dit moet krijgen we geen duidelijk antwoord. We zien op wat grotere afstand dat de tractor met veel geweld de trailer onder de boot en met een soort hefboom systeem komt de boot van het strand en kan nu door de tractor weer op zijn plaats worden gelegd. Hierna de bus en terug naar het hotel waar het ontbijt wacht. Rond half elf zijn we weer terug en gaan snel naar het ontbijt want hierna gaan we naar het centrum van het plaatsje Knysna . Ons hotel ligt in een villawijk en een eind van het centrum af, en tussen 2 haakjes de meeste van deze villa’s staan te koop. We krijgen 1 uur de tijd om te winkelen op een pleintje staan allemaal kraampjes en bij één er van kopen we een beestje gemaakt van ijzerdraad en kralen Noor en Eric kopen er ook 2 en daarom krijgen per dier 10 rand korting. Na deze grote aankopen is het tijd om naar de haven te gaan en op de boot te stappen voor een rondvaart door de lagune. De haven is ook een soort van Waterfront met allemaal winkeltjes en restaurants. De rondvaart lijkt helemaal niet op wat we vanochtend hebben meegemaakt. Rustig vaart het schip zijn rondje door de lagune. We drinken wat en zitten in de zon of in de wind afhankelijk van waar je op dat moment bent op het schip. Het is niet spectaculair maar het is wel rustgevend dat rondvaren. De rondvaart duurt een paar uur en de rest van de middag zij we vrij. Je kunt hier blijven, met de bus naar het hotel terug gaan of terug lopen over het pad langs de lagune. Het is ongeveer een half uur lopen naar het hotel. We willen hier wel eten vanavond maar dan moeten we er lopend heen en ook weer terug. Hier hebben we allemaal geen zin in en we besluiten toch maar weer in het restaurant van de vorige avond te gaan eten. Wij lopen met zijn tweeën over het pad lang de lagune terug. Het is een mooie route met rechts de lagune en links eerst nog wat bedrijven maar daarna weer villa’s. het valt op dat de huizen in Zuid Afrika bijna allemaal door een bewaking bedrijf in de gaten gehouden worden. Het staat bijna op elke gevel en sommige zelfs door bewapende bedrijven. Na een half uur lopen komen we bij een drukke weg en aan de overkant is ons hotel. We steken over en de ingang aan deze kant zit op slot. Er zit niets anders op dan een paar straten om te lopen waar we wel naar binnen kunnen. Het is nog vroeg en we gaan in de tuin zitten met de labtop en onze boeken. We maken nog een verhaal af maar we lopen nog steeds achter. Om 7 uur gaan we naar het restaurant, in ons hotel kun je alleen ontbijten. Paul gaat ook weer mee zijn woede is bekoeld en hij gaat het uitpraten met de mensen van het restaurant. We kiezen vandaag wat anders van de kaart. Het wordt best wel gezellig aan onze tafel zitten ook Paul en Celeste en we hebben het steeds over de 7 weken die zij zou moeten blijven als assistente van Paul. Het is natuurlijk allemaal flauwekul. We blijven niet tot laat zitten en drinken maar gaan op tijd naar bed want morgen is weer een reisdag en dus weer een reisdag en dus weer om 6 uur op.

7 december

Vandaag rijden we over de tuinroute van Knysna naar Oudtshoorn. We zien veel lokale bevolking langs de snelweg lopen op weg naar hun werk. We rijden langs de Groenvlei (vlei = plas). Een enorm zoetwatermeer net achter de oceaan waar een rivier op uitmondt. We passeren Sedgfield. Dit dorp werd gesticht in 1928 toen de spoorlijn tussen George en Knysna werd aangelegd. Het heet dan wel de Tuinroute maar het valt wat tegen wat het aantal bloemen langs de weg betreft. Maar alles is wel groen. We stoppen bij een uitkijkpunt waar we een spoorbrug over de Kaaimanrivier kunnen zien. Een paar jaar geleden is het hier vanwege de vele regen en een aardbeving helemaal overstroomd en zijn er zelfs huizen weggespoeld de ruines hiervan staan er nog precies zo bij. De spoorbrug is ook beschadigd en de deze spoorlijn tussen Knysna en Wilderness met de befaamde Outeniqua Choo Tjoe stoomlocomotief rijd daarom niet meer. We rijden verder naar het stadje George, het hart van de tuinroute, waar we stoppen bij weer eens een shopping Mall. We hebben Paul weer moeten betalen voor een excursie en hij wil zo snel mogelijk naar de bank om dit geld te storten. Er is hier ook een Mc Donald waar we koffie drinken. Andre komt hier ook naar toe en heeft een soft ijsje gekocht. Joke wil dat ook wel. Na een half uur rijden we weer verder over de N2 en daarna via de N12 richting Oudshoorn. Aan de linkerkant zien we een stadion en een golfbaan. Rechts liggen de 2500 meter hoge Outeniquabergen. We verlaten het bewoonde gebied en zien alleen nog eindeloze pijnboom plantages. Na een halfuurtje stoppen we langs de weg en moeten we op een teken van Paul allemaal tegelijk de weg oversteken want dit is een onoverzichtelijk punt vlakbij een bocht in de weg. Vanuit het uitzichtpunt kijken we uit over een groen begroeide bergketen. Paul vraagt hoeveel passen we zien. We ontdekken er drie. Er blijken vier passen te zijn. Paul geeft uitleg over de vier passen. De eerste pas heet de Attaquas kloof, een eeuwenoud olifantenspoor ten westen van de mosselbaai. De tweede was Duivelskop, ook wel Voortrekkerpas genoemd. De derde is Cradock kloof. De vierde is de snelweg waar we nu op rijden. Na een kwartiertje rijden we weer verder. We gaan de N62 op. Wij zijn aangekomen in de Kleine Karoo, halfwoestijn. Karoo betekent plek van de droogte. We een tijdje bereiken we Oudtshoorn. Het kan hier wel 52 graden worden. De huizen hebben dikke muren die de warmte buiten houden. De stoep voor het huis is overkapt, zodat de zon de ramen niet kan bereiken. We arriveren bij de struisvogelboerderij “Cango Ostrich Farm”. In een lokaal krijgen we klassikaal uitleg over de bijzondere eetgewoonte van de struisvogel (oa kiezelstenen) het uitbroeden van de eieren met de broedmachine en de huid van de struisvogel. Dit is het 2e sterkste leer van alle leersoorten en erg duur. Daarna lopen we langs verschillende buitenverblijven. In elk verblijf lopen slechts enkele struisvogels. Degene die wil mag de struisvogels voeren, ze pikken het eten van je hand. Daarna gaan Verena, Larissa en Celeste op de struisvogels rijden. Voordat er op de struisvogels gereden kan worden krijgen de vogels een kapje over hun kop. Ze worden dan rustig zodat er makkelijker opgestapt kan worden. Het lukt ze goed. Als Celeste op de struisvogel zit gaat iedereen uit z’n dak. Tot slot laten de medewerkers van de boerderij zien hoe het echt moet. Er ligt een hoop struisvogel eieren daar mag je op gaan staan om te laten zien hoe sterk die dingen zijn. Daarna mag weer iedereen die dat wil de struisvogels eten geven en krijg je bak eten in je handen en wordt je met je rug naar de vogels gezet. Daardoor komen ze aan alle kanten langs je heen om het eten uit de bak te pakken. Als ware krijg je een nekmassage. Het is heel leuk om dit te doen, het kriebelt een beetje en het gaat er hard aan toe. We gaan hier ook eten. Bert neemt een tosti en Joke een broodje. We krijgen allemaal een Afrikaans broodje met jam. Het broodje wat Joke besteld heeft blijkt wel erg groot te zijn. Het gaat ook niet helemaal op. Na het eten mogen we de winkel in, hier kan je o.a. plumeaus kopen met struisvogelveren. Wij kopen een magneetje. We mogen nog snel even terug om nog wat foto’s te maken van de kop van een struisvogel. Echt een veld met heel veel struisvogels hebben we hier niet gezien. Hierna rijden we verder naar de Cango Caves. We krijgen een rondleiding van iemand die onderweg regelmatig gaat zingen om aan te geven hoe goed de akoestiek is. Andre helpt hem een beetje. Tot een paar jaar geleden werden hier concerten gegeven, maar dat mag niet meer vanwege de veiligheid, er is bijvoorbeeld met één uitgang en er kunnen een paar duizend mensen in. We bezoeken vijf zalen. Het is best mooi, maar niet indrukwekkend. Na de grotten gaan we naar het hotel “Turnberry Lodge”waar we bijtijds aankomen. We gaan bij het zwembad zitten en even het water in om verkoeling te zoeken terwijl er op het terras al druk gewerkt wordt aan de braai van vanavond. Lekker even kletsen met de mensen met een wijntje en een biertje daar waren we aan toe. ’s Avonds zitten met z’n allen om de braai heen. We krijgen eerst een broodje, een soort tosti. Daarna gaan we het restaurant in om de rest van de maaltijd te nuttigen. Hebben we eindelijk een braai gehad, dat hoort toch ook bij Zuid-Afrika.

8 december

Vandaag rijden we naar Stellenbosch door de kleine Karoo naar het laatste hotel voor Kaapstad. We worden constant omringt door bergen. Rechts liggen de Swartbergen met daarachter de grote Karoo, links liggen de Outeniquabergen met daarachter de oceaan. De kleine Karoo begroeid met fijnbos is smal en ligt opgesloten tussen de twee spectaculaire bergketens. Ter hoogte van Calitzdorp passeren we de schitterende Huisrivierpas. We rijden langs wijn en fruitgaarden. We klimmen steeds hoger links in de vallei liggen de fruitgaarden. Rond een uur of 9:30 rijden we door het dorp Ladismith wat bekend staat om zijn kaasfabrieken. Hierna ligt de bewoonde wereld weer ver achter ons. Her en der lopen struisvogels in de vrije natuur. We rijden langs Ronnies seksshop wat een restaurant blijkt te zijn en geen sekswinkel. Na nog een minuut of 20 stoppen we bij een winkeltje waar we naar de wc kunnen en natuurlijk iets kopen. Er is geen tijd voor koffie. We lopen door de winkel en gaan naar de wc maar kopen niets. Een kwartiertje later zitten we weer in de bus richting Montagu. Links en rechts van de weg zijn fruitgaarden. Het fruit wordt hier ook vaak gedroogd. We rijden langzaam door het dorpje Montagu waar bijna alle huizen die in Kaap Hollandse bouwstijl gebouwd zijn onder monumentenzorg vallen. Wat verderop stoppen we voor 5 minuten bij de Kogmans Kloof pas het waait hier enorm maar het uitzicht is prachtig. We rijden verder richting Robertson bekend om zijn specerijen. De vele wijngaarden worden afgewisseld door grote plassen en graanvelden. We naderen de stad Worcester. Deze stad heeft o.a. scholen voor blinden en doofstommen. Er is ook een opleidingsinstituut voor blindengeleidehonden. Weer een halfuur later wordt de tol betaald voor de 4,5 km lange Hugenotentunnel. Na het passeren van de tunnel hebben we de bergen voorgoed achter ons gelaten. Rechts ligt het dorp Paarl waar het taalmonument staat dat we gaan bezoeken. Het taalmonument ligt op een heuvel. Het Taalmonument werd in 1975 door de Zuid Afrikaanse apartheidsregering gebouwd. Ter ere van het 50 jaar bestaan van de Afrikaanse taal. We gaan eerst lunchen voor het gemak en de snelheid heeft Paul de lunch al besteld tosti’s, sandwiches , sla en patat. Het smaakt weer heel lekker al wil niet iedereen hieraan meebetalen. Na de lunch gaan we het monument bezichtigen het zijn een aantal pilaren die elk een taalgebied voorstellen waaruit het Zuid Afrikaans is ontstaan. Het Zuid Afrikaans is net als het Vlaams er worden geen woorden gebruikt uit bijvoorbeeld het Engels. Er wordt voor alles een eigen woord voor gemaakt. We hebben hier ook uitzicht op de Tafelberg. Hij is bedekt met wolken het zogenaamde tafelkleed. Als er zoveel wolken rondom de Tafelberg hangen betekend dit dat je niet naar boven kunt en dat de kabelbaan niet in werking is. Na het Taalmonument gaan we wijn proeven bij Estate fairview. Het is er heel druk en het is er speciaal op ingericht om mensen te ontvangen. Binnen is een grote ruimte waar je een aantal tafels hebt waar je als groep wijn kunt proeven. Een medewerker schenkt de wijn in en verteld hier wat over. Wij krijgen 5 wijnen te proeven met 5 verschillende soorten kaas. We nemen een slokje en nemen een hapje van de kaas die speciaal voor de verschillende wijnen is geselecteerd. Met een stukje kaas smaakt de wijn een stuk beter. Er is natuurlijk ook een winkel waar je niet alleen wijn kunt kopen maar ook kaas. We kopen een stukje abrikozenroomkaas maar geen wijn. Buiten in de tuin lopen geiten waar we natuurlijk ook foto’s van maken. We gaan hierna naar Stellenbosch waar ons hotel is. Vanwege de vele eikenbomen wordt dit ook we de Eikenstad genoemd. De eiken zijn een natuurlijke zonwering. Typisch voor de stad zijn de vele witte Kaap Hollandse Georgiaanse en Victoriaanse huizen. De laatste paar straten tot ons hotel leggen we lopend af. Het is ook een oud gebouw met smalle gangen. Wij krijgen een kamer op de eerste etage. Het is wel een mooie kamer maar we kunnen hier onze koffers niet kwijt we moeten ze op bed leggen om ze te openen. We gaan met zijn tweeën nog wat wandelen in de omgeving van het hotel maar we hebben er snel genoeg van we gaan weer terug naar het hotel waar we op het terras al meerdere andere leden van onze groep zien zitten. De groep wordt steeds groter. We drinken wat. We gaan vandaag allemaal voor onszelf een restaurant zoeken om te eten. Wij belanden in een Bistro waar we voor de eerste keer in Zuid Afrika een hamburger eten. Het is een hele dikke hamburger met kaassausje en sla en chips, hij smaakt heel lekker. Hierna zit de dag er voor ons wel op en gaan terug naar het hotel want zoals we gewend zijn worden we morgen weer om 6 uur gewekt. Als het weer gunstig is gaan we meteen naar de Tafelberg.

9 december

Vandaag is de dag met de meeste excursies. We moeten weer om 6:00 uur op. Paul drukt ons op het hart dat we overal op tijd weg moeten omdat we anders het programma van vandaag niet af kunnen maken. Om 8:00 heeft hij met iemand gebeld en de Tafelberg is open, daar gaan we dus als eerste heen. Als het erg hard waait of er zijn wolken om de Tafelberg zijn kunnen we niet meer de kabelbaan naar boven. We mogen een uurtje boven rondlopen. Er zijn twee gondels, ze zijn binnen drie minuten boven en ook weer beneden, er kunnen zeventig mensen in. De vloer van de gondel draait, zodat je helemaal in de rondte gedraaid bent als je boven bent. Het uitzicht op 1067 meter is adembenemend. In de verte Robbeneiland, de haven, Kaapstad zelf. We zien ook veel Dassies, dit lijken wel grote marmotten. Het is familie van de Olifant zegt Paul. Je kan hier wel de hele dag rond lopen. Na een uurtje moeten we al weer weg. Met de kabelbaan naar beneden en dan snel de bus weer in. We rijden op een mooie weg langs de kust naar Houtbaai. We gaan aan boord van Drumbeat 11. Na 20 minuten zijn we bij Duikerseiland. Hier liggen heel veel Robben. De pelsrobben liggen heerlijk te zonnen op de rotsen of spellen, zwemmen in het water. We maken wat foto’s. Wat is het toch leuk om deze dieren zo dichtbij in hun echte habitat te zien. De boot keert terug naar de wal. Een fel uitgedost muzikaal gezelschap voert wat entertainment uit. De donkere mannen, getooid in glanzende gele jasjes, blauwe hoedjes en een heleboel schmink maken er een gezellige boel van. Via de Chapmans Peak Road rijden we naar Simonstad. Deze( tol) weg is door Italiaanse krijsgevangen aangelegd. We stoppen onderweg bij een uitzichtpunt, hier hebben we een schitterend uitzicht over de houtbaai. We lunchen in het centrum van Simonstad in cafe Pescado, Wij nemen een sandwich ham, kaas en tomaten. Na de lunch hebben we nog even tijd om aan de overkant van de weg op het plein aan de haven de souvenirstalletjes te bekijken en te luisteren naar de muziek van 3 mannen uit een land in Zuid Amerika die met panfluit en trommel leuke muziek maken. Weer in de bus is de volgende stop Cape Point dit is ook een onderdeel van het Table Mountain National park. Paul waarschuwt ons om geen eten en drinken mee te nemen omdat hier Bavianen leven die niet bang zijn voor mensen en alles wat eetbaar en te drinken is van ons af zullen pakken. Cape Point is het meest Zuidelijke punt van het Kaapse Schiereiland. Dit is niet het meest zuidelijkste punt van Zuid Afrika want dat is namelijk Kaap Agulhas. Dat ligt nog een paar honderd kilometer verderop. We moeten via een stijl pad en afgewisseld met traptreden 249 meter omhoog lopen. We hebben van Paul 35 minuten gekregen om naar boven te gaan rond te kijken en weer naar beneden te gaan. Dit betekend dat heel we snel naar boven moeten lopen. Met als gevolg dat we gebroken boven aan komen. Er is ook de mogelijkheid om gebruik te maken van een soort van tandradwagentje maar daar zijn we te trots voor. Als we boven zijn en weer normaal ademhalen kunnen we eindelijk het uitzicht bewonderen. Het waait hier enorm en je wordt bijna omver geblazen. Ook staat hier een richting aanwijzer met de afstanden naar de verschillende plaatsen in de wereld en natuurlijk staat Amsterdam hier ook bij 9635 km. We zijn in 40 minuten weer bij de bus. De volgende stop is Kaap de Goede Hoop het meest Zuidwestelijke punt van het vaste land van Zuid Afrika. De plek uit onze geschiedenisboeken. Dit is een kwartiertje rijden vanaf Cape Point. We hoeven hier gelukkig niet te klimmen. Dit kan wel. Daar is geen tijd voor. Er staat een bord met een tekst `Kaap de Goede Hoop` met de lengte en breedtegraad waar iedereen natuurlijk bij gefotografeerd wil worden. We zijn niet de enige groep dus voordat iedereen op de foto staat duurt het wel even. Hier wordt met het fototoestel van Frans ook de groepsfoto gemaakt. Hierna gaan we weer terug richting Kaapstad en stoppen onderweg in Boulders waar we naar de pinguïns gaan kijken. We moeten hiervoor ook een stukje lopen maar gelukkig niet klimmen. Op weg naar het park waar de pinguïns zitten komen we er 1 tegen die langs de weg voor een afvoerbuis zit. Na nog wat verder lopen komen we weer langs de kassa en Paul moet weer betalen. Daarna lopen we over een houten voetpad waar we niet vanaf mogen naar de kolonie Afrikaanse pinguïns. Het blijven leuke beesten. Er zijn ook veel jonge beesten die bij hun ouders aan het bedelen zijn voor eten. Na de pinguïns is er nog 1 stop en dat is het wijn proeven in Groot Constantia. 1 van de oudste wijnhuizen van Zuid Afrika deze keer is er geen kaas bij maar de wijnen smaken ons goed. We mogen 5 verschillende wijnen proeven en daarna nog een Zuid Afrikaans Port die niet zo genoemd mag worden want alleen Port uit Portugal mag Port heten. Hier noemen ze het Ruby. Het smaakt zo lekker dat we er maar een fles van kopen. Iedereen is moe en de paar glaasjes die we gedronken hebben voelen we best wel. Maar hierna gaan we gelukkig naar het hotel in het centrum van Kaapstad. Het hotel ligt aan een rotonde en het waait er enorm. we vragen aan Paul of hij een een kamer met een balkon voor ons kan regelen want wij blijven hier nog 3 dagen terwijl de rest van de groep morgen naar huis gaat. We krijgen kamer 515 en in deze kamer hebben uitzicht op een stuk van de Tafelberg. De wind maakt heel veel lawaai in de kamer en we hopen dat ze morgen is gaan liggen. Om half acht hebben we afgesproken voor het diner. We laten de tafelstegen elkaar aan schuiven zodat we allemaal bij elkaar kunnen zitten. We willen allemaal van de kaart eten maar de ober zegt dat dit niet mogelijk is en dat we het buffet moeten nemen. We willen dit niet omdat het heel lastig is om voor de mensen die aan de muurkant zitten naar het buffet te gaan bovendien hebben we al teveel buffetten gehad na veel overleggen met de ober en de kok mogen we toch zelf beslissen wat we eten. We kiezen voor Fisch en Chips anderen voor pasta of wraps. Het duurt een tijdje voor het eten gebracht wordt. De vis is niet echt lekker maar de patat wel en na er om gevraagd te hebben krijgen we een schaal met mayonaise. Na het eten gaan we naar bed want we zijn heel moe van alles wat we vandaag hebben beleeft en gezien. Morgen gaan we naar Robben eiland.

10 december

Vanochtend mogen we uitslapen. Geen 6,7,8 meer. We moeten pas om 10:00 uur in de bus zitten. We gaan om 9:00 uur ontbijten. Dit laatste hotel is een groot hotel midden in Kaapstad. Aan de overkant van ons hotel is een busstation, met die bus kunnen we als de rest van de groep naar huis is, eventueel nog een keer naar Waterfront. Het waait vreselijk vanaf het moment dat wij in Fountains hotel zitten, het giert in onze kamer. We hebben een klein balkonnetje, maar als je de deur de balkon deur wil open doen wordt hij bijna uit je handen gerukt. Om 10:00 uur zitten we in de bus. Ding dong, Paul vertelt dat hij vanochtend heeft gebeld en Robbeneiland door gaat. Twee minuten later vertelt hij dat hij net een sms heeft gehad en dat Robbeneiland niet door gaat. Het is jammer,maar het is niet anders, vanwege de wind vaart de boot niet uit. Paul kan ons nergens anders mee naar toe nemen, hij heeft niet de beschikking over de bus. We worden afgezet in Waterfront, het havengebied van Kaapstad. Het is heerlijk weer. Paul gaat proberen om onze tickets voor Robbeneiland over te zetten naar morgen. We lopen met hem mee, er staat een lange rij, de mensen die voor vandaag een ticket hadden willen hun geld terug of een ticket voor een andere dag. Wij hebben nu tickets voor morgen. Hopen dat de wind dan weg is. De rest van de groep gaat naar het aquarium, wij gaan een beetje rond lopen het ziet er best gezellig uit. Het is een mix van winkels en havenactiviteiten. We maken mooie foto’s van gerestaureerde gebouwen, waar nu winkels of restaurants in zitten. Er zijn nog scheepswerven in bedrijf. De verschillende haventjes zijn verbonden met leuke grappige bruggen, die opengaan als er een zeilboot naar binnen komt. Je kunt er rondvaart boeken van een half uur tot een uur. Je een boot huren om op grote vissen te vangen, er vaart een piratenboot rond en er zwemmen nog wat robben rond. We gaan ergens een cappuccino drinken. Lopen nog wat rond en besluiten de rondvaart van een uur te doen. Er zitten weinig mensen aan boord. We vertrekken om 13:30 uur. De zee is kalm en we begrijpen niet waarom de excursie naar Robbeneiland niet door kan gaan. We varen de haven uit, varen een stukje op zee, zien nog wat dolfijnen op grote afstand na een half uurtje draait de boot om en gaan we weer richting de haven. De rondvaart was niet spectaculair maar een rondvaart is altijd leuk. Om de tijd nog wat te verdrijven lopen we nog wat verder rond en kopen bij de Zuid-Afrikaanse Albert Heijn een fles rosé, broodjes en ham. We gaan nog even bij de haven kijken, maar dan waar de bussen staan, daar staat Andre ook, we kletsen nog wat en dan gaan we naar de bus. De bus brengt ons weer terug naar het hotel. We stappen uit, na een kwartiertje vertrekt Paul met de familie met de bus, zij gaan uit eten. De rest van de groep blijft verbijsterd achter. We hadden allemaal verwacht dat we met z’n allen iets zouden gaan drinken, en waarom kunnen wij dan ook niet mee om daar iets te eten. We hoeven heus niet bij hun in het zelfde restaurant te eten. We gaan met vijf man een wrap eten en maken het toch gezellig. Iedereen die achter bleef houdt hier een rare bijsmaak aan over. Wij hebben onze enquête nog niet ingeleverd en schrijven over dit voorval nog iets op. Om 20:30 vertrekt de groep en we gaan naar buiten om ze uit te zwaaien. We drinken ons wijntje op en gaan dan naar onze kamer, skypen even met de familie Doeser en gaan dit verhaaltje typen, we lopen vreselijk achter, misschien kunnen we het de aankomende dagen inhalen. P.s. we zijn evengoed lekker verbrand.

11 december

Na het ontbijt dat we buiten kunnen nuttigen, tot onze verrassing is de wind helemaal gaan liggen, steken we de straat over en gaan naar de halte van de stadbus van city station naar het Waterfront. We zijn er binnen tien minuten. We lopen door het winkelcentrum richting Clock Tower, we zijn vroeg, we hangen nog wat rond bij de Mandela Gateway en gaan om half negen in de rij staan. Voordat we aan boord gaan van de ferry Sikhuluekile moeten we door een poortje en wordt onze tas gecontroleerd. Net als op het vliegveld. Omdat we redelijk vooraan in de rij staat, kunnen we boven op de boot zitten, daar kunnen maar 28 personen zitten er mag niemand staan en er zijn boven maat 28 reddingsvesten. We krijgen een demonstratie over hoe we de reddingsvesten moeten gebruiken. Er is een oude, roestige, veel zwarte rook uitblazende, vissersboot de haven in gevaren met behulp van een paar sleepboten. We moeten wachten totdat deze aan de kant is. Als we net buiten de haven zijn waait het lekker. Na 25 minuten komen we op het Robbeneiland aan. Op het havenhoofd bivakkeert een kolonie aalscholvers. Als we de op de kade lopen roept er een stem door een luidspreker welkom op Robbeneiland, jullie kunnen doorlopen en in een bus gaan zitten. Met de bus maken we een rondje over het eiland. De gids vertelt weer heel wel. De bus rijdt langs het vroegere lepra kerkhof, de kerk en de school. De kerk en de school zijn in gebruikt door de bewoners van het eiland. De bus stopt, we kunnen even naar de wc, iets te eten of te drinken kopen in een winkeltje. We maken foto’s van het uitzicht. De bus stopt bij een complex met een huisje en hele kleine cellen, maar die zijn hokken waar de honden in zaten, die de boel bewaakte. De volgende stop is bij het gevangeniscomplex . Er staat een andere gids op ons te wachten. We komen een grote zaal binnen. De vloer glimt als een spiegel. De gids, een ex-gevangene, vertelt heel rustig zijn verhaal. We verstaan die man bijna niet en het verhaal duurt maar voort. De gevangenis is verdeelt in secties, A, B etc. In de zaal waar we zitten, zaten 50 gevangenen. Voor de beeldvorming staan er twee stapelbedden in de hoeken geplaatst. Op één van de borden die tegen muren hangt wordt aangegeven welk voedsel de gevangen te eten kregen. De huidsleur bepaalde de hoeveelheid voedsel. De kleurlingen en Aziaten kregen meer te eten dan de donkere mensen. Op een ander bord is een voor beeld te zien hoe de mensen geregistreerd werden. Wat ze gedaan houden en tot hoelang ze daar moesten blijven. Als de gids eindelijk klaar is met zijn verhaal maken we nog een foto van de wasgelegenheid, we lopen via de binnenplaatsen van anders secries naar de binneplaats van Sectie B. De sectie van de politieke gavngeen. Op deze binnen plaats heeft Nelson Mandela, na jarenlang w achten eindelijk toestemming gekregen om een groentetuintje aan te leggen. Het werken in het tuintje gaf hem een gevoel van vrijheid. Er staan was oude foto’s tentoongesteld. Vanuit de binnenplaats lopen we het cellencomplex binnen. Bij cel 5 staat iedereen stil en maakt gauw een foto. Hier leefde Nelson Mandela 18 jaar lang in een ruimte van twee bij drie meter. Een hokje met een matje om op te slapen, een tafeltje en één getralied raam dat uitkijkt op de binnenplaats. Wij maken natuurlijk ook een foto. De ex-gevangene neemt ons nog even mee naar een andere zaal. Dit was de recreatie zaal. Hij wenst ons allemaal een prettige dag en wij kunnen gaan, wij moeten terug naar de haven lopen omdat dan het gevoel te krijgen welk hoe het was om hier als gevangenen te lopen. Je kon nog een stukje omlopen om naar een kleine kolonie Afrikaanse pinguïns te kijken. We zien in de verte wel wat pinguïns staan en nemen wat foto, en lopen terug naar de ferry, die gaat om 12:00 weer terug. We staan nu bijna achter in de rij, dus boven ook het dek zitten, zit er niet in, dan maar onderin er is plaats zat. Weer terug in Waterfront gaan we een bakkie koffie drinken op een terrasje, met uitzicht op de haven. In het water spelen een paar robben dat is altijd leuk om te zien. We gaan nog een magneetje kopen, , lang s nog een stuk langs de haven, daar ligt de Susan Kruger boot, daar werden de gevangenen naar Robbeneiland gebracht. Het is erg warm en we zoeken een ander terras voor nog wat drinken. Om half vier lopen we richting de plek waar de helikopters de lucht in gaan. We hebben afgesproken dat we om 16:00 uur een half uurtje gaan vliegen. Na het invullen van wat formuliertjes en het kijken naar een instructiefilmpje gaan we de lucht in. Het is wat winderig we hebben af en toe was turbulentie. Het uitzicht is fantastisch. We hebben nu alles vanaf de zee, in de bus, vanaf de Tafelberg en uit de lucht gezien. Voor dat we het weten is het half uurtje om. Weer een gave ervaring. We kopen nog wat broodjes in de supermarkt en gaan dan weer terug naar ons hotel. Daar drinken we nog wat tot een uur of 8, en zien de ene na de andere groep met Japanners of Chinezen binnenkomen. Ze brengen hun koffers naar hun kamer en gaan daarna snel de bus weer in ze gaan hier in ieder geval niet eten. Dan gaan we naar onze kamer, we maken een broodje met ham en kaas en proberen nog een verhaal af te maken maar dan vallen onze ogen dicht.

12 december

Vandaag maar eens sinds lange tijden een luie dag, we wilden eigenlijk vandaag met de hop on, hop off bus gaan. Maar besluiten dit morgen te gaan. We staan dus niet vroeg op, lekker laat ontbijten dan gaan we nog wat lezen en weer een verhaaltje afmaken, we lopen nog steeds drie dagen achter. Voor het hotel staan wat ligbedjes, daar gaan we op liggen, eigenlijk best raar, midden in het stad, op een rotonde, achter een zwembad van twintig bij twee meter, waar volgens ons ook nooit iemand in gaat. Binnen is ook een zwembad maar dat is net zo breed, maar dan maar zeven meter lang. We hebben nog nooit zulke kleine zwembadjes gezien als we de laatste weken tegen zijn gekomen. Zwemmen zit er dus niet in. We liggen heerlijk in de schaduw, het is erg heet in de zon. We bestellen een kopje cappuccino en dat is best lekker, ook hier hebben we de laatste weken wel eens smerige van gehad. We vragen aan de ober de weg naar het Kasteel de Goede Hoop, dat is maar een klein stukje wandelen. Gelukkig maar want het is eigenlijk te warm. We bestalen de entree en lopen wat rond. Het is het oudste fort en het oudste nog bestaande Europese bouwwerk in Zuid-Afrika. Je kan in heel veel kamers of zalen kijken. We nemen ook een kijkje in martelkamer, daar krijg je kippenvel van. We gaan ook nog even boven op het fort staan, daar hebben we ook weer een prachtig uitzicht op de Tafelberg. We lopen we terug richting het hotel, wat is het druk op straat het krioelt van de mensen. We willen nog even in de Compagnie tuinen kijken. Na een tijdje zoeken hebben we het gevonden. We eten hier een donut en drinken wat op een bankje. Er zit naast ons een stelletje te vrijen, die moeten echt maar naar een ander plekje aan de broek van de man te zien. Er zit ook een man duiven te voeren net als op de dam. We lopen ons wat rond en gaan terug naar het hotel. Onderweg kopen we nog een broodje voor vanavond want in het hotel gaan we niet meer eten, en ’s avonds durven we de deur niet uit. We gaan zo inchecken voor morgen. We dachten dat we de groep en Paul zouden missen, nou van daag hadden we daar helemaal geen last van. Heerlijk zo met z’n tweeën doen waar je zin in hebt.

13 december

Dit is alweer de laatste dag in Zuid-Afrika, wat is de tijd hard gegaan. Ook de laatste drie dagen, die we hier hebben doorgebracht zonder de rest van de groep. We gaan ontbijten en pakken daarna de koffers in, met bovenin de dikke kleding, zodat we deze straks snel kunnen pakken. Na het uitchecken gaan de koffers in een speciale ruimte. Vandaag nemen de Hop On – Hop Off bus, de blauwe route. Het is even zoeken naar de halte. Maar als we een bus zien, mogen we gewoon instappen. Deze tour duurt ruim twee uur. We rijden eerst nog een stuk door het centrum. Dan langs Devil’s peak en de volgende stop is Kirstenbosch, National Botanical Gardens, daar stappen wij uit. We hebben gehoord dat het hier mooi is. Als we binnen zijn gaan we natuurlijk eerst iets drinken. Het is warm. We lopen hier een paar uur rond, het is er inderdaad mooi en ziet er goed verzorgd uit. We maken natuurlijk weer foto’s, onderweg gaan we regelmatig even op een bankje in de schaduw zitten. Eigenlijk wel raar dat je morgen, je dikke trui weer aan moet. Om een uur of twee gaan we weer richting de bus. We stappen nergens meer uit. Tijdens de route is al genoeg te zien en de audiotour is in het Nederlands. We rijden langs plekjes waar we met Paul ook al geweest zijn, maar het blijft geweldig. We gaan langs de Hout Bay, Camps Bay, Clifton, Bantry Bay, Sea Point, Three Anchor Bay, Mouille Point en als laatste Victoria & Alfred Waterfront. We stappen weer dicht bij het hotel uit. We willen nog wat buiten in de zon liggen. Op de bedden liggen allemaal Zuid-Afrikaanse dames, die een heleboel herrie maken. Het waait ook weer behoorlijk. Na een tijdje hebben we genoeg van de herrie en de wind en verkassen we naar binnen. We drinken nog wat en op de bar staan wat hapjes, waar we wat van mogen nemen. Om zes uur staat de chauffeur, die zich voorstelt als Joepie naast ons hij wil ons naar het vliegveld brengen. Dat vinden wij toch echt wat te vroeg. We zouden pas om kwart voor acht gehaald worden, de groep ging zelfs pas om half negen weg. We blijven nog lekker even zitten, trekken onze lange broek en truien aan. Om half acht houdt Joepie het niet meer, we vertrekken richting het vliegveld. We zijn daar natuurlijk veels te vroeg, zelfs de man die onze paspoorten stempelde, zegt wat zijn jullie vroeg. Dan gaan we hier ook nog wat drinken en een boekje lezen. We vertrekken netjes op tijd. Het vliegveld zit helemaal vol. We krijgen om 1:30 onze warme maaltijd, daarna gaan de raampjes dicht en gaan de meeste mensen slapen. Om een uur of 4:00 krijgen we een ijsje, om 7:00 ontbijt en als je meer wilt kan je altijd achter in het vliegtuig terecht. We landen ook weer keuring op tijd, we moeten nog wel 20 minuten taxiën voordat we bij de aankomsthal zijn. Als we uit de slurf komen moeten we eerst naar iemand van de douane, die kijkt in onze paspoorten en dan mogen we door. Wat is het koud. We moeten een aardig eindje lopen naar de bagage, als wij daar aankomen zijn de koffers er ook al. Buiten zoeken we ouders van Joke op, die brengen ons naar huis. Joke gaat nog een uurtje slapen. De koffers zijn uitgepakt, de was in de machine, de post gelezen en daar zitten we dan, nagenieten van een gave vakantie. De discussies in de bus zouden niet hoeven als Paul wat betere lijsten zou maken en eerst vraagt wie er mee gaat lunchen en of iedereen dan bijvoorbeeld lasagne wil. Ik (Joke) zou nog wel een keertje met hem mee willen gaan en dan deze dingen regelen, kijken of het dan beter gaat. Het zou ook een stuk schelen als de NRV ons de juiste prijzen van de excursies doorgaf, want daar waren ook discussies over. Paul heeft toen besloten dat hij die niet ging voorschieten, maar dat we deze allemaal zelf moesten betalen. En ook dat ging niet helemaal goed, want de dame bij de grotten rekenen ons allemaal te weinig af en toen Paul het verschil alsnog bijleggen. Het blijft natuurlijk altijd moeilijk, mensen hebben altijd wat te zeuren en sommige mensen zijn gewoon zeuren. Alles bij elkaar hebben we zeker geen spijt van deze reis. Als we de foto’s bekijken krijgen we heimwee.

29.01 Naar Capetown-Seapoint

Om zes uur stond de taxi voor de deur en gezien het uur van de dag waren we binnen een uur op Schiphol. Het zelfdoen neemt steeds meer toe, naast het online inchecken moet je tegenwoordig ook je eigen bagage inchecken. De vlucht met de KLM verliep voorspoedig en we landden conform planning. Het afhandelen duurde ruim een uur, waarna we netjes werden opgevangen en naar ons guest house gebracht. We logeerden al eens eerder in het Sweet Orange Guest House en we kregen zelfs dezelfde kamer als drie paar jaar geleden. Na een lekker koel biertje legden we ons moede hoofd neer en gingen de luikjes dicht.

30.01 Naar Clanwilliam

Het ontbijt wordt in de tuin aan een gemeenschappelijke tafel geserveerd en dat leidt gelijk tot een uitwisseling van ervaringen, erg gezellig! Om half negen was er een Meet & Great en werd de auto afgeleverd. Alles was keurig geregeld en om tien uur konden we vol goede moed beginnen aan de echte vakantie. Via de N7 (Cape-Namibië route) reden we naar het noorden, een voor ons bekend traject. Het eerste deel van de route is een beetje saai, maar vanaf de Pieknierspas tot Clanwilliam is het erg mooi. Het is een prima weg waar je zoals op de meeste buitenwegen 120 km mag en kunt rijden. Dat betekende dat we al om half een op de stoep stonden van Blommenberg Guest House, ook hier hadden we al eens eerder gelogeerd. Op advies van de receptie aan de overkant bij Velskoendraai (een farmers restaurant) geluncht en daar kennis gemaakt met de nieuwe eigenaar van het guest house. We hadden ons verheugd op een heerlijke maaltijd bij Rheinhold’s (een super goed restaurant), helaas een paar dagen gesloten en het Olifantshuis was voorgoed dicht. Dan zijn er niet zoveel alternatieven meer, maar de Spar bood uitkomst. Met twee heerlijke kippenpoten en diverse salades aangevuld met een goede fles wijn van Cederbergen aten we heerlijk op het terras voor onze kamer. Zoals de meeste toeristen op weg van of naar Namibië bleven we deze keer ook maar een nacht in Clanwilliam. Voor mensen die hier nog nooit zijn geweest is dat bijzonder jammer. Clanwilliam is niet alleen beroemd vanwege de bloemenzee in het voorjaar maar ook om de alleen hier gedijende rooibosplant, waar men thee van maak. Tijdens een vorige reis bezochten we een plantage (Elandsberg) en de Rooibosthee-fabriek, zeer zeker de moeite waard. Maar ook de rotskunst van de Sevilla Bushman Painting Trail, te bereiken via de schitterende Pakhuispas is magnifiek.

31.01 Naar Springbok

De volgende ochtend zaten we om half negen aan het ontbijt en tot verbazing van de eigenaar waren we wel heel erg zuinig met het bestellen. We wisten uit ervaring dat de eieren je na een paar dagen wel een beetje gaan vervelen. Het was overigens een prima ontbijt. Om half tien vertrokken we naar Springbok, zo’n 350 km over de N7. Tijdens ons eerder bezoek waren we hier tijdens het bloemenseizoen en dan is het hier bijzonder mooi, maar nu is de natuur geheel anders. Vanaf Garies is het ook in dit jaargetijde een prachtige route. In tegenstelling tot de lente is zowel in Garies als Kamieskroon nu niets te beleven en waren blij dat we voor de lunch spullen hadden gekocht. In Springbok logeerden we in Daisy Country Lodge, zo’n 3 km buiten de stad en midden in een woestijnachtig gebied. Een super mooie lodge en we beschikten over een luxe suite met een privé terras. We maakten beide avonden gebruik van hun restaurant en dat beviel goed. Ook het zwembad kon ons bekoren en daar maakten we goed gebruik van. Het was de bedoeling om het Goegap Nature Reserve te bezoeken, helaas bleek dit vanwege reorganisatie enkele maanden gesloten te zijn. Dat was effe balen! Een schrale troost we zagen bij het hek twee gemsbokken. We maakten als alternatief een tochtje door de omgeving en bezochten Concordia (een missiepost), Carolusberg, Okiep (het centrum van de koperwinning) en Steinkopf. Bij terugkomst boodschappen gedaan voor de komende dagen. Vanwege de vrijdag was het een drukte van jewelste in de supermarkt, we hebben meer dan een half uur aan de kassa gestaan. Het was niet het programma wat we voor ogen hadden, maar gelukkig nodigde de lodge uit tot heerlijk relaxen bij het zwembad en daar is niets verkeerd mee.

02.02 Naar Augrabies Falls NP

Deze dag begonnen we aan het onbekende deel van de reis. We reden via de N14 richting Uppington, het is een goede weg dwars door een vlakke en eentonige halfwoestijn. Na z’n 150 km bezochten we Pella, deze plaats is gebouwd rondom een missiepost en bestaat uit zeer eenvoudige huisjes en hutjes. Midden in het dorp op een groot met palmbomen omzoomd plein staat een gele kerk. De kerk draagt trots de naam kathedraal omdat een drietal pastoors het tot bisschop hebben gebracht en hier begraven zijn. We kregen van zuster Erica, een bijzonder hartelijke non, een rondleiding en zij vertelde trots dat hier iedere zondag 400 tot 500 mensen naar de kerk komen. Onze pastoor zou er jaloers op zijn. We vervolgden onze weg tot Pofakker, een groene oase midden in die halfwoestijn. Men teelt er fruit en druiven, die men in de zon te drogen legt. Via een zijweg bereikten we rondom drie uur Augrabies. Het inchecken ging snel en we kregen een net chalet toegewezen met alles er op en aan (behalve een fatsoenlijke airco). Na het installeren gingen we op verkenning en reden een deel van de parkroute met de uitzichtpunten op de oranjerivier. Al met al zo’n 36 km over een onverharde weg met zeer slechte stukken (goed voor onze rental car), maar zeer de moeite waard om te doen. We stopten bij de verschillende uitzichtspunten: Moon Rock, Ararat, Oranjekom, Swartrante en Echo Corner. Het wild hield zich echter verstopt, we zagen enkele springbokken en twee soorten apen. Bij terugkeer bezochten we de hoofdwaterval, daar kwamen we tenslotte voor. Vanwege de droogte niet zo indrukwekkend als we hadden gehoopt, maar op foto’s konden we zien hoe indrukwekkend deze in het regenseizoen is. ’s Avonds heerlijk gegeten in het restaurant, typisch gerecht van de Karoo (lamsschenkel) met een fles wijn uit de streek. De volgende ochtend moesten we vroeg uitchecken (voor negen uur), dus op tijd uit de veren. Vanaf de campsite nog twee uitzichtspunten op de oranjerivier bezocht, waarna we op pad gingen voor de gamedrive. Het eerste stuk hadden we gisteren al gereden en de uitzichtspunten konden we overslaan. Over het algemeen was de weg goed met af en toe een slecht stuk er tussen. Helaas kwamen we op de terugweg vast te zitten in het zand. Met heel veel moeite kwamen we na een klein half uur zwoegen los. Aanvankelijk zagen we weinig dieren, gelukkig keerde het tij zich en zagen we een groepje springbokken. He, he! En toen een groep giraffen met twee kleintjes en toen kon de dag al niet meer stuk. Op het verdere traject zagen we zebra’s (zowel de gewone als de zeldzame Hartmann Mountain Zebra), springbokken, gemsbokken, klipspringers, struisvogels, rotsklipspringers, duikerbok. We waren meer dan voldaan en met nog een beetje stress arriveerde we op de campsite. Al met al hadden we 93 km gereden en als je de rit in een keer doet is het 116 km. Er is overigens een mogelijkheid om de route in te korten, maar als je wild wilt zien is het advies ‘niet doen’.

03.02 Naar Uppington

Na de gamedrive in Augrabies reden we op ons gemak naar Uppington (125 km). Bij aankomst bleek dat we van het River Manor Guest House overgeboekt waren naar Le Must River Residence. Wat een pech! Helemaal niet, we kregen een schitterende kamer met uitzicht op de tuin en de oranjerivier. Uiteraard was er ook een zwembad, heerlijk met deze hoge temperaturen. ’s Avonds gegeten in Le Must en helaas waren de oogjes groter dan de maag. Het waren echte Afrikaanse porties, maar wel erg lekker. De volgende dag Uppinton bezocht, maar de stad heeft niet zoveel te bieden. Overdag is het er behoorlijk druk vanwege de regiofunctie, maar ’s avonds is het er uitgestorven. In de namiddag hebben we heerlijk gebruik gemaakt van de luxe van de residentie.

05.02 Naar Kgalagadi Transfrontier NP

Via het politiebureau voor een foto van de kamelenrijder naar de supermarkt voor de boodschappen voor de komende dagen. Om 10.30 uur vertrokken we naar het park, een ritje van 255 km door de woestijn. Het laatste stuk was erg mooi en afwisselend met witte duinen. Het was lekker rustig en om half twee waren we ter plekke. Na het vervullen van de nodige formaliteiten konden we ons chalet betrekken, eenvoudig maar compleet ingericht. Het was bloedheet en we kochten dan ook heel veel water. ’s Avonds namen we deel aan een avondsafari, we waren de enige twee deelnemers. Helaas waren de dieren ook op vakantie, we zagen wel enkele dode elanden en verder een paar springbokjes. Wel kregen we behoorlijk wat informatie over het park en de dieren. Uiteindelijk wel een leerzaam tochtje. Bij terugkomst in Twee Rivieren kregen we een sms-je van het thuisfront, waar we erg van schrokken. De volgende dag vertrokken we om half zeven richting Mata Mata, een rit van 120 km lange gravel en zandweg. Na de ervaring in Augrabies waren we wel wat gespannen. Als je hier vast komt te zitten kun je er niet uit en moet je wachten tot iemand langs komt, de mobiele telefoon werkt hier niet. We hadden de bandenspanning moeten verminderen en uiteindelijk was het rijden geen enkel probleem. Rustig aan doen en als het erg zanderig werd wat spelen met het stuur om grip te houden. We deden ruim zes uur over het tochtje en zagen heel wat dieren: de Kalaharileeuw, cheeta, gemsbok, jakhals, stekelvarken, grond eekhoorn, jakhals, hyena, blauwe wildebeest, eland, rode hartebeest, springbok, steenbok, aardvarken, ooruil, secretarisvogel, witvlerkkorhaan, struisvogel, stokstaartje, wever, etc. Ons chalet was super en bestond uit een woon- en een slaapgedeelte. We keken vanaf ons terras uit over de woestijn en ’s avonds zagen we een paar leeuwen langs komen op weg naar de waterplaats. Als een haas gingen we naar het uitzichtpunt en daar bleken zes leeuwen zich te goed te doen aan het water. Een super ervaring. In het park is er van tien tot vijf geen stroom en dus zijn we maar op tijd naar bed gegaan. De derde dag met een omweg dwars door de duinen terug naar Twee Rivieren. We zagen weer heel wat dieren, het verveelt nooit. De rest van de middag lekker geluierd en voor het onweer nog even gezwommen. Ons diner in het restaurant was zeer exclusief, we waren de enige gasten. We aten struisvogel en dronken een fles lokale wijn, heerlijk. Voor het slapen gaan hebben we nog een tweetal vleermuizen gevangen en buiten gezet. Zodat we rustig konden slapen. De verwachtingen waren hoog gespannen, het is een van de grootste parken ter wereld en we hebben een beetje kunnen proeven van het leven in de woestijn. De prachtige Kalaharileeuwen, maar ook de groepen rondtrekkende springbokken om een paar voorbeelden te noemen, maakten een enorme indruk. Het park is niet te vergelijken met bijvoorbeeld het Krugerpark of Addo Elephantpark, het heeft zijn eigen specifieke karakter.

08.02 Naar Kuruman

Om zevenen uit ons bedje en na het ontbijt inclusief de afwas vertrokken we rond achten richting Kuruman. Het eerste deel van de route (60 km) is een mooie asfaltweg en dan 200 km onverharde weg. Peter dacht een short cut te kunnen maken en dat hebben we geweten. Ruim honderd kilometer reden we op een zeer slechte onverharde weg en met een doorsteek van 30 km door de duinen kwamen we uiteindelijk op de oorspronkelijke route. Overigens was die weg ook niet echt geweldig. En het meest frustrerende was dat we die honderd kilometer langs een prachtig geasfalteerde weg reden, maar die lag in Botswana en er was een heel groot hek tussen. Onderweg hebben we in een klein dorp (van Zylsrus) geluncht en 20 km verder kwamen we op een asfaltweg terecht, wij blij. Helaas met heel veel potholes en uiteindelijk kwamen we bij wegwerkzaamheden terecht met als resultaat lang wachten. Om kwart voor drie waren we in Kuruman, zeven uur over 410 km en dat viel gezien de wegen nog mee ook. We logeerden in de Sable Inn en tot onze verbazing stond er een bord in de tuin ‘This weekend closed’. Gelukkig niet voor ons. Althans we kregen een mooie kamer, maar geen ontbijt. Hiervoor kregen we een voucher voor een ontbijt bij Wimpy. Los van het feit dat we dit vervelend vonden, was het ontbijt daar prima en je kon er ook gratis internetten. Kuruman noemt men ook wel de “oase van de Kalahari en is gezegend met een natuurlijke bron “Die Oog”. De bron levert maar liefst 20 miljoen liter water per dag. De bron ligt in een prachtig parkje, maar verder stelt het niet zo veel voor. Aansluitend hieraan bezochten we Kuruman’s grootste trekpleister Moffat Mission Station. Het is een missiepost uit 1838 en bestaat uit de kerk uit die tijd en enkele huizen. Onder andere de woning waar David Livingstone, die getrouwd was met de dochter van Moffat, heeft gewoond. Hier heeft Moffat de bijbel vertaald in het Tswana en ook gedrukt. Een bijzonder mooie en historische plek, maar de aangekondigde renovatie is wel erg hard nodig. Verder bezochten we het Billy Duvenhage Nature Reserve waar veel dieren te zien zouden zijn. Na twee uur rondrijden hebben we zeggen en schrijven 4 wilde beesten gezien en dat was het. Een beetje teleurgesteld keerden we terug naar de stad en deden wat boodschappen voor de maaltijden.

10.2 Naar Kimberley

Na het ontbijt bij Wimpy en de laatste mails bekeken te hebben vertrokken we richting Kimberley. Zo’n 45 km ten zuiden van Kuruman bezochten we de Wonderwerk Cave, een belangrijke archeologische vindplaats, waar tot meer dan 800.000 jaar geleden mensen hebben geleefd. De grot is 139 meter diep en de entree is zo groot dat je er met ossenkar rond kunt rijden. Je kunt er ook Sanrotskunst zien. Zeer interessant. Verderop wilden we het Boesmansgat bekijken, maar daar zijn we onbewust langs gereden. Vlak voor Kimberley ligt nog een belangrijke vindplaats van rotskunst en het bijzondere hier is dat de beelden gegraveerd zijn in de rotsen. Helaas in tegenstelling tot de informatie uit de reisgidsen gesloten en was het zeer onduidelijk wanneer het wel open was. Later ingewonnen informatie bij het toeristenbureau en het museum gaf ook geen uitkomst. Dus pech gehad. Ons hotel, Diamond Lodge, ligt mooi in het centrum en is een typisch zakenhotel. We hadden een goede kamer als ze er niet twee tweepersoonsbedden in hadden gezet. Nu kon je je kont niet keren. Na de lunch bezochten we een van de hoogtepunten van Zuid Afrika “The Big Hole” met het mijnmuseum. Zeer interessant zowel de geschiedenis van de diamantzoekers als het openluchtmuseum met oude huizen, winkels, kerk, etc. Vervolgens wilden we nog een museum bezoeken, maar helaas op zondag gesloten. De meeste steden zijn in Zuid Afrika op zondag vrij uitgestorven en dat geldt ook voor veel restaurants. We hadden een drietal restaurants uitgezocht en gingen vol goede moed op pad. Het eerste bestond niet meer en de twee anderen waren op zondag gesloten. En in de stad konden we buiten hamburgertenten niets vinden, dat werd dus een hamburger. En wat zagen we bij thuiskomst? Een groot restaurant twee deuren vanaf het hotel en nog open ook. Waar we onze ogen hadden toen de deur uitgingen weet ik niet. Op onze tweede dag bezochten we het slagveld van de Tweede Boerenoorlog bij Magersfontein. Er is een bezoekerscentrum met museum, heel instructief. Vandaar naar het Mokala National Oark, het nieuwste park van Zuid Afrika. Bijzonder mooi qua opzet met prima wegen. We zagen heel wat dieren zoals kudu (ook gegeten bij de lunch), zebra, zwarte neushoorn, wrattenzwijn, giraf, buffel, hartebeest, wilde beest, springbok, elandantilope, gemsbok etc. Om vier uur verlieten we zeer tevreden het park. Alvorens verder te reizen wilden we nog de stad in. Helaas hadden we ons huiswerk niet goed gedaan. Voor een aantal te bezoeken huizen hadden we moeten reserveren, jammer dan! Het museum voor moderne kunst was gelukkig wel open, vanwege het feit dat men de zaak aan het ombouwen was hoefden we geen entree te betalen. We kregen bij vertrek wel te horen dat we het wel heel erg snel gedaan hadden. De koffers opgehaald in het hotel en op zoek naar de laatste attractie: het provincie parlement. De trots van de Noord Kaap en het ligt precies tussen de stad en de township of Galeshewe. Het is een modern complex en reflecteert de spirit en aspiraties van het volk. We wilden er enkele foto’s van maken, maar dat werd om onduidelijke redenen door de politie niet toegestaan. Men wilde wel voor ons nagaan of we een korte rondleiding konden krijgen en dat had nogal wat voeten in de aarde. We werden van de een naar de ander doorverwezen en na een uur kregen we een privé rondleiding zowel rond als in het gebouw. Zeer interessant om kennis te nemen van het politieke systeem en de wijze waarop de architect dit in het ontwerp heeft uitgedrukt. En ja hoor, we mochten buiten zoveel foto’s maken als we wilden.

12.02 Naar Bloemfontein

Op naar Bloemfontein, een tochtje van 205 km. Vanwege de vele wegwerkzaamheden kostte het meer tijd dan we verwacht hadden. We logeerden in ‘De Oude Kraal Country Estate’ 40 km ten zuiden van Bloemfontein. Een bijzonder luxe accommodatie met spa faciliteiten. We werden ontvangen met high tea en dat was iedere middag voor de vaste gasten. Het was niet zo druk en we kregen een upgrade, niet verkeerd. Na het zwemmen heerlijk in het bubbelbad gelegen en om zeven uur naar het diner. Men serveert hier een vijfgangen gastronomisch menu en heerlijk wijnen. Het echtpaar heeft diverse prijzen gewonnen voor hun culinaire prestaties en dat konden we goed begrijpen. De volgende dag bezochten we Bloemfontein en startten ons bezoek met een wandeling over de President Brand Straat. Een bijzonder mooie straat met een groot aantal mooie gebouwen zoals City Hall, Court of Appeal, Fourth Raadsaal, The Old Presidency Museum en de First Raadsaal. Daarnaast bezochten we het Freshford House Museum, een woning uit 1900 en ingericht met meubels uit die tijd. Prachtig. Bloemfontein is een gezellige stad en je kunt er op je gemak wandelen. Buiten de stad ligt het Oliewenhuis Art Gallery met hedendaagse Afrikaanse kunst met een prachtige beeldentuin. Voor de lunch gingen we naar het Waterfront en via het National Women’s Memorial and War Museum terug naar het hotel. Mooi op tijd voor de high tea en om zes uur een sun downer drive door de omgeving. Een mooie fles witte wijn mee en heel relaxt de zon zien onder gaan. Bij terugkomst bleek dat we die avond maar met drie gasten waren. Een Engelsman die in Kaapstad woonde en werkte op weg naar Johannesburg. Hij sloeg tijdens het eten in z’n eentje een hele fles rode wijn achterover en bestelde met een stalen gezicht bij het dessert nog een fles dessertwijn. Niet slecht voor ons, we hebben gezellig zitten kletsen en we mochten meegenieten van die zalige dessertwijn. Al met al werd dit een latertje.

14.02 Naar Cradock

Helaas hadden we beiden de volgende ochtend vreselijke last van buikloop en met behulp van medicijnen konden we de reis wel aan. Het was een lange en vervelende reis, mede doordat we ziek waren. In Middelburg hebben we thee gedronken en daarna ging het een stuk beter. In een dergelijke situatie is 400 km een lange tocht. Bij aankomst in Cradock voelden we ons gelukkig weer wat beter. We logeerden in ‘Die Tuishuise’ een elegante verzameling van prachtige oude gerestaureerde ambachtshuizen uit de Victoriaanse tijd. Vreselijk leuke straat en vanwege Valentijnsdag lag op ieder kussen een hartje van chocolade. In het Victoria Manor was het ontbijt en diner, het was er gezellig druk. De reden voor ons bezoek aan Cradock was het Mountain Zebra National Park. Een prachtig park interessant voor zowel de natuur als de dieren. Bij de eerste loop (Kranskop Loop) lag het accent vooral op de omgeving en bij de tweede meer op de dieren. We zagen o.a. kudu, gemsbok, black wildebeest, red hartebeest, mountain reebok, boesbok, klipspringer, eleand en natuurlijk de Cape Mountain Zebra (daar waren we immers voor gekomen). Het park beschikt over een goed restaurant en de kudu-steak smaakte bijzonder goed. Bij terugkomst nog een wandeling door het dorp gemaakt.

16.02 Naar Graaff Reinet

Vandaag een korte verplaatsing van 140 km en we waren erg vroeg bij ons volgende adres. Maar het was geen enkel probleem en konden rustig inchecken in de Obesa Lodge. We hadden een mooie kamer met de mogelijkheid om zelf te koken en een terras naast het zwembad. Het was de tweede keer dat we in Graaff Reinet waren en we bezochten een tweetal musea en wat winkeltjes. Maar ook dit hadden we niet goed gepland, op zaterdagmiddag en zondag gaat alles dicht (inclusief een aantal restaurants). De vorige keer waren we hier ook op zaterdag en zondag dom! Op advies van de mevrouw van de lodge heerlijk gegeten en uiteraard kozen we voor wild. De volgende dag eerst naar het Reinet house en Old Residency Museum (in de ochtend een paar uurtjes open) en na de lunch naar het Camdeboo NP met de beroemde Valley of Desolation. Dit was een mooie hernieuwde kennismaking. Ook hier kun je de Mountain zebrs’s zien, als je geluk hebt en dat hadden we. ’s Avonds heerlijk Karoo lam gegeten.

18.02 Naar Beaufort West

Onderweg stopten we in Aberdeen, helaas was het museum gesloten, vandaar dat we om half twaalf al in Beaufort West waren. Het guest house ligt 10 km buiten het centrum en het is een oud vliegveld. Het ziet er allemaal erg mooi uit zowel de kamer, de lounge als de tuin met zwembad. s’Middags gingen we naar de stad en bezochten het museum, gewijd aan dr. Chris Barnard (die hier geboren is). ’s Avonds in het guesthouse gegeten en dat viel behoorlijk tegen, het eten kwam uit de magnetron en de wijn had zijn beste tijd gehad. Dus morgen ergens anders eten. Deze plek hadden we gekozen vanwege het Karoo National Park. Qua natuur erg mooi, maar de dieren waren met vakantie. Via de PicknPay terug naar het hotel voor een rustige dag verder.

20.02 Naar Prince Albert

We kozen voor een omweg en reden eerst naar het dorp ‘De Rust’ en wel via de schitterende kloof ‘Meiringsport Pass’. Schitterende natuur en op de terugweg stopten we voor een korte wandeling naar een waterval. Daarna via de Prince Albert Valley met wijngaarden en olijvengaarden naar onze eindbestemming. Een schitterende route en Prince Albert is een heel erg mooi stadje. Om twaalf uur waren we er, de kamer was nog niet klaar en we lunchten eerst in de coffeeshop van het hotel. We verbleven in het Swartberg Hotel, een mooi oud hotel en we hadden een prachtige kamer. In de tuin is een mooi zwembad en het restaurant is prima. We dronken daar een flesje Bergwater (lokale wijn). Om acht uur werden we opgehaald voor een tochtje naar de Swartberg Pass en de Gamkaskloof ofwel Die Hel. Wat een aparte ervaring, de Swartberg Pass hadden we al eens tot de top vanaf Oudtshoorn gereden en nu vanuit Prince Albert. Op zich is dat al een hele ervaring, maar de tocht naar Die Hel is wel heel bijzonder. Hier hebben vele jaren tientallen families in volledige afzondering gewoond. Indien men naar Prince Albert wilde gaan moest men daar twee dagen voor uittrekken. Het grappige is dat de mensen na het voltooien van de weg langzaam vertrokken naar meer bewoonde gebieden. Momenteel woont er nog een jong gezin met twee kleine kinderen. Ze leven op de laatste nog functionerende boerderij in de vallei en hebben een restaurant. De weg door Die Hel is 37 km en daar doe je ruim twee uur over, dan weet je wat de toestand van die weg is. We aten erg lekker in het restaurant en ’s avonds beperkten we ons tot wat knackers. Voor dat we verder reisden bezochten we aan de overkant vahet hotel een kleine wijnboer. Het is een ouder echtpaar die hier sinds een paar jaar in hun garage dessertwijn maken. De wijngaard is een hectare en ligt midden in her dorp. De mevrouw vertelde enthousiast over haar uit de hand gelopen hobby. De wijn was heerlijk en het verbaasde me niks dat ze 4 sterren scoren in de Platter. Tot slot nog even wat kaas gekocht op de kaasboerderij en toen waren we klaar voor de volgende halte.

22.02 Naar Matjesfontein

Om half een waren we er al en konden in dit museum dorp gelijk inchecken. Het hotel is het middelpunt van het dorp en eigenlijk zijn nagenoeg alle gebouwen onderdeel van het hotel. Het is bijzonder grappig, het hotel is heel ouderwets chique en ligt in een prachtig park.’s Avonds gegeten in het hotel, waar de bediening heel ouderwets is gekleed en de kwaliteit van het eten ouderwets lekker is. Het is zonder meer een leuke plek om een nachtje te verblijven.

23.02 Naar Wellington

Na een heerlijk ontbijt en het uitwisselen van ervaringen met en ander Hollands stel vertrokken we richting Wellington. Vanaf Touwrivier is het een schitterende route o.a. via de Hexpass en de Hex River Valley. In Worcester wilden we de Karoo Botanic Garden bezoeken, maar die bleek in dit jaargetijde niet veel voor te stellen. Dus waren we daar vrij snel weer weg. Het laatste deel ging via de Bainskloof, schitterend. Ons verblijf, Val du Charron, is een wine estate en de kamers zijn modern ingericht met een schitterend uitzicht over de wijngaarden en de bergen. Voor dat we de stad ingaan proefden we een aantal van hun wijnen en reserveerden voor het diner. En zoals eerder opgemerkt op zaterdagmiddag is bijna alles dicht, dus het bezoek aan de stad was snel afgelopen. Maar dat was geen ramp, lekker in het zonnetje aan het zwembad en daar was niks mis mee. De wijn-spijs combinatie tijdens het diner was prima.

24.02 Naar Franschhoek

Op zondag bleken in Wellington nagenoeg alle wijnboeren gesloten te zijn, dus vertrokken we na het ontbijt richting Paarl. In Paarl reden we via een gravelweg door het Paarl Mountain Nature Reserve, heel erg mooi. We waren net op tijd voor een rondleiding in de wijnkelders van KVW. Zeer interessant en grappig om de grootste in gebruik zijnde houten wijnvaten van de wereld te zien (207302 liter). Daarna naar Fairview voor een kaas-wijnproeverij en zoals eerder ervaren was dat erg lekker. We kunnen de verleiding dan ook niet weerstaan en kochten weer een aantal flessen, die per vliegtuig geleverd worden. Bij aankomst in Franschhoek bleek het daar beredruk te zijn en eerlijk gezegd was dat tot nu toe de eerste keer. Het dat betekende dat de restaurants die we hadden uitgezocht volgeboekt waren. Grace, onze gastvrouw van Cap Vue, gaf ons een goede tip en dat was prima. En ook hier een prachtige tuin met zwembad, dus heerlijk gezwommen en in de zon gelegen. We zaten in de Wijnlanden en wijnproeven stond dan ook prominent op het programma. Om niet alleen met de wijn bezig te zijn wandelden we eerst op ons gemak door de Mainstreet en bezochten een aantal kunstgalerieën. We startten onze proefronde bij Stony Wood, een klein familiebedrijf met vader en zoon als wijnmaker. Bijzonder mooie wijnen, die ons goed bevielen. Dus er werd een bestelling geplaatst, men heeft in Antwerpen een eigen depot van waaruit men West Europa beleverd. De volgende was Boekhoutskloof, waar we al eerder waren. Helaas waren onze verwachtingen kennelijk te hoog gespannen en eerlijk gezegd vielen ons de wijnen in vergelijking met twee jaar geleden een beetje tegen. Alleen hun Syrah, overigens hun topwijn, kon ons bekoren. De lunch gebruikten we bij het wine estate Mont Rochelle, mooie gerechten met passende wijnen. Tot slot naar Glenwood, hun witte wijnen zijn top (vooral de chardonnay, op een na de beste van Zuid Afrika).

26.02 Naar Kaapstad – Green Point

Het was weer eens verhuisdag, maar voor we Franschhoek verlieten bezochten we eerst het Hugenotenmuseum en nog twee wine estates. We begonnen bij Cape Chamonix, een tophuis, volgens de Platter’s het wijnhuis van het jaar. We proefden inderdaad heel mooie wijnen. Tot slot bezochten we Anthonij Rupert Wines en daar maakte ik een klein foutje. Ik dacht drie wijnen besteld te hebben, maar het bleken drie series te zijn ofwel 12 wijnen. Gelukkig hadden we maar voor een persoon gevraagd. Helaas waren de meeste niet onze smaak en 95 rand armer vertrokken we richting Kaapstad. We waren er om half twee en nadat we ons geïnstalleerd hadden wandelden we richting Waterfront. We bekeken wat winkeltjes en namen een terrasje. Het was er gezellig druk en we sloten de middag af met een lekker stukje vis. Bij het opstaan bleek er een enorme zeemist te zijn en we waren in dubio over het programma. We namen het risico en maakten een trip naar de Kaap en wel via Chapman’s Peak. Vanaf Houtbay was het helder, zonnig met een stevig windje. Een bezoek aan de Kaap is iedere keer weer de moeite waard. De tweede dag met de auto naar de stad. We maakten een stevige wandeling onder andere door de Compagnies Tuinen. We waren aangenaam verrast door een mooie expositie in de South African National Gallery. Met name de combinatie van oude en nieuw kunst rondom hetzelfde thema. Verder bezochten we het Bertram House en het Bo-Kaap museum, beide niet echt interessant. Terug naar het centrum en keken nog even bij African Market. ’s Avonds gegeten bij Mano, we kregen daar het laatste tafeltje en het was zo druk dat de gasten op een wachtlijst werden geplaatst. Erg lekker gegeten.

01.02 Naar Somerset West

Het was weer een dag van vertrek en we reden via een omweg naar onze volgende plek, Vasnat in Somerset West. Waar we een hele week hadden geboekt om bij te komen. Via Houtbay reden we naar Groot Constantia voor een bezoek aan het Manor en uiteraard ook om hun wijn te proeven. Het is voor ons Nederlanders een historische plek. Hier heeft Johan van der Stel de eerste wijngaard van Zuid Afrika aangelegd en vandaag de dag maakt men daar nog heel mooie wijnen, vooral de dessertwijn. Via Fischhoek en Muizenberg reden we door een prachtig duinlandschap naar Somerset West. Het resort is bijzonder mooi, prachtige kamer met zicht op de tuin en de baai. De hele week deden we het rustig aan. We bezochten Somerset West, wandelde wat en bezochten nagenoeg iedere een of meerdere wijnhuizen. Dat laatste was zeker geen straf. Uiteraard lagen we ook vele uurtjes aan het zwembad. Op zondag bezochten we een farmers markt op het wijngoed Blauwklippen, het was een soort braderie. Het was er gezellig, de wijnen vielen echter wat tegen. Op de terugweg zagen we dat er op het wijngoed Eikendal een wijnmarkt was en wij er heen. Voor 60 rand pp kregen we een glas waar uit je de chardonnay 2013 kon proeven. De markt stelde echt niets voor, maar de wijnen waren perfect.. Maandag gingen we heel stoer naar het Helderberg nature Reserve voor een wandeling. Helaas heeft daar enkele jaren geleden een brand gewoed en heeft de natuur zich nog onvoldoende kunnen herstellen. Mede vanwege de warmte hebben we ons beperkt tot een korte wandeling. Aansluitend bezochten we Vergelegen, een prachtig historisch landgoed met excellente wijnen. Met een flinke order gingen we de deur uit. Ook de dinsdag stond in het teken van de wijn. We bezochten Lourensford en Morgenster. Met name Morgenster was interessant vanwege de combinatie van een olijven- en wijnproeverij. Bij het proeven van de olijfolie kregen we uitleg over de wijze van proeven. Wat een mooie olie! En dan de wijnen, ze maken bordeaux blends van zeer hoog niveau. Ze leveren ook in Nederland dus we kwamen niet in de verleiding om hier iets te bestellen. De keuken van het resort was vandaag gesloten en we kochten een shushi schotel met een heerlijke fles wijn in de supermarkt voor het avondeten. Op woensdag wilden we iets cultureels doen en gingen op pad voor een bezoek aan het Lwandle Migrant Labour Museum (apartheid). Helaas konden we het in de township niet vinden. Wel bezochten we de Sheikh Yusuf’s Kramat, een heilige moslimplek, aan de kust. Na het culturele was het ook weer tijd voor het culinaire. Via een prachtige routen reden we naar Jordan’s Wine Estate. Mooie wijnen, maar slechte service. De volgende plek was Overgauw, een klein familiebedrijf. Zeer gastvrije ontvangst en leuke betaalbare wijnen. Met een fles wijn onder de arm gingen we verder. We aten op advies van de mevrouw bij Vredenheim. We bestelden carpaccio en bobotie en de serveerster besliste dat we dat maar moesten sharen. Ze bleek gelijk te hebben, een halve portie per persoon was inderdaad meer dan genoeg. We namen wel een hele fles wijn, met z’n tweeën uiteraard. Wijn proeven verveelt nooit, dus op donderdag gaan we weer op wijntoer, eveneens in een prachtige omgeving. Aankomend bij Uva Mira, het hoogste gelegen wijngoed van Stellenbosch, kregen we op onze opmerking ‘wat een mooie plek, hopelijk zijn jullie wijnen ook zo’ gelijk te horen ‘ja hoor, daarom zijn we deels uitverkocht’. Bij de buren, Erne Els, geproefd en geluncht, waarna we de zon hebben opgezocht. ’s Avonds weer gegeten in het resort en gezellig met een Afrikaans echtpaar zitten praten over de huidige situatie in Zuid Afrika.

08.02 Naar Stellenbosch

Onze verplaatsing was slechts 15 km en het weer was ineens bar en boos. Het regende pijpenstelen en we kozen voor een trage start. Om elf uur vertrokken we en onderweg hebben we bij Avontuur nog een paar wijntjes geproefd. Om een uur waren we op ons volgende adres, wat een luxe. Met paraplu en regenjack te voet naar het centrum, maar ja in de regen niet echt gezellig. We besloten maar uitgebreid te gaan eten en dat beviel goed. We namen kudu carpaccio als vooraf en gemsbok als hoofdgerecht vergezeld met een Pinot Noir van La Gabriëre uit Franschhoek. Met een stel Canadezen zitten babbelen en er is altijd een baas boven baas. We dachten ruig te zijn met zes weken, maar zij waren drie maanden onderweg. Gezien de regen zijn we de rest van de middag maar gezellig in het guesthouse gebleven. Op onze laatste dag scheen gelukkig de zon weer en hebben we eerst het Rupert Museum bezocht. De tentoonstelling van schilderijen afkomstig van het oude station van Johannesburg was erg mooi. Aansluitend een tochtje naar en door het Jonkershoek Nature Reserve (heel erg mooi en de volgende keer terugkomen voor een wandeling). Om een uur hadden we gereserveerd bij Simonsig. We namen voor de laatste keer wild: home smoked kudu, kudu met een vijgen tarte tatin en dessert na. En alles met schitterende wijnen, echt een afscheidsmaal. We moesten uiterlijk om acht uur de auto inleveren, dus de rest van de middag heerlijk in de zon bij het zwembad gelegen.

09.02 Naar Amsterdam

Om half twaalf vertrokken we richting Amsterdam en de Telegraaf maakte ons blij met het weerbericht: veel sneeuw en kou. Een heerlijk vooruitzicht, konden we maar blijven. Na een goede vlucht waren we op zondag 10 februari terug in het koude Nederland. We kunnen terug zien op een geslaagde reis en kijken uit naar ons volgende bezoek.

Wij rijden door het Addo National Park naar onze volgende bestemming: Plettenberg Bay aan de Indische Oceaan. Bij de ingang van het park geeft de parkwachter ons een tip (voor een tip) over de plek waar zich leeuwen zouden bevinden. Wij zijn benieuwd en rijden vol verwachting naar het zuiden van het park. Daar nemen we een gravelweg in westelijke richting en zien opeens een grote kudde olifanten met kleintjes in alle leeftijden op de weg staan. Ze maken weinig aanstalten om opzij te gaan en de kleintjes spelen vrolijk met elkaar. Vanuit tegenovergestelde richting komt een auto en de bestuurder vertelt ons dat er verderop langs de weg twee leeuwen lopen. En dat blijkt inderdaad zo te zijn. De enorme dieren lopen met de auto mee, jagen ondertussen een buffel op en brengen ons bij de wijfjes die in de zon liggen uit te rusten. Een mooier eind van ons verblijf hier, hebben we ons niet voor kunnen stellen. Voor we via de Tuinroute verder rijden naar Plettenberg, bezoeken we Tsitsikamma National Park. We wandelen naar de hangbrug over de monding van de Storms River. De "dassies" laten zich goed zien. Overal langs het pad staan aronskelken in bloei en de bomen in het woud zijn indrukwekkend. Een prima tussenstop. Ons overnachtingadres ligt in de duinen en de oceaan laat zich hier goed horen. We gaan mee op een walvissafari. Slechts op korte afstand van de kust laat de eerste zich al zien. De boot nadert tot op 50 meter en het dier kiest inderdaad onze richting. Verderop speelt een grote groep dolfijnen in de branding. In de middag hebben we voldoende tijd om nog een stukje kustroute te rijden en Knysna te bezoeken. Vooral de kloven in dit gebied zijn van een bijzondere schoonheid. Op weg naar Oudtshoorn passeren we George. Hier vinden we bij toeval een spoorwegmuseum dat de moeite van een bezoek waard is. Via de Montagupas bereiken we Oudtshoorn. Het guesthouse ligt in een buitenwijk van Oudtshoorn, vlakbij het startpunt van Route 62. Deze weg voert ons de volgende dag door de Little Karoo, een halfwoestijn. Het gebied voldoet totaal niet aan ons beeld van een woestijn. Wij vinden het er zelfs behoorlijk groen en het uitzicht op de bergruggen is prachtig. Langs de route staan veel struisvogelboerderijen. De bewolking neemt langzaam toe en tegen de tijd dat we Stellenbosch bereiken, hebben we verschillende keren zware buien met slagregens gehad. De receptioniste van het hotel vertelt dat het voorlopig nog een week gaat regenen. Wij hopen dat het mee gaat vallen. Stellenbosch ligt midden in het wijngebied, maar wij slaan het wijnproeven over en rijden in plaats daarvan naar Agulhas National Park, het uiterste zuidpuntje van Afrika. De koolzaadvelden staan in bloei wat kleur geeft aan het landschap. Op de terugweg stoppen we in Hermanus. De zon schijnt weer maar het waait ongelooflijk hard. In de luwte van een grote rots aan de rand van het centrum van Hermanus zien we enkele walvissen met jongen voorbij zwemmen. Inmiddels is het bijna donker en nadert er weer een enorme bui. Eentje die vergezeld gaat van een flinke storm en zo´n beetje de hele nacht duurt. Op weg naar Kaapstad, het eindpunt van onze reis, rijden we eerst nog naar Betty´s Bay. Hier huist een kolonie zwartvoetpinguïns. Ze komen ons al op de parkeerplaats tegemoet en zijn ontroerend en grappig. Vanaf het pad dat langs de kust voert, kan het gedrag van de dieren goed geobserveerd worden. Nu is het nog ruim 100 kilometer naar onze eindbestemming Kaapstad. Wij blijven hier vier dagen en het kost geen enkele moeite om deze dagen vol te plannen. Victoria en Alfred Waterfront en de binnenstad ``doen`` we op één dag en voor het schiereiland Kaap de Goede Hoop trekken we ook een dag uit. Hier bezoeken we de tweede kolonie pinguïns bij Boulders Beach. Op de terugweg rijden we over Chapman´s Peak drive, een prachtige kustweg. We zijn precies op tijd om de zon onder te zien gaan. Maar het absolute hoogtepunt van het verblijf in Kaapstad is de townshiptour. Na een korte rondleiding door de Bo Kaap, brengt onze gids ons naar Kayelitsha. ´s Nachts zijn hier kleine relletjes geweest maar nu is de wijk weer bereikbaar. Onderweg vertelt hij het verhaal van de apartheid en de gevolgen voor de verschillende bevolkingsgroepen. In Kayelitsha bezoeken we het kindertehuis van Mama Rosie Mashale. Hier worden vondelingen en uithuisgehaalde kinderen opgevangen. Er is een kleine gezondheidspost en een huis voor zieke kinderen, de meeste besmet met HIV. De ``moeders`` doen met enthousiasme en zeer beperkte middelen hun werk. De omstandigheden in de wijk, die geheel is opgebouwd uit ``plakkerhuissies`` zijn erbarmelijk en, door onze bril bekeken, onaanvaardbaar. Langa is de tweede wijk die we bezoeken. Hier worden nieuwbouwprojecten gerealiseerd en beschikken sommige gezinnen over een eigen dixie. Deze wijk kent zelfs een eigen yuppenbuurt, maar ook een aantal hostels die overgebleven zijn uit de tijd van de apartheid en nog steeds bewoond worden. De rest van de middag hebben we nodig om alle indrukken te verwerken. Dankzij een late vlucht kunnen we ook onze laatste dag in Afrika optimaal benutten. We rijden naar West Coast National Park waar grote groepen flamingo´s een plekje hebben gevonden. Vanuit de observatiehutten zijn ze goed te bekijken. Het fynbos begint aarzelend te bloeien en er is een grote verscheidenheid aan bloemen en planten. Een mooie afsluiting van een superreis.

Na de drie dagen worden we teruggebracht naar de “beschaving” en nemen we afscheid van Byron. We gaan nu weer westwaarts rijden. Omdat we op de heenweg naar Inkwenkwezi op de N2 zo’n dertig kilometer wegwerkzaamheden hadden, werd ons aangeraden via de N72 te rijden. Dat blijkt een goed advies, want het rijdt veel beter en het is een prachtige weg. Het waait enorm en helaas staat de wind dwars op het hoge Japanse blik. Een Toyota Avanza kan daar absoluut niet tegen en ik heb de handen vol heb om het ding een beetje recht te houden. Het is met 550 km vandaag ook nog de langste rij-dag, maar we komen veilig aan bij hotel The Dunes in Keurboomstrand, waar we vier nachten blijven. Een klein stukje rijden van hier staat de grootste volière ter wereld, de Birds of Eden genaamd, waar we als vogelliefhebbers uiteraard heen moeten. Je kunt er via diverse hoogtes een lange wandeling maken en zodra we binnen zijn hebben we niet meer het idee dat we in een volière zijn, maar is het alsof we in een mooie bush lopen. In de loop van de middag rijden we naar zee, waar we een tijd genieten van de hoge branding. Elly gaat de voeten natmaken, maar verkijkt zich even op de golven, wat haar een kletsnatte broek oplevert. Aan het eind van de weg waaraan ons hotel ligt ontdekken we restaurant Enrico met een enorm terras aan zee. Het is er gezellig druk, leuke bediening, goede wijn, heerlijk eten en gratis een mooie zonsondergang. Dat wordt ons diner-stekkie de komende dagen! De volgende dag rijden we omhoog naar Knysna Heads, vanwaar er een prachtig uitzicht is over de baai en de lagoon. Na een cappuccino met de lekkerste appeltaart ooit, gaan we even in het centrum van Knysna kijken. Het is een druk stadje met veel mooie winkels. In een kledingzaak zien we voor mij een mooie korte broek met hemd en overhemd. Kan ik wel gebruiken met dit weer. We brengen flink wat tijd door aan het prachtige strand en zien af en toe een groep dolfijnen met een bloedgang door de golven scheuren. Voor ons is echt zwemmen niet mogelijk, want de golven zijn erg hoog, terwijl er wellicht ook nog haaien ronddobberen. Het is wel leuk om in de golven te staan en letterlijk omver te worden geduwd door de enorme kracht van het water. Opnieuw is het tijd om te vertrekken. Via de N2 naar rijden we naar George, waar we even de weg af gaan voor een tankstop. Net als bij alle tankstops is het ook hier weer een belevenis. Bij elke pompeiland staat een man of vrouw te springen en te wenken om vooral hem of haar te kiezen. Steeds is er een vrolijk ontvangst en worden de ruiten en spiegels gewassen. Voor een paar centen kan tanken dus gewoon leuk zijn. Eenmaal door George gaan we klimmen en over de mooie Outeniqua Pass richting Oudtshoorn. Het landschap verandert dramatisch en wordt meer en meer woestijnachtig met veel cactussen. De temperatuur verandert eveneens; het wordt bloedheet. Half twee zijn we in Volmoed, een boerengehucht buiten Oudtshoorn en worden ontvangen door Ollies, de eigenaar van Thylitshia Villa Country Guesthouse. We beginnen met koud bier, gevolgd door een koele duik in het verleidelijke zwembad. Ollies belooft ons voor vanavond de beste struisvogelbiefstuk die we ooit hebben gegeten. Nu is dat niet moeilijk, want ik heb het ooit een keer eerder op mijn bord gehad en vond het maar matig. Er is Wi-Fi, dus weer even Facetimen met de kinderen, waar het nu zes graden koud is, dertig minder dan hier. Toch levert het geen transpiratie of benauwdheid op. De struisvogelbiefstuk blijkt inderdaad perfect....het mes valt er vanzelf doorheen. De volgende dag is het nog warmer en we besluiten de bergen in te rijden, waar het misschien wat koeler is. Bij de Spar vul ik de voorraad water aan en verbaas me over de muziek die me vanuit het plafond toezingt....I am dreaming of a white Christmas.....Het is verdorie bloedheet! Vervolgens krijg ik de eerste uren dat gekke liedje niet meer uit mijn kop. In het plaatsje De Rust stoppen voor een cappuccino met een warme wafel en ijs met maple syrup. Baie lekker! We rijden de schitterende Meringspoort Pass op, waar we aan beide kanten zijn omgeven door hoge rotswanden. Langs de weg zijn schitterende stopplaatsen aangelegd, overal keurig schoon. Vaak spreken we de wens uit dat Nederland overal zo netjes zou zijn. Uiteindelijk komen we bij de gelijknamige waterval, waar het heerlijk koel is, zeker met de blote voeten in het frisse water. Na de lunch gaan we terug naar het guest house om bij het zwembad onder de bomen de warmte uit te dagen. Ik vraag Ollies naar de werkelijke temperatuur en die blijkt 41 graden te zijn. Dat is toch echt wel een record voor ons. De volgende dag is het een heel stuk koeler en we besluiten de beroemde Swartbergpas te gaan rijden. Aan de zuidzijde klimmend komen we al snel in een miezerwolk en zien we plots een klipspringer voor de auto lopen. Na de top, die op zo’n 1900 m ligt, wordt het weer zonnig en genieten we van de schitterende panorama’s. De dirt road is trouwens goed te berijden, zelfs voor een rammelende Toyota. Het magere mannetje dat iedere ochtend braaf de auto wast geef ik een fleecetrui die mij een beetje te strak zit. Zo krijg ik wat ruimte in de koffer voor mijn nieuwe kleren en het baasje is er dolblij mee. Hij gaat bijna op de knieën voor me. Met dubbele energie stort hij zich met een emmer sop op de auto en als we voor de laatste keer de poort uitrijden staat hij met beide armen ons uit te zwaaien. Beiden vinden we het jammer hier weg te gaan en denken we dat dit waarschijnlijk wel het fijnste plekje van de reis was. Via Route 62 rijdt het weer erg prettig en zijn de uitzichten constant overweldigend. Af en toe een mooie pas, veel struisvogels en soms bavianen langs de weg. Rond twee uur zijn we in Franschoek. In de drukke hoofdstraat vind ik een plekje waar de Toyota in past en schuiven we eerst bij een mooi Italiaans restaurant onder de parasols voor een heerlijke lunch. In een betere souvenirwinkel vindt Elly een mooi wandkleed dat voor 1800 Rand meegaat naar Nederland. Na nog een half uurtje rijden zijn we bij het laatste hotel deze reis, de River Manor Hotel in het centrum van Stellenbosch. Het hotel doet zich overdreven voor als erg deftig, maar de kamer is vrij simpel en in de matras zit een vervelende kuil. Stellenbosch is een leuk, maar erg druk studentenstadje. Vanzelfsprekend moet je in deze streek een wine estate bezoeken en ons was de Hidden Valley aangeraden. Het is er wel mooi, maar als we om half elf naar het restaurant gaan voor koffie blijkt dat we wel uitgebreid kunnen eten en wijn proeven, maar koffie, nee...dat doen ze niet. We maken snel dat we weg komen. Ik bereken dat we in een goed uur op de Cape Peninsula kunnen zijn, waar het lekker koel is. In het Two Oceans Restaurant genieten we er van een verrukkelijke lunch, waarna we stapvoets het natuurgebied rondrijden op zoek naar bavianen. Het duurt even, maar we vinden er uiteindelijk wel enkele. We zijn beiden een beetje melancholiek omdat de reis nu echt ten einde komt. Terwijl we in Stellenbosch nog laat buiten zitten te eten en een laatste fles wijn wegwerken, vragen we ons af hoe we thuis de lange koude winter door moeten gaan komen. Dag 28. We vliegen pas laat in de avond, dus hebben we nog de hele dag. Het is een omweg, maar we willen graag de reis afsluiten waar we zijn begonnen, in Hermanus dus, waar we de weg inmiddels weg weten. Ik parkeer bij restaurant Burgundy en we lopen een stukje de boulevard op in de hoop dat er nog een verlate walvis de kop opsteekt. Helaas, ze zijn nu echt allemaal weg. Wel loopt de “whale crier” er nog rond, maar ook hij heeft zijn blik niet meer op zee gericht. Omdat het erg warm wordt strijken we neer op het terras van Burgundy voor cappuccino. We zitten er zo lekker dat we nog een bakkie doen, gevolgd door een glas wijn, gevolgd door meer wijn en lekker eten, gevolgd door....Hoe dan ook we brengen er een paar uren door, kletsend met andere gasten. Met enige weemoed vertrekken we en tuffen heel rustig de mooie route langs de oceaan, over de R44 en maken veelvuldig gebruik van de vele stopplaatsen. Eenmaal weer op de N2 richting Kaapstad ervaren we ook nog even dat het wel degelijk knap gevaarlijk kan zijn. Er wordt hier flink gescheurd en de afgeladen bakkies stoppen plots en schieten ook zo weer de weg op, kortom het is hier knap chaotisch. Bij de luchthaven staat de route naar de autoverhuurbedrijven netjes aangegeven en kunnen we de auto onbeschadigd inleveren. Het ding heeft ons totaal 4648 km gediend. Een oud baasje ontfermt zich over onze bagage, laadt alles op een karretje en duwt de zware vracht steunend naar de vertrekhal, in een tempo dat Ely nauwelijks kan bijhouden. Het vertelt dat hij vanwege zijn gezondheid eigenlijk niet meer mag werken, maar wel moet werken om zijn gezin te onderhouden. Misschien belazert hij de boel, maar ik vind hem sympathiek genoeg voor een dikke fooi, waar hij buitengewoon dankbaar voor is. Middels de automaat checken we in, waarna het lange wachten begint, tot we uiteindelijk na middernacht Kaapstad onder ons zien verdwijnen en er echt een einde komt aan een prachtige reis.

Enkele tips zijn nooit weg:

- Koop de eerste dag een (of meer) goedkope klapstoeltjes. Daar kun je de hele reis plezier van hebben. Geef ze de laatste dag gewoon weg. Liefhebbers genoeg. - Is je koffer op de heenreis niet vol? Neem dan wat (nog goede) kleding mee die je kwijt wil. Er zijn daar zo veel mensen die je er dolblij mee kan maken. - De laatste en belangrijkste tip is: Neem de tijd en boek steeds tenminste twee overnachtingen. We hebben zo veel mensen zien racen. In twee weken van Johannesburg naar Kaapstad, met iedere dag 400 km of meer is gekkenwerk. Je doet het prachtige land daarmee te kort en ook jezelf!

Na het ontbijt vertrokken wij voor de Panorama route en ons nieuwe logeeradres in Hazyview (Hamiltonparks). Ik vond het jammer dezelfde route n.l. via de Strijdomtunnel te moeten nemen om de panoramaroute te rijden. Het gaat niet anders heb ik op de kaart gezien. Helaas verslechterde het weer (mist en regen), waardoor niets was te zien van de 3 rondavels. Toen we afdaalden naar de Blyde rivier canyon werd het droog en kwam de zon. Bourke´s potholes bezocht. Prachtige kleuren en indrukwekkend met de kolkgaten. Daarna trok het opnieuw dicht, zodat we God´s Window hebben overgeslagen. Wel de Lisbon Falls bezocht. Graskop is een gezellig plaatsje. In Pelgrim´s Rest namen we "fish and chips". Jammergenoeg moet dezelfde route over de pas worden gereden om naar Hazyview te komen. Hamilton Parks was met de routebeschrijving makkelijk te vinden. De 2 km lange weg naar het resort was glibberig door de regenval en niet al te breed. Wij meenden, dat het bord met overstekende hippo´s een grap was. Bij navraag (Kurt) bleek dat niet het geval. Uitstekende ontvangst (wij konden er dineren zonder aankondiging) en een voortreffelijk ontbijt. Opnieuw mooie kamers. Veel apen in de buurt. Op vrijdag de 29ste nov. reden wij naar de N4. om zo bij de grenspost Jeppe´s Reef (Swaziland) te komen. Na de uitgebreide grensformaliteiten naar het Pigg´s Peak hotel gereden om koffie te drinken. Een dergelijk hotel met Casino verwacht je niet in Swaziland. De moeite waard. Daarna door naar Hawane Resort. Buiten de gaten in de weg liepen er veel dieren op de weg; dus het was goed uitkijken. Dan is zo´n 360 km best ver. Onze "cabana" was erg leuk. Authentiek met het gemetselde bad en wastafel in terrakleur. ´s Avonds genoten van het lopend buffet en de prima wijn. Wat tegenviel was, dat men om 24.00 uur de electriciteit afsloot om deze weer in te schakelen om 06.00 uur ´s morgens. Dat betekende, dat een toiletbezoek ´s nachts op de tast moest plaatsvinden. Het ontbijt was prima. Dan overkwam ons nog het volgende in het Hawane Resort: Wij maakten voor deze reis een gezamelijke "pot", waaruit wij de daguitgaven betaalden. Nu had ik mijn vriend 1000,- ZAR gegeven om in de gemeenschappelijke portemonnaie te doen. Hij legde dat geld op een tafel in de "cabana", zonder het zijn vrouw te melden. Zij beheerde de portemonnaie. Bij de receptie vroeg zij naar mijn bijdrage. Heb ik gegeven aan Jan zei ik. Zij holde terug naar onze kamer. Daar trof zij de leidster van de kamermeisjes aan. Er lag nog 800 Rand op het tafeltje. Zij beweerde er niets van te weten. Waarschijnlijk verdwenen in haar rok. We hebben de schade gedeeld. Geen reden om de politie in te schakelen. Hoe dan ook is het zaak alert te blijven op deze dingen. (tip 3) We vertrokken met mooi weer op deze zaterdag, 30 november. Swaziland is prachtig. Redelijke wegen, hoewel de "potholes" gevaarlijk blijven. Zijn langs Mbanebane gereden. In de Ezulwini vallei bezochten we de Swazi candles. Ook even over het marktje gelopen en wat souvenirs gekocht. Daarna door naar de grens Big Bend en Lavumisa. Terug in KwaZulu pakten de wolken samen en ontstonden er buien. Bij binnenkomst over de brug van St. Lucia zochten we naar de Beachroad. Een paar keer fout, maar daarna vonden we snel het Rhino Guesthouse. Nadat we onze mooie kamer hadden betrokken vroegen wij naar de excursie mogelijkheden. Boekten voor de boottocht door het Wetlandpark en een bezoek aan een Zuludorp. ´s Avonds zijn we een eetgelegen-heid gaan zoeken. We waren verrast door de borden " Beware for hippo´s" (pas op voor nijlpaarden), nota bene in de bebouwde kom van het dorp. Was een gezellige afsluiting van een prachtige dag. Zondag 1 december stapten we om 10.00 uur aan boord om de nijlpaarden en krokkodillen in hun eigen omgeving te zien. Was een mooie tocht van ca. 2 uur met aangenaam weer. Zon en wind. Flink verbrandt dus. Veel nijlpaarden en ongeveer 3 krokkodillen gespot. Goede prijs en kwaliteit. ZAR 160. Daarna een boardwalk gemaakt naar het strand. Dan werden we om 14.00 uur gehaald door een Zulu meneer met een gamedrive car. Hij was zowel chauffeur als gids. Althans, zo stelde hij zich voor. Wij betaalden voor de uitstap ZAR 240 p.p. Er reed ook een nieuwe medewerkster mee. Eén maal aangekomen in het betreffende dorp (DumaZulu ?) vertelde hij over Shaka en o.m. dat het dorp 25 jaar bestond. Daarom was het vandaag feest. Wij werden op het centrale plein (een grasveld) afgezet bij dansende mensen. Hebben daar een uur gestaan. De chauffeur/gids was verdwenen en we hebben hem niet meer gezien. Werden overgelaten aan de nieuwe medewerkster. Zij loodste ons o.m. naar een onderkomen, waar een vrouw tafelmatjes vlocht. We hebben er maar 8 gekocht. Verder reed ze ons met de game car naar een medicijnvrouw. Tot slot bracht de medewerkster ons hortend en stotend terug naar St. Lucia. Angstige rit. We hebben niets gezien van het maken van speren, schilden en sieraden. Dat was teleurstellend en wij voelden ons bedrogen. Hebben dit gemeld bij onze gastvrouw in het Rhino Guesthouse. Vraag eerst, wat je ervoor krijgt. (tip 4) Maandag, 2 december reden we na opnieuw een voortreffelijk ontbijt in zuidelijke richting naar Umhlanga. Maakten een stop bij het gigantische Gateway Shopping Centre bij de M 41. Persoonlijk vond ik de aanwijzingen om naar de Zeranka Lodge te komen in La Lucia wat verwarrend. Diverse keren vragen bracht ons tot slot bij het einddoel. Veel tijd was er niet om te zonnebaden en te zwemmen. Bovendien was het bewolkt en regenachtig. Temperatuuur goed. Trouwens, goed dat we er konden dineren, want een restaurant was 7 km verderop.

Na het ontbijt vertrokken dinsdag 3 december richting Howick en de Drakensberg. Al weer een prachtige route langs Pietermaritzburg. Aangekomen in Howick werd er koffie gedronken en bezochten we de Howick waterval. Hebben nog gezellig rond gekeken op de markt en wat snuisterijen gekocht. Vervolgens door het haast eindeloos gebied van weiden en koeien naar Winterton. Wat inkopen gedaan bij de Spar en naar de Ardmore farm. Werden daar goed ontvangen en kregen een 4 persoons cottage. Centraal de lounge met open haard en aangrenzend de 2 persoons slaapkamers met badkamer. Buiten een zitje. Prima voor elkaar. ´s Avonds een uitstekend diner buffet in deze boerderij. Hebben ervan genoten. Volgende en voor laatste vakantiedag, 4 december maakten we een tocht naar het Spioen-kop wildreservaat. Het is klein, maar erg natuurlijk. Alleen maar zandwegen met soms flinke kuilen. We zagen er giraffen, gnoe´s, de sabelantiloop, apen, het wilde varken en zelfs een waterbok. Geen witte neushoorn, die eveneens in het reservaat moet zijn te vinden. Daarna door naar Ladysmith. Leuke levendige stad met veel aandenkens aan de "Boerwar". Verder een in Victoriaanse stijl gebouwd winkelcentrum met tal van mooie winkels. Omstreeks 14.00 uur waren we terug in de regio van de Ardmore boerderij. Ik wilde nog graag naar de " Cathedrals Peak" en het hotel met die naam. Afstand 44 km. Dat was een aparte belevenis. Kwamen door veel Zulu nederzettingen over een verharde en soms onverharde weg vol gaten en kuilen. Het gezelschap zag het niet zitten. Ik ging toch door. Het hotel was schitterend en het uitzicht op de bergtoppen deed denken aan een kathedraal. Navraag leerde echter, dat het hotel was gebouwd door de hr. Kathedraal, die er zijn naam aan had verbonden. Om er te komen nam het een uur. Ik was terug in een half uur. ´s Avonds werd er ter gelegenheid van mijn verjaardag bij het diner op de boerderij een fles champagne aangeboden door de eigenaar. Ik was blij verrast. Wij vertrokken vroeg. Op deze laatste vakantiedag moesten we naar Johannesburg rijden voor de terugvlucht. Ik besloot de route nemen via " Klein Zwitserland" en richting Harrysmith. Van daaruit kon ik de N 4 op of kiezen te rijden naar Bethlehem. Toen we de pas reden bleek, dat een groot deel van deze weg in zeer slechte staat verkeerde. (Waarschijnlijk was er al jaren geen onderhoud gedaan). Nagenoeg 30 km. potholes, los gereden asfalt en grind. We waren blij zonder lekke banden, dat traject te hebben afgelegd. Kostte 3 kwartier extra tijd. Af te raden voor andere reizigers. (tip 5). Via Bethlehem naar de N4. Ik had op deze laatste dag een afspraak om een bezoek te brengen aan een kennis in Heidelberg. Ca. 60 km voor Jo´burg. Wij werden ontvangen dichtbij de Vaaldam met een braai door een vriendin van mijn schoonzus. Om 20.00 uur hebben we de auto ingeleverd op O.Tambo Int. Airport. Voldoende tijd om in te checken voor de terugvlucht. Vertrek 23.55 uur. Had extra beenruimte in het toestel geboekt voor een beetje nachtrust. (tip 6). Samenvattend een prachtige reis. Veel gezien, maar te weinig tijd om alle bezienswaardig-heden, die in uw reisbeschrijving staan te bezoeken. Een aantal tracjecten zijn te groot (ver) voor 1 persoon. Totaal ca. 2600 km. Alle lof voor de keuze van de B & B´s, waar we hebben gelogeerd. Steeds vriendelijk verwelkomt en zelfs bij de Ardmore boerderij met kussen afscheid genomen. Ons leerpunt is meer tijd te nemen om het oostelijk deel van Z-Afrika te verkennen. Mijn suggestie aan u zou zijn de trajecten kleiner te maken voor deze 12/13 daagse Zuid-Afrika reis. Mijn gezelschap heeft veel indrukken op gedaan. We hebben genoten van de reis. Dank voor de organisatie. Natuurlijk was de reis " a la carte". Zelf kiezen wat leuk is.

Zondag 12 januari

Vanmorgen om 9.00 onze huurauto, Toyota Corolla, in ontvangst genomen van Budget car en vertrokken naar Dullstroom. Onderweg over de tolweg gereden, weinig te zien op de route. Het plaatsje Dullstroom is niet groot, langs doorgaande weg zijn de meeste winkeltjes en eettentjes gevestigd. Onze Guesthouse Highland Rose Country House is een groot huis met een mooie tuin met rozen. Ons onderkomen bestond uit een grote kamer, grote douche en nog een kamer met 2 bedden, het beslaat de helft van het gebouw. Onderweg nog een vlooienmarkt bezocht, Dullstroom ligt op 2100 meter. Beetje met de auto door het stadje rondgereden.

Maandag 13 januari

Vanmorgen om 9 uur vertrokken en doorgereden via een tunnel, de J. G. Strijdomtonnel, over de Erasmuspas richting Krugerpark, om plm. 14.30 aangekomen in de Timbavatilodg, leuke beschilderde hutten met een rieten dak. We hebben gezwommen in een klein zwembad. Benauwd weer en eindelijk om 17.00 zwaar onweer en bliksem. Om 19.30 gingen we dineren, ook de groepsreis van de NRV was aanwezig, volgens Emmy hadden wij met deze groep meegegaan als de reis niet was volgeboekt. Het was een erg leuke groep van 25 mensen die we nog een paar keer deze reis tegenkwamen. Over het terrein banjerde een wrattenzwijn op z’n gemak en een hert. We konden niet meer mee met de jeepexcursie, die jeeps waren vol. Als wij we een privé jeep zouden nemen, kwam dat erg duur uit en de man raadde ons aan om zelf te rijden in het Krugerpark, dan konden we daar tot 18.30 blijven.

Dinsdag 14 januari

Om 6.00 opgestaan, lunchpakket bij de poort meegekregen en op weg naar het Krugerpark. Bij de 1e poort moest je een briefje invullen, dan ben je al in het park, nog niet bij de kassa, die is pas bij de volgende poort. Op dit stukje weg mag je maar 50 km p.u. wij werden met laserpistool 65 km gemeten door parkwachters, de boete bedroeg 500 Rand, maar na excuses, werd het de helft, dus 250 Rand, te betalen aan de kassa. 50 km per uur rijden waar normaal 100 km per uur mag worden gereden is lastig. We hebben veel dieren gezien, maar geen leeuw of luipaard of neushoorn. Gereden over eindeloze wegen, het park is immens groot. De Baobabtree gezien en foto gemaakt. Onderweg gepicknickt en zandweggetjes gereden, ook leuk, er stonden hier en daar giraffen op de weg.

Woensdag 15 januari

Vanmorgen op tijd opgestaan, om 7.00 afgerekend. Betaald voor 2 dagen eten 800 Rand, niet veel. Op weg naar Hamilton Parks lodge achter Hazyview. Eindeloze wegen. Bij de 1e stop was er vanwege de mist niet veel te zien en we zagen wel de bus van NRV, doorgereden naar de 2e stop Bourke’s Luck Potholes. Mooie watervalletjes gezien en over bruggetjes gelopen boven de spleet in de aarde. Door miljoenen jaren waren de rotswanden cilindrisch uitgesleten, prachtig. De 3e stop was God’s window, daar ook alleen maar dikke mist, geen foto gemaakt, niets te zien, jammer. Doorgereden naar Pelgrim’s rest, een oud mijnwerkersstadje.Terug richting Sabie en daarvandaan richting Hazyview. Bij aankomst bij Hamilton guesthouse moesten we door de entreepoort en op een weggetje over 2 betonnen rijbanen naar beneden rijden,een stukje verder blijkt dat nog 2 km te zijn.

Donderdag 16 januari

Vanmorgen om 7.00 opgestaan om richting Swaziland te rijden, naar ons volgende onderkomen, Hawane resort. Aangekomen bij de grens met Swaziland, auto neergezet en met je paspoort naar binnen, stempeltje erin, naar de volgende afdeling voor de auto, 50 Rand te betalen. Daarna over de M1 doorgereden naar Pick’s Peak en hiervandaan naar Hawane, na lang zoeken uiteindelijk gevonden. Het zwembad was wel leeg, leuke ronde huisjes met rieten dak. Daar aangekomen om plm. 14.30, de mensen van de NRV bus kwamen ook op het resort en om 19.30 gedineerd en met de mensen van de bus gesproken. Op tijd naar bed om de volgende dag weer vroeg op weg te gaan.

Vrijdag 17 januari

Vanmorgen om 7.00 opgestaan en vertrokken naar Zuid-Afrika. Onderweg verschillende stadjes doorkruist waar het wat drukker was met mensen en verkeer, bijv. Manzini en weer overal snelheidscontroles met lasergun. Vanaf Manzini eigenlijk een eentonige weg naar Zuid-Afrika. Aangekomen bij de grens weer het ritueel met een bonnetje waarop stempels worden gezet en in het paspoort. Verder doorgereden naar St. Lucia, ons volgende B&B guesthouse Lalapanzi Guest House, erg mooi huis met grote tuin, grenzend aan de duinen waar aapjes en een hertje liepen, voor 2 nachten in een prachtige omgeving. Na onze spullen te hebben achtergelaten, over een boardwalk gelopen naar het strand, hier 2 uurtjes op het strand gelegen, terug naar het guesthouse en naar het Ocean Basket restaurant gegaan en daar heerlijk gegeten. Nog even over de beachroad gereden om naar hippo’s te kijken, helaas geen gezien. We werden wel gewaarschuwd om met de auto naar het restaurant te gaan omdat de hippo’s ’s avonds in de tuintjes gras kwamen eten.

Zaterdag 18 januari

Half 8 opgestaan, 4 andere gasten ook aan het ontbijt, apen lagen op de loer om je ontbijt te pikken. Overal kunnen de apen vrijelijk ronddolen om het huis heen. Om 10.00 met de boot om nijlpaarden en hippo’s te spotten. Heerlijk weer – warm - paar hippo’s families gespot en een krokodil, dat kon best een plasticbeest zijn geweest, zo stil lag hij. Om 12.00 weer terug aan wal, waar we de mensen van de NRV bus weer ontmoetten, die nu aan boord gingen. Wij gingen nu naar het wildpark genaamd iSimangaliso Wetland Park, onderweg naar Cape Vidal weer de nodige wilde dieren gezien, zelfs de witte neushoorn,was niets wit aan, helemaal zwart. Op het strand van Cape Vidal gespeeld met de branding en lekker in de zon gezeten. Op de terugweg naar St. Lucia buffels en herten gezien en terug naar B&B guesthouse. Voor het restaurant waren er een paar jongetjes , die op trommels sloegen en een soort van krijgsdans uitvoerden in het donker, bijna niet te zien. Daarna in het donker rondgereden op zoek naar hippo’s en ja hoor, 2 hippo’s die het gras opvraten, helaas geen al te beste foto’s kunnen maken.

Zondag 19 januari

Vanochtend om 8.30 vertrokken. Een apenfamilie op de hoek van de straat was flink aan het banjeren. Op naar the Honeypot guesthouse in Umhlanga Rocks boven Durban. Na aankomst eerst de weg naar het nieuwe vliegveld verkend, want de volgende dag moesten we om 5.15 uur vertrekken en King Shaka airport staat nog niet in de navigatie. Doorgereden naar Durban, over de boulevards gereden, gelopen en weer terug naar Umhlanga rocks. Hier bij de vuurtoren rondgewandeld. Ingepakt zodat we de volgende morgen zo konden vertrekken.

Maandag 20 januari

Om 5.30 vertrokken met lunchpakket naar het vliegveld, longleg chairs geregeld en naar Port Elisabeth gevlogen, aankomst daar om 9.30. Bij Budget cars stond een Honda Jazz voor mij klaar, maar met geen mogelijkheid paste ik in die auto, de medewerker keek naar een vergelijkbare auto die net werd uitgegeven. Als alternatief werd een Audi A4 voor dezelfde prijs aangeboden. Een luxe wagen waarin ik wel paste, met automaat die mij toch wel in de problemen met achteruit rijden bracht op hellingen, want geen handrem, wel een elektronische handrem, voordat je in de gaten had hoe dat werkt, was je weer even verder. Van het vliegveld naar Rosedale organic farm gereden, was een leuk guesthouse met eigen gebakken bruin brood en kaas en honing, erg lekker! Bezoek aan het Addopark stond op het programma. Voucher van de middagsafari hebben we om kunnen zetten naar een avondsafari. Nu kaartjes gekocht om op eigen gelegenheid in de middag door het Addopark te rijden. Ook hier olifanten gezien en ander wild. In het parkrestaurant gegeten en de avondsafari met 12 andere mensen in een grote jeep rondgereden. Na lang zoeken en schijnen met een lamp toch 2 leeuwen in het pikkedonker gezien.

Dinsdag 21 januari

Van Addo terug via Port Elisabeth en naar Knysna guesthouse aan de kust. Het guesthouse wordt beheerd door een Fries echtpaar dat al jaren in Zuid-Afrika woont. Onderweg gestopt bij Storms, brug over een ravijn en bij Nature Valley naar lagune en een mooi strand gereden, in Plettenberg Bay wat rond gekeken en daarna doorgereden naar Knysna. s’-Avonds bij daglicht naar The Heads gereden, 2 bergen die een binnenzee min of meer afsloten van de zee, prachtig uitzicht. Daarna naar het centrum en op het Waterfront gechineesd.

Woensdag 22 januari

Vanochtend naar Plettenberg Bay gereden voor onze geboekte excursie op zee met zwemvest op een kleine boot waarbij je op de zijkanten moet zitten om te kijken naar walvissen en dolfijnen indien voorradig. Helaas ging de excursie niet door vanwege inlandige wind, je stuitert dan alleen maar op de golven. Omdat we geen badkleding bij ons hadden hebben we ter plekke badkleding gekocht en naar het strand, we hebben parasol en strandstoelen gehuurd. Lekker gezeten, gemasseerd, gezwommen.

Donderdag 23 januari

Vanmorgen om 8.30 weggereden uit Knysna richting George, ook een kustplaats, en verder richting Oudtshoorn ons volgende onderkomen. In Capitool Reisgidsen Zuid-Afrika gelezen over de Swartbergpas, (maar niet dat de pas niet geasfalteerd was en de weg erg smal) en dat de route vanaf Prince Albert mooier was dan andersom. Als ik van te voren geweten zou hebben van de conditie van de weg, dan had ik de pas overgeslagen. De uitzichten waren wel adembenemend. ‘s-Middags laat aangekomen in Oudtshoorn bij Avondblij guesthouse , 39 gr hitte. In het restaurant was ook het Belgisch paar dat wij eerder ontmoetten in het Addopark aan het dineren, gezellig gesproken met elkaar.

Vrijdag 24 januari

Vanmorgen op tijd weggegaan omdat het de dag was met de meeste kilometers te rijden en van de route af te wijken, we hadden een afspraak met Ton en Roos bij La Vierge in de buurt van de plaats Hermanus. Het deel van Oudtshoorn over de R62 naar Barrydale was langdradig. Daarna werd het een mooie route met een paar kleine pasjes erbij en leuke stadjes. Dit was de tuinenroute bleek achteraf, hadden wij iets anders van voorgesteld, maar het was mooi om te rijden. Om 12.30 bij het restaurant aangekomen en een wijnproeverij, waar voor 20 Rand 5 verschillende wijnen kunnen worden geproefd. Ton kwam om 13.15 aan bij de wijnproeverij en wij hebben daarna gezamenlijk geluncht. Via Muizenberg langs de mooie kust verder gereden en om 17.00 in Stellenbosch aangekomen bij Roseview. Hier weer een leuke kamer voor de nacht. In Stellenbosch het winkeltje van Oom Samie gezien, maar het was al dicht, er waren veel (blanke) studenten in het stadje nu de studies weer een aanvang nemen.

Zaterdag 25 januari

Vanmorgen om 7.30 opgestaan eerst naar Stellenbosch gereden om de optocht voor de start van het wijnfeest te zien, was erg leuk met veel muziek, en in het winkeltje van oom Samie wat gekocht. Verder gereden naar wijngaard Boschendal. Dit is een gebied van 2 x 51 hectare. Het herenhuis van Boschendal bezocht en over de wijngaard een stukje gelopen. Daarna naar Franschhoek – leuk stadje hier ook een zaterdagmarkt bezocht. Verder naar Paarl en daar ook het Taalmonument gezien en doorgereden via Muizenberg , eerst nog het strand van Strandfontein gezien, erg mooi. Hierna naar ons guesthouse Sweet Ocean View in Kaapstad, leuk onderkomen. Hiervandaan gelopen naar de boulevard, 5 min, en dan plm 1,5 uur gelopen naar Waterfront -leuke omgeving, veel mensen, veel te doen, weer lekker gegeten bij Spur, restaurant met ballenbak, rondgelopen, muziek geluisterd en terug met de taxi, 150 Rand, dus te veel betaald, we zijn dus afgezet . Hij reed als een wilde beest, een snorder.

Zondag 26 januari

Vanochtend om 7.30 opgestaan en om 9.00 voor de stadswandeling (bleek dus achteraf geen stadwandeling te zijn, maar een bezoek aan een kerk in een township) opgehaald door een gids met een Toyota Corolla, de meest gebruikte huurauto in Zuid-Afrika . Het was nog een eind rijden naar het township, Nyanga. Daar waren wij niet de enige toeristen. De gids vertelde dat veel mensen die daar woonden het best wel goed hadden, maar niet wilden verhuizen naar een flat in een wijk waar veel criminaliteit was. Ze woonden hier goedkoop en het was gezellig. In de golfplaten gebouwtjes aan de buitenrand woonden tijdelijk de arbeiders die elders in het land met hun gezin woonden. We gingen naar de kerk voor een gospeldienst. Machtig mooie muziek met een eigen geluid. Zoals die mensen zongen en de dienst beleefden daar kreeg je kippevel van. Wat een plezier dat deze mensen uitstraalden en elkaar de handen schudden en vasthielden. Na de kerkdienst door verschillende delen van township Nyanga gereden, naar enkele monumenten. Op straat werden schapen illegaal geslacht en er werd veel gebraaid door vrouwen die hun gezicht wit hadden besmeerde tegen de hitte. Door de gids werden we bij de kabelbaan naar de Tafelberg gebracht, we gingen redelijk snel naar boven, prachtig uitzicht. Het was heel helder en we hebben uurtje op de Tafelberg rondgelopen, het Duitse stel, dat we op de Swartbergpas onderweg ontmoette liep hier ook rond, de wereld is klein. Weer naar beneden met de cabine met draaiende vloer, zodat iedereen een panorama uitzicht had. Daarna kaartjes voor 2 dagen op de hop on bus gekocht voor 500 Rand. Vanaf de Tafelberg naar Waterfront gereden, hier uitgestapt, de boottocht door het kanaal gemaakt en om 18.00 gingen we met de hop on bus voor de night tour naar de Signal Hill voor de zonsondergang. Veel mensen, veel auto’s die terug de weg blokkeerden, via de rode lijndienst een stukje Civic centre gezien en weer terug naar Waterfront. Via Beachroad gelopen en taxi genomen, nu maar 70 Rand betaald. Deze taxichauffeur reed keurig netjes.

Maandag 27 januari

Vanmorgen weer om 7.30 opgestaan en op de boulevard de hop on bus richting kasteel genomen. Door het centrum gelopen en het slavernijmuseum bezocht en door de compagniestuinen gelopen (erg mooi) en een Joodse synagoge bezocht. Teruggelopen richting centrum en vis gegeten bij Snoekies, een begrip in Kaapstad. Het kasteel bezocht en met de blauw-rode lijn naar Kirstenbosch tuinen. Daar een uurtje rondgelopen (we wilden de laatste bus weer halen) en weer met via Houtbay naar halte nummer 16, erg mooie rit. Daarna heerlijke pizza’s gegeten bij Italiaan in de Mainstreet. Stralend weer.

Dinsdag 28 januari

Iets later opgestaan en weggegaan om via strandroute naar Kaap de Goede Hoop te rijden. Foto’s gemaakt en doorgereden naar Cape Point. Met de funicular Cape Point gingen we naar boven naar de vuurtoren, vele mooie fotomomenten. Hiervandaan naar Simons Town bij de pinguïns gekeken, doorgereden naar Kalkbay en Fishbay via Plumstead richting Houtbay, rondgekeken, en in Houtbay harbour visje gegeten en toen begon het te regenen, het was al donker en dus gingen we terug naar ons guesthouse.

Woensdag 29 januari

De laatste dag. Vanmorgen om 7.30 opgestaan en voor 9.00 het guesthouse achter ons gelaten. Alle spullen gisteravond al ingepakt voor zover mogelijk. Vandaag zijn we de strook boven Kaapstad langs de stranden gereden. Via Milnerton, Blaauwbergstrand, Table view, Melkbosstrand, mooie kuststreek met uitzicht op de Tafelberg. Om 14.00 op het vliegveld van Kaapstad de auto ingeleverd. Om 18.10 vertrokken naar Dubai, waar wij 9,5 uur later aankwamen. In het vliegtuig zaten ook wat mensen van de busreis die we onderweg ontmoette, zij hadden ook erg genoten en veel gezien. Onze bijna 3 weken durende vakantie was zeer de moeite waard, erg mooi land en geen vervelende dingen meegemaakt. Vele mooi efoto’s en filmpjes hebben we gemaakt. We denken dat we volgend jaar weer gaan, maar dan wat langer op 1 plaats zullen blijven, er is overal zoveel te zien. De hoponbus in Kaapstad is echt een uitkomst, de route die hij rijdt is prachtig en we willen natuurlijk ook nog naar Robbeneiland. NRV en AAA hadden het prima verzorgd, leuke guesthouses en heerlijke ontbijtjes, we werden echt verwend. De routebeschrijving was goed in combinatie met een navigatie. Volgend jaar laten we het weer door NRV regelen alleen vliegen we dan wel met KLM met een directe vlucht.

9 februari Pretoria - Tzaneen, Limpopo

Om 6.00 opstaan, 7.00 koffer op de gang en dan tot 8.00 uur genieten van een heerlijk ontbijt met lekkere koffie. De pap, gebakken aardappelen, speklappen, boereworst, en pastagerechten laten wij voor wat ze zijn. Wij doen ons te goed aan lekker gebakken makreel, roerei, toast, kaas, tomaten, paprika, yoghurt in verschillende smaken en verrukkelijk fruit zoals kiwi's en papaja, heerlijk in hapklare stukjes voor ons geschild. Om 8.00 uur gaan wij richting de Union buildings met daarvoor het net nieuwe 11 meter hoge standbeeld van Nelson Mandela. Daarna gaat het over de N1 richting Tzaneen. Bij de eerste koffiestop staat een boom waarin Geelvinkjes, (wevers) hun nestjes weven. Wij genieten van de landschappelijk prachtige route. Om 16.00 uur arriveren we bij Tzaneen Lodge en worden verrast met een prachtig onderkomen. Een leuk huis met 2 luxe slaapkamers, 2 badkamers, een dining, een keuken, een zitkamer en WIFI. Als welkom worden we getrakteerd op een heerlijke fruitspies, in dit gebied worden alle soorten fruit verbouwd. Nadat we onze koffers op de kamers hebben gebracht gaan we een wandeling maken in de prachtige omgeving. We bekijken en fotograferen het fruit van dichtbij en worden volledig verrast door een kudde antilopen die wij natuurlijk nauwlettend blijven volgen. Het is fantastisch, ons eerste wild gespot! Na een tijdje voelen wij ons al echte spoorzoekers. Chris, onze reisleider heeft ons op dag ėėn al gewaarschuwd dat wij waarschijnlijk wel enkele kilo zullen aankomen tijdens deze reis. Ik ben bang dat als de maaltijden zo voortreffelijk blijven dit ook inderdaad het geval zal zijn.

10 februari Tzaneen, Limpopo - Timbavati, Krugerpark

Vandaag mogen wij uitslapen, wij vertrekken pas om 10.00 uur. Na een voortreffelijk ontbijt en nog een paar laatste fotootjes van dit schitterende resort worden we zingend uitgeleide gedaan door de dames van de huishouding. Rond 12.00 uur worden wij in Hoedspruit bij wat winkels afgezet om inkopen voor de lunch te doen. Wij vervolgen onze weg naar Timbavati Safari Lodge waar we vriendelijk worden ontvangen met een sherry'tje. In het resort kijken we onze ogen uit naar de schattige onderkomens, geverfd in de mooiste kleuren. Wij hebben een rondavel aan de rand van de bush en het duurt dan ook maar even en we zien de familie wrattenzwijn rondscharrelen. Na de picknicklunch vertrekt ons gezelschap in 3 safari-jeeps naar het Timbavati-reserve voor een sunset-gamedrive. Onderweg zien we al olifanten en in het park zien we veel vogels in de prachtigste kleuren. We zien een grote kudde buffels, antilopen in alle soorten en maten, apen, wrattenzwijnen enz. Het speciale van dit reservaat is dat de jeeps van de weg af mogen dus vaak dicht bij de dieren kunnen komen. Onze gids Prince meldt dat een van de jeeps in moeilijkheden is en dat wij moeten helpen. Na een half uurtje rijden dwars door de bush vinden wij de gestrande jeep vast in de modder. Met vereende krachten trekken de gidsen en spotters het voertuig weer vlot en kunnen wij onze weg vervolgen. Helma en Thea horen bij de ongelukkige passagiers maar hebben het voorval goed doorstaan. We rijden met zijn allen naar een meertje waar we een lekker drankje nuttigen. Inmiddels is het donker en de spotters speuren met schijnwerpers in de omgeving. Hoogtepunt van de gamedrive is het spotten van een leeuwin. Ze ligt op korte afstand van onze jeep te luieren en als ze ons waarneemt geeft ze een oorverdovende brul. Om 20.30 uur zijn we terug in de lodge waar ons een smakelijk buffet wacht en daarna een optreden van een lokale dansgroep. Om 22.00 uur gaan we richting slaapplaats want morgen gaat de wekker om 4.30 uur...

11 februari Timbavati – Krugerpark

Rond 5.00 uur verzamelen wij in het ‘koffiehuis’ Tegen 5.30 uur vertrekken wij in de jeeps, nu naar het Krugerpark. Onze ranger Prince, dezelfde als gisteren, is goed op de hoogte en verteld veel. Na een ontbijtstop bij de ingang van het park kan het grote werk beginnen. Superlatieven schieten te kort, het is grandioos. We zien heel veel grote groepen impala's, er zijn er 152.000 in het park. Veel buffels, zebra's, giraffen, gnoes, apen, bavianen, nijlpaarden, spectaculaire vogels zoals de secretarisvogel, Afrikaanse zeearend en de lepelbekooievaar, koedoes, nyala's en andere antilopen, en iets minder in getal maar wel indrukwekkend dichtbij olifanten, een witte neushoorn steekt vlak voor ons de weg over. De rangers voorzien ons van een heerlijke picknicklunch. Tegen 16.00 uur zijn we weer terug in de lodge. We drinken gezellig een glaasje op het terras. Als we naar onze rondavel gaan scharrelen er in onze 'tuin' een impala met haar jong. We blijven nog even kijken en zien iets verderop in de bosschages iets 'groots' bewegen. In de schemering trekt er een kudde gnoes en waterbokken vlak langs, best spannend. Een medewerker van de lodge komt onze buitenverlichting aandoen, ik denk om de dieren op afstand te houden. We gebruiken weer een prima maaltijd met z'n allen en nemen daarna met zijn vieren op ons eigen terras nog een afzakkertje. We schrikken ervan als er iets heel groots, grijs' langs komt rennen. We zullen nooit weten of het een waterbok, gnoe of wrattenzwijn was, maar spannend was het wel!

12 februari Timbavati , Krugerpark - Hazyview, Mpumalanga

Vanmorgen half acht koffers buiten en om half negen vertrek. Na een lekker ontbijt worden we uitgezwaaid door de medewerkers van de goed verzorgde lodge. Vandaag rijden we de Panoramaroute en bezoeken onderweg de Blyde-river-canyon, een prachtige kloof. De Potholes, door stenen en water uitgesleten rotsen waardoor een soort whirlpools zijn ontstaan. Gods Window, waar we als het helder geweest was tot over de grens van Mozambique hadden kunnen kijken. In Graskop eten wij een heerlijke pannenkoek en tot slot rijden we naar het goudstadje Pilgrimsrest, een openluchtmuseum uit de tijd van de goudzoekers. Zoals alle dagen is het ook vandaag weer prachtig weer, een enkel wolkje maar dat zit zelden voor de zon. Om 16.30 uur bereiken we het Gecko lodge in Hazyview waar we vannacht slapen. Het dicht beboste terrein van de accommodatie is 35 ha groot en maar een heel klein deel is goed omheind afgescheiden voor mensen. Hier zitten niet de dieren maar de mensen in een kooi. Er is weer tijd voor een gezellig aperitiefje, terwijl we uitkijken op de bomen waar de apen rondspringen. De eigenaar van de leuke lodge is van oorsprong bouwvakker maar nu een goede gastheer en voortreffelijk kok.

13 februari Hazyview, Mpumalanga - Swaziland

Om kwart over zes feliciteer ik Thea in pyjama met haar verjaardag. Om 7.00 uur koffers buiten, om 7.45 uur vertrek naar Swaziland. Het ontbijt is voortreffelijk en Thea wordt door de dames van de bediening toegezongen voor haar verjaardag en verrast met een taartje. Onze tocht begint vandaag met een bus-gamedrive door het Krugerpark. Van de BIG FIVE missen we nog de luipaard. Niets is onmogelijk dus.......! Om 8.45 uur spotten wij de eerste olifanten, een groep met kleintjes. Even later zien we een grote bull in z'n eentje. Hij is links'handig' want z'n linker slagtand is voor meer dan de helft afgesleten t.o.v. de rechter. Wie zien apen, een berghaan (een bonkige zwart met roodbruine arend met scharlaken snavel en poten), giraffen, impala's, waterbokken, zebra's, parelhoenders met kuikens, wrattenzwijnen, gnoes, Afrikaanse zeearend, nog een olifantenfamilie met hele kleintjes. Na de koffie gaan we richting de uitgang van het park. Daar wandelen we de brug over en zien krokodillen, nijlpaarden en een badende olifant. Onze chauffeur brengt ons naar een superspar in Malelane waar we een lekker broodje kopen dat we in de bus opeten, voor een echte lunchpauze is vandaag geen tijd. Tegen 13.30 verlaten wij Zuid-Afrika en lopen de grens over. In het niemandsland tussen de twee grenzen leren we in de Matsamo Cultural Villages iets over de Swazi- cultuur, zang en dans. Jammer dat aan het einde van de voorstelling de hemel openbreekt en een wolkbreuk ons laat kennismaken met de Afrikan Experience. Met z'n zesentwintigen vluchten wij kletsnat het kleine douanehalletje in waar we in no-time allemaal een stempel in ons paspoort krijgen. Om 14.45 uur zet de reis zich voort, onderweg doen we nog even een kunstmarktje aan, en dan op naar onze bestemming voor deze dag Hawane Resort in Swaziland. Daar worden we hartelijk ontvangen door een jonge man met gele pet in gescheurd ketelpak, het is er fantastisch. Vannacht slapen we in grashutten met alles erop en eraan. Badkamer met megagroot ligbad, waarvan ons verzocht wordt geen gebruik te maken omdat, dat heel veel water kost. De warmwatervoorziening bestaat uit hout gestookte boilers, waarvan de rook voortdurend opstijgt. Het is heel idyllische plek, leuke hutjes in een mooi aangelegde en goed onderhouden tuin. De regen is opgehouden dus we kunnen in de tuin gezellig een aperitiefje gebruiken, de stemming stijgt. Over het avondeten in het authentieke grasdakrestaurant ook alleen maar lof.

14 februari Swaziland - St.Lucia, Kwazulu Natal

6.00 uur de wekker, 7.30 uur een lekker ontbijt, 8.30 uur vertrek. Iedereen is vroeg uit de veren om nog even te genieten van de prachtige omgeving, die nu in de zon nog mooier is dan gisteren. Als eerste bezoeken wij vandaag de Ngwenya glassfactory Swaziland, waar voornamelijk gerecycled glas gemaakt wordt. Harry koopt er voor Maarten een press papier waarin een postzegel verwerkt is. Vervolgens rijden we door naar een kunstmarkt waar we een praatje maken met een aardige jongeman, hij is een artist, stone-carver. Van hem kopen we een giraffenstelletje. We gaan verder naar de hoofdstad Mbabane en door naar Manzini de grootste industriestad van Swaziland. Lunchen doen we in een gamelodge vlak voor Zuid-Afrikaanse grens. Een leuke plek waar van alles te zien is. De grensformaliteiten verlopen aan beide zijden gesmeerd. Om half drie zijn we weer in Zuid-Afrika op weg naar St.Lucia waar we vannacht slapen. Tegen 18.00 uur arriveren we bij hotel Elefant Lake Inn, een net hotel in het centrum van St.Lucia wat ons de mogelijkheid geeft om vanavond zelf een restaurant te kiezen. Onze keus valt op The Ocean Basket een visrestaurant waar Jos (van Thea) ons trakteert op een heerlijke familie-visschotel, met garnalen, inktvis, gefrituurde filet etc. met als klapstuk een toetje om van te watertanden. Missisippi Mud Pie!!! Dank je wel Jos!

15 februari St.Lucia, Kwazulu Natal

6.00 uur de wekker, 7.00 uur ontbijt. Om 8.00 uur worden we gehaald voor een gamedrive in the wetlands van iSimangaliso. Een groot reservaat dat zich uitstrekt over 6 landen, met 5 eco-zones. Natuurlijk ben ik al door mijn dierbaren gefeliciteerd met mijn verjaardag er stond bij het ontwaken zelfs een zangkoortje aan mijn kamerdeur, ook Chris onze gids heeft al een liedje voor me gezongen en gedurende de dag stromen de sms'jes, e-mails en FB-felicitaties binnen. ALLEMAAL HEEL HARTELIJK BEDANKT DAARVOOR. Onze ranger heeft zich blijkbaar verslapen want hij laat op zich wachten maar tegen 8.20 uur vertrekken we dan toch richting park. Wij zijn al heel erg verwent met alle dieren die we in het Krugerpark gezien hebben. Maar het blijft boeiend om uit te kijken naar de dieren en ze te ontdekken. In dit park zijn heel veel bosbokken, die hadden we nog niet gezien ook de koedoes staan hier prachtig en veelvuldig model voor onze camera's. Ik zou in herhaling vervallen als ik alle dieren die we zien weer ga opsommen, het was weer indrukwekkend. Na een heerlijke lunch varen we met de boot over Lake St.Lucia, in het meer zijn 800 nijlpaarden en daarvan zien wij er heel wat. Een prachtig gezicht. Hans, de vogelaar in ons gezelschap is heel blij met de zeearend die we spotten. En onder de bomen op een rustig plekje zien we een enorme krokodil. Terug in ons hotel hebben we net tijd om te douchen en dan gaan we weer op pad voor een heerlijke maaltijd. Ocean Sizzlers heeft van alles op de menukaart. Thea neemt de tong, Loes de kingklip, Helma de rumpsteak en Harry een prima mixed-grill. Allemaal dik tevreden. Terwijl wij op ons eten wachten komen de meisjes en jongens van de bediening met taartjes, sterretjes en een springbokkie, Happy Birthday zingen. Ik zou er verlegen van worden. Chris heeft het weer leuk geregeld. We slapen weer in the Elefant Lake Inn.

16 februari St.Lucia, Kwazulu Natal - Drakensberge

6.00 uur wekker, 7.00 uur ontbijt, 8.00 uur vertrek. Vandaag 500 km naar de Drakensberge. Na een koffiestop bij Wimpy, lunchen we in Howick, de plaats waar Nelson Mandela indertijd gearresteerd werd. Er is tijd om naar de prachtige waterval te wandelen en even te shoppen. We stoppen nog even in Underberg. Om 16.30 uur arriveren we in het Drakensberge Garden Resort. Onze accommodatie is niet geweldig, het sanitair laat te wensen over maar de maaltijden zijn heerlijk.

17 februari Drakensberge - Sanipas , Lesotho - Drakensberge

Vandaag gaan we in een 4WD door de Drakensberge over de Sani-pas naar Lesotho. Dat levert weer de nodige stempels op in ons paspoort maar de afhandeling van de formaliteiten loopt gesmeerd. Vooraf hebben we bij de Spar in Underberg cadeautjes gekocht voor de kinderen in het dorpje dat we in Lesotho gaan bezoeken. De rit voert over een onverharde weg, ernstig beschadigd door de regenval. Op de pas 2874 meter hoog, is de weg modderig en in de nederzettingen overal plassen en modder. De bevolking, voornamelijk schaapherders ziet er somber en een beetje macaber uit in hun donkere dekens (capes) en bivakmutsen. Deze mannen zijn de hele zomer buiten bij hun schapen, het klimaat is hier ondanks hoogzomer fris en onaangenaam guur. 's Winters ligt hier sneeuw. Kinderen proberen een fooitje te vangen door met zelfgemaakte instrumenten geluid voort te brengen. In het dorpje worden we ontvangen door een jonge vrouw die hier geboren en getogen is. Zij ontvangt ons in haar gastenverblijf een rondavel waar wij met ons vijfentwintigen krap inpassen. Na wat uitleg door een van de gidsen bied ze ons een slokje ondrinkbaar bier, en een stukje heerlijk brood aan. Bij haar kunnen we ook nog wat souvenirtjes kopen en met onze cadeautjes is ze heel erg blij. Wij gaan lunchen in de hoogst gelegen pub van Afrika, een simpel maar smakelijk maal van versgebakken brood, bobotie en sla. Natuurlijk neem ik er een dry white bij! Dan gaat de reis terug, en die reis is hobbelig maar wonderschoon. Op de heenweg zijn we vaak gestopt voor de prachtige vergezichten in dit fotogenieke landschap overal zien we glinsteringen van kleine bergstroompjes en watervalletjes na de regenbui van gisteravond. We zien enkele dieren, en bomen en bloemen in alle soorten en maten, werkelijk geweldig mooi

18 februari Drakensberge - Inkwenkwezie, Oostkaap

Vanmorgen 5.15 uur de wekker en om 7.15 uur rijdt de bus ons via Transkei naar Inkwenkwezie in de omgeving van East London aan de Oostkaap, 590 km te gaan. Koffie drinken we in Kokstad bij Wimpy en voor de lunch stoppen wij in Mtatha de geboorte- en woonplaats van Nelson Mandela. Wij rijden langs zijn huis. Landschappelijk is de route weer prachtig en we zien de grote verschillen van de landbouwbedrijven van blanken en zwarten. Hoewel armoedig zien de thuislanden waar de zwarte mensen wonen er door de ruimte en de groene heuvels lieflijk uit. We rijden door Mount Frere een stadje waar alleen Xhosa wonen het verschilt enorm van b.v. Kokstad een zwart/blanke stad. In Mount Frere leeft men op straat en alles wordt op straat verkocht een grote mierenhoop van mensen, auto's en handel. Bij duurdere winkels is weinig actie. Na een ijsje bij een pp-plaats bereiken wij om 17.00 uur ons reisdoel, het privé wildpark Inkwenkwezie, waar wij hartelijk ontvangen worden door de eigenaren die ons trakteren op een glaasje fonkelwijn. Ons nachtverblijf, Umnenga Lodge ligt iets verderop, we worden er met de bus naartoe gebracht om ons op te frissen. Daarna weer terug om samen een lekkere maaltijd te gebruiken met een wijntje van het huis. Chris trakteert ons op een "springbokkie" (likeurtje) omdat wij een leuke groep zijn, altijd op tijd, enz. Om 22.00 uur rijdt André onze chauffeur ons weer naar de lodge. Hij heeft er dan een lange werkdag opzitten maar morgen heeft hij vrij.

19 februari Inkwenkwezie, Oostkaap

Na het ontbijt worden wij om 8.45 uur opgehaald om te gaan wandelen met een olifant. Met 8 wandelaars, 2 olifanten en 6 begeleiders maken wij een educatieve wandeling door de bush. We leren van alles over de Afrikaanse olifant en de verschillen met z'n Aziatische soortgenoot. Het is een leuke leerzame tracking. Om 10.30 uur staat er een game-drive op het programma. Met 3 jeeps gaan we het Inkwenkwezie privé-wildreserve in. Wij hebben pech want onze 4WD houdt er na 10 minuten mee op. Een kwartiertje wachten en er komt een vervangend voertuig. We zien weer veel dieren maar de mooiste momenten zijn 2 neushoorns met een jong die prachtig voor ons poseren, een grote kudde giraffen en zebra's en een mannetjesleeuw, goed te zien maar moeilijk te fotograferen. Dieren spotten blijft een leuke, spannende bezigheid, ook voor de vijfde keer. Na de lunch gaat onze avonturentocht verder, eerst naar de Cheeta-opvang. Hier worden gewonde dieren opgevangen en verzorgd. Ze zijn zeer fotogeniek. Daarna maken we met een ranger een wandeling door de bush. Hij wijst ons o.a. op het belang van een goede vegetatie voor de dieren. Soms worden dode dieren aangetroffen met een volle maag, oorzaak kan dan zijn dat er te weinig gevarieerd voedsel is. Het Inkwenkwezie privé-wildreserve is gesticht door 2 broers uit Transkei die nu samen met hun kinderen dit park en verschillende lodges bezitten en beheren. Mensen met een grote betrokkenheid bij hun gasten, dieren en de natuur. Later in de middag is er tijd voor een frisse duik in de Indische oceaan. Beetje spelen met de ijskoude golven. Het strand kunnen we niet zien omdat het zo nevelig is. Na het avondeten met superburgers rijdt Chris ons naar huis!

20 februari Inkwenkwezie - Graaff-Reinet, Oostkaap

De hele groep is om 7.45 uur klaar voor vertrek. Een kwartier eerder dan afgesproken. We vertrekken wat vroeger en dat komt goed uit want vandaag hebben we weer een rit van ruim 400 km voor de boeg. We worden uitgezwaaid door het voltallige management van Umnenga Lodge, Inkwenkwezie. Na de gebruikelijke koffiestop bij Wimpy arriveren wij om 13.30 uur in Graaff-Reinet. Wij worden hartelijk ontvangen door Sonja van Obesa Lodge een leuk verblijf met in allerlei hoekjes en plekjes gezellige zitjes, beplanting en versieringen. De heerlijke lunch gebruiken wij op het terras van een art- en handycraftwinkeltje. Loes koopt een rode olifant. Wij maken een wandeling door het prachtige museumdorpje met veel Kaaphollandse architectuur. In het Victoriaanse stadhuis krijgen wij spontaan een minirondleiding door een enthousiaste jongeman die ons even de giga concertzaal laat zien. De prachtige Nederduitse gereformeerde kerk fotograferen wij van alle kanten, evenals het Reinethuis en het Drostdyhotel dat momenteel gerestaureerd wordt. Vlakbij Graaff-Reinet ligt het plaatsje Nieu Bethesda, waar onze prinses Irene een boerderij heeft. Om 17.00 uur vertrekken wij in kleine busjes naar het NP Camdeboo. Bij de eerste stop kunnen wij nog net onder de wolken doorkijken naar het stuwmeer. De tweede stop had een mooi uitzicht over het dorp Graaf-Reinet moeten bieden maar voor een foto is het te nevelig. Op de top hadden wij kunnen genieten van de mooie Vallei der Verlatenheid, wij voelen ons een beetje verlaten want wij zien niks. Een dik wolkendek beperkt ons zicht tot enkele meters. Jammer, maar onze rangers maken het goed met een drankje en na een lekker wijntje is de stemming dan ook weer prima. Om 19.30 uur eten wij met z'n allen in de Pioneer, lekker maar teveel. Ter afsluiting kiepen we allemaal een lekker springbokkie. Weer een leuke dag ten einde.

21 februari Graaff-Reinet, Oostkaap - Knysna, Westkaap

Om 6.30 uur wordt Harry feestelijk toegezongen door Helma, Thea en Loes. Om 7.00 uur wordt ons ontbijt geserveerd en zetten de dames van de bediening het Happy Birthday in. Als onze groep tegen 7.45 uur verzameld is zingen we met z'n allen het Lang Zal Hij Leven. Harry is echt jarig vandaag. Voor achten vertrekken wij richting Knysna, aan de kust. Wij passeren in Aberdeen de Nederduitse gereformeerde kerk met scheve toren. Vandaag gaat de reis door de Grote Karoo, een halfwoestijn, die door recente regenval groen oogt. We zien er springbokken, duikers, struisvogels, aapjes, ooievaars, bavianen, roofvogels etc. etc. en weten nu dat er wel 12 soorten Aloë's zijn om het over de Agaven maar helemaal niet te hebben!! Koffie met worteltaart in Willowmore, verrukkelijk! Harry wordt in deze plaats als een vorst rondgereden in een versierde ezelkar. Een verjaardagscadeautje van Chris. Lunchen doen we in de gezellige stad George bij Ocean Basket een heerlijk visrestaurant. We kopen cupcakes om op Harry's verjaardag te trakteren. Helaas komt het daar niet van want we krijgen geen gelegenheid om uit te delen. Ze staan nu in de koelkast. We zien wel of ze zondag nog te eten zijn, dan reizen we verder. Voor vandaag checken we om 16.00 uur in, in Lagoona Inn, in Knysna. Een prima lodge, voor Harry staat op onze kamer een fles Happy Birthday wijn klaar. We genieten een uurtje op ons balkon met prachtig uitzicht over de lagune en dan stappen we weer in de bus voor een rondvaart richting the Heads. Het is mooi weer, we zien de zon ondergaan! Met z'n allen gebruiken we het avondmaal bij JJ's, volgens Chris het beste restaurant aan het Waterfront van Knysna. Het eten is heerlijk, bijna allemaal eten wij vis. Harry wordt opnieuw gefeliciteerd met zijn verjaardag middels een door de patroon zelf geserveerd likeurtje. Pas na twaalven rollen we in bed, morgen kunnen we uitslapen.

22 februari Knysna, Westkaap

Zaterdag 22 februari, vrije dag in Knysna, lekker uitslapen tot 7.30 uur. Op ons gemak wandelen wij naar het dorp en daarna naar het Waterfront, om een beetje te flaneren en te shoppen. We drinken koffie met een enorme punt heerlijke worteltaart en genieten op een pleintje van de muziek. De lunch stellen we zo lang mogelijk uit en houden we eenvoudig want die punt ligt zwaar. Terug in ons resort gaan we nog even zwemmen en dan is het al weer tijd voor het avondeten. Een heerlijke seaplatter (hake, mussel, calimari, queenprawns) bij Bosuns, we eten buiten, met z'n allen aan een lange tafel. Slapen doen we weer in de Lagoona Inn.

23 februari Knysna - Oudtshoorn, Westkaap

Om half negen rijdt de bus richting Oudtshoorn via de Kleine Karoo. We zien veel struisvogels. De vogelgriep heeft er enkele jaren geleden voor gezorgd dat de aantallen geweldig gereduceerd zijn en dat veel struisvogelboeren overgestapt zijn op productie van gewassen of anderszins. Kwart voor tien, koffie, eindelijk kan Harry z'n cupcakes kwijt. Wat we overhouden geven we aan de toezichthouder van het toilet, die ze met een grijns van oor tot oor en een "happy birthday" in ontvangst neemt. Tegen Harry vertelde hij dat hij vandaag 50 geworden is. Rond lunchtijd komen we aan in Oudtshoorn en gaan we een struisvogelcentrum bekijken. We eten struisvogelkebab met salade, lekker! Daarna staan de Cangocaves op het programma, prachtige grotten, goede rondleider. Als we bij ons overnachtingsadres aankomen is er nog royaal tijd om lekker te zwemmen. Wij worden vriendelijk ontvangen in De Stonebreaker/De Poort lodge. Ik heb het sterke vermoeden hier al eerder geslapen te hebben en een praatje met de hospita bevestigd dit. In 2001 bewoonden Harry en ik de 'groene kamer' in het hoofdgebouw van De Poort. Voor ons avondeten gaan we naar een heel bijzondere locatie "Kobus se Gat”, zo heet het, ligt voor ons gevoel zo ongeveer aan het einde van de wereld tegen de Swartbergpas aan. Geweldig dat Chris en André de moeite nemen ons op zo'n bijzondere plek te brengen. Het restaurant lijkt nog het meest op een grote oude boerenschuur met een heel aparte, supergrote stookplaats. Op het menu staat, braai van lam, struisvogel en runderworst, veel groente, salade, pompoenkoekjes en heerlijke aardappeltjes. Het voorafje, geroosterde broodjes met jam is verrukkelijk. Het toetje kunnen we niet helemaal thuisbrengen! Om 21.30 uur zijn we weer terug in de lodge. We hebben WIFI op de kamer dus mailen we nog even en gaan dan met de kippen op stok. Morgen gaat de wekker om 5.15 uur.

24 februari Oudtshoorn – Stellenbosch, Westkaap

Vroeg uit de veren. 450 km te gaan vandaag. Om 7.15 uur draaien de wielen en zijn we op weg naar Stellenbosch. We rijden door een prachtig berglandschap. Op de Huisrivierpas zien we apen en gemsbokken. We doen Zuid Afrika Route 62 = USA Route 66. Koffie drinken we in Ladismith. Verder door de fruittuin van Zuid Afrika. Bij de Spar in Montagu doen we inkopen voor een 'rollende lunch'. We vervolgen onze weg door het wijngebied, en het lekkerste wijndorp Robertson. Vroeg in de middag gaan we naar een wijnproeverij op wijngoed Warwick. We proeven er 7 verschillende smaken. Ik vind de unoaked chardonnay de lekkerste. Om half 3 arriveren we in ons overnachtingshotel. We rusten even uit en gaan dan Stellenbosch verkennen. Een heel leuke studentenstad met veel mooie Kaaphollandse huizen. Leuke winkeltjes, zoals ”Ome Samie se winkel" waar we een ontdekkingsreis maken door veel kleine kamertjes met allerlei snuisterijen, thee, koffie, linnengoed, poppen, boeken, huisraad, wijn, jam, kleding, kruiden en nog een heleboel andere prullaria. We drinken een aperitiefje tussen de studenten op een binnenplaatsje overdekt met bladerdak, en wandelen verder naar een aantal belangrijke monumenten zoals De Braak, Het Kruithuis, Stadhuis, verschillende kerken en de Engelenschool (het seminarie). Tot slot eten we een lekkere pizza op een gezellige binnenplaats, buiten en toch binnen i.v.m. de heel harde wind, de temperatuur is heerlijk.

25 februari Stellenbosch – Kaapstad, Westkaap

Na een heerlijk ontbijt met croissants en Franse kaas verlaten we het leuke stadje Stellenbosch. We hebben vandaag een druk excursieprogramma af te werken. Het begint met een bezoek aan de pinguïns in Boulders. Vermakelijke dieren om naar kijken. Daarna "leunen we tegen de wind" op Kaap de Goede Hoop. Bij Cape Point wandelen wij omhoog naar te vuurtoren, daar stormt het zo erg dat we bijna uit onze kleren waaien. Prachtige vergezichten over twee oceanen zijn onze beloning. De lucht is strakblauw, we genieten in het zonnetje van een lekker kopje Americano. Op naar Houtbaai onze volgende stop, eerst lunchen en dan met de boot naar de zeehonden. Honderden liggen er te zonnebaden op de gladde rotsen een stukje uit de kust, een prachtig gezicht. De harde wind veroorzaakt hoge golven en velen van ons worden dan ook getrakteerd op een ongevraagde douche! Dit tot grote hilariteit van hen die droog blijven. De harde wind zorgt er helaas ook voor dat de Tafelberg gesloten is, en dat terwijl het zo mooi helder is vandaag. Jammer, maar wij compenseren dat door na het inchecken in het prima Fountainshotel een taxi te nemen naar het Waterfront en daar in het Reuzenrad te stappen. Zien we Kaapstad toch van boven! Na een leuke wandeling eten wij in een van de talloze restaurantjes een heerlijke Pasta di Mare! Om half 11 zijn we terug in het hotel, de hoogste tijd voor onze nachtrust want ook onze laatste ochtend willen wij ten volle benutten. Chris en André hebben beloofd ons morgen, indien open, alsnog naar de Tafelberg te brengen. Een gouden duo die twee mannen. Zij hebben, ieder op hun eigen wijze, hun uiterste best gedaan van onze reis een succes te maken, en dat is hun prima gelukt. Hulde voor hun kennis en inzet.

26 en 27 februari Kaapstad - Dubai – Amsterdam

Om 5.40 uur de wekker. 7.00 uur koffers in de storage, lekker ontbijtje en dan op weg naar de Tafelberg. We krijgen plaats in een van de eerste gondels die naar boven gaan. Het is er fantastisch! Nog niet te heet, een lekker briesje. Volgens de weerberichten krijgen we vandaag een "gloeiende zon". De Tafelberg is niet zo vlak als je zou denken maar we maken er een mooie wandeling over een goed pad. Elke 50 meter staan we stil om van het adembenemende uitzicht te genieten en plaatjes te schieten. Na een koffietje gaan we tegen twaalven naar beneden, het is dan 34 graden C, we moeten nog een taxi zoeken die ons naar het hotel brengt, lunchen, ons opfrissen en dan om 14.00 uur de bus in richting luchthaven. Het gaat allemaal voorspoedig. We nemen afscheid van Chris. André, onze chauffeur, brengt ons het laatste stukje. Onze vlucht naar Dubai heeft enige vertraging omdat vlak bij onze gate een klein toestel met een V.I.P. vertrekt en de rest van het vluchtverkeer daarom even moet wachten. Niet erg, het verkort onze wachttijd in Dubai. Het tweede deel van onze vliegreis verloopt volgens plan. Emirates Airlines verzorgt ons prima. Jammer dat op Schiphol een van onze koffers niet is meegekomen. De administratieve rompslomp vraagt anderhalf uur, want er zijn 140 koffers in Dubai blijven staan. Van onze groep zijn Ad en ik de "gelukkigen"! Wij hebben een fijne reis gehad, zijn er heel tevreden over, hebben het geweldig getroffen met onze reisgenoten, reisleider Chris en chauffeur Andrė. Loes

ZONDAG 26 JAN. 2014

DAG 02: Dubaib-Johannesburg-Pretoria. En zo reizen wij door de nacht. Wij wandelen wat rond op het Dubai International airport. Kopen een kopje koffie en wachten op de volgende vlucht, de KL 761 die om 04.40 uur locale tijd naar Johannesburg moet vertrekken. Daar kan de klok weer terug worden gezet en kunnen wij na een nacht vol reizen aan de rondreis beginnen. Ruim op tijd begint de boarding van vlucht EK 761 naar Johannesburg. Er stapt een 24 koppige bemanning aan bord. Op de informatie verschijnt de mededeling dat de vlucht 6.704 km zal bedragen die in 7 uur en 34 minuten moet worden afgelegd. Er kunnen 489 – 517 passagiers mee. Later geeft de informatie aan dat het toestel circa 907 km/uur vliegt. Er wordt een broodje geserveerd maar Anneke slaapt al. Tegen de morgen krijgen wij het ontbijt. Scrambled eggs met gebakken aardappelen. Niet helemaal wat wij na de goede lunch van de vorige dag hadden verwacht. Om 10.40 uur landen we op de luchthaven O.R. Tambo International en zetten voet aan de grond in het land van Nelson Mandela. Een beetje shaky na zoveel vlieg- en wachturen. Er wacht een hele lange rij voor de paspoortcontrole omdat er nog twee andere grote toestellen o.a. van de KLM op dat moment zijn aangekomen. Iedereen moet een stempel plus een aantekening in zijn paspoort dus schuifelt de rij langzaam naar de hokjes met ijverige stempelaars. Om 11.30 uur kunnen wij dan naar de aankomsthal waar de gids van de NRV al op ons staat te wachten. Bijna iedereen moet eerst naar de flappentap en krijgt meteen de boodschap mee dat er Rand 3.000 per persoon moet worden geschoven om aan de reis te beginnen. Rand 1.700 voor de entreegelden en de fooien voor de kofferdragers en Rand 1.300 als voorschot op de optionele excursies. Een Rand is € 0,07 sinds het overlijden van Mandela. Dean kan de bus vertrekken naar de townships SOWETO. De airco van de bus doet het niet. Voor Nederlanders die net uit temperaturen van rond het vriespunt komen si dat bijna een ramp. Het zonnetje staat hoog aan de hemel en in Johannesburg is het zomer met een temperatuur van ruim boven de 30 graden. Gelukkig wordt het na een stop opgelost. De vloeistof in de airco was bijna op. De controle voor de aanvang van de reis had het niet gezien. Zo zullen we nog wel meer mee gaan maken. Soweto is een samenvoeging van South Western Townships. Het werd ontworpen en gebouwd in de jaren 50 door de apartheidsregering als slaapstad voor arbeiders waar de regering zo zwaar afhankelijk van was. Soweto groeide ongepland uit tot een verzameling van townships ondanks de pogingen van de overheid hen tegen te houden. Achtergestelde , werkzoekende zwarte arbeiders begonnen naar Johannesburg te verhuizen vanuit overvolle sloppenwijken en zelfs vanuit de buurlanden. Soweto is nu een echte stad met maar weinig krottenwijken. Door de regering worden er z.g. Mandela huisjes gebouwd die gratis beschikbaar worden gesteld aan de burgers. Daarmee verdwijnen langzamerhand de golfplaten krotten. Er komen echter steeds meer zwarte burgers en veel illegalen op af om ook een woning te bemachtigen. Soweto heeft ook iets rijkere, middenklassenwijken zoals Diepkloof en Orlando West. De wijk Orlando West is de enige buurt ter wereld waar twee winnaars van de Nobelprijs voor de vrede hebben gewoond: Nelson Mandela en bisschop Desmond Tutu. Wij bezochten beide huizen. Nelson’s eerste huis aan de Vilakazi waar hij woonde voordat hij in 1962 werd gearresteerd, is nu een museum. De woning van Desmond Tutu is gesloten voor publiek. Wij liepen nog even rond in Soweto waarbij het ons opviel dat het veel minder armoedig en bedreigend was dan wij hadden verwacht. Op naar de bus en door naar de volgende stop op deze 2e dag van onze reis. Het Voortrekkersmonument en –museum. Opgericht in 1949 boven op een kleine heuvel buiten Pretoria en een nationaal icoon voor de Afrikaners. Als eerbewijs aan de duizenden Voortrekkers die tussen 1834 3n 1854 van de Kaapkolonie vertrokken, op zoek naar onafhankelijkheid van de Britten, ook wel De Grote Trek genoemd. In de muur rondom het museum is een rij van 64 wegens gegraveerd die de slag bij Bloedrivier, een gevecht tussen trekkers en Zulu’s uitbeeldt. De Cenotaph Hall is zodanig ontworpen dat één keer per jaar, op 16 december, het zonlicht door het koepeldak op de cenotaaf (een leeg graf) schijnt en zo de woorden “Ons vir jou (wij voor u) Suid Afrika” belicht. Met een hijsbakkie, lift in het Zuid Afrikaans. Er mogen geen buitenlandse woorden in deze taal worden gebruikt) gingen wij naar boven om boven op het dak te genieten van het uitzicht op Pretoria. Toen was het tijd voor een beetje eten. Naast het monument gebruikten wij in een restaurant een sandwich en een cola. Toen vertrokken wij naar het hotel. Onderweg vroeg de reisleider wie er ingeënt waren tegen de malaria. Met een big smile vertelde hij dat er geen malaria is in Zuid Afrika en alle pillen overbodig waren. Maar wie er geen last van had en op zeker wilde gaan, kon de pillen gerust slikken. Maar bij eventuele bijverschijnselen kon onmiddellijk worden gestopt met dit middel voor de winst van de dokter. Even later arriveerden wij bij Hotel ARCADA op nummer 515 Proes Street in Pretoria. Een goed midden klasse hotel waar wij geen lust meer hadden op naar buiten te gaan. In het restaurant gebruikten wij het diner. Een goed verzorgd buffet waar wij aanschoven bij andere leden van ons reisgezelschap. Voor Rand 330,00 hadden wij vorstelijk gegeten en gedronken. En ten was het tijd (21.00 uur) voor de nacht. Onze waardering voor het hotel was een 6+

MAANDAG 27 jan

Dag 03: Pretoria-Tzaneen. 360 kilometer. Om 06.15 gaat de wekker. 07.00 uur is het ontbijt en 07.45 uur worden de koffers gecheckt en kan de bus om 08.00 uur vertrekken naar het gebouw van de Union. Een standbeeld van Mandela is 2 dagen na zijn overlijden voor de gebouwen geplaatst. Het 285 meter hoge gebouw is een ontwerp van de Britse architect Herbert Baker die veel gebouwen in Zuid Afrika heeft ontworpen. Het hoofdgebouw van gouden zandsteen buigt met zijn zuilengalerij om het amfitheater (waar Mandela stond tijdens zijn inaugurele toespraak). De twee vleugels staan voor de twee officieel erkende talen. De gebouwen zijn niet open voor publiek. Naast het ministerie van buitenlandse zaken zijn de presentiële kantoren hier gehuisvest. Er liggen prachtige tuinen voor die er onberispelijk uitzien. Daarna reden we naar het Paul Kruger Museum. Een bescheiden victoriaans huis uit 1884 aan de andere kant van Church Square. De woning is ingericht zoals het in de tijd van Paul Kruger en zijn vrouw Gizena was gemeubileerd. In de tuin staat de treinwagon waarmee Paul Kruger door het land reisde. Hij gebruikte de wagon ook als residentie op weg naar Maputo vanwaar hij in ballingschap naar Europa vertrok. Daarmee reden wij over het Church Square, het hart van de stad, met enkele zeer oude gebouwen, het standbeeld van Paul Kruger dat net stond te douchen om de uitwerpselen van de vele duiven wekelijks weg te spuiten. Na de rondrit over het Church Square verlaten wij Pretoria en gaan op weg naar Tazneen. De busrit naar Tazneen vordert snel. De wegen zijn goed in Zuid Afrika. Ongekend goed voor een ontwikkelingsland. De weg waar op rijden is een tolweg. Op de grote doorgaande wegen wordt tol geheven. Op de andere doorgaande wegen zien wij dat niet. Christo Foure is onze gids deze vakantie of beter gezegd deze reis. Nadat hij zichzelf en de chauffeuse, Linda, heeft voorgesteld begint hij ons mee te delen dat wij voor een rondreis hebben gekozen en niet voor een vakantiereis. Van uitslapen zal heel erg weinig komen en hij verwacht dat wij op tijd klaar staan en ’s-morgens de koffers op tijd klaar hebben staan zodat de kofferjongens de koffers naar de bus kunnen brengen en de chauffeur ze op tijd kan inladen zodat wij tijd vertrekken. Hè, dat is even schrikken want dat was niet helemaal ons eigen plan. Maar misschien valt het wel mee. Daarna legt Christo uit hoe het fooien-/entreegeldstelsel werkt, wat iedere deelnemer moet bijdragen. Daar komen de optionele excursies bij en een vast bedrag voor de flesjes drinkwater die de chauffeur iedere dag voor ons heeft klaar staan. Ook is het handig een fooien pot te maken voor de fooien aan het personeel na de excursie. Dan wil hij graag een voorschot innen voor de fooien-/entreepot van R. 1.700 en het voorschot voor de beide optionele excursies. Het is nogal gecompliceerd maar iedereen draagt zijn deel af hoewel er enkele zijn die het tot R. 1.700 beperken en pas later beslissen of zij de eerste excursies meemaken. Het bezoek aan het museumpje van Mandela wordt geschrapt zodat wij wat kunnen besparen. Het gehannes met het geld is omslachtig en lijkt ons bewerkelijk voor Christo maar hij zegt dat gewend te zijn in de 12 jaar dat hij gids is. Dus oké, het wordt netjes opgeschreven en geparafeerd. De eerste R. 6.000 zij we kwijt. Ondertussen stelt Christo voor een voorstelrondje te maken. Iedereen stelt zich even voor in de bus voor zodat we elkaar meteen beter leren kennen. Een leuk idee dat wij niet eerder hebben meegemaakt. Ondertussen komen wij aan bij een super modern winkelcentrum waar gestopt wordt voor de lunch. Het winkelcentrum lijkt weggeplukt uit de USA zo modern en goed gefaciliteerd. Daar tappen we nog eens R. 3.000 bij voor maaltijden en verdere optionele excursies. Het valt op dat er veel winkels zijn voor huisinterieur en minder voor kleding. Maar alles is modern en ziet er mooi uit. Wij eten een sandwich ham/kaas/tomaat wat betekent dat wij een tosti krijgen met frites er bij. Erg goed van kwaliteit. Om 15.00 uur vertrekken we voor Tzaneen. Het begint te regenen en die regen laat ons niet meer los. Soms komt het flink naar beneden vallen. Om 18.00 uur arriveren wij in de Tzaneen Country Lodge. Een 10 kilometer voorbij Tzaneen aan de R71 859. Een prachtige authentieke Lodge die helemaal in stijl is van deze omgeving. Wij verblijven op kamer 14 en voelen er ons helemaal thuis. Genoeg ruimte goede aankleding en WIFI voor de berichtjes naar huis. ’s-Avonds eten wij met Marijke en Herman van het buffet. En de kosten van R. 350 mag je zeker niet over klagen. Om 21.30 uur kruipen wij gauw onder de lakens want wij zijn moe en morgen is het weer vroeg op. Onze waardering voor deze locatie is een 7.

DINSDAG 28 JANUARI

Dag 04: Tzaneen-Hoedspruit. 160 kilometer. Vannacht kwam de regen met bakken uit de hemel. Zuid-Afrika is groen ook nu het zomer is. Wij weten nu al hoe dat komt. Vandaag is het om 07.30 op, 09.00 ontbijt en de koffers voor de deur. Om 10.00 uur vertrekt de bus naar Hoedspruit. Onderweg vertelt Christo over zijn visie op de problemen in Zuid Afrika. Er wonen 60 miljoen mensen; 50 miljoen zwarte mensen, 5 miljoen blanke mensen, 4 miljoen kleurlingen en 1 miljoen Aziaten. De zwarte bevolking groeide van 5 miljoen 10 jaar geleden naar 50 miljoen in 2013. Het geld en de betere banen worden door de blanken ingenomen. Dat zijn 5 miljoen mensen. 5 miljoen zwarten zijn zo langzamerhand ook tot de betere kringen doorgedrongen. 5 miljoen zwarten en kleurlingen vormen de middenstand en groeien naar de betere kringen. Dat betekent dat er nog 45 miljoen zwarten en kleurlingen zijn die ook een goed inkomen en leven willen hebben maar daar niet toe in staat zijn. Het is een probleem van het volume. Een bevolkingsexplosie van 45 miljoen kleurlingen in 10 jaar. En alle voorzieningen als scholen, ziekenhuizen enz. enz. die daarvoor beschikbaar moet zijn. Maar niet kan zijn omdat de financiële middelen en de kennis daarvoor ontbreekt. Als eerste stop staan een bezoek aan een Baobab boom gepland. Een boom die een hele korte tijd blad draagt maar het grootste deel van het jaar, minstens 10 maanden, zonder blad blijft. Door de regen zijn de zandwegen zacht en spekglad. Nadat wij de doorgaande weg hebben verlaten komen wij op een zandweg. Na bijna 2 kilometer begint de bus te glijden en durft de chauffeuse niet verder te rijden. Na enig beraad besluit de groep te voet verder te gaan. De ingaan naar de boom is slechts 300 meter en daar kan de bus zonder het gewicht van de passagiers makkelijker proberen naar toe te rijden. Als wij te voet bij het toegangshek aankomen blijkt het gesloten te zijn. Op 100 meter afstand zien wij de boom staan en dat is de enige herinnering aan deze illustere boom die zeldzaam in Zuid Afrika voor komt. Voetje voor voetje komt ook de bus bij het hek aan en de chauffeuse weet de bus om te draaien en enige honderden meters het pad op de terugweg af te leggen. Wij stappen in en het avontuur komt zonder ophef tot een goed einde. Verder voert de route ons naar het winkelcentrum KAMOGELO in Hoedspruit. Een totaal ander winkelcentrum dan de dag er voor. Veel souvenirwinkeltjes met snuisterijen, souvenirs en enige modeshops. Wij eten bij een Italiaans restaurant weer een sandwich. Ham, kaas en tomaten in een tosti met enige friet. En een cola. Voor het geval de maag het voedsel niet wil accepteren. Een prima middel voor verkeerde bacteriën. Om 14.15 uur komen wij aan bij de KUBU SAFARI LODGE. Ons verblijf voor de komende twee nachten. Een prachtig onderkomen met design badkamers. Een luxueus verblijf in het Kruger National Park. Het complex is boven verwachting goed. Als wij het park bijna zijn genaderd steekt een luipaard de weg over. Mevrouw luipaard was op een wandelingetje naar de overzijde van de weg. Dus is het meteen raak de eerste van de BIG FIVE: Olifant, luipaard, leeuw, neushoorn en de buffel hebben wij gezien. Prachtig om het beest in zijn eigen omgeving gade te slaan. Even later gaat er weer een golf van opwinding door de bus. Net achter het hek staan een aantal wratten zwijnen. Geen spectaculair dier maar toch een wild beest in de wildernis. Bij aankomst bij de lodges gaan wij na het welkomstdrankje snel naar de kamers. Kort daarna worden de koffers gebracht. Wij hebben slechts korte tijd om ons op te frissen want om 15.15 uur staat de bus klaar voor vertrek naar de middag- en avondsafari. Wij worden bij HESC, Hoedspruit Endagered Species Centre afgezet en stappen na een korte instructie van de rangers in de 4x4 drive jeeps. De rangers zijn de zoons van een boer die het boerenleven hebben omgedraaid naar een privé wildpark en toeristen rondleiden over hun deel binnen het KAPAMA privé gedeelte van Het Krugerpark. Daarnaast hebben zij zich toegelegd op het opfokken van bedreigde wilde dieren en met name cheeta’s. Helaas waren er geen kleine verweesde cheeta’s op de HESC aanwezig. De safari was erg boeiend en imponerend. Het gevoel om binnen te treden in de wereld van deze wilde dieren was bijzonder. Kort nadat wij de hekken waren gepasseerd zagen wij weer wrattenzwijnen en stonden wij oog in oog met giraffes die gracieus stond de eten van verse boombladeren. Vader, moeder en twee kinderen kruisten ons pad. Vol bewondering stonden wij te kijken terwijl zij op slechts enkele meters van ons hun gang gingen. De ranger vermelde dat zij 23 uur per dag bezig zijn met eten en slechts een kwartiertje slapen. Verder op onze safari door dit deel van het park zagen wij giraffen, waterbuffels, echte zwaarlijvige grote buffels en tenslotte olifanten. Enkele tientallen war wij meer afstand van moesten houden omdat zij snel geïrriteerd raken als zij gestoord worden in hun doen en laten. Prachtig om te zien. Aan het einde van de safari maakten de rangers een tafel klaar met hapjes en een afscheidsborrel. Helaas vond ook de reen dat het lang genoeg had geduurd en werden wij opnieuw op een flinke bui getrakteerd. Daarmee was de safari dan ook ten einde. Om 20.30 uur keer wij terug in de KUBU safari Lodge voor de avondmaaltijd. Om 20.00 uur gingen wij aan tafel waar opnieuw een buffet op ons stond te wachten. De kwaliteit was goed en de rode Zuid Afrikaanse wijn smaakte weer prima. Tot nu toe heb ik geen slechte rode wijn op deze reis gedronken en de hoeveelheid in het glas mag er zijn. Ook deze avond trokken wij weer vroeg, rond half tien, de lakens over ons heen.

WOENSDAG 29 JAN

Dag 5: Kruger National Park. Om 04.00 is de zon op. De wekker gaat om 04.30 uur af. Wij verzamelen om 05.15 uur en hoeven geen koffers buiten te zetten. Dat scheelt weer een flink aantal minuten en een flinke dosis stress. Helaas regent het en onze gids Christo in zo galant de chauffeuse Linda te vragen ons naar de OPREN gate van het Kruger National Park te brengen. Daarmee gaat de vrije dag van onze chauffeur voor een deel de mist in. Bij de receptie ontvangen we een ontbijtpakket dat wij onderweg oppeuzelen. Het Kruger National Park (KNP) ligt in het hart van de laagvlakte en is het grootste wildreservaat van Zuid Afrika. Het omvat bijna 2 miljoen hectare aan wildernis en strekt zich over 352 kilometer uit langs de grens van Mozambique. Het is 64 km breed en beslaat een gebied van 20.000 km. Volgens velen is het KNP het mooiste nationale park van Zuid Afrika. Het heeft 147 zoogdieren en ’s-werelds grootste biodiversiteit. Het park is in alle jaren ongerept gebleven. Dat had echter heel anders kunnen zijn. In de 19e eeuw was de wetgeving niet van toepassing op natuurgebieden; de stroperij en de jacht op ivoor vierden hoogtij en veel van het wild dat nu voorkomt in het Krugerpark werd uitgeroeid. In 1902 na de tweede Boerenoorlog werd James Stevenson-Hamilton aangesteld als eerste parkopzichter. In 1926, in een poging tot verzoening vernoemden de Britten de reservaten naar Paul Kruger en werd het Krugerpark Zuid-Afrika’s eerste nationale park. Het park huisvest onder meer de complete BIG FIVE: olifant, neushoorn, leeuw, luipaard en buffel. Deze bijnaam danken zij aan de vroegere jagers die respect hadden voor hun onvoorspelbaarheid in combinatie met hun kracht en moed. Helaas hadden wij het geluk niet om alle vijf te kunnen zien. Buffels zagen wij in grote getale, onder andere genieten van modderbaden. Ook de olifanten kwamen net als de avond ervoor weer tegen. En de neushoorn konden wij op gepaste zien grazen onder de struiken. Op zeer grote afstand zagen wij een cheeta door het gras schrijden maar van de leeuwen was geen spoor te bekennen. Zij maakten gebruik van het lange gras dat hen aan het oog onttrok. Verder zagen wij vele andere dieren zoals giraffen, kudde,s zebra,s en vooral gnoes die vaak zebra’s één kudde vormen. De gnoes zijn slecht van gezicht maar kunnen daardoor uitstekend horen en ruiken. Bij de zebra’s is het precies andersom. Daarom zoeken zij vaak elkaars gezelschap. Wrattenzwijnen en impala’s zijn in grote aantallen te zien. Vooral de impala’s met de strepen op hun billen en hun slanke figuur zijn erg sierlijk. De ranger wees ons ook op de vele soorten vogels. Maar die boeiden ons niet zo erg. Op de arenden na die in dode bomen hoog over de vlakte uitkeken of er nog een hapje op een karkas te veroveren was. De prima infrastructuur van het park biedt picknickplaatsen met toiletgelegenheden, de mogelijkheid tot het huren van gas voor een braai en op de grotere plaatsen ook een winkeltje. Halverwege de morgen stopten wij op één van deze plaatsen voor een plaspauze en de laatste restanten van het ontbijt weg te werken. De regen bleef gestaag naar beneden vallen. Gelukkig hield het rond elf uur op met regenen en kwam af en toe de zon achter de wolken vandaan. Dat maakte het direct een stuk warmer en gezelliger. Om half een was het tijd voor een picknick. Uit de jeeps kwamen grote koelboxen tevoorschijn die door de KUBU Lodge gevuld waren met een pasta- en een aardappelsalade, belegde broodjes, sapjes enz. Na de lunch gingen we weer op weg om al speurend in de nabijheid van de wilde dieren te komen. Terwijl de ranger volop vertelde of het leven van deze dieren zoals het leven van een giraf die 23 uur per dag bezig met het eten van boomblaadjes en slechts 15 minuten van de 24 uur slaapt. Dan ligt zijn lijf op de grond en moet hij zijn nek recht overeind houden vanwege de bloedsomloop. Om 16.30 uur waren wij terug bij de OPREN gate. De terugrit naar KUBU Safari Lodge maakten wij met de open jeeps terwijl onze haren er bijna af werden gerukt door de wind. Om 19.00 uur werden wij bij het zwembad verwacht voor het diner: de braai. Een Zuid Afrikaans woord voor de barbecue. Dat betekent dat de kok heeft gebarbecued en onze enige activiteit was het opeten van het vlees onder het genot van een goed glas wijn en sterke verhalen. Niet ieder lid van ons gezelschap schuift in de avond aan bij het diner. Meestal bestaat de groep uit 16 personen van de 20 deelnemers aan deze reis.De waardering voor deze Lodge is een 8.

DONDERDAG 30 JAN

Dag 6: Hoedspruit-Hazyview 216 km. Opstaan 06.15, ontbijt om 07.00 en koffers voor de deur, vertrek om 07.45 uur. Vandaag wacht een drukke dag die ons over de Panorama route langs vele bezienswaardigheden voert. De Panoramaroute is één van de mooiste routes in Zuid Afrika. Op onze weg komen wij door de vruchtbare streek waar vele boomgaarden zijn. Wij zien peren, veel mango’s en sinaasappelen aan de bomen hangen. De wegen zijn goed bereikbaar. Ook de woningen van de plaatsjes die wij passeren zien er netjes uit hoewel zij klein zijn. Af en toe, vooral op het platteland zijn er krotten bijeen gebouwd. Maar dat is voor een land met zo’n grote toestroom van “zwarte”inwoners uit ander landen nauwelijks te voor komen. Onze gids Christo vertelt over het grote probleem in Zuid Afrika door het verschil in de mentaliteit tussen de blanken en de zwarten. Vanuit de historie wonen de blanken in landen waar er grote verschillen zijn in de jaargetijden. Daardoor is de blanke mens gewend om te plannen en vooruit te zien. De zwarte mensen woonden in streken waar de gewassen het hele jaar door groeiden. Als de zwarte man voedsel nodig had hoefde hij slechts te plukken want het groeide meteen weer aan. Daardoor hoefde hij niet te plannen en vooruit te zien. In het Zuid Afrika van vandaag is dat mentaliteitsverschil duidelijk merkbaar. Als je een afspraak met een blanke mens maakt komt hij die stipt na. Als je een afspraak met een zwarte mens maakt kan hij een half uur later komen maar ook wel een uur. En soms komt hij helemaal niet. Christo is een oud onderwijzer en dat merk je aan de manier waarop hij dingen vertelt en uitlegt. Door de veranderingen in het gedrag en de discipline van de leerlingen is hij 12 jaar gelden reisleider geworden. Nu leidt hij toeristen rond. Die ook niet luisteren, besluit hij. Verder leest hij een zestal gedichten voor over de tweede Anglo-Boerenoorlog. Gedichten over de concentratiekampen waarin veel vrouwen van boeren werden dood gehongerd, de oorlog en de strijd tegen de Engelsen. Gedichten die door literaire Boeren zijn gemaakt met veel passie en hartstocht. Doordat er in Zuid Afrika diamant werd gevonden hebben de Britten een deel van Zuid Afrika tot en met de diamantmijnen bezet. Toen later ook nog eens goud werd ontdekt wilden de Britten hun grondgebied verder uitbreiden om ook de goudmijnen in handen te krijgen. In 1895 organiseerde Rhodes een door de Britten gesteunde inval in een poging de Zuid Afrikaanse Republiek met militaire kracht omver te werpen. Dit mislukte. In 1899 deden zich de eerste vijandelijkheden voor van de Anglo-Boerenoorlog. Deze oorlog waarin de losjes georganiseerde Boeren commando’s het opnamen tegen een professioneel Brits leger werd op een aantal fronten uitgevochten. De Boeren hielden de vijandige troepen druk bezig in verschillen steden. Na aanvankelijk succes voor de Boeren ontstond een impasse. De Britten zetten grote aantallen soldaten in –uiteindelijk bijna 450.000 tegen 90.000 Boeren. Uiteindelijk lukte het de Britse troepen om het beleg van de Boeren op te heffen en Bloemfontein, Johannesburg en Pretoria te bezetten. Paul Kruger ging in 1900 in ballingschap op een marineschip dat koningin Wilhelmina naar hem toe had gezonden in Europa. Tenslotte stierf hij enkele jaren later in 1904 in Zwitserland. In 1910 werden in Kaapkoloniën, Oranje Vrijstaat en Transvaal samengevoegd tot de Unie van Zuid Afrika. Toen was het tijd voor een eerste stop om gelegenheid te geven voor het doen van de eerste souveniraankopen. Anneke snelde er op af. Zij genoot er van om tussen de stalletjes door naar alle uitgestald houtsnijwerk, tafelkleden, schotels en schalen te struinen. Uiteindelijk scoorde zij haar eerste aankoop: een tafellaken voor Jorien. Later blijkt dat Jorien het niet eens kan zijn met de keus. Maar dat is van latere zorg. Het klein knulletje dat zo leuk uit zijn zwarte oogjes kijkt en bij zijn moeder op de rug in een doek bungelt moet ook even op de foto. Wij proeven van de Maroela vruchten. Een soort zoete lychee waarvan ook een drankje wordt gestookt. Olifanten zijn er gek op staan uren onder een Maroela boom de vruchten naar binnen te peuzelen. De tweede stop vormen de Drie Rondavels langs de Blyde rivier Canyon. Eén van de wonderen van het Afrikaanse continenten een absolute aanrader voor bezoekers die er zeldzaam natuurschoon en prachtige vergezichten vinden. Met zijn 50 km is de canyon de op twee na grootste ter wereld. Een fantastisch schouwspel dat ongeveer 200 miljoen jaar gelden is ontstaan. De Drie Rondavels vormen een pittoreske en populaire locatie aan de Blyderivier. De enorme ronde rotspartijen die opvallend goed op de hutten (Rondavels) van het inheemse volk lijken staan er rustiek bij, als de schildwachten van het spectaculaire landschap. Ze worden ook wel vrouwenborsten genoemd door de opvallende gelijkenis. Helaas hingen de wolken zo laag dat zij nauwelijks te zien waren. Alleen als er even een gat in het zware wolkendek viel was er één te zien. De regende dan ook zachtjes toen wij die stop maakten. De kwaliteit van de koffie op deze parkeerplaats is zo slecht dat Christo ons snel in de bus dirigeerde. Stop 3 Langs de Blyde rivier Canyon waren Bourke’s Luck Potholes. Deze zijn vernoemd naar Tom Bourke, een 19de eeuwse goedzoeker die hier beet had. Hoewel Bourke juist had voorspeld dat in dit gebied grote hoeveelheden goud ontdekt zouden worden bleek zijn eigen vondst minimaal. Na een wandeling van 685 meter worden kolkgaten bereikt. Het uithollen van deze potholes nam vele millennia in beslag. Waar de Treur- in de Blyderivier duikt, schuurden de draaikolken van water, zand en stenen de uiteindelijke cilindergaten in de rotsige rivierbodem. Sommige gaten zijn 5,5 meter diep. Uiteraard stonden de lenzen van de fototoestellen niet stil om dit natuurwonder vaste te leggen. Voor de lunch vormde God”s window de 5de stop. Eén van de prachtigste uitzichten ter wereld. De naam is afgeleid van het bijzondere zicht op het bushveld dat zich 900 meter lager uitstrekt. Zeldzaam inheems bos klampt zich cast aan de rotswanden en duizelingwekkende kliffen lijken zich op het lowveld en zijn weidse wildreservaten te storten. En toen werd het tijd voor de lunch. Christo had daarvoor de suggestie om dat vandaag in een pannenkoekenrestaurant te doen. Hij kende een prime gelegenheid: Harrie’s pannenkoeken in Graskop. Met unanieme stemmen werd het voorstel aangenomen en gaf Linda een beetje gas bij om daar zo snel mogelijk op het terras neer te strijken. De zon kwam af en toe door het wolkendek om ons op te vrolijken en de regen was inmiddels gestopt. Na de pannenkoeken wandelden we rond in Graskop waar de zijdespinnerij de enige bezienswaardigheid was. Er liepen veel notenverkopers in de straten die als vliegen op de toeristen af kwamen. Tenslotte deden wij op weg naar het hotel, of beter gezegd de Lodge, nog Pelgrim’s rest aan. Dit dorpje is een nationaal monument. Een levend fossiel want de aanblik voert je terug naar de Oud-Transvaal goudkoorts. De legende gaat dat in 1873 een goudzoeker genaamd Alec Patterson de heuvels naar goed afzocht. Bij Pelgrim’s Creek zag hij een enorme brokken goud oplichten in het heldere rivierwater. Opgewekt schreeuwde hij: At least the pelgrim can rest”. Zoekers uit de hele wereld kwamen er op af. In 1972 kocht de Zuid Afrikaanse regering de stad en werd het een nationaal monument. Er staan verschillen oorspronkelijke gebouwen, gebouwd van hout en golfplaten, langs de hoofdstraat. Onder meer het Royal Hotel, huizen een houten museum en een War memorial. Het meest interessant vonden wij de oude kerk die inmiddels was omgebouwd tot een kroeg. Dat vonden wij interessant genoeg om eens binnen te gaan en twee mooie “gouden” glazen te bestellen en 2 glazen Maroela voor de dames. Daarna haasten wij ons naar de bus. Uiteindelijk kwamen wij aan bij de volgende overnachting: Gecko Lodge in Hazyview. De regen verprutste het al weer. Kamer 4 werd ons toegewezen in het oude deel van de Lodge achter de receptie. In ieder geval hadden wij wel WIFI en konden onze berichten met Nederland uitwisselen. Ook lukte het eindelijk weer een stukje aan dit verslag te breien. Maar veel blijer kon de Gecko Lodge ons niet maken. Het water konden wij niet drinken. Het bad kleurde bruin toen wij het stof afspoelden van de dag. De kamer was vrij donker. Gelukkig had Christo stekkers gekocht voor de ongelukkigen die niet de juiste wisselstekker bij zich hadden. Ander was de ramp compleet geworden omdat Anneke haar krullen niet zou kunnen föhnen. Dit verblijf was twee stappen terug van wat er tot nu toe was geboden. Als diner werd ons een flensje met gekruid vlees geserveerd, een prima steak en tenslotte een stukje appeltaart. En de rode wijn, een Zuid Afrikaanse Merlot was uitstekend. Het diner maakte nog een deel van onze teleurstelling goed. Maar hoger dan een 6- willen wij het verblijf niet waarderen. ’s-Nachts vielen er vele plensbuien naar beneden. Het zorgde voor zo veel lawaai op het golfplaten dak dat Anneke er nauwelijks van kon slapen.

VRIJDAG 31 JANUARI

Dag 7: Hazyview-Swaziland 240 km. 05.00 uur opstaan, 05.45 koffers voor de deur en ontbijt en om 06.30 uur vertrek. Braaf zit iedereen weer op tijd in de bus. We wisselen ieder dag om de twee rijen van zitplaats zodat iedereen voor en achter in de bus komt te zitten. Onze chauffeuse houdt van het gas er op en kan pittig doorrijden. Soms wel eens te pittig. Vandaag voert de weg door het Paul Kruger Nationaal Park naar Swaziland. Wij krijgen nog één keer de kans in dit park de leeuwen te zien. Maar ook die poging mislukt. Het blijft bij de wilde beesten die wij reeds hebben gezien. Helaas pakken zich al weer donkere wolken samen. De koffiestop is op parkeerplaats SKUZUZA aan de SABI rivier. Aan de rand van de parkeerplaats speelt een grote familie van kleine aapjes die niet op bezoek zijn gesteld dat te dicht bij komt. Deze parkeerplaats is de grootste van het Krugerpark en heeft veel faciliteiten waaronder een restaurant, een winkel, tankstation en bibliotheek. Skuzuza – letterlijk: hij die schoon veegt- was de Tsonga bijnaam van majoor James Stevenson-Hamilton die bekend stond om het verhuizen van lokale mensen tijdens de oprichting. Daarna gaat het zuidwaarts. Soms wordt er gestopt voor een groep gnoes en/of zebra’s. Wij kunnen nog dichtbij een olifantengezin komen die van de Maroela’s staat te genieten. Van de 240 leeuwen die dit park moeten bewonen is er echter geen spoor te bekennen. Via de Malalane gate aan de zuidkant verlaten we het KNP en rijden verder in de richting van Swaziland. Bij Malalane wordt er nog een keer gestopt voor het tappan van de flappen, de noodzakelijke plaspauze en voor de boodschappen bij de SPAR. In Zuid Afrika zien wij vaak grote supermarkten van de SPAR terwijl deze supermarktketen in Nederland bijna verdwenen is. Wij trekken nog een keer ieder de nodige 4.500,00 Rands uit de muur zodat wij de laatste betaling aan de reisleider kunnen doen en geld hebben voor de maaltijden. Het zonnetje laat zich vandaag goed zien en de wolken die er af en toe voorlangs gaan zorgen dat het niet te heet wordt. De thermometer staat op 30 graden. Bij Matsamo bereiken we de grens met Swaziland. Eerst moeten we persoonlijk bij de grensbeambten van Zuid Afrika langs voor een stempel. Daar worden wij opgewacht door een lid van de zang- en dansgroep die ons de (oude) gebruiken van de Swazies uitlegt en ons meeneemt voor hun traditionele dansen en liederen. In de zomer van 2014 treedt de groep op in Nederland. O.a. in Raalte. Na de dansvoorstelling neemt de leider van de groep ons mee voor een bezoek aan het traditionele “huis” van zijn oma. Deze heeft als hoofd van de familie de grootste hut omdat hier de familievergaderingen over de belangrijke besluiten plaats vinden. Verder legt hij uit dat de man nooit de nacht doorbrengt bij zijn vrouw. Hij slaapt gescheiden van zijn meerdere vrouwen. Alle vrouwen moeten wel de slaapplaats van de man opmaken zodat het “bed” gereed is als de man behoefte heeft om langs te komen. Daartoe slaat hij met een speciale stok tegen een tentpaal als teken dat hij bij die vrouw wil komen. Na de vrijpartij gaat hij weer terug zodat de andere vrouwen er geen weet van hebben. Daarmee voorkomt hij de jaloezie bij de andere vrouwen. Dan is het tijd voor de lunch. In Swaziland wonen circa 1 miljoen Swazies. Maar in Zuid Afrika 7 miljoen. Swaziland is een arm land en heeft niet voldoende werkgelegenheid. Er is slechts één industriegebeid en verder bestaat het uit agrarische bedrijvigheden. De mensen bestaan voornamelijk van het geld dat hen door familie uit Zuid Afrika wordt toegestuurd. 50% van de bevolking is HIV besmet. In de toiletten aan de grens staan grote dozen condooms zowel bij de mannen als de vrouwen. Kennelijk haalt dat weinig uit. Swaziland kent geen leerplicht. Er zijn scholen en de kinderen lopen in schooluniformen. Maar het volgen van onderwijs is vrijwillig. Het land is kleiner dan het Krugerpark. In het verleden heeft de koning van Swaziland de Britten gevraagd het Gemene Best toe te mogen treden omdat hij bang was voor een bezetting door Zuid Afrika. In de loop van de negentiger jaren is het lidmaatschap van de Gemene Best beëindigd en is Swaziland volledig onafhankelijk. Nou onafhankelijk? De volgende stop zou de glasfabriek worden. Maar onderweg stopte de motor van de bus er mee en kreeg onze Linda de motor niet meer aan de praat. Een lid van het Swazische parlement stopte onmiddellijk en met zijn telefoon kon contact worden gelegd met het busbedrijf. Met de instructies op afstand en veel deskundige opmerking van het reisgezelschap lukte het de motor weer aan de praat te krijgen en konden wij na een uurtje de reis hervatten. Helaas was het maar voor een half uurtje want toen hikte de motor nog eens een keer en viel weer stil. De excursie aan de glasfabriek werd geschrapt en met het gutsende zweet onder haar oksels kon Linda een half uur later toch weer leven in de motor krijgen en reden wij met horten en stoten naar Mbabane, de hoofdstad van Swaziland. Wij konden onze intrek nemen in kamer 302 van Hotel Happy Valley. Een uitstekend hotel waarin ook een casino en een discotheek is gevestigd. En niet voor de Swazies want alleen de regerende klasse kan daar gebruik van maken. Herman en Marijke zijn zo langzamerhand onze vaste buren en gezelschap geworden. Met hen kozen wij voor het restaurant waar ik een prima sirloin steak achter de kiezen duwde. Andere leden uit het gezelschap kozen voor het winkelcentrum tegenover het hotel waar zich vele Amerikaanse fastfood “restaurants” bevinden. Wij maken er met Herman en Marijke maar een echte vakantie van. Het Hotel krijgt van ons een 9 als waardering. Vandaag was het droog maar flink bewolkt en de thermometer wees 26 graden aan.

Zaterdag 1 februari

Dag 8: Swaziland – Hluhluwe 340 km. Om 06.00 gaat de wekker. Wij schrikken er niet meer van. Het is zo langzamerhand ons ritme geworden. 06.45 koffers buiten de deur en naar het ontbijt. Om 07.30 uur vertrekt de bus. Na een half uurtje rijden komen wij aan bij de kaarsenfabriek van Swaziland. Prachtig geboetseerde figuren van kaarsvet en mooie felle kleuren staan te wachten op kooplustige toeristen. En daar zitten er wel een aantal in ons gezelschap. Altijd leuk voor de verkoper. De volgende stop is de locale markt van Manzilli. Groenten, fruit, kleding, huishoudelijke voorwerpen maar ook lappen stof en”hebbedingetjes” volgens onze gids worden volop aangeboden. De markt is erg kleurrijk en de waren zijn niet duur. Erg lage prijzen voor ons als Europeanen. Anneke valt weer voor lap stof dat een tafelkleed voor Jorien kan zijn. Als de kleuren nu wel bevallen. Na deze stop rijden wij naar de grens bij Lavumisa. Uiteraard weer het ritueel van het afstempelen van de paspoorten die persoonlijk moeten worden getoond. Het zonnetje schijnt aardig al hangen er weer veel wolken aan de Zuid Afrikaanse hemel. Het is 29 graden en lekker warm. Welkom in KwaZulu-Natal hetgeen huis van de Zulu’s en Natal betekent. Kwazulu-Natal ook wel KZN genoemd, is de noordelijkste oostkustprovincie van Zuid Afrika en reikt van de Oostkaap in het zuiden tot aan Mozambique in het noorden. Dit subtropische paradijs laat reizigers van het echte Afrika proeven. De rode aarde, de platte acaciakruinen en de vochtigheid doen eerder denken aan de hetere landen zoals Mozambique of Kenia. Traditionele ronde Zulu nederzettingen domineren het landschap. Ronde hutten met rieten daken liggen verspreid tussen veekralen en zijn omheind door hekken van stokken. Twee berggebieden kenmerken het landschap: de Drakensbergen in het westen op de grens met Lesotho en de Lebombobergen in het noorden. De hoofdstad van de provincie is Durban, de op twee na grootste stad van Zuid Afrika. Onze 1ste stop was bij een tankstation waar wij bij Wimpy een wegneembroodje kochten. De tijdsdruk was hoog want om 14.00 uur stonden de open terreinwagens klaar voor de safari in het Hluhluwe-Imfolozi park. Dus snel weer instappen en onze weg verder vervolgen. Langs de route zien wij grote velden vol ananassen, maïs (80% voor consumptie en 20% voor veevoeder) en suikerriet. Als je over KZN zou vliegen, zijn de groene suikerrietplantages die zich uitspreiden over het platteland niet over het hoofd te zien. Met een opbrengst van Rand 4,2 miljard per jaar is de suikerriethandel belangrijk in dit deel van het land. Doordat het suikerriet met de hand wordt gekapt voorziet dit gewas duizenden mensen van een baan. Het is echter slecht voor het milieu vanwege de ontbossing en erosie. Men schat dat er 257 tot 432 liter water nodig is voor het maken van een pond suiker. Inmiddels doet de industrie haar best milieuvriendelijker te worden. Tegen twee uur komen wij aan bij de Ezulwini Game Lodge in Hluhluwe. Onmiddellijk stappen we in de open jeeps voor de safari door het game park. Al aan het begin worden wij opgewacht door een grote kudde buffels die links en rechts van de weg loopt te grazen. Even later spotten we dichtbij twee neushoorns die in het water liggen af te koelen. Zo dichtbij hadden wij deze dieren nog niet gezien. Even later zien wij weer een neushoorn die net uitgebadderd is en op de klant gaat klimmen. De fototoestellen knippen volop. Helaas blijft het daarna bij veel natuur en weinig groot wild. Wederom zien wij gnoes, zebra’s, impala’s, wrattenzwijnen en meer van dit soort dieren. Maar de leeuwen waar wij op gehoopt hadden zijn opnieuw niet te zien. Om 17.00 uur is de safari afgelopen en rijden wij terug naar de Lodge waar onze koffers al op de kamer staan. Voor ons is kamer 6 gereserveerd en wederom zijn Herman en Marijke onze buren. Om 19.00 uur is het avondeten in een gedeeltelijk open eetzaal die gedempt verlicht is. Dat schept ook tijdens de avond een band met de natuur. Er staat weer een buffet op het programma. De buffetten in Zuid Afrika zijn goed. Sla, komkommer enz. vooraf, een soepje van de dag en daarna groenten, zoete aardappelen en rijst en verschillende soorten gebraden vlees (de braai). Ook het toetjesbuffet is goed verzorgd met veel fruit. Eerst een stukkie tikken en dan is het slapen geblazen. In de verte zijn de geluiden uit de bossen hoorbaar.

ZONDAG 02 FEBRUARI 2014

Dag 9: St. Lucia. Vandaag kunnen we uitslapen tot 07.00 uur, 07.45 uur ontbijt en 08.30 uur vertrek met de bus. Voor het vertrek brengen wij de was naar de receptie. Die is keurig klaar en fris als wij weer terugkomen. St. Lucia ligt aan het gelijknamige meer aan de meest zuidelijke ingang van het moeraspark. In 1985 werd het officieel reservaat. In de zomer stroomt de stad vol met toeristen die ondanks de drukke sfeer toch apen en soms nijlpaarden op de enige hoofdstraat zien wandelen. Het meer is slechts 1.20 meter diep zodat de nijlpaarden die niet kunnen zwemmen over de bodem het meer oversteken. Het meer wordt bevolkt door maar liefst 800 nijlpaarden en 1.300 krokodillen. Geen wonder dat de aanbieders van meercruises de garantie geven van het geld terug indien je geen nijlpaarden ziet. Het meer staat in verbinding met de riviermond van vier zoetwatermeren waarvan de namen nauwelijks zijn uit te spreken. De vogelgemeenschap telt 521 verschillende soorten waarvan er 200 watervogels zijn. Wij werden gewezen op visarenden, pelikanen, ooievaars en reigers. De cruise begon om 10.00 uur en duurde 2 uren. Helaas begon het om 11.30 uur te regenen zodat wij midden op het schip onder de luifel beschutting zochten want daar hadden wij vandaag niet op gerekend. Het bezoek aan de hoofdstraat van St. Lucia bleef beperkt tot een bezoek aan een restaurant waar gratis WIFI wordt aangeboden. En zo konden wij spelenderwijs met de smartphones de lunch gebruiken totdat de bus weer voor zou rijden. Het plannetje om pootje te baden in de Indische oceaan viel letterlijk in het water. Linda stopte op een parkeerplaats waardoor wij snel een foto konden nemen van de duinen en de oceaan in de verte. De zwembroek kon droog de koffer weer in. Op de terugweg naar de Lodge kreeg de bus voor de 3de keer pech. Tot grote ergernis van de chauffeuse en de reisleider. De motor sloeg af en was niet meer aan de praat te krijgen. Er werd druk gebeld en geregeld door de reisleiding terwijl de passagiers morrelden dat zij niet verder wilden met deze bus op deze reis. Ik probeerde telefonisch contact te krijgen met de NRV want de beloften van de vorige dagen dat er een andere bus zou komen en een monteur kregen geen invulling. Er was echter op dat punt geen verbinding met het netwerk. Christo beloofde met de hand op zijn hart dat er de volgende morgen een andere bus zou staan. Door een collega werden wij opgepikt en netjes afgeleverd bij de Lodge. Om 16.00 uur arriveerden bij in Hluhluwe. Mooie tijd om weer verder te breien aan het verhaal van de reis. Buiten regende het. Wij hadden bewust voor Zuid Afrika als bestemming gekozen omdat het in januari en februari hier zomer is. Dat biedt een mooie afwisseling in de Hollandse winter. Dromen van mooi zonnig zomerweer en warme dagen bracht ons op de gedachte aan Zuid Afrika. Maar het grootste deel van Zuid Afrika kent zomerregens, leerden wij in de reiswijzer van National Geographic. De Zuidwest-kaap is een uitzondering met zijn mediterrane klimaat van natte winters en warme, droge zomers. In het hoogveld waar wij zitten zijn de zomers warm met in de middag onweer en/of regen terwijl de winters er droog en zonnig zijn. Langs de noordoostelijke kust met soms zware regenval in de zomer. Via de media hoorden wij dat er overstromingen waren in Johannesburg door de overvloedige regenval. Uit eigen ervaring kunnen wij de informatie van National Geographic bevestigen helaas. De temperatuur is 28 graden bij droog weer en loopt terug naar 21 graden als het regent. En ook vandaag. Na het eten, een buffet, trakteerde het personeel van de Lodge op enkele Zuid Afrikaanse liedjes en dansen. Erg leuk dat zij dit spontaan aanboden en in hun werkkleding uitvoerden. Daarna pakte onze chauffeuse Linda haar gitaar en zong enkele western liedjes ter vergoeding van het ongemak met de bus. Wij deden ons best mee te zingen en zo werd het een erg vrolijke en ludieke avond. Daarna skypten wij met onze kinderen in Nederland. De verbinding was zwak zodat wij via Viber de gesprekken telefonisch voortzetten. Het eten en het onderkomen paste prima bij de sfeer van de reis. Van ons voor deze accommodatie een 7.

MAANDAG 03 FEBRUARI 2014

Dag 10: Hluhluwe – Drakensbergen 500 km. Wekker om 05.45, koffers buiten en ontbijt 06.45 en vertrek 07.30 uur. Van Hluhluwe zoekt Linda in een andere bus de N-2 op die naar Kaapstad loopt. Tot Durban zullen wij deze weg volgen. Ondertussen vertelt Christo dat de grond voor een woning en/of bedrijf door de chief van een gemeente gratis in bruikleen wordt gegeven indien het een persoon is die tot een stam van de Zulu’s hoort. Tijdens zijn verhaaltje houdt de politie de bus aan. De papieren moeten worden gecontroleerd en er wordt geïnspecteerd of de bus in orde is. Christo laat ons weten dat er enige Rand geschoven moeten worden. “Welkom in Afrika” noemt hij het. Bij een tankstation wordt weer gestopt voor de koffie. Christo neemt in de bus de bestelling op zodat hij alles in één keer kan bestellen zodra wij arriveren. Ondertussen gaan wij de sanitaire voorzieningen inspecteren. Vandaag een lange rit dus enig haastwerk is geboden. Om 11.30 uur bereiken wij Durban. De stad is vernoemd naar de 19e eeuwse Engelse gouverneur Sir Benjamin d’Urban. Durban is met 3,5 miljoen inwoners op twee na de grootste stad in Zuid Afrika en breidt zich snel uit naar verder gelegen buitenwijken. Het is Afrika’s drukste zeehaven. Durban is een moderne stad waar de Zulu cultuur overheerst. Tegenwoordig spreekt 63% van de inwoners thuis nog Zulu. De grootste trekpleister in Durban zijn het strand en de promenade, de kilometers lange Golden Mile met torenhoge hotels en hippe restaurants. De bus voerde ons over de promenade tot aan het begin. Hier ligt het enorme pretpark uShaka Marine World. Wij liepen door het winkelcentrum en kwamen uit op de boulevard. Daar hadden we een prachtig gezicht op de skyline van Durban met het nieuwe stadion aan het eind. Het stadion is gebouwd voor de WK voerbal in 2012 en is het enige stadion van die spelen dat in in gebruik is. De vorm van het stadion is een mand. In de winkelgalerij vol winkeltjes die op de toeristen gericht zijn vonden wij een Belgisch restaurantje dat Belgische wafels serveerde met zoet en hartige sauzen. Weer eens wat anders dan de sandwiches die wij dagelijks voor de lunch consumeerden. Om half twee werd gasgegeven voor het volgende deel van de reis naar Drakensbergen. Wij rijden langs het neobarokke stadhuis van Durban dat een kopie is van het stadhuis in Belfast. Naast het stadhuis is het Old Court House Museum, het oudste openbare gebouw van Durban. In 1893 kwam een pas afgestudeerde advocaat uit India in Durban, genaamd Mohandas Gandhi. In Natal zette Gandhi de eerste stappen in de antikoloniale beweging. Hij verdedigde de rechten van lokale Indiërs. Stelde petities op en organiseerde politieke bijeenkomsten. Vooral de oprichting van een politieke organisatie, het Natal Indian Congres, in 1894, was een belang voor de toekomst. Na 1902 werd Gandhi ook actief in de politiek van Transvaal en kwam hij een aantal keer in de gevangenis. Hier ontwikkelde hij zijn beroemde beleid van passief verzet, Satyagraha. In 1914 keerde Gandhi, inmiddels een doorgewinterde politieke organisator terug naar India. Onderweg vertelde Christo het verhaal van de sterke en charismatische leider Shaka (1787-1828). Met meedogenloze kracht en diplomatieke overtuiging smeedde hij verschillende clans en koloniën samen tot één natie. Hij stelde regimenten samen van jonge Zulu mannen tot een zeer effectief leger die trouw waren verschuldigd aan hem als hun koning. In 1828 werd hij vermoord door zijn halfbroer Dingane (1795-1840). Tien jaar later vocht Dingane een aantal bloedige gevechten uit met de Voortrekkers die zijn grondgebied binnendrongen. In 1879 vielen de Britten het land binnen en werden verslagen. Maar tijdens gevechten die volgden bij Rorke’s Drift, Khambulu en Gigindlovu werden de Zulu toch verslagen en hun macht gebroken. De Britten arriveerden in Zulu land in 1887. Langzamerhand werd het tijd voor een volgende stop. Deze was gepland in het dorpje Howick bij de watervallen. Geen spectaculaire bezienswaardigheid maar goed voor een paar souvenirstalletjes vol met hebbedingetjes. Naar Christo: “Ja ik wil het hebben. En als thuis komt dan gooi je het weg.” Herman en ik dronken er graag een biertje. Zuid Afrikaans bier natuurlijk. Toen een plas en verder lieten wij het zoals het was. De bus in en op naar het Gooderson Drakenberg Garden Hotel, 35 km voorbij Underberg. Kamer 112 wordt onze slaapplaats voor de komende twee nachten. Een goed hotel met golfbaan, spa, tennisbanen, een squash baan en vele ander mogelijkheden. Met een zeer uitgebreid buffet waar wij de twee avonden goed gebruik van maken. Na aankomst is het tijd voor een kopje thee, een nootje uit Graskop en een stukje Hollandse oude kaas dat de hele reis al in mijn koffer is meegegaan. Ondanks de temperatuur verschillen heeft de kaas alle obstakels prima doorstaan in de tupperware doos. Om 19.00 uur schuiven wij weer met Herman en Marijke aan voor het avondmaal. Ook dit keer is het weer een buffet maar wel zeer uitgebreid. Het smaakt uitstekend en de rode Zuid Afrikaanse wijn spoelt het heerlijk weg. Voor 22.00 uur liggen wij al weer in bed. Het opstaan en naar bed gaan heeft zich een beetje verschoven. Vroeg op en vroeg naar bed.

DINSDAG 04 FEBRUARI

Dag 11: Sani Pas en Lesotho. 06.45 uur springen wij het bed uit. Nou, springen, het is nog vroeg voor ons doen. En dan wordt er nog weinig gesprongen maar veel gezucht. De douche verdrijft de laatste resten van de slaap. Gelukkig is er veel blauw aan de lucht en het zonnetje probeert tussen de wolken door te schijnen. Om 07.30 is het ontbijt en 08.15 uur vertrekt de bus naar Underberg. Nadat de formulieren voor de grensovergang met het koninkrijk Lesotho zijn ingevuld, stappen wij in de drie klaarstaande jeeps die ons over de Sani Pas naar Lesotho zullen brengen. De Sani Pas is werkelijk een magnifieke bergpas en een attractie op zich, schrijft de NRV reisbeschrijving. Eenmaal door de Zuid Afrikaanse grenspost aan de voet van de bergpas navigeert de chauffeur de 4WD langzaam omhoog. Onderweg ziet u het landschap en de omgeving steeds droger worden. Boven komen we aan de grenspost van het koninkrijk Lesotho en vind u het hoogstgelegen restaurant van Zuid Afrika. Uiteraard genieten we hier van een kopje koffie terwijl u uitkijkt over Lesotho aan de ene kant en Zuid Afrika aan de andere kant. Om 09.45 uur stappen wij in een oude Landrover, één van de drie auto’s die ons gezelschap dat uit 12 man bestaat voor deze excursie. Na circa 5 kilometer door Underberg te hebben gereden bereiken we het begin van de weg die naar de pas voert. De pas is 2.874 meter hoog en in 1948 reed de eerste auto over de pas naar Lesotho. Enkele tientallen jaren later is de pas opengesteld voor openbaar verkeer. De weg is onverhard en zit vol kuilen en rotsen. Een 4x4 drive is noodzakelijk. Schuddend en slingerend gaan we omhoog terwijl de chauffeur af en toe stopt voor een asemrovend uitzicht. Halverwege de berghelling zit de Zuid Afrikaanse douane die keurig onze paspoorten afstempelt waarmee wij Zuid Afrika voor even hebben verlaten. Al klimmend komen wij een kudde angora geiten tegen die op weg is naar beneden. In Underberg worden de geiten verkocht. Met een paar steile haarspeldbochten bereiken we Lesotho. Het is weer zachtjes gaan regenen. Boven is het dan ook moerassig want een weg of een verhard pad naar het “kantoor” van de douane van Lesotho ontbreekt. Daar wordt ons paspoort weer gestempeld en krijgen wij toegang tot het koninkrijk. Lesotho heeft 2,2 miljoen inwoners. Het Basotho volk. Het is een erg arm land ter grootte van de provincie Utrecht met een klein beetje industrie. Het wordt geregeerd door een koning die slechts één vrouw heeft en samen met een premier het land bestuurd.De inwoners leven verder van agrarische activiteiten op kleine schaal. Het meeste geld moet van arbeiders komen die in Zuid Afrika werken. De meerderheid van de bevolking woont in het westelijke lagere deel. Het oostelijk deel waar wij waren is een hoogvlakte op ruim 2.500 meter waar weinig mensen wonen. In de winter is het door de kou nauwelijks bewoonbaar en trekken de bewoners weg naar lagere delen van het land. Ons bezoek was aan de tweede nederzetting op deze hoogvlakte waar de jongens de vele angora geiten, schapen, runderen en paarden liepen te hoeden. Met ijsmutsen op en warme dekens om hen heengeslagen. Andere bezigheden waren er niet. Er wordt in ronde hutten, Rondavels, gewoond die uit slechts één ruimte bestaan. Daarin wordt geleefd, gekookt, geslapen en alles wat er verder kan gebeuren. De vloer is van aarde gemengd met koeienstront om het hard te maken. Het koken gebeurt op een houtvuurtje. Van onze gastvrouw die wij mochten bezoeken, kregen wij een stukje brood aangeboden dat zij net het gebakken in een gietijzeren pan op het houtvuurtje. De rook hing in de hut die geen buitendeur had. Wij kregen enige uitleg van de leider van deze excursie. Zo gaan de kinderen of niet naar school of op lager delen van het land waar zij dan blijven. Zij was lief en goed bedoeld maar wij kregen het benauwd van de rook van het houtvuurtje. Voordat wij afscheid namen kregen wij de gelegenheid zelfgemaakt souvenirtjes te kopen. Uit medeleven kochten enige leden van de groep wat onderzetters, poppetjes of een locaal hoedje. De lunch krijgen wij in het hoogste restaurant van Afrika: Het Sani Top Chalet waar een lasagne wordt geserveerd. Zoals gebruikelijk drinken wij er een cola bij om eventuele maagproblemen te voorkomen. Daarna gaan we al schuddend en hobbelend op de terugweg naar Zuid Afrika. Onze chauffeer gaat retoer rigting Underberg. De excursie was opsioneel en vertrok bij een aftrekplaats waar lorries worden gelost en geladen. Zo leren wij er weer een aantal Zuid Afrikaanse woorden bij. In Zuid Afrikaans gebruikt men geen buitenlandse woorden. Daarom moet men de buitenlandse woorden in een Zuid Afrikaans woord vertalen. Het is een mooie tocht met heel veel natuurschoon. Linda pikte ons op met de bus en om 17.00 uur waren wij retoer in het Gooderson Drakenberg Garden Hotel. Om 19.00 uur volgde het zeer uitgebreide buffet en om half tien was het weer slapen geblazen. Een prima verblijf in een professioneel gerund hotel met Afrikaanse bediening. Dit hotel en in Swaziland worden professioneel geleid en onderscheiden zich daarmee van de lodges. Maar de lodges zijn rustieker en vaak wordt er door mamma’s gekookt die dat van hun moeder hebben geleerd. Meer wel informeler en gezelliger zijn. Dit hotel in Drakensberg krijgt van ons een 8.

WOENSDAG 05 FEBRUARI

Dag 12: Drakensbergen- Inkwenkwezi nabij East London. Private Game Reserve. 570 km. De naam Inkwenkwezi beteken: ster aan de hemel. De wekker gaat om 05.30, de koffers gaan om 06.30 naar buiten en het vertrek is om 07.30 uur. Het wordt vandaag een lange reisdag. Dat realiseert Linda zich ook goed en het betekent voor haar dat het gas er weer stevig op gaat en soms wel eens wat (teveel) risico wordt genomen. Van Underberg rijden we naar Kokstad om daar de N-2 te nemen in de richting van Kaapstad. We komen in de provincie Oostkaap. Deze provincie ligt gevangen tussen de twee populairste provincies van Zuid Afrika (Westkaap en Kwazulu-Natal). Het is volgens de National Geographic een onontdekt juweeltje. De kust loopt van de Umtamvuna rivier in Kwazulu-Natal tot de monding van de Stormsrivier aan de Tuinroute in het westen. En reiks verder noordwaarts tot de grens met Lesotho. De homelands van de Ciskei en Transkei uit het apartheidstijdperk zijn ook typerend voor deze provincie. Hier waant men zich in het echte Afrika op de rand van de wildernis. De Oostkaap heeft 800 km kust. De eerste koffie-/plasstop was weer bij een tankstation waar de bus kon worden bijgetankt, de passagiers koffie konden tanken en overbodig vocht konden lossen. Langs de weg was het landschap veelal hetzelfde met vele kleine armoedige huisjes van de Xhosa bewoners op een glooiend terrein. Urenlang was er weinig variatie. Ook hier wordt de grond gratis ter beschikking gesteld als men tot de oorspronkelijke bewoners van deze streek behoort. De lunch was in het geboortedorp van Nelson Mandela: Mthatha Wij deelden een pizza in een Italiaans restaurant. Om 13.30 uur werd de reis voortgezet terwijl we na een half uurtje een stop maakten bij het dorpje Qunu, de woonplaats van Nelson Mandela in zijn laatste periode. Op het laatst woonde hij in Johannesburg waar zijn woning was omgebouwd tot een klein hospitaal. Als zoon van een Thembu opperhoofd groeide Nelson Mandela op in een traditionele gemeenschap om later zelf een groots leider te worden. Als eerste schoolgaand kind uit het gezin haalde hij later een rechtendiploma en opende, samen met Oliver Tambo, het eerste door zwarten geleide juristenkantoor. Op de universiteit raakte hij betrokken bij de politiek en hielp hij bij het opzetten van de jeugdbond van het ANC. Altijd vooroplopend in het burgerverzet tegen apartheid, werd Mandela in 1964 berecht voor sabotage en opruiing, waarvoor hij levenslang kreeg. Toen hij in 1990 vrijkwam, zette hij zijn protesten voort tegen de apartheid. In 1994 werd hij na de eerste echte democratische verkiezingen gekozen tot president van Zuid-Afrika. In 1999 ging hij met pensioen. In 2013 is Mandela overleden en begraven op zijn landgoed bij zijn woning in Qunu. De woning en zijn graf hebben wij op afstand langs de weg kunnen zien en gefotografeerd. Zowel de woning als het graf waren niet voor bezichtiging opengesteld. Voor iedereen die meer wil weten over hem is de Nelson Mandela route uitgezet die langs belangrijke plekken uit zijn leven voert. Om 16.45 uur bereikten wij het Inkwenkwezi Private Game Reserve waar wij met een glas Zuid Afrikaanse champagne werden begroet. De specialiteit van de keuken van deze Lodge is een Giant Hamburger. Wie er 2 Hamburgers bestelt en deze geheel weet te verorberen wint 24 dozen bier. Onze tafelgenoot Herman van Kuieren twijfelt er even over of hij die weddenschap aan zal gaan. Als wij later aanschuiven aa tafel en wij zien bij andere tafels de enorme Hamburgers opgediend worden is Herman dol blij dat hij die weddenschap niet heeft aangedurfd. Het eten valt vooral op door de extra large porties. De kwaliteit is van gemiddelde kwaliteit.

DINSDAG 06 februari 2014

Dag 13: Inkwenkwezi Private Game Reserve. Welkom in groen Afrika. Guus Meeuwis zingt: De regen verpest een middag in mei tenminste dat had zij gedacht. Helaas werd deze morgen door de regen verpest door een aanhouden forse regen die de wandeling met de olifanten verstoorde. De hele nacht was de regen al met bakken uit de hemel komen vallen en wilde maar niet ophouden. De wekker had 07.00 uur de nacht verdreven, de bus stond 08.00 klaar en om 08.30 uur bij de Umnenga lodge konden wij aan het ontbijt. Na het ontbijt werd besloten de wandeling af te lassen en de olifanten met hun verzorgers naar het hoofdgebouw te laten komen om daar de toelichting te geven met een demonstratie. De eigenaar van de lodge liet de keuken verse appeltaart bakken als troost voor de slechte weersomstandigheden. Op de weg terug naar de lodge waar wij sliepen hield de regen op en reden wij door naar het strand van de Indische oceaan voor een korte strandwandeling. De meesten maakten er gebruik van om schelpen te zoeken als souvenir aan deze vakantie. Het Inkwenkwezi private game reserve heeft een oppervlakte van 100 m2 waar een aantal wilde diersoorten rondlopen. Bijzonder is de kudden witte leeuwen die op een afgezonderd deel wordt gefokt om over een paar jaar de vrijheid te krijgen door de hekken rond hun reservaat weg te halen. Daarvoor met de leeuwenstand in dit park groot genoeg zijn om te overleven en het gebeid uitgebreid genoeg voor aan aantal kuddes leeuwen om te jagen. Daarvoor is de eigenaar in overleg met andere privé wild reservaten om de hekken allemaal weg te halen zodat een groot gebeid ontstaat. In totaal zijn er 300 witte leeuwen op de wereld. Een grote bijzonderheid. Na de middag was het droog en konden wij alsnog de safari maken waaronder het bezoek aan de witte leeuwen. Een schitterende ervaring. Op de weg terug vertelde Christo van de Nederlandse zakenman die met zijn laptop en twee GSM’s naar Zuid Afrika kwam om zaken te doen. Hij ontmoette een Bosjesman en vroeg hem wat hij zoal deed overdag. Wel antwoordde de Bosjesman, ik slaap totdat het zo warm wordt dat ik ga bakken. Dan ga ik vier visjes vangen. Bak er twee voor de lunch. Ik hou daarna siësta en ’s-Avonds bak ik weer twee visjes voor her diner. Dan ga ik met mijn vrouw naar bed en ga slapen totdat het de volgende daag weer zo warm wordt dat ik ga bakken. Dan ga ik weer vier visjes vangen en zo verder. Wel zo de Nederlander, als je nou eens 10 visjes vangt. Er zelf vier opeet en 6 ga verkopen. Wat moet ik dan met het geld doen. Nou, zei de Nederlander dan ga je een mooi vakantiehuis kopen en kan je op vakantie. Wat moet ik dan doen, vroeg de Bosjesman? Nou zei de Nederlander lekker relaxen in het zonnetje. Maar dat ik nou toch ook al, antwoordde de Bosjesman. Na de soep vormde een T-bone het hoofdgerecht van het diner. Een flinke T-bone en gebraden naar keuze. Met een paar goed glazen wijn ga je daar even goed voor zitten. Toe wij de volgende morgen afrekenden sloeg de kassa Rand 480,00 aan voor twee diners en een lunch. Of wel voor € 35,00 voor twee personen moesten wij afrekenen. Toch een erg gering bedrag voor de kwaliteit en de hoeveelheid die wij hadden genoten. Op de vraag naar zijn afkomst antwoordde de eigenaar dat zijn voorouders in 1820 naar Zuid Afrika waren gekomen. In 1820 kregen 4.000 Engelse immigranten vrije toegang tot de kaap. En kregen ze land toegewezen aan de oostgrens. Zij moesten een buffer vormen tussen de inwoners van de kaap en de Xhosa, die zich heftig verzetten tegen deze invasie op hun territorium. Tijdens een aantal meedogenloze conflicten vanaf begin 19e eeuw tot 1852 braken de Britten, met behulp van hun vuurwapens en de tactiek van de verschroeide aarde, de tegenstand van de Xhosa. Door oorlogvoering, honger en ziektes was het aantal Xhosa aanzienlijk teruggelopen. Hun voormalige leefgebied kwam in handen van Europese kolonisten. De waardering voor deze locatie komt bij ons op een 7,5.

VRIJDAG 07 FEBRUARI 2014

Dag 14: Inkwenkwezi – Graaf Reinet 400 km. De wekker wijst 06.00 aan, koffers voor de deur en ontbijt 07.00 en het busje vertrekt om 07.45 uur. De lucht is nog bewolkt als wij de bus instappen. Een van onze reizigers, Anita, is haar jasje vergeten dus keren wij na ruim vijf minuten terug om het op te halen. Daarna kunnen wij weer de weg op. Via King William’s town, in 1834 gesticht aks missiepost door de London Missionary Society, stoppen we bij Fort Beaufort voor een koffie-/plaspauze. Daarna rijden we door Cookhouse de kleine Karoo binnen. Karoo is een Khoisan-woord dat “land van dorst” betekent. Het heeft betrekking op Afrika’s enorme centrale plateau met zijn weidse uitzichten. Ruige bergen en droge vlaktes. Het bedekt bijna een derde van Zuid Afrika en is opgedeeld in de Klein Karoo in het zuiden tot de Zwarte Bergen en het groot Karoo vanaf de Zwarte Bergen in het noorden. Graaff-Reinet ligt ten noorden van die Zwarte Bergen en dus in de Groot Karoo.Ooit trokken jaarlijks grote kuddes springbokken door de Karro; nu is het een semi woestijn met weinig wild en vee. De Karoo is van sobere schoonheid met lage heuvels en wijd open vlaktes, waar schapen zich tegoed doen aan de spaarzame vegetatie en het enige geluid het geratel van de windmolens is die het grondwater oppompen. De zon kwam steeds helderder aan de hemel te staan en de warmte werd voelbaar in de bus. Boven ons hoofd begon de airconditioning te lekken. Door het gordijn van het raam er onder te binden werd het water opgevangen en blijven wij verder droog. Ach ja, dit is Zuid Afrika en onderhoud is een woord dat nauwelijks voorkomt in het woordenboek, hier. De zon brandde steeds feller en de temperatuurmeter van de bus gaf tenslotte een buitentemperatuur van 36 graden aan. Dat waren wij nog niet gewend op deze reis. Het landschap veranderde nauwelijks van aard. Lange vlaktes met struikgewas en af en toe een woongemeenschap van kleine huisjes. Om deze huisjes was nauwelijks enige activiteit waarneembaar. Waar de mensen in de Karoo hun middelen van bestaan vandaan halen was ook de reisleider niet bekend. Veelal werkt de man in een andere plaats waar nog werk is te vinden. Hij bouwt daar van golfplaten een schamel onderkomen in een township. Het geld dat hij verdient stuurt hij naar zijn gezin voor het levensonderhoud en vaak ook het levensonderhoud van de ouders en soms nog verdere familieleden. In de maanden dat hij van huis is, heeft hij in de plaats waar hij verblijft één maar vaak meerdere vriendinnen. Maar ook zijn vrouw vermaakt zich met vriendjes zodat zij niets tekort komt. Dat is de ware Zuid Afrikaanse aard. En de reden dat het percentage positieve HIV gevallen hoog is. Het zou aan het dalen zijn, volgens de gids, van 18 naar 15%. Via Sommerset East bereikten wij tegen twee uur Graaff Reinet. De eerste stop werd ons middageten. Tijdens de lunch belde ik Ada Boogaard voor een afspraak om de school te bezoeken die zij en haar man Jan financieel en organisatorisch ondersteunen. Na de middag bracht het hele reisgezelschap een bezoek aan Luthanda, een opleidingsinstituut voor computeronderwijs. Ada en Jan vertelden welke lessen er werden gegeven en welke achtergrond de leerlingen hebben. Het onderkomen zag er schoon en goed onderhouden uit. Helaas liet het programma niet toe dat het gezelschap ook op bezoek ging bij Sonnestraaleducatiecenter in de township van Graaff Reinet. Anneke en ik wilden het wel graag zien en met Ada en Jan reden wij er naar toe en brachten een bezoekje aan deze school voor kleuters van 2,5 tot 5 jaar. Helaas waren er nog geen kleutertjes omdat het schooljaar de maandag daarop zou beginnen. De paar kleintjes die er rondliepen deden Anneke op slag smelten. Erg vertederend en inspirerend om de leslokalen te zien en de middelen waarmee veel goed werk wordt verricht in vaak overvolle ruimten. Jammer genoeg moest ook dit bezoek in een hoog tempo. Wij moesten inchecken bij de Obesa Lodge aan de Muray Street 64 in Graaff Reinet. Onze kamer werd huisje Tusk waar het ontbijtpakket voor de volgende morgen al in de koelkast lag. 10 minuten later stonden wij met het zweet nog in de oksels klaar voor het vertrek naar de Valley of Desolation voor het gade slaan van de ondergaande zon. De Vallei der Verlatenheid. Met twee locale gidsen die ons in hun taxibusjes meenamen reden wij naar Camdeboopark. In het park gaven de gidsen een uitleg bij de vele plantensoorten die hier groeien. Een lust voor een vegetariër die in Zuid Afrika een “plantenvreter” heet. Daarna reden wij naar de top van het park waar een wijds uitzicht is op de omgeving en de rotspieken in de vallei. Een bijzonder boeiend schouwspel als de zon op een afstand van circa 150 kilometer ondergaat. De gidsen gaven een sundowner, een borrel om deze zonondergang te beklinken. Kleine wolken schoven voor de ondergaande zon langs. Kijk eens hoe belovend dit is, zei de gids. In Nederland noemen jullie dat bedreigend, als er wolken zijn. Wij noemde het hier belovend. Hij wees de ranch aan die prinses Irene circa 10 jaar geleden heeft gekocht en de grote boerderij die de heer Birkenstock twee jaar geleden had aangeschaft. Na het ondergaan van de zon reden we terug naar de Obesa Lodge waar Jan en Ada Boogaard al stonden te wachten om ons op een diner te trakteren. In restaurant Polka genoten van het zeer goede eten en het gezelschap. Jan en Ada vertelden zeer boeiend over hun inspanningen om een klein beetje te helpen in de nood die in Zuid Afrika onder grote delen van de met name zwarte- en gekleurde bevolking heerst. Door de aandacht en het beetje structuur dat zij bij de kleintjes proberen te geven, proberen zij met veel inspanningen een zaadje te planten voor een beetje beter leven. Graaff-Reinet is de oudste stad van de Oostkaap, de op drie na oudste in Zuid-Afrika. Het ligt in het hart van de Karoo langs de Sundaysrivier. (genoemd naar de boer die hem ontdekte). Het werd opgericht in 1786 door Gouverneur Cornelius Jacob van de Graaff en zijn vrouw Cornelia Reinet, als bureaucratisch centrum voor de omringende landerijen van de Boeren. Meer dan twee honderd gebouwen uit die tijd staan nog overeind en zijn nu nationale monumenten – van Cape Dutch- gevelhuizen en victoriaanse herenhuizen tot slavenverblijven. Om half twaalf zette Jan en Ada ons af bij de Obesa Lodge en begon een erg warme nacht. De ven aan het plafond verplaatste wel de lucht maar koelde het niet. Dus werd het nacht van wakker liggen en korte dutjes. Waardering voor de Obesa Lodge een 6-. Geen koeling in de kamer hoewel het vaak erg warm is in Graaff-Reinet en geen mogelijkheid voor het ontbijt. Er zijn wel keukenvoorzieningen zoals een magnetron maar voor één nacht is dat niet nodig.

ZATERDAG 08 FEBRUARI 2014

Dag 15: Graaff Reinet naar Knysna 450 km. Vrolijk om 05.30 op, geen ontbijttijd maar om 07.00 vertrekt de bus. De lucht is al weer bewolkt ofschoon de temperatuur vrij aangenaam is. Maar toch, wij hadden gehoopt dat de zon ons zou blijven verwennen. Niet dus. Onze Linda trapt het gaspedaal weer stevig in op de verlaten wegen in de Karoo. Er is nauwelijks verkeer op de weg en wij schieten flink op. Van Graaff-Reinet gaat het zuidwaarts naar Jansenville, Uitenhage en Port Elizabeth. Een stop bij de Stormsrivier voor de koffie en foto’s van het enorme viaduct dat hiet in de N-2 is gebouwd en de kloof die door de brug wordt overspant. Een korte tijd later stoppen we bij de Bloukransrivier waar de op drie na hoogste bungy jump van de wereld onder de brug is geïnstalleerd. Wij zien een springer de 216 meter hoge val naar beneden maken. Hier is de provinciegrens met de Westkaap. De Westkaap strekt zich uit vanaf Kaapstad langs de Tuinroute naar Plettenbergbaai en dan de wijn velden in: twee regio’s die sterk bijdragen aan Zuid-Afrika’s charme. Het klassieke natuurschoon van de Westkaap bestaat uit rotsige bergen, verlaten stranden en heuvellandschap. Deze combinatie maakt de provincie zonder twijfel tot puurste en mooiste van Zuid-Afrika. Van de Bloukransrivier rijden wij door naar de Plettebergbaai waar wij de lunch gebruiken. Hier aan de kust wordt dat uiteraard vis. In de vorm van een goed gevulde vissoep. Prima van kwaliteit bij een restaurant met de naam Moby Dick. Op het programma stond ook een pootjebaai. Maar het weer laat dat niet toe. Het regent weer een beetje en het waait flink. Geen weer om in de zwembroek stoer de Indische Oceaan in te hollen. In december moet Plettenbergbaai uit zijn voegen barsten als de vakantiegangers uit het hele land samenscholen op de stranden. In de zomer is er een goede kans uitsloverige dolfijnen te zien of speelse walvissen in de winter. Maar op 8 februari 2014, niets van deze schouwspelen. Golven die door de wind op de kust worden geslagen en een miezerige regen die het onaangenaam maakt. In het restaurant is gratis WIFI en werken wij de berichten bij. Nog 29 kilometers scheiden ons van Knysna. Knysna is een bijzonder mooi dorp aan de rand van een prachtige lagune. Hier stroomt de oceaan binnen bij een opening tussen twee hoge zandsteenrotsen. De stad is levendig met leuke bars en veel restaurants. Voornamelijk visrestaurants. Knysna’s geschiedenis begon in 1804 met de komst van een mysterieuze man die zichzelf George Rex noemde. Hij omgaf zich met veel luxe en het gerucht ging dat hij een buitenechtelijke zoon was van koning George III. Hij bevestigde noch ontkende deze verhalen. George Rex kocht het landgoed Melkoutkraal aan de oever van de lagune en vestigde zich met zijn familie en entourage in Knysna. Wij bereikten om 16.00 uur de Lagoona Inn aan de Dikkop Street 22a in Knysna met uitzicht op de uitlopers van de lagoon. Dit keer was het kamernummer 106. Het wachtnummer van de WIFI stond al op de gang klaar met de thee. De bus bracht ons om 18.45 uur naar het Waterfront waar vele restaurants zijn gevestigd voor het diner. Wij kozen opnieuw met Herman en Marijke voor de OPescator waar een kraakverse Dorade werd gegrild. Het was lang wachten voordat de dis werd opgediend zodat wij ons moesten haasten na afloop naar de bus. Om 21.15 waren wij terug en kon ik nog een stukkie tikken.

ZONDAG 09 FEBRUARI 2014

Dag 16: Knysna. Een stralende zon wacht ons om 07.30 uur bij het afgaan van de wekker. Het ontbijt is 08.15 en om 09.00 uur vertrekt de bus naar het centrum van Knysna. De dames hebben drie uur de gelegenheid om de winkels in Knysna met hun aandacht op te vrolijken. De temperatuur loopt op naar de 27 graden en wij genieten volop van deze stralende zomerdag. Het is veel kijken en weinig kopen. Op een terras bij de muziektent waar een bandje speelt nuttigen wij de koffie onder een parasol uit het warme zonnetje. Dan wacht om 12.00 uur de bus ons op om naar de aanlegsteiger van John Ben Cruise te gaan. Op dit schip maken wij een boottocht over de lagoon. Het is heerlijk vertoeven op deze overdekte boot die langzaam langs de oever vaart en drijft langs de vele mooie huizen die hier zijn gebouwd. Na afloop van de boottocht gaan we lunchen bij Ocean Basket aan het Waterfront. Een super verse tonijn staat een stukje af dat even wordt gegrild en daarna op ons bord verschijnt met stukjes avocado. Een heerlijke en vooral lichte lunch na alle dagen vol lunchen en dineren. Na de lunch heeft Anneke gezet op een korte broek voor haar mannetje. En die moet gescoord worden voordat wij aan de wandeling beginnen van het Waterfront naar de Lagoona Inn. Het zit als gegoten en dus is de koop gauw gesloten. De temperatuur is opgelopen naar circa 35 graden en dat gaan die mensen uit het kikkerland waar de thermometer op deze tijd van het jaar niet boven de 5 graden komt toch merken. Maar om 16.00 uur kunnen de zweetdruppeltjes van het voorhoofd worden gewist als wij het hotel bereiken. Op de hotelkamer zetten wij een kopje thee zoals wij deze reis zijn gewend. In de hotelkamers staat altijd een waterkoker met theezakjes en koffiezakjes klaar voor gebruik. In de Lagoona Inn is dat op de etage waar ook een bankstel en stoelen staan voor gemeenschappelijk gebruik. De medereizigers die alleen reizen maken daar graag gebruik van om met anderen het gezelschap te delen. Ook Herman is ’s-Avonds nog vaak te vinden als hij surft over het internet om zijn foto’s met zijn thuis te delen. Om 19.00 uur wandelen we op aanraden van Christo naar Bones Grill en Restaurant voor een gezamenlijk diner. De kwaliteit is minder dan wij de vorige avond in de Opescador hebben ervaren. Wij delen nog even de ervaring met de anderen uit en gaan dan met z’n allen op weg terug naar de Lagoona Inn. Daar surfen wij over het internet voor de voetbaluitslagen en de laatste nieuwtjes van de Olympische Spelen in Sotsji. Vooruit onze waardering voor de Lagoona Inn is een 7.

MAANDAG 10 FEBRUARI 2014

Dag 17: Knysna – Oudtshoorn 150 km. Wekker 06.30, ontbijt en koffers voor de deur 07.15 en vertrek om 08.00 uur. Het weer is prima en het beloofd weer een mooie en vooral warme dag te worden. Enig wolken schuiven af en toe voor de zon langs maar dat mag geen naam hebben. Het is een prachtige dag met temperaturen boven de 30 graden. Van Knysna zet Linda koers via George naar Oudtshoorn. George ligt in de poort van de Tuinroute. De stad is ook het centrum van Zuid Afrika’s golfroute. In de loop van de morgen bereikten wij onze eerste excursie: de struisvogelboerderij Cango Ostrich Farm, 14 km van Oudtshoorn. De eerste commerciële struisvogelboerderij van Zuid-Afrika werd in 1860 opgericht. Aan het begin van de 20ste eeuw, toen de Oudtshoorn regio werd getroffen door zware droogte, merkten de boeren dat hun struisvogels het juist goed deden. Daardoor besloten enkele boeren zich enkel nog op struisvogels te richten. Inmiddels zijn er wel vierhonderd struisvogelboerderijen rond Oudtshoorn, waarvan er nu drie openbare showboerderijen zijn waarvan wij er één bezochten. Door hun 2,4 mtr hoogte en gewicht van ruim 100 kg. Kan men op een struisvogel rijden. Hoewel hun zachte snavel geen kwaad kan doen, is een trap van een struisvogel levensgevaarlijk. Het 1,5 kg wegen ei kan een volwassen man makkelijk dragen. Dat hebben wij ook getest en het is echt waar. Toen was het tijd voor de lunch. Daarvoor dumpte Christo ons bij “Wilgewandel”. Een grote speeltuin met de mogelijkheid om onder meer te rijden op een dromedaris. Daarvoor was echter geen tijd. Wij hielde het wederom op een tosti Ham/kaas en tomaat. Dat gaat er goed in en is betaalbaar op een reis waarbij alleen logies met ontbijt wordt aangeboden en alle verdere maaltijden moeten worden betaald. Aan de andere kant kan je zelf bepalen wat je wilt eten en hoe duur je het wilt maken. In Zuid-Afrika is dat niet al te moeilijk. De keus is zeer uitgebreid en van prima kwaliteit. En de prijzen zijn circa 50% van de prijzen in de Nederlandse horeca. Een hoofdgerecht komt omgerekend op € 7,00 tot € 8,50 voor een steak van 300 gram. Na de lunch reed Linda ons naar de Cangogrotten. Op ongeveer 30 km ten noorden van Oudtshoorn die bestaan uit een reeks kleurrijke kalksteenformaties. Slechts één gedeelte is open voor publiek. De grotten bleven duizenden jaren onontdekt. Rond 10.000 jaar geleden gebruikten de Khoisan de ingangsruimte van de grot sla schuilplaats; hun bijgeloof weerhield ze er waarschijnlijk van verder te gaan. Sinds het einde van de 17e eeuw zijn de grotten een attractie voor toeristen. Oorspronkelijk was de ingang rijk aan Khoisan schilderingen maar deze zijn in de loop der jaren beschadigd. De Khoisan verlieten het gebeid ongeveer vijfhonderd jaar geleden. Tussen 1972 en 1975 werden Cango 2,3,4 en 5 gevonden. De huidige toeristenroute gaat 1,2 km de grotten in. Nog eens 4 km tunnel is gesloten voor publiek. De temperatuur in de grotten is met 18 graden vrij warm en vochtig. Een uitstekende gids begeleidde de standaard tour door de eerste vier indrukwekkend grote grotten. Bij de uitgang van de grotten stond een groot tv-scherm aan met een live uitzending van de Olympische spelen in Sotsji. Zo kregen wij een glimp mee van de shorttrackwedstrijden waarop Nederlandse schaatsers meereden op de winterspelen. Opnieuw stapten we de bus in voor het einde van deze dagetappe: Oudtshoorn. Toen begin 20ste eeuw struisvogelveren nog in de mode waren, bouwden de rijke verenhandelaren statige huizen waarmee ze de stad een zekere elegantie gaven. De stad voldeed niet aan onze verwachtingen. In de hoofdstraat waren wij al snel uitgekeken. De winkels sloten er al om 17.00 uur. Net toen wij de straat op gingen nadat wij even hadden uitgerust aan de rand van het kleine zwembad van het Turnberry Boutique Hotel. Wij waren ingedeeld in kamer 21. Het hotel was erg mooi en iedereen was goed te spreken over de nette en ruime kamers. Helaas had de airconditioning op onze kamer kuren waardoor het een hete nacht werd en pas tegen de morgen deed de airco wat hij de hele nacht al had moeten doen: onze hoofden en lijven koel houden. Het was een worsteling die nacht. Voor het avondeten vonden wij in de hoofdstraat het restaurant “La Dolce Vitae” dat op deze maandag een speciale maandagaanbieding aanbood: “Mad Monday 50% reduction on Food”. Dat sprak ons wel aan en ons vakantiebudget nog beter. Uiteraard moesten wij struisvogel biefstuk eten in Oudtshoorn, stad van de struisvogels. Het werd een lange zit want heel veel andere toeristen en locale burgers vonden het een prima idee om voor dat prijsje de avond door te brengen op het terras van La Dolce Vitae. Het lang wachten werd na 1.5 uur beloond met een vorstelijke ostrich steak voor de helft van de prijs. Onze waardering voor de locatie van het hotel was 8 door de pech met de airconditioning.

DINSDAG 11 FEBRUARI 2014

Dag 18: Oudtshoorn – Stellenbosch 450 km. Om 05.45 gaat de wekker al weer. Het ontbijt buiten op het terras is om 06.30 uur en de koffers staan dan al op de gang bij de kamerdeur. Die worden door de kofferkruiers iedere dag keurig opgehaald en bij de bus gebracht. De chauffeuse Linda controleert nauwgezet of alle koffers meegaan. Het is echt een luxe waarbij wij af en toe eens stil moeten staan. Het is al weer een prachtige dag met 35 graden en veel zon. De reis voert ons over de Route 62 door de Klein Karoo langs Calitzdorp, Ashton en Worcester. De wegen zijn erg rustig en files zijn wij nog niet tegengekomen. De Zuid-Afrikanen betalen geen wegenbelasting. De prijs voor de benzine ligt ronde één Euro voor een liter. Alleen op de brede snelwegen tussen de grote steden moet tol worden betaald. De prijzen van de auto’s komen in de buurt van de Europese prijzen, uiteraard zonder de BPM waar wij in Nederland op worden getrakteerd. Uit het Groot Verhalen boek van reisleider Christo vertelde hij de landing van een ruimtevoertuig van de maan waar een maanmannetje en een maanvrouwtje uitstapten. Bij de boerderij aangekomen belden zij aan en vroegen de boer of zij een week mee mochten werken om het leven op aarde te bestuderen en ervaren. Daar had de boer geen problemen mee omdat hij dacht dat zijn werk die week veel makkelijker en veel lichter zou zijn. En zo werkten het maanmannetje en het maanvrouwtje nauw samen met de boer en zijn vrouw. Aan het einde van de week zei het maanmannetje dat hij en zijn vrouw veel geleerd hadden en erg tevreden waren. Maar zei hij, ik durf het bijna niet te vragen, maar nu weten wij wat jullie overdag doen maar wat doen jullie in de nacht? Aan seks bijvoorbeeld. Zouden mijn maanvrouwtje en ik dat ook eens met jullie kunnen doen? De boer keek naar zijn vrouw en bedacht dat een veranderingetje hem wel aanstond. Dus sprak hij met het maanmannetje af dat zij die nacht van partner zouden ruilen. ’s-Avonds kleedde het maanmannetje zich helemaal uit en liep naar het bed waar de boerin al lag te wachten. Toen zij het maanmannetje aankeek begon zij zachtjes te lachen. Waarom lach je vroeg het maanmannetje? Nou, zei de boerin, zo’n dun en kort piemeltje heb ik niet eerder gezien. Wat moet ik daarmee? Wacht maar, sprak het maanmannetje en hij draaide drie slagen aan zijn linker oor waardoor het piemeltje begon te groeien en te groeien. Zo beter? Vroeg het maanmannetje? Dat is teveel van het goede sprak de boerin. Oh, wacht maar zei het maanmannetje en draaide één slag terug. Tot een iets kleiner formaat. Nou tevreden? Vroeg het maanmannetje. Nog niet helemaal zei de boerin. Hij is wel mooi lang maar nog zo dun. Oh wacht maar, zei het maanmannetje en draaide vier keer aan zijn rechter oor. En zijn piemel zwelde op tot een fors dikke piemel. Iets te veel van het goede zei de boerin opgewonden, graag één slag terug. En zo genoten de boerin en het maanmannetje een paar keer volop in die nacht. ’s-Morgens vroeg kwam zij vrolijk in de keuken haar man, de boer, tegen die stil uit het raam staarde. Wat ben jij stil vanmorgen, vroeg zij. Heb jij geen goede nacht gehad? Nee, sprak de boer. Wij kleedden ons uit en zij stapte naast mij het bed en begon voortdurend aan mijn oren te draaien. Ik kon er geen oog van dichtdoen. En zo bereikten wij het dorp Montagu waar de droge vlakte van de Groot Karoo begon te veranderen in boomgaarden waar veel fruit als abrikozen aan de struiken en bomen hing. Steeds meer afgewisseld door de wijngaarden van het plaatsje Robertson. Tussen de Indische Oceaan en de Groot Karoo ligt een lang bergrug waar de vochtige wolken die het land binnen drijven tegen aan botsen. Om toch over de bergrug heen te drijven, laten zij hun regen op de kuststrook vallen en is het hemelwater geloosd voordat zij de Groot Karoo intrekken. Waar er toch voldoende water te vinden is, wordt er veel fruit geteeld waaronder de druiven voor de wijnen van de regio Robertson en verder naar Kaapstad, de regio Stellenbosch. In Robertson, in de Robertson vallei, stopte de bus voor de lunch. Veel te vroeg maat onze Linda houdt van stevig door rijden ook al tikt de snelheidsmeter soms de 120 aan. Daardoor stonden wij al om 11.30 uur in een klein winkelcentrum in Robertson waar niet heel veel te beleven. Bij Wimpy propten wij een bordje gefrituurde calamaris achter de kiezen omdat er die middag weinig van eten zou komen en een wijnproeverij net na de lunch op het programma stond. Om 13.00 uur hezen wij ons in de busstoelen en een half uurtje later werd gestopt bij Rooiberg Winery voor een wijnproeverij. Er werden ons een aantal glazen voorgezet met een slokje Sauvignon Blanc, een Pinotage Rosé, de Merlot en de Shiraz wijnen. Nog betrekkelijk jonge wijnen liet men proeven die aardig van smaak waren maar geen hoera gevoel bij ons deden ontstaan. Tot slot serveerde de wijnmakerij een Cape Vintage (Port) die lekker zoet van smaak is en eigenlijk om een stukje kaas vroeg om volledig tot zijn recht te komen. Het gaat niet lukken een paar doosjes in de koffer te proppen dus bedankten wij zeer vriendelijk voor de gastvrijheid en de genoten versnaperingen. De reisleider rekende wel af zodat wij niet met een schuldgevoel de bus in moesten stappen. Daarna werd het stil in de bus en knikten er vele hoofden van links naar rechts en even later weer van rechts naar links op het ritme van de bus. Het uitbundige zonnetje maakte er lome en vredige boel van. En de chauffeuse karde met de Tafelberg af en toe in zicht, vlot verder naar Stellenbosch. In het hart van de wijnvelden ligt Stellenbosch, dat met zijn oprichting in 1679 de oudste stad van het land is. Hoewel de dorpsstraat eerder een museum lijkt met de pittoreske Cape Dutch gevels, bruist Stellenbosch (100.000 inwoners) van de activiteiten. Het is een leuk en bijzonder aantrekkelijk plaatsje dat uitnodigt voor een langer verblijf dan die ene avond die wij er hebben doorgebracht. Het hotel waar wij werden ingecheckt, Stellenbosch Hotel dateert al van de 18e eeuw. De omschrijving luidt: Die skoolmeester Swart het die eerste nederige woonhuis gebou. Nadat die huis van die mediese dokter, Jan Cats in 1803 afgebrand is het hy hierdie neo-klassieke gewelhuis laat bou. Die onlangs restourasie van die fasade is gedoen aan die hand van foto’s en argeoloiese opgrawings. Die aantreklike rooibaksteengebou langsaan is ’n omgeboude koetshuis uit die vroeg neëntienhondreds. Een geweldig mooi stadje en vooral de buurt wat ondergebracht werden. Wij troffen het met kamer 21 dat op het terras van het hotel/restaurant aan de achterzijde uitkwam. Heerlijk. Later maakten Anneke en ik een lange wandeling door het plaatsje waar wij aan de hand van een routebeschrijving te voet deur historiese Stellenbosch liepen. Stap rustig deur die Eikestad en geniet ’n hutspot van geskiedenis en kultuur. Christo had ons voor de stop bij het hotel al Oom Samie se winkel zijn winkel laten zien. Krakende vloerplanken en een rijke voorstelling van een tipische plattelands winkel in de vorige eeuw die anno 2014 nog net de handel drijft. De restaurants die wij tegen kwamen en er voor ons aantrekkelijk uitzagen waren voor de avond al volgeboekt. Daarom bleven wij met Marijke en Herman eten op het terras voor het hotel. En daar hadden wij geen spijt van. De beef stroganoff was uitstekend en heel fijn van smaak. Werkelijk grote klasse. Dus een volle 9 voor het verblijf in Stellenbosch.

WOENSDAG 12 FEBRUARI 2014

Dag 19: Stellenbosch – Kaapstad Peninsula – Kaapstad. 210 km. Wekker 06.16, ontbijt en koffers voor de deur 07.00 en vertrek om 07.45 uur. Het wordt weer een volle dag. Vandaag staat Kaap de Goede Hoop op het programma. Het ontbijt in Hotel Stellenbosch is erg uitgebreid. In alle hotels staat standaard gebakken eieren, gebakken spek, worstjes enz. op het programma. Dat hebben de Engelsen er flink ingestampt. Ook voor de muesli fanaten wordt goed aandacht besteed. Met veel fruit, gedroogd pruimen enz. Doorvoed kunnen we dus de bus in en op weg naar het schiereiland. Vanaf de ruige wildernis op de Tafelberg en de wijngaardhellingen van Groot Constantia reiken de zandsteengronden van het schiereiland tot aan de meest zuidwestelijke punt van Afrika: Cape Point of Kaap de Goede Hoop. De Atlantische golven slaan wild tegen de westkant van het schiereiland, terwijl aan de oostkant kalmere en warmere wateren de stranden van Valsbaai overspoelen. De baai is zo genoemd omdat mariniers destijds deze baai verwarden met de Tafelbaai. Het strand is hier net zo verankerd in de cultuur als bijvoorbeeld in Californië. De kaapstanden waren altijd al opgedeeld in een “koude kant”en een “warme’ kant. De temperatuurverschillen zijn extreem. Wij beginnen de reis over het schiereiland in Hout Bay waar de zeehonden al liggen te wachten. Houtbaai of Hout bay is een bedrijvige vissershaven. Vanuit Houtbaai varen wij met een boot over flinke hoge golven naar Seal Island. Een groep rotsen die net boven de zee uitsteekt en waar de Kaapse Pelsrobben liggen te zonnen of een rondje zwemmen op hun rug langs het eiland. Een koddig gezicht maar wel veel stank van deze dieren. Eén van de reisgenoten, Jan……..werd 55 jaar en trakteerde op gebak bij de koffie. De bus was versiert met ballonnen. Na het bezoek aan deze watervrienden reden wij naar Boulders Beach aan de weg van Simon’s Town naar Cape Point voor een bezoek aan andere watervrienden: de Afrikaanse pinguïns. Na het passeren van de kassa liepen we over houten vlonders naar het strand waar een kolonie pinguïns hun nesten hadden. Een aantal zaten op de eieren te broeden terwijl andere pinguïns parmantig heen en weer liepen langs de waterlijn. De snavels achteloos schuin in de lucht of dat zij ons niet wilden zien. Het blijven grappige beesten die kennelijk gewend zijn aan veel belangstelling van toeristen. En toen was het tijd voor de lunch. In Simon’s Town. Dit stadje ligt verderop richting Cape Point en dankt zijn bestaan aan de Britse marinebasis, opgebouwd toen de Britse marine heerste over de wereldoceanen en de zeeroute naar India bescherming van de vloot nodig had. Daar kregen wij te maken waarvoor zo vaak wordt gewaarschuwd in Zuid-Afrika. Bij het pinnen bij een bank gleed het bankpasje van Tom Splitstra in de gleuf van de pinautomaat. En daar verdween het voorgoed, om niet meer terug te komen. Na de eerste schrik reactie werd de vrouwelijke bankbediende gewaarschuwd. Die kwam traag tot actie en ging het pinapparaat controleren. Kon echter niets vinden. Via de mobiele telefoon was ging verbinding met Nederland te krijgen. Toen eindelijk via de vaste lijn wel verbinding met de bankcentrale in Nederland werd gelegd, werd het bankpasje onmiddellijk geblokkeerd. Kort daarna werden een drietal afschrijvingen gerapporteerd voor een totaal van € 400,00. En zo was er toch een slachtoffer van Zuid-Afrikaanse criminaliteit op onze reis. Daarna nuttigden wij de lunch in een visrestaurant op de kade van False Bay of Valsbaai. De stemming was flink bedrukt na het incident bij de bank. Grote vraag in de gesprekken aan tafel was de vraag of de vrouwelijke bankbediende wel of niet in het complot zou zitten omdat zij zo traag handelde. Vanaf Simon’s Town volgden wij de kustweg tot de ingang van Cape Peninsula National Park. Hier vindt men het typische Kaapse fynbos en de Kaapse Chacmabavianen met hun nare gewoonte auto’s in te springen. Hier is de zee berucht om zijn stormen. Volgens de verhalen zouden de Indische en Atlantische oceanen samen komen. Maar dat is niet juist. De echte samensmelting ligt bij Cape Agulhas, enige kilometers verder zuidelijk. Bij het station van het treintje naat het uitkijkpunt bij de oude vuurtoren van Cape Point parkeerde de bus. Twee treinwagons op een enkelspoor rijden de 240 mtr vanaf de parkeerplaats tot aan de oude vuurtoren. Er zijn meerdere vuurtorens gebouwd waarvan er in 1857 die echter vrijwel nutteloos was omdat deze te hoog was en daardoor vaak wed omhuld door wolken. De laatstgebouwde toren werkt beter en reikt 63 km ver en flitst elke 30 seconden. Anneke en ik lieten het treintje links liggen en liepen terug naar de parkeerplaats. Linda bracht ons naar het punt waar een groot boord De Kaap De Goede Hoop aangeeft. Hier maakten wij een groepsfoto voor het plakboek. Christo haalde een paar dozen wijn tevoorschijn met een paar knabbeltjes om op de rotsen te vieren dat onze groep het “zuidelijkste” punt van Afrika had gehaald. Toen werd het tijd om ons hotel op te gaan zoeken in Cape Town of Kaapstad zoals de Zuid-Afrikanen zeggen. Kaapstad is een stad vol contrasten. In de zomer zie je palmbomen, blauwe zee en witte stranden. In de winter overheersen door regen zachte grijstinten van grasland, kale wijngaarden en houtvuren. Kaapstad is gezegend met een mild